2004
|
|
Bukatu zela esan zuten orain dela urtebete inguru, eta alde batera egia dirudi, zeren orain ez baita lehengo tiro hotsik entzuten. Baina, bestera, ez da bukatu, seguru
|
nago
. Balantzategiko inguru honetan behintzat ez.
|
|
—Errotako horiek —esan zidan oharkabean, murgilduta
|
zegoen
gogoetatik atera gabe. Handik gutxira, hasperen egin eta ni erne jarri ninduen komentarioa borobildu zuen—:
|
|
Nire aldetik, egingo nizkion galderak, zergatik zioen hura, zein ziren Balantzategiko gauza arraroak, baina ez nintzen ezpainak mugitzera animatu.
|
zegoen
hainbeste galdera egitea, ez zen serioa. Esaera zaharrak dioen bezala:
|
|
Ordea, nahiz nire nahia La Vacheri galdera onak egitea izan, ez nion usainik ere hartzen berak esandakoari, eta isiltzea beste erremediorik ez neukan. Eta, hain zuzen, ia ordubete
|
egon
nintzen isilik eta lore kanposantuko hiru gurutzeei begira: Genovevaren gizona; haren lagun bat; haren beste lagun bat.
|
|
Hiru lagun hilik. Balantzategiko gerra, bukatua ote
|
zegoen
–La Vachek aipatzen zituen gauza arraroek ba al zeukaten zerikusirik baso hartan gertatutako fusilamenduekin?
|
|
—Ene lagun on ona —entzun nuen orduan. Barrutik ari zitzaidan Setatsua— Ni ere pentsatzen
|
egon
naiz, eta zera erabaki dut: La Vache itsusi honek harrigarria egin zaidan zerbait esan duela lehenago.
|
|
Goazen orain ukuilura. Ukuilua etxeko salaren azpian
|
dago
, eta ikaragarri ondo aditzen da han jartzen dutena.
|
|
—Segituko dugu gaurko kontuekin, asko hitz egin beharrean
|
gaude
oraindik —xuxurlatu zidan La Vachek ukuiluan sartu aurretik.
|
|
Ez zen sarrera txarra izan. Azkenean Balantzategiko ukuiluan
|
nengoen
, nire etxean. Eta musika entzuteko txokorik onenean bilduta zeuden behiek agur egin zidatenean, zer moduz Mo, ongi etorri Mo, aurrera Mo, nor sentitu nintzen.
|
|
Azkenean Balantzategiko ukuiluan nengoen, nire etxean. Eta musika entzuteko txokorik onenean bilduta
|
zeuden
behiek agur egin zidatenean, zer moduz Mo, ongi etorri Mo, aurrera Mo, nor sentitu nintzen. Ez, behi izatea ez zen gauza gutxia.
|
|
Ni heldu ondoren hamabi behi izan ginen balantzategin, bost gorri eta zazpi beltz. Gehienak, La Vache qui Ritek aurreratu bezala, makalak ziren, egun osoa jaten edo erdi lotan pasatzen zutenetakoak, baina, alde onak ere ikusiz, atseginak ziren, behi gozo gozoak, zernahi laguntza emateko prest
|
egoten
zitzaizkidanak. Guzti guztiek, gorri zein beltzek, nire aldamenean egon nahi zuten, nirekin batera etzan, nirekin batera joan belazeetara edo erreka txokoetara.
|
|
Gehienak, La Vache qui Ritek aurreratu bezala, makalak ziren, egun osoa jaten edo erdi lotan pasatzen zutenetakoak, baina, alde onak ere ikusiz, atseginak ziren, behi gozo gozoak, zernahi laguntza emateko prest egoten zitzaizkidanak. Guzti guztiek, gorri zein beltzek, nire aldamenean
|
egon
nahi zuten, nirekin batera etzan, nirekin batera joan belazeetara edo erreka txokoetara. Eta bitarte horretan guztian, nire belarri jaioberri eta xamurrek hitz ederra besterik ez zuten entzuten:
|
|
Ukuilutik atariko belazeetara eta atariko belazeetatik ukuilura, horixe zen nire ibilbide guztia. Erantsita
|
nengoen
etxe hartako hormetara: eulia ezti potearen kristalari erantsita egoten den bezalaxe, berdin berdin.
|
|
Erantsita nengoen etxe hartako hormetara: eulia ezti potearen kristalari erantsita
|
egoten
den bezalaxe, berdin berdin.
|
|
Zer gertatzen zen zure buruarekin? Bada, bolada hari
|
zegokionez
, euliarena bezain kaskarra zela, ezertaz konturatzeko abildaderik ez zuena. Ez zen konturatzen, kasu, La Vacheri egiten ari nintzaion mespretxuaz.
|
|
Zeren, jakina, beti etxe inguruetan geldituz ez bainuen ikusi ere egiten, ez baineukan berarekin traturik. Nik banekien non
|
egongo
zen La Vache, Antiaju Berde eta errotako hortzaundiak zaintzen alegia, eta bisita bat egin behar niola pentsatzen nuen egunero; ordea azkenean Balantzategiko lokatz eztian sartuta gelditzen zitzaizkidan lau hankak. Era berean, gogoratu egiten nuen biok kanposantu ttikian edukitako hizketaldia, eta gerra kontu haiekin jarraitu egin genukeela esaten nion neure buruari, baina batzuetan goizegi eta besteetan beranduegi iruditzen zitzaidan arazo haietaz arduratzeko, eta hurrengo egunerako uzten nuen dena.
|
|
Ez, ni ere ez nintzen errotako sorora heltzen, eta lagunik gabe gelditzeko arriskuan
|
nengoen
. Benetako laguna galtzeko arriskuan, esan nahi dut, zeren La Vache ez eta beste behiak, behi makalak, ez bainituen sekula lagun izan; adiskide, belazekide edo ganbelakide bai, baina lagun ez.
|
|
konpainia apur bat egin ziezaion zeukala Genovevak morroi. Hala ematen zuela, diot, eta oso ondo esana
|
dago
, zeren morroi zaharrak ustekabe bat emango baitzigun behi guztioi, baita La Vacheri ere. Etxe hartako arrarotasunetako bat zen Bizkarroker.
|
|
Etxe hartako arrarotasunetako bat zen Bizkarroker. Bestea zen txakur eza, Balantzategin ez
|
zegoela
txakurrik. Ezta oilo, ardi edo txerririk ere, inolako abererik ez behiaz gainera.
|
|
Gaurko egunetik begiratuz, zer esango dugu, ez zela horrenbesterako, antzematen zela bolada hartan euli burua neukala. Baina, jakina, garai bakoitzak berea du, eta konformatu beharra
|
dago
. Orain Pauline Bernardette daukat zaindari, gutxik merezi duten suertea; baina zaharra naiz, ezinezkoa zait xinpletasunak ematen duen zoriona.
|
|
Orain Pauline Bernardette daukat zaindari, gutxik merezi duten suertea; baina zaharra naiz, ezinezkoa zait xinpletasunak ematen duen zoriona. Bitartean, arazo asko zituen jendearen artean bizi nintzen orduan, gerraren ondorio larriak bistara
|
zeuden
garaian; baina gaztea nintzen, ergela ere bai, eta bizitza arina egiten zitzaidan.
|
|
Bera oso gutxitan azaltzen zen ukuilutik, Genovevak disko bat jartzen zuenean eta holako aldi berezietan, eta gurekin hitzik gurutzatu gabe betetzen zuen aldi hura. Altxa bere buru handia, eta mespretxuz begira
|
egoten
zitzaigun:
|
|
Apurka apurka, ahaztuz nindoan guztiaz. Antiaju Berde eta errotako teilatuan ikusitako bi hortzaundi haiek aspaldi bateko pertsonaiak iruditzen zitzaizkidan, edo noizbaiteko amets gaizto batean azaldu bezala desagertutakoak; gerra kontuak, bukatua
|
zegoen
ala ez, Bizkarroker bezalako zaharren kontuak; inguruetako mendi batean erorita zegoen abioia edo kanposantu ttikiko gurutzeak, esanahi gabeko gauzak. Gaurko egunetik begiratuta, zera ikusten dut garbi, bizitzaren martxak modu hartan segitzera, galdu egingo nuela, erabat eta betikoz, La Vacheren adiskidetasuna, hasierako egunean bion artean sortutako konfiantza eta elkar ulertze hura.
|
|
Apurka apurka, ahaztuz nindoan guztiaz. Antiaju Berde eta errotako teilatuan ikusitako bi hortzaundi haiek aspaldi bateko pertsonaiak iruditzen zitzaizkidan, edo noizbaiteko amets gaizto batean azaldu bezala desagertutakoak; gerra kontuak, bukatua zegoen ala ez, Bizkarroker bezalako zaharren kontuak; inguruetako mendi batean erorita
|
zegoen
abioia edo kanposantu ttikiko gurutzeak, esanahi gabeko gauzak. Gaurko egunetik begiratuta, zera ikusten dut garbi, bizitzaren martxak modu hartan segitzera, galdu egingo nuela, erabat eta betikoz, La Vacheren adiskidetasuna, hasierako egunean bion artean sortutako konfiantza eta elkar ulertze hura.
|
|
Izanez ere, aise ezabatzen du denborak gaztearen memorian
|
dagoena
, errekako urak hondarrean egindako arrastoak ezabatzen dituen bezala edo are eta errazago: bizpahiru pasada, eta arrasto guztiak galduta.
|
|
Eta hori nola gertatu zen segituan kontatuko dut, eta kontatu zahar naizenari esker, zeren urak, urak edota denborak, gu zaharrokin zereginik ez baitauka. Ez dira gure arrastoak hondarrean marraztuta
|
egoten
, baizik eta harri harrian, eta mendeak lirateke haiek ahaztarazteko. Segi dezala denborak aurrera:
|
|
ez ditu nire memoria horiek galaraziko. Nire bizitzako gertaerak, orain artekoak eta oraindik isilean
|
daudenak
, gertatu ziren egunean bezala dauzkat begi aurrean.
|
|
Udazkena zen bankete hartara aurreneko aldiz hots egin zidatenean. Basoan
|
nengoen
beste behiekin bertako orbel bigunaren gainean etzanda, eta bat batean Genoveva eta Bizkarroker azaldu zitzaizkigun txistuka eta oihu eginez:
|
|
Baina, azkenean, bidatzurrari atxiki eta etxerantz jo genuen. Ukuiluaren aurrean zain
|
zegoen
beste behi taldearekin bildu ginenean, Bizkarrokerrek kontatzeari ekin zion:
|
|
—Hamaika! —esan zuen han
|
geunden
guztioi txapaka egin ondorenean— Nor da falta zaiguna? —galdetu zion Genovevari.
|
|
—zakartu zen Bidani. Nahiz eta normalean halako zipotza ez izan, une hartan urduri
|
zegoen
bankete usainagatik, bankete hura norentzat izango zen jakiteko irrikatzen. Beharbada bera bezalako gorrientzat izango zen, beharbada ni edo La Vache bezalako beltzentzat.
|
|
Beharbada bera bezalako gorrientzat izango zen, beharbada ni edo La Vache bezalako beltzentzat. Auzia erabakitzekotan
|
zegoen
, eta Bidanik lehenbailehen erabaki zedin nahi zuen— Harroa ez bada, zergatik ematen dio izen hori bere buruari. La Vache qui Rit!
|
|
Min eman zidan Bidaniri hitz haiek entzuteak, baina hain
|
nengoen
makalduta garai hartan, hain nintzen euli buru, non ez bainuen ahoa zabaltzekorik ere egin. Lotsagarria benetan, oraindik ere damuz betetzen nauen portaera.
|
|
Egun hartan, Pauline Bernardettek komentuan sekula egiterik ez
|
dagoen
gauza bat egin zuen, ateak zabaldu eta gure lorategian sartzen utzi kanpoko jendeari. Sei neska mutil ziren, motxila eta botadunak, komentuaren arkupetan azaldu eta beren mendi denda zabaltzeko baimena eskatu zutenak.
|
|
Komentuko lorategia izugarri handia da, eta zitadela bat iduri du jira guztian dituen murruak direla-eta. Bertan denetarik
|
dago
, eta ez belarra eta lorea bakarrik. Fruta arbolek, esaterako, lerroak eta lerroak hartzen dituzte, eta mojek marmeladak egiteko erabiltzen dituzten muxika, aran eta gereziak ernatzen dira beraietan.
|
|
Fruta arbolek, esaterako, lerroak eta lerroak hartzen dituzte, eta mojek marmeladak egiteko erabiltzen dituzten muxika, aran eta gereziak ernatzen dira beraietan. Oilategiak ere
|
badaude
, eta baita ukuiluak ere, ukuilu berezi eta ederrak; bereziena eta ederrena nirea dela, noski. Gauzak hola, eta lorategia hain handia zenez, ez zegoen arazorik, gazteak lorategian geldi zitezkeen, beren denda eta guzti.
|
|
Oilategiak ere badaude, eta baita ukuiluak ere, ukuilu berezi eta ederrak; bereziena eta ederrena nirea dela, noski. Gauzak hola, eta lorategia hain handia zenez, ez
|
zegoen
arazorik, gazteak lorategian geldi zitezkeen, beren denda eta guzti. Arazoa zen komentuko legeek galarazi egiten dutela edozein kanpotarren sarrera, zeren gure komentua itxia baita, klausurakoa.
|
|
—Baina, Soeur —ekin zion berriro Rubiok, taldean buru egiten zuenak— Ezin gaituzu kanpoan utzi. Inguru guztian mendia besterik ez
|
dago
, eta beldur gara. Neskak batez ere oso beldur dira.
|
|
Pauline Bernardettek duda egin zuen. Buruak ezetz esaten zion, ezin zituela desobeditu komentuko erregelak, eta gainera ez zela hainbesterako, inguruetan ez
|
zegoela
hainbeste mendi, Altzuruku bera ere ez zela urruti gelditzen; baina bere bihotz guztiek, bere hamar txintxarriek, kontrakoa esaten zioten, babesa emateko mesede eskean etorritako jende hari.
|
|
Gazteek baietz egin zuten buruaz, eta denda antolatzen hasi ziren. Nire aldetik, juzgu txarra eginda
|
nengoen
ordurako. Taldeko buru Rubiok oso modu itsusian egiten zituen barrexkak.
|
|
Gereziak hartzeari ekin zioten, oso modu baldarrean, bi ale hartzeko adar osoak hautsiz eta horrela. Bistakoa zen pixka bat edanda
|
zeudela
.
|
|
Horixe nuen kezka. Gero eta urduriago
|
nengoen
, gero eta gehiago kostatzen zitzaidan txabolan gelditzea.
|
|
Algara eta garrasiak gailurrean
|
zeudenean
, eskuan makila zekarren errainu batek zeharkatu zuen belazea. Pauline Bernardette zen.
|
|
—Urde adar handiak! —berritu zuen Pauline Bernardettek, eta, makila astinduz, dendaren alboan
|
zeuden
bizpahiru zerbeza botila puskatu zituen.
|
|
Pauline Bernardetteren txintxarriak mututu egiten ziren kolpetik. Arnasarik gabe
|
zegoen
. Eta Rubiok segi burla mingarriekin, eta beste mutilek ere berdin, eta neskek ere berdin.
|
|
—Non da beste beltz babo hori? —galdetu zuen ukuiluko atarian
|
geundenak
kontatu ondoren.
|
|
—Errota aldean
|
egongo
da. Beti han da.
|
|
Beraz, leku hartan ixten zituzten ukuiluan gelditu ezin zirenak. Alde batera, harrigarria ere iruditzen zitzaidan, zeren normalki ez baitziguten belaze borobilera pasatzen uzten, ezta belarra oso hazia
|
zegoenean
ere.
|
|
—Behi makala baino gauza makalagorik ez
|
dago
mundu honetan.
|
|
Nire lehen banketeko egun hartan, oso gustura
|
egon
nintzen. Eta ez bakarrik jan kontuagatik, baita Genovevak salan jartzen zituen diskoengatik ere.
|
|
Eta ez bakarrik jan kontuagatik, baita Genovevak salan jartzen zituen diskoengatik ere. Baina, nahiz den dena lasai
|
egon
, nire barruko Setatsuak kezka zeukan. Ez zuen pentsu bankete harena konprenitzen, eta urduritasuna ematen zion horrek.
|
|
—Ene lagun on ona, zergatik pentsua? Balantzategin
|
dagoen
belar fin, goxo eta elikagarriarekin, zer dela-eta kamioi etan ekarri behar den elikagai hori. Zenbat kostatzen ote da pentsu zaku bat?
|
|
Belar kontuetan ez behintzat, eta are gutxiago behioi gehien komeni zitzaigun elikaduran. Nabari zen, hori bai, eta beste arrazoiengatik bazen ere, nire Setatsua bezain urduri
|
zegoela
, zeren diskoen arteko isiluneak desohizko zaratatxoez narrasten baitziren maiz: fuertegi itxitako ate baten kolpearekin edo lurrera eroritako antoxina baten kinketakoekin.
|
|
Zergatik horrenbeste mugimendu?, galdetzen nion neure buruari. Baina itxoin beharra
|
zegoen
arratsaldea abaildu eta gaua etorri arte. Gauak esango zidan egia.
|
|
Gauaren iluna erabat barneratua
|
zegoen
Balantzategiko baso eta erreka txokoetan pausoak sentitu nituenean. Nahiz, ukuiluan aurrez aurre neukan saiateratik, ezer zehatzik ikusteko modurik izan ez, nire belarriak segituan adierazi zidan pauso haien jatorria:
|
|
Nahi duena esango du Setatsuak, ez dutela ondo lo egiten eta beste, baina pauso kontuan ez daukate parekorik. Beraiek bezalako ibiltaririk ez
|
dago
munduan.
|
|
—Dena ondo
|
zegok
. Aurrera!
|
|
—Zer moduz mendian? Ondo al
|
zeuden
bideak? —galdetu zuen Genovevak.
|
|
—Hori du mundu honek txarrena. Jateko, aurrena lana egin beharra
|
dagoela
. Baina hasi egin dugu, bai —atera zen lehengo gizona, eta beste batzuek barre ttikiak egin zituzten.
|
|
Eta La Vache qui Ritek ere ezin zuen ezer handirik ikusi, nahiz bera ukuilu ateko zirrikitu batetik saiatu. Belarriz jakindakoarekin konformatu beharra
|
zegoen
.
|
|
gerran hil zen Serapiok, gerra galdu eta gero, gerra irabazi zutenek... baina kosta egiten zitzaidan beren jardunaren haria hartzea. La Vachek ere adi entzuten zuen salatik zetorrena, baina hala eta guztiz ere, nahiz bera eta biok izan ukuiluan esna
|
geunden
behi bakarrak, nahiz nik berarekin hitz egiteko gogo izugarria eduki, ez nintzen beragana joatera ausartu. Haserretuta egongo zela pentsatzen nuen, ez zidala behin ere barkatuko bera alde batera utzi eta behi makalekin ibili izana.
|
|
La Vachek ere adi entzuten zuen salatik zetorrena, baina hala eta guztiz ere, nahiz bera eta biok izan ukuiluan esna geunden behi bakarrak, nahiz nik berarekin hitz egiteko gogo izugarria eduki, ez nintzen beragana joatera ausartu. Haserretuta
|
egongo
zela pentsatzen nuen, ez zidala behin ere barkatuko bera alde batera utzi eta behi makalekin ibili izana.
|
|
Zaldiak urrutiratu zirenean, lotara jarri nintzen. Gau hartan ez
|
zegoen
ezer gehiago jakiterik.
|
|
—galdetu nion Bidaniri, berak
|
egondako
belaze borobiletik bistara gelditzen baitzen Balantzategiko ataria.
|
|
Benetako behi izan nahi duenari nahitaezkoa zaio desertua, nahitaezkoa zaio mundutik urrutiratu eta hondarra besterik ez
|
dagoen
erresuma mortuan bolada bat egitea. Hondar artean, belar edo ur izpirik gabe, berdamenaren gozotasunik gabe, behiak sufritu egingo du, eta maiz, eguzkiak ankerki jotzen duenetan eta, atzera egin eta ukuiluratzeko gogoz erotuko da.
|
|
Benetako behi izan nahi nuen nik ere, ahalik eta gehiena bereizi makaldadetik, berriro elkartu La Vache behin bateko lagunarekin; baina behi makalen taldetik berarenganaino
|
zegoen
ibilera ez zen xamurra, baizik eta desertuan egin beharrekoa. Eta desertu hark, nire kasuan, izena zuen:
|
|
Segur nuzu, Mo, Jinkoak ezarri zintuela hor. Zuregatik izan ez balitz, orain ez nindukezun komentuan
|
egonen
. Egun batetan, pagatu deitzut egin mertxedea.
|
|
Ordea nireak, Bakardadek, hondar gehiagokoa zirudien, bihurriagoa eta luzeagoa. Alde batetik, erabakita
|
nengoen
ukuiluko behi makalekin inolako tratabiderik ez izatera; ez nien diosalik ukatuko, noski, baina bai gainerako guztia. Alferrik emango zidaten hizpidea, alferrik eskainiko belar goxorik edo etzateko toki onik.
|
|
Alferrik emango zidaten hizpidea, alferrik eskainiko belar goxorik edo etzateko toki onik. Kontu haiek guztiak bukatuta
|
zeuden
. Beste aldera, ordea, La Vacherekin edukitako harremana erasana zegoen, eta denbora eman behar zitzaion zauriari.
|
|
Kontu haiek guztiak bukatuta zeuden. Beste aldera, ordea, La Vacherekin edukitako harremana erasana
|
zegoen
, eta denbora eman behar zitzaion zauriari. Ezin nintzen errota inguruetara joan eta bere aurrean jarri, esanez:
|
|
Baina ez nuen nolanahiko behia izan nahi, ezta La Vache eta bion laguntasuna sendatu arteko denbora alferrik galdu ere. Halatan, Balantzategiko arazoetan pentsatzen
|
egoten
nintzen basoan bakar bakarrik pasatzen nituen orduetan. Eta gainera, lana jartzen nion neure buruari, desertua zeharkatzen lagunduko zidaten zenbait denbora pasa:
|
|
—Orain libreak gara —atera zen La Vache suspertuki, bere zauri eta nekeak ahaztuz— Esnatuko gara bihar goizean, eta gure inguruan biderik ez
|
dagoela
ikusiko dugu. Eta biderik ez badago, horrek esan nahi du nahi adina bide daukagula.
|
|
—Orain libreak gara —atera zen La Vache suspertuki, bere zauri eta nekeak ahaztuz— Esnatuko gara bihar goizean, eta gure inguruan biderik ez dagoela ikusiko dugu. Eta biderik ez
|
badago
, horrek esan nahi du nahi adina bide daukagula. Zergatik ez gara bihar harako gailur hartara joaten?
|
|
—hots egin zuen La Vachek arnaska. Ez
|
nengoen
bere ondo ondoan ere, eta guztiarekin bere bihotzaren taupadak sentitzen nituen.
|
|
Zenbat denbora
|
egon
ote zen La Vache isilik. Ez dakit, baina asko.
|
|
Nekatuegia
|
nengoen
eztabaidan hasteko eta, bestalde, ez nuen lehen egunean bertan haserre bat eduki nahi. Beraz, isildu egin nintzen.
|
|
Mendi mendian zeregin gutxi izaten da. Ukuiluko behi batek esango lukeen bezala, han ez
|
dago
ezer, han ezinezkoa da entretenitzea, leku aspergarria da. Eta, zergatik ez, beharbada egia da ukuiluko behiek mendi mendiari buruz esaten dutena.
|
|
Eta, zergatik ez, beharbada egia da ukuiluko behiek mendi mendiari buruz esaten dutena. Gauza gutxi
|
dago
goialdeetan, eta bertan bizitzea zotz batekin sua egitea bezalakoxe lana da. Ukuiluko behiek, eta areago granja edo herri handietan bizi direnek, mila gauza desberdin dauzkate egiteko eta ikusteko:
|
|
Gauzak hola, komentu ingurutara elkhi eta bide bazterreko adar eta ezpal biltzen aritu ninduzun, eia egur mozkin haiekin negua iragan artino arranjatzen ginen. Hala, su egin behar zen azken egunetarik batetan, ezpal beltz eta ttipiño bat ikusi nizun lurrean, lehenago ere errerik zirudiena, eta hartuko dizut ez dizut hartuko
|
egon
ninduzun denbora batez. Azkenean, saskirat eman nizun eta errefektuarrera eraman.
|
|
Beharbada asperkerian eroriko nintzen, ukuiluko behi makalengandik bereizi nintzenean bezala. Baina, esandakoa, han
|
zegoela
La Vache, ez nengoela bakarrik. Poetak esan zuen bezala:
|
|
Beharbada asperkerian eroriko nintzen, ukuiluko behi makalengandik bereizi nintzenean bezala. Baina, esandakoa, han zegoela La Vache, ez
|
nengoela
bakarrik. Poetak esan zuen bezala:
|
|
Uda joan eta iraileko eguzki goxoa etorri zenerako, ordea, hasia
|
nengoen
bizimodu berriaren kolorinetako garrak ikusten. Eta su ttiki hark, zotzarenak Bernardette bezala, harrapatu egin ninduen.
|
|
Jakina, horrek ezin zuen iraun. Azken batean, ez zen zuzena, ez zen justiziakoa, desberdintasun handia
|
zegoen
kontu hartan, zeren berak pagatzen ez zuen prezioa pagatu beharra baineukan laguntasunagatik. Nik ez nion ezer eskatzen laguna izateagatik, bakarrik horixe bera, laguna izatea; berak, berriz, laguna izatea eta umiltasun gehiegizkoa eskatzen zidan.
|
|
—Jende berria
|
dago
Balantzategin —esan nion La Vacheri etxeko atarian eserita zeuden andre eta gizon batzuk seinalatuz. Tartean ez nuen inor ezagunik sumatzen.
|
|
—Jende berria dago Balantzategin —esan nion La Vacheri etxeko atarian eserita
|
zeuden
andre eta gizon batzuk seinalatuz. Tartean ez nuen inor ezagunik sumatzen.
|
|
—Hortzaundirik ez
|
dago
hor, behintzat —gaineratu zuen berak pentsakor. Artean ahaztu gabea zeukan festa egunekoa eta, bi anaia haiek han segitzera, adarrak erakutsiko zizkien.
|
|
Egia zen. Balantzategiko basoa urritua
|
zegoen
oso, han eta hemen izugarrizko hutsuneak zituela: soilik kanposantu ttikiaren ingurua zegoen tupitu xamar.
|
|
Balantzategiko basoa urritua zegoen oso, han eta hemen izugarrizko hutsuneak zituela: soilik kanposantu ttikiaren ingurua
|
zegoen
tupitu xamar. Baina, niretzat, ez zen hori okerrena.
|
|
Baina, niretzat, ez zen hori okerrena. Okerrena zen behi bakar bat ere ez zela ikusten, belazeak bakanduta
|
zeudela
zeharo. Gure garai bateko adiskideek galdua zuten bizia hortzaundi gose haien erruz.
|
|
—Bada niri ez! Ez
|
nago
batere konforme!
|
|
—Horixe! Nola
|
egongo
zara bada, zu ere erdi makala zara eta! —atera zitzaidan bera begi beltzak larri larri jarriz.
|
|
Une batez, buruz buru
|
egon
ginen, joka hastekotan. Baina denbora gehiegi generaman mendian copine bezala hain lotsagarri portatzeko.
|
|
Bere barne borroka areagotuz zihoan, areagotuz eta okertuz bere behitasunaren kalterako. Azkenean, udazken hura pasa eta neguan ondo sartuta
|
geundenean
, bataila zahar hura erabaki egingo zen azkenez. La Vache basurdeen taldera pasako zen, eta gure harremana —bigarren tiratu haren ondorioz— etena geldituko zen betiko.
|
|
Hotzagatik kobazulo batean sartu ginen egunean gertatu zen. Sartu eta segituan ohartu nintzen, norbaitek hartua zigula aurrea, beste animaliaren bat
|
zegoela
babes hartan. Aurreratu nintzen hobeto ikusteko, eta hantxe zeuden:
|
|
Sartu eta segituan ohartu nintzen, norbaitek hartua zigula aurrea, beste animaliaren bat zegoela babes hartan. Aurreratu nintzen hobeto ikusteko, eta hantxe
|
zeuden
: bost basurde beltz, errezkadan jarri eta etzan etzanda.
|
|
Ez dut behi izan nahi. Mundu honetan ez
|
dago
behi makala baino gauza makalagorik!
|
|
—Makala ez den behirik ez
|
dago
! —hots egin zuen orduan zakarki.
|
|
Baina zu ez zaitez itsutu. Badakit laguna galtzea oso mingarria dela, baina paseatuz sendatzen ez den bihotzeko minik ez
|
dago
. Zoaz bada paseatzera, lagun, eta bila ezazu belar goxoa jateko.
|
|
Nahiz jakinaren gainean
|
egon
, txarrak ez du egiten on.
|
|
Barruko hotzetatik defendatzeko, berriz, inolako babesik ez neukan. Aspaldiko partez, copinerik gabe
|
nengoen
. Eta pena zen.
|