Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 131

2004
Baina bera ez zen lehena izan euskal hizkuntzaren geroaz kezkati gogoetak egin zituena. Nire ustez, katea luze bateko katebegi garrantzitsua bai agian.
‎Iraultzaileak, hasieran bere paskinak euskaraz eta frantsesez argitaratzen zituzten, euskararen erabilpen funtzionala onartuz. Baina ondoren, frantsesa nagusitu zen.
Baina oraingoan Antxinako euskaldunen alabantzen inguruko iruzkina premiazko dela deritzot garaiko agiri eta pentsamolde baten isla zuzena delako.
‎Oraingoz behintzat ez dakigu jakin ziurtasunez noizkoak diren zehatz mehatz, baina adierazten dituen arazoak eta mezua, guda giroan burutuak direla dirudi. Horregatik, nire ustez, Konbentzioko 1793 giroan burutuak edo eta Napoleonen aurkako gerratean() pentsatuak izan zirela, uste dut.
‎Fabulas en dialecto vizcaino haren bilduman sartu zituen eta «Berba aurrekoan« adierazten du «ez takit nik norenak» zirela aipaturiko Antxinako euskaldun alabantzak. Baina garrantzizkoak dira haren ustez, zeren liburu hasieran ezarri zituen, sarrera gisa J. A. Mogelen ipuinen aurretik. Beraz, pentsa daiteke, J.A. Mogelen garaikoak ote zirela.
Baina nire ustez, data zehatza bezain garrantzitsua, adierazten den edukia azpimarratzea dut helburu: mezua, euskaraz burutua dago, herri mailako hizkeran idatziak dira, kosmogonia baten arketipo gisara pentsatuak.
‎Kontrairaultzaren moldetan formulatu eta gihartu zen pentsamoldea eta kultura politiko berriaren adierazpena agiri da, tradizio berri baterekiko leiala izan omen nahi zuena. Tradizioaren lotura aldarrikatzen zuen baina berez iraultzaren formulazioen arabera adierazten ditu bere ezaugarriak. Eta euskararen aldeko diskurtsoa, ez da, bazterreko ikuspegia, erdi erdigunekoa baizik.
‎Horra euskal historiaren sekuentzia kronologikoa. Baina giro latzean idatzirik zeuden bertsoak, liberal iraultzaren ondorioak begi bistakoak zirelako, batez ere fede katolikoaren nagusitasuna ere kolokan jartzen zuten. Horregatik galdera esistentziala eta metafisikoa egiten du:
‎Inork ere ez du lortu aginterik ezartzea eta azpiratzea euskaldunen borondatea. Baina XVIII.mende bukaeran eta XIX.mende hasieran burrukak daude Euskal Herrian eta zergatia aurkitu beharra zegoen, aukera bat lejitimatzeko hiru helburu nagusiren arabera: Fedea, lege garbiak eta euskara.
‎pean. Baina oraingoan arerioa barruan ere dagoen ezkero, gaztelaniaz bakarrik egitea ez da nahiko, apologista legelariak egiten zuten antzera. Oraingoan gizarte barrura ere begiratzen da eta etorkizuna euskal gizarte barman ere irabazteko adierazpenak euskaraz egin behar dira.
‎Aurreratzean beraz, foru legeak eta euskara ikuspegi teokratikoaren baitako atalak baino ez dira izango. Etsaiak, arrotzak, erbestekoak izango dira baina herriaren barruan ere agiriko dira. Bertso hauen bidez, seinalatzen da zertan zetzan jatortasuna eta gainerako guzti guztia erbestetar gaiztotzat hartu litza
‎Gaztelania hizkuntza zabaldu gisa lantzearen aldekoa zen baina euskaratik abiatuz. Gehiketaren teoria proposatu zuen:
‎Euskarari buruzko ardura gutxi zela euskal buruzagi politiko argien artean, salatu zuen eta euskarak ez zuela etorkizunik iragarri. Baina bere begirada zorrotzaren bidez zera ikusi zuen: hemen bazegoela nazio kulturala, lparraldekoa batez ere nabarmen nabarmena izanik.
‎Barroeta Aldamar eta beste aipa genitzake. Hala ere, Foruen lege moldaketetan aipamenik ez da agiri hizkuntza arazoari buruz, baina bai ordea Batzar Nagusietako arautegietan eta administrazio publiko foraleko zerbitzaria izateko.
‎Foru erakundeak eta euskal agintea ez zela karlisten egitasmoa soil soilik, bereziki liberalena baizik. Baina mezu honek ez zuen arrakastarik izan eta horrek mesfindantza eta frustrazio handia sortu zuen. Euskara eta, antolaketa politiko berria eratzea erabaki zuten, Espainiako alderdieetatik at, tokian tokikoa eta euskarak berebiziko garrantzia zuen.
‎Katolikotasuna eta euskararen inguruan, jatorri ideologiko desberdineko euskal herritarren senidetzea berriz berpiztu zen. Baina aurrerantzean banderak eta sinboloak bestelakoak behar izan halabeharrez, ez karlista ez eta liberala, Pedro Egañak 1844an aldarrikatu zuen antzera. Euskara elkartea Iruñean, lturralde Suit eta Arturo Campion batetik eta F. Arrese Beitia.
‎Oraindik bere herrian euskara tokian tokiko hizkuntza bizia zen eta XIX.mendean zehar goian aipatu ditugun euskaltzale sutsuen bizilekua. Baina Bilboaldeko merkatal eta industri giroko burgesiaren mordo handi batek, gaztelania zuen etxeko hizkuntza, etxe bereko neskamearena euskara izan arren. Gaztelaniaz hasi eta hezi zen baina gazte gazterik, bere Abandoko Euskal Herriaren ikuspegi zabalagoa lortu zuen.
‎Baina Bilboaldeko merkatal eta industri giroko burgesiaren mordo handi batek, gaztelania zuen etxeko hizkuntza, etxe bereko neskamearena euskara izan arren. Gaztelaniaz hasi eta hezi zen baina gazte gazterik, bere Abandoko Euskal Herriaren ikuspegi zabalagoa lortu zuen. Gurasoen familia erbesteraturik zegoela, Iparraldeko Euskal Herria ere ezagutu zuen.
‎Euskal abertzaletasunaren doktrina berritzailea asmatzen zegoelarik, euskararen defentsan ere arduratu zen, baina premia handiagoa zuen, politikagintza jeltzale berria aurreratzea, Bizkaia herbestetarren menpeko herrialdea bihurtu zelako. Konturatu zen honezkero, gaztelania hizkuntza nagusia zela Bilbo eta Abandoko gizartean.
‎Guztion euskarak guztion beharra du esaten du 2001ko martxoaren 27an Euskararen Aholku Batzordeak, baina hau ez da hasierako S. Arananaren pentsamentua. Hipotesi mailan honelakoa ere idatzi zuen:
‎Dena dela, 1895an Euzko Alderdi Jeltzalea sortu bazuen, hurrengo urtean 1896ko abuztuaren 14an «Euskera Bizkaitarraren Bazkintxa AzterkarijaAcademia del Euskera Bizkaino» sortzeko proiektua idatzi zun, akademikoen zerrenda izenak eta arautegia aurreikusten zituelarik. Baina erakunde honek, nik dakidalarik, ez zuen jarraipenik izan. 1896an editoriala sortu zuen:
‎Aurrerantzean, euskara ez da bitarteko tresna edo sinbolo hutsa izango, helburu jeltzalea lortzeko edo justifikatzeko, bere baitako berezko balio duen zerbait baizik. Hizkuntza batek funtzionalitatea lortu ezean, alperrik du biziraupena, galdu egin da eta; baina bestalde, bigarren mailako hizkuntza baten indartzea lortzeko, beste izpiritu edo indarra beharrezkoa izango dela aldarrri
Baina bertako emakumea ezagutu, Nikolasa Atxika Allende eta ezkondu egin zen. Esperientzia horretan, bera euskalduna bihurtzen ari zen aldian, herri euskaldunean, haren emaztegaia euskalduna Bilboko moldeetako burgeseriaren erdaran hezteko saiatu zen.
Baina , bestalde hau guztiau bizitzako esperientzian oinarriturik, pixkana bere larrutik ikasarazten zion, nolabait jabetu arazteko, euskalduna, bere herrian, bigarren mailako hiritarra bihurturik zegoela, Bilbotar baten idealizaziotik aparte. Eta esperientzia berri honek, herri euskaldunean murgildurik zegoela, euskaldunagoa bihurtu zuen eta beharbada horrek lagundu zion bereizten euskararen aldeko jarrerak, ez zuela halabeharrez abertzaletasun politikoaren enblema soila izan behar.
Baina beranduago, Euzkadi izeneko aldizkarian horrela erantzun zion:
‎Bizkaitarrak edo «jeltzale» joerakoek, euskara bere ajenda politikoan sartu zuten. Baina sarritan, oraindik tokian tokiko soziologiari atxikiturik edo, euskararen alde bai baina gaztelania zen komunikazio hizkuntza nagusia.
‎Bizkaitarrak edo «jeltzale» joerakoek, euskara bere ajenda politikoan sartu zuten. Baina sarritan, oraindik tokian tokiko soziologiari atxikiturik edo, euskararen alde bai baina gaztelania zen komunikazio hizkuntza nagusia.
‎Biziraupena jokoan zen, dena aldatu beharra zegoen, dena hatera egin beharra. Menturaz, kontraesan horretan egon daiteke Aranaren kemena, euskara noranahiko, baina euskara berri eta amas berritua, herriaren erabileratik urruntzen dena.
‎«hitz abstrakturik eta orokorrik» ez zeukala. Ez ziren osoki okerrean hori idaztean hiztegi hori gaurkotasunerako laburregi zelako, baina Sabinok Larramendik bezala hitzak asmatuz nahi izan zuen euskarak hitzen sortzeko gaitasuna zuela erakutsi eta euzkera aberastu.
‎Ezkerraldeko fabriketan erdaldunak trumilka sartzen ziren eta Bizkaiko kaletarrek euskara pidjintua zerabilten, Sabinok euskararen idaztea, eta «euzkera ona» hiztegi garbi batekin idaztea bultzatu nahi izan zuen. Euskara hobearen egiteko lparraldeko idazleen tradizioan eta Hegoaldeko batzuen idazkietan hitzak aurkituko zituen, baina idazki horik ez ziren inon erosgai eta sarritan jadanik euskaran errotu hitzak ez ezagutuz bere izparriak eskaini zituen.
‎Hizkuntzaren aldetik hasieran eragina izan zuen, Bizkaian, batik bat prentsan eta lehen eskola liburuetan, baina Sabinoren euzkerak beste idazle asko zertxobait kutsatu zituen: Lauaxeta eta Lizardi, lparraldean oso gutxi, Mirande izan ezik.
‎Sabinok besterik ezean eskaini, beharrik gabeko hitz asko, galdu dira zorionez, gabeukatz, urrutizkina, txadona eta lutelesti gaizki forrnatuak eta ulergaitzak zirelako, baina beste asko salbatu: aberri, abertzale, abertzaletasun, abesti, abeslari, abesbatza, arkatz, ertzantza, espetxe, ikastola, jaurlaritza eta beste.
‎Mikel Zarate (Haurgintza minetan), Enaut Etxamendi (Gilentegiko Gilen), edo Joan Mari lrigoien (Babilonia) itxoin egin behar da benetako baserrien kezkak ezagutzeko. Bestalde euskaldunok mutur batetik bestera ibili ohi garelako baserriaz ahaztu ginen, azken nekazarien bizitzaz ez da jende asko arduratzen, nahiz munduan oraindik% 75.a nekazari izan, gure herrian ehuneko 7 tik behera jaitsi garelako, baina gogoratu behar zaigu gure hizkuntzaren oinarriak, zibilizazio guztietan bezala, artzainek, nekazariek, itsasgizonek eta esku langileek eraiki zituztela.
‎(260) Itziar Lakak, 16 orrialdeko 5 oharrean, Ines Pagolak aztertutako < < Sabino Aranaren zenbait neologismo> > hitzaldiaren berri ematen du, baina ezin eskuratu ahal izan dugu Jan hori.
‎1.2 Garrantzitsua da, arestian esan bezala, euskalaritzaren alorrean eginda­ ko ikerketak testuinguru historikoan kokatzea eta horren barruan aroak bereiztea. Baina , aldi berean, ez da garrantzi gutxiagokoa hizkuntzalaritzaren historian, oro­ korrean eta gurean, maila teorikoan nolako eboluzioa eman den eta ikerketetan nolako norabideak nagusitu diren, edota hizkuntzaz kanpoko faktoreen eragina zenbaterainokoa izan den jakitea. Puntu hauek guztiak argitzera dator egile bera beste artikulu batean (268), eta hemen, besteak beste, euskalaritzaren historiogra­ fiak planteatzen dituen zenbait arazoz jardutean, historialariaren gainetik hizkun­ tzalariak izan behar duen perspektiba subjektiboaz ari da.
‎Zorioneko eguna euskarak euskaJ nazionaJismoaren beharrik izango ez duen hura, zorionekoa hizkuntza poJitika instituzionaJa noizbait EuskaJ He­ rria euskaJduntzeko bidean jarri eta euskaJdun bihurtuko duen hura, zorione­ koa beharrik sentitu gabe euskaraz mintzatuko den hura. Baina datuek aspaJ­ dion besterik erakusten dute, euskarak herriaJdeka izan duen erabiJera orokorrean apaJa izateaz gain, 1989 epeaJdian, Gipuzkoan bakarrik egiten baitu aski nabarmen gorantz,% 23tik %30era, 7 puntuko igoerarekin; Bizkaian ere egoera zerbait hobetzen da hiru puntu irabaziz, hots,% Stik% llra igaroz; Nafarroan% 7an mantentu egiten da osta osta, eta beste bietan, berriz, puntu bat egite...
‎Sabino Aranak, euskaltzaletasuna abertzaletasunaren zerbitzura jartzean, morrontza lanetan jarri zuen euskara, baina fede onez, uste baitzuen abertza­ letasuna zela euskara sustatzeko biderik behinen eta eragingarriena. Baina ba­ du Abandakoak hori baino oker handiagorik egina, euskarari ez baitzion aitor­ tu nazioaren eraikuntzan zegokion lekua.
‎Sabino Aranak, euskaltzaletasuna abertzaletasunaren zerbitzura jartzean, morrontza lanetan jarri zuen euskara, baina fede onez, uste baitzuen abertza­ letasuna zela euskara sustatzeko biderik behinen eta eragingarriena. Baina ba­ du Abandakoak hori baino oker handiagorik egina, euskarari ez baitzion aitor­ tu nazioaren eraikuntzan zegokion lekua. Lehen esandako arrazoiengatik, elementu kulturaren gainetik, bere sustraiak biologian zeuzkan arrazaren kon­ tzeptuan aurkitu uste izan zuen Euskal Herri historikoaren iraupenerako ber­ merik sendoena.
‎Praktikan ez baitira sekula aurkitzen gene bateko bi tipo erabat desberdinak direnak arraza desberdinetan. Beraz, arestian aipatutako egileak ateratzen duen ondorioa da, desberdinak bagarela, bai, baina azalez bakarrik, gorputzaren kolorean, alegia:
‎Egia da, bai, XIX. mendeko beste zientzilari askoren antzera, arrazaren kontzeptua erabili zuela, oinarrizko elementutzat zuela, baina hori egitean Eu­ ropako joerak jaso besterik ez zuen egin. Euskal Herrian bertan, Kanpionek ere arraza erabiltzen zuen barra barra bere idatzietan.
‎«Ellos y nosotros» artikuluan oso garbi adierazia datorren bezala, «maketo­ filoak», azken batean, politikoki eta ideologikoki «espainolistak» direnak di­ ra, euskal nazioaren kontra nazio espainolaren legea ezartzen dutenak. Na­ zioen arteko oposizioa da hor tartekatzen dena, baina diferentzia handi honekin: bata nazionalismo espainola estatu baten babesean zapaltzailea den bitartean, bestea euskal nazionalismoa, estaturik gabekoa izaki, hark zapaldurik daukala.
‎Begiratu besterik ez dago Erdialdeko Europara eta au­ zo estatuetara zer gertatzen ari den ikusteko. Horregatik, gure inguruko poli­ tikari profesionalen eta intelektual organikoen diskurtsoak akademikotik baino askoz gehiago du hipokresia eta maltzurkeriatik, estatu botererik ez duen na­ zio batí inmigratuak bertakotzat hartzea eskatzen baitzaio, datozela Espainia­ tik edo nonahitik, inolako baldintzarik jarri gabe, hots, eskubide guztien jabe eginez, baina ez betebeharren erantzule. Diskurtso hori magrebtarrak itsasoan itotzen uzten dituen Espainiatik datorrenean, duintasun etikoari zor zaion be­ giruneak oinarrizkoenean huts egiten du.
‎Eta bitartean diskurtso postmodemoak aurrera segitzen du estatu nazio ahaltsuen galtzadan gastatutako gurpilean. Ez da oztoporik jarriko Wagner edo Nietzsche bezalako izen handiak, arrazista garbiak, aiputan hartzeko or­ duan, baina sabindar nazionalismoa errebindikatu orduko, berehala agertuko dira handik eta hemendik adjektibo deitoragarriak, tartean, azalduz gatoze­ nez, arrazistarena. Sabino ez zen arrazista izan.
‎Baiki. Baina zertan du lotsatzekorik Abandokoak, bere hirikide Unamuno baskofobo de­ klaratua izanda. Gure oroimen historikoa hain ahula al da, ez gogoan izate­ ko, oraindik atzo, alderdi estatalistek ezkerrekoek zein eskuinekoek, eus­ kal munduari beti bizkar eman izan diotela, 1936ko gerratekoan nahiago izan zutela Espainia gorria zatitua baino, eskubide demokratikoak aldarrikatzen di­ ren une honetan, eskubide oinarrizkoenetako bat autoderminazioarena ez dela onartzen?
‎Estatista horien harikoak Iirateke, antza, Espainia zatiezinean kabituko liratekenak edo, az­ kenaldion modan jarri den bezala, Espainia handian eroso sentiaraziko gin­ tuzketenak. Baina hori erabakitzea, ez Espainiari, baizik Euskal Herriari to­ katzen zaio.
‎Ez gara horretaz luzatuko. Harenean, batez ere, hizkun­ tzarena ukituko dugu, baina honena ulertzeko beste puntu batzuk ere bai: arra­ zarena, zehazki.
‎Geroago piztuko den eztabaidan agertuko den bezala, alderdi linguistiko zein historikotik begiratuta, berak adierazi nahi zuen herri errealitatea adieraz­ teko desegoki asmatutako hitza izango da Euzkadi-rena; baina arreta jarri, hitz horren bidez azaldu nahi zuen kontzeptuaren edukian ezarri behar da, hor ha­ tez ere, honek baitu garrantzirik gehien, eta ez hainbeste, agian, kategoria po­ litiko hura adierazteko berak erabilitako hitzaren desegokitasunean. Euzkadi hitzak, lehenik eta funtsean, bere lurralde historikoan zein diasporan bizi den euskal jatorriko guztien komunitate etnikoa esan nahi du.
‎Horrela gauzatzen da sabindar nazionalismoa hamarkada estu baino biziko ibilaldian. Mugimen­ dua ibiliz frogatzen baita, Sabino Aranak mugimendu nazionalista abian ja­ rriz frogatzen du badela euskal nazioa, ez egitez, bere estatua falta zaiolako, baina bai egitez eta borondatez, menpekoa izateari utzi eta burujabe izan na­ hi duelako.
‎Garaiko datu estatistiko­ en arabera, Bilbaoko hiritaren artean euskaldunak halako bi dira abizena es­ painola dutenak, 3.537 erdaldun 1.724 euskaldunen aurkez (21). Orobat, eskola nazionaletako maisu maistrak gero eta gehiago dira Bizkaian, 1894ko datu estastitikoen arabera, euskal abizenekoak 154 eta erdal abizenekoak, al­ diz, 129 Baina euskal abizenekoen kopuru hori oraindik areago murriztu be­ har da, baldin kontuan hartzen bada, horietako batzuek, Espainian jaiotakoak izaki, Euskal Herria mespresatu egiten dutela, euskara ez dakitela, edo, jakin­ da ere, gorrotoa diotela: «Total, que son muy contados los que(...) son biz­ kainos de naturaleza y en ideas, y los únicos en rigor que Bizcaya debiera sos­ tener para educar a sus hijos» (22).
‎Atal honetakoa bukatu aurretik, ohar pare bat egin beharrean gaude. Ba­ ta da Sabino Aranak etnia hitza ezagutu bai, baina behin edo beste bakarrik erabiltzen duela, eta orduan adjektibo eran. Eta erabiltzen duenean, ez zentzu juridikoan, fisikoan baizik erabiltzen du (30).
‎Bistan da euskara berreskuratzen ahaleginak egin be­ har direla eta, horretarako, plangintza bat egiteari beharrezkoa deritzo. Nabar­ mentzekoa da Hendaia eta Hondarribiako Batzar Ortografikoen inguruan izandako protagonismoa, zenbaitek modu negatibo batez epaitu izan dutena, baina bidegabeki, oraindik zer argiturik badelako hor, geroago zehatzago iku­ siko dugun bezala. Oraingoz aski bekigu iradokitzea Sabino Arana azken ur­ teetan, agian politika instituzionalean sartuta dabilelako eta euskal munduan murgilduago, euskararen kausari orokorrean diogu hau, hasieran baino ga­ rrantzi handiagoa ematen diola, nahiz eta alderdi hau ere zehaztu beharrekoa da, euskal naziotasunari buruzko ikuspegian jarrera aldaketarik edo eboluzio­ antzekorik ez dugun sumatzen.
‎Oraingoz aski bekigu iradokitzea Sabino Arana azken ur­ teetan, agian politika instituzionalean sartuta dabilelako eta euskal munduan murgilduago, euskararen kausari orokorrean diogu hau, hasieran baino ga­ rrantzi handiagoa ematen diola, nahiz eta alderdi hau ere zehaztu beharrekoa da, euskal naziotasunari buruzko ikuspegian jarrera aldaketarik edo eboluzio­ antzekorik ez dugun sumatzen. Euskaltzaleago izatea baliteke, bai, baina ez horregatik arrazari gutxiago atxikia.
‎«euskerología» hitzen ordaina izango litzateke (49). Elhuyar hiztegian, zeine­ tan «euskalaritza» ez baitator baina bai euskalari, hau baskologoren baliokide­ tzat hartzen da, euskaralogoarekin berdinduz. Eta baskoa, hiztegi berean, eus­ kaldunari deitzen zaio, adiera zabalean, Euskal Herriko biztanleari, eta hertsian, euskaraz dakienari.
‎Sabino Aranarentzat, esan bezala, euskalduna euskararen jabe dena daba­ karrik; baina euskaltzale, hots, euskarafilo izan daiteke euskara jakin gabe ere, baldin maite badu. Guk hemen, euskalari diogunean, euskaran adituari deitzen diogu eta euskalaritza, euskarari buruzko jakintza jasotzen duenari.
‎ikerketa arloaren egoe­ raz> >, ASJU, XXXI, 1997, 363 orr. E/ huyar hiztegian ez dator hitz hau, baina bai < < euska­ lari> >, erdarazko < < vascólogo» itzuliz.
‎tografía» artikuluari erantzunez, Astarloa eta Mogelen tradizioari jarraiki, e eta q ren ordez, k erabiltzea errebindikatzen baitu. Baina bere lan maisua, esan bezala, Lecciones de Ortografía del Euskera Bizkaino (1896) da. Lan honen gorputzean sartzen du Gramática Elemental del Euskera Bizkaino izeneko la­ naren zati bat ere.
‎Lan honen gorputzean sartzen du Gramática Elemental del Euskera Bizkaino izeneko la­ naren zati bat ere. Lan hau 1885ean hasi zen idazten, baina 200 orrialde Bar­ tzelonan argitaratu eta gero, 1888an argitaratzeari utzi ziola dio berak, zerga­ tik esan gabe. Baina, hau ere berak dio, gaztetan idatzitako Gramatika horretako sei ikasgai letren soinuez eta zeinuez dihardutenak, hain zuzen­ Lecciones de Ortografía del Euskera Bizkaino n jasotzen omen dira.
‎Lan hau 1885ean hasi zen idazten, baina 200 orrialde Bar­ tzelonan argitaratu eta gero, 1888an argitaratzeari utzi ziola dio berak, zerga­ tik esan gabe. Baina , hau ere berak dio, gaztetan idatzitako Gramatika horretako sei ikasgai letren soinuez eta zeinuez dihardutenak, hain zuzen­ Lecciones de Ortografía del Euskera Bizkaino n jasotzen omen dira. Ordura­ ko, beraz, finkatua zeukan bere sistema grafikoa.
‎Azkuerekin ari dela, hain zuzen, Aranak bere hitzaurrean dioenez, bere li­ buru honetan proposatzen duen sistema grafikoa ez bide du inork ezeztatu ez metodoaren ez logikaren aldetik (55). Azkuek bi aukera paregabe izan zituen horretarako, baina ez zuen egin. Hasteko, Aldundiaren Katedran hiru urtez la­ nean aritu ondoren, horko maisutza lanaren emaitza gisa 1891n argitaratutako
‎Horregatik eskaini zion, seguru asko, Izkindea ren ale bat opari gisa argi­ taratu bezain! aster (56). Bere sistema grafikoa proposatu baino lehen, bada, hor zegokion bere aurreko beste guztiekin egiten duen bezala, berea ere ezez­ tatzea, zergatik ezeztatzen duen arrazonatuz; baina aipatu ere ez bide du egi­ ten, nahiz zenbait puntutan irizkide diren (57). Bigarren parada bere Proyecto de Ortografía (1896) argitaratu zuenean izan zuen, Aranak bere liburu hau ar­ gitara eman baino hilabete bat lehenago atera baitzen, eranskinean esaten du­ en bezala.
‎Bigarren parada bere Proyecto de Ortografía (1896) argitaratu zuenean izan zuen, Aranak bere liburu hau ar­ gitara eman baino hilabete bat lehenago atera baitzen, eranskinean esaten du­ en bezala. Zalantzarik ez da Azkuek azken hau ere oso ongi ezagutzen zuela, baina hemen ere haren aipurik ez. Horregatik, Sabino Aranak ez du onartzen Azkuek ezar dezan bere iritzia beste guztien gainetik eta, ondorioz, berea izan dadin azken hitza.
‎Lehen nazionalismoaz hitz egitean, euskara atzerritarrengandik defenda­ tzeko ere erabiltzen zuela esanak baikara, honek ere, hein batean bakarrik ez baina , bere neologismorako joera ere esplika lezake.
‎tzeraino eraman izanaren fama txarra. Baina kontu honetan ere Aranaren jo­ kabidea bere testuinguruan aztertu beharra dagoela iruditzen zaigu, orduko giroa kontuan izanda, alegia. Zalantzarik ez da bere aurreko idazle askok eta askok erdal iturritik hitz asko zurgatu zituztela, erdal giroan eskolatuak bai­ tzioren.
‎Bego. Edota beste hitz batzuk, garagardo bezala, ez direla hiztegi ho­ rretan agertzen, baina bai Elhuyar Hiztegia n (81). Bego hau ere.
‎Erdal izen hauek aski errotuak baitzeuden, beldur zen Arana bere proposamenaren arrakataz. Baina berrikuntza honi beharrezkoa deritzonez, argitara ematen di­ tu egutegi biak.
‎Aranak asmatu eta eraldatutako hainbat izen ez ote daude aski ondo erro­ tuta euskal izendegian? Zerrenda zehatza emateko beste azterketa bat egin be­ harko litzateke, baina bihoaz batzuk: Miren, Garbiñe, Koldo, Koldobika, Ke­ pa, Joseba, Josebe, Miren, Mirena, Edorta, Josu, Josune, Eukeni, Gontzal, Julen, Julene, Andoni, Andone, Andoni, Lander, Gabirel, Bingen, Irene, Ixidor, Gorka, Jon, Jagoba, Ixaka, Balendin, Keperin, Elene, Gurutze, Markel, eta ge­ hiago (85).
‎Sa­ rrerakoan, euskara aintzat hartua izan dadin, dei sentikor bezain minberatia za­ baltzen du herritar guztien artean. Baina bere deia, batez ere, haurren hezkun­ tzaz arduratzen direnei zuzentzen die. Lehenik gurasoen euskal kontzientzian jotzen du, erregutuz beren seme alabei euskaraz irakas diezaien, jakin dezaten bera dela aberri hizkuntza:
‎Aranaren ustez, ordea, biek gehiegizko garrantzia ematen diote poesiari. Aranak bazekien literaturak kasu honetan poesiak Euskal Herriko tradizio fueristan bere garrantzia izan zuela herri kontzientziaren garapenean, Iparral­ deko zein Hegoaldeko Lore Jokoak hurbiletik ezagutzen zituelako; baina be­ re baitan konbikzio abertzalea elementu politikoa euskaltzalearen elemen­ tu kulturalaren gainetik ezarria zeukanez gero, literaturari orokorrean ez bide zion ematen haiek ematen zioten adinako garrantzia.
‎Zentzu honetan, Aranarenak badu gaurko­ tasunik, seriotan galdetzea baita, euskal kasura etorrita, literaturaren garape­ nak XX. mendeaz geroztik zer nolako eragina izan duen nazio askapenean. Euskal Pizkundeak, Aitzol buru zela, fede itsua ezarri zuen 1936ko gerraurre­ ko literatur mugimenduan; posfrankismoko azken hamarkada hauetan bide za­ bala ireki izan zaio literaturari eta bere ugaritasunean lortu da, Madriletik pa­ sata, euskal idazle batzuk atzerriko hizkuntza batzuetan ezagutzera ematea ere itzulpenen bidez. Baina zer suposatu du literaturaren loraldi honek aberrigin­ tzaren gorakadan. Honetaz eztabaida publikorik ez da egin.
‎Y, en fin, si ha de salir después de nuestra casa, más vale que no entre» (98). Euskal nazionalismora hurbildu zen, baina Arana hil eta gero. Donostiako Euskal Etxean, 1906ko ur­ tarrilaren 7an egindako hitzaldian, «desde hoy me llamo y llamaré naciona­
Baina Sabino Aranak badu Kanpionen bihotza barruago zulatuko duen beste esaldi bat ere leku berean, arraza garbikoa ez dela iradokitzen dioneko hura, alegia: «Y de nuestra raza... de determinar sus límites físicos y de seña­ lar el camino de su felicidad política, no es el señor Campión el más llama­ do a hablar y a ser oído.
‎Kanpionek ez dio erantzuten, baina ondo gogoan izango ditu Aranaren­ gandik jasoak, handik bi hilabetera, Hondarribiako Batzar Ortografikorako prestaketa lanak direla bide, Guilbeau jaunari 1902ko otsailaren 27an idazten dion gutunean garbi agertzen baita suminduraz zein errea daukan barrunbea:
‎Euskaraz idatzi zuela ere bai. Baina zenbatek daki zein neurritan izan den euskal idazlea. Txit jakinga­ rria dela uste dugu galdera honi erantzutea, Aranaren kasuan oraindik areago, izanda.
‎Kontua da, etxeko zein kanpoko euskaltzale batzuek Aranari bere garai­ an leporatu ziotela Bizkaitarra aldizkarian euskarazko testu gutxi agertzen zela. Aranak bere erantzunean dioenez, hasierako asmoa osorik euskaraz argi­ taratzearena zen, baina hainbat arrazoirengatik, funtsean jarraiko hiru hauen
‎Beraz, argitalpen horietan datozen datu guztiak ez zituen izan Viilasantek eta, neurri batean, ulertzekoa izan liteke Aranaz hain iritzi ezkorra ematea, zoritxar guz­ tien errudun bakar bera bailitzan. Baina arazoa are larriagoa agertzen da, or­ duan baino datu historiko gehiago eskura izanda, Aranaren aktak ez ezagutzea edota aintzakotzat ez hartzea eta, ondorioz, antzeko aurreiritziekin segitzea. Horrelako zerbait gertatzen zaiolakoan gaude Xabier Kintanari, honek ere
Baina Batzar haien inguruan gertatuak ez dira hain sinpleak batzuen eta besteen iritzi zenbait puntutan kontrajarriak modu horretan polarizatuak eta sa
‎dialektotan banaturik egotea, literatur eredu batuaren premia, or­ tografi araurik eza, hitz berrien arazoa, Frantzia eta Espainiako erakunde politikoen aurrean ha­ besa lortu beharra etab. Guzti horretarako, XIX mendeko euskaltzaleek ongi zekusatenez, beha­ rrezkoa zen Euskeraren Akademia sortzea. Asmo horrekin 1901ean Hendaian eta hurrengo urtean Hondarribian Bidasoaz haranzko eta honanzko idazle eta euskaltzaleak bildu ziren, baina aranis­ ten setakeriagatik nonbait, ez zuten projektu hura mamitzerik izan> > (< < Euskararen historia> >, in Intxausti, J. (zuz.): Euskal Herria.
‎koneko arrazoiak ezagutu eta eztabaidatu gabe desitxuratuak izan daitezen. Or­ duko eztabaida hartan argi pixka bat egin ahal izateko, iturriak berrikusi be­ barra dago Koldo Zuazok hasitako bidetik jarraituta (111), baina zintzotasu­ nez eta bere osotasunean, ez komeni direnak bakarrik plazaratuz eta ez direnak ilunpean utziz. Izan ere, historiografia gezurtatzeko modu asko daude, eta ho­ rietako bat, datuak manipulatzea, edo aipatzeke uztea da.
‎Izan ere, historiografia gezurtatzeko modu asko daude, eta ho­ rietako bat, datuak manipulatzea, edo aipatzeke uztea da. Gu ere ibiliak gara gai honen inguruan Orixeren lana aztertu genuenean, baina lehengo iturriak berrikusi eta berriak aztertzean, orduko balorazio batzuk findu beharrean aur­ kitu garela aitortzeko lotsarik ez dugu (112).
‎Lehenengo Ortografi Batzarra Hendaiako Udaletxean egin zen 1901eko irailaren 16an. Baina zeinek deituta, zergatik eta zertarako. Erantzunetan ez da adostasunik.
Baina Batzar hartan zertaz hitz egin zen. Remen basten dira nahasketak.
‎Funtsean puntu hauetara biltzen da hangoa: ...rekin; b) arratsaldez aho batez onartu zela batzordeetako batek, adostua izan zedin, gai horri buruz proposa­ tutako plagintza; e) hurrengo urtean Hondarribian beste Batzar bat egitea au­ rrikusi zela; d) hiruko talde batek osatutako Batzorde bat izendatu zela, tarte­ an Kanpion, Sabino eta Hazpameko Anaia bat zeudela, eta hauek, gela batean sartuta, presaka arautegi moduko bat prestatu zutela, baina Batzar Aretora itzultzean, hutsik aurkitu zutela; e) Eskualdun Biltzarra elkartearen izenaz as­ ko eztabaidatu zela, berdin bere xedeaz; f) Batzorde Iraunkorreko partaideen izendapenari dagokionez, Batzarraren berrespenik ez zuela eta, Kanpion eta Aranaren kasuan, presak eraginda, beren buruak aurkeztu zituztela lehendaka­ riordetzarako (116). Beste nonbait ere esaten du Aranak, gauzak gaiztotzen ha­ si zirenean, hasiera hasieratik lehendakariordea izaki, kargu horri uko egin na­ hi izan ziola (117), baina ez ziotela onartu eta, gainera, askotan idazkari lanak ere egin behar izan zituela (118).
‎a) goizez batzarkideak hiru taldetan banatu zirela, ortografiaren batasunari bu­ ruz Batzarrari proposamenak egiteko xedearekin; b) arratsaldez aho batez onartu zela batzordeetako batek, adostua izan zedin, gai horri buruz proposa­ tutako plagintza; e) hurrengo urtean Hondarribian beste Batzar bat egitea au­ rrikusi zela; d) hiruko talde batek osatutako Batzorde bat izendatu zela, tarte­ an Kanpion, Sabino eta Hazpameko Anaia bat zeudela, eta hauek, gela batean sartuta, presaka arautegi moduko bat prestatu zutela, baina Batzar Aretora itzultzean, hutsik aurkitu zutela; e) Eskualdun Biltzarra elkartearen izenaz as­ ko eztabaidatu zela, berdin bere xedeaz; f) Batzorde Iraunkorreko partaideen izendapenari dagokionez, Batzarraren berrespenik ez zuela eta, Kanpion eta Aranaren kasuan, presak eraginda, beren buruak aurkeztu zituztela lehendaka­ riordetzarako (116). Beste nonbait ere esaten du Aranak, gauzak gaiztotzen ha­ si zirenean, hasiera hasieratik lehendakariordea izaki, kargu horri uko egin na­ hi izan ziola (117), baina ez ziotela onartu eta, gainera, askotan idazkari lanak ere egin behar izan zituela (118).
‎Presidente para que éste a la mayor brevedad le dé el curso correspondiente» (124). Baina bigarren puntuan sartuta zegoen Eskualdun Bil­ tzarra elkartearena, honen izenaz eta xedeez erabakiak hartzeari zegokiona:
‎Arestian esan bezala, Arana ez zen joan Batzar horretara, gaixorik zego­ elako, baina idatziz bidali zituen bere proposamenak, jadanik aipatuak, zeine­ tan zehatz mehatz azaltzen baititu Hendaiako Batzarrekoan gertatuak eta esan­ dakoak, orduko aktak jasoz. Helburuez zehaztasunik ez zela eman dio:
‎ni aunque lo hubiese quedado, era acuerdo del Congreso, sino de aquella reunión privada» (127). Baina berak egiten duen proposamen berrian, ortografiarena xede bakarra izan dadila nahi du: «El único objeto de estos congresos debe ser el estudio y cul­ tivo del euzkera...» (128).
‎Zer egin? Kontra­ erasoaren beroan, hasieran Donostian 1902ko otsailaren 24an bilkura bat egi­ tea bururatu zitzaien, baina gero atzera egingo dute; horren ordez, beren hari­ ko batzarkideak bildu, orotara 72, eta erreferendum bat idaztea erabakitzen da, zeina Guilbeau idazkariak egin baitzuen 1902ko otsailaren 12an, besteak bes­ te, zuzenean Aranaren proposamenaren kontra, oinarrizko bi punturen gaine­ an argitasunak emateko. Lehenengoak dio, arazo batzuk tarteko, egiteko orto­ grafikoa eta literarioa nahastu egin direla:
‎Azkenean, zeharka baina , Hendaiakoa gaizki ulertu zuela aurpegiratzen dio Aranari. Honen 1092ko otsailaren 15eko erantzunean (136), puntu hauek zehazten dira:
‎tarekin. Ez zen adostasunik eman batzartuen artean, baina Aranak bere azalpenak ematerakoan, zenbait puntutan Kanpion eta bera bat etorri zirela esaten da (< < Los Congresos Ortográficos> >, La Patria, 21,; OC, III, 214I.orr.).
‎daritzak Aranaren esku utzi zuen txosten bat egitea Hendaiako batzarkideei galdetuz ea komeni zen Batzar berri bat egitea Hondarribian, 1902ko apirila­ ren hasieran edo. Txostena egin, egin zuen Aranak, baina txosten hori ez zi­ tzaien batzarkideei heldu. Hendaiako Batzarreko kide garrantzitsu batzuek or­ tografiaren arazoa bizpahiru urtez atzeratzea komeni zela argudiatu baitzuen, Ademak txostenari ez zion segidarik eman.
‎Arbelbide eta Daranatzek, Arana preso zeno (141), Batzamik ez egitea proposatu bazuten ere, azkenean, Hondarribiako Batzarra egin zen, 1902ko irailaren 11n, hain zuzen, baina Aranarik gabe. Ez zuen defendatzerik izan, be­ raz, hara bidalitako bere ikuspuntua.
‎Geroago, Batzar biak gogoratuz, Piarres Lafittek «debaldetan» eginak izan zirela esango du (143). Baina guk, ez erabat, diogu, zeren hango giroan sortuak baitira Eskual Zaleen Biltzarra, batik bat Iparraldean indartuko dena, eta Euskaltzaindiaren kimua, asmoetan bederen, 1918an Ioratuko dena. Azken Batzar honetan onartu ziren Eskual Zaleen Biltzarra ren estatutuak, Batzorde­ Zuzendaritzakoak izaki:
‎«Esto es muy grave, pues den­ tro de esa forma elástica, caben no sólo los pescadores de Elanchove, sino hasta las gentes que sólo sepan hablar castellano o francés y no sepan ni leer ni escribir» (147). Baina galdera beste modu honetara ere egin zitekeen: hara joatekoak zirenen artean aranazale ez ziren beste guztiak zientifikoak edo adi­ tuak ote ziren, bada?
‎XLIV). Lerro beretik arituz, hitzaurrea euskaraz egiten duen Lino Akesolok azpimarratzen duenez, askok Arana euskararen batasunaren areriotzat jo izan dute, baina oso ezjakinean, zeren < < Bidasoaz andiko eta emendikoak egindako batzar jakiñ arek ez euken euskera batuagaz ikustekorik, euskal­ idazkera edo ortografiagaz baiño, eta Arana tartean zala Batzar aretan lortu ez zana, ortografi bata­ suna, geroago lortu zan, Euskaltzaindia sortu zenean, eta Aranak erakutsitako bidetik> > (Op.,!, XVII). ).
‎Ulertzekoa hau ere, Lafittek baitio horiek «Euskal He­ rriaz eta euskeraz bezain axolatuak zirela Frantses errepublikaren politikaz» (150). Baina baziren estimu handitan zeukatenak ere, horien artean Arbelbide kalonjea, Daranatz apaiza eta Manex Hiriart Urruty bera. Arbelbidek Brous­ sain i 1902ko abuztuaren 21ean egindako gutunetik jasoa da pasarte hau:
‎Ta abertzaleak ez dute Azkue maite» (153). Baina Jurgi Kintanak argitzen duenez (154), Azkue »Olabide bezalako sabindarrak akade­ mian sartzeko prest» omen zegoen. Azkenean, guztira, hamabi euskaltzain izan ziren hautatuak, baina gehienak, Eguzkitza, Olabide eta Eleizalde salbu, Az­ kue lehendakariaren harikoak.
‎Baina Jurgi Kintanak argitzen duenez (154), Azkue »Olabide bezalako sabindarrak akade­ mian sartzeko prest» omen zegoen. Azkenean, guztira, hamabi euskaltzain izan ziren hautatuak, baina gehienak, Eguzkitza, Olabide eta Eleizalde salbu, Az­ kue lehendakariaren harikoak.
‎1.1 Oraingoan lastabalari sua Kanpionek ematen dio, Azkain ek 1907ko otsailaren 19ko El Pueblo Vasco n «Euzkadi» hitza errebindikatzen duela eta, haren esaldi bat hizpidetzat hartuz, ez inori erantzunez, Kanpion (158) bost orri­ alde terdiko artikuluarekin ateratzen da Euskal Herria hitz zaharraren alde, ha­ ren erabilera behetitzen doalako. Baina behetitzen batere arrazoirik gabe. Kan­ pionen ustez, herriek beren izena beraiei dagokien ezaugarri berezi batetik hartzen dute eta belaunez belaun eusten diote, nahiz elementu bereizgarri hori ez bat etorri adierazten duen errealitatearekin. lngalaterrari, adibidez, «anglo­ en lurra» izatetik datorkio izen hori, orobat, «frankoena» izatetik Frantziari, nahiz horien hizkuntzatik frantsesak ez dituen ehun hitz baino gehiago hartu.
‎Izan liteke Euskal Herriaren kasuan ere, hitz hori, «euskararen herria», alegia, hitz egokia ez izatea, zeren, zentzu hertsian, hizkuntza hori mintzatzen den herriari bakarrik aplikatu bailitzaioke. Baina horrelako hitzak zen­ tzu zabalagoan ere hartu ezinik ez dago eta, Euskal Herriaren kasuan, hitz ho­ nek euskaraz egiten den eta egin zen herria adieraziko luke.
‎Aranak berak ere, hori bazekielako, hasieran halaxe ahoskatu eta transkribatu zuen. Baina forma ho­ ri egiazkoa ala itxurazkoa den, hots, bere jatorrian hala zenetz jakitea da kon­ tua. Eta hau etimologiak erakus dezake.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
Lehen forma
baina 77 (0,51)
Baina 54 (0,36)
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
baina bera 8 (0,05)
baina bai 6 (0,04)
baina ez 5 (0,03)
baina Sabino 4 (0,03)
baina hau 4 (0,03)
baina Arana 3 (0,02)
baina batzar 3 (0,02)
baina euskara 2 (0,01)
baina hori 2 (0,01)
baina kontu 2 (0,01)
baina ni 2 (0,01)
baina oraingo 2 (0,01)
baina zer 2 (0,01)
baina Aran 1 (0,01)
baina Jurgi 1 (0,01)
baina XIX. 1 (0,01)
baina adierazi 1 (0,01)
baina ahaztu 1 (0,01)
baina aipatu 1 (0,01)
baina arazo 1 (0,01)
baina argitalpen 1 (0,01)
baina arreta 1 (0,01)
baina asko 1 (0,01)
baina aurrerantzean 1 (0,01)
baina azal 1 (0,01)
baina behin 1 (0,01)
baina berak 1 (0,01)
baina berandu 1 (0,01)
baina berrikuntza 1 (0,01)
baina bestalde 1 (0,01)
baina beste 1 (0,01)
baina betiere 1 (0,01)
baina bidegabeki 1 (0,01)
baina bigarren 1 (0,01)
baina datu 1 (0,01)
baina diferentziatu 1 (0,01)
baina egiazki 1 (0,01)
baina erakunde 1 (0,01)
baina euskal 1 (0,01)
baina euskaltzale 1 (0,01)
baina ezin 1 (0,01)
baina fede 1 (0,01)
baina forma 1 (0,01)
baina galdera 1 (0,01)
baina garrantzizko 1 (0,01)
baina gazte 1 (0,01)
baina gaztelania 1 (0,01)
baina gehien 1 (0,01)
baina gero 1 (0,01)
baina giro 1 (0,01)
baina gogoratu 1 (0,01)
baina gu 1 (0,01)
baina hainbat 1 (0,01)
baina hemen 1 (0,01)
baina herri 1 (0,01)
baina horrelako 1 (0,01)
baina hura 1 (0,01)
baina idatzi 1 (0,01)
baina idazki 1 (0,01)
baina irakurle 1 (0,01)
baina joan 1 (0,01)
baina lehengo 1 (0,01)
baina mezu 1 (0,01)
baina neurri 1 (0,01)
baina oinarrizko 1 (0,01)
baina ondo 1 (0,01)
baina ondoren 1 (0,01)
baina orduan 1 (0,01)
baina oso 1 (0,01)
baina premia 1 (0,01)
baina sabindar 1 (0,01)
baina sarritan 1 (0,01)
baina txosten 1 (0,01)
baina zein 1 (0,01)
baina zenbat 1 (0,01)
Konbinazioak (3 lema)
baina Arana bera 2 (0,01)
baina ahaztu hura 1 (0,01)
baina aipatu ere 1 (0,01)
baina Aran hil 1 (0,01)
baina Arana gabe 1 (0,01)
baina arazo are 1 (0,01)
baina argitalpen hori 1 (0,01)
baina arreta jarri 1 (0,01)
baina asko lagundu 1 (0,01)
baina aurrerantzean bandera 1 (0,01)
baina azal bakarrik 1 (0,01)
baina bai < 1 (0,01)
baina bai egin 1 (0,01)
baina bai Elhuyar 1 (0,01)
baina bai euskalari 1 (0,01)
baina bai gaurkotasun 1 (0,01)
baina bai orde 1 (0,01)
baina batzar areto 1 (0,01)
baina batzar haiek 1 (0,01)
baina batzar hura 1 (0,01)
baina bera arrazoiketa 1 (0,01)
baina bera begirada 1 (0,01)
baina bera dei 1 (0,01)
baina bera egin 1 (0,01)
baina bera emakume 1 (0,01)
baina bera ez 1 (0,01)
baina bera lan 1 (0,01)
baina berak iraultza 1 (0,01)
baina berrikuntza hau 1 (0,01)
baina beste asko 1 (0,01)
baina betiere hura 1 (0,01)
baina bigarren puntu 1 (0,01)
baina diferentziatu handi 1 (0,01)
baina erakunde hau 1 (0,01)
baina euskal abizen 1 (0,01)
baina euskara abiatu 1 (0,01)
baina euskara berri 1 (0,01)
baina ez betebehar 1 (0,01)
baina ez hori 1 (0,01)
baina ezin eskuratu 1 (0,01)
baina fede on 1 (0,01)
baina galdera beste 1 (0,01)
baina gazte gazte 1 (0,01)
baina gero atze 1 (0,01)
baina giro latz 1 (0,01)
baina gogoratu behar 1 (0,01)
baina hainbat arrazoi 1 (0,01)
baina hau bezain 1 (0,01)
baina hau ez 1 (0,01)
baina hau herri 1 (0,01)
baina hau ulertu 1 (0,01)
baina hemen ere 1 (0,01)
baina herri ere 1 (0,01)
baina hori egin 1 (0,01)
baina hori erabaki 1 (0,01)
baina horrelako hitz 1 (0,01)
baina hura merezimendu 1 (0,01)
baina idatzi bidali 1 (0,01)
baina idazki hori 1 (0,01)
baina irakurle jakin 1 (0,01)
baina joan batzuk 1 (0,01)
baina Jurgi Kintana 1 (0,01)
baina kontu ez 1 (0,01)
baina kontu hau 1 (0,01)
baina lehengo iturri 1 (0,01)
baina mezu hau 1 (0,01)
baina neurri dosifikatu 1 (0,01)
baina ni iritzi 1 (0,01)
baina ni uste 1 (0,01)
baina oinarrizko printzipio 1 (0,01)
baina ondo gogo 1 (0,01)
baina oraingo arerio 1 (0,01)
baina orduan inor 1 (0,01)
baina oso ezjakin 1 (0,01)
baina premia handi 1 (0,01)
baina sabindar nazionalismo 1 (0,01)
baina Sabino Arana 1 (0,01)
baina Sabino Larramendi 1 (0,01)
baina txosten hori 1 (0,01)
baina XIX. mende 1 (0,01)
baina zein deitu 1 (0,01)
baina zenbat jakin 1 (0,01)
baina zer suposatu 1 (0,01)
baina zer ukan 1 (0,01)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia