|
2001
|
|
|
Ni ere gaztea nintzela
|
gure
baserriko teilatura igotzen nintzen, lo egin ezin izaten nuen gauetan izarrak begiratzera igotzen nintzen eta amak zigortzen ninduen egunetan hodeiak begiratzera. Zoragarria da zerua, garbia, aspergaitza, handia, zabala, imajinagarria...
|
|
|
Itsasoa ere zoragarria da.
|
Gureak
bezalako imajinazio handiak garatzeko eta asetzeko horrelako lekuak behar dira, bakartiak. Zabalak, lasaiak eta ederrak.
|
|
|
Ez, ez esan horrelako gauzarik, lagun onak gara eta ez gaitu inork bananduko. Inork ez gaitu bananduko, bion arimek bat egiten baitute, baina
|
gure
gorputzak bananduko dira. Zurea, gaztea, lurrean geratuko da bizitzaz gozatzen eta nirea, zaharra, lurpean.
|
|
|
Orduan, bizidun grisak eskua hartu zidan eta bere komunikatzeko moldean esplikatu, ez zela lurreratu, sinestarazia zidan bezala, Oiher martitzera eramateko, baizik eta
|
gu
bion artean bakea sortzeko.
|
|
|
Dena bere onera etorria zen berriro: ez zen nehor
|
gu
narda tzeko.
|
|
|
Ondoren jarraitu zuen Berasak irudika ezazu eguna eta gaua. ...una, Eguzkik dakien modura, ordu argien multzoa da, eta ordu horiek iritsi bezain laister barnekaldeko herrixketen nekazaria goiz lotzen zaio lanari bere baratzean; kosta partean, aldiz, itsasontziei azken ikutuak emanez arituko dira arrantzaleak; itzal ahal guztidunetik itzal txikiak agertzen hasiko dira, ertainak askoz jota; txoriek abestuko dute gauean abestea debekatua izan zaiena eta baliteke
|
gu
biok, eguneko ordu horietan azokara bidean izatea, auskalo ze erosketa egiteko asmotan. Aurreko hau eta halako beste mila ezaugarriren bidez imaginatzen dut eguna.
|
|
|
– ...ta bere esku zaurituak garbitzera abiatuko da; arrantzaleak ere abiatukko dira etxerantz itsasontziak kaian ondo lotuta utzi bezain azkar, zeren eta gaua murgiltzen hasten bada eta artean itsasontzirik heltzeke badago, urduritasuna arrunt nabarmenki azaleratuko da emazteen aurpegietan; itzal ahal guztiduna etorriko da berriro ere; txoriak mutu agertuko zaizkio ilargiari, haizeari; eta litekeena da
|
gu
biok gau parte horretan azokatik bueltan izatea, auskalo zenbatean erosi dugun zeozer besapean dakargula.
|
|
|
Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa.
|
Gu
ez gara, gure belaunek hala adierazi nahi diguten arren, honen zaharrak, baldin eta nahikoa atrebentzia izango bagenu gure adina mundu honek bete duenarekin konparatzeko, eta litekeena da, aldi berean, honen gazteak ez izatea, munduak luze iraungo baitu, gaztetasun apartekoa dauka aurrerantzean. Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa, ezta bihar artekoa ere.
|
|
|
Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa. Gu ez gara,
|
gure
belaunek hala adierazi nahi diguten arren, honen zaharrak, baldin eta nahikoa atrebentzia izango bagenu gure adina mundu honek bete duenarekin konparatzeko, eta litekeena da, aldi berean, honen gazteak ez izatea, munduak luze iraungo baitu, gaztetasun apartekoa dauka aurrerantzean. Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa, ezta bihar artekoa ere.
|
|
|
Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa. Gu ez gara, gure belaunek hala adierazi nahi diguten arren, honen zaharrak, baldin eta nahikoa atrebentzia izango bagenu
|
gure
adina mundu honek bete duenarekin konparatzeko, eta litekeena da, aldi berean, honen gazteak ez izatea, munduak luze iraungo baitu, gaztetasun apartekoa dauka aurrerantzean. Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa, ezta bihar artekoa ere.
|
|
|
Mundua ez da, Sokrate maitea, atzo goizekoa, ezta bihar artekoa ere. Baina denbora ez denez geldituko, harengan erreparatu arren, hobe dut nere hitzen bitartez itsasontziaren lema zuzentzea eta abian jartzea
|
gure
xedearen hila, ez zoriontsuen irletara, baizik, hain zuzen ere, zalantzaren irlarantz erreztasunez lotzen zituen esaldiak. Ez dakit ezagutuko duzun; agian entzugo zenuen noizpait gaur kontatzera noakizun istorioa, Tximuaren alegoria deitua izan dena.
|
|
|
Honezkero asmatuko zenuen, Sokrate, tximu horrek aukeratu zuena. Baliteke naturari automatikoki emandako erantzuna izatea, baina, egia esanda, tximuren batek, oharkabean bada ere, bere gain hartu zuen erabakiaren ardura, zalantza bat agertzen zaigun guztietan halakoa baita
|
gure
jokaera. Ez dago erabakirik zalantzarik egon ezean, inork ez du zertan bere burua erabili, zalantzak bere ateraldia egingo ez balu.
|
|
|
Ezinbestekoa deritzot, nere adiskidea, zuk diozuna barneratzea esan nuen. Honezkero jakin genuke,
|
gu
garela mundu honetan inoiz kontzepturik zailenetan aldrebestuenak pertsonatik pertsonara transmititzeko gai. Baina askotan, badirudi zenbaitek birtute hau ahantzi egiten dutela, eta beste bide bat erabiltzen dute, ziurrenez beste animaliena baino mespreziagarriagoa, indarkeria deitzen dugun hori, hain zuzen ere.
|
|
|
Hala da. Geldo eta ilun doakigu denbora
|
gure
herri horretan, aspaldidanik dirudi, denbora eten egin dela, eguzkia izoztu balute bezala eta ikusteko aukera dugun bezala Ilargi da, bakarrik, aurpegia zurbila duelarik, eta malkoak haren begietan. Beharbada, ilargia askori gertatzen zaigunaren islada besterik ez da, beharbada arrazoi zuen poetak honakoa idatzi zuenean:
|
|
|
Biok elkarri begiratu genion. Bazirudien instant horietan zalantzak ihes egin zuela
|
gure
buruetatik. Mundu osoan ez zegoen, momentu horretarako hitz aproposagorik eta guk aurkitu genuen.
|
|
|
Bazirudien instant horietan zalantzak ihes egin zuela gure buruetatik. Mundu osoan ez zegoen, momentu horretarako hitz aproposagorik eta
|
guk
aurkitu genuen. Aho batez azaleratu genuen:
|
|
|
Beti taxiaren aitzakia jartzen din, bakarra dabilela eta sekulako kolak izaten direla taxi madarikatu hori hartzeko eta...
|
Gu
bitartean begirik batu ezinik. Gero esaien, hik ere ia gaupasa egin dunala, haien erruz!
|
|
|
Izan ere, oraingo gazte batzuk...! Eskerrak nire Jone ere ondo hezia dagoen, bestela zer esango ote liken jendeak
|
guri buruz
lurrean bueltaka ikusiko bagintu! Agian guraso txarrak izan genituela!
|
|
|
Agian guraso txarrak izan genituela! Eskerrak,
|
gure
Jone ere neska zintzoa den!
|
|
|
Ai! Gaurko gazteak
|
guk
jasan genuen gerra hartan parte hartu behar izan balute, ez ziren beren buruak txoriz beterik egongo. Benetan jakingo lukete bizitza honetan balio duena eta ez duena bereizten, eta ez lituzkete oraingo droga nazkagarri horiek hartuko.
|
|
|
Ganduzko errealitate hutsal baten agerpena da hau;
|
gure
memoriak ikusi, prezio oso garestian ostatu eman eta gero baztertu egiten duen horietakoa.
|
|
2002
|
|
|
Sahid, zu neska azkarrazara, argia eta polita. Zuzara etxe honetakoesperantzapuxkabakarra, maiteezazu zurehizkuntza, gurelurraldea, hemengo jendea, dena.Hau izangobaita,
|
gure
lurraldearenaskatasuna lortzekokonponbidea. Orain, utzierratzahor eta segikanpora, zure lagunak kanpoanbaitaude.
|
|
|
Ezin diagu bakardade horretan segitu. Kanpoko eguzkiak hobeki argituko ditik
|
gure
bihotzak Gezurra erran zidatek; bazekiat. Bart, goganbehartu diat iruzur egin didatela.
|
|
|
Peio, lege berri batek agintzen duenez, ez duzu gehiago familia ikusteko edota haiekin komunikatzeko eskubiderik
|
Gure
kontu zure emaztea abisatzea. Galderarik?
|
|
|
Gertatu dena zuri esplikatzea zail samarra da, baina saiatuko naiz: gizon gaixtoek, zuk diozun bezela, aitari erran diote gintuela gehiago ikusi orduan erabaki horrekin bat ez zetorrenez,
|
guregana
etortea erabaki du. Baina, autorik ez duenez eta gu joan ezin garenez, honaino ekarriko duen norbait xekatzeko galdegin dit bart gizonak ekarri eskutitzean.
|
|
|
gizon gaixtoek, zuk diozun bezela, aitari erran diote gintuela gehiago ikusi orduan erabaki horrekin bat ez zetorrenez, guregana etortea erabaki du. Baina, autorik ez duenez eta
|
gu
joan ezin garenez, honaino ekarriko duen norbait xekatzeko galdegin dit bart gizonak ekarri eskutitzean.
|
|
|
Betiko
|
gurekin
aitatxo, bai?
|
|
|
Paperetan tronpatu dira eta ez dute
|
gure
bisita markatu, hori dela eta seguruenik dugu gaur aitatxo ikusi; zaintzaileak arratsalderako xekatuko zuela agindu didan arren.
|
|
|
Baina nire galdera da: zergatik jarraitu behar du izaten egoera hori gogora gurasoentzako, horrek ez badu, inolaz ere,
|
gure
jokabidean eragiten. Ez al gaude bada homosexualak normalizazio bide batean?
|
|
|
Hori dena, bera ispilu aurrean jarri eta niri gertatutakoaren antzeko zerbait gertatu aurretik. Orduan bai saltsa
|
gurean
! Denok geunden zorriz josirik!
|
|
|
Baina ez pentsa
|
gu
ginela herri hartako zorritsu bakarra.
|
|
|
denek porrot egin zuten, noski. Bitartean,
|
guk
eskolara joan barik jarraitzen genuen. Eta alde horretatik oso pozik geunden.
|
|
|
Zer moduz haurra? kafe hoztuak
|
gure
solasak, armairuko eztei gaueko izara brodatuak.
|
|
|
Espazioan taupada den denbora biziaren magian zintzilik, ez zagon leiho itsasoz beterik, ezta erregelarik ere
|
gure arteko
amargura neur dezakeenik.
|
|
|
9 G bilerek dute zurikerian ardatza, hori dela ta protesta askok utzia dute lorratza, askatasuna ezberdintasun lazgarri batean datza, bake bidean urratsa, elkartasunezko hatsa, (bis) Seattle, Genova, Praga, Salzburgo... bizirik da esperantza, denon artean alda dezagun
|
gure
pausoen norantza. (bis)
|
|
|
8 Aniztasuna alboratzea Estatu Batuen grina, erraldoi handi, zapaltzaileak
|
gugan
duen eragina! Guztia ongi menperatzeko botere militar fina, gainontzekoen ezina, irauteko ahalegina, (bis) eta lehoien oihan honetan dena ez denez berdina gutxiren ditxak eragiten du gehiengoaren samina.
|
|
|
Elkarren artean inongo zerikusirik ez duen jendeak trenaren metalezko horma meheek mugaturiko mundu isolatu honetako biztanle pribilegiatu bihurturik, bidaiak iraungo duen ordu gutxi batzuetarako besterik ez bada ere, euren bizitzak elkartzen dituzte, amankomunean duten bakarra helmuga soil bat izan arren. Hala ere, badirudi nire bagoian goazen dozena inguru lagunek elkarrenganako mesfidantza edo beldur moduko batek bultzaturik, ahal bezain sakabanatuen hautatu ditugula
|
gure
eserlekuak, geure intimitatea urratuko lukeen elkarrizketaren bat ekiditeko asmoz ziurrenik.
|
|
|
Estraineko aldia izan da, etxeko morroskoa horretan ikusten dudala. Baina... nik uste nuen gizakiak ere
|
gure
berdintsuak izango zirela. Aitzitik, ezetz begitandu zait!
|
|
|
Pixka bat izututa. Bart, besteetan ez bezala,
|
gure
korta elerik gabe uzten duen maindire mututzailea zulatu egin da, nonbait. Gaueroko estatikotasunaren ezinegonak bere barrenak hustu.
|
|
|
Jaurti! Horrelaxe banatzen digute
|
guri
pentsua. Guk, beste irtenbiderik ez, eta jan eginen dugu, gizendu beldurrik gabe.
|
|
|
Horrelaxe banatzen digute guri pentsua.
|
Guk
, beste irtenbiderik ez, eta jan eginen dugu, gizendu beldurrik gabe. Geroxeago, ostera ere idoroko dugu bertze norbait, guri azpiak egitera etorriko dena.
|
|
|
Bere ohe goxora.
|
Guk
, aldiz, ez dugu inora hanka egin beharrik izango.
|
|
|
Hantxe iraunen dugu, txinten bat aterata ere, bertatik jalgiteko zirrikiturik kausitzeke. Gauak bere azken hasperena egin eta gero, aharrausi egingo du,
|
gure
etxaldeko oilarraren goizeroko kantaldiarekin sinkronizaturik. Ordu luzeetako lozorroaren iratzargailu izanen dira.
|
|
2003
|
|
|
Pentsamendua iluntzen hasi zitzaion: Beraz, oraingoan
|
gure
aldi da. Urte batzuk lehenago joaten ikusi nituen Nurcan en familia, eta gero Ayserena.
|
|
|
Urte batzuk lehenago joaten ikusi nituen Nurcan en familia, eta gero Ayserena. Nork pentsatuko zuen hurrengoak
|
gu
izanen ginela! Alta, usnatu behar nuen!
|
|
|
Alta, usnatu behar nuen! Bazuen hilabeteak aitak
|
gure
herrirako itzulera aipatzen zuela. Iduriz, Gobernuarengandik diru kopuru handi bat errezebitzen zuten beren herritar itzultzen ziren guztiek.
|
|
|
Hala ere, ez nuen uste nire aitak kontratu hori izenpetuko zuenik. Ez ahal du
|
guregan
pentsatzen. Nola amaituko ditut erizain bilakatzeko segitu nahi nituen ikasketak?
|
|
|
Argi da Nurcan eta Ayse rekin bezala pasako dela: hastapenean ahal bezainbat idatziko diogu elkarri, baina asteak pasa arau,
|
gure
harremanak ttipitzen hasiko dira eta momentu baten buruan ez dut gehiago batere haien berririk ukango. Nork daki Peter noiz ikusiko dudan berriz?
|
|
|
Nork daki Peter noiz ikusiko dudan berriz? Hain aspalditik itxoiten nuen
|
gure
harremanak momentuan ditugun bezain onak izaitea! Segur naiz honekin ere besteekin bezala pasatuko dela, eta momentu baten buruan ez didala gehiago idatziko.
|
|
|
Orain, garbitzaile on bat bilakatu behar zara etxeko andere errespetagarri bat izateko, eta hortan badituzu oraindik antzinamenduak egiteko.
|
Gure
herriko ohitura guztiak ahantzi dituzula ohartu naiz. Baina aita, badakizu biziki ongi, betidanik erizain izan nahi dudala. Hori da nire ametsa! Oya, errealitatea begiratu behar duzu.
|
|
|
Osmanek ulertzean bere alabak zer erran nahi zuen, berehala ihardetsi zion: Oya utzi plainitzeari pixka bat. Ez zara ohartzen zer santza dugun holako etxe haundi baten ukaitea
|
gu
laurentzat bakarrik. Gainera, justu ondoan sala bikain bat bada eta azkenean nire saltegia idekitzen dut arazorik gabe.
|
|
|
Ikusiko duzu segidan Ahmet ri usatuko zara zure buruan sartzen baduzu zure senarra dela. Baina ama, zertako Ahmet hautatu duzue, anaia bat bezala da niretzat! Justuki, horiek baldintza hoberenak dira familia baten fundatzeko. Ikusi zure aita eta ni,
|
gu
ere gure sortzetik hitzemanak ginen bata besteari. Baina, ez dut maite Ahmet. Ez da batere maitasun sendimendurik gure artean. Neska, horrek ez du axolarik.
|
|
|
Ikusiko duzu segidan Ahmet ri usatuko zara zure buruan sartzen baduzu zure senarra dela. Baina ama, zertako Ahmet hautatu duzue, anaia bat bezala da niretzat! Justuki, horiek baldintza hoberenak dira familia baten fundatzeko. Ikusi zure aita eta ni, gu ere
|
gure
sortzetik hitzemanak ginen bata besteari. Baina, ez dut maite Ahmet. Ez da batere maitasun sendimendurik gure artean. Neska, horrek ez du axolarik.
|
|
|
Ikusi zure aita eta ni, gu ere gure sortzetik hitzemanak ginen bata besteari. Baina, ez dut maite Ahmet. Ez da batere maitasun sendimendurik
|
gure artean
. Neska, horrek ez du axolarik. Maitasuna jinen da denborarekin.
|
|
|
Egurrezko atea zeharkatu, moketa berdea zapaltzen hasi eta hara non ikusi nuen Alzheimerraren pairatzailea, esklabua, presoa... Ez dio sekula esklabu izateari utziko, ez da sekula funtzionario gabeko gartzela horretatik irtengo, eta
|
gu
burmuin hutsaren zelda, burmuin betearen zelda bihurtzen saiatuko gara.
|
|
|
Orain
|
guk
kenduko dizkizugu aurpegiko begiak!
|
|
|
Erokeria da norbait maitatzea benetan erokeriaz maitatzen ez baldin bada norbait hori. Esaldi hauek guztiak oso potolo eta sakonak diren arren, norbait maitatzen denean dena jartzen da zalantzan, aldiz
|
gu
garenean maitatuak ez da inongo zalantzarik izaten norberarengan. Zenbat maite duen esan dezakeenak, ez du maitasun handirik sentitu ohi. Eguerdi partea hurbiltzen denean, zure baitarako esaten duzu maitasun leial bakarra janariarekikoa dela.
|
|
|
Baina zuk ez duzu inor gorroto, gorrota zenitzakeen pertsona horiek horrenbesteko garrantziarik merezi ez dutela pentsatzen duzulako. Nietzchek zioen gutxiesten den · hori ez dela gorrotatzen, gorrotatzen duguna
|
gure parekoa
edo hobea izaten delako beti. Bizitza zaila den arren, zuk dena errazten duzu batzuetan zure pentsamendu hauekin, besteetan aldiz zerorrek nahasten duzu guztia.
|
|
|
1941 urteko otsailaren azkenengo egunean sortua. Nekazari familia baten ondorengoa, hortaz, ez genuen
|
guk
maiz mariskoa afaltzeko. Gazte gaztetatik lanera ohitua, zazpi izanta janari aunitz behar baitzen bizirik irauteko.
|
|
|
Gazte gaztetatik lanera ohitua, zazpi izanta janari aunitz behar baitzen bizirik irauteko. Hamalau urteak arte, herriko joan nintzen, garai hartan, Lekarozko komentura aberatsak bakarrik joaten baitziren; baina, honekin ez dut erran nahi pobreak ginenik, gauzak diren bezala,
|
gu
baino gaizkiago bizi zirenak ere bai baitzeuden.
|
|
|
Oraindik gogoan dut, aitak zerbait f: ¡ aizki egiten genuen aldiero, galtzak eusteko erabiltzen zuen zinturoi luze eta meharrarekin nola jotzen gintuen. Urteak pasa ahala,
|
gure
aita ez zela nik uste bezain gaixtoa konturatu naiz, gure hobe beharreko egiten zituela gauzak. Gainera, aunitzetan, estomakatik neketan ibiltzen zen, bihoztarrarekin, eta bere umore txarra maite zituen pertsonekin pagatzen zuen.
|
|
|
Oraindik gogoan dut, aitak zerbait f: ¡ aizki egiten genuen aldiero, galtzak eusteko erabiltzen zuen zinturoi luze eta meharrarekin nola jotzen gintuen. Urteak pasa ahala, gure aita ez zela nik uste bezain gaixtoa konturatu naiz,
|
gure
hobe beharreko egiten zituela gauzak. Gainera, aunitzetan, estomakatik neketan ibiltzen zen, bihoztarrarekin, eta bere umore txarra maite zituen pertsonekin pagatzen zuen.
|
|
|
Lanaz aparte, noizbehinka, Ameriketara joandako euskaldun guztiak elkartu eta izugarrizko parrandak botatzen genituen eta
|
gure
izerdiarekin eta ongi merezitako soldata gehienxkoena gastatu. Behinola, euskaldun besta horietako batean, nire lagun batek, bere osabaren alaba zaharrena aurkeztu eta ikusi bezain fite, hartaz maitemindu nintzen.
|
|
|
|
Gu
ere arras konten gaudek hi berriz gure artean ikusteaz.
|
|
|
Gu ere arras konten gaudek hi berriz
|
gure artean
ikusteaz.
|
|
2004
|
|
|
Bizkai aldetik hegazkinak igaro omen dira hegoalderantz. Hemen oraindik ez dugu ezer ikusi, baina goizaldean, mendian bi harrapatu dituzte,
|
gure
posizioak jakin nahian zebiltzan. Beraz, nik uste, hainbat mugimendu izan direla gaur gauean.
|
|
|
Eguzkia nola irten eta sartzen den ikus dezakegu hemendik.
|
Gurea
dena ikus daiteke mendi gailurretik. Baina zergatik berreskuratu behar dugun ez dut oraindik ulertzen.
|
|
|
Gauzak ez daude batere lasai. Gero eta pilatu.agoak gaude hemen eta ez dakigu zein izan daitekeen
|
gure
etorkizuna.
|
|
|
Gertakizunaren muina bagina bezala eraman gaituzte herrian zehar. Denak ilaran, arropa berdinez,
|
gure
txapelak gaiztoen iruditzat hartu dituztelarik. Kateen pisua ez nuen nabaritzen ingurukoak sortarazten zidanarekin alderatuz.
|
|
|
Herriko kaleetatik ibiltzea arrotz egin zaidan unean konturatu naiz. Herritar zirenak, hasiera batean
|
gurekin
zeudenak, beren eskuineko eskuak altxaturik zituztela sortutako pasabide inprobisatutik igarotakoan bota dizkigutenak entzunda, tristura sakon batek hartu nau. Etsaiak herria hartu eta bertan eginiko desfilearen zatirik garrantzitsuentzat hartu gaituzte.
|
|
|
Urbasa mendian gaude.
|
Gure
lubaki eta babesleku guztietatik igaro gara, hildakoak jasotzeko. Etsaiaren barre algaren artean jaso behar izan ditugu eroritakoak.
|
|
|
Gudari izandakoak, herriagatik bizia eman zutenak, lurpean nonbait galdurik dauden milaka arimak nola ahazten diren kezkatu gintuzke gehiago eta ez besteak. Haiek noizbait izan zirelako garelako
|
gu
gaur egun.
|
|
|
Gaur basoan galdu gara, eta norantza abiatu ez genekiela, emakume zahar bat
|
guregana
hurbildu da. Bustirik eta galduta ikusi gaituenean, etxera gonbidatu gaitu.
|
|
|
Orain, orain bai, badakit
|
gure
helmuga zein den: lasaitasuna, bakea da aitak eta biok itxaropenez bilatzen dugun urruneko helmuga.
|
|
|
Gogoan dut, negu aldean, elurrak mendiak margotzen zituenean, haietara igo eta pilotak bagina lez, biraka jaisten ginenean. Gogoan dut,
|
gure
etxean beti horren adierazgarriak izan diren gabonetan, mahaian geurekin zinenean, zure alaitasunaz geure barnea poz uholdez betetzen zenuenean. Gogoan dut, norbaitekin haserretzean, arrazoiak galdetzen nizkizunean, besotan hartu eta leihora hurbiltzen ninduzunean, zerura begira nezan, eta eguraldiagatik zela esaten zenidanean.
|
|
|
Baina halaxe gertatu zen zoritxarrez. Zuk nahi izan gabe, negar malkoz bete zenuen
|
gure
barnea. Gogoratzen naiz, hiru ahizpak ohean geundela, gurasoak sukaldean zeuden bitartean.
|
|
|
Ordutik etxeko ohiturak zirenak ez dira berdinak, eta ez dira sekula izango. Nabarmen da zure presentziaren itzala galdu nahi eza
|
gure artean
. Baina data jakin batzuk gogor samarrak gertatzen zaizkigu zu ez zaudenetik; lehen pozgarrienak ziren egun haiek,
|
|
|
orain irudimenez bete beharrekoak dira, zuk hemen,
|
gurekin
, geure alboan eta beti bezain alai izaten jarraitzen duzula pentsatu nahian. Irailaren
|
|
|
Gehiegizkoa da lehengusuak, osaba izebak, ilobak eta guztiak bertan ikustean, zure aulkia hutsik ikusteak sortuko ligukeen zirrara. Baina egun zehatzez gain, badago egunerokotasunean triztezia sorrarazten didan kontu bat;
|
gure
bi iloba maitagarriak ezagutu ez izana. Ni ziur naiz hauek hazten direnean, eta gehiago badatoz, baita besteek ere, hitzez entzunagatik bada ere, beren osaba Iñigo miretsi eta maitatuko dutela, nik eta inguruko guztiok egiten dugun antzera.
|
|
|
|
gure
itsasoak.
|
|
|
natu eta jo egin dut ozenki. Harenoihartzunak EuskalHerri osoan entzutenornen dira, etaapika horrelaizanen da, hori baitzion
|
gure
aita zenak. Denboraluzean agerri da dardaraesperantzaga rria.
|
|
|
Felixa nauk. Ezhaiz
|
gure
laguntzaz damutuko.
|
|
|
begiak erroitzeaniltzatuta.Lehenengotaldea iga ran da eta bigarrenarenturutaazantzak ailegatu dira
|
gure
belarrietara. Karlomagnoren ilobasoa:
|
|
|
Auritzenitxaronendiegu. Ezgara sobera, bai nan
|
gure
kuraiak ezer baino gehiagobaliodu eta horrekgaraipeneraeramanengaitul
|
|
|
Etxeraarribatzean, zorroansagar, ogietaintxau rrak goititu, aita zenarenadarrajaso eta Ibañe tarakobidezidorpelkarreangoraki, euritantaguri kien zartakoak pairatuz, euskaldunongeroari buruzkogogoetailuneanpulunpatunaiz.Ximenki dut Karlomagnogure bilaka datorrela. Zaragoza renkonkistadesenkusa hutsabaizenezda,
|
gure
hegietanbarnaihardukiahal ukaiteko.Bainan ez dutelortuko, ezenezbaitaludian bertze herridirik bere aberriahorrelamaite duenik, etaguztiok bat eginik hilartegatazkaturendugu.
|
|
|
Tulunbiohegian arrastatu naiz erdi kukuldurik. ...zuloarenazpial deko xendranbarrena.Karlomagnorenjendarme riarenlehenengotaldea, alajaina.Ehun batmetro goragoIñigo dakusatgrimasak eginez, zertaz ari den hautematerikezdaukadanarren.Bizkitartean, galtzada estutik iragan eta igaro, igaran eta irazi zaldi, gizon, zalgurdi eta hainbatekaurrerajarrai kitzendute, gaineradatorkienasusmatu ereegiten ezdutela.Suertez, behelainoalagunbilakatu zaigu,
|
gure
irudiakburkaitzarenkantailetanezku
|
|
|
Orduan, alabak beste gizon batekin harremanak zituela enteratu nintzenean, ez zidan batere graziarik egin baina ziur nengoen gizon umila eta zintzoa izango zela. Egia esan,
|
gure
adineko aitona amonentzat ez da batere atsegina zure umeak bigarren lagun bat aukeratzea. Gehienbat, pentsatzen baitugu, aurrekoa mesprezatzeko modu bat dela eta herriko jendeak esango duenaz ere kezkatzen baikara.
|
|
|
Hasiera batean, nahiz eta haserre egon, bisitatzera etortzen zitzaidan aldian behin, baina egun batetik bestera etortzeari utzi zion.
|
Gure
harremana ez zegoen momenturik onenean, baina pixka bat harritu ninduen alabaren jokaera hark. Deitu eta berak edo bere senargai hinguingarri hark hartzen bazuen telefonoa, eskegi egiten zidaten ezer esan baino lehen, eta Mikelek, nire bilobak, hartzen bazuen, berriz, nire alabaren presentzia sumatzen nuen bere ondoan eta ez zioten nirekin hitz egiten uzten.
|
|
|
dautzut: duela zazpi urte, nire lagun baten emaztea hil zen zuri sortzea emanez, zure aitak, tristurak joa,
|
gurekin
utzi zintuen. Ordutik, guk gure biho tzean zuretzat leku bat atzeman dugu eta zuk gu zure egiazko burrasoak bagina bezala maitatu behar gaituzul
|
|
|
duela zazpi urte, nire lagun baten emaztea hil zen zuri sortzea emanez, zure aitak, tristurak joa, gurekin utzi zintuen. Ordutik,
|
guk
gure biho tzean zuretzat leku bat atzeman dugu eta zuk gu zure egiazko burrasoak bagina bezala maitatu behar gaituzul
|
|
|
duela zazpi urte, nire lagun baten emaztea hil zen zuri sortzea emanez, zure aitak, tristurak joa, gurekin utzi zintuen. Ordutik, guk gure biho tzean zuretzat leku bat atzeman dugu eta zuk
|
gu
zure egiazko burrasoak bagina bezala maitatu behar gaituzul
|
|
|
duela zazpi urte, nire lagun baten emaztea hil zen zuri sortzea emanez, zure aitak, tristurak joa, gurekin utzi zintuen. Ordutik, guk
|
gure
biho tzean zuretzat leku bat atzeman dugu eta zuk gu zure egiazko burrasoak bagina bezala maitatu behar gaituzul
|
|
2005
|
|
|
Eduardok familiakoei erran zien Wendy sendatzeko joan zirela Frantziara.
|
Gu
haiengandik ez baikinen hain urrun, joan ginen haien ikustera. Baina han, Eduardok biziki gaizki errezibitu gintuen; kexu gorrian ezarri zen erranez Wendy oso gaizki zela; ez genuela ikusi behar.
|
|
|
Egun on, Carolina.
|
Gu
zure Frantziako izeba handiak gara. Zinez triste gara zuretzat.
|
|
|
Lehen Timar egunkariarentzat lan egiten genuen, moztu zuen Mirosak, baina
|
gure
erretreta hartu dugu. Egia erran, lehenago irakaslea nintzen kolegio batean, baina hori duela hogeita lau urte utzi nuen, eta Gaelle segitu nuen.
|
|
|
Egia erran, lehenago irakaslea nintzen kolegio batean, baina hori duela hogeita lau urte utzi nuen, eta Gaelle segitu nuen. Orai segitzen dugu argazkiak
|
guretzat
hartzen.
|
|
|
Nik berrogeita hemezortzi urte ditut eta Gaellek berrogeita hamabost. Eta lana utzi dugu
|
gure
anaia maitea, zure aitatxi, hil denean, duela bi urte.
|
|
|
Bere ahizpa begiratu zuen eta erran zuen: Baina... nolaz. Ene ustez, erantzun zion Mirosak, Eduardo jakinean zen. Horregatik zuen nahi,
|
guk
ez hurbiltzea. Baina ninia norena izango ote zen. Eduardo edo Josepen haurra da.
|
|
|
Berehala sartu naiz nire logelan, egoera jasanezin horretatik isolatzeko asmotan. Baina ezinezkoa da,
|
gure
etxea bere osotasunean infernu gorritan baitago; nire gurasoak ahizparen mutila nazionalsozialisten alderdikoa dela ohartu baitira. Eta ohartu ere, arriskuan gaudela berriro, arriskuan, etsaiaren eskuetan preso erortzeko, egunak baitaramatzagu otsoaren atzaparretatik ihes egin nahian.
|
|
|
Egia esan, ez dut oso ongi ulertu et: xea uztearen zergatia, baina gurasoek diote, nazionalsozialistak
|
gure
bila dabiltzala. Dagoeneko, gure moduko milaka eta milaka judutar espetxeratu eta torturatu dituztela.
|