2004
|
|
Eta irudimenak soinuaren sortzailea erakutsi zidan ametsetan bezala: txori handia zen, zapelatzak berak baino dotoreago hegan egiten
|
zekiena
, eta luma urdin bizikoa.
|
|
—Zertan ari zara pentsatzen? —esan zidan La Vachek begiak zerurantz altxatzen nituela ikusiz— Ez da inongo txoria, baizik eta Genovevaren diskoetako bat, piano musika,
|
jakin
nahi baduzu. Genovevak, gauero ez, baina askotan entzuten ditu diskoak.
|
|
Nahiz eta ordu hartan, munduan neraman denbora gutxiarekin, diskoak zer ziren
|
jakin
ez, poz batean abiatu nintzen bere atzetik. Esaera zaharrak dioen bezala:
|
|
Agian ezti gehiegi izan zen hura guztia, ez
|
dakit
. Edo bai, badakit, dudarik gabe ezti gehiegi izan zen, eta ondorioz nagitu egin nintzen, eta ondorioz alfertu, eta ondorioz Balantzategiko teilatu babesetik alde egiteko gauza ez nintzela jarri.
|
|
Agian ezti gehiegi izan zen hura guztia, ez dakit. Edo bai,
|
badakit
, dudarik gabe ezti gehiegi izan zen, eta ondorioz nagitu egin nintzen, eta ondorioz alfertu, eta ondorioz Balantzategiko teilatu babesetik alde egiteko gauza ez nintzela jarri. Ukuilutik atariko belazeetara eta atariko belazeetatik ukuilura, horixe zen nire ibilbide guztia.
|
|
Zeren, jakina, beti etxe inguruetan geldituz ez bainuen ikusi ere egiten, ez baineukan berarekin traturik. Nik
|
banekien
non egongo zen La Vache, Antiaju Berde eta errotako hortzaundiak zaintzen alegia, eta bisita bat egin behar niola pentsatzen nuen egunero; ordea azkenean Balantzategiko lokatz eztian sartuta gelditzen zitzaizkidan lau hankak. Era berean, gogoratu egiten nuen biok kanposantu ttikian edukitako hizketaldia, eta gerra kontu haiekin jarraitu egin genukeela esaten nion neure buruari, baina batzuetan goizegi eta besteetan beranduegi iruditzen zitzaidan arazo haietaz arduratzeko, eta hurrengo egunerako uzten nuen dena.
|
|
Ezta oilo, ardi edo txerririk ere, inolako abererik ez behiaz gainera. Eta arraroa zen halaber etxe hartan segan inork ez
|
jakitea
, ez Genovevak eta ez Bizkarrokerrek: biek ere oso antz gutxi zeukaten Pauline Bernardetterekin.
|
|
—zakartu zen Bidani. Nahiz eta normalean halako zipotza ez izan, une hartan urduri zegoen bankete usainagatik, bankete hura norentzat izango zen
|
jakiteko
irrikatzen. Beharbada bera bezalako gorrientzat izango zen, beharbada ni edo La Vache bezalako beltzentzat.
|
|
Ibil ixil eta sekretuan, eta bihar argi puntan abia. Ama superieurek egin dudana
|
jakiten
badu, larriki pagaturen deitzut. Hilabeteko penitentzia ezarriren deitazu bederen —esan zien Pauline Bernardettek lorategiko belaze polit bateraino eraman eta gero.
|
|
Beti han da. Baina, ez
|
dakit
, nik uste bera utzi genezakeela kanpoan —esan zuen Genovevak ohizko seriotasunarekin.
|
|
—Eta gorriekin nahasten bada?
|
Badakit
ez dela normala, baina gerta liteke. Hobe bera ere ukuilu barrura joatea.
|
|
Ez haiz ergela. Hik
|
badakik
hor barruan daukaana —esan zion ukuiluko atea zabalduz. Inbitazioa onartu eta barrura sartu zen La Vache, eta haren atzetik abiatu ginen beste sei beltzok; guretzat baitzen egun hartako banketea, ez gorrienzat.
|
|
—esan zidan Genovevak, eta nik segituan obeditu nion. Baneukan Setatsuak eskatutako datua,
|
banekien
non sartzen zituzten gorriak beltzok ukuiluan banketea egin behar genuenean. Edo non sartuko gintuzten gu, banketea gorriei egokitzen zitzaien egunean.
|
|
Naturala, lagun, ahal dela gauza naturala jan behar da. Ez
|
dakit
Balantzategiko ugazaba andrea zertan pentsatzen ari den.
|
|
Baina hasi egin dugu, bai —atera zen lehengo gizona, eta beste batzuek barre ttikiak egin zituzten. Sei bat izango ziren denetara, baina ezin nor edo nolakoak ziren
|
jakin
. Ukuiluko saiateraz kanpora, iluna besterik ez zen ikusten; izarren bat, denez ere.
|
|
Eta La Vache qui Ritek ere ezin zuen ezer handirik ikusi, nahiz bera ukuilu ateko zirrikitu batetik saiatu. Belarriz
|
jakindakoarekin
konformatu beharra zegoen.
|
|
Zerez beteak? Bada, ezin
|
jakin
. Belarria mugatua da.
|
|
Zenbat denbora egon ote zen La Vache isilik? Ez
|
dakit
, baina asko. Nahiz basurdeak aurrera segi eta mendian ezkutatu, nahiz eguzkia gero eta biziagoa izan eta beroak gure zauriak mindu, berak hantxe eduki zituen begiak itsasita, bost basurdeak azaldutako tokian.
|
|
ez erreka bat, ez artasororik, ez belar edo landare desberdineko baratzerik. La Vachegatik ez izatera, ez
|
dakit
zer pasako zen lehen hilabete haietan. Beharbada asperkerian eroriko nintzen, ukuiluko behi makalengandik bereizi nintzenean bezala.
|
|
Denbora hura guztia, zertan zitzaidan joana? Ez
|
nekien
, eta oraindik ere ez dakit. Esaera zaharrak dioen bezala:
|
|
Denbora hura guztia, zertan zitzaidan joana? Ez nekien, eta oraindik ere ez
|
dakit
. Esaera zaharrak dioen bezala:
|
|
Ondo
|
nekien
nik La Vacheri gertatzen zitzaiona. Bere barruan borroka handi bat zeukan, basurdetasunaren eta behitasunaren artekoa, eta borroka hori mindu egiten zen gure bost auzoak aurrean jartzen zitzaizkionero.
|
|
Baina zu ez zaitez itsutu.
|
Badakit
laguna galtzea oso mingarria dela, baina paseatuz sendatzen ez den bihotzeko minik ez dago. Zoaz bada paseatzera, lagun, eta bila ezazu belar goxoa jateko.
|
|
Ez asperkeriagatik. Ezer
|
jakinagatik
ez. La Vache ez nuela berriro ikusiko, hori zen dena.
|
|
Zergatik ez nintzen zaldi? Edo katu, edo batzuetan beleak inguratzen zitzaizkidan, eta halaxe esaten nion neure buruari, zergatik ez bele, beleek gaizki kantatzen dute baina begira nola
|
dakiten
hegan. Eta ea non dagoen hegan dakien behirik.
|
|
Edo katu, edo batzuetan beleak inguratzen zitzaizkidan, eta halaxe esaten nion neure buruari, zergatik ez bele, beleek gaizki kantatzen dute baina begira nola dakiten hegan. Eta ea non dagoen hegan
|
dakien
behirik. Bai, beleak ere gu baino gehiago dira.
|
|
—Mundu honetan gauza asko daude, lagun —moztu zidan berak oso serio— Zu lau mendi horien artean bizi izan zara beti, eta
|
jakin
ez dakizu, baina munduan gauza asko daude. Eta leku asko ere bai.
|
|
—Mundu honetan gauza asko daude, lagun —moztu zidan berak oso serio— Zu lau mendi horien artean bizi izan zara beti, eta jakin ez
|
dakizu
, baina munduan gauza asko daude. Eta leku asko ere bai.
|
|
—India eta Pakistan, bai. Eta ba al
|
dakizu
zein den, nazio handi horietan, animalia jainkotua, animalia mila aldiz bedeinkatua, animalia sakratua?
|
|
—Ez
|
dakit
.
|
|
Izugarri gustatu baitzitzaidan istorioa, eta erabat sinistu bainion Setatsuari. Istorioa faltsua zela eta ez niola sinistu behar, hori orain
|
badakit
, baina ordu hartan, nola susmatu Setatsu zuri eta dottoreak ziria sartu nahi zidala. Ez zitzaidan burutik pasa ere.
|
|
—Nik ere ez —esan nion. Izan ere, mendi mendian hainbeste denbora pasa eta gero oso gutxi
|
nekien
bizitzaz.
|
|
Baina, mundu honetako gauza gehienak bezalaxe, ilusioa zen nire hasierako asmo hura. Zeren, nahiz asko saiatu, lumak ez
|
baitaki
goldearen moduan aurreratzen, ez baitu memoriaren lurra xuxen eta zehazki harrotzen, baizik eta desordenan, baldarki, esan behar direnak hondoratuz eta esan behar ez direnak argitara ekarriz. Memoria hauetan, nire bizitzaren materia azaltzen ote da?
|
|
—Ez, ez
|
dakit
.
|
|
—Zein gutxi
|
dakizun
bizitzaz, lagun! Zer pentsatzen duzu zuk palazioez?
|
|
Zer pentsatzen duzu zuk palazioez? Ba al
|
dakizu
munduko palazio ederrenei lekurik premiazkoenak falta zitzaizkiela. Ba al dakizu, esaterako, zer falta zen Versalles-en?
|
|
Ba al dakizu munduko palazio ederrenei lekurik premiazkoenak falta zitzaizkiela? Ba al
|
dakizu
, esaterako, zer falta zen Versalles-en?
|
|
Hain harritua nengoen palazioen gainean
|
jakindakoarekin
, non une batez ahaztu egin baitzitzaizkidan nire behitasuna eta nire behitasunak ematen zidan lotsa. Setatsuak atera ninduen nire gogoetatik:
|
|
—Eta esaten duzun beste kontu hori, katu izan nahiko zenukeela, ez
|
dakit
bada, lagun, ez dakit bada. Ni ez naiz nor katuen bizimoduan sartzeko, baina niri iruditzen zait asko sufritzen dutela eta oso gaizki konpontzen direla elkarrekin, batez ere otsailean eta abuztuan.
|
|
—Eta esaten duzun beste kontu hori, katu izan nahiko zenukeela, ez dakit bada, lagun, ez
|
dakit
bada. Ni ez naiz nor katuen bizimoduan sartzeko, baina niri iruditzen zait asko sufritzen dutela eta oso gaizki konpontzen direla elkarrekin, batez ere otsailean eta abuztuan.
|
|
Erdiragarriak, lagun, erdiragarriak! Nik ez
|
dakit
zer, baina zerbait gertatzen zaie. Eta gero, badakizu, asko ibiltzen dira teilatuetatik eta hori ezin daiteke serioa izan.
|
|
Nik ez dakit zer, baina zerbait gertatzen zaie. Eta gero,
|
badakizu
, asko ibiltzen dira teilatuetatik eta hori ezin daiteke serioa izan. Esandakoa, ni ez naiz nor katuei buruz aritzeko, baina aukeran, nahiago dut behi izan.
|
|
Baina, guztiarekin, egia onartu beharra dago: zaldiak ez
|
daki
zer den ondo lo egitea. Urduriegia da horretarako.
|
|
Behiak gozo gozo egiten du lo. Dagoeneko zuk ere
|
badakizu
, oraintxe bertan esnatu zara eta.
|
|
Ez
|
dakit
zenbat gauza ikus daitezkeen batera, hamar ikus daitezkeen edo hamabost edo berrogeita bost, baina nik behintzat basotik errota zaharreraino jaitsi eta ikaragarri gauza pila ikusi nituen. Ilargia ikusi nuen arratseko zeru garbian, eta mendi handi bat urruti, ordurako erdi itzaletan zegoena; eta mendi horren aurrean, beste bat, ttikiagoa; eta mendi ttikiago horren aurrean, beste bat, are eta ttikiagoa; eta mendi are eta ttikiago horren aurrean, muino lerro luze bat.
|
|
Ez
|
dakit
zenbat gauza ikus daitezkeen batera, ez dakit zenbat ikusi nituen nik basotik jaitsi eta errota aurrean gelditu nintzenean; dakidana da gauza haiek guztiak ahaztu egin zitzaizkidala kolpetik, eta nire begiratua antiajuen kristal berdeari erantsita bezala gelditu zela. Ez nuen besterik ikusten, soilik antiajuen kristal berdea, eta errotaren teilatuko bi anaia hortzaundi haiek ez zuten, nahiz oihuka ari, nire arretarik lortzen.
|
|
Ez dakit zenbat gauza ikus daitezkeen batera, ez
|
dakit
zenbat ikusi nituen nik basotik jaitsi eta errota aurrean gelditu nintzenean; dakidana da gauza haiek guztiak ahaztu egin zitzaizkidala kolpetik, eta nire begiratua antiajuen kristal berdeari erantsita bezala gelditu zela. Ez nuen besterik ikusten, soilik antiajuen kristal berdea, eta errotaren teilatuko bi anaia hortzaundi haiek ez zuten, nahiz oihuka ari, nire arretarik lortzen.
|
|
Ez dakit zenbat gauza ikus daitezkeen batera, ez dakit zenbat ikusi nituen nik basotik jaitsi eta errota aurrean gelditu nintzenean;
|
dakidana
da gauza haiek guztiak ahaztu egin zitzaizkidala kolpetik, eta nire begiratua antiajuen kristal berdeari erantsita bezala gelditu zela. Ez nuen besterik ikusten, soilik antiajuen kristal berdea, eta errotaren teilatuko bi anaia hortzaundi haiek ez zuten, nahiz oihuka ari, nire arretarik lortzen.
|
|
Ez nion ezer ulertzen. Bistakoa zen hizketan ari zela, oso ahots zakarrez gainera, baina taxurik ez nion hartzen, ezinezkoa zitzaidan zer esaten ari zen
|
jakitea
. Zeharo harrituta nengoen, zer ote zen hura, zergatik ez ote nion gizon hari Setatsuari bezala ulertzen.
|
|
Zeharo harrituta nengoen, zer ote zen hura, zergatik ez ote nion gizon hari Setatsuari bezala ulertzen. Jakina, umea izan eta artean ez
|
jakin
munduan hizkuntza desberdin asko zeudenik. Geroago jakingo nuen hori, eta geroago halaber, Pauline Bernardettek kontatuta, Babelgo dorrearen istorioa.
|
|
Jakina, umea izan eta artean ez jakin munduan hizkuntza desberdin asko zeudenik. Geroago
|
jakingo
nuen hori, eta geroago halaber, Pauline Bernardettek kontatuta, Babelgo dorrearen istorioa.
|
|
Nolanahi ere, esan dut, moja ttikia eta bion arteko kontuak oso geroko kontuak dira; ez Antiaju Berde ezagutu nuen garaikoak. Orduan ia ez
|
nekien
ezer, ezta hizkuntza asko zirenik ere. Eta, alde batera, hori izan zen nire suertea.
|
|
—Berrorek ez
|
daki
nolakoa den beltz hori. Oso behi txarra da, erotua dago —esaten zion Antiaju Berderi La Vache qui Rit seinalatuz, errotaren kantoi batean gelditua baitzegoen.
|
|
Ala norbaitek, aurreneko aldiz, lagun bezala tratatzen ninduelako? Ez
|
dakit
, baina nolanahi ere egun hura handia izan zen nire bizitzan.
|
|
Berriro ere, ez adituarena egin nion Setatsuari. Erabakita nengoen La Vacherekin hitz egitera, eta hainbeste gauza
|
jakin
nahi nituen non galdera guztiak pilatu egiten baitzitzaizkidan. Zer zen Balantzategiko banketeen kontu hura?
|
|
Behiak nahi zuen
|
jakin
, egin zitzaion tripako min.
|
|
—Niri ere ematen dizkit lanak —hasi zen segidan bera, ilargiari begira jarri eta pentsakor hitz eginez— Ez
|
dakit
, nire kasuan gaizki dago zerbait. Nire barruko ahotsak ez du behi batena ematen.
|
|
—Ez
|
dakit
. Oso hiztun dotorea dela, hori bai.
|
|
Izarrei begiratzeko? Benetan, asko gustatuko litzaidake
|
jakitea
.
|
|
Berak Eztenas deitzen zion Antiaju Berderi, gehientsuenetan behintzat bai— Zergatik? Bada, ez
|
dakit
. Horregatik nengoen aldaparen goiko aldean errota zaintzen eta han esaten ari zirenak entzuten.
|
|
Ez diot ezer ulertzen. Baina, egia al da ezer ez
|
dakizula
–
|
|
—Ezer zehatzik ez
|
dakit
, hori egia da. Baina, jakina, neure juzguak eginda nago.
|
|
—Hori
|
jakitea
nik adina jakitea izango litzateke, adiskidea —lehortu zen bera— Abioiarena nire sekretua da, Balantzategin nik bakarrik ezagutzen dut lekua. Beharbada erakutsiko dizut egunen batean.
|
|
—Hori jakitea nik adina
|
jakitea
izango litzateke, adiskidea —lehortu zen bera— Abioiarena nire sekretua da, Balantzategin nik bakarrik ezagutzen dut lekua. Beharbada erakutsiko dizut egunen batean.
|
|
—Zuk
|
jakingo
duzu zer egin —atera nintzaion, ordu arteko errespetuak galduz— Baina orain, segi dezagun gerra kontuarekin eta errota horretan gertatzen ari denarekin.
|
|
Begiak gorri gorri eginda, gazte moxkortuak harrotzen hasi ziren. Haietako batek isatsetik heldu zidanean, guztia galdua zegoela
|
jakin
nuen. La Vacheri erreparatu nion:
|
|
Herritik alde egin ondorenean norabide jakinik gabe egin genuen korri, zeren gure helburua festa hartako zakur jendeagandik urrutiratzea baitzen. Baina, behin urrutiratu eta haien oihuak erabat galdu genituenean, zein aldetara jo ez
|
genekiela
gelditu ginen. Ez genuen Balantzategira itzuli nahi, ezta inondik ere; baina beste aukerarik ez zitzaigun bururatzen.
|
|
Nengoen tokian ezin kabituz bezala jarri nintzen,
|
jakin
minez. Arnasa bera ere estutu zitzaidan.
|
|
—Eta zer nahi duzu nik
|
jakitea
! —esan nion— Oraindik ez naiz Balantzategiko ukuiluan sartu ere egin!
|
|
—Baba eta fideoa,
|
jakin
nahi baduzu —lagundu zidan, eskuzabal, Setatsuak.
|
|
—haserretu nintzen azkenean— Zorria bera baino setatsuagoa! Aingeru Guardako zaitudan ala izpiritu maltzur zaitudan ez
|
dakit
; nire barruan egoteko dituzun arrazoiak ere ez dakizkit; baina nolakoa zaren, hori badakit. Beti zurea egin beharrekoa, holakoxea zara zu!
|
|
—haserretu nintzen azkenean— Zorria bera baino setatsuagoa! Aingeru Guardako zaitudan ala izpiritu maltzur zaitudan ez dakit; nire barruan egoteko dituzun arrazoiak ere ez
|
dakizkit
; baina nolakoa zaren, hori badakit. Beti zurea egin beharrekoa, holakoxea zara zu!
|
|
—haserretu nintzen azkenean— Zorria bera baino setatsuagoa! Aingeru Guardako zaitudan ala izpiritu maltzur zaitudan ez dakit; nire barruan egoteko dituzun arrazoiak ere ez dakizkit; baina nolakoa zaren, hori
|
badakit
. Beti zurea egin beharrekoa, holakoxea zara zu!
|
|
Bururik altxa gabe eta belar ttikia jaten zenbat denbora egin nuen ez
|
dakit
, baina asko ez nintzen egongo, ez zait iruditzen. Agian ordu erdi, agian ordubete.
|
|
—piztu nintzen ni. Huraxe zen
|
jakin
nahi nuena, zehazki non nengoen eta nondik etxera nintekeen. Baina Setatsua beste kontu batzuekin zebilen.
|
|
Bai, lagun, den denek alde egin dute, eta zu bakarrik zaude hemen, behia dago hemen. Behiak
|
badaki
zer den bakardadea, zer den desolamendua, eta jakintza horrekin aurre egin diezaioke bizitzari. Bai, behi izatea gauza handia da!
|
|
—Nik ez dizut esango ezetzik —erantzun nion parean neukan harkaitz beltzari begiratuz. Setatsuak bere arrazoia bazuela iruditu zitzaidan, zerbait bazela goiko alde hartan batere ikararik gabe egoten
|
jakitea
.
|
|
—Ezin al didazu ideia ttiki bat eman, lagun? —esan nion orduan, eta ez
|
dakit
nola esan nion ere. Lotsagarria izan zen, beheratu egin nintzen Setatsuaren aurrean.
|
|
Ez litzateke harritzekoa izango laster hemen azaltzea, seguru honezkero korrika ari direla. Jakina,
|
badakit
zu balientea zarela, eta otso batek, edo bik, edo hiruk zurekin zereginik ez luketela. Ostiko parea bakoitzari, eta kitto.
|
|
Baina, erne, taldea da, hamasei bat otso edo izango dira. Ez
|
dakit
, zuk ikusiko duzu, baina nik alde egingo nuke. Eta korrika, lagun; korrika, lasterka edo, hitz batean esateko, arineketan.
|
|
—Lagun on ona —sartu zen orduan Setatsua, eta, aitortu beharra daukat, ondo sartu gainera, benetako lagun baten moduan—
|
Badakit
etxeko ukuiluan zure pareko korrikalaririk ez dagoela, baina otsoak zu baino gehiago dira inondik ere. Ez zaitez laukoan hasi, joan zaitez poliki eta geldiro, belar izpi goxoen bila arituko bazina bezala.
|
|
Setatsua, ez ninduen hainbeste amorrarazten; berea egin beharrekoa zen, bai, baina
|
bazekien
agindurik eman gabe ere pasatzen. Aingeru Guardakoa nuela ere sinistuta nengoen ia.
|
|
Ondo asko gogoratzen zara, bai! Eta ba al
|
dakizu
zer esaten dizudan. Bada, mendea aurrera doala, zu ere aurrera zoazela, den dena aurrera doala, eta ezin zarela mundu honetatik behi arruntak bezala joan.
|
|
—esan nion etsita.
|
Banekien
memoria haiek idaztea beste irtenbiderik ez neukala. Bestela, gauero gauero entzun nuen leloa, ordua eta garaia heldu zirelakoa.
|
|
Hain zuzen ere, eta txori kontuak alde batera utzita, horrexegatik ez naiz itzultzen Balantzategira, daukadan sasoi kaxkarragatik; sasoirik banu, ez nuke hego beharrik izango, bihar bertan aterako nintzateke bidera. Eta, pentsatzen jarrita, sasoirik gabe ere abiatuko nintzateke baldin eta zenbat denbora gelditzen zaidan
|
jakingo
banu. Bi urte badauzkadala esango balidate, kasu, nire kalkuluak egin, neurtu indarrak ondo, eta ahalegina egingo nuke.
|
|
Bai, ailegatu egingo nintzateke Balantzategira aipatutako bi urte horiek baneuzka. Dauzkadan ala ez, hori da ez
|
dakidana
. Apika izango nituzke, apika ez.
|
|
Baina aurreneko behi hura ergela izan, eta gure mordoxka zenbatekoa zen galdetu ez. Ondorioz, nik ezin
|
jakin
Balantzategirako bidaiak merezi didan, zeren tristea bada jaiotetxetik urruti bukatzea, are eta tristeagoa bailitzateke despedida bide bazter ezezagun batean eman beharra. Gauza bera esaten dit Soeur Pauline Bernardettek, aspaldi honetan nire zaindaria den mojak:
|
|
Zeren moja hau, ttikia bai, baina halere oso sendoa baita, moztaka eta sendoa, segalari paregabea. Eta didan maitasunarekin, auskalo, ez
|
jakin
, agian bete egingo luke hitza eta taxuzko sailik gabe utziko Pirinio osoa.
|
|
Zuregatik esandakoak entzunda askok esango dute, batek ezpada besteak, zein exageratuak diren animaliak eta batez ere behiak! Baina zuk
|
badakizu
, ene etxe! ene baso!
|
|
hitzak sentimenduaren errainu apal direla, eta oihukatzen dudan" Biba Balantzategi" bakoitzagatik ehun biba gehiago dauzkadala bihotzean. Eta ez zure garai haietan den dena jolasa eta gozamena izan zelako, zeren, zuk
|
badakizu
, gerra osteko egun haietan poza adina izan genuen pena, eta askotan, pena hori latza izan zen. Bai, hamaika kolpe hartzeko jaioak gara.
|
|
Halako batean, jaioa nintzela
|
jakin
nuen. Ez dakit zer sentitu nuen, hotz pittina edo haizearen azkura edo soinuren bat, baina, edozein modutara, zerbait berriaren aurrean nengoela iruditu zitzaidan, eta agian mundu honetara etorria nintzela.
|
|
Halako batean, jaioa nintzela jakin nuen. Ez
|
dakit
zer sentitu nuen, hotz pittina edo haizearen azkura edo soinuren bat, baina, edozein modutara, zerbait berriaren aurrean nengoela iruditu zitzaidan, eta agian mundu honetara etorria nintzela. Ordea, une hartan ez nekien zer animalia mota nintzen, eta ikusi ere ezin nuen neure burua ikusi:
|
|
Ez dakit zer sentitu nuen, hotz pittina edo haizearen azkura edo soinuren bat, baina, edozein modutara, zerbait berriaren aurrean nengoela iruditu zitzaidan, eta agian mundu honetara etorria nintzela. Ordea, une hartan ez
|
nekien
zer animalia mota nintzen, eta ikusi ere ezin nuen neure burua ikusi: itsututa nengoen, eta nahiz begiak zabalik eduki, argitasun bat besterik ez nuen sumatzen, aurrean maindire txuri bat jarri izan balidate bezala.
|
|
Ez
|
dakit
zenbat denbora pasa zen. Ordubete, beharbada, edo ordu eta erdi.
|
|
Baina, zertan luzamendutan ibili... Burua jiratu eta
|
jakin
egin beharra neukan. Eta jiratu nuen burua, ikusi nuen ikusi nuena, ikusi nituen neure isats, bizkar eta abarrak, eta errai erraietatik marru erdiragarria atera zitzaidan:
|
|
Eta orduantxe, ez
|
dakit
zein suertez, mutilak estropezu egin zuen eta simaur munto batera erori zen zabal bezain luze. Simaurretan blai gelditu zen aluxka.
|
|
Bada, basoan barneratu nintzen, haserre bizian, muinak kixkaltzen, eta urrutiratzeari ekin nion. Ez nuen Balantzategirekin ezer
|
jakin
nahi, ez nuen gehiago ikusi nahi. Eta, nork daki, agian halaxe gertatuko zen nik indarra edukitzera, neure jaiotetxea galtzeraino urrutiratuko nintzela.
|
|
Ez nuen Balantzategirekin ezer jakin nahi, ez nuen gehiago ikusi nahi. Eta, nork
|
daki
, agian halaxe gertatuko zen nik indarra edukitzera, neure jaiotetxea galtzeraino urrutiratuko nintzela. Baina, ahul egon artean eta Balantzategiko haranetik atera gabe ibili nintzen.
|
|
—Ezin da desegin gure Aingeru Guardakoa delako —esan zidan behin, artean oso gazte nintzela, Bidani izeneko behi nagusi batek— Poza eman lizuke bera zure barruan dagoela
|
jakiteak
. Lagunik lagunena izango zaizu bizitza honetan, eta bakardade guztiak sendatuko dizkizu.
|
|
Noizbait bukatu omen zen gizonaren denbora kontu hura, eta aurrera segi omen zuen partiketak. Eta txindurriek, erleek, tximirrikek, txepetxek, kaioek, zapelatzek, dortokek, gameluek, amuarrainek, lehoiek, tigreek, kanguroek, haiek guztiek eta beste animalia askok
|
jakin
egin omen zuten zenbat denbora edukiko zuten munduan. Azkenean, dena bukatutzat jo eta erretiratzera omen zihoan Denbora partitzailea.
|