Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 239

2000
‎Olinpiadetako aroak bezala, nolabait esateko. Eta ezin dut neure burua askatu, bederatzi urte bizipen asko direlako, lagun asko, elkarrekin eraikitako bizitza luze bat. Askatasuna ez da erraza, batez ere inori minik egin gabe.
‎Arratsaldean zuekin hitz egin nahi nuke bakarka, zeren ez bainuke nahi biharko egunean zuen artean liskarrik sor ledin, ene testamenta dela kausa. Eta bihartik aitzina, berriz, xakearen koadro zuri beltzetan barrena galdu nahi nuke neure burua, jauregiko kontu guztiez ahantzirik —eta bazkaltzen hasi ginen.
‎Eta urbiaindar guztiek zerabilten ipuin hura mihian, kezkatsu eta antsiatsu, baita gure aitak eta Mattinek ere... Baina, nola nihaurk izan behar bainuen, handik aitzina, neure anaiaren helduleku, zeren hura ahul baitzegoen eta haren ahuleziak nihaur behar baininduen kontrapisu, hala nuen erabakia ezen gero eta gogorrago izan behar nuela neure buruarekin, eta ezin sinetsi nuela, hasteko, ipuin hura; derradan, ordea, ezen, neure lehen erabaki haren hartzeko, ez nuela buruhauste handirik izan, zeren, osaba Joanikotekin haserre nengoen arren, ezin ahantzi bainuen ezen haren irakaspenetarik ikasi nuela ez zitzaiela ipuinei kasu handirik egin behar, eta ongi frogaturik nuela, halaber, ezen, puntu hartaz denaz bezainbatean, arrazoin zu...
‎Zeren beldur bainaiz kontatu behar ez ote nizun gau hartako hainbat kontu. Eta baietz iduritzen zait alde batetik, eta ezetz bertzetik... nahiz eta badakidan ezen azkenean guztia aditzerat emanen dizudala, deus ere ezabatu gabe, zeren, anitzetan erran dizudan bezala, zintzo eta onest jokatu nahi bainuke neure buruarekin, eta zure aitzinean naizen eta izan naizen bezalakoa agertu.
‎Honezkero izanen da ohartu denik zein barneratua dudan neure buruaz urrikaltzeko plegua. Ez da oraingo gauza.
‎Egoerak, bada, ez zuen barne sosegurako laguntzen. Gaiztotzen ari zen giroa guztiz, eta kontzientzia osoa nuen neure burua ez zela mamukeria txatxuetan ari. Hura ez zen behialako nire paranoietako bat.
2002
‎Demagun, egunero itsas aurretik ibiltzen naizelako eta itsasoaz gozatzeko aukera dudalako, itsasoak dituen urdin ugari horiek, urdinaren ugaritasun horretan urdin berde gris urre dagoen aberastasun eta aniztasun hori, ikusten ditudala: horiek nahi nituzke agertu euskal literaturan, eta halaxe irudikatu nahi nuke neure burua ere bertan.
‎Bezperako eszena gorpurik gabe ikusteak zer inpresio egingo zidan jakin nahi nuen batetik. Bestalde, neure baitatik zerbait ari zitzaidan haserre ea zergatik segi  tzen nuen neure burua zigortzen, ea noiz utzi behar nion hain ume portatzeari, kalte besterik ez zidala egiten eta.
‎Baina zerk arduratzen nau hainbeste, mozkoteak egia baldin badio eta emazteak eta seme alabek ere bizkarra eman baldin badiote? Nahikoa neke badut neure buruarekin, besterenekin kezkatzen hasteko.
2003
‎–Ez dut neure burua ofizialki hiltzea beste irtenbiderik ikusten. Horrela bakarrik isilduko dira inguratzen nauten zakur horien zaunkak, baretuko dira nire jazarleen pausoak eta utziko naute bakean.
‎–Leihotik behera bota dut neure burua...
‎Sartu eta berriro ikusi bulego haiek, korridore haiek... denak aurrean eduki, esaten ahal zidatena entzun, hitz egin. Ez dut neure burua hilduratu nahi eta, beraz, zer gertatzen zaidan jakin nahi dut, eromenaz edo morboaz goiti.
‎Jakina, lanbide guztiek dute bertan dihardutenak modu berezi batez trebatuta egon daitezen eskatzeko eskubidea, eta ideologia jakin baten onarpena ere eska dezakete. (Niri dagokidanez, gaiak elkarren artean gero eta antzekoagoak izateraino aizuntzearen aurka daudenen artean kokatzen dut neure burua: gaur egun katolizismoa gustatzen ez zaion horrek hura utzi luke eta protestante bihurtu, edo ateo, eta ez hura suntsitu herri hizkuntzatan esandako mezaren antzeko aldaketa antzuak sartuz.) Eta fisikarekin halaxe da, erlijioarekin edo prostituzioarekin den bezalaxe.
2004
‎–Gogorra izan behar du, ezta? Ezin dut neure burua imajinatu etxean bakarrik, senarraren deiari itxaroten. Egia esan behar badizut, nahiko larrituta nabil azken aldian kontu honekin.
2005
‎Aspaldi ez zela, sexologo bat etorri zitzaigun institutura, eta hitz egiten zuen bitartean komikiak irakurtzen egon nintzen ni. Uste nuen Kixmik jakingo zuela zertan zebilen, edo proposatzeak lotsa emango zidan, ez nintzen oroitzen, baina ergeltzat nuen neure burua, egoera oker hura ez saihesteagatik. Ordaina gogorra zen gero.
2006
‎" Premia larria: babestu egin behar ditut neure buru uhinak!"
‎Domingo Abaurrek ekarri zigun albistea sukaldean bilduak ginenoi. Hara estalpetua nuen neure burua, almenetako aldamioetan egun erdia euripean alferrik egin eta gero. Kanoiaren oihartzuna ez nuen denbora osoan entzun.
‎Edo, aukera horiek baztertu gabe ere, bi eta bi lau eginda neronek ateratako ondorioa. Ez dut neure burua arrunt azkartzat, baina Katalina Migel Mailuren alaba bazen eta ni Migel Mailuren iloba, Genebako unibertsitatetik pasatu gabe ergelenak ere asma zezakeen Katalinaren semea izateko aukera batzuk bederen banituela. Banekien, hala ere, ez zela aitatxiren aitzinean aipatzeko afera.
‎Hizlari horren diskurtsoaren analisia egin lukeen beste garai bateko edo beste nazio bateko kritikariak zirkunstantzia horiek guztiak kontuan hartu lituzke, eta bere burua entzuleriaren kokapen berean jarri luke diskurtsoaren gaineko judizio egiazko bat eratze aldera. Antzera, lan bat publikoarengana zuzentzen denean, nahiz eta ni egilearen adiskidea edo etsaia izan, egoera hori ez dut kontuan hartu behar; aintzat hartu behar dut neure burua, baina gizaki gisa, zentzu orokorrean ulertuta, eta ahal den neurrian ahantzi behar ditut nire izate partikularra eta nire zirkunstantziak. Aurreiritzien mendean dagoen pertsonak ez du betetzen baldintza hori, eta bere kokapenari eusten tematzen da; ez du bere burua kokatzen obrak duen ikuspuntuan; obra beste garai eta nazio bateko pertsonengana zuzenduta baldin badago, haien ikuspegia eta aurreiritziak ez ditu aintzat hartuko.
2007
‎Pentsagai ditudan objektuak, argi eta egokiro ezagutzen ditut. Ezin dut neure burua atzipetu ez daudakadan ideia badaukadala pentsatuz(?). Baina abantailok lortzeak hitzen iruzurretik guztiz askatzea aurresuposatzen du65.
2008
‎Bada jateari uzten dionik. Nik nahiago dut neure burua ebakitzea. Gizarteak irtenbide batzuk besteak baino hobeto ulertzen ditu oraingoz, baina funtsean gauza bera egiten dugu guztiok.
‎Ona da jende isila eta jende sinplea ez egotea telebistan, ona da tipo guztietako jendea ez izatea telebistan, ona da ideia guztiak telebistan ez izatea, ideia batzuk telebistatik aparteantza edo apartesamar izatea. Aspaldi ez dut neure burua imajinatzen telebistan, kutxa horretan, hain bizitzatik aparte, programa baten barruan eseria, liburuez ari adibidez, nire min erradikala adierazi ezinik, nire motza eta nire gutxijakina, artista naizen ustez, zerbait naizen ustez inbitatua, ez zaidana egokia iruditzen. Mundu horretatik, hitz zuzensamarren eta hitz ergelaskoen mundutik, literatura mundutik, telebista mundutik eta mundu deitzen diren mundu horietatik guztietatik aparte ibiliko naiz, ez naiz joanen telebistara nahiz ta jende zintzoak joateko deitu, ez naiz joanen, ez naizelako, sinplea da hori da dena, ez naizelako.
‎Stockhausenek artista gisa hitz egin zuen, eta ni akademikotzat dut neure burua. Ez zitzaidan gustatu nola esan zuen hura, sentiberatasunik gabe.
‎" neri begira ortik daduzkat/ alperrikako bi begi;/ ik ez nauk noski ni ikusiko,/ baña nik ikuste aut i". Jabetu nintzen, beraz, eragozpen tekniko haundiak zeudela nork bere burua ezagutzeko, baina ordurako ez zidan batere inporta, zeren arras galdua bainuen neure burua ezagutzeko interesa, bai ispiluan eta bai ispilutik kanpora.
2009
‎–Buelta bat eman genezake, dio eta gorroto dut neure burua, egin niezakiokeen mina kalkulatzen ari naizelako eta hala ere berarekin joan nahi dudalako.
‎ihes egin balio bezala; Adak, jakina, ezin jarri zion ahotsa amorruari, baina amorrua berez mintzo zen, eta halako zerbait esaten ari zen une hartan, beharbada, Adaren bihotzetik: . Ez dut neure burua hilko, ez horixe, baina pistola bat emango balidate, zuek uxatuko zintuzketet oraintxe bertan: ez naizela bost urteko haurra gero, niri kargua hartzen ibiltzeko?!?.
‎–Kurria, ez dut ene bizian probatu, baina ez dut nire berri jakin dezan gura. Nik ere ez dakit oso ondo neure berri, pareta bezain zuri ditut oroitzapenak eta, ez dut neure buruarekiko galdu dudan kontrol hori berak izan dezan nahi.
‎Ez soilik defentsa lanean, edo hiruko jaurtiketetan, ondoen moldatzen naizen arloetan, orokorrean baizik. Konfiantza irabazi nahi dut neure buruarekin.
‎Bestalde, fraide izateari utzi eta ezkontzea erabaki nuen, eta egoera horrek ere arrastoa utzi zuen niregan. Espresionistatzat dut neure burua eta, hortaz, joera horretako artistak gertu sentitzen ditut: Bacon, Freud, Munch eta Kokoschka, besteak beste.
‎Behin, ozta ozta lortu nuen, txatartegikoak garabirik ez zuenez autoa txikitu nahi zuen eta! Auto salbatzailetzat dut neure burua. Saria autoa etxeratzea zen, eta, ordainetan, ibilgailuaren ordura arteko jabeen garajea txukundu behar izaten nuen?.
‎Ez da hain baikor mintzo; ezkor ere ez, egia da, baina diskurtsoa aldatu du. . Une honetan ez dut neure burua Vuelta irabazteko moduan ikusten, baina badakit nagusitzeko gai naizela?, esan zuen atzo Tarragonan, lasterketaren aurreneko atseden egunean, entrenatzera atera aurretik. Hortaz, gai ez dela dio, baina badela era berean.
‎T.E.: Nik ezin dut neure burua artistatzat jo! Egiten dudana egiteko, hainbat jende behar dut.
‎Bistan da ez naizela eredu horretan sartzen. Ez dut neure burua ikusten musika munduan eta aldizkarien azaletan agertzen diren pertsonen moldean. Ez dakit horrek egin nauen indartsuago, edo guraso sendoen lana izan ote den.
‎Ondoren hasi ginen Godefroy Perroux eta biok topo gidak idazten, ireki eta eskalatu genituen bideak ahanzturan gera ez zitezen. Baina ez dut neure buruaren karikatura hutsa izan nahi, eta horregatik hasi nintzen bestelako gaiak lantzen. Bitxia da eta kontraesankorra dirudi:
‎Esperientziak eta logikak lagundu diote burua gehiegi ez estutzen Mendiluzeri. Zertarako balio du neure burua gehiegi estutzeak, gero ez banaiz kapaz izango han ezer egiteko?, galdera erantzunda lortzen du lasaitzea.
‎horregatik piztu zitzaion, erreakzio gisa, beste txinparta bat begietan, piztu bezain laster itzali zena, itxura egite hartan berezko zerbaitek –ezintasunak eragindako amorruak, ziurrenik– ihes egin balio bezala; Adak, jakina, ezin jarri zion ahotsa amorruari, baina amorrua berez mintzo zen, eta halako zerbait esaten ari zen une hartan, beharbada, Adaren bihotzetik: " Ez dut neure burua hilko, ez horixe, baina pistola bat emango balidate, zuek uxatuko zintuzketet oraintxe bertan: ez naizela bost urteko haurra gero, niri kargua hartzen ibiltzeko...!".
‎Semaforoa atzera libratu zenean, ibiltzen hasi nintzen. Aldats beheran, pausoa emateko barik gorputzari eusteko egin behar izan nuen indar, estropezu eginda behegainean ikusi gura ez banuen neure burua. Odol arrastoak atzean utzi, eta berehalako batean aurkitu nintzen malabarak egiten zituen pailazoa ikusi nuen lekuan.
‎Ez dit merezi horretaz lotsatzerik gaur egun. Horrela zen, eta kito. Uste dut neure buruarekiko pena ere eduki nuela. Ezinezkoa zitzaidan ezer pentsatzen paratzerik, sentitu besterik ez nuen egiten.
‎Ezin dut neure burua zeharkatu
2010
‎Nik, funtsean, gizaki arrazionaltzat dut neure burua, eta horregatik, errealitatearekiko harremana kudeatzeko, aintzakoagotzat hartzen dut arrazoimena irudimena baino, baina gauza bat da hori, eta beste bat ez ohartzea ezen, gizakiaren berezko izatean, badagoela osagai irrazional bat, non bete gabeko amets eta desioek aurkitzen baitute asaskabidea, nik bai bainekien ordurako, ongi jakin ere, beste mundu haren berri, ez hankarik ez bururik ez zuèn mundua, errealitate inkontzienteari lotuta zegoen heinean?, halako moldez, non artikulua ebaki eta gorde egin bainuen, hain benetakoa, gogoratu nola ibili zen Ada gaixotu zenean, Gabino, orain buru argi, orain buru ilun, bere baitan bi nortasun balitu bezala, marra argi batek bereiziak!?
‎Hamaika hamabi urterekin urte txarra pasatu nuen, Teofilo Maria eta Domingoren artean, batak agintzailearen dohainak zituen eta besteak errebeldearenak? hutsaren hurrengotzat bainuen neure burua. Egun batean, gainera, amesgaizto bat izan nuen:
‎orduantxe sinatu bainuen, institutuko beste irakasle batzuekin batera, idazki bat kondenatuen alde. Karta honetan guztian esan dizut ez dudala neure burua heroien arrazakotzat, nire ekintza heroiko guztiak Frantzian noizean behin egiten ditudan erosketetara mugatzen dira, Espainian debekatutako libururen bat edo beste tartean?, baina sinadura eskatu zidatenean, zer gutxiago egin nezakeen, heriotza zigorraren aurkakoa naizenez gero!
‎Nire ilobak denbora gutxi dunirekin egoteko, berak bere gauzak eta bere bizitza gobernatzearekin nahikoa landu. Baserrian bizi naiz, herritik urrun eta laguntza behar dudanean, bakarrikikusten dut neure burua. Hala ere, nik hemen pasatu nahi ditut nire bizitzakoazken urteak, nire etxean zoriontsu bizi naiz».
‎«Ez dut neure burua nekatu nahi sufritutako izu eta martirioak kontatuz, besteak beste gosea, baina historian, mundua hasi zenetik, ez dut uste beste pertsonaodolzaleagorik izan denik SSak eta Gestapokoak baino, beraien irribarre maltzurrarekin, Europan erregimen berri bat ezarri nahi zutenak. Beraien kontra esandaitekeen guztia berez direnaren zati txiki bat besterik ez da izango, eta SSetakobat edo Gestapoko bat dagoen lekuan sugegorri bat legez zapalduta akabatu beharda berriz piztu ez dadin».
‎Eta horrela pasatu nintzen, hogei urteko atzeratu baten lagun mina eta ia ia andregaia izatetik, sei urteko beste baten irakasle, zaindari eta ia ia aingeru guardakoa izatera. Diferentzia nagusia zen bigarren zeregin honetan ordaindu egiten zidatela, eta, hortaz, ez nuela neure buruari galdetu beharrik gustuko nuen edo ez.
‎Burgosko prozesua... orduantxe sinatu bainuen, institutuko beste irakasle batzuekin batera, idazki bat kondenatuen alde. Karta honetan guztian esan dizut ez dudala neure burua heroien arrazakotzat —nire ekintza heroiko guztiak Frantzian noizean behin egiten ditudan erosketetara mugatzen dira, Espainian debekatutako libururen bat edo beste tartean—.. baina sinadura eskatu zidatenean, zer gutxiago egin nezakeen, heriotza zigorraren aurkakoa naizenez gero! Sinadura hark bazuen, gainera, Meyer jaunaren aldeko testigantzatik zerbait, ezin ahaztu bainuen naziek garbitu zutela hura, judu odola edukitzeagatik, eta Hitler eta Franco biki politikoak baitziren/ baitira, azken batean.
‎Nik, funtsean, gizaki arrazionaltzat dut neure burua, eta horregatik, errealitatearekiko harremana kudeatzeko, aintzakoagotzat hartzen dut arrazoimena irudimena baino, baina gauza bat da hori, eta beste bat ez ohartzea ezen, gizakiaren berezko izatean, badagoela osagai irrazional bat, non bete gabeko amets eta desioek aurkitzen baitute asaskabidea... nik bai bainekien ordurako, ongi jakin ere, beste mundu haren berri —ez hankarik e... artea zen —arte hutsa—, ordu arte egin zèn arterik aurrerakoiena.
‎Hamaika hamabi urterekin urte txarra pasatu nuen, Teofilo Maria eta Domingoren artean —batak agintzailearen dohainak zituen eta besteak errebeldearenak— hutsaren hurrengotzat bainuen neure burua. Egun batean, gainera, amesgaizto bat izan nuen:
‎" sekula ez! Sekula ez naute neure buruarekin gezurretan aritzera behartuko, ezta imintzioak egitera ere, federik ez dudalarik" esan omen zuen. Erlijioaren funtzio soziala, ordea, ez zuen ukatu.
‎—Izan ere —dio bere artean—, ze balio luke neure burua atzematea?
‎—Nor naizen ni —erantzun du Nasreddinek—, ez zakiat batere. Dakidana duk, aspaldi banuela neure buruarekin solas pixka bat egiteko gogoa.
2011
‎Ez dut esaten noiz noan ohera edo zer gosaldu dudan. Ez naiz eroso sentitzen horrelako tuitekin, baina egia da ez dudala neure burua behartzen tuit garatuetara, ze bestela idazten dudanaren %5 ere ez nuke idatziko... Facebookena, berriz, Twitter ez dutenen esanak jarraitzeko baino ez darabilt, lagunenak eta.
‎Eta, hala ere, egun batzuetan, nekatuta nagoen ilunabarretan bereziki, birentzako antolatuta dauden lekuekin amets egiten dut edo bikoteentzako egoerak ederresten. Samurraren samurrez normalean itogarri egiten zaidan burbuila horietako batean kokatu ohi dut neure burua; neure etxeko egongelan izaten da gehienetan. Batzuetan Karla jartzen dut leihoaren ondoko besaulkian, modari buruzko aldizkariren bat irakurtzen, edo Nadia bestela, alfonbraren gainean eserita, bere tesirako behar dituen liburuak lurrean anabasan irekita dituela.
‎Terriblea litzateke nobela bat hain gogoeta merkeaz amaitzea. Batzuetan ezin dut neure burua jasan.
‎–Ez nuen urtetako prozesurik hasteko gogorik; banekien nolakoak ziren, ezagutzen nituen, eta ez zitzaizkidan gustatzen, ez nituen gorroto, baina ez dakit maite nituen ere, ezin nuen une horretan erabaki; uste dut egin nuela ama bati eska dakiokeen guztia, bazuten adina bakarrik bizitzeko, jasateko ama joan egin zela, beraiek doako amak defendatzen dituzte, nik ez dut horrelako duintasunik behar, orduan dagoeneko ez, momentuz ez, nituen geroago, geroagorik baldin badago, eta ez egotea beti gerta daitekeen zerbait da?. Komuneko papera aluan papurtu zitzaion, hain material arrotza urezko ingurunean, eta bat lehenengo, bi gero, lurrean zimurturik zetzan bainujantzitik atera zituen oinak; muxu eman zien bere belaunei, bere buruari,, urteetan egitearen egiteaz tik eran egiten dut, norbait behar dudanetan neure buruari musu ematen diot, muak, muak, bana belaun bakoitzari, ezagutu berri banitu baino sendoago, amonago.
‎–Ez nuke neure burua hala definituko, baina ez zen puntu hori eztabaidatzeko momentua. Ez dakit zertarako momentua zen, egia esan?.
‎Dena den, probisionaltasuna islatzen duen izen horrekin batera, beste deitura batzuk ere badira poemategian zehar (Mirentxu, Mitxu, zure alaba, M.A, Plaisir, pixka bat beherago datorren «Goiko kaleko neska txikia»?). Esan nahi dut neure burua zenbait ikuspegitatik izendatzeko ahalegin bat dagoela liburu osoan, eta poeman deskribaturiko esperientzia hori birbataiatze moduko bat dela.
‎Hor ari naiz, kale familiarretatik urrutiratzen, eta nirekin gurutzatzera doan pertsona ezaguna ote den susmatzen dudan aldiro, burua jaisten dudala. Ez dut neure burua sentitu nahi, abandona nazala, ikusezin bihurtu nahi nuke.
‎Egia da aterpea eskaini niola tiroketaren egunean, eta ordutik askotan etortzen zela nire tabernara. Baina nik ez ditut Camus edo Voltaire irakurri, ez dut neure burua ikusten Agustini buruz esaten dituen gauza askotan. Bere baitako idealizazio bat da Agustin.
2012
‎eta gorroto dut neure burua
‎Audian sartu eta Jaizkibeldik gora egin genuen. Ez nekien zer egin, inoiz ez nuen neure burua halako egoera batean ikusi. Horrelakoak ziren, beraz, bizipen dramatikoak?
‎Nazkatuta nago duela bi urte gertatu zenaz, oraindik pairatzen jarraitzen dugunaz; ez diot inori aitortuko baina min hartaz atseden hartu nahiko nuke, ez dut Klaudia bera ikusi nahi ere. Era berean, ezin dut neure burua gertatutakoaz askatu; goizegi ote den. Carlosek ez du horretaz deus esaten, ez du ezertaz ezer esaten, egia esanda, baina egoera berdintsuan dagoela esango nuke, Naroa eta Ander bezala.
‎–Maisu, zer egin behar dut neure burua ezagutzeko?
‎Horren ifrentzua argia da: niregan ez dago ezer interesgarririk, ez dut nigana bidaiatu behar, ez dut neure burua ezagutu behar, ez dago niregan ideia berritzailerik, ez naiz zoriontsu izateko gauza, falta zait zerbait, ez naiz osoa, partziala baizik, eta hori guztia gutxi balitz, ez dut adimenik egoera tamalgarri hau konpontzeko.
‎Niri ez iezadazu pisu hori eman. Aski dut neure buruaren maisu izatearekin. Zuk ez esan. Benitok arrazoi du?, nik ez daukadalako satisfazio horren beharrik.
‎–Marco, momentuan nahi dudanari jarraitu nahi diot, zintzoa izan nahi dut neure buruarekin. Eta horregatik, bakarrik egon nahi dut, nire baitan hausnartu eta nora noan pentsatzeko.
‎Ez dut neure burua ikusten ispiluan; desagertu egin naiz. Ea azkenean egia den nitaz esaten zutena..., ez naizela gauza nire benetako irudia ispiluan ikusteko...
‎Publikoari. Tuntuna, ni! Ezin dut neure burua ispiluan ikusi, espiritua naizelako. Normala!
‎Ez. Nik hil baino lehen nintzen bezala ikusi nahi nuke neure burua. Ze orain, gaixo ez nagoenez, eta nire irudiarekin arazorik ez dudanez eta hori..., ba, nik uste dut kapaz izan nukeela neure burua zera ikusteko... nola zen hura?... distortsionatua, hori da...
‎Ni... ni ez nengoen halakoetan pentsatzen jartzeko, entzuteko ere ez, ezertarako ez. Nahikoa banuen neure buruarekin eta neure sufrimenduarekin. Bai, hasieran, asko sufritzen nuen gosearen gosez; gero ja ez.
‎Baina berehala konturatu nintzen nuela ezer egin, itsasoa ikusi bainuen gainera zetorkidala mendi erraldoi baten erara eta etsai bat bezain amorratua, nik, berriz, hari aurre egiteko ez baliabiderik eta ez indarrik ez nuelarik. Egin nezakeen gauza bakarra zen arnasari eutsi, eta ahal banuen neure buruari uretan sartzen ez utzi, igeri egin, arnasa behar bezala hartu, eta neure burua, nola edo hala, itsasbazterrerantz gidatu; baina orduan kezkarik handiena nuen aurrera egitean itsasoak, itsasbazterrerantz eraman ninduen bezala, atzera egitean, berriro barrualdera eramango ninduela.
‎Nahiz eta irla hartan gaizki erabili nindutenik ezin dudan esan, halere aitortu beharra dut neure burua baztertuegia sumatzen nuela, eta mespretxatua ere bai neurri batean. Zeren eta ez Printzeak ez jendeak ez baitzuten beste jakintza arloekiko jakingurarik, matematika eta musikarekiko izan ezik, zeinetan beraiek baino askoz gutxiago bainintzen, eta ondorioz aintzakotzat hartu gabea.
‎Beste gauza batez ere konturatu nintzela esan nion, ontzira igo nintzen lehen momentuan eta marinel guztiek inguratu nindutenean, inoiz ikusitako izaki txiki mespretxagarrienak zirela pentsatu nuela. Zeren eta, egia esateko, printze haren herrialdean egon nintzen bitartean, ezin izan bainuen ispilura begiratzerik jasan, begiak hain gauza handietara ohituak nituenez neure buruaren oso irudi kaskarra ematen baitzidan konparaketak. Kapitainak esan zidanez, afaldu bitartean gauza guztiei harriturik bezala begiratzen niela ohartu omen zen, sarritan barreari nekez eusten niola ematen zuelarik, eta ez zekiela garbi nola hartu hura, baina nire buruko asalduraren bati egotzi ziola errua.
‎Harridura eta alaitasun handiz hartu ninduten emazteak eta etxekoek, hiltzat jotzen baininduten seguru; baina aitortu beharra dut haiek ikusteak gorrotoz, nazkaz eta mespretxuz bakarrik bete ninduela, eta are gehiago haiekiko nuen lotura estua gogoratzean. Zeren eta, houyhnhnmen herrialdetik zoritxarrez deserriratu behar izan nuenetik, behartua nuen arren neure burua yahooen presentzia jasatera eta Don Pedro de Mendez ekin hitz egitera, halere nire oroimena eta irudimena beti zeuden houyhnhnm paregabe haien bertute eta gogoetaz beteak. Eta yahoo espezieko batekin batzeagatik gehiagoren aita bihurtu nintzela pentsatzen hasi nintzenean, lotsa, nahasmendu eta izu ikararik bizienak jabetu ziren nitaz.
‎–Zeren, azken finean, zioen imintzioka?, nik ezin dut neure burua erbesteratu, haur baten kargua neure buruari leporatu.
‎–Egia osoa esango dizut, erantzun diot printzesatxoari?, ez dut neure burua zurituko, ez neure egintzen zergatia azalduko; ez zaitut maite.
‎Aurrera jarraituz espaloiko baldosei begiratzen diet, ez dakit zergatik, baina jada ez dut bizitzeko gogorik, ez naiz arazoei aurre egiteko gai eta gauza batek baino ez nau tinko mantentzen, neure buruarekiko maitasunak. Ez da hilko ez, eusten nauen arrazoia; maite dut neure burua, eta hori horrela den artean behintzat, ez naiz eroriko.
‎Ez zenidan minik eman nahi, baina min dut bihotzaren sakonean, ez dut damutu nahi zu ezagutu izana. Ez zenuen zure hitzik bete, baina zure hitzak ditut neure buruan iltzaturik. Ez nuen maitemindu nahi, baina orain zure maitasunez gainezka nago, bizitza osoa ez ezik, hurrengo bizitza batean ere itxarongo zintuzket zure maitale hori bihar.
2013
‎Zerbait melankolikoa baino gehiago, azkenaldian bueltaka dudan sentsazio bat da. Ez dut neure burua teknofobiaren mamutik zuritu beharrik etengabeko konexioak pertsona batzuengan sortzen duen eraginak larritzen nauela adierazteko. Harreman asko, behar gabe ere, pantaila baten bidez egitea erabaki dugu.
‎urteak behar izan dituzte erasotzaileengandik aldentzeko, beldurra gainditzeko, euren bizimoduen jabe bihurtzeko eta beren burua maitatzen ikasteko, baina, egun, zoriontsuak direla diote biek. «Orain, ez dut neure burua biktimatzat hartzen», adierazi du Malaxetxebarriak, eta Del Campok sentipena babestu du, burua mugituz: «Eta nahikoa da ezkutatzetik, nik ez baitut ezer txarrik egin.
‎Onartzen dut gerrara joan baino nahiago nukeela neure buruaz beste egin: ez beste gizaki bat hiltzeko gai ez naizelako, nor bere hiltzaileak bizi du, ni neureak??, gerrarik gabeko idealaren alde bizi nahi dudalako baizik:
‎Mukizu horren oharmena gainerako guztiena baino hagitzez handiagoa zen. Ez nuen neure burua salatzeko asmorik, hala ere.
‎Ur uherrak jostailu baten gisara ninderamala, legoa osoa kurritua banu bezala sentitzen nintzen, beharbada laurdena ere ez izanagatik. Nire salbatzailea zelakoan, ibai koleratuaren menera utzia nuen neure burua, pertsekutatzaileengandik zenbat eta urrunago, hainbat eta hobe niretako. Ahantzia nintzen etsaiaren alabardak baino hilgarriagoa izan daitekeela ura.
‎Baita nire desgrazia ere. Ez dut neure burua defendatzerik, neure kondena berrikusteari uko egin beharrean naiz, abokatuari lan saria ordaintzeko dirurik ez dudalako. Eguna joan eta eguna etorri, negar isiletan urtzen naiz.
‎Kar, kar... Ez dut neure burua ikusten, ez dut bizarra ere egiten ispiluaren aurrean.
‎Onartzen dut gerrara joan baino nahiago nukeela neure buruaz beste egin: ez beste gizaki bat hiltzeko gai ez naizelako –nor bere hiltzaileak bizi du, ni neureak... –, gerrarik gabeko idealaren alde bizi nahi dudalako baizik:
‎Ez zitzaidan inporta, noski, erreserbaren aurrerakina, garrantziarik gabeko diru kopuru erdeinagarria bera, birsakelaratzea edo ez; italieraz eztabaidatu behar banuen neure buruari adorea ematearren zen, nonbait tratulari, etekinzale, taxujale, iruzurti eta arrakero sentitze aldera.
‎Beste guztia, endredoa. Ez naiz ari asaldura mental batez, larriduraz baino, inoiz ez delako arras eta betiko desagertzen bizitza osoan lagundu digun galderatxoa(" Zer edo nor behar dut neure burua aurkitzeko?"). Biziaro bakoitzean kapaz izan garen arren erantzun balekoa emateko, galdera horren sorburua den irrika, asegaitza denez gero, zirika hasten da berriz helduaroan.
‎Agian erostetxe handietan aurkituko dute sublimazio bide zilegizkoa. Ausardia modu bat behar baita hertsaturiko sentimenduei azalera irteten uzteko, baita argitasun modu bat ere, berebiziko galderaren terminoak aldatzeko (hau da," Zer edo nor behar dut neure burua aurkitzeko?" itauna" Nola nahi dut bizi orain?" bihurtzeko). Adrienne Richek Adrienne Richi galdetu bezala:
‎Profesional ontzat dut neure burua eta zuek ez zenukete horrelako hizkerarik entzun behar.
2014
‎458 Inoiz ez dut neure burua saldu, baina ez dut esperantzarik galtzen.
‎Beste guztia, endredoa. Ez naiz ari asalduramental batez, larriduraz baino, inoiz ez delako arras eta betiko desagertzen bizitza osoanlagundu digun galderatxoa(. Zer edo nor behar dut neure burua aurkitzeko??). Biziarobakoitzean kapaz izan garen arren erantzun balekoa emateko, galdera horren sorburua denirrika, asegaitza denez gero, zirika hasten da berriz helduaroan.
‎Paellagile ontzat dut neure burua. Urtean lau bazkari egiten ditut hamabosna lagunekin eta kritika onak jasotzen ditut.
‎Astean behin bainatzen ginen zorioneko baineran, hasieran binaka, bakarka ondoren eta ilea urtean bizpahiru aldiz garbitzen nuen, izebak momentua heldu zela erabakitzen zuenean. Ez dut neure burua ile solte luzeaz gogoratzen, seguru aski ez nintzelako sekula modu horretan ispiluaren aurrean jarri. Sukaldean orrazten ninduen izebak eta han ez zegoen ispilurik.
‎Ekialdeko kostaldea gogoko dudala neure burua konbentzitzen dut.
‎Gorroto dut neure burua!
2015
‎Hitzaldiak ere ematen ditut; martxoan Berlinen izango du bat.Kazetaritza baztertua al duzu. Zoriontsu naiz orain. Adibidez, gaur egun ez nuke neure burua ikusiko Soto del Real espetxe atarian, gauez eta hotzak akabatzen, Barcenas noiz aterako.Zenbatean behin etortzen zara Donostiara. Bi hilean behin, gutxi gorabehera. Lagunekin eta familiarekin egon, eta buelta Madrilera.
‎Gero, bere abentura eta istorioak kontatzen hasten denean konturatzen zara bere handitasunaz. Ez dut neure burua ikusten Jorneten moduan bizitzen, baina batzuetan inbidia pixka bat ematen dit.Zer nahiago duzu, bakarkako lasterketak ala taldekakoak. Bakarkakoetan, bakoitzak neurtzen du bere burua, eta horrek ere badu bere xarma. Binakakoak, berriz, bereziak dira.
‎Egia da korrika ere asko gozatzen dudala. Ez nuke neure burua estutu nahi, eta denboraldia amaitzean erabakiko dut.Inoiz amestu duzu Mendi Lasterketetako Euskal Selekzioarekin. Erreferentzia bat da, eta bertan egotea polita izango zen.Lasterketako egutegirik baduzu. Zein lasterketa egitea gustatuko litzaizuke. Lasterketa batzuk baditut buruan, Zegama Aizkorri esate baterako.
‎Jokalari zenean esan zuen hau: «Euskal Herrian geratu nahi dut; ez dut neure burua hemendik kanpo ikusten».Herrigintzan ere bai baitabil. Herria eraikiz bere konpromiso eta inplikazioarekin.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia