2000
|
|
eta
|
nire
bularrak puztu egin ziren
|
|
Euria ari zuen
|
nire
klitori gainean.
|
|
Aldiz,
|
ni
urdina omen nintzen
|
|
Zure hatz marroiak
|
nire
baginan,
|
|
Euria ari zuen
|
nire
klitori gainean.
|
|
|
Nire
maitaleak ikusi nituen desfilatzen,
|
|
burumakur
|
nire
gorputzaren aterantz.
|
|
Hor ziren
|
nire
maitaleak,
|
|
|
nire
aurpegi gainera arnasa hartzera etorrita:
|
|
ezen
|
nitaz
oroituta, ametsetara baitzatozkit,
|
|
|
Nik
haragi berri batekin egiten dut amets.
|
|
|
nire
burmuinaren eta hezur mami azalen artean.
|
|
|
Nire
bular sagarrek ernamuinak dirudite:
|
|
Zatoz, ibili zeu ere
|
nirekin
|
|
|
Nire
keinuak hor, agerian:
|
|
ahotsak erori dira ortzi maspilduetatik
|
nire gainera
,
|
|
|
Nire
aseezinaren euli mizkina
|
|
|
nire
zorigaitzaren sega pinpirina
|
|
|
nire
amorruaren torratxori ezpata
|
|
|
nire
bekaizkeriaren sasisorkinak
|
|
|
nire
porroten urlia, sandia eta berendia
|
|
|
nire
indarraren beso lurperatua
|
|
|
nire
kaxkarkerien linbo lurrina
|
|
|
nire
haragikerien adur sobrakoa
|
|
|
nire
erorialdien kale barretiak
|
|
|
nire
tristuraren katezismo galdua
|
|
|
nire
errakuntzen purgatorio ukatua
|
|
|
ni
, sinesgabea izanik,
|
|
bide ertzeko marrubiz leundu dut
|
nire
lehortea,
|
|
bat batean ostatu hartu zuen
|
nire
erromes arimak:
|
|
Bildu
|
nire
igitai ilargi izoztuaren jario zurbila,
|
|
|
nire
platinozko sexuaren lurrin azukretua.
|
|
Oratu
|
nire
gerri suminduaren bihurgune ahazkorra.
|
|
Biribildu
|
nire
bular iraunkorraren obalo goibela,
|
|
zure txistu haziak
|
nire
ezpainetan haize bihurtu artio.
|
|
jostati, kilimusika dabilkizun
|
nire
giharren uztarrira,
|
|
hain luze atzenduriko
|
nire
pasio urruma ubela.
|
|
eta
|
nik
berehala ahaztu: zorkoa, hartua.
|
|
ez dut besorik
|
nire
burua jagoteko.
|
|
bere lerdea
|
nire
gogoan barraskilotzea.
|
|
kea ateratzea
|
nire
ongura horniei.
|
|
bere eskupera,
|
ni
, bere aginterri.
|
|
|
Nire
ondasunak,
|
|
Bekaitz da
|
nire
jaun eta jabea.
|
|
|
Nire
irribarrea erraz dator
|
|
Urrundu zinen
|
nigandik
, urrundu zinen
|
|
|
Nik
zuri txera egitea ez da zaila
|
|
Urrundu zinen
|
nigandik
, urrundu zinen
|
|
eta beldurtu egiten dira txakurrak
|
nire
soadaz.
|
|
Eta loak hartzen ditu
|
nire
oin ausartak,
|
|
|
nigan
besterik ez naiz bizi.
|
|
|
nire
emea zapaldu eta hautsi dezanak.
|
|
errezel osteetan jarrita egoten naiz
|
ni
zain
|
|
|
Nik
hustasun deritzot.
|
|
Amorruz kiribiltzen zatzaizkio
|
nire
isilaren koldarrari,
|
|
mespretxuz zipriztindu gura duzu
|
nire
egote mutua.
|
|
" Urrun ezazu
|
nigandik
edari samin hau;
|
|
baina egin bedi zure nahia, ez
|
nirea
".
|
|
|
nire
arazoa neurea dela
|
|
eta uste on osoa duzula
|
nigan
.
|
|
|
Niri
zuzendu barik esan zenituen berbak
|
|
|
niretzat
hartu nituen nik,
|
|
niretzat hartu nituen
|
nik
,
|
|
Zure pentsamendua ez zen
|
nirea
leitzera inguratu.
|
|
zeure hatzek atera zioten
|
nire
sexuari.
|
|
|
nire
gorputzaren ohol blaituei lotuta.
|
|
|
Ni
, barrurantz begira eta
|
|
Zu,
|
nire
sabelean,
|
|
|
nire
izena ikasten.
|
|
Gero hegoak jaio zitzaizkion
|
nire
azalari.
|
|
|
nire
arimak arrokak legez diz diz egiten zuenekoa.
|
|
bere burua
|
Ni
Neu Naiz izenaz birbataiatu zuen
|
|
|
Nire
kumeak balantza batean olgatzen dira.
|
|
|
nire
kumeak.
|
|
beren alegiazko zainetatik
|
nire
zainetaraino.
|
|
Baina
|
nik
uste dut maitasuna kubo bat dela,
|
|
– Txikiak zirenean espageti luzeak prestatzen nizkien iloba biei –jarraitu du Antxonek– Erdi jolasean eta kantuan jaten zituzten
|
nire
espageti luzeak.
|
|
Santanderren hartu nuen ontzia, gerra garaian Arroxelara joateko hartu nuen leku berean... baina mendebalderantz.
|
Nire
bizitzako bidegurutzeetako bat zirudien Santanderko leku hark.
|
|
68ko gertaera horien ondoren aldaketaren bat izango zela ziur nengoen; alegia, EAJtik erauzi, eten eta bere bidetik abiatuko zela, itsasontzia portutik irtenda abiatzen den bezala. Mugimendu abertzalea eta soziala gidatuko zituen erakunde baten sorrera ikusi nuen hor, eta luzaroan itxarondako gauza zen hori
|
niretzat
.
|
|
|
Nire
egoera eta animo pertsonala aldatuxea zen jadanik; hobeto nenbilen, Paristik itzuli ondorengo larriak eta apur bat baretzen hasita. 1970eko azken aldera abiatu nintzen Venezuelara.
|
|
Subkontrata horretan 45 pisuko 8 eraikuntza neuzkan, eta pisu bakoitzak 15 apartamentu bikoitz zituen. Sei urte iraun zuen
|
nire
lanak.
|
|
Beste zazpi urte iraungo zukeen lanak guztira.
|
Nire
gogoa, ordea, Euskal Herrira itzultzea zen, baita hara joan aurretik ere. Ez nion eskaintza onartu.
|
|
Aski zenuen Caracas gaineko muinoetara begirada jasotzea gizarteko ezberdintasunak eta injustizia latza ikusteko.
|
Nire
ustea da, 30etako petrolioaren eta beste gai batzuen aurkikuntzak eskulan eskari handia sortu zuela bat batean, eta laborariak eskulan premia horretara bideratu zituztela trumilean, nekazaritza lurrak hustuta. Lehen urte haietan langile ugari behar zituzten, baina gero petrolioa ateratzeko ez da ia eskulanik behar.
|
|
Eta hango autoak! Parisen ere ez nuen ikusi
|
nik
Caracasen adina Rolls Royce. Venezuelak 10 milioi biztanle zuen orduan, eta proportzioan Ingalaterrak berak baino Rolls Royce gehiago zeukan; proportzioan, Bavieran baino garagardo gehiago edaten zen, eta Eskozian baino whisky gehiago.
|
|
Baina ezberdintasun eta injustizia sozial iraingarriak pairatzen dituen herria da.
|
Ni
han egon nintzen garaian horrela zen behintzat. Horixe da gustatu ez zitzaidan bakarra.
|
|
|
Nire
kontura Venezuela ezagutzen saiatu nintzen, jendeak eta bazterrak. Caraima, Margarita eta abar ezagutu nituen.
|
|
Koadrila hura elkartu gineneko aldi batez, 36ko gerra kontuak ekarri genituen hizpidera. Santandertik Arroxelara joateko ontzia nola hartu genuen aipatu nuen
|
nik
. Taldean bazen adineko gizon bat nire kontakizunari adi, baina isilik, txintik atera gabe.
|
|
Santandertik Arroxelara joateko ontzia nola hartu genuen aipatu nuen nik. Taldean bazen adineko gizon bat
|
nire
kontakizunari adi, baina isilik, txintik atera gabe. Nire haurtzaroko ibilera modu haiek kontatu ondoren, ordea, hara non esaten didan gizonak:
|
|
Taldean bazen adineko gizon bat nire kontakizunari adi, baina isilik, txintik atera gabe.
|
Nire
haurtzaroko ibilera modu haiek kontatu ondoren, ordea, hara non esaten didan gizonak:
|
|
–
|
Ni
izan nintzen ontzi hartako kapitaina, Habana ontziko kapitaina.
|
|
|
Ni
beti izan naiz baikorra, baina garai hartan ilun ikusten genuen dena, oso goibel eta triste. Hala eta guztiz, bistakoa zen diktadoreak ez zuela luzaroan iraungo, azkenetan zela tiranoa.
|
|
bizikleta, motxila, lotarako zakua eta trasteak. Etxetik irten eta Zudairera joan nintzen,
|
nire
arrebaren senarraren izeba baten baserrira, han baitzegoen arreba abuztuko egun batzuk pasatzen. Arrebari esana nion bidaia hura egiteko irrika nuela, baina koinatuak esaten zion ez nuela egingo, ez nintzela kapaz izango bidaia modu hari ekiteko.
|
|
Galsoroak ebaki berriak zeuden abuztuan, bero itzela,
|
ni
izerdi patsetan. Bizikletak izango zuen arroa batetik gorako pisua, hiru piñoikoa.
|
|
Airetik erori zen txanpona... kara! Patuaren agindua eta
|
nire
arindua! Buelta etxera.
|
|
Berehala ezagutu nituen umetako etxe eta karrikak, orduan ibili nituen bidexkak eta zidorrak...
|
ni
arineketan, balak bilduta sutara botatzen... " Hemen behar du, ba, harrizko untxia zuen iturriak" esaten nion neure buruari, eta, etxe kantoia pasa ondoren, hantxe agertu zen lau muturreko iturria, gainean harrizko untxia zuela;" etxe paretako horma konkako santu irudiak hemen behar du ba", eta hantxe zegoen aurreraxeago.
|
|
Hilabete t’erdi inguru igaro zen etxeratzerako. Orduan jakin nuen arrebak irabazi zuela apustua... eta gainera
|
nik
ekarritako Oloteko urdaiazpikoa.
|
|
|
Niretzat
, 45 urterekin, beste momentu bat zen hura, beste erronka bati ekiteko unea. Amnistia aurretik enfrentamendu giroa bizi zen; gizartea oldarrean zebilen:
|
|
|
Nik
praka bete lan daukat Antxonen idazkari izate kontu honekin.
|
|
noiz eta nola etorri zitzaizkidan bila...
|
Nire
taldekidea atxilotuta zeukaten ordurako; txakurrek eurekin ekarri zuten gurera, eta etxeko atean deitzera behartu. Txirrina jo eta ireki nezala esanarazi zioten.
|
|
Txirrina jo eta ireki nezala esanarazi zioten.
|
Nik
atea ireki bezain bizkor agertu ziren txakurrak alde guztietatik, goitik, behetik. Zalapartan sartu ziren, orro eta garrasika.
|