|
2001
|
|
|
Miren? Bere zain nago,
|
baina
, antza denez, atzeratu egin da...
|
|
|
Ongi,
|
baina
ez atzeratu gehiago. (Etsita) Bai, eserita itxoingo dizut...
|
|
|
BRAULIO badoa ziztu bizian,
|
baina
sartu berria den ANGELAk jakatik heltzen dio geratzeko esanez. ANGELA zuzenean esertzen da mahaian.
|
|
|
(Higuin aurpegia)
|
Baina
txorizoa gorroto duzu! Gutizia horiekin jarraitzen baduzu, umea gaizki ohituko duzu...
|
|
|
(Pausa) Segundo bateko kontua izango da...
|
Baina
zure etxera joan behar dugu...
|
|
|
(Aitari txapaka) Primeran,
|
baina
ez duzu zertan papera janik!
|
|
|
ANGELA sukaldetik ateratzen da baso bat ur eskutan duela, makur doa, hanka punttetan, inork ikus ez dezan,
|
baina
denek ikusten dute, jakina.
|
|
|
(Asaldatuta, zutituz)
|
Baina
zer da hau, Cesid en galdetegia?
|
|
|
(Harrituta)
|
Baina
, baina... (zenbatuz) Ideiarik ez.
|
|
|
(Harrituta) Baina,
|
baina
... (zenbatuz) Ideiarik ez.
|
|
|
(Haserre) Beti ondo ikusi izan dut,
|
baina
azkenaldian interferentzia gehiegi sumatzen dut!
|
|
|
|
Baina
, kauen... (Tapakia altxatuz) Nire babarrunak!
|
|
|
TOMAS betaurrekoak izkutatzen saiatzen da,
|
baina
bete betean harrapatzen du ANGELAk.
|
|
|
ANGELAk betaurrekoak hartu eta zaborrontzira botatzen ditu. TOMAS zur eta lur geratzen da,
|
baina
disimulatzen jarraitu behar. ANGELA garbigailua irekitzen saiatzen da.
|
|
|
Jainkoak, egunon. (Imanoli) Nik ez ditut zure gurasoak,
|
baina
baditut amets gaiztoak.
|
|
|
Oraindik ez nago,
|
baina
belarriak bero bero ditut!
|
|
|
TOMAS eta JOXEPAk elkarri begiratzen diote. TOMASek gosaldu nahi du,
|
baina
JOXEPAk berriro bereganatzen ditu jaki guztiak.
|
|
|
TOMASek besoa luzatzen du kafea hartzeko,
|
baina
JOXEPAk oztopoak jartzen dizkio bidean: esnea, zukua...
|
|
|
Ume bat Pokemon jantzian banketxe bat lapurtzen!
|
Baina
zer da hau?
|
|
|
JOXEPAk gurutzegraman jartzen du arreta guztia. IMANOL madalena bat hartzen saiatzen da,
|
baina
amonak eskukada bat ematen dio.
|
|
|
|
Baina
aukeratu dudana beharrezkoa da Egunsentian goizero kaleratu ahal izateko.
|
|
|
Egon, saria onartzen dut,
|
baina
baldintza batekin. (Gaizto samar) Logela banatan egingo dugu lo!
|
|
|
MIREN hitz egitera doa,
|
baina
LEIREk eteten du.
|
|
|
Eskerrik asko...
|
Baina
sekretutxo bat aitortu behar dizut...
|
|
|
(Serio.) Niregatik balitz?
|
Baina
debekatuta dago emakume haurdunak mendiko bizikletan eramatea.
|
|
|
Nik, aita, ez dut oso garbi ikusten iragarkiarena. Diru asko ordainduko dizute,
|
baina
auskalo zeren trukean.
|
|
|
Gida-baimena behar dut.
|
Baina
, oraingoz, teorikoa besterik ez dut egingo.
|
|
|
|
Baina
nola gidatuko duzu. Garbantzu zakua emango zenuke!
|
|
|
(Isilpean.)
|
Baina
ez dakite?
|
|
|
MIREN konturatu da hanka sartu duela,
|
baina
ez du amore eman nahi.
|
|
|
Gustatu? gustatzen zait,
|
baina
ez da oso aproposa iragarkirako.
|
|
|
(JESUSi.) Aurrenetakoa da hori,
|
baina
begiratu besteak.
|
|
|
(JOXEPAri.) Eskerrik asko arrano deitzeagatik.
|
Baina
orain zoaz sukaldera.
|
|
|
Bai, zure pertsonaia da,
|
baina
bost miloiak gureak dira eta zureak izatea nahi baduzu?
|
|
|
Txiki ez dago salgai.
|
Baina
alokairuan, bai.
|
|
|
TOMAS erantzutera doa,
|
baina
MIRENek, ordurako, martxa hartuta dauka eta ez dio erantzuten uzten.
|
|
|
(TOMASi.) Zeurea da azken erabakia,
|
baina
ez dut uste Antoni grazia handirik egingo dionik.
|
|
|
TOMAS urduri dago,
|
baina
egia esatea erabakitzen du.
|
|
|
Hori banekien.
|
Baina
Txiki ez da zurea, egunkariarena da.
|
|
|
JOXEPA eskaileretan behera dator, IMANOLek fregatutakoa zapaltzen, lasai. IMANOLek JOXEPAri begiratzen dio, amorruz begiratu ere,
|
baina
ez da ausartzen ezer esatera. TOMASen ondoan etzaten da.
|
|
|
(MIRENi) Barkatuko nizuke, Miren,
|
baina
jokoko zorrak sakratuak dira.
|
|
|
(TOMASi) Zuk, aita, arima saldu diozu deabruari,
|
baina
espero dut etxe hau lehengoa izatea hemendik aurrera.
|
|
|
Telebistako programarik politenak iragarkiak dira. (Auto baten iragarki soinua, please)
|
Baina
, hainbeste auto iragarki! (Bere buruari) Noiz konturatuko dira ez dudala gida baimenik?
|
|
|
Urrutiko agintea eskuan du. Saiatzen da orriak aparatua erabiliz pasatzen,
|
baina
alferrik.
|
|
|
JOXEPAk hasperen egiten du. JESUSek ez du ezer ulertzen
|
baina
gero eta lasaiago dago.
|
|
|
(Harro.) Dirua ez zait inporta...
|
baina
....... Zenbat?
|
|
|
ANTON zerbait esatera doa,
|
baina
orduan LORE hurbiltzen zaio.
|
|
|
Muxu bat ematen saiatuko da JOXEPAri,
|
baina
honek atzera egiten du norbait ikusiko ote duen beldurrez. JOXEPAk ez daki non utzi loreak eta atarian dauden gainontzekoekin uzten ditu.
|
|
|
Eta zergatik ez duzu bide batez nirea mozten? Jardina ez
|
baina
oihana dirudi!
|
|
|
(Lausengatuta) Eskerrik asko,
|
baina
gaur hitzordua daukat... Senarrarekin.
|
|
|
Aldaezina zen,
|
baina
lehendakariak ezin du etorri...
|
|
|
|
Baina
...
|
|
|
Inork ez du irekitzeko imintziorik egiten. Berriro jo,
|
baina
inor ez da mogitzen.
|
|
|
ANTON eta TOMAS lehian hasiko dira tresnarekin,
|
baina
inork ez du itzaltzea lortzen. MIRENek ANTON eta TOMAS jakatik heldu eta aterantz eramaten ditu.
|
|
|
Hirurok joango gara,
|
baina
ahoa zabaltzen duenari, akabo!
|
|
|
TOMASek kaleko bidea hartzen du. ANTONek MIRENen bulegoan sartzeko imintzioa egiten du
|
baina
MIRENek bererantz egiteko keinua egiten dio.
|
|
|
Batzuk ikasi nahi dugu
|
baina
ez digute uzten.
|
|
|
(Arduratuta) Topa nahi duzun guztia,
|
baina
zerbait asmatu behar dut Agustin ez mintzeko.
|
|
|
|
Baina
zuk orain zeure bizitza egin behar duzu... Zeure zoriona bilatu...
|
|
|
Nik ezin ditut, ordea, begiak estali... Maite zaitut, Agustin,
|
baina
lagun bezala.
|
|
|
ANGELAk tira egiten du jertsetik nola luzatu daitekeen adierazteko,
|
baina
eskularrua izaten jarraitzen du.
|
|
|
Ezin baldin bada tresna lortu, antzeko zerbait,
|
baina
handia eta ikusgarria luke gag a hobeto gera dadin.
|
|
|
(Asaldatuta) Ai ama!
|
Baina
zer egiten duzue hor?
|
|
|
(Aginduz) Amaitu da festa, zuek ohera. (Mimoari) Ez dakit nor zaren
|
baina
eskertuko nizuke aterako bazina...
|
|
|
|
Baina
egin, zer?
|
|
|
MIRENek TOMAS begiratzeko duen moduagatik, nahiago du ixildu eta kopa bete.
|
Baina
IMANOL aurreratzen zaio.
|
|
|
ANGELAk keinu bat egiten dio albotik pasatzen den BRAULIOri
|
baina
beste mahai batera doa. IMANOLek mahaia jasotzen du.
|
|
|
Ados, lagunduko dizut,
|
baina
urdail hutsarekin ezin dut pentsatu!
|
|
|
JOXEPA hozkailura doa. TOMASen tortillaren kaxa ateratzen du irrikiz,
|
baina
aurpegia aldatzen zaio.
|
|
|
MIRENek ordularia begiratu eta telefonotik deika hasten da. Leihotik begiratzen du,
|
baina
LEIREk eta JOXEPAk ezkutatu egiten dute bestaldekoa ahal duten moduan.
|
|
|
13 seme alaba, 12 biloba, eta den denak zaindu nahi zituen...
|
Baina
ez zuen laguntzarik eskatzen eta orduan...
|
|
|
Ongi,
|
baina
nire urtebetetzea denez, nire nahietara egon behar duzu... (Ezpainak luzatuz) Musutxo bat, bai?
|
|
|
(Telefonoan) Imanolen amona naiz... Badakit ez duela zuekin lan egiten,
|
baina
oraindik deskontua izango dut... Ezetz?
|
|
|
|
Baina
Imanolek orduan ez zekien hitz egiten...
|
|
|
(Begira)
|
Baina
zer uste du horrek? (Nazka keinua) A ze nazka...
|
|
|
Gauza batzuk ez dira ospatu behar, hor daude,
|
baina
oharkabean pasatzen zaizkigu...
|
|
|
Arratsalderako behar ditut... (Maltzur)
|
Baina
agian gehiegi eskatzea da.
|
|
|
(Emozioa erakutsi nahian) Ongi, aupi!...
|
Baina
pentsatu egin behar dut... Badakizu, haurdunaldiarekin ezin da inoiz jakin.
|
|
|
(Antonengana gerturatuz) Barkatu zuzendari jauna,
|
baina
makinak nire txanpon guztiak irentsi ditu.
|
|
|
JOXEPA atea istera doa,
|
baina
TOMAS ziztu bizian zutitu eta aterantza doa.
|
|
|
ANGELAk BRAULIOri etortzeko keinua egiten dio,
|
baina
hau ziztu bizian igarotzen da mahaitik.
|
|
|
Ez dakit,
|
baina
atzo muskuiluak jaten ikusi nuen... Latatik, zuzenean!
|
|
|
Munduko amonarik onena zara. (Keinuka) Esperantzaren telefonoa
|
baina
baserritar erara.
|
|
|
(LOREri galdetzen dio,
|
baina
begia ANTONengandik kendu gabe.) Gizon zarpail hori al da inperialismoaren morroi?
|
|
|
|
Baina
, baina, ez duzue jolaserako adinik.
|
|
|
Baina,
|
baina
, ez duzue jolaserako adinik.
|
|
|
Arrain handiak ere ez dira berez txarrak,
|
baina
jan egiten dituzte txikiak.
|
|
|
Telefonoak jotzen du. JOXEPA sukaldetik ateratzen da arin baino arinago, telefonoa hartzera,
|
baina
MIRENek aurrea hartu dio. Telefonoa hartzen du.
|
|
|
Telefonoa hartzen du. JOXEPAk keinuz telefonoa berari emateko esaten dio MIRENI,
|
baina
MIRENek ez dio ulertzen. TOMAS badoa.
|
|
|
TOMAS eskaileretan behera dator. Jantzita dgao,
|
baina
etxeko zpatillak ditu.
|
|
|
Harenak berriagoak ziren,
|
baina
itsusiagoak. Zer nahi duzu?
|
|
|
Zoaz,
|
baina
arazoren bat baduzu, jo txistua eta aitaren batean iritsiko naiz zuregana. (hemen Bogarten txistea)
|
|
|
Ez?
|
Baina
dirua ez da dena. (Seria) Lagunari traizioa egiten badiogu, akabo zoriona eta akabo dena.
|
|
|
Sentitzen dut zuri kontra egin beharra, Tomas,
|
baina
oraindik ez dago erabakia hartuta.
|
|
|
Barkatu atzerapena,
|
baina
hitzaldi bat nuen Zahar Etxean, 68ko maiatzari buruz.
|
|
|
(Lotsaturik.) Ezta zu ere.
|
Baina
... hainbestetan entzun dut. Ia buruz dakit.
|
|
|
Orain oroimena gruyere gazta bezala zulatu zait eta adoreak ihes egin dit, ohe azpira seguru asko.
|
Baina
ez dut han begiratzeko ohiturarik.
|
|
|
Ez dago. (TOMASen belarrira,
|
baina
denek entzuteko moduan) Eskatu izokina!
|
|
|
Norvegiako izokina merkeagoa da,
|
baina
orain Bidasoakoa ekarriko dizuet. Utikan globalizazioa!
|
|
|
Gozoa jarriko da kontua etorritakoan.
|
Baina
non da?
|