|
2000
|
|
|
Ez dakit galdera horretatik zein zatik irauli zizkidan tripak hain modu zoragarrian: Connemara aipatzeak eta bidaian lehenengoz lur zati hori
|
nire
eskuetan sumatzeak, edo Eider izena maitasunez bildu zuten ahots eta begi haiek. Baina berdin dio.
|
|
|
Eta ahoa, hatz esploratzailearen igurtziarekin batera zabaltzen zena, nire hatza listuzko soinekoz janzten zuen ahoa. Neurrira eginiko kutxatxo bustia zen bere ahoa, zeinetan ezpain mamitsuen erresuma izan den
|
nire
eskuak konkistatutako lehen lurraldea. Eta gero mingain xeratsua, ahosabaia...
|
|
|
Ez zuela nehoren letratu izan nahi, alegia, letratu izaiteko studiatzen ari bazen ere, Oñatin, aitaren manuz! " Bizitzak pintzel bat jarri dik
|
ene
eskuetan, eta nik pintzel horren gainean eraikiko diat neure bizitza, eta goratuko Jainkoa. Eta Italia baino eskola hoberik ez diat nehon edirenen.
|
|
|
Bi pilula
|
nire
eskuetan ezarri zituen, edalontzi betearekin batean.
|
|
|
Zigarro bat kendu nion
|
nire
eskura gelditutako paketeari. Sua Kristinak eman zidan.
|
|
|
Bere poltsatik bertze pilula bat atera eta irentsi zuen, komuneko joan etorria berriz ere egina zuen basoaren eduki gardenaren laguntzaz. Nahi ote nuen galdetu gabe ezarri zuen bertze bat
|
nire
eskuan, edalontzi erdizka hustuarekin batean. Hark bezala egin nuen, eskutik ahora zorroratu.
|
|
|
Inoiz ez nuen amestuko nire izenean igortzen zuten egunkaria deusen argigarri gerta zekiokeenik Kristinari. Are amestezinagoa,
|
nire
eskutik ateratako testu bat haren ezpainetan entzutea:
|
|
|
Biluzik ez kanporatu nahi, aitzineko eguneko blue jeanak egokitu nizkion neure zango ipurdietako larruari. Galtzei tabako usaina zerien,
|
nire
eskuei bezala, eta horrek zikin sentiarazi ninduen, zikin, kopetatik zango puntaraino bilduta ninduen izerdiak baino are gehiago. Komunean, argia piztu gabe pixa egin eta eztarri urratua laxatu nuen, karkaisa nikotinatsuak gehituz zuloko ur horiztatuari.
|
|
|
Sukalde bazterretik esku bakar batez aulki bat hartu eta ageriko esfortzurik gabe haren gainean zutituz, arasa garai batean arakatu zuen, pipermin idor bat aurkitu arte. Jaustean, keinu tinko batez uxatu zituen
|
nire
eskuak, haren laguntzera helduki.
|
|
|
Minutu erdi baino luzeagoko azalpena eman beharrean egoten naizen guztietan bezala,
|
nire
eskuak atorrako poltsikoa inguratu zuen, sen hutsez. Tabakoa ukitu baino istant bat lehenago eginarazi nion gibelera; geunden geundenean, imintzio hutsak hondamendia ekartzen ahal zuen.
|
|
|
Astiki astiki, zakurren bat edo katuren bat izutu nahi ez duzunean bezala,
|
nire
eskuak grabagailua piztu eta libreta bildu zuen mahai gainetik.
|
|
|
Libretak eta bolalumak lurrera egin zuten
|
nire
eskutik, zalapartaka, baita grabagailu beti piztuak ere haien ondotik. Bi neska mutiko ile busti begira gelditu zitzaizkidan, emakumea —Amagoia barik, Felicitas berriz— zutitzen zen bizkitartean.
|
|
|
Larruzko estalkidun petaka bat zuen orain eskuetan, ez ohartu ni nondik jalgia. Berak edan zuen lehenik, bi hurrupada luze,
|
nire
eskuetan utzi baino lehen.
|
|
|
Ttipik Ximurraren petaka
|
nire
eskuetan utzi eta mugikor bat agerrarazi zuen bere jaka barnetik. Ximurrarena baino are tikiagoa zen, Van Goghen ekiloreak bezain horia.
|
|
|
Armairutik zira bat eta kajoietatik galtzontzilo bat atera eta maletan sartu zituen, jadanik hor zeuden arropekin batean. Gero, itxi eta
|
nire
eskuetan ezarri zuen deus gaineratu gabe.
|
|
|
Ikusgarria zen, baina dezepzio tiki bat ere bai niretako: paparra begitik kentzen zidan, azken aldi horretako ene fantasia guztietan
|
nire
eskuek aparteko ibilaldia egiten zutelarik, alderdi orain estali horretatik abiatuta, haren eguneroko kamiseta tirantedunen baten barneko errai menditsuetara. Ordainez, minigona beltza jantzirik zuen, lantokirako ohiko blue jeanek anarteraino ezkutatutako izter sendo eta beltxaranen abiaburu.
|
|
|
Mahai azpitik egunkaria atera eta
|
nire
eskuetan utzi zuen, eskelen orrialdean zabalik. Doi doi eragotzi nuen mutur okerra:
|
|
|
Nekrofilia istorio hondoratuaren kontura idatzitako lerroez landa, iduri zuen ugaldean agertutako atsoaren hilotz bizigabeari zuku gehiago ateratzerik ez zela, kazetaritzaren ikuspegitik bederen. Biharamunean bai, akaso, nahiz eta horretarako nahitaezko baldintza izan Ttipik zorioneko txostena hitz eman bezala
|
nire
eskuetara ailegaraztea. Edo Potzolo zizare hori, oraingo aldiko, panpalinetatik harrapatzea eta bere ikerketaren nondik norakoen berri ematea.
|
|
|
Listua irentsi nuen berriz.
|
Nire
eskuak papar beltxaran horretan beheiti imajinatu nituen, guri sumatzen nuen larruazalaren beroaren hurrupatzaile. Saio bizia egin behar izan nuen begiek sala ez nintzaten.
|
|
|
Ondoan jarri nintzaion, ohe gainean, baina nire aita su sasikoak makinatxoa
|
nire
eskuetara ekartzea baizik ez zuen lortu. Hitz bakar bat ere ez.
|
|
|
Urteen joanak hondalana egina zion han eta hemen, baina ez oraino aldaketan. Kristinaren geografiako bertze bazter batzuk alde batera utziz,
|
nire
eskuek aldakak xerkatzen zizkioten amodioa egiterakoan. Azkenekoz, banandu baino bi hilabete lehenago.
|
|
|
—Lau hilabete izan dituzu, bada, horretarako. Maleta jadanik itxia eta
|
nire
eskuetan zegoen, eta ni etxe horretatik ateratzeko presaz. Buru egin nuen sarreraraino, ama semeak gibelean, eskutik lotuta.
|
|
|
INFORMAZIO KONFIDENTZIALA zioen txarteleko atearen aitzinean. Poltsiko barnean,
|
nire
eskuak giltza handi eta hozkadunaren gain latzari kontzen zion, ateratzera deliberatu gabe. Izerdiak ildo ñimiñoak goldatzen zizkidan lepoan eta galtzarbeetan, eta ez zen soilik giro beroaren ondorio.
|
|
|
Giltzak
|
nire
eskutik kentzera egin zuen, baina ni azkarragoa suertatu nintzen. Ganibeta gurinaren bihotzean nola, halaxe hozkaduna zerrailaren barnean.
|
|
|
Orain pentsatu nahi dut, hain zuzen ere gogoeta horrek atxiki zituela
|
nire
eskuak teklatu gainean. Ez dakit nola azaldu, proba suerte bat akaso, ene lagun zendua, nonahi zela ere, paratzen ari zitzaidana.
|
|
|
Haren edukia ez zitzaidan arrotz, neronek erosi bainuen lehengo astean, ugaldean hil hotzik agertutako atsoaren aferaz informazioa osatu beharrez. Unaik berak ezagutu zuen, burgerrean ginela,
|
nire
eskuetan ikusi eta berehala.
|
|
|
Burubidea, umoretsua izanik ere, arrazoizkoa zen eta zuzena, baina, bueltan, galdera bat sortzen zuen, ezinbestean, eta Brown jaunari ere ez zitzaion itzuri: " Esku horiek etorri dituk, bai, berena zenaren bila; baina, eta nire eskubideak?; eta
|
nire
eskuak?; non daude nire eskuak?". Galdera jaulki zuen, arestiko garrasia baino leunago hala ere, eta bakarrik hura ez zitzaion parte onekoa iruditu.
|
|
|
Burubidea, umoretsua izanik ere, arrazoizkoa zen eta zuzena, baina, bueltan, galdera bat sortzen zuen, ezinbestean, eta Brown jaunari ere ez zitzaion itzuri: " Esku horiek etorri dituk, bai, berena zenaren bila; baina, eta nire eskubideak?; eta nire eskuak?; non daude
|
nire
eskuak?". Galdera jaulki zuen, arestiko garrasia baino leunago hala ere, eta bakarrik hura ez zitzaion parte onekoa iruditu.
|
|
|
Eta gero, nire egoera ez zidala aipatu nahi uste izatera iritsi nintzenean, hartu
|
nire
eskua bere bi eskuen artean eta esan zidan:
|
|
|
Eta han txispatu egin naiz eta gara, eta alkoholak ez ezik, Ruben aski irribarretsuaren begirakune umelak ere on egin dit (aldizkarikoei ahantzi egin zitzaien nabarmentzea, alkoholarekin batera, zein garrantzitsua izan daitekeen den jausaldietan beste norbaitentzat desiragarri izatea). Gaur, aspaldiko partez indartsuen, bete betean sentitu dut, sentitzen ari naiz laztanen eta musuen beharrizana (besterik ezean, gero, dendako bakardadean,
|
nire
eskuei hegaldatzen utziko diet).
|
|
|
En plus, Luisek atera duen ondorioa hauxe da: Ruben gay a dela eta orain
|
nik
eskuak libre ditudala Rakel benefiziatzeko (sic). " Hala ere, ez ahantzi niri ere gustatzen zaizkidala marrubizko izozkiak", esanez amaitu du ahobero halakoak.
|
|
|
Integral aldizkari bat heldu zen
|
nire
eskuetara bigarren greba hartan, 81eko abenduko edo 82ko hasierako Integral alea. Egiptologo batzuek hilobi batean antzinako telar bat aurkitu zutela zioen.
|
|
2001
|
|
|
Begiak paperari (hain hur zegoen) gerturatu arren, etorkizunari (hain urrun zegoen) begira nengoen supituki. Azkenik, irakurri nuen paper zatia, baina orduan oraindik ez nekien zazpi hitz haiek zer esanahi eduki zezaketen; ez nekien
|
nire
eskuetako 44 letra haiek izenik gabeko biografia apalenaren lehenengo kapituluan azalduko zirela: Zure maitalea kale kantoiren batean aurkituko duzu.
|
|
|
–galdegin zidan. Nik ez nion erantzun,
|
nire
eskua betetzen zuen titiaren azalarekin bat egin nahi nuen.
|
|
|
–Nork esan du horrelakorik?
|
Nire
eskuek mirariak egiten dituzte.
|
|
|
|
Nire
eskuei begira begira geratu zen. Eta berriz ere urduritu ninduen.
|
|
|
Uste dut usaimena ere galtzen hasi naizela. Eta
|
nire
eskuek lijaz forratuak dirudite. Eta dena iaz udaletxeko teknikari hark bizimodua aldatzeko aukera neukala esan zidalako," Bergizarteratze programa".
|
|
|
|
Nire
eskuekin gerria ukitu nionean karranpa antzekoa sumatu nuen, deskarga txiki bat bezala. Berari, Herminioren emazteari, gorribizitu egin zitzaizkion masailak eta horregatik pentsatu nuen antzeko zerbait sentitu zuela.
|
|
|
Eraztunak, dena den, mugaren alde honetan jarraitzen du.
|
Nire
eskuetan. Bere jabeari itzuli arte.
|
|
|
‘Orduan eskuak aurpegira jasotzen ditut, ’ dio Goiok, ‘nire aurpegira, eta ez dira
|
nire
eskuak... ’
|
|
|
Dagoeneko ospea badet. Hemendik aurrerako jantzi bitxi guztiak
|
nere
esku gordetzea lortuko banu....
|
|
|
Ez dut deus askorik esan behar sorta honetan egin den hautaketaz: ongi deritzat eta biziki pozten naiz erabakia ez delako
|
nire
eskuetan izan. " Aukeraren maukera. Isastik jaso zuenez?, azkenean okerra", eta horixe da horrelakoetan gertatu zaidana.
|
|
|
Azken saioa egin nuen Mitxoletarekin. Ez nuen txoritara botako oihan hartaraino eraman ninduen ahalegina; ez nuen eskubiderik beren konfiantza
|
nire
eskuetan ipini zuten horien guztien esperantza zapuzteko. Mitxoletarengana itzuli nintzen, presak eta larriak ahotsa desitxuratuta:
|
|
|
Une batez astapotro haren aurrean belaunikatzea eta errukia eskatzea bururatu zitzaidan, beste ideia hoberik ezean. Otoitz egin nuen oraindik paparrean neraman Oteizaren apostoluen postaletik, Villasantek bere eskuaz ukitu zuen aldetik, bilau horiek txokarratuko zituen su mihi bat atera zedila; edo inoiz Kandido Zubizarretarena izandako salakotari etxola hartatik hegan aterako ninduten helize txiki batzuk hazi zekizkiola; edo, besterik ezean, Gandiagaren estola,
|
nire
eskuetan harturik, Daviden habaila bihur zedila. Baina deus horrelakorik ez zen gertatu, eta denbora irabaztearren, Ugatzari estola kentzeko baimena eskatzekotan nengoenean, beroaren aitzakiaz, ustekabeko zerbait gertatu zen.
|
|
|
Jokinen formula atala. Jokinen lore madarikatua
|
nire
eskuan zegoen. Hiltzaileak ez zuen formula bilatzen.
|
|
|
Bart dutxatutakoan bertan utzitako azpiko arropa.
|
Nire
eskuetan hartu eta sakon usaindu nuen. Juliaren usaina barne barneraino sartu zitzaidan mina nabarmen arinduz; bigarren usain aldian plazerezko sentsazioa nireganatu nuen.
|
|
|
– Zainak ematen dit badagoela zerbait honetan guztian... ez dakit nola azaldu, zerbait zikina, kirasduna –mintzatzeko moduagatik barrena husten ari zela zirudien:
|
nire
eskua irmoki helduta zeukan eta hitzok grinatsu ebakitzen zituen.
|
|
|
Ez nuen errukirik izan. Lepotik heldu eta burua trenbidearen gainean ezarri nion, behin eta berriz joz, bere odolaren epelak
|
nire
eskua guztiz hartu zuen arte.
|
|
|
|
Nik
eskuaz apenas eusten nion saihetseko odol jarioari eta, minaren minez, gorputz guztia uzkurtuta neukan. Ezin nuen denbora asko galdu.
|
|
2002
|
|
|
Banketxera telefonoz dei egin dut eta txartelik ez daukadala erantzun didate,
|
nik
eskuan izan arren.
|
|
|
–Pertseo, esan zion Polidektes erregeak, irribarre maltzur batekin?, mutiko ederra eta ausarta zara. Zuk eta zure amak esker asko jaso dituzue uharte honetan, bai
|
nire
eskutik, baita nire anaia arrantzalearenetik ere. Uste dut ondo legokeela guk egindako mesede horien ordezkoak eskaintzen ahaleginduko bazina.
|
|
|
badakit mundua
|
nire
eskuetan nuela.
|
|
|
Esker berezia eman beharrean nago Santiago De Pablo-ri, oraindik kaleratzetu gabe dagoen1998ko zerrenda
|
nire
eskuetan jartzeagatik, Vasconia aldizkariaren 31 zenbakian argitaratuko denahain zuzen.
|
|
|
Erabiliaren erabiliaz behiala gastatuak zituzten
|
nire
eskuek,
|
|
|
Orduan nik, irrikaz dardarka, neure bihotza taupada azkarrez ari zitzaidala, neure ahoaz larri hartu nuen koroia, txirikordaturiko larrosa berri eta distiratsuz egina, eta, agindutakoa beteta ikusteko gogo biziz, irentsi egin nuen. Eta, halaxe, bete egin zen nigan zeruetako agindua; berehala desagertzen da nire abere aurpegi desitxuratua, eta ilaje zakar eta nahasia erortzen zait; ondoren, nire larru lodia mehetzen da, nire sabel gizena husten, nire oinzoruek beren apatxak galtzen hatz itxuran luzatzeko,
|
nire
eskuek oinak izateari uzten beren goimalako eginkizunerako prestaturik, nire lepo luzea laburtzen, aurpegia eta burua biribiltzen, belarri handiak beren ttikitasunera biltzen, harlausa adinako hortzak beren giza neurrira errenditzen, eta isatsa, lehen atsekabe gehiena ematen zidana, zeharo desagertzen. Jendea harriturik geratu zen, jarraitzaileek jainkosa handiaren hain botere agerikoa gurtu zuten, hain erraz egin baitzituen gaueko agerkizunetan agindu bezala, aldakuntza horiek, eta, oihu bateratuez, zerurantz luzatu zituzten beren eskuak eta jainkosaren mesede eder haren lekukotza egiten.
|
|
|
utzi liburu kutxa handientzat,
|
ni
eskuak berak hartzen nau eta.
|
|
|
|
Nire
eskuek ez dakiten krimenen bat ezagutzen badute pelasgotarren nahiz atzerritarren hiriek, oraintxe da zerbait egiteko unea. Egindako dongekeriak eurak izan daitezela bultzatzaile, denak batera berrituta:
|
|
|
Ni neure zinezko agindua esan eta esan ari nintzaiolarik, neska gelan sartu zen oso urduri, eta potetxo bat atera zuen kutxatilatik. Potetxoa hartu, musu eman, hegaldi zoriontsua eman ziezadala eskatu, eta nire jantzi guztiak urrun jaurti nituen nigandik;
|
nire
eskua lehiatsu sartu, ukendu mordo bat atera, eta gorputzaren atal guztiak igurtzi nituen. Txori bat bezala hasi nintzen jokatzen, besoak, orain bat orain bestea, mugitzen ahaleginduz, baina han ez zen agertzen ez hegaxka ez lumaxkaren inolako arrastorik.
|
|
|
Txori bat bezala hasi nintzen jokatzen, besoak, orain bat orain bestea, mugitzen ahaleginduz, baina han ez zen agertzen ez hegaxka ez lumaxkaren inolako arrastorik. Aitzitik, nire ileak loditzen hasi ziren, ilesorta bihurtu arte; nire azal mintz leuna gogortzen hasi zen, larru bihurtu arte;
|
nire
eskuen muturrean hatzek bereizketa galdu zuten, harik eta oin azkazal bakarra osatu zuten arte; eta nire bizkarrezurraren behealdetik isats luzea ageri zen. Gainera, aurpegia handitu zitzaidan, ahoa luzatu, sudurra zabaldu, eta ezpaina zintzilikatu; belarriak, beren aldetik, neurriz gora haziak neuzkan, eta ilez estaliak.
|
|
|
utzi liburu kutxa handientzat,
|
ni
eskuak berak hartzen nau eta.
|
|
|
Erabiliaren erabiliaz behiala gastatuak zituzten
|
nire
eskuek,
|
|
|
Eta azken bat, agerian uzten zuena bulegoan ez bakarrik jaso eta irakurri egiten zituela gutunak, baizik inoiz eran  tzun ere bai: " Nire hiru zuzendari nagusiak gainean banitu ere, beren begiak nire idazlumara jarrita, ezin izango lidakete zuri idaztea galarazi, bada zure eskutitza zerutik bezala erori da arestian
|
nire
eskuetara".
|
|
|
Elkarrekin egoteko premia izaten genuen, gutizia, asmatu ustearen poza. Jatetxe batera joaten baginen, edo elkarrekin paseatzera,
|
nire
eskua bere eskuen artean hartu, eta, mintzo goren antzez giroko batez, esango zidan: " Zin degiot, ene xarmant, ez naizela inoiz berorren karreraz jelos izanen".
|
|
|
Giltza hotsa atean! Amak
|
nire
eskuak askatzen ditu. Hortxe eteten da amaren eta nire arteko eszena itxuraz hunkigarria.
|
|
|
|
Nire
eskua kafea nahasten,
|
|
|
Egia esan, nik baino gutxiago ulertzen zuen. Kilometroa bukatu zenean, lekukoa Athletic en arduradunari eman nion, eta hark,
|
nik
eskua eman bezain laster, txalo beroak hartu zituen. Lasterketa hura ez zen, ez, nik dakidala, hain gaizki ordainduak dauden futbolarien aldekoa, ez zen gure jokalari euskaldunen harrobiaren aldeko lasterketa, ez.
|
|
|
Nahiago da, hala ere, sinboloekin segitu, eta EHUren eta UEUren artean bereizi, batzuetan parean jartzeko gainera (unibertsitate hau batetik, eta beste hau, bestetik), eta beste batzuetan lehia akuilatzeko: " Ez, nahiago dut liburu hau UEUn argitaratu, nahiz EHUri esker idatzi ahal izan dudan, berak emandako soldatagatik, berak
|
nire
eskura jarritako baliabide eta informazioengatik, berak utzitako bulego eta ordenagailuagatik, haren izena erabiliz eskuratutako ikerketa proiektu hartan ikasi nuenagatik...". Hitz egiten duena, denok dakigunez, lehenbiziko esaldian gelditzen da, gainerakoa ipuin antzeko alegiaren kedarra izango balitz bezala isilduz, bestea besteok pentsatzen baitugu.
|
|
|
|
nire
eskuak zurea bilatzen du etsi gabe,
|
|
|
|
nire
eskuek ez dute non pausaturik,
|
|
|
atseden hartu nahi dute
|
nire
eskuek,
|
|
|
eta
|
nire
eskuek zure gorputza dute ments.
|
|
2003
|
|
|
Baina hazi hori ez eben Seminarioko eskolak eta irakasleak erein nire gogo bihotzetan. Beste abadegai batek, neure erdi herritar zan batek, jarri zituan
|
nire
eskuetan lehenengo euskal liburuak.
|
|
|
Gauza handirik ez, baina, tira!, lantzean behin han jausten zan euskerazko libururen bat
|
nire
eskuetan, eta, zaletuta nengoanez, irakurri be pozik irakurten neban, asti bitarteetan. Euskal itzulpenak be bai:
|
|
|
Hari beretik joan zan S. Altube, Erderismos egiterakoan. Horraitino, Arantzazun argitaraturiko liburu bi be jausi ziran
|
nire
eskuetan: Aita Iñazio Omaetxebarriak eta Aita Villasantek (biok frantsizkotar eta gernikarrak) egindako Euskera, eta Villasanteren gramatika laburra.
|
|
|
|
Nire
eskuak ezagutzen dau, baina nire begiak oraindino ez...
|
|
|
errespetu osoz tratatu. Behin eta berriz eskertu nion, nik bakarrik ez, gure literaturaren historiak ere egunen batean eskertuko ziola esanez, eta,
|
ni
eskua bete orrirekin utziz, itzuli eta alde egin zuelarik ere, atzetik begira geratu nintzaion. Etorri bezala, iheskor, uzkur eta itzalgaizka ikusi nuen, bere poltsa beltz zimurra magalean estutuz, kalean barrena ezkutatzen, zorigaitzak emakume ederrenei ere eransten dien patetismo puntu horrekin.
|
|
|
Sekula ez zituen ohekoak aipatzen; ez nire giharrek egin zioten inpresiorik, nonbait, ez nire berotasunak utzi zion inon erredurarik. Bebarruko atera iritsi ginelarik, giltzak niri eman omen zizkidan eskuek dardara egiten ziotelako, ez hotzagatik bakarrik, beldurragatik baizik edo ikaragatik, eta, igogailuan besarkatu nuelarik, bere izate osoa
|
nire
eskuetan uztea erabaki omen zuen, inoiz beste gizon batekin egin ez zuen moduan eta seguru asko egingo ez duen moduan.
|
|
|
–Zaborra hemen utzita –erantzun zuen berak, ahots indartsuagoz orain, eta
|
nire
eskuen hesitik libratuz– Antzutasunaren martirioa bizi dugunok, ezer ederrik sortzeko gai ez garenok desagertu genuke, liburu denak erre eta aztarna guztiak desegin ondoren. Mundua mila bider ederragoa litzateke, baina tematu egiten gara arrastoak uzten.
|
|
|
Ilea oparo erortzen zitzaion bizkarrean behera eta bere bularrak zabuka suma nitzakeen nire bularraren kontra. Beste behin ere
|
nire
eskuetan bere tailea, lepoan bere hatsa eta bere bularrak zabuka sentitu nituela gogoratu nuen.
|
|
|
Horregatik atera naiz hain presaka. ...bainean laprast egiteko arriskuarekin eta ni nire herio aurpegiarekin, zeharkatzen genituen atezain eta begiraleak zer egin ez zekitela geratzen ziren, esku batekin beren pistolaren kulata ukituz, ez genuen gaizkile itxurarik inondik ere, izatekotan ere bikote maitemindu berriaren trazak izango genituen, zuk barre egiten baitzenuen, barre ero eta kezkarik gabea, gazte baten barrea esango nuke, eta
|
nire
eskutik aske, arnasa hartzeko, espaloiaren erdian geratu zarelarik, oinezkoak gelditu egiten ziren, ez baitago inoren zorion asea baino ikuskizun ederragorik. Zure auto zaharrean sartu eta itzuli gara hirira.
|
|
|
Nik ere urrundik egin nion agur, baina zalantza batek geldiarazi zidan airean imintzioa eta
|
nire
eskuari begira geratu nintzaion une batez, ea emetasun lurrin tantarik sumatzen nion.
|
|
|
|
Nik
eskua estutu nion. Fitzgeraldek idolatratu zuen Zelda, Paul Bowlesen June, alemaniar erromantikoen Betina Von Armin edo Picassoren musa zerrenda etorri zitzaidan gogora (Dora edo Fernande pintatzen dituenean, norena da koadroa, modeloarena ala pintorearena?).
|
|
|
Ez nuen astirik izan ezertarako. Konturatu orduko, Anak karmina
|
nire
eskuan jarri zuen eta, bere eskuekin lagunduz, ezpainak margotu zituen. Edo margotu nizkion.
|
|
|
Oraingoz ezin dizut beste deus ere eskaini, beste deus ere eman. Nire adiskidetasuna, soilik,
|
nire
eskua. Beharbada zuretzat hain garbia ez den eskua, baina ez dut besterik.
|
|
|
Horrela bakarrik jakin zenezake nire berri. Horrela bakarrik jakin zenezake
|
nire
eskua hementxe daukazula zurearen zain, zurearekin lotzeko irrikan, zuri laguntzeko prest, zure laguntzaren bila.
|
|
|
|
Nire
eskua zurean. (b).
|
|
|
Hemoglobinaren koloreak
|
nire
eskuak hartu ditu
|
|
|
nire mingainarekin,
|
nire
eskuekin,
|
|
2004
|
|
|
Nire aldera zetozela ikusi nuenean atera nintzen autotik, eta besterik ezean, eskuak gorde nituen, ez nuen besterik egin. Han zazpi tiro bota izan balituzte ere ez zuen inork entzungo, baina haiek ez zekiten
|
nik
eskuan zerbait banuen edo ez nuen. Eta beldurtu egin ziren.
|
|
|
Harrera gelan sartu bezain laster, niretzat ezezaguna zen gizonezkoa hurbildu zitzaidan. Nire aurrean jarri eta,
|
nire
eskuak bereetan hartuz, Suhak aipatutako izena ahoskatu zuen, amultsuki, hunkituta bezala. Nik berehala askatu nituen eskuak, esanez:
|
|
|
harrituta begiratu zidan. Gero argazkia atera eta
|
nire
eskuetan jarri zuen.
|
|
|
358
|
Nire
eskuetara iritsi berri diren datu batzuk azalduko ditut hemen. Datuon iturria EUSTATen txostenak dira, 2001eko errolda:
|
|
|
Aaaa!
|
Nire
eskua!
|
|
|
|
Nire
eskua beherago dago.
|
|
|
Amaren hileta egunean hasi zen dena. Etxeko txokorik ezkutuenean gorderik zituen traste guztiak
|
nire
eskuetara iritsi zirenean. Berandu da azalpenak eskatzeko eta gorroto xume batez begiratu diot nire aita zenaren argazkiari.
|
|
|
|
Nire
eskua askatuta, Mitxelenak bidea erakutsi zidan keinu adiskidetsu batez. Oihal ilunezko sofa astunez jantzitako egongela bat zeharkatu eta korridore luze batean sartu ginen.
|
|
|
Faena lehenbailehen errematatzea nahi zuela, alegia, eta orduan, gau mahaiaren kaxoian gordetzen nuèn preserbatibo kaxararen bila abiatu zen
|
nire
eskua, operazio hartara askotan ohitua; atera nuen kaxa, eta...
|
|
|
Pasadizo hura kontatu zidanean, amona Sinforosak ezin eutsi izan zion barruko sentimendu uholdeari. Eta, masailetan behera malko isil bat erortzen zitzaiola, hatzetik eraztuna kendu,
|
niri
eskura eman, eta halaxe mintzatu zitzaidan:
|
|
|
–Zer esan nahi duzu, hori
|
nire
eskuetan dagoela?
|
|
|
Eta kezka hauekin nagoela, hara non jausten den
|
nire
eskuetara Kulturaren Euskal Plana. Egia esan, paperezko bertsiorik ez dut jaso.
|