Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 88

2004
‎Abiapuntua eta helburua harturik , zera dakusagu: haren bizitza laburrean, hamar urteren buruan euskararekiko bi aldi nabarmen bereizten direla eta, gutxi gora behera zer nolako bilakaera izan zuen adierazten saiatuko naiz:
‎Mikel Atxagak Sabino Arana eta haren jarraitzaileen eragina euskararen berbizkundean. Eta ildo horretan gure ekarpen xumea kokatu nahi genuke, epe luzean, aurrekariak, eta ondorenak aipatuaz, mendebaleko Europaren historiaren nondik norako nagusien baitan, S. Aranareo ekarpena euskararen biziberritzeari buruz gogoeta gai hartzen dugularik.
‎...eintzuk ziren aukeratzea aginte politikoen esku gelditzen eta gaineratikoak, balizko berezko lege unibertsalen eraginez, halabeharrez itzaliko zirelakotan zeuden, eta beraz sekuentzi bakarreko ikuspegi historikoan erabat sinisturik, Biblian irakurritako ikuspegi historikoaren ondorioz, hizkuntza bakarreko etorkizuna aurreikusten zuten eta beraz hizkuntzen galera, halabeharrezko berezko ondoriotzat hartzen zen. Beraz, iraultzaileen erabakien ondorioz, aurrerantzean, hizkuntza Estatu nazio berriaren baitako egitasmo politikoa bihurtu zuten.
‎Egile zuzena aurkitu ez arren, koplek zentzu korala hartzen dute, Bilboko «San Fraiskuko» komentuan ohikoak zirelako. Koru horretako nortasun nabarmeneko pertsonak mogeltar edo astarloatarrak ditugu Eta baita ere Antonio Zabala «Gabonetako otsaldiak» izeneko koplen egile eta argitaratzailea zena
‎beti hartu joian (ohi zuen)?
‎«Alkar ondo harturik diñoe: Lehenago ondatu ta hil danok azpiratu baino» Eztauko, euskaldunak lehengoen fedea?
‎Etsaiak, arrotzak, erbestekoak izango dira baina herriaren barruan ere agiriko dira. Bertso hauen bidez, seinalatzen da zertan zetzan jatortasuna eta gainerako guzti guztia erbestetar gaiztotzat hartu litza
‎Foru erakundetzearen azken esparrua galdu ondoren, euskal zibilizazio historikoaren aztama bakarra euskara bihurtu zen. Nafarroako euskaroek eta Felipe Arrese Beitiak euskara eta euskararen geroa, euskal erakundetze politikoaren azken ondasuntzat hartu zuten. Une horretan, euskara aldi batean, ikur bihurtu zen, komunitate jakin baten adierazpen sinboloa eta beraz iragan eta geroaren arteko zubi.
‎Horrela, Bilbon Euskalerritakoek argitaratzen zuten La Union Vasco navarra egunkarian euskararen aldeko diskurtsua eta artikuluak nabarmen handikoak ziren. Euskalerriakoek (Sagarminaga, Sota, Epalza, Galarza) euskara ikurtzat hartu zuten eta beraien ekimenez, Bizkaiko Diputazioak 1888an indarrean ezarri zuen euskararen katedra.
‎Eta 1901ean, Hendaian. Herriko Etxean Euskal Herriko zazpi herrialdeetako euskaltzale eta aditu bildu ziren, hizkuntzaren gorpuztea finkatzeko, erakunde publikoek bere gain egiteko hori ez baitzuten hartzen . Ortografiaren bateratasuna alde batetik eta euskararen zabalkundea bestetik.
‎Horregatik, bere lehen diskurtso abertzalean oinarriturik, euskara, aberriaren armarrian kokatzen zen. Funtzio komunikatiboa barik, erakusle bereizgarritzat hartzen zuen. Eta hizkuntza izan lukeen bezala berpentsaturik berrasmatzen saiatu zen, balizko printzipio batzuen arabera, hizkuntzaren komunikazioaren funtzioa bigarren mailan alboratuz.
‎Eta jakina, armarritzat harturik kontserba behar zen hizkuntza, egunero­
‎alde batetik, bere mundu idealetik errealitate sozialaren benetako arragoan sartu zen eta beraz bestelako munduan ezagutu zituen. Hauteskundeetan sartzea, gizartearen ikuspegi zabalagoa hartu zuen. Bestetik, herri euskaldunean murgildu eta bizitzen hasi zen, beste euskaldun bat balitz bezala, Bilboko hiriguneko esperientziatik at.
‎Eta horrez gainera, populu eta hiriko burgesiaren arteko klase desberdintasuna, ohiko bizimoduan eta ohituretan nabarrnen desberdina zen. Ezkondu aurretik, emaztegaia Bilbora bidali zuen, hilabete batzuetarako mojen kolejiora, garaiko burgesiaren manerak eta usadioak hartzeko eta bereziki gaztelaniaz ikasteko. Beraz, euskara, baserritar populuarentzat baino ez ote zen baliagarria?
‎Mahai inguru honetarako gonbita hartu nuenean, kezka bizia sortu zitzaidan, Sabino Aranaren ingurukoa luze zabal iker eta plazara daitekeelako. Berehala argitu zidaten antolatzaileek nire eginkizuna zela Aranaren ondoko bizkaitar euskalgintza azaltzea.
‎Aberrija zein zan. Gastelarren menpian eta eurakin eikezan artu emonak gatik eurakin bat eginda lez egozan; dana zan berton erderia, errijetan egozan gixon agindudun gustijak ziran erdeldunak, eta geure euzkera ederrari guda gogorra egiten eutsen. Emenguak be, asi ziran euren (gaztelaren) izkuntzagaz pozik (zoritxarrez gaur be geyenak orretan dagoz, batez be, emakumiak) eta euzkeria, lenengo erdi eta gero ija oso aztu jaken.
‎Bilbo, 2002 783 or.] Abertzaliak: jarraitu daigun Sabin' ek irakatsi euskun biderik zintzo zintzo; bera artu daigun
‎Hitz gutxitan esateko, Sabino Aranaren itzal zabalak ia mende osoa hartu du Bizkaiko euskalgintza. Alde edo kontra, zale edo arerio, Sabino Arana izan da, urte luzeetan, euskalgintzaren erreferentzia Bizkaiko lurraldean.
‎Azkuek, ordea, gaztaroan «aranismo» askoren asmatzailea izan ondoren, beste bide bat hartu zuen, gure hizkuntzaren aberastasunak eskainiz, jakiteko
‎Ezta Kanpion ere. Antza, ez dira euskalaritzat hartzen . Ez ote du hor lekurik?
‎PoJitikaren eta hizkuntzaren arteko harremanaz, orobat, bada zer eztabai­ daturik. Izan ere, euskararena despoJitizatu beharra dagoeJa esan eta esanka ari zaizkigu, ez deJa inor susmopean hartu behar arrazoi ideoJogikoengatik. Bai­ na susmagarri gertatzen da despoJitizazioaren defentsa hori, nondik eta, asko
‎Ez baitugu gaurkorik, 1986ko datuen arabera,% 69,91 ziren erdaldun elebakarrak, eta hauetatik% 40 etorkinak ziren eta% 39, be­ rriz, bertakoak. Nahiz eta erdaldun multzo horretako% 52k beren burua eus­ kalduntzat hartu , euskarari dagokionez, ordea, ageri da gehienek ez dutela ino­ lako interesik, beste% 25ek aurkakoa duela, eta aldekoa, berriz,% 24k bakarrik (272). Hau zen orduko erradiografia.
‎ten eta transmitigarriak» diren, hots, genetikoki determinagarriak diren ezau­ garriak bame hartzen ditu. Euskal Herriaren kasuan, ezaguna denez, esparru zientifikoan deigarria gertatzen den datu serologikoa da nabarmentzen dena, Rh negatiboaren presentzia garaia, alegia.
‎Europara kanpotik etorritakoen artean, orobat, guztiak edo ia guztiak Rh positiboa dutenak dira. L. F. Cava­ lli Sforzak kontuan hartu beharreko datu genetiko bitxitzat dauka bere azter­ ketan agertzen den fenomeno hau, jadanik M. A Etcheverry medikuak bere garaian egindako aurkikuntza egiaztatzera datorrena. Eman ohi den azalpena da, aro neolitikoan Europan zehar eman ziren inbasio gune desberdinen uhi­ nek eta zehazki ekialdetik (Anatoliatik) abiatutako populazio mugimenduek ez zutela erabat harrapatu euskal lurraldea (274).
‎Hautemandako herentziazko ezaugarri guztietan ageri dena da, gizabana­ koen arteko desberdintasunak garrantzitsuagoak direla arraza taldeen artekoak baino. Zaila da arraza definitzea, zaila den bezala arrazak bereiztea, estatisti­ ken maiztasunean kontuan hartu beharreko ezaugarriak asko direlako. Ez ga­ ra gauza munduan zenbat arraza mota dauden jakiteko.
‎Denak dira arbitrarioak. Eta sako­ nean, oinarritzat erreferentzia genetikoa hartzen bada, klimak eragindako pig­ mentazio desberdintasuna at utzita, egiaztatzen da arrazen arteko beste desber­ dintasun guztiak kuantitatiboak direla. Praktikan ez baitira sekula aurkitzen gene bateko bi tipo erabat desberdinak direnak arraza desberdinetan.
‎zista izan zen, inoiz ez zuen izan Hittlerrek judutarren aurka hartutako jarrera bortitzaren antzik. Euskal arrazaren handitasunaren usteak ez zuen jarrera kolonizatzailerik, Teoría Nagusirik eta antzekorik sortu> > (Berria,, 6.or.).
‎Lehen arrazoia da, Sabinok maketismoaz hitz egiten duenean, euskal nazio ukatu eta menperatu baten burujabetasuna aldarrikatzen duela eta, be­ re politikagintza zapalkuntza egoera batetik abiatzen denez gero, ondorioz datorren jokabide normala dela politikagintzan nazio proiektu horren kontra daudenak oro etxekoak nahiz kanpokoak etsaitzat hartzea edo, bestela esanda, gizarteko harremanak gatazka zentzuan ulertzea. Maketoaren kon­ tzeptua, bada, ez du mugatzen soilki inmigratuen mundura, arras arinki esan izan den bezala, baizik eta kanpoko okupatzaileekin hatera kolaboratzen du­ ten bertakoak ere euskaldunak izan ala ez kategoria berean sartzen ditu.
‎Begiratu besterik ez dago Erdialdeko Europara eta au­ zo estatuetara zer gertatzen ari den ikusteko. Horregatik, gure inguruko poli­ tikari profesionalen eta intelektual organikoen diskurtsoak akademikotik baino askoz gehiago du hipokresia eta maltzurkeriatik, estatu botererik ez duen na­ zio batí inmigratuak bertakotzat hartzea eskatzen baitzaio, datozela Espainia­ tik edo nonahitik, inolako baldintzarik jarri gabe, hots, eskubide guztien jabe eginez, baina ez betebeharren erantzule. Diskurtso hori magrebtarrak itsasoan itotzen uzten dituen Espainiatik datorrenean, duintasun etikoari zor zaion be­ giruneak oinarrizkoenean huts egiten du.
‎Eta bitartean diskurtso postmodemoak aurrera segitzen du estatu nazio ahaltsuen galtzadan gastatutako gurpilean. Ez da oztoporik jarriko Wagner edo Nietzsche bezalako izen handiak, arrazista garbiak, aiputan hartzeko or­ duan, baina sabindar nazionalismoa errebindikatu orduko, berehala agertuko dira handik eta hemendik adjektibo deitoragarriak, tartean, azalduz gatoze­ nez, arrazistarena. Sabino ez zen arrazista izan.
‎Sabino Aranak, halere, badu zer zuzendurik. Arbuiagarria da euskara arro­ tzekin ez kutsatzearren defentsazko tresna gisa ere erabili izana; eztabaidaga­ rria da, halaber, hizkuntza elkarrekin komunikatzeko tresna huts gisa hartu iza­ na; eta, batez ere, garai hartan ulergarriagoa izan arren, ez da horregatik onartzekoa naziotasunaren funtsa, ez hizkuntzan, baizik arrazan jarri izana, areago oraindik Humboldten tradizioa atarian izanda. Aranak puntu horietan egiten du garbiki erren.
‎Sabino izututa dago maketoak Bizkaian hartzen ari diren indarra ikusita. Maketismoa edo espainolismoa Bizkaiko gizarte bizitza osoan zehar barreia
‎Bestalde, bertakoak dira inmigrazia aldezten dutenak eta atzerritarrei leku egiten dietenak. Horregatik, ez atzerriko inbaditzaileak bakarrik, bertako espai­ nolistak ere, euskal abizenak eraman arren, maketoen parekotzat hartu beharre­ koak dira: «Pues ¿ quiénes son ellos aquí en Bizkaya?
‎painolista horiek guztiak, hala nola liberalismoa, karlismoa, integrismoa, erregi­ onalismoa, horiei guztiei politika bizkaitarra kontrajarriz. EAJk hauteskundee­ tan artean parte hartzeke zirauen garaiko diskurtsoa da hau, abstentzioa aldarri­ katzen baitzuen orduan. Ez da aurkezten, ez baitu aski indar horretarako (26).
‎Esandako arrazoi hauengatik guztiengatik, euskal gizarteak bizi duen ustel­ keriaren ondorioz, euskal arrazaren garbitasuna arriskuan dagoela iruditzen bai­ tzaio, haren defentsarako, neurri jakin batzuk hartzea proposatzen du, inmigratu­ entzat murriztaile izango direnak, horien artean bat, beti ere Euskadi independente hipotetiko batean, atzerritarrei sarrera debekatzea (27), eta bi, bertan kokatuak daudenak atzerritar gisa hartuak izatea, hots, gizarte bizitzan isolatuak edukitzea (28). Maketoen inbasioari gain hartzeko aterabide bakarra, erabateko isolamen­ duarena da (29).
‎Esandako arrazoi hauengatik guztiengatik, euskal gizarteak bizi duen ustel­ keriaren ondorioz, euskal arrazaren garbitasuna arriskuan dagoela iruditzen bai­ tzaio, haren defentsarako, neurri jakin batzuk hartzea proposatzen du, inmigratu­ entzat murriztaile izango direnak, horien artean bat, beti ere Euskadi independente hipotetiko batean, atzerritarrei sarrera debekatzea (27), eta bi, bertan kokatuak daudenak atzerritar gisa hartuak izatea, hots, gizarte bizitzan isolatuak edukitzea (28). Maketoen inbasioari gain hartzeko aterabide bakarra, erabateko isolamen­ duarena da (29). Izan ere, Aberriak edo Euskeriak (hau erdaraz esanda) jasaten duen desgraziarik larriena euskaldunak espainolekin arrotzekin, alegia harre­ manak izanez bizitzea eta, ondorioz, bere izatean endekatuz joatea da.
‎Beraz, harentzat hizkuntzak ez bide du zerikusirik ez pentsa­ menduaren antolaketan eta ez eraginik mundu ikuskeran, hizkuntzalari batzuek aitortzen dioten bezala. Bigarren ezaugarria da, euskara, literaturarako ez ezik, herritarrak irrelijiositatea eta inmoralitatea dakartzaten atzerritarren kontra de­ fendatzeko ere erabili behar dela, hura «babes» eta «kontrahorma» gisa hartuz , alegia (34). Hirugarrena da agian, oinarrizkoena eta horregatixe, beharbada, kritikak ere gehien aipatu izan duena, euskaltzaletasuna hertsiki Aberriaren kausari loturik dagoela eta euskaltzeltasuna, funtsean, abertzaletasuna zor zai­ ola.
‎parte hartu zuen, baita 1902ko irailaren lln sortutako Eskualzaleen Biltza­
‎Baskologoa eta baskofiloa, aldiz, ez euskarari, baizik Euskal Herriari da­ gokion kontzeptua da, berari buruzko jakintzaz ari denari edota bera maite du­ enari aplikatzen zaiona. Euskoaren eta baskoaren erro etimologikoa desberdin­ tzat hartzean oinarritzen du bereizketa hori. Euskaltzalea euskara maite duena den bezala, baskofiloa aberria maite duena da, abertzalea alegia, euskara ja­ kin ala ez.
‎«euskerología» hitzen ordaina izango litzateke (49). Elhuyar hiztegian, zeine­ tan «euskalaritza» ez baitator baina bai euskalari, hau baskologoren baliokide­ tzat hartzen da, euskaralogoarekin berdinduz. Eta baskoa, hiztegi berean, eus­ kaldunari deitzen zaio, adiera zabalean, Euskal Herriko biztanleari, eta hertsian, euskaraz dakienari.
‎Eta baskoa, hiztegi berean, eus­ kaldunari deitzen zaio, adiera zabalean, Euskal Herriko biztanleari, eta hertsian, euskaraz dakienari. Remen baskologoa eta euskaralogoa baliokide­ tzat hartzen dira.
‎Gaurko hizkuntzalariek ez daukate Arana gramatikalaritzat, ez bederen honi eman ohi zaion adiera zabalean hartuta , nahiz eta hilondoko eskuizkribu batean agertu izan haren bizkaierazko aditzaren sailkapen bat, «clasificación del verbo bizkaino» izenekoa (51). Izan ere, gutxitan eta orduan zeharka eta lan desberdinetan, aipatzen ditu sintaxi eta morfologi arazoak.
‎Hasiera hasieratik pizten zaio, bada, etimologiarako zaletasuna eta hauxe du bere lehen saioa. Pliegos Euskeraló­ gicos lanean (1892), errotzat hartutako 17 hizkitatik eratorritako hitzen azal­ pena ematen du, ari, argi, agi, adi, ali, eri, egi, eli, eta horrelakoena. Handik hiru urtera Tratado Etimológico de los Apellidos Euskéricos (1895) argitara­ tuko du, eta hemen, bai, bide berriak urratuko ditu.
‎Batzuek uste dute, hauen artean Akesolok (77), Arana euskarazko bere la­ netan agertzen dela «barriztaria, eta aztertzaille eta kritikalari zorrotza», eta eus­ kalariek horietara jo luketela «zer irakatsi dauan eta nondik norako bi­ deak artu eta urratu dituen jakiteko». Teorian proposatutakoak praktikan nola aplikatzen diren jakitea argibide izan ohi da eta saiatuko gara alderdi hori ere aztertzen.
‎Zerrenda horien edukiaz, ordea, ohar batzuk egin beharrean gaude: lehe­ nik, zerrenda horietan agertzen diren zenbait hitz berri errepikaturik datozela; bigarrenik, zerrenda horietako hainbat hitz erro beretik eratorrita osaturikoak dituela egileak; hirugarrenik, berak euskara zaharretik hartutakotzat dauzkanak ere tartekatzen dituela, hala nola arrotz (extranjero), uin (ola), itz (palabra), ler (pino), lats (arroyo), baita euskara zaharretik hartutakaoak ere, hauen ar­ tean andera (señora), gogo (espíritu), euzko (cada pueblo vasko), eskar (mer­ ced, gracia), eta besterik.
‎Lehenengo egutegiaren sarrerakoan, abertzale gisa aurkezten du bere bu­ rua Aranak, Euskal Herria bere osotasunean hartuz : «Abertzalia naz.
‎Ez zuen hala egin nahi izan bere alderdi jeltzaleari zerion katolikotasun­ izaeragatik. Horregatik, zuzeneko itzulpenen bidea utzi eta, santuen izendegiko erdal izenak oinarrizko euskal lege fonetikoetara moldatzeko erabakia hartu zuen, irizpidetzat ondoko bi arau hauek hartuz: a) izenak bere jatorrizko hiz­ kuntzan duen forma edo itxura hartu eta honi euskal fonetikari dagozkion le.
‎Ez zuen hala egin nahi izan bere alderdi jeltzaleari zerion katolikotasun­ izaeragatik. Horregatik, zuzeneko itzulpenen bidea utzi eta, santuen izendegiko erdal izenak oinarrizko euskal lege fonetikoetara moldatzeko erabakia hartu zuen, irizpidetzat ondoko bi arau hauek hartuz : a) izenak bere jatorrizko hiz­ kuntzan duen forma edo itxura hartu eta honi euskal fonetikari dagozkion le.
‎Horregatik, zuzeneko itzulpenen bidea utzi eta, santuen izendegiko erdal izenak oinarrizko euskal lege fonetikoetara moldatzeko erabakia hartu zuen, irizpidetzat ondoko bi arau hauek hartuz: a) izenak bere jatorrizko hiz­ kuntzan duen forma edo itxura hartu eta honi euskal fonetikari dagozkion le.
‎Bestalde, atzerriko izenei euskal itxura emateko, izenen jato­ rrizko iturburura jotzen baitu, bide horretatik mota askotako izenak ateratzen zaizkio, batzuk, Koldobika bezala, aski bitxiak, eta beste batzuk, Kepa beza­ la, onartuagoak izan direnak. Izenak itxuraz euskalduntzean, egiazko premia bati erantzuten ziolakoan zegoen, euskal idazleak gehienetan inguruko erdere­ tatik gaztelaniatik eta frantsesetik hartuta ematen baitzituen izenak. Erdal izen hauek aski errotuak baitzeuden, beldur zen Arana bere proposamenaren arrakataz.
‎Pliegos Histórico políticos (II) izeneko lanean (1889), Kanpion eta Arza­ kekin eztabaidan ari dela (91), euskal poetei atzerriko alderdiek antolatutako lehiketetan parte ez hartzeko gomita egiten die Sabino Aranak, aberriari trai­ zio egin ez diezaioten. Eta, aldi berean, parada horretaz baliatzen da egile ho­ rietako bakoitzaren literatur ikuspegia zorrozki kritikatzeko (92).
‎(106) Datuok indikatzaile hutsak dira, ikuspegi orokorra emateko bakarrik balio dezakete­ nak, guk oinarritzat egilearen Obras Completas eko testu masa orrialdez orrialde hartuta atera di­ tugunak.
‎Orotara 1.086 orrialde idazten dituela kontutan hartuta ,% 33.60ko indi­ zeak ez du hain leku txarrean uzten Aranaren euskal luma, liburu eta saioen mailan bederen. Aldizkarietan, ordea, euskara ia erabat arrotza dela esan de­ zakegu, ondoko taulan ikus daitekeenez, osta osta% 1,30eko orrialde masa besterik ez baitute osatzen euskaraz idatzitakoek.
‎Aldizkarietan, ordea, euskara ia erabat arrotza dela esan de­ zakegu, ondoko taulan ikus daitekeenez, osta osta% 1,30eko orrialde masa besterik ez baitute osatzen euskaraz idatzitakoek. Erreferentziatzat hartzen ba­ da orotara 2.386 orrialde idatzi zituela, eta horietatik 382 orrialde baino ez euskaraz, azkenean Aranaren euskalluma% 16ko sortarekin geratzen da, ares­ tian emandakoaren erdira jaitsiz. Remen ageri da Arana iritzi publikoari gaz­ telaniaz zuzentzen zaiola, esan bezala, arrazoi praktikoak medio.
‎Beraz, argitalpen horietan datozen datu guztiak ez zituen izan Viilasantek eta, neurri batean, ulertzekoa izan liteke Aranaz hain iritzi ezkorra ematea, zoritxar guz­ tien errudun bakar bera bailitzan. Baina arazoa are larriagoa agertzen da, or­ duan baino datu historiko gehiago eskura izanda, Aranaren aktak ez ezagutzea edota aintzakotzat ez hartzea eta, ondorioz, antzeko aurreiritziekin segitzea. Horrelako zerbait gertatzen zaiolakoan gaude Xabier Kintanari, honek ere
‎Gutun honetan datorrenez, badirudi Batzarraren xedea ere garbi finkatua ze­ goela, zeina baitzen euskal ortografiaren batasuna aztertzea eta, ahal izanez gero, euskal eufonian oinarritutako arau filologikoak finkatzea. L Hendayais­ ek 1901eko irailaren 22ko kronikan zekarrenez, batzartu zirenak eta beren atxi­ kipena agertu zutenak hatera hartuta , 30 izan ziren, hauetatik 22 Hegoaldeko­ ak; joan ezin eta beren atxikipena gutun bidez agertu zutenen kopurua, berriz,
‎Batzuen ustez, Manuel lrujok 1954ko artikulu batean idazten zuen bezala (115), ez bat, baizik hiru gai hauek jorratu omen ziren bertan, hots: hizkun­ tzaren defentsarako bide egokiak hartzea , euskal kultura zabaltzea eta euskal ortografia batzea. Asmo hauek burutu ahal izateko, erakunde bat sortzea, Es­ kualdun Biltzarra (Association dEuskeraphiles/ Liga de Euzkeráfilos) deitu zi­ tzaiona, eta lanerako Batzorde Iraunkor bat eratzea erabaki zuten, honela osa
‎Batzar hartan hartutako erabakiez argien mintzatzen dena eta, agian, kontakizunean fidagarriena, Sabino Arana bera da. Honi Batzar Iraunkorre­ koek gutun bat igorri zioten 1901eko urriaren llko datarekin, urte bereko aza­ roaren 18an Hondarribian egin beharrekoa zen bilkurara deituz.
‎Presidente para que éste a la mayor brevedad le dé el curso correspondiente» (124). Baina bigarren puntuan sartuta zegoen Eskualdun Bil­ tzarra elkartearena, honen izenaz eta xedeez erabakiak hartzeari zegokiona:
‎Kontua Ara­ nari bideak oro ixtea zen. Honela, batzordekoa zen Aranaren kontrako eraso­ ari eman zioten hasiera, erabakiak hari bizkar hartuz . Idazkariaren txostenean, batez ere, euskaltzaleak ere gomitatuak izatea jartzen zen auzitan.
‎Hendaiako Batzarreko kide garrantzitsu batzuek or­ tografiaren arazoa bizpahiru urtez atzeratzea komeni zela argudiatu baitzuen, Ademak txostenari ez zion segidarik eman. Sabino Aranak, noski, begi txarrez hartu zuen erabakia, salatzeko modukoa iruditzen zaiona:
‎Bigarrengoan ere ez zela erabakirik hartu –Hau ere egia.
‎Eztabaida maila honetan, alde hatera utzita aranazaleek euskalaritzan izan zezaketen gaitasuna, jokabidearen gardentasunean datza arazoaren mui­ na. Sabino Aranari zaio leporatu azpikeriaz jokatu nahi izan zuela, pasarte horretan agerian baitago ortografiaren arazoa Hendaiakoan, azken fi­ nean, lagun gutxiren artean trenkatu nahi izan zutela, aldez aurretik azterketa­ lanik aurkeztu gabe, erabakiak ahoz hartuz .
‎1.1 Oraingoan lastabalari sua Kanpionek ematen dio, Azkain ek 1907ko otsailaren 19ko El Pueblo Vasco n «Euzkadi» hitza errebindikatzen duela eta, haren esaldi bat hizpidetzat hartuz , ez inori erantzunez, Kanpion (158) bost orri­ alde terdiko artikuluarekin ateratzen da Euskal Herria hitz zaharraren alde, ha­ ren erabilera behetitzen doalako. Baina behetitzen batere arrazoirik gabe.
‎Baina behetitzen batere arrazoirik gabe. Kan­ pionen ustez, herriek beren izena beraiei dagokien ezaugarri berezi batetik hartzen dute eta belaunez belaun eusten diote, nahiz elementu bereizgarri hori ez bat etorri adierazten duen errealitatearekin. lngalaterrari, adibidez, «anglo­ en lurra» izatetik datorkio izen hori, orobat, «frankoena» izatetik Frantziari, nahiz horien hizkuntzatik frantsesak ez dituen ehun hitz baino gehiago hartu. Nafarroa, era berean, Euskal Herriko beste herri gehienen antzera, hitz topo­ grafiko bat da, horixe soilki, etimologiaren aldetik honela zatitzen dena:
‎Baina behetitzen batere arrazoirik gabe. Kan­ pionen ustez, herriek beren izena beraiei dagokien ezaugarri berezi batetik hartzen dute eta belaunez belaun eusten diote, nahiz elementu bereizgarri hori ez bat etorri adierazten duen errealitatearekin. lngalaterrari, adibidez, «anglo­ en lurra» izatetik datorkio izen hori, orobat, «frankoena» izatetik Frantziari, nahiz horien hizkuntzatik frantsesak ez dituen ehun hitz baino gehiago hartu . Nafarroa, era berean, Euskal Herriko beste herri gehienen antzera, hitz topo­ grafiko bat da, horixe soilki, etimologiaren aldetik honela zatitzen dena:
‎Izan liteke Euskal Herriaren kasuan ere, hitz hori, «euskararen herria», alegia, hitz egokia ez izatea, zeren, zentzu hertsian, hizkuntza hori mintzatzen den herriari bakarrik aplikatu bailitzaioke. Baina horrelako hitzak zen­ tzu zabalagoan ere hartu ezinik ez dago eta, Euskal Herriaren kasuan, hitz ho­ nek euskaraz egiten den eta egin zen herria adieraziko luke.
‎Kanpionek, irizpidetzat literatura idatzia hartuta , esango du euskara hitza s rekin idatzi izan dela: heskuara, eskuara, heuskara, euskara, euskera, esko­ ara, uskara, etab. Hala izan bada, honek esan nahiko luke entzule guztiek hitz hori hots horrekin entzun zutela.
‎oinarritzat hartzeari dagokionez, bide horrek indarrean dauden ohiko hitzak utzi eta egiazta ezin daitezkeen osin hipotetikoetan murgiltzera garamazke. Ate hori irekiz gero, irudimenak zemahi asma dezake.
‎Aita Arriandiagaren kontraerantzunak berriz luma hartzera behartzen du Kanpion, eta zenbaki berean egiten du euskera formaren aldeko bigarren de­ fentsa, artikuluaren izenburua errepikatuz (169). Remen, aranismoak proposa­ tzen duen irizpide etimologikoa hizkuntzaren erabilera arruntean aplikaezina dela frogatzeko, beste kontzeptu bat sartzen du tartean, esanez hizkuntzen be­ rezko eboluzioan gertatzen diren hitzen aldaketak jatorrizkoak bezain legez­ koak direla eta, beraz, onartu beharrekoak.
‎Ju­ lio Urkixok RIEV sortu zuenean 1907an, Karmelo Etxegaraik Azkueri 1907ko martxoan egindako gutunean kontatzen dioenez, egile hori bera aldizkari ho­ rren kontra oldartu omen zen berehala. Azpeitiarrak «poseido», «ensabinado» eta horrelako perlak botatzen dizkio, ironiaz baino gehiago trufaz, literatur pi­ eza batean haren kontura irri egiteko beta hartuko duela iragartzen baitu (179).
‎Ertzeko bi jarrera horiek euskara eta euskal kultura instrumentalizatu besterik ez dute egi­ ten, agian ohargabean, baina egiazki. Nolanahi ere, hitzaldiaz geroztik Jurgi Kintana historialariak gutun baten bidez jakinarazi digunez, izendegiaren kasu honetan, badirudi eztabaidan parte hartu zutenek beren iritzia motu propio eman zutela, alderdi jakin baten agindura jokatu gabe. Kanpion nahastu egin zen, an­ tza, Azkuek apezpikuaren esanetara ziharduela esatean (184).
‎«fetitxe» edo «idolotzat» hartzen dutela edo horrelako zerbait irakurri orduko,
‎Egun­ kari honetako batzuk maisuaren izena gutxiesten ari zirelakoan zeuden Euzkerea koak eta horregatik kexatu ziren hango zuzendaritzaren aurrean (208). Une horretan Euzkadi-ko «Euzkel atala» saileko arduraduna Orixe bai­ tzen, Kirikiñoren lekukoa hartu zuena, hain zuzen, honek bere sailetik Errole­ gi lankidea arrazoi ez linguistikoengatik isilarazi zutela idatzi zuelako (209), antisabinisten buruzagi deklaratu zuten eta, harrezkero, gerra pertsonala egin­ go diote. Jarraian adierazia dator arrazoia:
‎Nolanahi ere, «y los contradictorcillos» izenburuak berak ondo asko adierazten duen bezala, Orixe, euskalaritzaren esparruan, kontraesa­ le txikien artean, bat gehiago besterik ez zen. Orduko eztabaida hari neurria hartzeko , hots, orduko irizpide aldez nahasi eta aldez kontrajarriak egun zer­ tan zehaztuak geratu diren jakiteko aski da Euskaltzaindiaren arauak begira­ tzea. Ordukoaz ari baikara, ez gaurkoaz, eztabaida, aipu horietan ageri den be­ zala, gehienbat Orixeren inguruan pertsonalizatzen bada ere, jokoan dagoen arazoa askoz sakonagoa delakoan gaude, zeren, azken batean, Sabino Arana euskalariari dioten mirespena eta, agian zuzenado esanda, haren eskolakoak autoizendatzen direnen dogmakeria baitago auzitan.
‎Jeltzaleen familiatik harago, R. M. Azkue bera ere kate motzean hartuko dute aranazaleek, nahiz eta hark ai­ tortua duen Arana eta Broussain direla berak ezagutzen dituen bi neologista onenak. Zergatik hau ere susmopean?
‎Beraz, xadon bezalako hitzak lekuz kanpo daude euskal hiztegian. Sabino Aranak ere, ezjakintasunaren ondorioz, hanka sartu zuen Lapurdiko errienta euskal hitz jatortzat hartzean , izanik den bezala, gaskoinetik hartua, kasurako berak baztertu nahi zuen maestu bezain arrotza (242). Nolanahi ere, ez dira asmatutako hitz guztiak baztertzekoak, hala nola burdin bidea, lur sa­ garra, beribila, pirripitta, nahiz eta erabiliagoak diren treina, patata, atoa, oto­ buza, bizikleta.
‎(249) Zehaztuz etorri garen bezala, Azkue eta Sabino Aranaren arteko desadostasunak bis­ takoak izan ziren, ez bakarrik politikagintza eta hizkuntzalaritzan, baita euskal kulturgintzan ere, azken esparru honetan nor nori aurrea hartuko ibili baitziren: Sabinok Euskeldun Batzokija sortu­ ko du 1894an eta Azkuek Euskeldun Biltokia 1895ean; 1896an, bakoitzak bere aldetik bere orto­ grafi proiektua aurkeztuko du; Azkuek Euskelzale aldizkaria kaleratuko du 1897an, eta Sabinok, berriz, Euzkadi 1901ean (Jurgi Kintana, op., 25.or.).
‎rían 1886an jaioa, Almansa ra (Cáceres) joan zen bizitzera bere familiarekin 1878an, baina eus­ karari ondo eutsi zion. Madrilen matematika eta fisikan lizentziatura lortu ondoren, Guadalajara­ n irakasle zegoela, Azkuek deiari erantzunez, Euskal Herrira 1899an itzuli eta, berehala, Euskalzale eta Ibaizaba/ aldizkarietan hasi zen idazten eta geroago, Azkuek Europan egiten duen epealdian(), Bizkaiko Diputazioko Euskarako Katedran Azkueren lekua hartu zuen. Azkuek laurogei inguruko ikasle kopurua utzi zion.
‎Lehen aroan, bada, jarrera moderatua erakutsi zuen ortografian bezala politikan Azkueren gerizpean. Harenean aldaketa nabarmena EAJko kide bihurtzean ematen da, 1909an Bizkaitarra astekariko euskal sailaren ardura eta 1913an Euzkadi egunkariarena hartzen duenean, hain zuzen, bigarren arotzat jo daitekeen honetan hasten baita sabindar eredura hurbiltzen, batez ere, foneti­ ka eta ortografian, tarteka neologismo batzuk ere sartzen dituelarik (lbid., 138.or.). Garbizalea ba­ da, bai, baina neurri dosifikatuan.
‎Orokorrean esanda, euskaltzale eta euskalari zen Arana abertzaleak itzal gehiegitxo egiten ote zuen errezeloa geneukan, eta, orain, Broussainen 1902ko abuztuaren llko gutun batetik hartutako esaldi hau transkribatzean, pentsatzen genuenari eusteko arrazoi bat gehiago atzematen dugu:
‎Bonaparte, Van Eys, Intxauspe eta, ai­ patzen dituen arren, ez bide zituen irakurri Iparraldeko klasikoak, ez Etxepa­ re, ez Leizarraga, ez Azular. Baina «Paster Noster»en euskal itzulepenez ari delarik, Zuberoa eta Nafarroa Beheko idazleak bazter uzten ditu, baina Diha­ rassaryren Giristino Legea (1887) oinarritzat harturik , lapurdierazko itzulpena zuzentzen du (258). Nolanahi ere, esan behar da ez dela harritzekoa Aranak autore klasikoen bibliografian hutsuneak izatea, horien argitalpenak artean urri baitziren (259).
‎Sinatzaileak Eleizalde' tar K., zadorlaria (ote dakite askok nor zen Elei­ zalde bergararra eta jeltzalea?) eta R.M. Azkue, euskaltzainburua. Alfabeto ho­ nen oinarri osoa Sabino Aranarena, egia esan, honek ere k eta beste letra ba­ tzuk Aizkibel azkoitiarrengandik hartu zituen.
‎1899ko ekainaren 27ko bilkuran hartutako erabakiaz pozik agertzen zen, alegia, Bizkaiko Diputazioak, Gipuzkoakoaren eraginez, lau herrialdeek Uni­ bertsitate Barruti edo Distritu bat sortzea Madrilgo Gobemuari eskatzea, ges­ tio hori Nafarroako Jauregian egin zelarik. Hara hor zer zioen amaieran:
‎Amaitzeko, nire esker onik zintzoena adierazo gura diot Euskaltzaindia­ ri, mintegia antolatzerakoan izan duen parte hartzeagatik . Zer erakunde hobe­ rik gauzatzeko, bidezkotasunez eta zuzentasunez, Sabino Aranak zeregin ho­ rretan egindako lanaren benetako nondik norakoak, egindakook aztertzeko eta neurtzeko.
‎Oharra: honako lerro hauek mintegiaren hitzaldiak hartuko dituen argi­ talpenaren sarrera, hitzaurre edo dena delakotzat sartu beharrekotzat direla ain­ tzat izanda ere, ez ditut izendatu, argitalpenaren arduradunek eurek zehaztuko baitute zuzenago zein toki edo ataletan joango diren
‎Izan ere, ez dugu behin ere ahantzi behar, guztiok bezala, bere argi eta itzalekin, bere garaiko semea genuela Sabino ere, eta horrexegatik, bera zu­ zen epaitzeko orduan, garai hartako egoera sozial, kultural eta ideologikoa na­ hitaez kontuan hartu beharra daukagula.
‎ren testuingurua, hots, nork nori bidalitako gutunetik hartutako testua zen. Hor­
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
hartu 85 (0,56)
artu 3 (0,02)
Lehen forma
hartu 26 (0,17)
hartzen 15 (0,10)
hartuta 6 (0,04)
hartutako 6 (0,04)
hartuz 6 (0,04)
hartzea 5 (0,03)
hartzeko 5 (0,03)
hartuko 4 (0,03)
harturik 4 (0,03)
artu 3 (0,02)
hartzean 2 (0,01)
hartzeari 2 (0,01)
hartutakotzat 1 (0,01)
hartzeagatik 1 (0,01)
hartzeke 1 (0,01)
hartzera 1 (0,01)
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
Konbinazioak (3 lema)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia