2004
|
|
Arrazoi
|
zuen
Setatsuak, inondik ere. Niri ere gogoratzen zitzaizkidan paradisu kontu haiek, eta, bai, gauza arraroak ziren.
|
|
—Zertan ari zara pentsatzen? —esan zidan La Vachek begiak zerurantz altxatzen nituela ikusiz— Ez da inongo txoria, baizik eta Genovevaren diskoetako bat, piano musika, jakin nahi
|
baduzu
. Genovevak, gauero ez, baina askotan entzuten ditu diskoak.
|
|
—Segituko
|
dugu
gaurko kontuekin, asko hitz egin beharrean gaude oraindik —xuxurlatu zidan La Vachek ukuiluan sartu aurretik.
|
|
Gehienak, La Vache qui Ritek aurreratu bezala, makalak ziren, egun osoa jaten edo erdi lotan pasatzen zutenetakoak, baina, alde onak ere ikusiz, atseginak ziren, behi gozo gozoak, zernahi laguntza emateko prest egoten zitzaizkidanak. Guzti guztiek, gorri zein beltzek, nire aldamenean egon nahi
|
zuten
, nirekin batera etzan, nirekin batera joan belazeetara edo erreka txokoetara. Eta bitarte horretan guztian, nire belarri jaioberri eta xamurrek hitz ederra besterik ez zuten entzuten:
|
|
Zer gertatzen zen zure buruarekin? Bada, bolada hari zegokionez, euliarena bezain kaskarra zela, ezertaz konturatzeko abildaderik ez
|
zuena
. Ez zen konturatzen, kasu, La Vacheri egiten ari nintzaion mespretxuaz.
|
|
Ez, ni ere ez nintzen errotako sorora heltzen, eta lagunik gabe gelditzeko arriskuan nengoen. Benetako laguna galtzeko arriskuan, esan nahi
|
dut
, zeren La Vache ez eta beste behiak, behi makalak, ez bainituen sekula lagun izan; adiskide, belazekide edo ganbelakide bai, baina lagun ez.
|
|
Guztiarekin, nik Balantzategin aurkitzen nuen eztia ez zuten behi makalek bakarrik egiten.
|
Banuen
beste arrazoi bat etxe inguruetan geratzeko, eta hori Genoveva zen, gerran gizona galdutako gure nagusia.
|
|
Genoveva pertsona oso serioa zen, hitz gutxikoa, berrogeita hamar urte ondo beteak
|
zituena
. Gaurko egunetik begiratuta, bizitzak eman didan esperientziarekin, Pauline Bernardetteren kontrako izpiritua zela iruditzen zait.
|
|
Gaurko egunetik begiratuta, bizitzak eman didan esperientziarekin, Pauline Bernardetteren kontrako izpiritua zela iruditzen zait. Izanez ere, nire mojatxoak zera ematen du, bihotz baten partez hamar bihotz ttiki ttiki
|
dituela
handik eta hemendik partituak, hamar bihotz ttiki katuen txintxarriak bezalakoak, eta beraietan mugimendu handia dabilela beti, alai edukitzen dituela esate baterako hiru, goibel eta mutu bi, eta beste bat zartatua, eta beste lau haserre eta soinu txarrarekin. Horregatik erantzuten dit erantzuten didan bezala, eguna komentutik kanpora pasatzen duenean:
|
|
Ez duzu haizu! Pitokeria
|
duzu
! Jinko jaunak barka dezala ene mintzaje manera hau, baina pitokeria duzu!
|
|
Pitokeria duzu! Jinko jaunak barka dezala ene mintzaje manera hau, baina pitokeria
|
duzu
! —bukatzen du haserre batean, kriskras, kriskras.
|
|
Jinko jaunak barka dezala ene mintzaje manera hau, baina pitokeria duzu! —bukatzen
|
du
haserre batean, kriskras, kriskras.
|
|
Balantzategiko ugazaba andre Genovevak ez
|
zuen
bere barruan halako ugaritasunik, baizik eta bihotz bakarra, behiok batzuetan eramaten dugun zintzarri sendo horietako bat bezalakoa: bihotz bakarra eta hura oso sakonean gordea.
|
|
bihotz bakarra eta hura oso sakonean gordea. Genovevaren zintzarriak ez
|
zuen
huskeriagatik soinurik aterako, ez zen lurraren dardar arin batekin larrituko. Ordea, zerbaitek kolpe gogorren bat ematen bazion, orduan bere zintzarriak soinu latz eta iluna aterako zuen, zintzarria bera pitzatzeko gauza zena.
|
|
Genovevak ia inoren laguntzarik gabe antolatzen zuen Balantzategiko bizimodua.
|
Bazuen
, hori bai, haranaren inguruko herrian bizi zen morroi zahar zaharra, guk Bizkarroker deitzen geniona, eta enkarguak eta beste zenbait lan arin egiten zizkiona. Ordea Bizkarrokerrek laguntza eskasa eman ziezaiokeen, zeren gizon hark, guk ematen genion ezizenak adierazi bezala, bere onenaz aurrera baitzirudien ordurako, eta sarritan goiza besterik ez baitzuen egiten lanean.
|
|
—Beltz hau
|
dugu
orduan berria!
|
|
Gaurko egunetik begiratuz, zer esango dugu, ez zela horrenbesterako, antzematen zela bolada hartan euli burua neukala. Baina, jakina, garai bakoitzak berea
|
du
, eta konformatu beharra dago. Orain Pauline Bernardette daukat zaindari, gutxik merezi duten suertea; baina zaharra naiz, ezinezkoa zait xinpletasunak ematen duen zoriona.
|
|
Baina, jakina, garai bakoitzak berea du, eta konformatu beharra dago. Orain Pauline Bernardette daukat zaindari, gutxik merezi
|
duten
suertea; baina zaharra naiz, ezinezkoa zait xinpletasunak ematen duen zoriona. Bitartean, arazo asko zituen jendearen artean bizi nintzen orduan, gerraren ondorio larriak bistara zeuden garaian; baina gaztea nintzen, ergela ere bai, eta bizitza arina egiten zitzaidan.
|
|
Orain Pauline Bernardette daukat zaindari, gutxik merezi duten suertea; baina zaharra naiz, ezinezkoa zait xinpletasunak ematen duen zoriona. Bitartean, arazo asko
|
zituen
jendearen artean bizi nintzen orduan, gerraren ondorio larriak bistara zeuden garaian; baina gaztea nintzen, ergela ere bai, eta bizitza arina egiten zitzaidan.
|
|
—Behi makala baino gauza makalagorik! —esaten
|
zuen
begirada hark.
|
|
Baina bizimoduak ez
|
zuen
bere martxarekin jarraitu; eta gure adiskidetasuna ez zen hautsi. Eta hori nola gertatu zen segituan kontatuko dut, eta kontatu zahar naizenari esker, zeren urak, urak edota denborak, gu zaharrokin zereginik ez baitauka.
|
|
—Hamaika! —esan
|
zuen
han geunden guztioi txapaka egin ondorenean— Nor da falta zaiguna? —galdetu zion Genovevari.
|
|
Neure orain honetan, ez dut behin ere huts egiten: defendatu egiten dut laguna, baita lagunak halakorik nahi ez
|
badu
ere. Zentzu honetan, behin komentuan gertatutakoa gogoratzen zait ondo.
|
|
—Emaiguzu denda
|
zuen
lorategian jartzeko baimena, Soeur, ikara ematen digu hor kanpoko zelai batean jartzeak. Hemengo murru hauen babesean seguruago sentituko gara —esan zioten Pauline Bernardetteri.
|
|
Komentuko lorategia izugarri handia da, eta zitadela bat iduri
|
du
jira guztian dituen murruak direla-eta. Bertan denetarik dago, eta ez belarra eta lorea bakarrik.
|
|
Komentuko lorategia izugarri handia da, eta zitadela bat iduri du jira guztian
|
dituen
murruak direla-eta. Bertan denetarik dago, eta ez belarra eta lorea bakarrik.
|
|
—Baina, Soeur —ekin zion berriro Rubiok, taldean buru egiten zuenak— Ezin
|
gaituzu
kanpoan utzi. Inguru guztian mendia besterik ez dago, eta beldur gara.
|
|
Pauline Bernardettek duda egin zuen. Buruak ezetz esaten zion, ezin
|
zituela
desobeditu komentuko erregelak, eta gainera ez zela hainbesterako, inguruetan ez zegoela hainbeste mendi, Altzuruku bera ere ez zela urruti gelditzen; baina bere bihotz guztiek, bere hamar txintxarriek, kontrakoa esaten zioten, babesa emateko mesede eskean etorritako jende hari.
|
|
—Serora batek komentuko erregelak obeditu behar
|
dituzu
, baina karitatea mundu huntako gauza ororen aintzinian duzu, Pauline Bernardette —esan zion bere buruari. Handik gutxira, komentuaren atzeko aldeko atetila ireki zien neska mutilei.
|
|
—Serora batek komentuko erregelak obeditu behar dituzu, baina karitatea mundu huntako gauza ororen aintzinian
|
duzu
, Pauline Bernardette —esan zion bere buruari. Handik gutxira, komentuaren atzeko aldeko atetila ireki zien neska mutilei.
|
|
Zenbat denbora zuen komentuko Ama Superiorak buila harekin esnatzeko? Horixe
|
nuen
kezka. Gero eta urduriago nengoen, gero eta gehiago kostatzen zitzaidan txabolan gelditzea.
|
|
—Hau
|
duk
moja enanotxoa hau! Sekula ez nian ikusi holako moja enanotxorik!
|
|
—Urde adar handiak! —berritu
|
zuen
Pauline Bernardettek, eta, makila astinduz, dendaren alboan zeuden bizpahiru zerbeza botila puskatu zituen.
|
|
" Demonio txoroa! —pentsatu nuen nik— Hik zer uste
|
duk
–Atzo goizean jaiotakoa naizela?
|
|
—Non da beste beltz babo hori? —galdetu
|
zuen
ukuiluko atarian geundenak kontatu ondoren.
|
|
Beti han da. Baina, ez dakit, nik uste bera utzi genezakeela kanpoan —esan
|
zuen
Genovevak ohizko seriotasunarekin.
|
|
—esan zidan Genovevak, eta nik segituan obeditu nion. Baneukan Setatsuak eskatutako datua, banekien non sartzen zituzten gorriak beltzok ukuiluan banketea egin behar
|
genuenean
. Edo non sartuko gintuzten gu, banketea gorriei egokitzen zitzaien egunean.
|
|
Gai hartaz ezin
|
nuela
inorekin hitz egin, hori zen pena. La Vachek ez zuen gure tratabidearekin jarraitzeko asmorik erakusten.
|
|
Gaurko egunetik begiratuta, bizitzak ematen duen esperientziarekin, ez
|
nuke
banketetzat hartuko egun hartan Balantzategin egin genuen jatea. Azken batean, pentsua besterik ez zen, aldian behin Chevrolet kamioi batek zakutan ekartzen zuena.
|
|
Azken batean, pentsua besterik ez zen, aldian behin Chevrolet kamioi batek zakutan ekartzen zuena. Baina, jakina, ordu hartan guk behiok ia ez
|
genuen
jaki kanpotarrik ezagutzen, eta pentsua gauza berria iruditzen zitzaigun. Lau gurpilen gainean ibiltzen zen Chevrolet hura bezain berria, bide batez esanda, zeren motorrak ere arraroak baitziren gure haranean.
|
|
Bai, zaldi pausoak ziren. Nahi
|
duena
esango du Setatsuak, ez dutela ondo lo egiten eta beste, baina pauso kontuan ez daukate parekorik. Beraiek bezalako ibiltaririk ez dago munduan.
|
|
Ondo al zeuden bideak? —galdetu
|
zuen
Genovevak.
|
|
Lehor. Udazken polita daukagu —erantzun
|
zuen
gizonetako batek.
|
|
—Zenbat eta lehenago bukatu lana, hainbat eta denbora gehiago izango diagu afaltzeko. Goazen mutilak, hasi gaitezen lanean —eskatu
|
zuen
Bizkarrokerrek.
|
|
—Hori
|
du
mundu honek txarrena. Jateko, aurrena lana egin beharra dagoela.
|
|
Ukuiluko saiateraz kanpora, iluna besterik ez zen ikusten; izarren bat, denez ere. Eta La Vache qui Ritek ere ezin
|
zuen
ezer handirik ikusi, nahiz bera ukuilu ateko zirrikitu batetik saiatu. Belarriz jakindakoarekin konformatu beharra zegoen.
|
|
Benetako behi izan nahi
|
duenari
nahitaezkoa zaio desertua, nahitaezkoa zaio mundutik urrutiratu eta hondarra besterik ez dagoen erresuma mortuan bolada bat egitea. Hondar artean, belar edo ur izpirik gabe, berdamenaren gozotasunik gabe, behiak sufritu egingo du, eta maiz, eguzkiak ankerki jotzen duenetan eta, atzera egin eta ukuiluratzeko gogoz erotuko da.
|
|
Hondar artean, belar edo ur izpirik gabe, berdamenaren gozotasunik gabe, behiak sufritu egingo du, eta maiz, eguzkiak ankerki jotzen duenetan eta, atzera egin eta ukuiluratzeko gogoz erotuko da. Baina benetakoa izan nahi
|
duen
behi horrek, eta ez behi ustel edo makal, ez dio etsipenari amore emango; aurrera jarraituko du desertua zeharkatu eta mendi hezeak, baso itzaltsuak, begietan har ditzan arte. Orduan, poetaren esana gogoratuz, halaxe deklaratuko du:
|
|
—Altzurukun bizi nintzelarik —kontatu zidan egun batean—, irus eta kuntent bizi
|
ninduzun
. Egun osoa bortuan nihaur bakarrik iragaiten nizun, kabalen begiratzen, eta horrekin eta Jinko jaunari egin otoiekin aski nizun.
|
|
Egun osoa bortuan nihaur bakarrik iragaiten nizun, kabalen begiratzen, eta horrekin eta Jinko jaunari egin otoiekin aski nizun. Hartan gizendu eta edjertu
|
ninduzun
, izigarri neskatila polita ninduzun. Eta erran zitadazun aitak:
|
|
Egun osoa bortuan nihaur bakarrik iragaiten nizun, kabalen begiratzen, eta horrekin eta Jinko jaunari egin otoiekin aski nizun. Hartan gizendu eta edjertu ninduzun, izigarri neskatila polita
|
ninduzun
. Eta erran zitadazun aitak:
|
|
" Hebendik aintzina ez zira kabalekilan bortura joanen. Behar
|
duzu
Madmoiselle bilakatu, eta sonura joan eta ontsa esposatu".
|
|
" Polinañi, ikusten dizut zonbat sofritzen duzun hainbeste galairekin. Bada, ez
|
duzu
haboro sofrituren. Piarres gure haizoak zure eskua galdatu deitazu, eta nik eman deiozut.
|
|
Piarres gure haizoak zure eskua galdatu deitazu, eta nik eman deiozut. Gizon ona
|
duzu
, hirur hogei behi badituzu etxen eta lur sail anitz".
|
|
Piarres gure haizoak zure eskua galdatu deitazu, eta nik eman deiozut. Gizon ona duzu, hirur hogei behi
|
badituzu
etxen eta lur sail anitz".
|
|
Eta berak: " Irringarri
|
duzu
hori, Polinañi, nik badiakizut maite nuzula". Eta nik ezetz, eta harek baietz.
|
|
Ezin nintzen errota inguruetara joan eta bere aurrean jarri, esanez: " Hara, hemen
|
naun
, ez dun ezer gertatu. Antiaju Berde eta beste bi hortzaundiak zertan ari diren kontatu behar didan".
|
|
Ikerketari ekin nion bakarrik gelditu eta aurreneko egunetan, eta nahiko alaitasunez gainera. Zeren hori
|
baitu
Bakardade izeneko desertuak, hasiera batean ez duela ematen gogor, baizik eta gozo, lasaigarri, arnasa emaile. Abioi eroriaren bila haranean gora eta behera nenbilela, sekula ez bezala sentitu nintzen, eta eskerrak ematen nituen ukuilua eta behi makalak begi aurretik kenduak nituelako.
|
|
Zeren hori baitu Bakardade izeneko desertuak, hasiera batean ez duela ematen gogor, baizik eta gozo, lasaigarri, arnasa emaile. Abioi eroriaren bila haranean gora eta behera nenbilela, sekula ez bezala sentitu nintzen, eta eskerrak ematen nituen ukuilua eta behi makalak begi aurretik kenduak
|
nituelako
. Udazkenaren erdi aldera harkaitz batzuetara iritsi eta abioia ikusi nuenean, berriz, oso ideia ona iruditu zitzaidan haren hego hautsi baten ondoan etzatea, gerrari buruz pentsatzen, han eroritako pilotoarengan pentsatzen, edozein gauzatan pentsatzen.
|
|
Behia gelditu da bakarrik, ez
|
du
orain txitxare edo zorririk.
|
|
Zoritxarrez, poz hori hasieran bakarrik izaten da, berehala azaltzen baita Bakardade basamortua zeharkatu behar
|
dutenen
arrisku eta etsairik handiena: Asperkeria.
|
|
—Orain libreak gara —atera zen La Vache suspertuki, bere zauri eta nekeak ahaztuz— Esnatuko gara bihar goizean, eta gure inguruan biderik ez dagoela ikusiko dugu. Eta biderik ez badago, horrek esan nahi
|
du
nahi adina bide daukagula. Zergatik ez gara bihar harako gailur hartara joaten?
|
|
Zergatik ez gara bihar harako gailur hartara joaten? Gustura pasako
|
nituzke
egun batzuk hango sastrakan.
|
|
—Bada, neguak zinez luze jo zizun —esan zidan moja ttikiak—, eta komentuko errefektuarrean
|
dugun
laratza pizteko egurra fini zikuzun. Gauzak hola, komentu ingurutara elkhi eta bide bazterreko adar eta ezpal biltzen aritu ninduzun, eia egur mozkin haiekin negua iragan artino arranjatzen ginen.
|
|
Bada, sutara bota niala ezpal itsusi eta ezdeus hura, eta uste gabe koloriñotako karrak sortu zirela hartatik. Erraiteko, mihi batek blu argia zizun, elizattoan
|
dugun
Andre Dena Mariaren mantuak duen kolorekoa. Beste mihi batek berde nakaratua; ondokoa, urre idurikoa.
|
|
Bada, sutara bota niala ezpal itsusi eta ezdeus hura, eta uste gabe koloriñotako karrak sortu zirela hartatik. Erraiteko, mihi batek blu argia zizun, elizattoan dugun Andre Dena Mariaren mantuak
|
duen
kolorekoa. Beste mihi batek berde nakaratua; ondokoa, urre idurikoa.
|
|
Onartu behar dizugu, Mo. Gauza itsusi eta nimiñoenak ere miragarriak gordetzen ahal
|
dituzu
.
|
|
—Zergatik ez dugu baso handi hori zeharkatzen? —esaten
|
zuen
biotako batek, eta hurrengo mementoan bagindoazen, bagindoazen biok martxa politean baso hartarantz, bagindoazen trostan. Horixe, trostan ez genuen zaldiek bezain dotore egiten, baina bai munduko beste edozein behik baino hobeto.
|
|
Bere Ahotsak, garai batean" jo, sartu adarra, alde egin baso itxira" esaten zionak," utzi lagun zaharra eta hartu berriak, pasa basurdeen aldera" esaten zion orain. Ordea bere buruak ezetz esaten zion, bera behia zela eta behi segi behar
|
zuela
.
|
|
Dudarik gabe, erotzekoa izan behar
|
zuen
borrokak, eta nahikoa eta gehiegi egiten zuen La Vachek nire ondoan jarraitzearekin. Nik ondo konprenitzen nuen hori.
|
|
Copine ginenez gero, pasa egiten nizkion denak. Jakina, horrek ezin
|
zuen
iraun. Azken batean, ez zen zuzena, ez zen justiziakoa, desberdintasun handia zegoen kontu hartan, zeren berak pagatzen ez zuen prezioa pagatu beharra baineukan laguntasunagatik.
|
|
—Hortzaundirik ez dago hor, behintzat —gaineratu
|
zuen
berak pentsakor. Artean ahaztu gabea zeukan festa egunekoa eta, bi anaia haiek han segitzera, adarrak erakutsiko zizkien.
|
|
—Leku on batean, hori seguru. Nahi
|
luke
, hemen egin dituzten lapurreta guztiak egin eta gero. Basorik ere ez dute utzi ia.
|
|
Egia zen. Balantzategiko basoa urritua zegoen oso, han eta hemen izugarrizko hutsuneak
|
zituela
: soilik kanposantu ttikiaren ingurua zegoen tupitu xamar.
|
|
Okerrena zen behi bakar bat ere ez zela ikusten, belazeak bakanduta zeudela zeharo. Gure garai bateko adiskideek galdua
|
zuten
bizia hortzaundi gose haien erruz.
|
|
—ekin zidan bat batean La Vachek haserre— Zer inporta dio behi makalei pasatakoak! Ondo merezia
|
dute
guztia!
|
|
—Hobe goietara itzultzen bagara —esan
|
zuen
La Vachek halako batean.
|
|
—Zer egin behar
|
dugu
–—galdetu nion La Vacheri.
|
|
—Zer egin behar
|
dugun
! —berresan nion berak mutu segitzen zuela ikusita.
|
|
—Zuk nahi
|
duzuna
egin. Ni gelditu egingo naiz —esan zuen halako batean.
|
|
—Zuk nahi duzuna egin. Ni gelditu egingo naiz —esan
|
zuen
halako batean. Eta segidan—:
|
|
Eta segidan—: Ez
|
dut
behi izan nahi. Mundu honetan ez dago behi makala baino gauza makalagorik!
|
|
Kobazulo hartatik atera eta poliki poliki abiatu nintzen mendian barrena. Ez ordea, polikitasun hura, Setatsuari obeditu eta paseatzeko asmoa
|
nuelako
, baizik eta La Vacheren aldaketak indarge utzi berria ninduelako. Jakina, espero nuen bere erabakia, baina hala ere kolpea hartu nuen bera basurde artean etzaten ikusitakoan.
|
|
Ezin
|
nituen
hitz haiek burutik kendu, eta zenbat eta gehiago pentsatu, hainbat eta arrazoi gehiago aurkitzen nien. Izanez ere, zein zen nire bizitzan ezagututako behi bizkor bakarra?
|
|
Munduan ez zegoen behia baino gauza makalagorik, eta ni behi nintzen, goitik behera behi. Ez zen basurde izan nahi
|
nuela
, ez nintzen-eta La Vacheren iritzikoa, baina zaldi. Nolatan ez nintzen zaldi?
|
|
—Nahikoa
|
dugu
, lagun! Nahikoa dugu!
|
|
—Nahikoa dugu, lagun! Nahikoa
|
dugu
! —egin zuen oihu Setatsuak.
|
|
Nahikoa dugu! —egin
|
zuen
oihu Setatsuak.
|
|
—Behia da animalia sakratu hori —jarraitu
|
zuen
ondoren— Go esaten digute, eta sazerdotearen maila berbera daukagu gizartean. Kalean behi bat etzaten bada, ez du inork altxako, ez dio inork kentzeko esango, baizik eta zain geldituko dira denak harik eta behiak altxatzea erabakitzen duen arte.
|
|
—Behia da animalia sakratu hori —jarraitu zuen ondoren— Go esaten digute, eta sazerdotearen maila berbera daukagu gizartean. Kalean behi bat etzaten bada, ez
|
du
inork altxako, ez dio inork kentzeko esango, baizik eta zain geldituko dira denak harik eta behiak altxatzea erabakitzen duen arte. Eta bitarte horretan guztian, jendeak ukitu egiten du behi hori, eta gero bere eskua kopetara eraman errespetu seinaletzat.
|
|
Antiaju Berde eta bere laguntzaileak behin ere ez dira joango hara. Jakina, Suitza hurbilago dago, eta Suitzan ere zerbait bagara behiok, ez
|
duzu
Suitzako erretratu bat ikusiko behirik gabe, baina ez dut uste gure hiltzaileak urkatzen dituztenik.
|
|
Isilik gelditu nintzen, harrituta. India, Pakistan, Suitza... behin ere entzun ez
|
nituen
herriak; herri zoragarriak, ikusten zenez.
|
|
—Pakistan eta India, eta apur bat Suitza —zuzendu
|
ninduen
Setatsuak.
|
|
—Bai, lagun, alde batera arrazoi
|
duzu
, kobazuloetako pinturetan ez gara azaltzen. Baina horiek aspaldiko kontuak dira, mundua izugarri alfa zen garaietakoak.
|
|
—Bada Greziako heroi guztiek hartu zuten gerra hartan parte, bai Atenaseko Akilesek, bai Espartako Ajaxek, bai Patroklok eta bai gainerako denek. Troia izeneko hiria hartu nahi
|
zuten
. Baina urtea joan eta urtea etorri, eta ezin zituzten hiri hartako murailak zeharkatu.
|
|
Troia izeneko hiria hartu nahi zuten. Baina urtea joan eta urtea etorri, eta ezin
|
zituzten
hiri hartako murailak zeharkatu. Akilesek berak ere ezin izan zuen.
|
|
Entzun hura eta, hotzikaraz, Genovevarekin gogoratu nintzen, berak goiko salan jartzen zizkigun diskoekin: zenbat denbora musikarik entzuten ez
|
nuela
! Zenbat denbora pianoaren soinua ezagutu nuenetik!
|
|
Eta bai, balkoiko gortinen artean bazegoen errainu edo itzal bat, nik —gizona baino urrutixeago nengoenez— ondo ikusi ahal nuena. Zoritxarrez, itzal hark ez
|
zuen
balkoia irekitzekorik egiten, eta gizonak ostera kantatzeko premia sentitzen zuen:
|
|
Zazpi eihera
|
baditut
erreka batean, Zortzigarrena aldiz etxe saihetsean;
|
|
Ni bere lekuan egon izatera, harrika hasiko nintzatekeen balkoiaren aurka. Baina berak ez, berak nahikoa
|
zuen
kantatzearekin eta gora begiratzearekin.
|