Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 2.210

2000
‎Enbor batzuen kontura eztabaidan ari ginen; halako batean berotu, berak hitz itsusi bat bota eta nik bultzada bat eman nion. Barkamena eskatu nion arren, abokatuak, ministroak eta denekin hitz egin zuen ni zigortzeko. Bultzada haren ondorioz, ia urtebeteko zigorra ezarri zidaten.
‎1985ean argitaratu zuen Ni ez naiz hemengoa liburuarekin eman zien hasiera genero ortodoxia aldetik sail bakar batekoak ez diren materialez osaturiko liburuei, saiakera, prosa poetikoa, literatur kritika, eta zenbait saio narratibo batzen dituzten liburuei. Batzuek tankera teorikoagoa dute, beste batzuek, aldiz, praktikan jartzen dituzte beste horietan adierazitako irizpideak:
‎agerkunde bat izan balu bezala,, sekulako aurkikundea egin dut?, idatzi du egunkarian. . Jainkoaren egarria da gizonaren zorion mina.Zerbait Absolutu behar zuen nere bihotzak, Hartan atsedena eta atsegina edateko.Betetasuna behar nuen, osotasuna, gelditasun osoa, pake egiazkoa, egia hutsa, denetatikdena. Nola bete nintzake emakume gajo batek?
‎Studioetarako ona zen Mattin, ni bezain ona bai, nahiz eta ez zuen nik nuen memoria, baina hark ez zuen studioetarako nik nuen ardura, zeren buruan ehiza bertzerik ez baitzuen... eta ezpata... eta austriarren arrano inperiala, etxeko armarriaren gainean zegoena... eta zeren uste baitzuen ezen Zenonen dortoka deus guti izan zitekeela arrano inperialaren atzaparretan. Baina haren jokamoldea, bertzalde, ez zen guztiz arrotza gure etxean, aitak anitzez ere gehiago miresten zituenez gero Mattinek egozten zituen oilagorrak, basurdeak eta oreinak, nik studioetan ehizatzen ahal nituen ahate filosofikoak baino, osaba Joanikotek erraiten zuen bezala, konparazione.
‎Eta gizon hark, zeinari berant gabe jakin bainuen ezen Alain Coup d’Œil zeritzala, edo Alain Coup d’Œil le Normand, Normandiakoa zelako, jarri zuen ene gainean bere begi bakar beldurgarri hura... eta uste nuenean ezen neure bizitzako hutsik handiena egin nuela, zeren eten bainuen haren hitzaldia punturik gorenean, eta zeren behako krudel hartarik ez bainezakeen deus onik iguriki; aitzitik, bigundu zuen apur bat bere behakoa, egin zuen irri, eta erran zidan ondotik:
‎Eta galdetu zidanean, kasik segidan, ea zer egiten zuen ni bezalako frantses batek Espainiako galeoi batean, gezur erran nion, ihardesten niolarik ezen bitartekoak eta arartekoak zirela gutienekoa, xedea garbi zegoenean... eta, Utopiari buruzko kontuak aipatu beharrean, El Doradokoak aipatu nizkion, jakina, zeren eta El Dorado nahi bainuen Frantziako koroarentzat...
‎Hark hala erraiten zuen, eta uste dut ezen, oroitzen dudan neurrian, arrazoin zuela. Baina, Pedro Huizi hala moduzko pintorea bazen ere, mundu hura bertatik ezagutzen ez zuen ni bezalako gazte batendako ezin ikusgarriagoa izaiten zen haren pintzelaren mugimenduei jarraikitzea, noiz eta, marrazkiaren ondotik, pintatzen hasten baitzen, pinturak paletan nahasten eta bir nahasten zituela, kolore egokiaren bila beti ere, hemen argiago, han ilunago. Eta, pinturen bidez koadro haiek eta mundu haiek sortzen zituela, jainko tipi bat iduritzen zitzaidan Pedro, zeren halakoak baitziren enetzat, funtsean, bere artelan haiek, Jainko Handiaren kreazioaren metafora.
‎Neskari Catherine zeritzan, baina bertze neska guztiek Mignon deitzen zioten, eta galdetu nionean nola nahi zuen nik deitzea, haren behakoari malizi puntu bat zeriola, ihardetsi zidan: " Oraingoz, Catherine; geroxeago, benturaz, Mignon...", adierazten zidalarik, gisa hartan, ezen izen batetik bertzerako jauziak prezio bat zuela.
‎Handik atera ginenean, ordea, gizon bat atera zitzaigun biderat, eta, so ere egiten ez zidala, Mignon besarkatu eta zaflako amoltsu bat eman zion ipur-masailean. Eta, bat batean, ene anaiarekin gertatu zitzaidan bezala Elbira zela kausa, jeloskor sentitu eta besoa tinkatu nion, frantsesez erraiten niola, haserre, ezen utz zezala Mignon bakean; gizonak ez zuen nik hitzez adierazia ulertu —zeren eta holandarra baitzen, berehala jakinen nuen bezala—, baina bai keinuz adierazia, eta, hala, hark ni paparretik atxiki, eta ulertzen ez nizkion hitzak erran zizkidan. Eta, noiz eta baitzirudien ezen muturka hastera gindoazela, Mignon tartean sartu eta ene alde atera zen, erraiten ziola gizonari ozentki nik ez dakit zer, holandesez segur, zeren eta Mignonek holandesez eta frantsesez baitzekien eta nik ez nion ulertu.
‎Oraingo aldian bai, ahoa ireki nuen, oker aditua zuritzeko asmoz, baina emaztekiak bertzela ulertu zuen nire keinua, haserrea ikusiz argitu nahia baizik ez zegoen lekuan.
‎Haatik, horrek ez ninduen urrikalgarriago egiten. Kristina, bederen, lau egun lehenago anaia Josu eta bere lagun xarmangarria bezala, deus guti larritu zuen nire bisaia zafratuak. Juxtu juxtu eskaini zidan sukaldeko trapu zikin samarra, sudurpeko bi lorratz gorriak xukatu beharrez.
‎Niri, berriz, begi klixkarik ere ez zidan opatu handik kanporatzean. Togasekin, neskaren aipua barrenetik atera zitzaidan, motza eta zehatza izan behar zuen nire agurraren atari.
‎Borrokan isuri nintzen teklatura iraulitako ene eri gogortuekin; eznahia ageri zitzaien, une horietako bihotz ikararen kronikagile bihurtzeko. Nire begiek bildutako irudi arrailagarriei molde idatzi kutsugabea ematera lehiatuta ere, emaitzak parekotasun urruna zuen nik ikusiarekin:
‎bi lorategi publikoren arteko karrika iluna, harresiz haratagoko auzoetara isurtzen zen errepide zabala zuena buruan. Etxe gero eta hurbilagoan anaiaren neska ondoko gelan izanen nuela oroitzeak bizitasunez hornitzen zuen nire ibili kulunkaria. Oinezkoen semaforoan, argi berdeak egin zidan.
‎Aspaldi zuen nire lagunak errieta ematen ez zidala, eta lehenagoko denboretan bezain desatsegin zitzaidan. Urteen bortxaz pairua urritzen zaigu denei eta ni ez naiz salbuespena.
‎Eskalatzaileak, ene begi suminduei ihes eginez, bertze zerbait idatzi zuen nire orriaren gainean. Aurrekoa baino laburragoa zen:
‎Hondora bidean, ordea. Hogeita lau ordu lehenago toki horretan berean hautatu nuen leloaren oihartzunak irri ajataka durundatu zuen ene buru barne minduan.
‎Korbata estua laxatu zuen nik zigarroa piztuta. Arnasarako bide zabalagoa giro ketu berrian.
‎Gisako ateraldi batek, ordea, ongi etorri eskasa hartuko zuen orain. Nire andrearen erretolikek kutsatua ez bazen bere kabuz erabakita, neskak ez zuen nirekin prestu agertzeko asmorik.
‎Unaik kontent ematen zuen ni ikusteagatik, eta hori ez zen astoaren goizeko arrantza. Elkarrekin egindako azken asteburuak egina bide zuen mirari tikia.
‎Kanpoan, abuztuko eguzki goiztiarrak itsumen bilakatu zuen nire begietako lausoa. Ximurraren luneta beltzen bekaiztoan berreskuratu nuen nire lehengo lekua gidariaren ondoan.
‎Atzoz geroztik gogoa ozpintzen zidan irudiak tartea eskatu zuen ene baitan: Kristina ostatutik lekutzen, Ximurrarekin batean.
‎Aspaldiko partez, ordu erdi abantzu zuen nirekin bisaia ilundu gabe, eta ez nuen dena kakaztu nahi zapata takoidun triste eta aise ere prosaikoagoen kontura. Egoeraren latzagatik ere, eroso sentitzen nintzen whiskyak gure artera ekarritako giro bare, kasik adiskidetsuan.
‎Hori niretako zen. Erretzeko gogoak, sexuaren menturan ahantziak, berragerpen latza egin zuen ene baitan.
‎Potzolorekin nirekin baino luzeago joan zitzaion kafe gozatzea, ez baitzuen xera pare bat egiteko parada galdu. Belarrira zerbait xuxurlatu ere zion, eta nire ikaskide ohiak irribarre egin zuen nik horretarainokoan ezagutu gabeko molde goiti eragingarrian. Kostata utzi gintuen beltxarga bilakatutako ahatetxo itsusiak.
‎Potzolok keinu erre batez gaitzetsi zuen nire jakin eza.
‎Zuzenketa berantiarrak irri motz bat eragin zion, ni are ergelago sentiaraziz. Harriko laburra amaiturik, mandarra kendu eta paretako gakotik zintzilikatu zuen nire aldera etorri aitzin. Haren xilko distiratsua begien heinera nuen abantzu.
‎Felicitas/ Amagoiaren mehatxuen jakitun egin nuen: igarleak demanda aurkeztuz gero, berak ere agertu zuen nirekin batean epailearengana, egunkariko buru izan eta ustezko delituaren egunean. Aukera hori baztertuta —nekagarriegia haren histeriaren lekuko gertatzea—, Anaren etorrerak baizik ez nintzakeen atxiki erredakzioan.
‎Irteerara ailegatzean bihurtu nintzen, nire antzezpenak Anaren oniritzia bil zezan. Lanera berriz ere isuria, ez zuen nire aldera so egiten. Are gutiago gainerako lankideek.
‎Bila etorri zitzaizkidalarik, ziegako paretak, atea eta lastaira —barne horretako altzari bakarra— eskuz, zangoz eta buruz kolpatzeari emateko prest nengoen. Polizia uniformedunen itxurazko gizabideak —zinez ohargarria, harat eraman nindutenen zakarkeriaren aldean— ez zuen nire kolera apaldu, ezta eskuburdinarik paratzen ez zidatela ikusteak ere. Nire galdera guztietarik bakar bati erantzun zioten:
‎Ispilu ilunean, alabaina, nire irudiaren isla baizik ez zen, ñaño, ttar eta zimurduretan kizkurtua. Ene mihiak indar berezia egin zuen hitz bakoitzeko silaba bakoitzean, iduriz eta ahoskeraren garbitasunak egiaren argiaz hornituko zuen nire argudioa.
‎Ni, berriz, pinpirrintzen hasia baizik ez nintzen, pixkortzen, alegia. Haren adimena itsutzen zuten hodei gorri beltzen aldean, laino zuri mehe batek ñabartzen baizik ez zuen nirea. Hain nagusitasun agerikoaz baliatuta, dudarik ez da niri zegokidala gure olde berotiak hoztera saiatzea.
‎oi ene zeinmalerusa ni ka aritzen naizelarik, horrelaxe maite dut ginebra, txarra eta hutsa, zintzurretik beheiti hondoratzean metal gorituaren mina uzten duena aho-sabaian. Kristinak gorroto zuen nire zaletasun hori.
‎Semea bera bainoago, atxikigailu bat behar nuen, zurrunbiloaren ahoak irentsiko ninduen unea geroratuko zuen ohola. Mutikoak hainbateko ustekabea hartu zuen ni hor ikustean, batik bat zinemara gindoazela gaztigatu niolarik. Zailagoa izan zen haurtzaina horretaratzea.
‎Jabetu nintzen orduan ezinezkoa dela hain pasibo izatea zorigaitza edota heriotza hain hurbil dagoenean, sortasun hain ageriko hura ezin zitekeela iruzur bat baino izan; hau da, bidaiari haiek guztiek bazekitela liberatuak izango zirela, edo, bestela, txarrenera jota, kondenaren ondorioak ez zituztela jasango; hortik ekartzea zegoen bidaiari haiek guztiak edo inpartzialak edo arerioak zirela; inpartzialak, jukutria edo, hobeto, trajedia hura antzezteko kontratatuak edo agian behartuak edota bahituak izan ziren neurrian; arerioa, ni, zuzenki nahiz zeharbidez, akabatzeko agindua izan zezaketen neurrian. Susmo txar hark indar hartu zuen nire baitan, eta, benetako  tzat jotzeaz gainera, iruditu zitzaidan nirekin zihoazen bidaiariak inpartzialtzat hartzea biguna eta arriskutsua ere bazela. Kasu hartan inpartzialtasuna motu proprioz aukeratua nahiz beldurraren legepean ezarria justifikaezina zen, bere ankerkeriagatik eta bere ondorio sumaezinengatik.
‎Beldurrak haiek ere preso zeuzkan, izu lodi antigualeko batek, sugegorri garaile baten antzera beren pentsamenduetatik lasterka zebilena. Porrot hark guztiz aldatu zuen nire bizi filosofia, nire munduikuskera, nire poetika artistikoa eta literarioa. Orain, niretzat, gizakia berez zen gaiztoa, ez zen maitasunik ez elkartasunik existitzen, eta are gutxiago haragiaren inozentziarik ez zoriontasunik.
‎Uretan ezin, eta gazte gaztetatik izan omen nuen igeri egiteko afizioa, jaidura. Urak, baina, ezin pairatuzko izua sortzen zuen nigan. Amesgaiztoa zen niretzat ura, munstro oro irenslea.
‎Ez al nuen, bada, bere garaian, T. ko udalak hala eskaturik, liburutegiko bezero guztien ikerketa fisiognomiko bat egin? Eta zein kalifikazio merezi izan zuen nire txostenak Auzitegi Gorenean. Cum laude.
‎Eta hausnarketa sakon honen haritik, hausnarketa zeina, oker ez banago, sortu baitzen aireak irentsi zuen nire esaldi ahoska  tzen hasi berri batek eragin zidan ondoez xumetik, eta hankamotz gelditu baitzen, nire minerako eta lagunen nahasbiderako, bada, orduan, argiak beren indar guztian piztuak zeudelarik gargolen aho zuloak ezinago artistikoki argitzeraino, baina artean hiru aurkezleak beren paperak errepasatzen ari zirela aprobetxatuz, alboan nuen gizaseme gorraizetu samartzen hasiari bere esta... Nolako estasi unea, halako gizakumea zen beste nire teorietako bat, orain, labur beharrez, azalduko ez dudana.
‎Ala, nire desditxak baino gehiago, nik eragin nituenak interesatzen zitzaizkien? Hausnarketa hark ere, noski, ez zuen nire baitan erantzunik aurkitu, barrundatzen nuen arren ez zirela nire ezbehar ugarien atal bakarrarekin konformatuko. Hain zen aberatsa, nire bizi  tzan, zoritxarren katalogoa!
‎Migelen gutiziak menderatzen zuen nire borondate on guztia. Dena dakien eta dena ezagutzen duen Jainko maitagarriak ezin litza  ke barka ez horrelako bekatuak ez maiatzeko goiz hartako eguzkiaren antzeko nagikeriak.
‎Gauza bakanak atse  gin zaiz  kit niri, ez dago zalantzarik, eta banekien amak arrazoi osoa zuela. Itxaropen osoa zuen nigan.
‎Pixa egin nuela iruditu zitzaidan, esnatu nintzenean. Baina, gero, esne mukitsu hark nahastu zuen nire gaztetxo aroko sentiberatasun guztia. Eta hemen amaitu luke liburu honek.
‎Hala ere, gure amak, eskutik hartu, eta bere babesaz magaleratzen zuen nire egun haietako tristura. Eta haren itzalak gehiago alaitzen ninduen hainbat maite nuen elurrak baino.
‎Amonak nire aldamenean jarraitzen zuen, gela behin ere baino estuago iruditzen zitzaidan. Migelek sartu irten azkar bat egin zuen nire gelan zer moduz nintzen galdetzeko.
‎Isilune hark goizeko kanpaien hots tristearekin zerikusirik izango zuela erabaki nuen. Arrantzale batzuk itotzeak ez zuen nire biho  tza askorik estutzen; urrutiegi ikusten nituen nire bizitzatik, eta nahikoa nuen martxoko antxoen usain indartsua, arrantzaleak jende alai aberatsa zirela pentsatzeko. Sarritan usain batek indar handiago du, berritsukeria guztiek baino.
‎Behin ikusia nuen itotako baten gorpua, eta zirrara busti hotz batek astindu zuen nire gorputza.
‎nonbait, hasiera hasieratik, Luisek adoretu zuen niregana hurbil zedin, baina Rubenek ez zuen halako laguntasunaren beharrik (Las Vegasen, azkenik, aitortu zidan Luisek aspirina bat eta kondoi bat eman zizkiola ni benefiziatzeko; baina haren harropuzkeriaz aspertua, Mesa Verdeko kanpinean afaltzen ari ginela, Luisek coca cola bat edaten ari zela ikusirik, ezkutuka berari bota zion, berez, ni ble ble jarri behar ninduen aspirina Mesa Verdeko har...
‎Egiaz tiro egin zidanean, ordea, zalantza sortu zitzaidan: zer sentitzen ote zuen, zinez, nirekiko; zazpi urteko elkarbizitzan zehar, ikusiko al zuen niregan ere halako bilakaerarik aldaketarik. Guztiarekin, azkenean ni neu izan nintzen hutsaren hurrengoa sentitu nintzena, eta noragabetua (nork esan behar zidan niri aurtengo oporrak bakarrik eta Estatu Batuetan igaroko nituela); orduan ni izan nintzen amildegi baten ertzean sentitu nintzena, harrezkero etorkizuna beldurrezko film baten antzekoa egiten zitzaidala.
‎Ez dut ukatuko: Karmelok ez zuen nik espero bezala erreakzionatu eta, kasik izularriturik, atzeraka egin zuen. Ez dakit oker nengoen edo goizegi ibili ote nintzen, kontua da Karmelok errefusatu egin zuela nire musua.
‎Geroxeago, Dabid ere lotara joan zen, baina azken bi hilabeteetan bezala, gonbidatuentzako gelara (inork ezer aipatu ez bazuen ere, Dabidek berez hartu zuen han lo egiteko erabakia, errudunak egunerokotasunaren onura eta abantailetarako eskubidea galdua balu bezala). Baina erretiratu aurretik, komunetik bueltan, gure nire gelaren kanpoaldetik igarotzean, Dabidek agur gisa hatz koskoez jo zuen nik itxia izaten nuen atea, errukarri antzean jo ere, eta orduan negu gorriko izotza sentitu nuen berriro, bai orduan bai beraren" Gabon" xuxurla hura entzutean. Eta ipurmasailak edo oin hotzak berotuko zizkidan inor ez alboan.
‎" Nire bikotekidea beste batekin ibili dela jakingo banu, batere pentsatu barik harremanak bertan behera utziko nituzke". Esaten zuen nire aurrean ez balego bezala, hirugarren pertsona erabiliz. " Zer konfiantza mota gera daiteke horren ostean?", eransten zuen.
‎Ez zidan eskatzen ezta Dabid uztea ere (hori, haren ustetan, berez etorriko zela" idatzia" zegoen), soil soilik hilean behin, birritan, hirutan..., edo hogeita hamar bider geratzea eskatzen zidan, bere etxean, handik hurbil zegoen Dato hotel modernista ttikian Patxiren hitzetan, autoan edo gogoko nuen tokian. Baina nire aurpegierari erreparaturik, azkenean hatz erakuslea pausatu zuen nire ezpainetan.
‎Nik hitzarmen bat proposatu nuen, Gasteiz, Iru' Biblioteka ñea eta Madrilgo Gobernuekin, eta Iruñean eta Madrilen ongi hartua izan zen proposamena. Baina Joseba Arregi sailburuak ez zuen zipitzik egin, eta, txarragoa dena, esan zuen ni Elkarte horretako buruzagitzan egongo nintzen bitartean ez zuela dirurik emango. Aldegin nuen, eta hala ere Eusko Bibliographia desagertu zen.
‎Subjektu bat onartzeak zirkularkerian erortzea ekarriko lioke. Izan ere, subjektua —elementuz osatua— elementuen aurrean jarriko luke, baina hauek nahitaez subjektuaren aurretik egon lukete —hura osatzeko— Hortaz, Machek ez zuen Ni bat kokatzen munduaren aurrean: Ni-a sentsazio konplexu lez definitzen zuen, ez besterik; eta konplexutasun mailan soilik desberdintzen zen beste gauzetatik.
‎Euria ari zuen nire klitori gainean.
‎Euria ari zuen nire klitori gainean.
‎bat batean ostatu hartu zuen nire erromes arimak:
‎Subkontrata horretan 45 pisuko 8 eraikuntza neuzkan, eta pisu bakoitzak 15 apartamentu bikoitz zituen. Sei urte iraun zuen nire lanak.
‎Don Emilianok Andazarrateko zuzendariarekin eginak bide zituen ikasketak, adiskideak ziren. Lortu zuen niretzako lekua. Nik banekien ondo nolako gaixotasuna zen tuberkulosia; banekien sendagairik ez zegoela; eta etsita nengoen, hilko nintzela.
‎Mortu zeuden behintzat Orexako plaza nagusia, frontoia eta inguruak. Udaletxe aurrean, plaza nagusian, haize leunaren menpe zebilen paper batek bereganatu zuen nire arreta. Margaren gutunaz oroitu eta ideia zoro bat etorri zitzaidan burura:
‎Artean papera eskuetan nuela sartu zen gelan Lauaxeta. Aztoratu egin zuen ni larrugorritan ikusteak.
‎Lauaxeta zenik ez sinetsi arren, ezinegon bat piztu zuen nire baitan gizon arraro haren bisitak. Inori ezer esan gabe, dena neure barrurako gordeta, betaurrekodun misteriotsu hari buruzko mila burutazio izan nituen ondorengo egunetan.
2001
‎Bestelakorik ez nuen igarri ere egiten, gereziak eta buztana ahaztu egin nituen. Baina musuak bihotz taupadak gerriraino jaitsi eta endredatu zizkidala sentitu nuen une berean, Antoniok mingaina atera zuen nire ahotik, eta gerezi txortenak bi korapilo zituela erakutsi zidan. Anpolai buztana oparitu, altxatu, eskuan musu bat eman eta alde egin zuen.
‎Zaila egiten zitzaidan, min egiten zidan nire pozoia kendu beharrak. Baina amak bere eskuarekin hartu zuen nirea eta argizariari biok batera egin genion tira, zast!
‎Goiz osoa pasa zuen niri begira eta horrek urduri jartzen ninduen. Bakarrik lan egiten ohitua nengoen eta pertsona ezezagun bat aurrez aurre izatea deserosoa egiten zitzaidan.
‎Pantxok bere gorputzaren kontra estutu eta besarkada sakona eman zidan. Begietara begiratu eta, ezer esan gabe, musu txiki bat pausatu zuen nire ahoan. Eta hantxe, beste ezer egin gabe, biok lokartu ginen.
‎Nik ezin nuen erreakzionatu. Hura benetan gertatzen ari al zen ala azken kalimotxoak neuk entzun nahi nuena sortzen zuen nire irudimenean. Gari, baina, azkarragoa izan zen eta eskerrak.
‎Han dena ixten ari zirela eta etxerako bidea hartzeko garaia iritsi zitzaigun azkenean. Hasiera batean beldur pixka bat banuen, Armendariz gidatzeko ondo egongo ote zen zalantzan baina, dena esateko, berak ez zuen nik edan nuenaren erdia edan, eta gainera autoarekin oso serioa zen. Ez genuen arazorik eduki.
‎Goiok abantaila zuen nire aldean, externoa zen. Etxera joan zen eta, ama heldu orduko, zira jantzi eta Kaioarrirantz joan zen.
‎Orduan, Usted esan zidan, eta libreta txiki batean apuntatua zuen nire ihesaldien zerrenda irakurri zuen, nik eskailera mailak binaka igo eta pasillo ezkoztatuan draz drazz nindoala izkinan Padre Solana agertu zeneko gaua gogoratzen nuen artean, leihoko ilargi betea eta guzti. Urriaren 5ean hamarrak bost gutxiagotan, urriaren 13an hamarretan, urriaren 23an hamaikak hamar gutxiagotan, azaroaren 3an hamaikak eta hogei minututan...
‎Begien argia galdu ez duenak ez dezake horrelako usterik izan, aski baita gogoratzea gure gurasoak zer ziren gu eta gure ondorengoen aldean, aski baita berdintzea idazle zahar bat berri batekin. Azkeneko lan hau Aita Mokoroak8 aspaldi egin zuen nik egin dezakedan baino hobekiago.
‎Ildo horretarik nolabait gurutzaketa ez nuela hain urrun nabaritzen nuen eta lehen xixtako harridura ezabatu ondoan, ilunpearen minean, argi gorriz seinalatu garraio tresna eta izaki bitxiaren aitzinean nengoen, hein bat jabal. Roswellgo estraterrestraren ondorengoak urrats bat egin zuen nigana, galdera berdina meleloki errepikatuz.
‎Irri egin zuen nire barneko nahasmendua atzemango bailuen.
‎Egia da dena paripé dela esaten duela? Egin zidaten galdera uholdeak argi erakusten zuen ni nintzela dohakabe haien azken itxaropena.
‎Kolko Mitxoletaren arrastoan jarriko ninduen flete baten bila nenbilela, pito luzeak estaltzen zizkien oihal txikiez jantziriko indio matxetedunak, bolizko adarrak garraiatzen zituzten ehiztariak, etsaien erraiak jaten zituzten piratak, koko oskolez trilero jokoak egiten zituzten buhameak, krokodilokiak saltzen zituzten bisuteroak, aire iluneko esklabo saltzaileak, urre bilatzaileak, anitzek jotako esploradoreak, buru txikitzaileak, hegaztien zirinen kontrabandoan zaildutako patibularioak, txoto hegalzabaleko begibakarrak, presondegi izugarrienetatik ihes egindako zorritsuak, putaner ardankoiak eta horien arteko bulegari itxurako ale bakanak (europarrak edo estatubatuarrak, nire ustez), gehien gehienak gizonezkoak, begiratzen entretenitzen ari nintzela, Gandiagaren estola lepoaren inguruan airoski bildurik, sudurra oihan txori baten hezurraz zeharkaturik zuen indigena batek keinua egin zidan itzalean zegoen etxola baten atetik. Eskuan zuen paper luzanga bat inarrosten zuen ni nengoen tokirantz.
‎Artean" Ihes egin dute!" aldarriaren azken bibrazioak erabat desagerturik ez zeudelarik, laguntzaileetako batek hatzaz seinalatu zuen ni nengoen aldera. Ez, denak ez!
‎Marmoak, hainbatgarrenean, erantzun zuen nire eguneroko galdera: horrela jakin ahal izan nuen –sumatzen nuen bezala, bestalde–, Oximoron Santuaren Aita Zaindarien Gazteluko kalabozoan nengoela, Kolko Mitxoletaren bila abiatzeko aukera gutxirekin, beraz.
‎Gizajale haien bisaje basatiak eta hagin zorrotzak ikustea nahikoa irudikatzeko hurrengo eszenak nolakoak izango ziren: ...uratuko gintuzten, ausartenek abordatuko zuten gurea, matxetea eskuan; aztiak, edo denen buruak edo bi gauzak batera zenak buruak moztuko zizkigun; gure gondolaren behe aldea odol gorriz tindatuko zen; laster ziren euren letaginak gure haragi gurietan zorrozki sartzen… Basati haien aho inguruak nire izterretako okela hari odoltsuez beterik irudikatzeak beste edozerk baino indar handiago hartu zuen nire baitan. Etsipenaren goren unean, bi paper luzanga atera nituen poltsikotik eta airean astindu nituen.
‎Bai, horixe liteke Berlusgoñiren azpi asmoa, ni nahastea Mitxoletaren eta bere altxorren bila abia ez nadin... Baina Berlusgoñik jai zuen nirekin.
‎Eta eman behar dizudan informazioa hau da: Borges Tokisgradon dago –isildu zen une batez, esaldiak zer eragiten zuen nigan ikusteko edo– Bai, hemen dago, Tokisgradoko Jardunaldi hauetan.
‎Nire oldarraren zain zegoen erne. Agian egundoko iskanbila espero zuen nire partetik. Bere matraila gogor jotzea berak desio zuen neurriko erantzuna zitekeen, kasu; edo aurpegira destainaz tu egitea gutxienez.
‎Eskuak altxa eta ahalik eta umiltasunik handienaz inguratu nintzaion. Borra nire aldera dantzarazten zuen ni jo eta txikitzeko irrikatan. Aurrez aurre jarri ginen.
‎Itxuraz erabat ustekabean harrapatu zuen nire galderak. Beste ezer espero zuen... zerbait zehatzago agian.
‎Jokinek, eskua niregana luzatzearekin bat, ahoskera monotonoz egin zuen nire aurkezpena.
‎Ñañarroak ez zuen hitz erditxorik ere esan eta burumakur egon zen lipar batez. Segidan, burua poliki poliki jiratu zuen niregana. Orduan, mugimendu azkar batez, zamarrako patrikatik pistola atera eta kokospean ezarri zidan indarrez.
‎Burumakur eta herrenka zebilen. Nire ondotik pasa arren ez zuen nigan erreparatu, ardo usain sarkorra zerion. Potoloak atera behar zuen unean Pablo ikusi eta, bere onetik aterata, oldartu egin zitzaion:
2002
‎Biharamunean klasera joan nintzen berriz, eta ama etorri zitzaidan. Larrituta ikusi ninduen eta galdetu zidanean ea ahaleginak merezi zuen nik baietz erantzun nion. Une horretan barneratu nuen hartutako erabakia.
‎Nire txikitako ametsa sukaldaria izatea zen. Benetan magikoa iruditzen zitzaidan nola aurrez ikusiriko oilasko itsusi hura eder eta desiragarria egiteko gaitasuna zuen nire amak. Edota belar batzuk nola janari bilakatzen zituen bere trebezia magiko harekin.
‎Ni kasu honetan berez hirugarren erreserba bezala nago, hau da, bi bateriek ezin izan zuten eta ni sartu nintzen. Patuak nahi izan zuen nik diskoa grabatzea.
‎Edo txapelketan gazteak nola ikusi ditudan galdetu zidatenean, berdin. Jendeak espero zuen nik haiengatik kristorenak esatea, eta ez. Jakin behar da gai serioak umoretik hartzen eta barrea espero den lekuan ere serio kantatzen.
‎Ama errezelotan zebilen," orain ere Manolito zertan ari ote da!". Ohera joan aurretik begiratu omen zuen nire gelako atearen morroilotik, eta ni belauniko aurkitu ninduen, beso zabalik errezatzen. Ama zur eta lur geratu zen.
‎Egile eskubideari buruzko Tratatua (WTC, ingelesez), Interneten pirateriaren aurka borrokatzeko nazioarteko bi hitzarmenetako bat, aste honetan jarri zen indarrean, atzo, Jabetza Intelektualaren Mundu Erakundeko (OMPI) Geoffrey Yo singapurtarrak. Nazioarteko bi hitzarmenek “lege esparru segurua sustatu” nahi dute “produktu eta zerbitzuen” merkataritza elektronikoa garatzeko, esan zuen Nik, JIMEko zuzendari nagusi albokoak. “Aplikazioari buruzko erronka asko (bi testuetakoak) oraindik konpontzeke daude, Internet eta teknologia digitala konplexuak direlako”, onartu zuen Nik, “epe luzeko irtenbide bakarra hezkuntza da”.
‎Nazioarteko bi hitzarmenek “lege esparru segurua sustatu” nahi dute “produktu eta zerbitzuen” merkataritza elektronikoa garatzeko, esan zuen Nik, JIMEko zuzendari nagusi albokoak. “Aplikazioari buruzko erronka asko (bi testuetakoak) oraindik konpontzeke daude, Internet eta teknologia digitala konplexuak direlako”, onartu zuen Nik, “epe luzeko irtenbide bakarra hezkuntza da”. WTCk interes legal eta ekonomikoak babesten ditu idazleen, konpositoreen eta, oro har, artisten ziberespazioan.
‎Bazitekeen. Baina, edozein modutan ere, haren galdera behin eta berriro errepikatuak erantzun bat eskatzen zuen nire partetik.
‎Semearenganako errukiak gora egin zuen nigan, hitz haiek aditzean. Haren bakardadeak, eta haren hitzek adierazten zuten desanparoak, biziki txunditu ninduten.
‎Ni, berriz, eskergabekeria baino  bekatu itsusiagorik ez delakoan nago. On neritzon, beraz, nire anaiaren jokabideari, eta berak eskertu egiten zuen nire konformidadea. Hortik aurrerako guztiak ez du piperrik ere balio.
‎Aitarentzat etsipena eta abaildura ziren munduko gaitzik gaitzenak. Ezin zuen nire bikotekidea bezalako jende ezkorra eraman pozik bizitzeko motibo guztiak izan arren, bizitzaren bihurguneren batean zoritxarra zain egongo dela pentsatzen duen jende klase hori. Disgustu handia hartu zuen harekin bizitzen jarri nintzenean, baina ez zidan sekula hitz erdirik esan, harik eta banatu ginen arte.
‎Nazkatuta naukazu, en  tzun?, nazkatuta; pipertuta bazaude, ez niri bota kulparik. Orduan, begitartea iluntzen  zitzaion, atzeraka egiten zion ileari, eta, ezpainak estuturik, galtzerdia botatzen zuen nire ohe gainera destainazko keinu lehor batez. Biz  karra eman, eta gelatik alde egiten zuen.
‎Horrek ahitu zuen nire pazientzia. Ez naiz baldarkeriei baldar erantzuteko gai, eta ihes egin nuen etxe aurreko parkera.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
edun 1.777 (11,70)
ukan 433 (2,85)
Lehen forma
zuen 2.210 (14,55)
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
Konbinazioak (3 lema)
ukan ni klitori 8 (0,05)
ukan ni aita 7 (0,05)
ukan ni ez 6 (0,04)
ukan ni inolako 5 (0,03)
ukan ni izen 5 (0,03)
ukan ni lagun 5 (0,03)
ukan ni ama 4 (0,03)
ukan ni anaia 4 (0,03)
ukan ni begira 4 (0,03)
ukan ni egon 4 (0,03)
ukan ni erantzun 4 (0,03)
ukan ni espero 4 (0,03)
ukan ni gorputz 4 (0,03)
ukan ni haragi 4 (0,03)
ukan ni adin 3 (0,02)
ukan ni albo 3 (0,02)
ukan ni behar 3 (0,02)
ukan ni bihotz 3 (0,02)
ukan ni bizitza 3 (0,02)
ukan ni egin 3 (0,02)
ukan ni ere 3 (0,02)
ukan ni esan 3 (0,02)
ukan ni jokabide 3 (0,02)
ukan ni liburu 3 (0,02)
ukan ni telefono 3 (0,02)
ukan ni alaba 2 (0,01)
ukan ni amets 2 (0,01)
ukan ni arropa 2 (0,01)
ukan ni azken 2 (0,01)
ukan ni baino 2 (0,01)
ukan ni barruko 2 (0,01)
ukan ni begi 2 (0,01)
ukan ni beldur 2 (0,01)
ukan ni bezalako 2 (0,01)
ukan ni burutazio 2 (0,01)
ukan ni eman 2 (0,01)
ukan ni erakutsi 2 (0,01)
ukan ni errai 2 (0,01)
ukan ni eskaini 2 (0,01)
ukan ni etorrera 2 (0,01)
ukan ni etorri 2 (0,01)
ukan ni euskara 2 (0,01)
ukan ni ezer 2 (0,01)
ukan ni familia 2 (0,01)
ukan ni gabe 2 (0,01)
ukan ni gogo 2 (0,01)
ukan ni hil 2 (0,01)
ukan ni hitz 2 (0,01)
ukan ni ia 2 (0,01)
ukan ni ikasi 2 (0,01)
ukan ni ikusi 2 (0,01)
ukan ni jator 2 (0,01)
ukan ni joan 2 (0,01)
ukan ni lan 2 (0,01)
ukan ni moduko 2 (0,01)
ukan ni sexu 2 (0,01)
ukan ni uste 2 (0,01)
ukan ni zaletasun 2 (0,01)
ukan ni zerikusi 2 (0,01)
ukan ni zu 2 (0,01)
ukan ni adiskide 1 (0,01)
ukan ni agur 1 (0,01)
ukan ni aholku 1 (0,01)
ukan ni ahots 1 (0,01)
ukan ni aitaginarreba 1 (0,01)
ukan ni aitona 1 (0,01)
ukan ni aizto 1 (0,01)
ukan ni akuilu 1 (0,01)
ukan ni aldarte 1 (0,01)
ukan ni alderatu 1 (0,01)
ukan ni amai 1 (0,01)
ukan ni ameskeria 1 (0,01)
ukan ni animatu 1 (0,01)
ukan ni antz 1 (0,01)
ukan ni antzezpen 1 (0,01)
ukan ni apaiz 1 (0,01)
ukan ni apaiztegi 1 (0,01)
ukan ni arrastaka 1 (0,01)
ukan ni arrazoimen 1 (0,01)
ukan ni artean 1 (0,01)
ukan ni ase 1 (0,01)
ukan ni asmatu 1 (0,01)
ukan ni asti 1 (0,01)
ukan ni atsekabe 1 (0,01)
ukan ni atze 1 (0,01)
ukan ni Azkoitia 1 (0,01)
ukan ni Bidaxune 1 (0,01)
ukan ni Laboa 1 (0,01)
ukan ni Trieste 1 (0,01)
ukan ni Txile 1 (0,01)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia