2004
|
|
—galdetu nion. Burutik joana baineukan La Vachek Antiaju Berderi ematen zion izen
|
hura
, Eztenas.
|
|
Ostera isildu eta pentsakor geratu zen. Nire aldetik, egingo nizkion galderak, zergatik zioen
|
hura
, zein ziren Balantzategiko gauza arraroak, baina ez nintzen ezpainak mugitzera animatu. zegoen hainbeste galdera egitea, ez zen serioa.
|
|
Ez nuen asmo
|
hura
betetzerik izan. Bat batean, nire gorputz osoan hotzikara sorraraziz, soinu bat iritsi zen kanposantu ttikiraino, eta aldarazi egin zidan galdera:
|
|
Balantzategiko ugazaba andre Genovevak ez zuen bere barruan halako ugaritasunik, baizik eta bihotz bakarra, behiok batzuetan eramaten dugun zintzarri sendo horietako bat bezalakoa: bihotz bakarra eta
|
hura
oso sakonean gordea. Genovevaren zintzarriak ez zuen huskeriagatik soinurik aterako, ez zen lurraren dardar arin batekin larrituko.
|
|
Nahikoa izan zen esaldi
|
hura
ni, munduko behirik zoriontsuena sentituz, erabat bere mendean jartzeko. Gaurko egunetik begiratuz, zer esango dugu, ez zela horrenbesterako, antzematen zela bolada hartan euli burua neukala.
|
|
Gero eta nagiago, gero eta gozoago, La Vache nire laguna ia erabat joan zitzaidan burutik. Bera oso gutxitan azaltzen zen ukuilutik, Genovevak disko bat jartzen zuenean eta holako aldi berezietan, eta gurekin hitzik gurutzatu gabe betetzen zuen aldi
|
hura
. Altxa bere buru handia, eta mespretxuz begira egoten zitzaigun:
|
|
Bai, neu nintzen lagun txarra, nahiz eta ni orduan ezertaz ez konturatu. Harrotuta bizi nintzen, laineza hartuta, eta jaio uneko desio
|
hura
," behia izango naiz baina ez nolanahikoa", betea iruditzen zitzaidan. Inondik ere, oso inuzentea nintzen garai hartan.
|
|
Antiaju Berde eta errotako teilatuan ikusitako bi hortzaundi haiek aspaldi bateko pertsonaiak iruditzen zitzaizkidan, edo noizbaiteko amets gaizto batean azaldu bezala desagertutakoak; gerra kontuak, bukatua zegoen ala ez, Bizkarroker bezalako zaharren kontuak; inguruetako mendi batean erorita zegoen abioia edo kanposantu ttikiko gurutzeak, esanahi gabeko gauzak. Gaurko egunetik begiratuta, zera ikusten dut garbi, bizitzaren martxak modu hartan segitzera, galdu egingo nuela, erabat eta betikoz, La Vacheren adiskidetasuna, hasierako egunean bion artean sortutako konfiantza eta elkar ulertze
|
hura
.
|
|
—zakartu zen Bidani. Nahiz eta normalean halako zipotza ez izan, une hartan urduri zegoen bankete usainagatik, bankete
|
hura
norentzat izango zen jakiteko irrikatzen. Beharbada bera bezalako gorrientzat izango zen, beharbada ni edo La Vache bezalako beltzentzat.
|
|
Ordu arte hain harroxko ibilitako Rubio
|
hura
ilundu egin zen une horretan. Bere lagunak buruz motzak bezala, bera zikina zen, simaurra.
|
|
Eta abistu luze eta fin bat egin zuen. Oso trebea zen andre
|
hura
abistu egiten, diskoetan entzundako piezak ere jotzen zituen aldian behin.
|
|
Nire aldetik, ikusi mugimendu
|
hura
eta pizten hasi nintzen, nire euli buruak eragindako ergeltasunetik ateratzen. La Vachek gerrari buruz esandakoa etorri zitzaidan gogora; eta errotan biltzen zen Antiaju Berderen talde hura, eta behioi ematen zizkiguten banketeena.
|
|
Nire aldetik, ikusi mugimendu hura eta pizten hasi nintzen, nire euli buruak eragindako ergeltasunetik ateratzen. La Vachek gerrari buruz esandakoa etorri zitzaidan gogora; eta errotan biltzen zen Antiaju Berderen talde
|
hura
, eta behioi ematen zizkiguten banketeena.
|
|
Baina, jakina, ordu hartan guk behiok ia ez genuen jaki kanpotarrik ezagutzen, eta pentsua gauza berria iruditzen zitzaigun. Lau gurpilen gainean ibiltzen zen Chevrolet
|
hura
bezain berria, bide batez esanda, zeren motorrak ere arraroak baitziren gure haranean. La Vachek aipatzen zuen abioi erori harena, eta kitto, beste motor arrastorik ez inguruetan.
|
|
—entzun nuen garbi garbi, eta harritu ere egin nintzen. Ahots
|
hura
Bizkarroker morroi zaharrarena zen. Zer egiten zuen ordu hartan Balantzategin?
|
|
Zergatik ez zara inguruak miatzen hasten? Zergatik ez duzu bilatzen La Vachek aipatutako abioi erori
|
hura
–".
|
|
Beraz, isildu egin nintzen. Baina, aurrerantzean, gogoan izan nuen bere erreakzio
|
hura
, denborarekin hartuz joango zen portaeraren lehen seinalea.
|
|
Eta zer erranen duzu gertatu zela, Mo? Bada, sutara bota niala ezpal itsusi eta ezdeus
|
hura
, eta uste gabe koloriñotako karrak sortu zirela hartatik. Erraiteko, mihi batek blu argia zizun, elizattoan dugun Andre Dena Mariaren mantuak duen kolorekoa.
|
|
Nik ondo konprenitzen nuen hori. Nik bere egonezin
|
hura
izan banu, auskalo zer jokaera maltzur hartuko nuen... Konprenitu edo ez konprenitu, ordea, han irauten zuten suaren mihi beltzek, eta gero eta beltzago, gainera.
|
|
Bere barne borroka areagotuz zihoan, areagotuz eta okertuz bere behitasunaren kalterako. Azkenean, udazken
|
hura
pasa eta neguan ondo sartuta geundenean, bataila zahar hura erabaki egingo zen azkenez. La Vache basurdeen taldera pasako zen, eta gure harremana —bigarren tiratu haren ondorioz— etena geldituko zen betiko.
|
|
Bere barne borroka areagotuz zihoan, areagotuz eta okertuz bere behitasunaren kalterako. Azkenean, udazken hura pasa eta neguan ondo sartuta geundenean, bataila zahar
|
hura
erabaki egingo zen azkenez. La Vache basurdeen taldera pasako zen, eta gure harremana —bigarren tiratu haren ondorioz— etena geldituko zen betiko.
|
|
—errepetitu nuen nik. Gustatu egiten zitzaidan izen
|
hura
.
|
|
Eta egia zen. Gainerako guztia pixka bat gehiegizkoa iruditzen zitzaidan, baina urkatzearen kontu
|
hura
ez zegoen gaizki— Oso urruti gelditzen al dira India eta Pakistan? —galdetu nion, hortzaundiak gogoan.
|
|
Bada egurrezko behi handi erraldoi bat eraiki, Troiako behia noski, eta bere barruan ezkutatu. Eta troiarrek, tramankulu
|
hura
ikusiz, zer egin dute?
|
|
Hori esatea zailagoa zen. Balantzategira behintzat ez, aldatuegia zegoen nire sorleku
|
hura
.
|
|
Nire aldetik, ez neukan kexarik: erreka bazter
|
hura
pagotxaz eta frantziberdez basitua zegoen, eta —mendiko belar mikatzen ondorenean— paradisua iruditzen zitzaidan bizitoki berria.
|
|
Gizon batek kantatu egiten zuen, eta ez oso gaizki, zirudienez. Entzun
|
hura
eta, hotzikaraz, Genovevarekin gogoratu nintzen, berak goiko salan jartzen zizkigun diskoekin: zenbat denbora musikarik entzuten ez nuela!
|
|
Eszena
|
hura
arratsero berritzen zen, eta arratsero izaten nintzen ni publikoaren artean. Eta balkoiko itzal hura ere han izaten zen.
|
|
Eszena hura arratsero berritzen zen, eta arratsero izaten nintzen ni publikoaren artean. Eta balkoiko itzal
|
hura
ere han izaten zen. Baina, nahiz gizon puskak behin ere baino bizkorrago eta sentituago kantatu zu zira zu ekhiaren paria, liliaren floria, itzalak ez zion amorerik ematen.
|
|
udako zerua, normalean hain urdin eta alaia, lainotu egin zen zeharo. Eta berak nozitu egin zuen kolpe
|
hura
. Aldatu egin zuen kanta bigarren aldiz, eta honako hitzok luzatu zizkion itzalari:
|
|
Ez nekizun heben zinela —esan zidan eroritakoak. Balkoiko gortinen artean ikusitako itzal
|
hura
zen: neska polit eta moztaka bat, oso segalari onaren itxura zeukana.
|
|
Baina, mundu honetako gauza gehienak bezalaxe, ilusioa zen nire hasierako asmo
|
hura
. Zeren, nahiz asko saiatu, lumak ez baitaki goldearen moduan aurreratzen, ez baitu memoriaren lurra xuxen eta zehazki harrotzen, baizik eta desordenan, baldarki, esan behar direnak hondoratuz eta esan behar ez direnak argitara ekarriz.
|
|
Arnasa pittin bat hartu nuen
|
hura
entzutean.
|
|
Ordea, ez zen zuzen zuzen hala gertatu, zeren nik uste ez nuena jarri baitzitzaidan aurrean, edo zehatzago esateko, nik neure bizitza guztian ezagutu dudan pertsonarik etsaiena: Antiaju Berde izeneko
|
hura
.
|
|
Ilargia ikusi nuen arratseko zeru garbian, eta mendi handi bat urruti, ordurako erdi itzaletan zegoena; eta mendi horren aurrean, beste bat, ttikiagoa; eta mendi ttikiago horren aurrean, beste bat, are eta ttikiagoa; eta mendi are eta ttikiago horren aurrean, muino lerro luze bat. Ordea ez nuen
|
hura
bakarrik ikusi. Ilargi, zeru eta mendi haiekin guztiekin batera, ni jaiotako harana ikusi nuen bere baso, belaze eta etxeekin; etxe bat errekaren ezkerraldean, beste bat eskuineko aldean, Balantzategi hurbilago, eta are eta hurbilago errota.
|
|
Bistakoa zen hizketan ari zela, oso ahots zakarrez gainera, baina taxurik ez nion hartzen, ezinezkoa zitzaidan zer esaten ari zen jakitea. Zeharo harrituta nengoen, zer ote zen
|
hura
, zergatik ez ote nion gizon hari Setatsuari bezala ulertzen. Jakina, umea izan eta artean ez jakin munduan hizkuntza desberdin asko zeudenik.
|
|
—Altzurukun bizi nintzelarik, Piarres gure hauzoak murru bat egin gogo ukan zuan gure baratzaren kantian. Ene aita zenak, debrukeria
|
hura
ez beitzen ahal, aitzurra, pala eta pikotxa kendu zeiotzan gau batetan, eta gorde lurpean. Piarresek, orduan, aitzur, pala eta pikotxa berriak erosi zituzun, baina haiek ere nire aitak gorde lurpean.
|
|
Bastoia larruzkoa zen, puntaz aurrera eztena zeukana. La Vache qui Rit berarengana joan izan balitz, ezten
|
hura
sartuko zion lepoan.
|
|
Arrazoi zuen nire barruko Setatsuak: animalia eder
|
hura
, hasieran hain inbidiagarri iruditzen zitzaidana, urduriegia zen, izpiritu xinglekoa.
|
|
Esaldi
|
hura
bukatu zuenarekin batera buruzka egin nion. Hots bat entzun nuen orduan, hankarekin zapaldu eta zotz ihar bat puskatzen denean bezalakoxea.
|
|
Harrezkero, askotan galdetu izan diot neure buruari: La Vache qui Ritek deitu zidanean jarritako azal pinpor
|
hura
, zergatik jarri zitzaidan. Mementoak zuen tentsioagatik?
|
|
Ala norbaitek, aurreneko aldiz, lagun bezala tratatzen ninduelako? Ez dakit, baina nolanahi ere egun
|
hura
handia izan zen nire bizitzan.
|
|
Erabakita nengoen La Vacherekin hitz egitera, eta hainbeste gauza jakin nahi nituen non galdera guztiak pilatu egiten baitzitzaizkidan. Zer zen Balantzategiko banketeen kontu
|
hura
–Nor ziren Antiaju Berde eta bere laguntzaile hortzaundiak?
|
|
—esan zidan La Vachek eguraldiaz ari denaren tonuaz. Beraz, behitasunari zegokion elementua zen ahots
|
hura
.
|
|
Bere begirada sutsu
|
hura
, une hartan itzalixeagoa zegoena, basoaren eta ilargiaren arteko punturen batean galtzen zen. Ni isilik gelditu nintzen.
|
|
La Vachek burua altxa zuen. Gustatu egiten zitzaion nire hitz egiteko modu
|
hura
.
|
|
Hantxe gelditu zen nazkantea oinaze batean eta bizkar saihetsak ondo zanpatuta. Eta bonbotzar
|
hura
jotzen segitzeko gogorik gabe, seguru asko.
|
|
Gehien gehienak, zerbait igo eta, gutxiena ematen zuenean, beheraka abiatzen ziren, haran zokora. Eta izan, ezbehar handia zen
|
hura
guretzat: alferrik galdu egiten genituen geure indar gutxiak, eta bide berri bat aukeratzeko zorian suertatzen ginen; gure nekatuan, gure zauriekin, gure lehenbailehen igotzeko presaz.
|
|
Kobazulo hartatik atera eta poliki poliki abiatu nintzen mendian barrena. Ez ordea, polikitasun
|
hura
, Setatsuari obeditu eta paseatzeko asmoa nuelako, baizik eta La Vacheren aldaketak indarge utzi berria ninduelako. Jakina, espero nuen bere erabakia, baina hala ere kolpea hartu nuen bera basurde artean etzaten ikusitakoan.
|
|
Negu bukaera hartan, gainera, beste kezka bat ere izan nuen. Behin eta berriro, La Vachek botatako sententzia
|
hura
gogoratzen zitzaidan:
|
|
Ordurako urtuta zeuden negu hartako azken elurrak— Barka ezazu esatea, baina aukeran sentituegia zara, belar ziri batek ere zauria egingo lizuke. Erotu zen zeharo zure lehengo lagun
|
hura
, eta harrezkero hementxe zaude, txoko honetan kuxkurtuta. Nire ustez, irten egin zenuke.
|
|
Nolanahi ere, sinistu edo ez sinistu, nire barruko Ahots hura hantxe egoten zen beti, eta bere errealitatea onartzea beste erremediorik ez neukan. Deituko nion Aingeru Guardako, deituko nion Izpiritu, Mintzo, Ahots edo nahi dena, baina izen batekin nola bestearekin,
|
hura
beti nire barruan, nire mihia bera bezala edo oraindik hurbilago.
|
|
Marru egin nuen, ea behi adiskideren batek erantzun eta etxerako bidearen ideia ematen zidan, baina isiltasunak jan egin zuen nire dei
|
hura
, zapoak eulia jaten duen bezalaxe. Eta berriro ere, isiltasuna, elurraren zuria, harkaitz haren beltza.
|
|
Zer esaten ari zen Setatsua? Zer zen otso ipuin
|
hura
–Otsoak?
|
|
Etor zaitezte banaka, eta neurtuko gara! —esan nien, edo ez, ez nien esan, imajinatu egin nuen
|
hura
esaten niela.
|
|
Ausardiaz eta bi aldiz pentsatu gabe, otsoei buruz jiratu eta elurra jaten hasi nintzen, lasai eta gogotsu, aho parean neukana elurra ez eta ailorbe sortak izan balira bezala. Koxkorrak,
|
hura
ikusiz, harritu edo egin ziren, eta gelditu ere bai, aurrena bat eta gero gainerako guztiak. Belarridunak eta begidunak ziren.
|
|
Eta hala, bat bi hiru eta bat bi hiru, arboladi bateraino iritsi ginen denok. Arboladi
|
hura
gure etxe gaineko gailur batean zegoela gogoratu zitzaidan.
|
|
—Bada, esan egiten dizut. Antiaju Berde zure etxean azaldu zenean ere hala esan zenuen, pasadizo latz
|
hura
memorietara joango zela.
|
|
Eskerrak eman orduan? Ez zen, ez, behi
|
hura
nire antzekoa!
|
|
Baina aurreneko behi
|
hura
ergela izan, eta gure mordoxka zenbatekoa zen galdetu ez. Ondorioz, nik ezin jakin Balantzategirako bidaiak merezi didan, zeren tristea bada jaiotetxetik urruti bukatzea, are eta tristeagoa bailitzateke despedida bide bazter ezezagun batean eman beharra.
|
|
Ordubete, beharbada, edo ordu eta erdi. Bitartean, begi aurreko maindirea deseginez joan zen, eta gorpuztu egin ziren hasiera batean mantxa huts izandakoak; eta azkenean, norbaitek maindire
|
hura
urtu egin izan balu bezala, haren atzeko guztia agerian gelditu zen niretzat. Zuhaitzak, orduan, sendotu eta zuhaitz oso egin ziren:
|
|
Nolanahi ere, sinistu edo ez sinistu, nire barruko Ahots
|
hura
hantxe egoten zen beti, eta bere errealitatea onartzea beste erremediorik ez neukan. Deituko nion Aingeru Guardako, deituko nion Izpiritu, Mintzo, Ahots edo nahi dena, baina izen batekin nola bestearekin, hura beti nire barruan, nire mihia bera bezala edo oraindik hurbilago.
|
|
Noizbait bukatu omen zen gizonaren denbora kontu
|
hura
, eta aurrera segi omen zuen partiketak. Eta txindurriek, erleek, tximirrikek, txepetxek, kaioek, zapelatzek, dortokek, gameluek, amuarrainek, lehoiek, tigreek, kanguroek, haiek guztiek eta beste animalia askok jakin egin omen zuten zenbat denbora edukiko zuten munduan.
|
|
Aurreratua nengoen Bakardade desertuan, eta, elurtean otsoen zain egondakoan bezala, erabat hartua neukan burua, harlauza batek galarazi egiten zidan zuzen pentsatzea. Esate baterako, ikusi katalexu
|
hura
, gogoratu gure bankete gauean Balantzategira jaitsitako zaldizkoak, eta ondorio garbia atera nezakeen:
|
|
Baina berehala konturatu nintzen gertatutakoaz. Nik ikusitako La Vache qui Rit
|
hura
ez zen egiazko behia, baizik eta haluzinazio baten ondorio. Sahara, Gobi eta beste desertuetako behi edo gameluek espejismoak ikusten dituzten bezala, eta espejismoetan beraiek gehiena desio dutena, ur putzua edo palmondoen itzala, Bakardade bezalako desertuetan ibiltzen diren izakiek lagunak ikusten dituzte.
|
|
—Venus, orduan —esan nion nik burua altxa eta zeruan izar
|
hura
bilatuz.
|
|
Izar polita iruditu zitzaidan Venus, Artizar edo dena delako
|
hura
. Begira jarri nintzaion.
|
|
—Urruti dagoen
|
hura
, berriz, Andromeda duzu. Bere ondokoa, Pegaso.
|
|
Dei
|
hura
eta ondorengo banketea —nire bizitzako bigarrena, hain zuzen— desertuan aurkitutako lehen oasia izan ziren niretzat: hantxe hartu nuen deskantsu, hantxe nireganatu nuen bidaiarekin jarraitzeko kemena.
|
|
Eta jakin genuen, horixe jakin genuela, eta uste baino azkarrago gainera, zeren negu
|
hura
, beste lekuetan isila eta geldia bezala, builosoa gertatu baitzen Balantzategin. Iduri izan zuen gurpil handi bat, ordu arte lokatzetan frenatuta egondako gurdi gurpila, libratu egin zela eta jiraka hasi, eta gero eta abantada handiagoan.
|
|
La Vache qui Riten begietan bere ohizko gorritasun
|
hura
ikusi nuen. Behi harroa zen, basurde bihotza zeukan, eta, berriro, nire laguna ere bazen.
|
|
Pentsu txuria zegoen han, baina gizonentzakoa, ez behientzakoa. Pentsu
|
hura
arroza zen.
|
|
—piztu zen La Vache bat batean, burua zutitu eta begiak erne jarriz. Inondik ere, bere barneko ahots basati
|
hura
zirikatzen ari zitzaion.
|
|
—Balantzategi gaineko malda luze horretan, harkaitz beltz
|
hura
dagoen tokian.
|
|
Dudarik gabe, La Vacheren barruko ahots
|
hura
ari zen hizketan. Nireari ez zitzaion egoera hura batere gustatzen.
|
|
Dudarik gabe, La Vacheren barruko ahots hura ari zen hizketan. Nireari ez zitzaion egoera
|
hura
batere gustatzen.
|
|
La Vachek Espainiako jenerala aipatu zidaneko hartan, berriz, nik oso gutxi nekien makis eta antzekoez. Horregatik egin nion galdera inuzente
|
hura
, ea Antiaju Berde al zen jenerala.
|
|
—Zergatik ez dituzten harrapatzen, horixe jakin nahi nuke nik —esan zuen La Vachek pentsakor. Eta nik baietz egin nuen buruaz, nik ere puntu
|
hura
konprenitu nahi nuela ondo.
|
|
Hogeita hamar bota parek pausoa batera ematean ateratzen duten hotsa entzuten zen orain. Baina, errekarena bezalaxe, hain zen isiltasunaren antzekoa hots
|
hura
non ez zuen enbarazurik egiten.
|
|
La Vacheri begiratu nion nire txokotik: entzuten al zuen
|
hura
–Balantzategiko gorabehera guztiak bukatzear zeuden, agian gelditzera zihoan gerra bera ere.
|
|
Balantzategiko gorabehera guztiak bukatzear zeuden, agian gelditzera zihoan gerra bera ere. Eta zer ote zen bai Usandizagak eta bai mendikoek aipatutako seinale
|
hura
–Hantxe zegoen koska.
|
|
Guztia apirileko beste egun lanbrotsu haietako batean hasi zen, presakako kargaketa haren segida segidan. Usandizagak mendikoei esan bezala, lehenbailehen egin behar zen lan
|
hura
, Antiaju Berde eta gainerako sikarioak Burgosko ospakizunean ziren bitartean.
|
|
Hartan, pauso presatiak sentitu genituen goiko salan, ordu arteko mortutasuna desegiten zutenak, eta diskoa isildu egin zen kolpetik. Genoveva eta Bizkarroker, Usandizaga
|
hura
, hizketan aritu ziren itobeharrean. Ondoren, ukuilura jaitsi ziren biak; korrika batean, orduan ere.
|
|
gorriak etxe barruan zeuden, eta gu berriz kanpoan. Artean bazen argirik, eta Usandizagak, xehetasun
|
hura
Genovevari adieraziz, lasai hartu zuen arnasa.
|
|
—galdetu nion La Vacheri begiekin, Antiaju Berderen errainuari segitu bitartean. Bastoia tente, Balantzategiko etxerantz zihoan sikario
|
hura
.
|
|
Azken batean, nahiko buru erakusten zuen bere ezjakintasuna aitortzean. Gainera, konturatzen nintzen ni ondo, bere arazoa ez zen delako makaldadea, baizik eta bere basurde bihotz
|
hura
. La Vachek gero eta gutxiago pentsatzen zuen Balantzategiko gauzetan.
|
|
—esan zion bere larruzko bastoiaren eztena agerian utziz. Tematsu jarri izatera, ezten
|
hura
sartuko zion bihotzean.
|
|
Hutsik zegoen, egun hartan ez genuen pentsurik izango. Eta ez zuen konprenitzen,
|
hura
ere ez zuen konprenitzen.
|
|
—asmatu zuen La Vachek. Baietz egin nion buruaz, eta deskantsatzeko baliatu zitzaidan une
|
hura
. Benetan, logikaz pentsatzeak ikaragarri nekatzen ninduen.
|
|
Isilunea egin genuen biok, eta ahoa zabaldu eta lo txusta egitera nindoala adierazi nahi izan nion lagunari, logikaz pentsatzeak ordain
|
hura
zuela. Baina alferrik, ahoa zabaldu orduko begiak itxi zitzaizkidan, eta lo gelditu nintzen kolpetik.
|
|
Hogeita hamar gizonen fusilek teilaturantz tira zuten Usandizaga izeneko kristalaren bila. Balantzategiko harana ostera isildu zenerako, gizon
|
hura
hila zegoen.
|
|
Jakina, galdera
|
hura
zehazki erantzutea ezinezkoa zitzaigun, baina, zehaztasunak alde batera, arazoaren grabetasuna bistakoa zen.
|
|
—Karral! —lehertu zen orduan gizon zurbil
|
hura
areago zurbilduz, eta guardiek besotik heldu eta bidean behera eraman zuten gure ugazaba andrea, auto beltz baterantz.
|
|
Orduantxe esan genion agur Genovevari, eta harrezkero —eta lehen mementoetako poza kenduta—, oso sosegu gutxi izan genuen ukuiluan. Behi makalek ez zuten konprenitu nahi, ez zuten agur
|
hura
betirako despedida izan zela ikusi nahi, eta etengabe egiten zuten galde: Noiz itzuli behar du guregana?
|
|
Setatsuari aitorpen
|
hura
entzun ondorenean ez nintzen oso nire onean egon. Inor haraneko bidean azaltzen bazen, Antiaju Berde izan behar zuela iruditzen zitzaidan, eta egundoko arindua hartzen nuen paseatzaile bat edo inguruetako nekazaria zela ikustean.
|
|
Eta bai, apartean ibiltzen nintzen, baina Setatsuari amore emateagatik, ez apartatzea benetako premia iruditzen zitzaidalako. Gehientsuenetan, mendian ibiltzen nintzen La Vacherekin batera, abioi eroriaren inguruetan; bestetan, berriz, etxera inguratzeko gogoa egiten zitzaidanean, Genovevaren senarra lurperatua zegoen basoko kanposantura joaten nintzen etzatera, zeren leku
|
hura
libre gelditzen baitzen, hortzaundiek ez baitzuten harako joerarik.
|
|
—esan nuen harrituta bezala. Kontu
|
hura
ezezaguna egiten zitzaidan.
|
|
—desiratu nuen. Artean gaztea izan, artean baboa izan, artean zentzurik gabea izan, eta desio
|
hura
azaldu. Eta gero, zoritxarrez, desio hura bete.
|
|
Artean gaztea izan, artean baboa izan, artean zentzurik gabea izan, eta desio hura azaldu. Eta gero, zoritxarrez, desio
|
hura
bete.
|
|
Sokari heltzen zion gaztea entretenitua zegoela ikusiz, La Vachek bi pauso zuzen eman eta kolpea tira zion adar eskuinarekin, eta baita galtzetan tarratekoa egin ere. Eta egingo zion tarrateko
|
hura
baino zerbait gehiago baldin eta mutil gazteak sokari ondo eutsi izan ez balio.
|