Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 622

2000
‎eztanda arrotz batek ekarri ninduen Eirera, eta orain neu nago eztanda baten erdian. Gudaren saltsan sentitzen dut neure burua, oraindik Ipar Irlandatik hain urrun nagoen honetan. IRAko norbait ezagutzea zoragarria izango litzateke.
‎Ordutik ez dut neure burua inmentsitate horren barruan berriz ikusi, gaur arte. Eta zin degizut, Bitakora fidela, mugarik gabeko handitasun horretan txiki sentitzeko prest nagoela Irlandan, eta zin degizut egunero bilatuko dudala infinitu bat, besterik ez bada insomnioak berriro harrapa nazan, irla honek begi irekiak merezi baititu."
‎Olinpiadetako aroak bezala, nolabait esateko. Eta ezin dut neure burua askatu, bederatzi urte bizipen asko direlako, lagun asko, elkarrekin eraikitako bizitza luze bat. Askatasuna ez da erraza, batez ere inori minik egin gabe.
‎Eta beharbada horregatik, poltsatik Rubenentzat erosi dudan oparia kontuz kontuz zabaldu (egin behar ez bada ere, besteentzako opariekin beti hori egiten amaitzen dut, ezin bada eutsi berriro ikusteko gogoari), eta erlojua esku artean hartu dut. " Zure alboan igaro ditudan une ederren oroigarri", esan diezaioket eskaintzen diodanean, eta horrekin batera ahoan musu ematen imajinatzen dut neure burua. Bestela," Denborak esango du gureak etorkizunik duen ala ez", esan diezaioket, baina denbora baino gehiago gu geu gara erabaki hori hartu behar dugunok.
‎irentsi egiten dut neure burua,
‎Ez dut neure burua entregatuko
‎Ez dut neure burua entregatuko
‎izendatuko dut neure burua
2001
‎Krisian, hala ere. Alde horretatik, oso garaikide ikusten dut neure burua. Etaez naiz hemen moderno plantak egiten ari.
‎Eskuak gerrian ipini eta alboka ikusi dut neure burua, txotxolaren moduan galdetuz inoren gustukoa izan naitekeen, esaterako Goioren gustukoa izan naitekeen. Burua alde batera bihurtu eta ileak aurpegi erdia estali dit, irribarre egin eta eskua soinaren siluetan gora eta behera eraman dut neure gorputzaren forma errebisatuz.
‎Ohera orduko, ispiluan ikusi dut neure burua. Titiak bi hemisferio banandu eta eroriak.
‎Nik, ordea, ez dut sinesten hizkuntza eta pentsamoldea elkarri hark uste duen neurrian loturik dabiltzanik, behin eta berriro aditzera eman dudanez. Nolabait ere, gure K. engandik5 hurbilago ikusten dut neure burua gai horretan, erdaraz esan berria dudanez.
‎Herabe nuen nabari zelako aditzarena, berez eta eragilerik gabe, desarrazoizko bideetan barrena amilduko zela. Arrazoizko ez direnak diot, nork berea atera gogo duelako nagusi horrelakoetan, kosta ahala kosta, eta ez dut neure burua besterena baino garbiago ikusten bekatu horri dagokionez. Alderdikeria, seta, Saussureren esprit de clocher delakoa izaten dira gidari bakar.
‎Honela, bada, beharrezkoa da nik beraiei arreta handia eskaintzea. Honela, beraiei negarra eginarazten badiet, nik barre egingo dut dirua jasoz; beraiei barrea eginarazten badiet, ordea, negar egingo dut neure burua dirurik gabe ikusirik.
‎Hau, Euskal Herri honetako gizon eta emazte idazleen literaturatik biziki urrun dagoela erraten duzu etsirik; gurean bikoteak edo hirukoteak nahikoa normalizatuak agertzen zaizkizulako, hizkuntzaren eran, estandarrak, gizon eta emazte protagonistak ez direla nehoiz" bururaino" joaten, eskerrak, amodioaren irudipenarekin anitzez aski zaielako etab. Lan honek aldiz ez du zuen gustuko Herriaren itxura onik ematen; hargatik idazlearen obsesioek ez dizute desira basatirik ere pizten! Egia osoa zor dizut hala ere, eta ez dut neure burua justifikatzen: bikote eta kezka burges euskaldun jatorrak zituzten pertsonaiak sortzen nituen garai batean, baina exilioak aldatu ninduen eta gaur egun Lili Marlenen bulardi beltza baino ez daukat eredu.
2002
‎Baina barneagotik zetorren indar boteretsuago bat nire nahia galarazteko edozer egiteko prest zegoela zirudien. Abiadura hartu eta nire gorputz osoa trenaren trinkili trankulu erritmikoan murgildurik sentitzean uhin lasaigarri batean bildurik aurkitu dut neure burua. Ez dago atzera egiterik, ezta gertakizunak aurreratzerik ere, orain trenaren eskuetan dago nire izate osoa, bakardadea lagun, edozein arriskutatik salbu.
2003
‎Denborarekin, ordea, ahaztu egin nuen. Inoiz edo behin, etxeko liburutegiko apaletik haren nobela hartu eta pasarteren bat irakurriz irribarreka atzeman izan dut neure burua, baina ohitura hori ere gainditzen jakin dut. Beharbada horregatik izutu nintzen horrenbeste komisaria barruan idazlearen emazteak nire lepora oldartu eta, negar zotinen artean, Monikaren izena aipatu zuenean.
‎–Ez dut neure burua ofizialki hiltzea beste irtenbiderik ikusten. Horrela bakarrik isilduko dira inguratzen nauten zakur horien zaunkak, baretuko dira nire jazarleen pausoak eta utziko naute bakean.
‎–Leihotik behera bota dut neure burua...
‎Sartu eta berriro ikusi bulego haiek, korridore haiek... denak aurrean eduki, esaten ahal zidatena entzun, hitz egin. Ez dut neure burua hilduratu nahi eta, beraz, zer gertatzen zaidan jakin nahi dut, eromenaz edo morboaz goiti.
‎Jakina, lanbide guztiek dute bertan dihardutenak modu berezi batez trebatuta egon daitezen eskatzeko eskubidea, eta ideologia jakin baten onarpena ere eska dezakete. (Niri dagokidanez, gaiak elkarren artean gero eta antzekoagoak izateraino aizuntzearen aurka daudenen artean kokatzen dut neure burua: gaur egun katolizismoa gustatzen ez zaion horrek hura utzi luke eta protestante bihurtu, edo ateo, eta ez hura suntsitu herri hizkuntzatan esandako mezaren antzeko aldaketa antzuak sartuz.) Eta fisikarekin halaxe da, erlijioarekin edo prostituzioarekin den bezalaxe.
2004
‎Nik desio zaitut, pasioa sentitzen dut zuregatik, maitasuna egin nahi dut zurekin, sexua, klase guztietako sexu jolasak egin nahi ditut zurekin. Ikusten zaitudanean dardarka jartzen naiz, eta ez dut neure burua kontrolatzen. Dena da emozioa, dena zirrara, dena plazera, dena zerua.
‎–Ez da hori, Irati. Itsu itsuan baietz esaten badizut, zerbait gehiago ere esateko arriskuan ikusten dut neure burua, eta une honetan nahiago dut isildutakoaren jabe izan, esandakoaren mende betiko geratu baino. Badakizu askotan zer gertatzen zaigun.
‎–Gogorra izan behar du, ezta? Ezin dut neure burua imajinatu etxean bakarrik, senarraren deiari itxaroten. Egia esan behar badizut, nahiko larrituta nabil azken aldian kontu honekin.
2005
‎Bainan on liteke bi gogoeta egin ditzagun ikusteko zein litezkeen gure baitan erroak barna eginak dituzten sineste makurrak. Gure horretan sartzen dut neure burua, bixtan dena.
‎Neure bihotzondoan, arrotz antzeman dut neure burua.
‎Gipuzkoako" mendi mistikoa" Ernio, fama denez. Eta horrelako zerbait sinestekotan harrapatu dut neure burua.
‎Zorra kitaturik topatu dut neure burua, halaz ere.
‎Hau guztia idazten dut neure buruari zerbait argitu nahirik, neure denbora zerbait ulertu nahirik, ezen odolez eta suz egin ninduen denbora baten seme naiz, eta nolabaiteko azalpen bat aurkitu nahi diot honi guztioni, erre egiten bainau ez ulertzeak zer gertatu zen eta zer gertatzen ari den inguruan. Modu berean, eta neure bizitza konkretura etorrita, ez nuen ulertzen zer gertatzen ari zitzaion Adelari, nire ereduari, nire nerabezaroko gidariari, nire Atenea jainkosari.
2006
‎Azken urteotan gerra kontuekin, gizakion ankerkeria eta zoramenarekin orain arte baino sentiberago ikusi dut neure burua. Komunikabideetan ikusi izan ditudan albiste askok eragin handia izan dute nigan.
‎Hartaz inoiz hitz egiten ez badugu ere, sarri askotan topatzen dut neure burua Hankapaloz pentsatzen. Non ote dabilen, zer egiten ote duen, nola ote doakion...
‎Gimnasia moduan hartzen dut neure burua zigortzea. Ez daukat neurririk.
‎Edo, aukera horiek baztertu gabe ere, bi eta bi lau eginda neronek ateratako ondorioa. Ez dut neure burua arrunt azkartzat, baina Katalina Migel Mailuren alaba bazen eta ni Migel Mailuren iloba, Genebako unibertsitatetik pasatu gabe ergelenak ere asma zezakeen Katalinaren semea izateko aukera batzuk bederen banituela. Banekien, hala ere, ez zela aitatxiren aitzinean aipatzeko afera.
‎Nirea horixe izan da, behintzat. Zer nahi nuen eta nahi nuenak zer ekarri zidan ikusi ondoren, Artikoko izotz pusken erdian betiko harrapatuta gelditu den ontzi ohol ezdeus baten moduan ikusten dut neure burua; porrotaren zapore mikatza ahosabaiari itsatsita gelditu zait betiko. Horretaz jarduteko, ordea, hegazkin pilotu izateko ahalegina kontatu behar dut lehendabizi, nola saiatu nintzen, zer gertatu zitzaidan.
‎Sinets iezadak. Egun hauetan zenbat aldiz madarikatu ote dut neure burua hirekin ez egoteagatik! Kontatu diadan guztiagatik, ez nikek utzi behar hemendik alde egiten, baina bai, hoa lasai hori bada nahi duana.
‎Hizlari horren diskurtsoaren analisia egin lukeen beste garai bateko edo beste nazio bateko kritikariak zirkunstantzia horiek guztiak kontuan hartu lituzke, eta bere burua entzuleriaren kokapen berean jarri luke diskurtsoaren gaineko judizio egiazko bat eratze aldera. Antzera, lan bat publikoarengana zuzentzen denean, nahiz eta ni egilearen adiskidea edo etsaia izan, egoera hori ez dut kontuan hartu behar; aintzat hartu behar dut neure burua, baina gizaki gisa, zentzu orokorrean ulertuta, eta ahal den neurrian ahantzi behar ditut nire izate partikularra eta nire zirkunstantziak. Aurreiritzien mendean dagoen pertsonak ez du betetzen baldintza hori, eta bere kokapenari eusten tematzen da; ez du bere burua kokatzen obrak duen ikuspuntuan; obra beste garai eta nazio bateko pertsonengana zuzenduta baldin badago, haien ikuspegia eta aurreiritziak ez ditu aintzat hartuko.
2007
‎Alor literarioari buruz, berriz, ezintasun bertsuan aurkitzen dut neure burua. Sartreren nobelagintzak eta antzerkigintzak, kezka filosofiko sakonez oraturik, eta multzo gaitza osatzen dutelarik, ikertzaile espezializatuen azalpena eskatzen dute hertsiki.
‎Bai, ez du askoz gehiago merezi ere. Eta gainera, zurekin nire errekorra gainditzeko gai ikusten dut neure burua. Inspiratu egiten nauzu, ez dakizu ondo nola.
‎Ilea nahasita betiere. Ile nahasia dudala ikusten dut neure burua hemendik aurrera.
‎Pentsagai ditudan objektuak, argi eta egokiro ezagutzen ditut. Ezin dut neure burua atzipetu ez daudakadan ideia badaukadala pentsatuz(?). Baina abantailok lortzeak hitzen iruzurretik guztiz askatzea aurresuposatzen du65.
‎Ez kezkatu ordea: ez dut neure buruaz hitz egin behar. Literaturgintzaren urteotako ibilbidea ondo samar ezagutzeak ematen didan talaiatik, gizonezkook ia inoiz aipatzen ez dugun kontu bat ekarriko dut lerrootara, atrebentzia ez bada:
‎Eta halaxe, mon ami, ikusi dut neure burua iritsi nahi ez nuen geltokira iritsita, eta datorren ostiralean Iturrino Handiaren trukua berpiztuko dudala agindu diot. Dedio, arroza garesti atera zait gaurkoan, eta hitz ematen ari nintzaiola, ez dakit zergatik eta nola, John Hustonek behin eman zidan hitzaz oroitu naiz.
2008
‎Satisfazio eza nahiko presente dago nire bizitzan, beti zerbait faltan botatzen, beti hobeto egon nahi… Lan hau kaleratuta ekaitz hori onartzen jarraitzen dut, bizitzaren parte dela, alegia. Musikak ez du mina sendatzen, baina ikusi dudana da min hori esatean kontzienteago egin naizela naizenaz, nire mugetaz; eta naizen bezala onartzen dut neure burua.
‎Fobia antzekoa sentitzen dut Nemo arrain, Donkey Xote eta Ratatouille horien aurrean. Ez dakit haurtzaroko trauma bat izango den edo zer, baina mundu honetara umeak ekartzera animatzen ez naizen bitartean ez dut neure burua animazio pelikularik ikustera behartuko.
‎Bada jateari uzten dionik. Nik nahiago dut neure burua ebakitzea. Gizarteak irtenbide batzuk besteak baino hobeto ulertzen ditu oraingoz, baina funtsean gauza bera egiten dugu guztiok.
‎Aurpegiarekin ez nuela zorte handirik izan pentsatu nuen. Hori pentsatu izan dut neure burua aurrez aurre ikusi dudan bakoitzean. Itxura oneko gizona nintzen, emakume askok gustagarritzat ere har nintzaketen, baina ez nuen aurpegian ezaugarri erabakigarririk, ez nuen azalean nortasun irmo baten zantzurik, ez istorio eder batzuen aztarnarik edo ezbehar deitoragarrien arrastorik, eta indefinizio horrek nintzen baino ahulagoa bihurtzen ninduen.
‎New Yorkeko liburutegi publikoko langilea naiz. Barka, ez dut neure burua aurkeztu. Renata Thomas naiz.
‎NEKANE. Gaur komisarian, musuka jango nuen... baina kontrolatu egin behar izan dut neure burua.
‎Ez nauzue geldituko! Gogor defendatuko dut neure burua zoro horrengandik eta bere, laguntxoengandik?! (Hori esan eta badoa).
‎Lanpostu arrunt bat nahi dut, bizimodu normala izan. Ez dut neure burua itzalera kondenatuko. Pertsona naiz ni ere, bizi egin nahi dut!
‎«Ez dut uste zorrotzago aztertzen nautenik txapelduna izateagatik. Nik ere ez dut neure burua estutzen. Txapelak udan ez dizu ezer ematen; ezin zara erlaxatu, bakoitzak berea egin beharra baitauka».
‎Ona da jende isila eta jende sinplea ez egotea telebistan, ona da tipo guztietako jendea ez izatea telebistan, ona da ideia guztiak telebistan ez izatea, ideia batzuk telebistatik aparteantza edo apartesamar izatea. Aspaldi ez dut neure burua imajinatzen telebistan, kutxa horretan, hain bizitzatik aparte, programa baten barruan eseria, liburuez ari adibidez, nire min erradikala adierazi ezinik, nire motza eta nire gutxijakina, artista naizen ustez, zerbait naizen ustez inbitatua, ez zaidana egokia iruditzen. Mundu horretatik, hitz zuzensamarren eta hitz ergelaskoen mundutik, literatura mundutik, telebista mundutik eta mundu deitzen diren mundu horietatik guztietatik aparte ibiliko naiz, ez naiz joanen telebistara nahiz ta jende zintzoak joateko deitu, ez naiz joanen, ez naizelako, sinplea da hori da dena, ez naizelako.
‎Nik saioa egin dut orain Antzararen bidea itzultzeko. Erdia edo egin dut, eta eroso sentitu naiz, ikusi dut neure burua horretan. Bizia lo, esaterako, lehengo irakurketan arraro sentitu nuen, arrotz.
‎Stockhausenek artista gisa hitz egin zuen, eta ni akademikotzat dut neure burua. Ez zitzaidan gustatu nola esan zuen hura, sentiberatasunik gabe.
‎Ez da karikaturizatzeko, baina ematen du politikariak beti epe laburreko kontuekin tematuta daudela. Politika alderdikoi eta elektoral horretatik oso urrun ikusten dut neure burua. Ongi ezagutzen dut alderdien eguneroko politika, eta niretzat ez du erakargarritasunik mundu horretan sartzeak.
‎...tek manta batean bildu ninduten, eta nik, beheko ezpaina hozkaturik, kikilduarena egin nuen, baina beroa neukan mantapean, urduritasunak izerdi patsetan nindukan, kamamila atera zidaten, ez da asko gustatzen zaidan jeneroa, baina ezpainak busti nituen, galdetu zidaten lasaigarriren bat hartu nahi nuen ere eta nik, ezetz, lasaigarriek eta horrelakoek tuntunantoni bat eginda uzten nautela, ezagutzen dut neure burua, eta horixe zen nik orduan behar ez nuena, tuntuntzea eta burua galtzea nire bizi guztiko unerik larrienean, ordurako jatetxekoek egina zuten alarma dei bat, etxekoandrearekin etorritako gizonezkoa ni jatetxean sartu eta berehala joan baitzen telefonoz deitzera, eta handik oso laster, auto baten gurpil hotsa sentitu genuen aparkalekuan sartzen, etxekoandreak zinkurin egin zuen eta ate...
2009
‎Amonak egongelako sofaren erdialdea hartzen zuen, lehengusu txikienetarikoren bat altzoan zuela, eta besteok, sofaren besoetan edo alfonbra gainean esertzen ginen; denok isilik eta formal antzean geundela erabakitzen zuenean, amona kontu kontari hasten zen bere ahots indartsuarekin. Hipnotizatuta bezala gogoratzen dut neure burua, eta baita anaia eta lehengusu lehengusinak ere. Badakit telebista ere egongela hartan egoten zela, baina ez dut oroitzen, ez piztuta behintzat.
‎egin dut eta zerbaiten beharrez sentitzen dut neure burua.
‎–Buelta bat eman genezake, dio eta gorroto dut neure burua, egin niezakiokeen mina kalkulatzen ari naizelako eta hala ere berarekin joan nahi dudalako.
‎Eliasen postalak irakurri baino lehen ez nukeen egingo, baina orain badakit ipuinak ez direla gordetzeko, kontatzeko baino. Nola ikusiko dut neure burua ispiluan, ez badiot inori nor naizen erakusten.
‎sekulako biharamuna zuen, egia esan, halako moldez, non ohean eseri eta negar batean hasi baitzen, bat batean; zergatik, bezperan bizitzaren aldeko hautua egin bazuen?; bazirudien, aldiz, Ana Kareninaren tesietatik hurbilago zegoela une hartan: . Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!, esan zuen bezperan, baina zer eguzki ibiltari eta zer arraio zen hura, baldin eta leihotik sartutako lehen eguzki hark suzko oinazearen zirkulu perfektuaren antza bazuen!;. Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!?
‎–Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!? esan zuen bezperan, baina zer eguzki ibiltari eta zer arraio zen hura, baldin eta leihotik sartutako lehen eguzki hark suzko oinazearen zirkulu perfektuaren antza bazuen!;. Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!, esan zuen bezperan, baina ez al zen hobe bizitzarekin bukatu eta disgustu bakar bat eman, bizitzan mila disgustu eman baino?;. Eta egin beharreko urratsa emakume batentzat gehiegizkoa bada, birentzat agian ez??
‎Don Anizetok esan duen bezala, antipodetan sentitu naiz. Ni ez naiz dibortzioaren aldekoa, eta ez dut neure burua hilko, ez horixe!
‎ihes egin balio bezala; Adak, jakina, ezin jarri zion ahotsa amorruari, baina amorrua berez mintzo zen, eta halako zerbait esaten ari zen une hartan, beharbada, Adaren bihotzetik: . Ez dut neure burua hilko, ez horixe, baina pistola bat emango balidate, zuek uxatuko zintuzketet oraintxe bertan: ez naizela bost urteko haurra gero, niri kargua hartzen ibiltzeko?!?.
‎eta memento hartan, Ana Kareninaren tokian jartzen saiatu zelako edo, hain zen erraza, zinez, munduarekin eta munduko pena guztiekin bukatzea!?, urrats bat aurrera egin zuen, heriotzaren presentzia zorabio bat zen, balaztaren burrunba kirrinkariak zorabioago egiten zuena?, baita bi atzera ere jarraian, bat bateko beldurra, bizi senak eragindakoa, nagusitu balitzaio bezala, begiak lekuetatik aterata; une hartan, beraz, Ada beldur zen, beldurra berehala estaltzen ahalegindu bazen ere burura zetorkiòn pisuzko argudio andanarekin, hain da zorrotza eta hain adimentsua bizi sena, non beldurra eragin orduko asmatzen baititu pisuzko argudiorik pisutsuenak beldurraren lotsa ez izateko?: . Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!?;. Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!??; Adak, gainera, nerbioak airean zituen, nola ez, bada, segundo hamarren batean ohartu bazen ezen bizitzatik heriotzarainoko tarteak hari baten mehetasuna zuela!?, baina bizi senak bizitzaren aldeko hautua egin zueneti...
‎eta memento hartan, Ana Kareninaren tokian jartzen saiatu zelako edo, hain zen erraza, zinez, munduarekin eta munduko pena guztiekin bukatzea!?, urrats bat aurrera egin zuen, heriotzaren presentzia zorabio bat zen, balaztaren burrunba kirrinkariak zorabioago egiten zuena?, baita bi atzera ere jarraian, bat bateko beldurra, bizi senak eragindakoa, nagusitu balitzaio bezala, begiak lekuetatik aterata; une hartan, beraz, Ada beldur zen, beldurra berehala estaltzen ahalegindu bazen ere burura zetorkiòn pisuzko argudio andanarekin, hain da zorrotza eta hain adimentsua bizi sena, non beldurra eragin orduko asmatzen baititu pisuzko argudiorik pisutsuenak beldurraren lotsa ez izateko?: . Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!?;. Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!??; Adak, gainera, nerbioak airean zituen, nola ez, bada, segundo hamarren batean ohartu bazen ezen bizitzatik heriotzarainoko tarteak hari baten mehetasuna zuela!?, baina bizi senak bizitzaren aldeko hautua egin zuenetik, Adak bazuen ipar bat, nora bildu baitzitzaizkion kontzientearen eta inkontzientearen indar guztiak, nerbioek eragin zie...
‎XABI. Erruduntzat joko dut neure burua.
‎LEONOR. Beste pertsona horrengatik sentitzen dudana benetakoa dela ikusita, zintzo jokatzea erabaki dut neure buruarekin eta Koldorekin. Eta banatzeko eskatu diot.
‎–Kurria, ez dut ene bizian probatu, baina ez dut nire berri jakin dezan gura. Nik ere ez dakit oso ondo neure berri, pareta bezain zuri ditut oroitzapenak eta, ez dut neure buruarekiko galdu dudan kontrol hori berak izan dezan nahi.
‎Gero ere, iaz, Eugi eta Capellanen atzetik sartu nintzen txapelketan, eta aurten ni aukeratu naute aurrena. Halere ez dut neure burua enpresako bosgarren aurrelaritzat hartzen, asko gaude hor. Hori bai, dezente argiago ikusten du goiko laurak urrun daudela.
‎Esperientzia, niretzat, nahiko ona izan da. Ongi ikusi dut neure burua. Munduko Txapelketa batean jokalari guztion ametsa da urrea irabaztea, baina, egia erran, gu ez gara ongi aritu.
‎Ez soilik defentsa lanean, edo hiruko jaurtiketetan, ondoen moldatzen naizen arloetan, orokorrean baizik. Konfiantza irabazi nahi dut neure buruarekin.
‎Ez, ez. Ez dut neure burua entrenatzaile gisa luzaroan ikusten.
‎Italiako Giroa prestatze aldera froga ona zen gaurko [atzoko] etapa, eta egia esan, ondo ikusi dut neure burua. Hala ere, aurrekoak oso urruti izan ditut.
‎Bestalde, fraide izateari utzi eta ezkontzea erabaki nuen, eta egoera horrek ere arrastoa utzi zuen niregan. Espresionistatzat dut neure burua eta, hortaz, joera horretako artistak gertu sentitzen ditut: Bacon, Freud, Munch eta Kokoschka, besteak beste.
‎Eskola batean kantatzen dugunean, eta ikasle guztiek paso edo berba egiten dutenean, lekuz kanpo sentitzen naiz; batez ere irakasleek ez dutenean ikasleek baino kasu gehiago egiten. Ezkontza bateko sorpresa izatean, tarta barrutik atera behar duen untxiz mozorrotutako streaper a bezain lotsagarri ikusten dut neure burua.
‎Laster iritsi da taberna bila abiatutakoa, afoniko hain denbora gutxian; sinestezina izan da, oihuka ikusi dut neure burua; azken momentuan sartu du! (Internet bidez begiratu dut momentua, Guardiola ikusteko bakarrik; ai).
‎Oihanean ez dudalako beldurrik. Jaguarrak, tarantulak eta hamar metroko anakondak daude, baina, nik, txertatu ez dut neure burua ere txertatzen. Ez dut inoiz malariarik edo dengerik izan, nire ustez, dudan jarrerarengatik.
‎Betidanik konfiantza gutxi izan dut neure buruarengan, nahiz eta fisikoki itxura ona edo normala izan eta ikasketetan, lehenengo, eta lanean, orain, gauzak ondo joan. Baina besteak ni baino zoriontsuago bizi direla eta bizitzan gehiago lortzen dutela uste dut.
‎Bere alboan dagoen zakurrak egin berri duen kaka pusketak poltsa batean jasotzen ari da. Une batez, fikzio ipuin batean kokatu dut neure burua eta eszena berdina imajinatu dut estralurtar baten begietatik ikusita. Hasteko, neska eta zakurra, biak izaki ezezagunak dira estralurtarrarentzat, inoiz ez du horrelako ezer ikusi.
‎Txapelketa berezia izan da. Entrenamenduetan ondo ikusi dut neure burua, eta inoiz baino gehiago entrenatu naiz, baina erritmoa partidetan hartzen da?. Iritzi gurutze bide bitxia, bat eroso biktima gisa, eta beste aurkaria itzalpetik ateratzeko asmotan.
‎Baina uste dut beti gatazka puntuak aukeratuko nituzkeela. Han etorkinen inguruan irudikatzen dut neure burua. Pertsonaiak agertuko lirateke han ere, baina ezberdinak lirateke, beste era batera hartuko liratekeelako, alemaniarrak analitikoagoak direlako.
‎Behin, ozta ozta lortu nuen, txatartegikoak garabirik ez zuenez autoa txikitu nahi zuen eta! Auto salbatzailetzat dut neure burua. Saria autoa etxeratzea zen, eta, ordainetan, ibilgailuaren ordura arteko jabeen garajea txukundu behar izaten nuen?.
‎Egia esan, oso baikorra izan naiz beti. Konfiantza handia eduki izan dut neure buruarengan. Emaitzak onak baldin badira, errazagoa da baikorra izatea.
‎Ni, behintzat, ondo ikusten dut neure burua. Joseba taldeko masajistak atzo esan zidanak, gainera, animatu egin nau.
‎Fisikoki, gainera, inoiz baino hobeto dago: . Fisikoki oso ondo ikusten dut neure burua. Nire prestakuntza aldatu egin dut, orain Alex Rekalderen laguntzarekin prestatzen naiz, eta kantxan askoz arinago sentitzen naiz?.
‎Ez da hain baikor mintzo; ezkor ere ez, egia da, baina diskurtsoa aldatu du. . Une honetan ez dut neure burua Vuelta irabazteko moduan ikusten, baina badakit nagusitzeko gai naizela?, esan zuen atzo Tarragonan, lasterketaren aurreneko atseden egunean, entrenatzera atera aurretik. Hortaz, gai ez dela dio, baina badela era berean.
‎T.E.: Nik ezin dut neure burua artistatzat jo! Egiten dudana egiteko, hainbat jende behar dut.
‎Bistan da ez naizela eredu horretan sartzen. Ez dut neure burua ikusten musika munduan eta aldizkarien azaletan agertzen diren pertsonen moldean. Ez dakit horrek egin nauen indartsuago, edo guraso sendoen lana izan ote den.
‎Eta jarraitu zuen: . Ez dut auzitegi hau onartzen, eta ez dut neure burua defendituko. Zoriontsu naiz, herri alemaniarrak bere milaka urtetako ibilbidean sekula emandako seme aintzatsuenaren alboan urte askoan gozatu dudalako.
‎Oso neure sentitzen dudalako, beharbada. 18 urterekin imajinatzen dut neure burua parke batean gitarra batekin neska bati hori abesten. Irudi hori musikalki gauzatu nahi nuen.
‎Ondoren hasi ginen Godefroy Perroux eta biok topo gidak idazten, ireki eta eskalatu genituen bideak ahanzturan gera ez zitezen. Baina ez dut neure buruaren karikatura hutsa izan nahi, eta horregatik hasi nintzen bestelako gaiak lantzen. Bitxia da eta kontraesankorra dirudi:
‎beste tren bat zen, astiro eta geldiro hurbiltzen ari zena; zutitu zen Ada jauzi batean, jarri zitzaion begira, hurreratu zen trenbidera –trenak zarata izugarria ateratzen zuen–, gelditu zen –hogei bat metrora zuen trena–, begiak gero eta distiratsuago, bihotza gero eta azkarrago... eta memento hartan, Ana Kareninaren tokian jartzen saiatu zelako edo –hain zen erraza, zinez, munduarekin eta munduko pena guztiekin bukatzea! –, urrats bat aurrera egin zuen –heriotzaren presentzia zorabio bat zen, balaztaren burrunba kirrinkariak zorabioago egiten zuena–, baita bi atzera ere jarraian, bat bateko beldurra, bizi senak eragindakoa, nagusitu balitzaio bezala, begiak lekuetatik aterata; une hartan, beraz, Ada beldur zen, beldurra berehala estaltzen ahalegindu bazen ere burura zetorkiòn pisuzko argudio andanarekin –hain da zorrotza eta hain adimentsua bizi sena, non beldurra eragin orduko asmatzen baititu pisuzko argudiorik pisutsuenak beldurraren lotsa ez izateko–: " Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!";" Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!"...; Adak, gainera, nerbioak airean zituen –nola ez, bada, segundo hamarren batean ohartu bazen ezen bizitzatik heriotzarainoko tarteak hari baten mehetasuna zuela! –, baina bizi senak bizitzare...
‎beste tren bat zen, astiro eta geldiro hurbiltzen ari zena; zutitu zen Ada jauzi batean, jarri zitzaion begira, hurreratu zen trenbidera –trenak zarata izugarria ateratzen zuen–, gelditu zen –hogei bat metrora zuen trena–, begiak gero eta distiratsuago, bihotza gero eta azkarrago... eta memento hartan, Ana Kareninaren tokian jartzen saiatu zelako edo –hain zen erraza, zinez, munduarekin eta munduko pena guztiekin bukatzea! –, urrats bat aurrera egin zuen –heriotzaren presentzia zorabio bat zen, balaztaren burrunba kirrinkariak zorabioago egiten zuena–, baita bi atzera ere jarraian, bat bateko beldurra, bizi senak eragindakoa, nagusitu balitzaio bezala, begiak lekuetatik aterata; une hartan, beraz, Ada beldur zen, beldurra berehala estaltzen ahalegindu bazen ere burura zetorkiòn pisuzko argudio andanarekin –hain da zorrotza eta hain adimentsua bizi sena, non beldurra eragin orduko asmatzen baititu pisuzko argudiorik pisutsuenak beldurraren lotsa ez izateko–: " Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!";" Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!"...; Adak, gainera, nerbioak airean zituen –nola ez, bada, segundo hamarren batean ohartu bazen ezen bizitzatik heriotzarainoko tarteak hari baten mehetasuna zuela! –, baina bizi senak bizitzaren aldeko hautua egin zuenetik, Adak bazuen ipar bat, nora bildu baitzitzaizkion kontzientearen eta inkontzientearen indar guztiak, n...
‎zabaldu orduko, ordea, itxi zuen, baita intziri mingarri bat egin ere, begiak itxi eta eskuak lokietara zeramatzan bitartean, leihotik bat batean sartutako eguzki printzak orratzen gisakoak gertatu balitzaizkio bezala, burmuinak zulatzen zizkiotenak; Adak, beraz, gaizki behar zuen... sekulako biharamuna zuen, egia esan, halako moldez, non ohean eseri eta negar batean hasi baitzen, bat batean; zergatik, bezperan bizitzaren aldeko hautua egin bazuen?; bazirudien, aldiz, Ana Kareninaren tesietatik hurbilago zegoela une hartan: " Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!" esan zuen bezperan, baina zer eguzki ibiltari eta zer arraio zen hura, baldin eta leihotik sartutako lehen eguzki hark suzko oinazearen zirkulu perfektuaren antza bazuen!;" Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!" esan zuen bezperan, baina ez al ...
‎zabaldu orduko, ordea, itxi zuen, baita intziri mingarri bat egin ere, begiak itxi eta eskuak lokietara zeramatzan bitartean, leihotik bat batean sartutako eguzki printzak orratzen gisakoak gertatu balitzaizkio bezala, burmuinak zulatzen zizkiotenak; Adak, beraz, gaizki behar zuen... sekulako biharamuna zuen, egia esan, halako moldez, non ohean eseri eta negar batean hasi baitzen, bat batean; zergatik, bezperan bizitzaren aldeko hautua egin bazuen?; bazirudien, aldiz, Ana Kareninaren tesietatik hurbilago zegoela une hartan: " Nola botako dut neure burua trenbidera, bizitza oso bat badut aurretik, eguzki ibiltariak eta ilargi beteak zerumugan!" esan zuen bezperan, baina zer eguzki ibiltari eta zer arraio zen hura, baldin eta leihotik sartutako lehen eguzki hark suzko oinazearen zirkulu perfektuaren antza bazuen!;" Nola botako dut neure burua, etxekoei sekulako disgustua emango diet-eta!" esan zuen bezperan, baina ez al zen hobe bizitzarekin bukatu eta disgustu bakar bat eman, bizitzan mila disgustu eman baino?;" Eta egin beharreko urratsa emakume batentzat gehiegizkoa bada, birentzat agian ez..." esan zion Txarok noizbait, baina berak, pausoa bakarrik eman behar zuela eta, bakarrik eman zuen... eta zer?; no...
‎horregatik piztu zitzaion, erreakzio gisa, beste txinparta bat begietan, piztu bezain laster itzali zena, itxura egite hartan berezko zerbaitek –ezintasunak eragindako amorruak, ziurrenik– ihes egin balio bezala; Adak, jakina, ezin jarri zion ahotsa amorruari, baina amorrua berez mintzo zen, eta halako zerbait esaten ari zen une hartan, beharbada, Adaren bihotzetik: " Ez dut neure burua hilko, ez horixe, baina pistola bat emango balidate, zuek uxatuko zintuzketet oraintxe bertan: ez naizela bost urteko haurra gero, niri kargua hartzen ibiltzeko...!".
‎Don Anizetok esan duen bezala, antipodetan sentitu naiz. Ni ez naiz dibortzioaren aldekoa, eta ez dut neure burua hilko, ez horixe!
‎Ez dakit nola azaldu: bizien baino hilen mundukoa gehiago sentitzen dut neure burua gaur egun, jada hemendik eta guztiengandik urruti banengo bezala edo. Horrek ere sakatuko ninduen eman nion erantzuna ematera, ez niola inori kalterik egiten, ustez behintzat, ikusi nuenean.
‎Gaur ere berdin, amumarenerako irten etxetik, eta, desbideratu, desbideratu..., portu zaharrean aurkitu dut neure burua konturatu naizenerako. Buelta eman beharrean, haraino ailegatu eta gero, aurrerantz egitea erabaki dut.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia