2004
|
|
—galdetu nion. Burutik joana baineukan La Vachek Antiaju Berderi
|
ematen
zion izen hura, Eztenas.
|
|
La Vache itsusi honek harrigarria egin zaidan zerbait esan duela lehenago. Balantzategi paradisua dela behientzat, hemen behiek ez daukatela ez lanik, ez diziplinarik eta ez ezer, eta batzuetan banketeak ere
|
ematen
dizkietela... holako kontuak esan ditu. Eta, pentsatzen jarrita, ez al da hori bitxia?
|
|
Beltz koloreko behioi banketea
|
ematen
digute. Bankete gauean gertatu zena.
|
|
Ni heldu ondoren hamabi behi izan ginen balantzategin, bost gorri eta zazpi beltz. Gehienak, La Vache qui Ritek aurreratu bezala, makalak ziren, egun osoa jaten edo erdi lotan pasatzen zutenetakoak, baina, alde onak ere ikusiz, atseginak ziren, behi gozo gozoak, zernahi laguntza
|
emateko
prest egoten zitzaizkidanak. Guzti guztiek, gorri zein beltzek, nire aldamenean egon nahi zuten, nirekin batera etzan, nirekin batera joan belazeetara edo erreka txokoetara.
|
|
Genoveva pertsona oso serioa zen, hitz gutxikoa, berrogeita hamar urte ondo beteak zituena. Gaurko egunetik begiratuta, bizitzak
|
eman
didan esperientziarekin, Pauline Bernardetteren kontrako izpiritua zela iruditzen zait. Izanez ere, nire mojatxoak zera ematen du, bihotz baten partez hamar bihotz ttiki ttiki dituela handik eta hemendik partituak, hamar bihotz ttiki katuen txintxarriak bezalakoak, eta beraietan mugimendu handia dabilela beti, alai edukitzen dituela esate baterako hiru, goibel eta mutu bi, eta beste bat zartatua, eta beste lau haserre eta soinu txarrarekin.
|
|
Gaurko egunetik begiratuta, bizitzak eman didan esperientziarekin, Pauline Bernardetteren kontrako izpiritua zela iruditzen zait. Izanez ere, nire mojatxoak zera
|
ematen
du, bihotz baten partez hamar bihotz ttiki ttiki dituela handik eta hemendik partituak, hamar bihotz ttiki katuen txintxarriak bezalakoak, eta beraietan mugimendu handia dabilela beti, alai edukitzen dituela esate baterako hiru, goibel eta mutu bi, eta beste bat zartatua, eta beste lau haserre eta soinu txarrarekin. Horregatik erantzuten dit erantzuten didan bezala, eguna komentutik kanpora pasatzen duenean:
|
|
Genovevaren zintzarriak ez zuen huskeriagatik soinurik aterako, ez zen lurraren dardar arin batekin larrituko. Ordea, zerbaitek kolpe gogorren bat
|
ematen
bazion, orduan bere zintzarriak soinu latz eta iluna aterako zuen, zintzarria bera pitzatzeko gauza zena. Eta, hain zuzen ere, andre haren bihotzak pitzatua zirudien senarra eta beste bi lagunen fusilamendu hartaz geroz.
|
|
Bazuen, hori bai, haranaren inguruko herrian bizi zen morroi zahar zaharra, guk Bizkarroker deitzen geniona, eta enkarguak eta beste zenbait lan arin egiten zizkiona. Ordea Bizkarrokerrek laguntza eskasa
|
eman
ziezaiokeen, zeren gizon hark, guk ematen genion ezizenak adierazi bezala, bere onenaz aurrera baitzirudien ordurako, eta sarritan goiza besterik ez baitzuen egiten lanean. Bere bizikleta hartu eta herrira joaten zen bazkaltzera, poliki poliki, erortzeko beldurrez...
|
|
Bazuen, hori bai, haranaren inguruko herrian bizi zen morroi zahar zaharra, guk Bizkarroker deitzen geniona, eta enkarguak eta beste zenbait lan arin egiten zizkiona. Ordea Bizkarrokerrek laguntza eskasa eman ziezaiokeen, zeren gizon hark, guk
|
ematen
genion ezizenak adierazi bezala, bere onenaz aurrera baitzirudien ordurako, eta sarritan goiza besterik ez baitzuen egiten lanean. Bere bizikleta hartu eta herrira joaten zen bazkaltzera, poliki poliki, erortzeko beldurrez...
|
|
Bere bizikleta hartu eta herrira joaten zen bazkaltzera, poliki poliki, erortzeko beldurrez... Begiratu Bizkarrokerri eta hala
|
ematen
zuen: konpainia apur bat egin ziezaion zeukala Genovevak morroi.
|
|
konpainia apur bat egin ziezaion zeukala Genovevak morroi. Hala
|
ematen
zuela, diot, eta oso ondo esana dago, zeren morroi zaharrak ustekabe bat emango baitzigun behi guztioi, baita La Vacheri ere. Etxe hartako arrarotasunetako bat zen Bizkarroker.
|
|
konpainia apur bat egin ziezaion zeukala Genovevak morroi. Hala ematen zuela, diot, eta oso ondo esana dago, zeren morroi zaharrak ustekabe bat
|
emango
baitzigun behi guztioi, baita La Vacheri ere. Etxe hartako arrarotasunetako bat zen Bizkarroker.
|
|
Andre sendo, Genovevari ez genion ahuldade unerik ikusten, ezta basoko kanposantu ttikira erretiratu eta hiru gurutzeen aurrean belaunikatzen zenean ere, eta hain zen justua bere hizketa edo keinuei buruz, non horietako bakar batek sekulako garrantzia hartzen zuen guretzat. Bere agur batek poza
|
ematen
zigun egun osorako; bizkarrean txapaka eginez gero, berriz, saltoka hasteko gogoa. Eta gertatu zen andre sendo eta justu hark bere ondora deitu ninduela behin, esanez:
|
|
Baina, jakina, garai bakoitzak berea du, eta konformatu beharra dago. Orain Pauline Bernardette daukat zaindari, gutxik merezi duten suertea; baina zaharra naiz, ezinezkoa zait xinpletasunak
|
ematen
duen zoriona. Bitartean, arazo asko zituen jendearen artean bizi nintzen orduan, gerraren ondorio larriak bistara zeuden garaian; baina gaztea nintzen, ergela ere bai, eta bizitza arina egiten zitzaidan.
|
|
Zoriona ez zen, halere, Genovevak niri
|
emandako
trataera bereziaren ondorio bakarra. Tratamenduak itzala ere eman zidan, zerbait handia izan banintz bezala tratatzen ninduten ukuiluko behi makalek.
|
|
Zoriona ez zen, halere, Genovevak niri emandako trataera bereziaren ondorio bakarra. Tratamenduak itzala ere
|
eman
zidan, zerbait handia izan banintz bezala tratatzen ninduten ukuiluko behi makalek. Gauzak hola, areagotu egin zen nik Balantzategiko etxe ondoan aurkitzen nuen gozotasuna.
|
|
Beharbada bera bezalako gorrientzat izango zen, beharbada ni edo La Vache bezalako beltzentzat. Auzia erabakitzekotan zegoen, eta Bidanik lehenbailehen erabaki zedin nahi zuen— Harroa ez bada, zergatik
|
ematen
dio izen hori bere buruari. La Vache qui Rit!
|
|
Min
|
eman
zidan Bidaniri hitz haiek entzuteak, baina hain nengoen makalduta garai hartan, hain nintzen euli buru, non ez bainuen ahoa zabaltzekorik ere egin. Lotsagarria benetan, oraindik ere damuz betetzen nauen portaera.
|
|
—Emaiguzu denda zuen lorategian jartzeko baimena, Soeur, ikara
|
ematen
digu hor kanpoko zelai batean jartzeak. Hemengo murru hauen babesean seguruago sentituko gara —esan zioten Pauline Bernardetteri.
|
|
Pauline Bernardettek duda egin zuen. Buruak ezetz esaten zion, ezin zituela desobeditu komentuko erregelak, eta gainera ez zela hainbesterako, inguruetan ez zegoela hainbeste mendi, Altzuruku bera ere ez zela urruti gelditzen; baina bere bihotz guztiek, bere hamar txintxarriek, kontrakoa esaten zioten, babesa
|
emateko
mesede eskean etorritako jende hari.
|
|
Nire aldetik, ikusi mugimendu hura eta pizten hasi nintzen, nire euli buruak eragindako ergeltasunetik ateratzen. La Vachek gerrari buruz esandakoa etorri zitzaidan gogora; eta errotan biltzen zen Antiaju Berderen talde hura, eta behioi
|
ematen
zizkiguten banketeena.
|
|
Inbitazioa onartu eta barrura sartu zen La Vache, eta haren atzetik abiatu ginen beste sei beltzok; guretzat baitzen egun hartako banketea, ez gorrienzat. Baldin eta Bidanik edo beste gorriren batek sartzekoa egiten bazuen, Bizkarrokerrek makilazo bat
|
ematen
zion beste alde batera bidaliaz.
|
|
Gaurko egunetik begiratuta, bizitzak
|
ematen
duen esperientziarekin, ez nuke banketetzat hartuko egun hartan Balantzategin egin genuen jatea. Azken batean, pentsua besterik ez zen, aldian behin Chevrolet kamioi batek zakutan ekartzen zuena.
|
|
Baina, nahiz den dena lasai egon, nire barruko Setatsuak kezka zeukan. Ez zuen pentsu bankete harena konprenitzen, eta urduritasuna
|
ematen
zion horrek.
|
|
Hondar artean, belar edo ur izpirik gabe, berdamenaren gozotasunik gabe, behiak sufritu egingo du, eta maiz, eguzkiak ankerki jotzen duenetan eta, atzera egin eta ukuiluratzeko gogoz erotuko da. Baina benetakoa izan nahi duen behi horrek, eta ez behi ustel edo makal, ez dio etsipenari amore
|
emango
; aurrera jarraituko du desertua zeharkatu eta mendi hezeak, baso itzaltsuak, begietan har ditzan arte. Orduan, poetaren esana gogoratuz, halaxe deklaratuko du:
|
|
Bada, ez duzu haboro sofrituren. Piarres gure haizoak zure eskua galdatu deitazu, eta nik
|
eman
deiozut. Gizon ona duzu, hirur hogei behi badituzu etxen eta lur sail anitz".
|
|
Alde batetik, erabakita nengoen ukuiluko behi makalekin inolako tratabiderik ez izatera; ez nien diosalik ukatuko, noski, baina bai gainerako guztia. Alferrik
|
emango
zidaten hizpidea, alferrik eskainiko belar goxorik edo etzateko toki onik. Kontu haiek guztiak bukatuta zeuden.
|
|
Kontu haiek guztiak bukatuta zeuden. Beste aldera, ordea, La Vacherekin edukitako harremana erasana zegoen, eta denbora
|
eman
behar zitzaion zauriari. Ezin nintzen errota inguruetara joan eta bere aurrean jarri, esanez:
|
|
Ikerketari ekin nion bakarrik gelditu eta aurreneko egunetan, eta nahiko alaitasunez gainera. Zeren hori baitu Bakardade izeneko desertuak, hasiera batean ez duela
|
ematen
gogor, baizik eta gozo, lasaigarri, arnasa emaile. Abioi eroriaren bila haranean gora eta behera nenbilela, sekula ez bezala sentitu nintzen, eta eskerrak ematen nituen ukuilua eta behi makalak begi aurretik kenduak nituelako.
|
|
Zeren hori baitu Bakardade izeneko desertuak, hasiera batean ez duela ematen gogor, baizik eta gozo, lasaigarri, arnasa emaile. Abioi eroriaren bila haranean gora eta behera nenbilela, sekula ez bezala sentitu nintzen, eta eskerrak
|
ematen
nituen ukuilua eta behi makalak begi aurretik kenduak nituelako. Udazkenaren erdi aldera harkaitz batzuetara iritsi eta abioia ikusi nuenean, berriz, oso ideia ona iruditu zitzaidan haren hego hautsi baten ondoan etzatea, gerrari buruz pentsatzen, han eroritako pilotoarengan pentsatzen, edozein gauzatan pentsatzen.
|
|
Niri erantzuna
|
ematen
saiatu beharrean, La Vache zutik jarri zen kolpetik. Urduri mugitzen zituen lau hankak, eta larriki begiratzen zuen aurreko puntu batera.
|
|
Ukuiluko behiek, eta areago granja edo herri handietan bizi direnek, mila gauza desberdin dauzkate egiteko eta ikusteko: batean, kamioi berrian eramango dituzte; bestean, musika ezezaguna jarriko diete; hurrengoan, pentsu bitxiren bat
|
emango
die ugazabak. Eta beti bisitak, eta beti behi berriak, toki eta nazio guztietakoak, eta abar eta abar.
|
|
Hala, su egin behar zen azken egunetarik batetan, ezpal beltz eta ttipiño bat ikusi nizun lurrean, lehenago ere errerik zirudiena, eta hartuko dizut ez dizut hartuko egon ninduzun denbora batez. Azkenean, saskirat
|
eman
nizun eta errefektuarrera eraman. Eta zer erranen duzu gertatu zela, Mo?
|
|
Ez dezadan nire barruko Setatsuak bezain zuri hitz egin; azkenaldi honetan maizegi egiten dudan gauza, bide batez aitortuta. La Vache eta biok zoriontsu izan ginela
|
eman
dut aditzera, eta baieztapena zuzendu egin beharra daukat; zuzendu, ez aldatu.
|
|
Handik aurrera eta udazkenak iraun zuen bitartean, ez zidan erantzun txar bat
|
eman
, eta petraldu ere gutxiagotan petraltzen zen. Horren ordez, mutu jokatzen zuen, niri ezer kontatu gabe, eta gau batzuetan —mutu eta isil orduan ere— nire aldamenetik altxa eta alde egin egiten zidan.
|
|
—Kontuz! —hots egin nion, zeren basurde haietako batek haginka egingo ziola
|
ematen
baitzuen. Baina ez, ez zion egin.
|
|
—Ene lagun on ona —entzun nuen orduan—, alde kobazulo horretatik. Zoritxarrez, zure lagun hori nahastu egin da burutik eta, bere naturalezaren aurka jokatuz, atzerapauso bat
|
eman
du. Baina zu ez zaitez itsutu.
|
|
Bultzaka eta bultzaka, azkenean udaberria mendi osoaz nagusitu zen, eta belarra eta lorexka besterik ez zen ikusten bazterretan. Berehala, neguan galdutako pisu guztia irabazi nuen, eta patxada batean
|
ematen
nituen orduak. Patxadan eta pentsatzen, jakina.
|
|
Herriak leku lasaia
|
ematen
zuen, Balantzategiko ingurua bera baino lasaiagoa, eta baita hutsagoa eta isilagoa ere. Inor bizi ote da hemen?, galdetzen nion aldika neure buruari.
|
|
Eta balkoiko itzal hura ere han izaten zen. Baina, nahiz gizon puskak behin ere baino bizkorrago eta sentituago kantatu zu zira zu ekhiaren paria, liliaren floria, itzalak ez zion amorerik
|
ematen
. Balkoi hark Troia ematen zuen, murailaz gordea eta zabalezina.
|
|
Baina, nahiz gizon puskak behin ere baino bizkorrago eta sentituago kantatu zu zira zu ekhiaren paria, liliaren floria, itzalak ez zion amorerik ematen. Balkoi hark Troia
|
ematen
zuen, murailaz gordea eta zabalezina.
|
|
Halere, animalia ohiturazalea izan behia, eta betiko bizimoduarekin jarraitu nuen. Arratsero, bukatu nire frantziberde edota pagotxa jateak, eta buelta bat
|
ematen
nuen etxalde hartatik. Jakin gabean, nire etorkizunaren oinarri eta hesolak jartzen ari nintzen.
|
|
—Ez du kantari txarra
|
ematen
—esan nion, Piarres gogoan hartuz.
|
|
Zergatik ez joan komentura? Eta gainera, zein segalari ona
|
ematen
duen neska honek!
|
|
Hasiera batean nekoso ekin nion, eta soilik lasaitasunagatik, Setatsuak bakea
|
eman
ziezadan. Ordea idaztea oso gustukoa izan nuen segituan, eta buru belarri eta adar murgildu nintzen gogoratzeko lanean.
|
|
Begiratu dagoeneko idatzi dudanari eta harritu egiten naiz: ez dut kontatu ustez kontatu behar nuena, eta iritzi askok ez dute nireak
|
ematen
. Esaterako, ahala eduki eta Balantzategira itzuliko nintzatekeela idatzi nuen hasieran, eta aitorpen faltsuagorik ezin dut imajinatu.
|
|
Esan nezake beste modu batera ere: Denboraren Gurpila geratzen denean, Sekretuen Gurpilak jarraitu egiten du jiraka eta erantzunak
|
emanez
. Agian erantzun hori jaso egingo du norbaitek, agian galdu egingo da beste edozein gurpilen lokatz izpia bezala:
|
|
La Vache qui Rit izeneko behiak salbatu egiten nau, eta gerra bukatu berriaren albistea
|
ematen
dit gero 45
|
|
Genovevaren nortasuna. Beltz koloreko behioi banketea
|
ematen
digute.
|
|
Hain harritua nengoen palazioen gainean jakindakoarekin, non une batez ahaztu egin baitzitzaizkidan nire behitasuna eta nire behitasunak
|
ematen
zidan lotsa. Setatsuak atera ninduen nire gogoetatik:
|
|
Antiaju berde eta bere laguntzaileak. babelgo dorrearen kontuak. La Vache qui Rit izeneko behiak salbatu egiten nau, eta gerra bukatu berriaren albistea
|
ematen
dit gero.
|
|
Moja ttikiak joanda bezala segitzen zuen, eta zabal zabaldutako begi haiek ikara
|
eman
zidaten. Duda egiten zuen, agian fedea galtzeko zorian ere bazegoen.
|
|
—Pentsatzen jarrita —hasi nintzen orduan—, ia gauza bera da Babelen gertatua eta Piarresekin gertatua. Zeren, jakina, zer gertatzen zen Jainkoak hizkuntzak nahastu eta bakoitzari berea
|
eman
zionean. Bada, batek" pasa egidak pala" esaten ziola besteari, eta honek aitzurra pasatzen ziola.
|
|
salbatzaile bat sortu zitzaidan aldapa bukatu eta basoa hasten zen arrastoan bertan. Bai, hantxe zegoen, harro eta tente, egun hartaz geroztik eta denbora denboretan lagun mina izango nuen behi beltza, bere buruari La Vache qui Rit izena
|
ematen
ziona.
|
|
Jira beste aldera eta errotarantz abiatu nahi izan zuten korrika, baina alfer alferrik, La Vache qui Ritek ez baitzien ezertarako betarik
|
eman
. Burua makurtu eta adarrak aurreratuz, ziztu batean zuzendu zitzaien, eta luze gabe lurrean zilipurdika botea zeukan bata eta uxatua bestea.
|
|
Baso aldera abiatu zen bera, eta nik ere, azala pinportu egiten zitzaidala sentituz, harantz egin nuen. Antiaju Berderi apuntatzeko betarik
|
eman gabe
, babesean jarri ginen biok.
|
|
—Balantzategiko gehienak makalak dira, konturatuko zara zerori ere. Belarra jan, ukuiluan egon, beti ordutan ibili, puaf!, nazka
|
ematen
du pentsatzeak ere. Zu ordea, ikusi gaua datorrela eta halere nirekin gelditu zara.
|
|
Halaxe da: batzuetan banketeak
|
ematen
dizkigute.
|
|
—Lagun on ona —sartu zen Setatsua— Ondo dago lagunak egitea, baina ez dago ondo ezagutzen den aurrenekoarekin itsutzea. Balantzategiko ukuiluan beste hamaika adiskide dauzkazu zain, eta ezagutzera
|
eman
zenieke zeure burua.
|
|
—Niri ere
|
ematen
dizkit lanak —hasi zen segidan bera, ilargiari begira jarri eta pentsakor hitz eginez— Ez dakit, nire kasuan gaizki dago zerbait. Nire barruko ahotsak ez du behi batena ematen.
|
|
—Niri ere ematen dizkit lanak —hasi zen segidan bera, ilargiari begira jarri eta pentsakor hitz eginez— Ez dakit, nire kasuan gaizki dago zerbait. Nire barruko ahotsak ez du behi batena
|
ematen
. Beti gauza berdinak esaten dizkit, borroka kontuak beti:
|
|
Basoa, baso itxia, hara hor zure benetako etxea!". Zenbaitetan, halaxe pentsatzen dut, zerbait oker joan eta basurde baten ahotsa
|
eman
zidatela, ez behiarena.
|
|
Ni isilik gelditu nintzen. Alde batera, ezinezkoa
|
ematen
zuen, baina bestera La Vacheri baso usaina antzematen zitzaion, behi batek oso gutxitan izaten duen gauza. Beharbada, horregatik iruditzen zitzaien eroxko Antiaju Berderen bi morroi hortzaundiei.
|
|
—Eskerrak! Eskerrak arrazoi ona
|
eman
duzun! —esan zidan gero— Proba bat jarri dizut bururik duzun ala ez ikusteko, eta zuk eduki, alajaina!
|
|
Arnasa lasaitu zitzaidan. Hitzik gabe, pentsamenduaren bitartez alegia, eskerrak
|
eman
nizkion Setatsuari.
|
|
La Vache qui Ritek eten egin zuen bere hizketaren haria, eta isilaldi bati ekin zion. Nire aldetik, amore
|
emanez
, begira jarri nintzen, eta ilargi handi bat ikusi nuen zeruan. Harana isil isilik zegoen, hego haizeak han eta hemen ateratako txintak besterik ez ziren entzuten.
|
|
Desasosegatu, eta marru egin nuen. La Vachek, berriz, lehenengo kolpea
|
eman
zion ateari. Alferrik, jakina, ateari ez baitzion zirrikitu bat besterik egin.
|
|
Ez zegoen Eutropio santua bezain belarri fina izan beharrik hormarekin kolpeka hasteko. Eta, hain zuzen ere, La Vachek etengabe
|
ematen
zituen kolpe haiek. Nik, aldiz, ahaleginak egiten nituen bera bezala ez hasteko, baina azkenean, zerbait lasaitzearren, zutabe baten aurka bidaltzen nituen adarrak.
|
|
Zabaldu zizkiguten ateak, eta zoriona izan zen, zoriona eta arnasa, marmitari tapakia kendu eta haizea etorri izan balitzaigu bezala. Ondoren, zituenak eta ez zituenak
|
emanez
, La Vachek bidea ireki zuen ate inguruan zegoen jendearen gainetik pasaz, eta bonboa jotzen segitzen zuen herritarra hankaz gora bota zuen. Hantxe gelditu zen nazkantea oinaze batean eta bizkar saihetsak ondo zanpatuta.
|
|
Hasiera batean, ederki
|
eman
genituen kolpeak, nik asko eta La Vachek gehiago, eta hogeita hamar hezur hautsitako behia naizela esan ahal badut gaur egun, harrotasun hau festa hari zor diot batez ere. Ordea, herritar asko ziren, mila eta gehiago ziren, eta ezparak bezala inguratzen ziren guregana, etengabe, zikin, mingarri.
|
|
ez zebilen ni baino hobeto. Aitzitik, nik neronek baino nekatuagoa
|
ematen
zuen, eta erotzeko zorian.
|
|
Kosta egiten zitzaigun bide on bat hartzea. Gehien gehienak, zerbait igo eta, gutxiena
|
ematen
zuenean, beheraka abiatzen ziren, haran zokora. Eta izan, ezbehar handia zen hura guretzat:
|
|
Eta aitortu egingo dut. Bada zera, Setatsuaz hitz egiterakoan zakar aritzeko joera daukat, batez ere temosoa delako eta bakerik
|
ematen
ez didalako. Eta egia da, nire Ahots, Aingeru Guardakoa edo dena delakoa setatsua da, eta hiztunegia, eta tristea ere bai batzuetan, eta askojakina; baina akats horiekin guztiekin batera, oso lagun ona eta argia izan zaidala ere onartu beharra daukat.
|
|
Ilargiaren argiak nahastu egiten zituen koloreak: gorri zirenek beltzak
|
ematen
zuten, eta txuriek, urdinak. Goroldioak alfonbra ilun bat egiten zion lurrari.
|
|
—Eta halako batean —jarraitu nuen nire logikaz, izugarri nekatuz—, mendikoek zakuen bila jaistea erabakitzen dute. Egun horretan, disimulatzeko premiarik gabe, arroza eta gainerakoen tapaki izan den pentsua
|
ematen
digute, zorioneko banketea.
|
|
Hala eta guztiz ere, eta esandakoak esanda, hasiera batean ez nion gaizki erizten nire barruko Setatsuari, eta arrazoi pittin bat ere
|
ematen
nien bere alde hitz egiten zidatenei. Aldika aldika, nire lagunik lagunena iruditzen zitzaidan, une atseginetarako adiskide ona eta garratzetarako hobea; hitz egiten zuenean, gustura entzuten nion.
|
|
Aurreratzen nuen ahoa, eta izotz mokadu bat sartzen nuen bertan. Egiten nuen uxar zerriei ikasita bezala, eta lehenengoan, hotzikarak
|
ematen
zizkidan puska bat barrura. Amorrarazita, ondo zutitu eta ingurura begiratu nuen.
|
|
Marru egin nuen, ea behi adiskideren batek erantzun eta etxerako bidearen ideia
|
ematen
zidan, baina isiltasunak jan egin zuen nire dei hura, zapoak eulia jaten duen bezalaxe. Eta berriro ere, isiltasuna, elurraren zuria, harkaitz haren beltza.
|
|
Eta bitarte horretan guztian, nire barruko Setatsua txintik atera gabe. Antza, mindua zegoen aurrez
|
emandako
erantzun txarrarekin.
|
|
Pentsatzen jarrita, Setatsuak berak ere oso gaztea izan behar zuen garai hartan, bestela ez zen erantzun txar batengatik haserretu izango. Txarragoak
|
ematen
dizkiot orain, eta ez da asko estutzen. Jakina, aspaldi honetan berak nahi duena egiten dudala, hori ere bai.
|
|
—Ezin al didazu ideia ttiki bat
|
eman
, lagun? —esan nion orduan, eta ez dakit nola esan nion ere.
|
|
Gaztea nintzela, noski, eta oso aspertua nengoela goiko alde elurtuan. Baina, aitzakiak; kontua da beheratu egin nintzela, koipea
|
eman
niola Setatsuari. Horrek ez dauka bueltarik, eta, egiatan, ahal banu oraintxe bertan emango nizkioke bi ostiko neure buruari.
|
|
Baina, aitzakiak; kontua da beheratu egin nintzela, koipea eman niola Setatsuari. Horrek ez dauka bueltarik, eta, egiatan, ahal banu oraintxe bertan
|
emango
nizkioke bi ostiko neure buruari. Gainera, Setatsua ez zegoen amore emateko prest.
|
|
Horrek ez dauka bueltarik, eta, egiatan, ahal banu oraintxe bertan emango nizkioke bi ostiko neure buruari. Gainera, Setatsua ez zegoen amore
|
emateko
prest.
|
|
Setatsuak arrazoi zuela konprenituz, nagitasunez mugitzeari ekin nion, eta hiru pauso
|
eman
eta gelditu egin nintzen. Pixka bat itxoin, eta beste bi pauso.
|
|
koxkor guztiak elurraren gainean zeuden orain; hamasei bat ziren, denak belarridunak. Pauso bat
|
eman
nuen, belarridunek beste bat. Nik hiru, haiek hiru.
|
|
Eta izar batzuk, eta ilargia. Halako batean astindu batez mugitu zitzaidan isatsa, ezustean, eta ezuste harekin bost pauso
|
eman
nituen azkar azkar.
|
|
—egin nuen garrasi herio hartan. Eta herioak
|
emandako
indarrarekin jauzi ikaragarria jo eta pendizean behera abiatu nintzen buruzka.
|
|
Han beheko aldeko putzuren batean murgiltzekoa nintzela
|
ematen
zuen.
|
|
Eta esatearekin batera, nire isatseko ileetatik tiraka ibilitako otsoak, kosk, hortzak sartu zizkidan nire gorputzeko zati urruti hartan. Deiadar eginez, sekulako ostikoa
|
eman
nion, eta baita bete betean harrapatu ere. Hantxe joan zen gaixoa intzirika.
|
|
Setatsua, ez ninduen hainbeste amorrarazten; berea egin beharrekoa zen, bai, baina bazekien agindurik
|
eman gabe
ere pasatzen. Aingeru Guardakoa nuela ere sinistuta nengoen ia.
|
|
Hola hasten denean, amore
|
eman
behar Setatsu zaharrari. Bestela ez da isiltzen.
|
|
Ez da bada jaikitzekoa izango? Hori baldin bada kontua,
|
eman
bakea argitu arte, mesedez.
|
|
Ordea hegogabea naiz eta ezin dut gorputzik mugitu ezpada lurraren gainean lau hankak ondo jarri ondoren, eta orduan ere nahiko nekez, zeren onenak
|
emanda
bainago. Hain zuzen ere, eta txori kontuak alde batera utzita, horrexegatik ez naiz itzultzen Balantzategira, daukadan sasoi kaxkarragatik; sasoirik banu, ez nuke hego beharrik izango, bihar bertan aterako nintzateke bidera.
|
|
inuzentea izan behar du behiak, ergela izan behar du behiak, kankailua izan behar du behiak, Denbora partitzaileak" mordoxka bat" esan eta berak" eskerrik asko" erantzuteko! Eskerrak
|
eman
orduan. Ez zen, ez, behi hura nire antzekoa!
|
|
Eta, jakina, nik irentsi egiten dut dena pixka bat protestatu eta gero—: Kontuz, Soeur Pauline Bernardette, sobera belar
|
emaiten
derautazu. Hola jarraitzerat, laster hipopotamu nuzu, ez behi.
|
|
itsututa nengoen, eta nahiz begiak zabalik eduki, argitasun bat besterik ez nuen sumatzen, aurrean maindire txuri bat jarri izan balidate bezala. Ezjakintasun hark, noski, zer pentsa
|
eman
zidan, eta baita irudimena berotu ere komeni dena baino gehiago.
|
|
Pentsatzen nuena ziurtatzeko, pausoak
|
ematen
nituen batera eta bestera, zenbaitetan gelditu eta azpian egokitutakoa zapalduz. Eta beti beti, zerbait biguna egokitzen zitzaidan.
|
|
" Alfonbra honek pertsiarra
|
ematen
du —gogoratu zitzaidan— Beraz, ia seguru palazio bateko animalia naizela. Palazioak ttikia ematen duela, hori bai, iturri edo zuhaitzik gabekoa, baina nolanahi ere palazio."
|
|
" Alfonbra honek pertsiarra ematen du —gogoratu zitzaidan— Beraz, ia seguru palazio bateko animalia naizela. Palazioak ttikia
|
ematen
duela, hori bai, iturri edo zuhaitzik gabekoa, baina nolanahi ere palazio."
|