|
2017
|
|
|
Eta halaxe, ordubete geroago, bazkaria amaitu berritan Azoka Plazako hotelaren jangela txikian, urteetan aurrera
|
zihoan
andere bat sartu zen jangelan, dotore jantzia eta jakingurazko begiradaz. Berarengana hurbildu, nire burua aurkeztu eta prest nintzela berarekin batera bilduma ikusteko esan nion.
|
|
|
Amak bidali nau zu ikustera... gertatutakoa kontatu dit... eta mesede handi bat eskatu nahi dizuegu... gure aita ikusten
|
joan
baino lehen... azaldu nahi dizuegu... Aitak nahiko du, normala den moduan, bere bilduma erakutsi... baina, bilduma... bilduma... ez dago osorik... zenbait pieza falta dira... egia esan, pieza asko falta dira.
|
|
|
Aurretik ere arazoak zituen, askotan kale egiten baitzion, baina gerra pizteaz batera itsu geratu zen. Bere asmoa zen, nahiz eta hirurogeita hamasei urte izan, Frantziako frontera
|
joatea
, baina armadaren jazarraldiak 1870ekoak baino motelagoak izanik, aitak disgustu handia hartu zuen, eta hortxe hasi zen ikusmena galtzen. Nolanahi ere, gaitz horretaz aparte, aita osasuntsu dago; duela gutxi arte orduak eta orduak ibiltzen zen paseoan, eta bere ehiza kuttunari ere ez zion muzin egiten.
|
|
|
Beste pieza bat saldu behar izan genuen, eta gero beste bat, baina antikuarioa atzeratu egiten zen dirua bidaltzen, eta heltzen zenerako galdua zuen bere balioa. Saiatu ginen enkanteetara
|
joaten
, baina han ere iruzur egin ziguten, nahiz eta prezioak ikaragarriak izan... Milioiak heltzen zirenerako gure eskuetara, balio gabeko paperak bilakatuak ziren.
|
|
|
Milioiak heltzen zirenerako gure eskuetara, balio gabeko paperak bilakatuak ziren. Honela, apurka apurka, desagertuz
|
zihoazen
bildumako piezarik ederrenak. Aparteko piezak baino ez genituen salbuetsi, bizimodu oinarrizkoena segurtatze aldera, eta gure aitak ezer ere ez zekien.
|
|
|
Elkarrekin
|
joan
ginen etxera. Bidean gindoazela haserre biziz enteratu nintzen erosleek zeinen zikoitz eta iruzurti jokatu zuten emakume dontsu eta ezjakin hauekin, eta horrexek bultzatu ninduen emakumeok azkenera arte laguntzera.
|
|
|
Elkarrekin joan ginen etxera. Bidean
|
gindoazela
haserre biziz enteratu nintzen erosleek zeinen zikoitz eta iruzurti jokatu zuten emakume dontsu eta ezjakin hauekin, eta horrexek bultzatu ninduen emakumeok azkenera arte laguntzera. Eskailera igo eta atea zabaltzeaz batera agurearen ahots goxoa entzun genuen:
|
|
|
" noski" esan zuen izebak gogo txarrez," baina hain ona izan ez balitz, ez dut uste hain arin
|
joango
zirenik laguntza ematen"
|
|
|
Bata, agindutako guztia betetzen zuelako; bestea, beti garaiz heltzen zelako eta hirugarrena, portaera ona zuelako. Metalezko medaila handiak ziren eta oinez
|
zihoala
, batak bestea jotzean, dilin hotsa egiten zuten. Herrian ez zegoen hainbeste medaila zituen umerik, beraz, guztiek zekiten ikaragarri ona zela."
|
|
|
" Bertha oso goibel sentitzen zen jardinean lorerik ez zegoelako. Hara
|
joan aurretik
, begiak malkoz beteta zituela, izebei zin egin zien, ez zuela Printze onberaren lorerik hartuko, eta halaxe, hitza gordetzeko asmoa zuen. Baina lorerik ez zegoenez, gure neskatoa barregarri gelditu zen."
|
|
|
Enarak, enkargua egin ostean, portu aldera egin zuen. " Egiptora
|
noa
" esan zien portuko marinelei, baino inork ez zion jaramonik egin.
|
|
|
Orduan, enarak, Printzeari beste begia kendu eta neskatoarengana
|
joan
zen. Suabe suabe, zafiroa utzi zion sorbalda gainean:
|
|
|
" Ez enaratxo" esan zuen printze koitaduak," Egiptora
|
joan
behar duzu".
|
|
|
Biharamunean, Printzearen sorbalda gainean pausatu eta urrutiko parajeetan ikusitakoa aritu zitzaion kontatzen, esaterako, mundua bezain zaharra den esfinge jakintsuarena; gameluen martxa geldoan
|
doazen
merkatariena; ebanoa bezain beltza den Mendietako Erregearena; palmera baten gainean lo datzan sugetzar berdearen kontuak, eta beste hainbat holako.
|
|
|
Enara Printzearengana
|
joan
zen eta ikusitakoaren berri eman zion. Eta Printzeak:
|
|
|
Baina azkenean konturatu zen hiltzera
|
zihoala
. Azken indarrak bildu eta Printzearen sorbaldan pausatu zen.
|
|
|
" Pozten naiz azkenean Egiptora
|
zoazela
ikusteaz" esan zuen Printzeak. " Denbora luzez izan zara nirekin, horregatik, eskuan ez, ezpainetan emoidazu musua, nik ere maite zaitut eta".
|
|
|
Eta enarak: " Ez
|
noa
Egiptora, heriotzaren etxera noa. Heriotza eta ametsa ahizpak omen dira."
|
|
|
Eta enarak: " Ez noa Egiptora, heriotzaren etxera
|
noa
. Heriotza eta ametsa ahizpak omen dira."
|
|
|
Pinciniren ahaleginik neketsuena eta hondarrekoa izan zen. Lana kobratzeko asti barik, artista miresgarria beste mundura
|
joan
zen.
|
|
|
Inoizko krisirik handienean murgildu zen Deplis jauna. Herentzia txikituz
|
zihoakion
apurka apurka; kantitate ziztrin bat baino ez zitzaion geratzen eta, ardo faktura bat eta beste zor txiki batzuk ordaindu eta gero, 430 libera baino ez zitzaizkion geratzen alargunari ordaintzeko.
|
|
|
Zarraparra zabalduz
|
zihoan
neurrian jendearen arreta piztu zen eta zainketa lanak ere areagotu egin behar izan ziren. Deplisi ezinezkoa gertatzen zitzaion, egunik beroenetan ere, itsasoan edo errekan bainuak hartzea:
|
|
|
Zalaparta motelduz
|
joan
zen, baina Deplis koitadua, nahiko lotsakorra berez, zurrunbiloaren erdian aurkitu zen berriro ere hilabete batzuk geroago. Aleman bat agertu zen, arte aditua nonbait, Bergamoko Udalaren baimena lortu zuena artelan ospetsua aztertzeko.
|
|
|
Momentuz, bere horretan utziko dugu kontua:
|
joan
zaitez.
|
|
|
Erantzun burutsu hau micer Conradoren gustukoa izan zen, eta haserrea ere
|
joan
egin zitzaion. Barreari ezin eutsiz esan zuen:
|
|
|
Honela, berriro ere, lumatua sentitu nintzen, larrutua, pertsianak behera botatzeko desioaz. Aitak aitonarengandik oinordetzan hartutako denda miresgarria itzaliz
|
zihoala
ikustean lotsa sentitzen nuen: purtzilkeriak baino ez zitzaizkidan geratzen, behinolako traperoek ere nahiko ez luketena euren gurdietarako.
|
|
|
Kontua interesgarria zirudien, honela, hurrengo egunean, hobeto esanda, atzo gauean, trenez abiatu nintzen Saxoniako probintzia hiri jasanezin horietako batera. Geltoki txikitik kale nagusirantz
|
nindoala
paseoan pentsatu nuen ezinezkoa zela, etxe xume eta jendilaje burges txiki haien artean, Renbrandt en estanpa ederrenen eta Durero eta Mantegnaren grabatuen jabe zen pertsona bizi zitekeela.
|
|
|
Ez zuen urrats bat ere eman nigana gerturatzeko, eta ni zertxobait harrituta hurbildu egin behar izan nintzaion eskua emateko. Bere eskua estutzera
|
nindoala
konturatu nintzen bere eskuek ez zituztela nireak bilatzen: zain zeuden.
|
|
|
" Nolanahi ere" esan zuen mutilzaharrak gauza guztiak hartuta eta
|
joateko
prest," umeak hamar minutuz isilik egotea lortu dut, zuk lortu ez duzuna alegia"
|
|
|
" Emakume gizajoa!" pentsatu zuen, Templecombe ko geltokiaren nasatik
|
zihoala
. " Txarrena da umeek horrelako ipuin desegokiak eskatuko dizkiotela hurrengo sei hilabeteetan."
|
|
|
Udagoiena heldu zenean enara guztiak Afrika aldera
|
joan
ziren. Orduan, enara maitemindua bakarrik sentitu zen, eta aspertuta ere bai bere maitalearekin:
|
|
|
Eta enarak: " Egiptora
|
joan
behar dut. Zain dauzkat nire adiskideak".
|
|
|
Eta honen inguruan pentsatzean, eta tristurazko sentipen horren ondorioz, begietako kobazuloetatik, ur gaziko tanta ikusezinak ateratzen zaizkidala nabari dut. Ondoren, masailetako maldan behera abiatu dira bata bestearen atzetik, eta 60cm eskas dituen gailurretik behera
|
doazenak
, abiada bizian, eta geroago, lur gogorrarekin talka egitean bizitza eta heriotzaren arteko muga igaroko dute.
|
|
|
Burua erabat nahasturik duzula, barrua hutsik sentitzen duzu. Eta hor zaude, etsipenak jota, gaitz honi nola aurre egin ezin asmaturik; berau, minbizia bailitzan hedatuz
|
doakizun
artean. Dena daukazun uneetan, zerbait falta zaizula nabari duzu.
|
|
|
Izarrik gabeko gaua zuretzat. Zure buruarekin haserre eta lur jota, ohera
|
zoaz
. Eta bihar beste egun bat izango denaren ametsetan igaroko duzu gaua.
|
|
|
Zure helmugara eramango zaituen trenaren zain. Herri hartara
|
zoaz
, zure oroitzapenak besterik gordetzen ez dituen herri hartara. Sortu zinen tokira.
|
|
|
Sortu zinen tokira. Badirudi zure bihotzeko zoko ezkutu bat bisitatzera
|
zoazela
. Trena parean duzu.
|
|
|
Eta zigarroa eutsiz darabilzun eskua izozten ari zaizula nabari duzu, baina ez zaizu gehiegi ardura, ez baita zuretzat nahiko arrazoi berau lurrera botatzeko. Oraindik ere pizturik dirauten sentikortasunezko izpi oldarrak urrituz
|
doazkizu
segundo bakoitzean. Izozten ari zarela sentitzen duzu.
|
|
|
Izozten ari zarela sentitzen duzu. Bat batean, estalki eta babesleku duzun sabaitik behera eroriaz
|
doazen
ur tantek lurra jotzean eginiko hotsak, murgilduta zeundeneko mundu isil eta baketsutik atera zaitu berehala. Momentu horretan, so egin diezu, zure bakea haustearen ordainez zurekin zorretan daudenaren begiradekin.
|
|
|
Ohearen bestalderantz biratzean, ausentzia topatu duzu, begirada tinko batez so egiten dizularik, zure zain balego bezala. Orduan, zure barrenean korapilo bat ehunduz
|
joan
da astiro astiro. Arnasa hartzea bera ere eragotziko dizun korapiloa.
|
|
|
Gaur, orainaren erlojuak bere orratzak atzera begira jarri ditu. Orain denbora atzerantz
|
balihoa
bezala sentitzen naiz. Berriz ere triste.
|
|
|
Isildu egin da. Orduan erlojuari so egin diozu, segundorik segundo aldatuz
|
doazen
zenbaki horiei begira zaude, nola batzuk ezerezean desagertzen diren, beste batzuei segundo bateko bizitzaren jabe izateko aukera emanaz. Bi minutu igaro dituzu horrela.
|
|
|
Baina nora? Amaren etxera ezin
|
joan
naiteke. Zer egingo dut?
|
|
|
Nahigabea eta tristura agerian uzten dituen aurpegi liraina du. Ile luze eta leuna sorbaldetan barrena eroriaz
|
doakio
. Bere begi gorrituekin so egiten dizularik, negarrez aritu dela igarri izango diozu.
|
|
|
Nire haurtzaroko igandeez oroit naiz. Ama eta aitarekin mezara
|
joaten
nintzenean amak beti nire soinekorik ederrenaz janzten ninduen. Kolore gorriko lazoak jartzen zizkidan beti nire ile artean kateaturik.
|
|
|
Pare bat hilabete igaro zen pinudia akabatu zutenetik, gizonak berriro itzuli zirenean. Kamioiz ere etorri ziren eta gure amaiera zela pentsatu genuen, baina ez zen horrela izan, beste mendi batera
|
joan
ziren eta milaka zulo egin ondoren pinuak birlandatzen hasi ziren. Kamioitik atera zituzten, milaka zuhaitz txiki jarri zituzten, itxaropena berritu zitzaigun, ondorengo hauek sustraiak bota eta han finkatuko zirelakoan, baina laster ulertu genuen, beraien momentua ere helduko zela, gure bila etorri zirenean.
|
|
|
Bakoitzak bere istorioa zuen; ondokoak kontatzen zidan bera dendan egon zela denbora guztian, ez zuela inork erosi eta azkenean bota egin zutela, beste batek umeak su eman ziola eta horrelako gauzak. Arrazoi batengatik edo beste batengatik denek amaitu zuten zakarrontzian eta han geunden, berriro ere kamioi batean, nora
|
gindoazen
jakin gabe eta hori galarazteko zer egin jakin gabe.
|
|
|
Horrexegatik, ohizko irabazle maskara ez baina, erabat desitxuratutako karantza zurbila ageri zuen eguerdi hartan, Möergell enpresako zuzendari orokor, Ataulf Tarqquus jaunak. Bizitzako lehen porrota erditzera
|
balihoa
bezala, eskuak giltzurrun aldean bilduta zeuzkan, eta izerdi patsetan zen, erabaki garrantzitsuenak hartzen zituen piraña ontziari pega pega eginda; begirada galduta eta pentsakor.
|
|
|
Ataulf Tarqquus jauna, enperadore handien modura, bere egintzez guztiz harro sentitzen baldin bazen ere, ez zegoen erabat kontent. Berak, aurrerago
|
joan
nahi zuen. Moërgell enpresako jabeek ontzi horretan agintzeko botere absolutuak eman zizkioten egun beretik, helburu bakarra baitzuen berak:
|
|
|
Goizero ikusten zuen semea, beste jornalariak jaiki aurretik zelaietara
|
joan
, eta han aurkitutako marrubirik ederrena neskatxaren otarrean uzten.
|
|
|
Eta gauero, egunaren azken argien agurrekin alaba gelara
|
joaten
zenean marrubia jaten zuen aitak.
|
|
|
Udaberri gogorra da aurtengoa. Hobe duzu etxera
|
joatea
.
|
|
|
Maialenen begi urdinak bere begietan finkatuta zeuden. Zerbait esatera
|
joan
zen, azalpenen bat eskatzera, baina leihotik elurra mara mara ari zela ikusi zuen eta aterantz zuzendu zen.
|
|
|
Berandurarte egoten ziren horrelako egunetan suaren inguruan, suari begira, suaren barnean mundu berriak ikusten, begiak bero, munduko zoriontasun guztia lau pareta haien barruan kontzentratuko balitz bezala. Gero lotara
|
joaten
ziren. Anaia gaztearekin eta anaia zaharrarekin logela berdinean egiten zuen lo eta maindire azpian etorkizunari buruz eta bizitzari buruz galderak egiten zituzten.
|
|
|
Puskasen arropetan elur malutak etengabe erortzen ziren eta pixkanaka pixkanaka iturri, banku edo teilatu bat balitz bezala zuritzen hasi zen. Plaza erdirantz
|
zihoala
, sorbalda guztiak zurituta zituen. Txapelaren goialdea zuri zuri zegoen, irinez estalita bezala.
|
|
|
Nik ere Tomasek esandakoan ezin izan diat sinetsi, baina hala duk. Gainera ohitzen
|
joan
behar gaituk. Azken urte hauetan gero eta jende gehiago hiltzen ari duk.
|
|
|
Hurrengo egunean herritar guztiak
|
joan
ziren elizara. Puskasek igandeetako arr pak jantzi zituen eta hileta hasi baino lehenago elizaren atarian zegoen.
|
|
|
Puskasek ez zuen ezer erantzun hileta hastera
|
baitzihoan
, baina bere lagunak esandakoak hogei urte atzeratu zuen bere pentsamendua, 1942ko negurarte.
|
|
|
Inork ez zekien nondik agertu zen. Berria bolo bolo zabaldu zen herrian eta apaiza berehala
|
joan
zitzaion babesa ematera. Gizon isila zen ijitoa, herritarrekin asko erlazionatzen ez zena.
|
|
|
Herritar askok mesfidati begiratzen zioten, ez baitzitzaien normala iruditzen kanpotar bat besterik gabe beraien herrian bizitzea. Jendea kexuka
|
joan
zen apaizarengana, beltzaran begi urdin ezezagun hark ez zuela herrira gauza onik ekarriko esanez, baina apaizak lasai egoteko esaten zien, pertsona ona zela eta ez zuela arazorik sortuko.
|
|
|
herriak maldizio bat zeukala eta ijitoa zela maldizio haren erruduna. Zortzigarren egunean egoera aldatu ez zela ikusi zutenean herritar guztiak apaizaren etxera
|
joan
ziren eskuetan aizkorak, aitzurrak, segak eta harriak zituztela. Puskas apaizarekin eta ijitoarekin zegoen momentu hartan.
|
|
|
Puskas bere pentsamenduetatik bueltatu zenean jendea eliza barrutik atarirantz irteten ari zen. Herriko lagunak agurtu eta Sabinoren alargunari doluminak ematera
|
joan
zen Puskas. Ondoren Tomasekin elkartu zen.
|
|
|
Beste herritarrak ordea ijitoa
|
joan
zenetik lasai bizi ziren. Hala ere Puskasek herritarrei ez zien inoiz ezer aurpegiratu, ezta bere lagunei ere.
|
|
|
Puskas erantzutera
|
zihoan
, baina begirada altxatu zuenean Maialenen begi urdinak finkatu ziren bereetan eta berriz ere zerbait esaten ari zela iruditu zitzaion.
|
|
|
Eta elkarrekin
|
joan
ziren bere etxeko atariraino, marrubiz jositako zelaien, eguneko lehen argien itzalpean.
|
|
|
Enpresa itxi egingo zuten. Moërgelleko bost mila lagun hortaz, kalera
|
joango
ziren.
|
|
|
Ai! Bere lanarengatik oso tarteka ikusten zituen alabatxo maiteak, hain bizkorrak izatetik, erabat aldrebestuko ziren, galbidera
|
joango
, abandonatuko.
|
|
|
Dubio gizajoa berriz, ahoa bete hotz, mugiezin geratu zen, harik eta Ataulf Tarqquus erori zen inguruan burbuilak desagertu ziren arte. Eta pare bat minutu beranduago, Moërgelleko enperadorea ubidetik irteten ez zela ohartuta, itoaren desagerpenaren abisua ematera
|
joan
zen eta, bide batez, ahaztuta soinean zekarren kartazal hura Krutzger jaunari entregatzera.
|
|
|
Bezero asko izan ditut, udaberriko zapatak heldu baitzaizkigu, jada. Denda itxi ondoren kafetegira
|
joan
naiz eta Petter ekin egin dut topo. Poloniako lurralde batera bidali behar dutela dirudi, jeneral egingo dutela esan baitiote.
|
|
|
14:30ak dira eta Margot ez da etxera iritsi. Zoriontsu naiz, lanean gauzak oso ondo
|
doazkit
eta Margotekin ezin hobeto nago. Zein azkar doan denbora.
|
|
|
Zoriontsu naiz, lanean gauzak oso ondo doazkit eta Margotekin ezin hobeto nago. Zein azkar
|
doan
denbora. Badirudi ezkontza eguna atzo izan zela, baina bi urte igaro dira ordutik.
|
|
|
Etxean ere oso ondo konpontzen gara elkarrekin, umeak edukitzeari buruz hitz egin genuen bart gauean baina ez zait momentu egokia iruditzen gizarteko egoera nola dagoen ikusita. Gizonak frontera
|
joatera
derrigortzen dituzte eta ez dakit nire txanda iritsiko den. Oso kezkatuta nauka Margotek.
|
|
|
Ahal dudan guztia egingo dut Margot non dagoen jakiteko.
|
Zoaz
etxera eta ez zaitez etxetik beharrezkoa baino gehiago irten gauzak lasaitu arte, behintzat. Egoera ez dago batere ondo, hobe da istilurik ez ateratzea.
|
|
|
Andreas, hau oso gauza serioa da. Benetan,
|
zoaz
etxera eta ahal dudanean, berriekin joango natzaizu.
|
|
|
Andreas, hau oso gauza serioa da. Benetan, zoaz etxera eta ahal dudanean, berriekin
|
joango
natzaizu.
|
|
|
Zer gertatzen ari ote zaio Margoti? Gauzak okerrerantz
|
doaz
. Alemaniako judutar guztiak kontzentrazio esparruetara eraman dituzte, Frantzia eta Italiakoekin batera.
|
|
|
Gudak aurrera jarraitzen du eta herriko gazte eta gizon asko fronteetara eraman dituzte. Ni ez
|
noa
. Ez dakit zergatia baina Petterrek horretan zerikusia izan duela uste dut, Margoti gertatutakoaren errudun sentitzen dela uste dut.
|
|
|
Berarekin
|
joan
behar dut. Hil egingo da bestela!
|
|
|
Bihar Auschwitz-era
|
noa
. Jeneral izendatu naute eta jendea behar dute bertan.
|
|
|
Eta zu, Margot bezalako jendea hiltzera
|
zoaz
–Zu beraiek bezalakoa zara!
|
|
|
Gauzak ez dira hain errazak!. Badakit Auschwitz-era
|
joanez gero
haietako bat izango naizela baina ez dut beste aukerarik.
|
|
|
Ados, bihar zurekin
|
joango
naiz.
|
|
|
Furgoneta batean
|
goaz
biok, bera aurrean eta ni maleteroan janari eta likore
|
|
|
Aste bat daramagu infernu honetan, ez dugu jatekorik, ez urik, ez ezer, baina Margotekin nago eta hori da garrantzitsuena. Momentu oro jendea hil egiten da gure inguruan, kiratsa ez da inoiz
|
joaten
eta erretzeko prest dauden gorputzez beteriko piloak ikus ditzaket bata bestearen gainean," dutxara" doazen ilara handiak ere bai. Bat batean txilibitu baten soinua entzuten da:
|
|
|
Aste bat daramagu infernu honetan, ez dugu jatekorik, ez urik, ez ezer, baina Margotekin nago eta hori da garrantzitsuena. Momentu oro jendea hil egiten da gure inguruan, kiratsa ez da inoiz joaten eta erretzeko prest dauden gorputzez beteriko piloak ikus ditzaket bata bestearen gainean," dutxara"
|
doazen
ilara handiak ere bai. Bat batean txilibitu baten soinua entzuten da:
|
|
|
Ondoren negarrak entzun ditut; eta nire gorputza dardaraka nabaritu dut orduan. Amatxo eta aitatxorengana
|
joatekotan
izan naiz; baina nire ohe azpian dagoen munstroaz gogoratu naiz. Gauez ohetik jaikitzen banaiz, munstroa haserretu egiten dela esaten dit amak.
|
|
|
Eta egunez egun denbora gehiago ematen du munduak asmatzen. Gauetan oroitzapenetara
|
joaten
da bizitzera. Egunez egun denbora gutxiago ematen du errealitatean; bere etxe perfektuan, bere lan perfektuan, bere gizon prefektuarekin...
|
|
|
Eta orain gogoratu du aspaldi ez dituela tinta gorriz jantzi kuleroak... Korrika
|
joan
da etxera. Hilerokoaren egutegian begiratzera.
|
|
|
Aste bi! Gehienetan lau egunetara egin ohi dio bisita... medikuarenera
|
joan
behar du.
|
|
|
Lotara
|
noa
. Bihar ere eskolara joan behar dut eta.
|
|
|
Lotara noa. Bihar ere eskolara
|
joan
behar dut eta.
|
|
|
Irribarreak gutxi iraun dio ordea. Sendagileareneko atea bortizki zabaldu denean, non dagoen eta nora
|
doan
gomutatu duelako.
|
|
|
Joxeanengana
|
joan
behar dut. Eta kontatu egin behar diot.
|
|
|
Ihes egin nahi du.
|
Joan
egin nahi du, urrun. Bere ametsetako mundu horretarat agian.
|
|
|
Sarritan
|
joaten
da mundu haietara bizitzera. Baina egunero egunero begiak irekitzen ditu bat batean; iratzargailuaren zarata monotono eta ozenak ametsetako gordelekuetatik bortizki ateratzen duen unean.
|
|
|
Amama gaixorik dagoela esan dit amak. Eta zaintzera
|
joan
dela. Izeba etorri da nitaz arduratzera eta gurekin, aita eta biokin, geratuko omen da.
|
|
|
Maletak egin ditu.
|
Joan
egingo da. Urteetan zehar eraikiz aritu den etxe hura, lan hura, gizon hura, mundu hura... atzean utziko ditu denak.
|
|
|
Azkenean, Katalinen anaiek beraiekin mendira
|
joateko
esan zioten, egun hartan ardiak eraman behar baitzituzten larre batetik bestera. Mendiko haize freskoak onura egingo zion itxaropenarekin, neskatoa anaiekin batera abiatu zen zelai orlegi erraldoietarantz.
|
|
|
Ondoren, soka batekin lotu eta herrirantz abiatu zen lehen eroritako tximistak baino arinago. Ardiak ere bere atzetik
|
zihoazen
, mantu zuri bat bera harrapatu nahian joango balitz bezala.
|
|
|
Ondoren, soka batekin lotu eta herrirantz abiatu zen lehen eroritako tximistak baino arinago. Ardiak ere bere atzetik zihoazen, mantu zuri bat bera harrapatu nahian
|
joango
balitz bezala.
|