|
2017
|
|
|
Bat batean, ezusteko zerbait gertatu zen. Emazteak, senarraren ondoan zegoena eta adeitasun irribarretsuaz jarraitu zuena gure solasaldia, bi eskuak altxatu eta ezezko keinua egin zuen buruaz, eta
|
nik
ez nuen ezer ulertu. Orduan, senarrarengana urreratu eta eskuak jarri zizkion leunki sorbalda gainean.
|
|
|
Eta orduantxe ulertu nuen guztia: berak nahi zuen
|
nik
ez nezala berehala bilduma ikusi, horrexegatik asmatu nuen hitzordu bat bazkaltzeko. Esan nuen plazer handia izango zela niretzat bere bilduma ikustea, baina ezinezkoa zitzaidala hirurak baino lehen egitea, eta hiruretan pozaren pozez agertuko nintzela.
|
|
|
berak nahi zuen nik ez nezala berehala bilduma ikusi, horrexegatik asmatu nuen hitzordu bat bazkaltzeko. Esan nuen plazer handia izango zela
|
niretzat
bere bilduma ikustea, baina ezinezkoa zitzaidala hirurak baino lehen egitea, eta hiruretan pozaren pozez agertuko nintzela.
|
|
|
Ikusiko duzu, plazer handia izango da zuretzat... edo disgustua. Eta zenbat eta disgustu handiagoa zuk are pozago
|
ni
. Horrelakoxeak gara bildumagileak:
|
|
|
Bai, ados nago. Plazer handia izango da
|
niretzat
.
|
|
|
Eta halaxe, ordubete geroago, bazkaria amaitu berritan Azoka Plazako hotelaren jangela txikian, urteetan aurrera zihoan andere bat sartu zen jangelan, dotore jantzia eta jakingurazko begiradaz. Berarengana hurbildu,
|
nire
burua aurkeztu eta prest nintzela berarekin batera bilduma ikusteko esan nion. Berak, ordea, erabat ahalke eta bere ama bezain aztoratuta, esan zidan nahiago zuela lehenago pare bat hitz egin nirekin.
|
|
|
Berarengana hurbildu, nire burua aurkeztu eta prest nintzela berarekin batera bilduma ikusteko esan nion. Berak, ordea, erabat ahalke eta bere ama bezain aztoratuta, esan zidan nahiago zuela lehenago pare bat hitz egin
|
nirekin
. Berehala jabetu nintzen kosta egiten zitzaiola hitz egitea.
|
|
|
Egunero ikuskatzen du... hobeto esanda, ez du ikusten, dagoeneko ez baitu ezer ikusten, baina arratsero ateratzen ditu karpeta guztiak eta laminak ukitzen ditu, bata bestearen atzean eta beti ordena berean, buruz baitaki aspalditik zelan sailkatuta dauden... Hori besterik ez zaio axola gaur egun, eta
|
nik
egunkariek enkanteei buruz esaten dutena irakurri behar izaten diot, eta prezioek zenbat eta gorago egin, bera zoriontsuago da... zeren... hauxe da larriena, aitak ez daki ezer gure garaiko prezioez... ez daki dena galdu dugula eta bere pentsioaz hilean bi egun baino ezin gaitezkeela bizi... Gainera, nire ahizparen senarra frontean hil zuten, eta ahizpak lau ume hazi behar ditu...
|
|
|
Hori besterik ez zaio axola gaur egun, eta nik egunkariek enkanteei buruz esaten dutena irakurri behar izaten diot, eta prezioek zenbat eta gorago egin, bera zoriontsuago da... zeren... hauxe da larriena, aitak ez daki ezer gure garaiko prezioez... ez daki dena galdu dugula eta bere pentsioaz hilean bi egun baino ezin gaitezkeela bizi... Gainera,
|
nire
ahizparen senarra frontean hil zuten, eta ahizpak lau ume hazi behar ditu... Baina gure aitak ezer ez daki gure arazo materialez.
|
|
|
bizi beharra zegoen... Aita, ama,
|
ni
, eta ene ahizparen lau umezurtzak, grabatu batzuk baino garrantzitsuagoak dira... Gaur arte ez diogu bere plazera lapurtu; bera zoriontsu da arratsaldero bere karpetak hiru orduz darabiltzanean esku artean, pertsona batekin arituko balitz bezala hitz egiten dio pieza bakoitzari.
|
|
|
Arte saltzaile naizen aldetik pertsona asko ikusi ditut dohakabeki lumatuak, inflazioak era erdeinagarrian astinduak, ogitarteko baten truke familia ondare ikusgarri eta balio handikoak ostu dizkiotenak; baina oraingo honetan halabeharrak kasu berezi bat jartzen zidan aurrez aurre, barru barrutik inarrosten ninduena. Normala denez, isilik izango nintzela agindu nion
|
nire
solaskideari eta nire esku zegoen guztia egingo nuela.
|
|
|
Arte saltzaile naizen aldetik pertsona asko ikusi ditut dohakabeki lumatuak, inflazioak era erdeinagarrian astinduak, ogitarteko baten truke familia ondare ikusgarri eta balio handikoak ostu dizkiotenak; baina oraingo honetan halabeharrak kasu berezi bat jartzen zidan aurrez aurre, barru barrutik inarrosten ninduena. Normala denez, isilik izango nintzela agindu nion nire solaskideari eta
|
nire esku
zegoen guztia egingo nuela.
|
|
|
Alabaren begiradak
|
nire
intentzioen berri eman zionean lasaitu egin zen. Mahai gainean zeuden karpetak bata bestearen gainean, eta itsuak nire eskua sentitzeaz batera besotik heldu eta besaulkian eserarazi ninduen.
|
|
|
Alabaren begiradak nire intentzioen berri eman zionean lasaitu egin zen. Mahai gainean zeuden karpetak bata bestearen gainean, eta itsuak
|
nire
eskua sentitzeaz batera besotik heldu eta besaulkian eserarazi ninduen.
|
|
|
Zaharraren aurpegi nahasia argitu egin zen. Zenbat eta laudorio gehiago egiten nituen
|
nik
, orduan eta ageriago zintzotasun alaia eta adeitasun zinezkoa gizon ihar haren aurpegieran.
|
|
|
Orain bai! Gizon honi esker orain badakizue zenbat balio duten
|
nire
laminek. Haserre egin didazue beti diru guztia bildumara bideratzen nuelako; egia da, hirurogei urtetan ez garagardorik, ez ardorik, ez tabakorik, ez bidaiarik, ez bisitarik antzokira, ez libururik... beti aurrezten eta aurrezten aritu izan naiz obra hauek eskuratzeko.
|
|
|
Haserre egin didazue beti diru guztia bildumara bideratzen nuelako; egia da, hirurogei urtetan ez garagardorik, ez ardorik, ez tabakorik, ez bidaiarik, ez bisitarik antzokira, ez libururik... beti aurrezten eta aurrezten aritu izan naiz obra hauek eskuratzeko. Baina ikusiko duzue
|
ni
ez naizenean: aberatsak izango zarete, hiriko aberatsenak, Dresdeneko aberatsenak bezain aberats, eta orduan eskertu egingo didazue nire eromena.
|
|
|
Baina ikusiko duzue ni ez naizenean: aberatsak izango zarete, hiriko aberatsenak, Dresdeneko aberatsenak bezain aberats, eta orduan eskertu egingo didazue
|
nire
eromena. Baina bizirik naizen bitartean ez da lamina bakar bat ere aterako etxe honetatik; lehenengo ni aterako naute, eta gero bilduma.
|
|
|
Ez dut inoiz espektakulu hunkigarriagorik ikusi. Zaharra ez zen
|
nire
laudorio hitzez aspertzen, karpeta bat hartu, gero beste bat eta, beti ere, gogotsu entzuten nire berbak. Atsedena hartu nuen, azkenean, karpeta iruzurtiak alboratu zituztenean eta zaharrak lekutxoa egin zuenean mahaian kafe hartzeko.
|
|
|
Ez dut inoiz espektakulu hunkigarriagorik ikusi. Zaharra ez zen nire laudorio hitzez aspertzen, karpeta bat hartu, gero beste bat eta, beti ere, gogotsu entzuten
|
nire
berbak. Atsedena hartu nuen, azkenean, karpeta iruzurtiak alboratu zituztenean eta zaharrak lekutxoa egin zuenean mahaian kafe hartzeko.
|
|
|
Poz handia eman didazu zure bisitarekin esan zuen egundo ahaztuko ez dudan barren barreneko emozioaz. Pozaren pozez izan naiz, azkenean, aditu batekin begiratu ditudalako
|
nire
lamina maiteak. Baina itsu honi egin diozun bisitaldia ez zaizu alperrekoa izango.
|
|
|
Bazirudien dardara bat pasatzen zela noizbehinka batetik bestearengana, gorputz bakarra balira bezala eta emozioak ere partekatuko balituzte bezala.
|
Ni
ere handitasun sentsazio batez bete nintzen inozo maitagarriak bere bilduma ikusezin eta aspaldi sakabanatuaren administrazioa enkargatu zidanean, altxorraren zaindari bihurtu banindu bezala. Hunkiturik, inoiz bete ez nezakeena beteko nuela agindu nion.
|
|
|
Bere amultsutasunak fisikoki atrapatu nahi ninduela sentitu nuen: samurtasunez mintzo zitzaidan, bere atzamarrek maitasunez ukitzen ninduten, eta
|
nire
atzamarrekin gurutzatzen ziren keinuan.
|
|
|
Baina, zein adeitsuak ziren malkotan izanik ere! Zein
|
niri
zuzendutako begiradak! Eskaileretan behera jaitsi nintzen, zorabiatu samar.
|
|
|
Kalean nengoen etxearen goialdean leiho bat ireki zenean zalaparta handiz.
|
Nire
izenez deitzen zuten, eta bai, bera zen, zaharra, bere begi itsuekin nire norabidea jarraitzen zuena. Horrenbeste aurreratu zen leihoan ezen ama alabek kontu handiz heldu behar izan zioten.
|
|
|
Kalean nengoen etxearen goialdean leiho bat ireki zenean zalaparta handiz. Nire izenez deitzen zuten, eta bai, bera zen, zaharra, bere begi itsuekin
|
nire
norabidea jarraitzen zuena. Horrenbeste aurreratu zen leihoan ezen ama alabek kontu handiz heldu behar izan zioten.
|
|
|
" Etorri
|
nire
ondora, ipuin bat kontatuko dizuet" esan zuen izebak mutilzaharrak zenbait begitu jaurti zituenean, bi izebari eta beste bat berriz, zerbitzua deitzeko sokari. Umeak izebaren aginduari jarraituz, izeba jarrita zegoen bagoiaren tokirantz abiatu ziren, ideia oso gogoko ez bazuten ere.
|
|
|
" Enaratxo, enaratxo, geratu zaitez
|
nirekin
, gaurko gaua baino ez da izango. Han, Barrenkalean, gazte ameslari bat ikusten dut bere etxeko ganbaran, mahai gainean abailduta eta paperez inguratuta.
|
|
|
" Printze maitea" esan zuen enarak"
|
nik
ezin dut holakorik egin", eta negarrez hasi zen.
|
|
|
" Enaratxo, egizu
|
nik
esandakoa"
|
|
|
" Azkenean norbaitek estimatu du
|
nire
lana. Miresleren bat izango da" esan zuen gazteak inoiz baino animosoago.
|
|
|
" Enaratxo, enaratxo, geratu zaitez
|
nirekin
, gaurko gaua baino ez da izango. Han, Zeharkalean, neskato bat ikusten dut pospoloak saltzen.
|
|
|
" Printze maitea" esan zuen enarak"
|
nik
ezin dut holakorik egin", eta negarrez hasi zen.
|
|
|
" Enaratxo, egizu
|
nik
esandakoa"
|
|
|
" Pozten naiz azkenean Egiptora zoazela ikusteaz" esan zuen Printzeak. " Denbora luzez izan zara
|
nirekin
, horregatik, eskuan ez, ezpainetan emoidazu musua, nik ere maite zaitut eta".
|
|
|
" Pozten naiz azkenean Egiptora zoazela ikusteaz" esan zuen Printzeak. " Denbora luzez izan zara nirekin, horregatik, eskuan ez, ezpainetan emoidazu musua,
|
nik
ere maite zaitut eta".
|
|
|
Eta hauxe okurritu zitzaion: " beste estatua bat egin dezakezu, esate baterako,
|
nirea
". " Edo nirea" esaten zuten aldi berean gainerako kontseilu kideek.
|
|
|
" beste estatua bat egin dezakezu, esate baterako, nirea". " Edo
|
nirea
" esaten zuten aldi berean gainerako kontseilu kideek.
|
|
|
" Ondo aukeratu duzu" esan zuen Jainkoak," enara paradisuko lorategian ibiliko da kantari, eta Printze Zoriontsuak
|
nire
laudorioak errepikatuko ditu".
|
|
|
Tunante halakoa, zeure horretan jarraitzen duzula ikusita, alegia,
|
nire
bizitza osoan ikusi eta entzun ez dudana frogatu nahian, bihar bertan ikusiko dugu zuk diozuna egia ote den; baina kontrakoa frogatzen bada, zin degizut, luzaroan gogoratuko dituzula zure ergeltasuna eta burugogortasuna. Momentuz, bere horretan utziko dugu kontua:
|
|
|
Dresden hiria igaro eta bi geltoki geroago gizon nagusi bat igo zen gure konpartimentura. Agur adeitsua egin eta, begiak goratuz, burua makurtu zuen
|
niri
begira, aspaldiko adiskidea balitz bezala. Hasiera batean ez nuen ezagutu, baina bere izena esan zuenean, irribarre xume batekin, berehala ezagutu nuen:
|
|
|
Eskutitzok harrigarria bada ere duela hirurogei urte bidaliak ziren. Bezero honek jeneroa erosi zien
|
nire
aitari eta baita aitonari ere, baina bildumagile lanetan neramatzan hogeita hamazazpi urteetan, oroimenak huts egiten ez badit behintzat, ez zuen sekula gure denda zapaldu. Itxura baten, gizon eszentrikoa zen, antigoalekoa eta originala, Mendel edo Spitzweg en koadro batetik ateratako alemaniar horietako bat, probintzietako hiri txikietan, gaur egun ere, nonahi aurkitu daitekeen ale bakan arraro bat.
|
|
|
Atea suabe jo ostean, ile urdindun emakume zahar bat agertu zen buruan kofia dotorea zuela.
|
Nire
txartela eman eta galdetu nion baso kontseilaria ikus nezakeen. Harrituta eta mesfidati samar, begiratu bat eman zidan eta gero txartelari so geratu zen:
|
|
|
Baina ongietorri keinu adeitsu eta espontaneo honi zurruntasun arraroa kontrajartzen zitzaion. Ez zuen urrats bat ere eman
|
nigana
gerturatzeko, eta ni zertxobait harrituta hurbildu egin behar izan nintzaion eskua emateko. Bere eskua estutzera nindoala konturatu nintzen bere eskuek ez zituztela nireak bilatzen:
|
|
|
Baina ongietorri keinu adeitsu eta espontaneo honi zurruntasun arraroa kontrajartzen zitzaion. Ez zuen urrats bat ere eman nigana gerturatzeko, eta
|
ni
zertxobait harrituta hurbildu egin behar izan nintzaion eskua emateko. Bere eskua estutzera nindoala konturatu nintzen bere eskuek ez zituztela nireak bilatzen:
|
|
|
Ez zuen urrats bat ere eman nigana gerturatzeko, eta ni zertxobait harrituta hurbildu egin behar izan nintzaion eskua emateko. Bere eskua estutzera nindoala konturatu nintzen bere eskuek ez zituztela
|
nireak
bilatzen: zain zeuden.
|
|
|
Umetatik izan ditut arazoak itsuekin tratatzeko orduan. Aztoratuta eta lotsakor agertzen nintzen pertsona bat erabat bizirik zela sentitzean eta, aldi berean,
|
nireak
ez bezalako sentipenak zituela jakitean. Eta oraingo honetan ere hotzikara sentitu nuen begi hil horiek ikusi nituenean, hutsalari irmo zuzenduak, bekain sendo eta zurien azpian.
|
|
|
Eta oraingo honetan ere hotzikara sentitu nuen begi hil horiek ikusi nituenean, hutsalari irmo zuzenduak, bekain sendo eta zurien azpian. Baina itsuak berehala eten zuen
|
nire
harridura; nire eskuak berea ukitu zuen unean bertan, agur adeitsua eta eztia eskaini zidan esku biak indarrez astinduta.
|
|
|
Eta oraingo honetan ere hotzikara sentitu nuen begi hil horiek ikusi nituenean, hutsalari irmo zuzenduak, bekain sendo eta zurien azpian. Baina itsuak berehala eten zuen nire harridura;
|
nire
eskuak berea ukitu zuen unean bertan, agur adeitsua eta eztia eskaini zidan esku biak indarrez astinduta.
|
|
|
gainera, seguru haizea ere gatibatu nahian dabilela. Gurea ezinezkoa da, bera hortxe beti, kieto, eta
|
ni
ibili zale".
|
|
|
Azkenean, ezinbesteko galdera egin zion enarak: " etorri nahi duzu
|
nirekin
–". Baina palmondoak ezetz esan zion adarrei eraginez.
|
|
|
Lorategietan dostatzen nintzen, eta saloi handietan ibiltzen nintzen dantza hona eta dantza hara. Horrexegatik deitzen zidaten
|
nire
herrikideek Printze Zoriontsua, benetan nintzelako zoriontsua. Eta halaxe bizi nintzen, eta halaxe hil nintzen.
|
|
|
kalentura dauka. Enaratxo maitea, eramango zenioke andreari
|
nire
ezpata buruko errubia?"
|
|
|
" Egiptora joan behar dut. Zain dauzkat
|
nire
adiskideak".
|
|
|
" Enaratxo, enaratxo. Geratu
|
nirekin
, gaurko gaua baino ez da izango"
|
|
|
Ezin deskriba dezaket zein lazgarria egin zitzaidan ehun edo berrehun paper zuri eta erreprodukzio merke horiek berarekin batera ikustea; nolanahi ere, inozo tragiko honen oroimenean hain ziren benetakoak piezok ezen akatsik gabe eta zegokien ordenan deskribatzen baitzituen, pieza bakoitzari zegozkion detaileak erantsiz. Bilduma ikusezina, dagoeneko barreiatua egon behar zuena han hemen, errealitate hautemangarria zen itsu honentzat, gizon honentzat, engainatu hunkigarri honentzat, eta hain zen indartsua bere ikusmenaren sua ezen
|
ni
ere sinesten hasia bainintzen ikusi egiten zuela. Behin baino ez zen agurearen segurtasuna arriskuan izan:
|
|
|
aberatsak izango zarete, hiriko aberatsenak, Dresdeneko aberatsenak bezain aberats, eta orduan eskertu egingo didazue nire eromena. Baina bizirik naizen bitartean ez da lamina bakar bat ere aterako etxe honetatik; lehenengo
|
ni
aterako naute, eta gero bilduma.
|
|
|
Onartu zuenean alde egin beharra nuela, gogor erresistitu ostean, eta agur egiteko ordua heldu zenean, ahotsa leundu egin zitzaion. Eskuak hartu zizkidan eta bere atzamarrek adierazkortasun handienaz laztandu zituzten
|
nireak
eskumuturreraino, nigandik gehiago ezagutu nahiko balute bezala eta hitzekin esan ezin daitekeena maitasunez adierazi nahiko balu bezala.
|
|
|
Onartu zuenean alde egin beharra nuela, gogor erresistitu ostean, eta agur egiteko ordua heldu zenean, ahotsa leundu egin zitzaion. Eskuak hartu zizkidan eta bere atzamarrek adierazkortasun handienaz laztandu zituzten nireak eskumuturreraino,
|
nigandik
gehiago ezagutu nahiko balute bezala eta hitzekin esan ezin daitekeena maitasunez adierazi nahiko balu bezala.
|
|
|
Baina itsu honi egin diozun bisitaldia ez zaizu alperrekoa izango. Ene emaztea lekuko dela, agintzen dizut
|
nire
testamentuan klausula bat sartuko dudala nire bildumaren enkantea zure etxe ohoretsuari enkargatzeko. Altxor hau administratzeko ohorea izango duzu eta eskuak jarri zituen karpeta hustuen gainean harik eta barruan dagoena munduan zehar sakabanatzen den arte.
|
|
|
Baina itsu honi egin diozun bisitaldia ez zaizu alperrekoa izango. Ene emaztea lekuko dela, agintzen dizut nire testamentuan klausula bat sartuko dudala
|
nire
bildumaren enkantea zure etxe ohoretsuari enkargatzeko. Altxor hau administratzeko ohorea izango duzu eta eskuak jarri zituen karpeta hustuen gainean harik eta barruan dagoena munduan zehar sakabanatzen den arte.
|
|
|
Hemen esaten dugu poltsak eta ateak itxi behar direla buhameak agertzen direnean... Bai, badakit zergatik zatozen
|
nigana
... Negozioek okerrera egin dute gure Alemania gaixo eta errukarri honetan, dagoeneko ez dago eroslerik, eta orduan, jaun handi mandiak aspaldiko bezeroez oroitzen dira eta bisitak egiten dizkiete...
|
|
|
Negozioek okerrera egin dute gure Alemania gaixo eta errukarri honetan, dagoeneko ez dago eroslerik, eta orduan, jaun handi mandiak aspaldiko bezeroez oroitzen dira eta bisitak egiten dizkiete... Nolanahi ere,
|
nirekin
ez zaude suerteko; gu, pentsiodun dohakabeok, pozarren gara ogi koxkor bat dugunean ahora eramateko. Ezinezkoa zaigu zuen prezio ikaragarri horiekin lehiatzea...
|
|
|
Ezin dut hiltzen utzi. Horixe baita
|
nire
izatea eraikitzeko piezak sortzen dituen makina.
|
|
|
" Eta horrela gertatuko balitz? Une hau izango balitz
|
nire
bizitzako azkena?" pentsatu duzu. Orain ohartu zara; horrela balitz, zure pentsamendu, bizipen eta sentimenduak zure gorpuarekin batera ehortziak izango lirateke.
|
|
|
Gaur, berriz ere, norbait naizela sentitu dut. Gaur, berriz ere,
|
ni
naizela sentitu dut. Gaur, berriz ere, aske sentitu naiz.
|
|
|
Iosuk, horrelakorik ez egiteko esan dit, arriskutsua dela, behin sartuz gero ezin aterako naizela... Batzuetan
|
nire
ama bailitzan jokatzen du. Egiteko bat dut.
|
|
|
Egiteko bat dut. Eta horretarako
|
nire
sorterrira itzuli beharra daukat. Behin, ustezko etorkizun hobe baten truke saldu nuen tokira.
|
|
|
Orain etxean nago.
|
Ni
bakarrik. Bakarrik bai, Iosuk eta biok eten egin dugu.
|
|
|
Bakarrik bai, Iosuk eta biok eten egin dugu. Beno, zu ezin zaitut engaina
|
nire
eguneroko maitea, utzi egin nau. Zuk hain ondo dakizun erabaki hura ezin onarturik alde egin du.
|
|
|
Eta batez ere pozik naizen bezalakoa izatearren. Baina gaur
|
nire
iraganak oraina jango ote duen beldurra sentitu dut. Gaur nire oroitzapenetan gordetzen dudan arantzak ziztada berri bat egin dit, odol tanta garratz bat isuriaz.
|
|
|
Baina gaur nire iraganak oraina jango ote duen beldurra sentitu dut. Gaur
|
nire
oroitzapenetan gordetzen dudan arantzak ziztada berri bat egin dit, odol tanta garratz bat isuriaz. Gaur, orainaren erlojuak bere orratzak atzera begira jarri ditu.
|
|
|
Berriz ere beldurturik. Oraindik ere
|
nire
memorian hain bizi dirauten egun mikatz haietan bezala.
|
|
|
Askotan uste izaten dut
|
nire ingurukoek
errealitatea ikusteko gaitasuna galdua dutela. Izan ere, errealitatea hain egiten da latza batzuetan, ezen, estali beharrean aurkitzen baikara sarri, hondoa jo ez dezagun.
|
|
|
Bide zidorrean aurrera egin nahirik gabiltza mila kiloko gurdia besoen indarrez eraman behar dugularik.
|
Nik
indar guztiz bultza egiten diot, beti aurrera, aldatzean gora eta zirkin amiñi batek bete egiten nau. Baina hala ere, gorantz begiratu eta ez dut helmugarik bistaratzen.
|
|
|
Horietatik lau gibelera eta bat zulora. Zulora jausten garen bakoitzean gutariko batek ordaintzen du gu guztion zorra, gaur bera izan da, bihar
|
ni
izan naiteke, eta etzi zu. Benetan merezi ote du horrela sufritzeak?
|
|
|
Ez dakit zer egin, ez nola jokatu, ez zer pentsatu.
|
Nire
azkeneko lanak ez du amaiera onik izan, arriskuan nago. Eta nire bila badatoz?
|
|
|
Nire azkeneko lanak ez du amaiera onik izan, arriskuan nago. Eta
|
nire
bila badatoz. Etxean materiala daukat.
|
|
|
Zer egingo dut?
|
Nire
bila etorriko dira, harrapatuko naute. Agian Iosuk arrazoi izango zuen...
|
|
|
|
Nire
haurtzaroko igandeez oroit naiz. Ama eta aitarekin mezara joaten nintzenean amak beti nire soinekorik ederrenaz janzten ninduen.
|
|
|
Nire haurtzaroko igandeez oroit naiz. Ama eta aitarekin mezara joaten nintzenean amak beti
|
nire
soinekorik ederrenaz janzten ninduen. Kolore gorriko lazoak jartzen zizkidan beti nire ile artean kateaturik.
|
|
|
Ama eta aitarekin mezara joaten nintzenean amak beti nire soinekorik ederrenaz janzten ninduen. Kolore gorriko lazoak jartzen zizkidan beti
|
nire
ile artean kateaturik. Igande haiek, nire herriko igandeak.
|
|
|
Kolore gorriko lazoak jartzen zizkidan beti nire ile artean kateaturik. Igande haiek,
|
nire
herriko igandeak. Nire herrian egon nahi nuke orain ere, txikitan jolastu ohi nuen patioari begira.
|
|
|
Igande haiek, nire herriko igandeak.
|
Nire
herrian egon nahi nuke orain ere, txikitan jolastu ohi nuen patioari begira. Txikitan jolastu ohi nuen zinburuetan.
|
|
|
Badator bai, badator, begiak zabal eta pauso arinez. Badator otsoa, badator,
|
nire
bila. Beraz, orain, hemen, honela, dena bukatzen da.
|
|
|
Hauxe izanen da akaso ene diosala. Hauxe da
|
nire
bizitzako azken orrialdea.
|
|
|
Pinus Pinaster, latinezko izena, izen zientifIkoa alegia, 1782a, ordea, landatzean gizonek jarritako zenbakia. Udaberrian izan nintzen landatua,
|
ni
bezalako asko bezala, gabonetan biluzik gelditu zen mendi magal batean.
|
|
|
Lurretik atera, kamioi batera igo eta handik eramaten gintuzten. Han nengoen
|
ni
, kamioi batean botata beste pinu askorekin pilatuta nora eramaten ninduten jakin gabe.
|
|
|
Han nengoen
|
ni
, goiz hotz hartan, gizon hura kotxez heldu zenean. Kotxetik jaitsi eta dendariarekin hitz egiten hasi zen, dendaria gizon zaharra zen, txikia eta zabala, eta indartsua benetan.
|
|
|
Han bere emaztea izango zen emakume bat eta ume txiki bat zeuden itxaroten. Ume txiki hori zen txarrena, hostoak kentzen zizkidan eta pila bat bolatxo eta kolorezko sokak eskegitzen zizkidan
|
nire
adar mehetan. Lorontzi batean sartu zizkidaten sustraiak eta enborraren beheko zatia, eta ehunka kolorezko bonbilla zituen kable bat jarri zidaten adarren artetik.
|
|
|
Hasieran ez zitzaidan asko axola, denak, batez ere ume txikia,
|
nirekin
egoten zirelako. Umeak hitz egiten zidan eta nirekin jolasten zuen, batzuetan min egiten zidan arren, hostoak kentzen zizkidalako eta gero jostorratz itxurako nire hosto horiekin marrazkiak egiten zituen lurrean.
|
|
|
Hasieran ez zitzaidan asko axola, denak, batez ere ume txikia, nirekin egoten zirelako. Umeak hitz egiten zidan eta
|
nirekin
jolasten zuen, batzuetan min egiten zidan arren, hostoak kentzen zizkidalako eta gero jostorratz itxurako nire hosto horiekin marrazkiak egiten zituen lurrean. Azkenean zakarrontzian amaitzen zuten beti, amak batu eta bota egiten zituelako, horregatik beti hosto berriak behar zituen eta gehiago kentzen zizkidan.
|
|
|
Hasieran ez zitzaidan asko axola, denak, batez ere ume txikia, nirekin egoten zirelako. Umeak hitz egiten zidan eta nirekin jolasten zuen, batzuetan min egiten zidan arren, hostoak kentzen zizkidalako eta gero jostorratz itxurako
|
nire
hosto horiekin marrazkiak egiten zituen lurrean. Azkenean zakarrontzian amaitzen zuten beti, amak batu eta bota egiten zituelako, horregatik beti hosto berriak behar zituen eta gehiago kentzen zizkidan.
|
|
|
Baina denbora pasatu ahala gero eta gutxiago egoten zen
|
nirekin
, telebista ikusten jartzen zen eta ez zidan jaramonik egiten. Egun batean opariz inguraturik esnatu nintzen.
|
|
|
Hura bai zoramena! Umetxoa pozaren pozez zegoen, eta han egon zen,
|
nire
ondoan, goiz osoa opariak zabaltzen eta gero beraiekin jolasten.
|
|
|
Baina
|
nireganako
axolagabekeriak aurrera jarraitzen zuen, eta, handik gutxira, amak dena batu zuen, bolatxoak, koloredun kordelak, bonbillak... Seinale txarra zela susmatzen nuen nik.
|
|
|
Baina nireganako axolagabekeriak aurrera jarraitzen zuen, eta, handik gutxira, amak dena batu zuen, bolatxoak, koloredun kordelak, bonbillak... Seinale txarra zela susmatzen nuen
|
nik
. Ez nekien zer gertatuko zitzaidan, baina ezin zen oso ona izan.
|
|
|
Han egon nintzen botata egun piloa. Zabortegira doan kamioia pasatzen zen bai, baina ez gintuen batzen, gintuen esaten dut,
|
ni
ez nintzelako han pinu bakarra, beste bi zeuden, nire egoera berdinean, han botata. Orain arte bizirik iraun dugu, niri, besteei bezala, noizean behin lorontzira ura botatzen zigutelako, baina kalean sikatzen hasiak ginen.
|
|
|
Han egon nintzen botata egun piloa. Zabortegira doan kamioia pasatzen zen bai, baina ez gintuen batzen, gintuen esaten dut, ni ez nintzelako han pinu bakarra, beste bi zeuden,
|
nire
egoera berdinean, han botata. Orain arte bizirik iraun dugu, niri, besteei bezala, noizean behin lorontzira ura botatzen zigutelako, baina kalean sikatzen hasiak ginen.
|
|
|
Zabortegira doan kamioia pasatzen zen bai, baina ez gintuen batzen, gintuen esaten dut, ni ez nintzelako han pinu bakarra, beste bi zeuden, nire egoera berdinean, han botata. Orain arte bizirik iraun dugu,
|
niri
, besteei bezala, noizean behin lorontzira ura botatzen zigutelako, baina kalean sikatzen hasiak ginen. Hostoak zimeltzen hasiak ziren eta amaiera hurbil sumatzen nuen.
|