Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 812

2000
‎Baserritarrak ziren, zeharo herri euskalduna; pentsa, ni garai hartan Sarako eskolara joan nintzen eta ez nuen frantsesik ikasi! Ikasi nuen" La Marsellesa" baina zer kantatzen nuen ez nekiela. Beti egoten ginen zigortuak, beti euskaraz hitz egiten genuelako.
‎Zoragarria izan da aireportuan besarkatu dudan lehen aldia. Uste nuen ez zitzaiola pasa den urtean bezain ondo irtengo, baina argi utzi dit askoz ere hobeto irteten zaiola: " Eider", esan du, eta aspaldiko partez lurrikara nabaritu dut barrenean, Connemaran gertatzen zitzaidan bezala.
‎Libertateak, ordea, lur mugikorretarik ninderaman, zalantzaz zalantza, eta nik, batzuetan, zalantza egiten nuen zalantzaz, zeren zalantzak nekatzen zaitu, unatzen zaitu eta erdibitzen zaitu. Eta guti batzuetan pentsatzen nuen ez ote zen hobe arau guztien ontzat hartzea eta nork bere buruari uko egitea, nola erraiten baitzuen aita Bartolomek, guztiari amen erranez, amen, amen eta amen.
‎Eta kontseilari haien artean mendekua nuen labana, eta gorrotoa eta urguilua zorroztarri. Eta neure mendeku nahiaren eta neure odol irakiduraren lehen abiatze eta oldartze hartan jakin nuen ezen ez ninduela nehork geldiaraziko... zeren eta ene gorrotoa eta ene urguilua naturalak ez ezik borondatezkoak ere baitziren, eta zeren gorputzean ez ezik ariman ere sentitzen bainituen.
‎Eta iragan neguan, berriz, behin eta bitan egon nintzen eri ohean, sukarrak harturik, eta, bertzeetan bezala sendatzen ez nintzela, neure baitaren baitan nabaritu nuen ezen ez nintzela lehengoa, ene humoreek, indarberritzeko duten ahal ohizkoa galdu balute bezala.
‎Jaun administratzaileak erakutsia zidan orduko nola zihoazen etxeko kontuak eta gure aita izan zenaren negozioak, eta, nola zure faltan nihaur bainintzen jauregiaren eta ondasun guztien heredero, manatu nion ezen diru segura nahi nuela eta ez zedila egiteko arriskutsuetan bentura, zeren soberatuki bizi baikintezkeen dirutza haren interesetarik, zeinetarik ehuneko hamarra elizarentzat gorde baikenezakeen eta bertze suma bat miserikordiazko obrentzat. Eta pentsatu eta deliberatu nuen ezen ez zegoela pertsona egokiagorik, suma honen administratzeko, aita Bartolome bera baino, zeina baitzen aldi hartan Iruñako ospizioko kaperau... eta zeina, ondorez, urtean bizpahiru aldiz etortzen hasi baitzen jauregirat, suma haren jasotzerat, eta ene aitorraren entzuterat, bide batez. Eta hala joan zitzaizkigun urte batzuk bakean, harik eta bertze urte batean bertze izurrite baten haize bortitzak inarrosi gintuen arte.
‎Eta, nola baitzen aldi berean salbaia eta eztia, hala maitatu nuen salbaiki eta eztiki handik aitzina behin eta berriro... eta maitatuko nuen ez dakit zenbat aldiz gehiago, baldin patu gaixtoak harenganik urrundu izan ez banindu ezinbertzez, zeren, bere kantekin nigar egiten zuenean, nigar eragiten baitzidan neuri ere, eta zeren, alegera kantatzen zuenean, inguruko tximeletak ere dantzan jartzen baitzituen... eta zeren, irri egiten zuenean, agerian uzten baitzituen hortzak, marfilezko dorre tipiak iduri.
‎Salamancatik itzuli nintzenean, berriz, trabailurik eta egitekorik aski izan nuen osaba Joanikoten kalbarioarekin, bertze kontu haiekin antsiatzen hasteko... Baina denbora hura ere iragana zen eta etxetik ihes egin berria nintzen... eta iraganarekin hausteko gogo bizi hura nuen, errai erraietaraino sartua, hura nola bideratu behar nuen ez banekien ere. Zeren eta gero eta gehiago ohartzen bainintzen, konparazione, ezen laket nituela neskatxak eta emaztekiak... baina non zegoen plazer haren neurria?
‎Uste baino hobeki ulertu zidan. Bozaren jabea urrundu eta, istant bat geroago, zorrota baten murmur bizigarria aditu nuen ez oso aparte.
‎—Ez dago hain gaizki pabiloi industrial bateko bulego nola edo hala moldatua izateko. Hasieran gaizki bizi nuen ez dakit zenbatgarren emaztekia izatea hemengo buelta egiten, eta ez naiz, bistan da, Josefinaz ari. Lehenagotik banuen haren aferen aditzea administrari eta bulegariekin.
‎Haren mazelak oniritzia egin zion nire musuari eta horretan ezagutu nuen ez zela nirekin bart bezain erremindua. Ilobak espero baino gutiago lanpetzen zuen nonbait.
‎Badaezpada ere, ez nion aditzera eman, behar baino lehenago ikara ez zedin. Nahiago nuen ez oroitu nire aho handiak sartua zuela halako atakan.
‎Horixe zekarren bat bateko dei erauntsiak. Ez nuen ez erantzunaren minik. Larunbat igandeetan bakarrik sufritu nuen lagunaren aienatzea.
‎Tailerretako batzuek baizik ez zidaten aintzat hartu, beren lanpostuak kolokan ikusirik. Lehenago ohartu ez banintzen, orduan ikasi nuen ez nintzela Vladimir Ilitx izateko sortu. Berrikuntzari ezinbertzez makurtua —" birtziklatzea":
‎Bi hiru tekla zanpatuta egiaztatu nuen ez nintzela bertze" birtziklaje" baten beharrean oraingo honetan lehen urratsak egiteko. Pasa hitza ere nirearen une berdinean eskatu zuen.
‎Nire bihotzaren taupadek isilarazten zuten Migelen negarra. Begiak zabaldu nituenean, ez nuen ez Migelik, ez Zapelik ikusi; harri bat nuen neure oinpean, handia zen, ez pentsa, eta makurku nintzen, egoerak bustita nengoen eta, zer arraio!, bizitza lasai bat izan duk, Anjel, Migelek bereganatu hau, eta aska itzazue elkarrekiko korapiloak.
2001
‎Uste nuen ez zirela joango...
‎Izan ere esan nuen ez baitago mundu ulergarriaren azken mugan ere jakintza osoagorik, eta gutxiago oraindik mundu ikusgarri honetan. Ez dago ezer esaterik, gutxi dugu honezkero gehitzeko eta barkatuko didazu, lagun, baina gaurkoan uste dut soberan daudela hitzok, egia esateko, arrotzak nabari baititut.
‎Eta orduan izan zen zirrara (birikak beterik eta zeppelinak nonahi). Ez nuen ez mutikorik, ez kromorik, ez nebarik, ez tren usainik ikusten. Horixe zen guztia:
2002
‎Nik uste nuen ez zirela aski umoturik, urte pare bat baino gutxi gehiago eman bainuen, ondo dakizunez, haiek idazten; nahikoa larri bainenbilen beste ardura batzuekin. Eta denbora hori ez nuen erabili idazketan, ekindako lan ia amaigabearen ikerketan baino, eta autoreak irakurtzen, asko baino gehiago baitira.
2003
‎Ni ere moldatu egin nintzen material berrira. Nire ezaugarriengatik pilota bizkorrarekin ere ondo moldatzen nintzen, aldaketarekin ez nuen ez galdu eta ez irabazi. Asko galdu zuten pilotariak ezagutzen ditut, baita irabazten zutenak ere.
‎II. Mundu Gerlaren erdi erdian geunden orduan eta gutarteko anitzek ziurtzat emaiten baldin bazuten Hitler-en garaipena, beste zenbaitek pentsu zuten amerikarrek eta ingelesek irabaziko zutela; nik, aldiz, garbiki erraiten nuen ez nintzela ez sorgina, ez profeta, eta ez nekiela zer gertatuko zen.
‎–Uste nuen ez zegoela Malandarik beste inon.
‎Publizitate ingeles hau irakurri nuen ez oso aspaldi: " Her heart speaks the language of her mother and that of her mother’s mother, and that of her mother’s mother’s mother..." (Bihotza bere amaren hizkuntzan mintzo zaio, eta bere amaren amarenean, eta bere amaren amaren amarenean...).
‎Eta orduan, Ormaiztegiko zubia zeharkatzean, konturatu gabe itxiak nituen belarriak zabaldu zitzaizkidan gisa bertsuan, argi ikusi nuen ez nuela emakumerik behar nire aldi berriari ekiteko. Blanca, agian.
2004
‎Baina fiskalak heriotz zigorrak eskatu zituenean, niri esan zidaten akusatuek hala eskatuta nik heriotz zigorra eskatzen zieten horietako bat hartu behar nuela Julen utzita; nik uko egin nuen, baina Julenek berak eskatu zidan eta onartu nuen. Bostetik bat hartzeko esan zidaten, baina nik esan nuen ez nuela bat aukeratuko. Gero bosten artetik esan zidaten edo Teo Uriarte edo Mario Onandiaren artean hautatzeko, eta nik ezetz, ez nuela nik aukeratuko.
‎Zilegi izango zen erronkari ez eustea baina ez zitzaidan burutik pasa ere egin. Urte zailak izan ziren, zakurrek bezala igeri egin behar izan nuen ez hondoratzeko, baina asko ikasi nuen. Lanean hasi nintzenetik 25 urte pasa dira eta zorionez gauza asko hobetu dira.
‎handik aurrera hobe nuen Parisko gorabehera guztiak ahaztu eta esku artean nerabilen kontuari buru belarri heldu. Hala ere, susmoa nuen ez zitzaidala batere erraza gertatuko.
‎Hendaiatik atera berritan korridoreko leihotik begira joan nintzen, artean Ibarraren agur beroak hunkituta. Kanpoan zenbat denbora emanen ote nuen ez nekien arren, uste izatekoa zen oso luzaroko ez izatea. Hala erran zidan behintzat bizkaitar jatorrak, ni lasaitu nahirik.
‎Halaber, onartu behar nuen ez zela oso probablea pistolariak nire lorratzean etorri izana: azken batean, Baionatik jarraitu behar izan zidaten Pariseraino.
‎horrek kapela begietaraino jaitsita eta burua makur ibiltzeko aukera eman zidan. Ez nuen ez autobusik ez metrorik hartu nahi izan. Jendea bizkor igarotzen zen ezker eskuin, euritako blaituetan bilduta.
‎Baina D. ren jarrerak ez ninduen molestatu, D. ren homosexualitatearen berri jakin nuèn egunean molestatuko nindukeen bezala... Are gehiago, garai hartan ez nuen ez D. ren besorik ez haren babesik onartuko; orain, aldiz, atsegin nuen... Eta, sentimendu haren haritik, esan nion:
‎Bururik altxa gabe eta belar ttikia jaten zenbat denbora egin nuen ez dakit, baina asko ez nintzen egongo, ez zait iruditzen. Agian ordu erdi, agian ordubete.
‎" Neukan guda bakarra bukatua nuen" argituko zion Marcki gehiagoko espanturik gabean," eta gudarik gehiago ez neukanez, ez nuen ez bizitzarik, ez bizirik. Horixe litzateke euskaldunen lema" gehituko zion punta atereaz.
2005
‎Beste behin La Farola saltzen zuen emakume batekin topo egin nuen. Diru zorroa begiratu eta ikusi nuen ez neramala dirurik. «Sentitzen dut, baina ez daramat dirurik eta presa handia daukat».
‎Arratsalde hartan erabaki nuen ez nuela sekula beste zakur bat izango.
‎Ahaleginak egiten nituen etxe barneko egoerak kanpoan islarik izan ez zezan, baina nik ere igartzen nuen ez nengoela beste garai batzuetan bezain hiztun. Edozer gauzak haserretzen ninduen eta jatetxeko langileek, aukeran, nahiago izaten zuten ezer ez galdetzea; Mateok ere nahiago zuen niri ezer ez esan.
‎Bere egoera neronek baino ez nuen ezagutzen, baina ziurtzat nuen ez zuela beste inora alde egiteko gogo handiegirik, beti izango zuen deskubritua izateko arriskua eta horrek deseroso sentiaraziko zuen. Beti izango zen bere benetako izen abizenak emateko beldur, eta faltsuak ematekotan beldur handiagoa izango zuen, antzemango ote zioten.
‎Tigre zauritu baten antzera uzkurtu nintzen. Ahalegin handia egin behar izan nuen ez oihu egiteko.
‎–Peterrek trufa zuen lehia, erantsi aitzin–: Uste nuen ez zenutela mundua ezagutzen.
‎Eta berehala konprenitu nuen ez zegoela partida hartaz kronikarik idatziko zuen kazetaririk.
2006
‎eta askoz geroago idatzitako. Aberri ilunaren poema?, abesti aberkoiak deituko nituzkeenak ziren, baina hain desberdinak elkarrengandik. Lehena, etsipenez betetako abesti bat zen, non esaten nuen ez nuela aldarrikapen aberkoietan sinismen haundirik (hain gaztea izanik, uste dut ez nintzela gehiegi deskuidatu); eta gainera, melankoliaz beterikoa zen,. Eusko gudariak, abestiaren doinuarekin hasten baitzen, eta abesti hori galtzaileen abestia izan baitzen azken gerratean.
‎–Tom naiz, Sabinaren semea?. Ene baitan biziki ontsa benekien ez zela egia, ez zela posible, baina bere begietan irakurtzen nuen ez zuela balio gezurretan aritzea, aspaldi hartan elkar ezagutzen genuelako. Orduan irri sinple batekin bere eskua nirean tinkatu nuen.
‎Eta espaloian zehar aurrera nindoala, euren mugimenduan, zuhaitzek askatutako hosto lehorrek eraso zidaten. Baina nahiz eta zuhaitzek dantzan ziharduten, ez nuen ez baltserik, ez tangorik dantzatuko.
‎Isiltasun giro hartan beldurra ematen zuen ia hotsik txikiena egiteak, eta, anatomiaz aspertzen nintzenen, hitz gurutzatuak betetzen aritzen nintzen, karpetan eramaten nuen denbora pasen aldizkaritik. Hasieran uste nuen ez zuela nire beharrik, ahaztuta nindukala, baina halako batean ohartu nintzen neure ikaste hartan trabarik egin nahi ez zidalako egoten zela horrela; oinak txindurritzen ari zitzaizkidalako altxatu, bera egoten zen egongelara joan eta ezer behar ote zuen galdetu nion.
‎Uzteko esan nahiko niokeen, nire ondoan gelditzeko, baina ez nuen ez indarrik ez ausardiarik; sukarra eta nekea elkartzen direneko erdi esna erdi ametsezko lo horretan nahastuta geratu nintzen. Eldarnioa eta errealitatea bereizi ezinik esnatu nintzen; ez nekien zenbat denbora igaro zen, pare bat ordu bai behintzat, argitasun apur bat sumatzen baitzen leihoan.
‎Kurrikulumak eta aipatu zituenean nik uste nuen ez zegoela zereginik. Ze meritu jarri behar zuen nire eskaeran?
‎Ordura arte ez nuen horretaz gehiegi pentsatu, edo pentsamendu lauso eta zehaztugabea izango zen bestela, euri ondorengo ozono usaina bezain berezkoa baitzen nire gogoan ikasketak amaitu osteko lan bilaketa. Aurki ikusiko nuen ez zela horren erraz eta naturala. Artean ilusioz nenbilen ordea:
‎Nire ezpainetara, ordea, ele bakarrik ere ez zen etorri. Ahoa ireki gabe zenbat denbora egin nuen ez dut neurtzen ahal. Sobera luze, nolanahi ere, nire entzuleendako.
‎Zozokeria bat, zerbait estali nahirik bazebilen alferrik ari zelako. Noiz nola jakin nuen ez dut gogoan. Estefaniaren mihi luzea, beharbada.
‎Erantzun konplitua eman nion, gure ustezko erasotzaileen kopuruari zegozkionak hanpatuta. Ez nuen ez susmagarri ez irringarri gelditu nahi.
‎–Uste nuen ez zirela sartzen zientzietakoekin.
‎–Maitea, uste nuen ez zenuela gogoko sukaldean ibiltzea.
‎Judua haiz!, judua haiz! Lelo hark buruko zorabio sorra eragin zidan, eta gurasoek erabilitako hitz guztiek ez zuten leloak adinako eraginik nigan, orduan ikasi nuen ez dagoela hi  tzena bezalako galbaherik sufrimendua iragazteko. Hitzak hatzak bezain harrapariak direla esan ohi da, baina badago bien arteko alderik:
‎Baina ez nuen ez buruaz beste egin ezta saiorik ere. Ez zen adore faltagatik izan.
‎Galderaren doinuagatik, garbi ikusi nuen ez zuela erantzunik espero, gehiago ari zela bere buruarekin. Ez nion, bada, erantzun.
‎Baita ulertu ezin ziren idazki txiki batzuk ere. Bi neska izenen arteko erlazioak haril  katzen eta elkarren arteko istorioak asmatzen entretenitu nuen ez dakit zenbat denbora.
‎Nire kasuan, urtetan ehundutako aita uzkur baten asmazioak hartu zuen garaiz kontatu ez zidaten gertakari benetako baten tokia: horren inguruan josi nuen ez soilik aitari buruzko ustea, baita judua nintzela jakin aurreko bizitza guztiaren ehundura ere.
‎Froga gainditu ez banu bezalanengoen, porrot egin nuen sentipenarekin. Eta orduan erabaki nuen ez zidala irabaziko, ez niola errukirik izango. Berdin zitzaidan madarikatu hura ezaguna izan edo ez, Sebastian izan grazia edo Isaak edo Samuel.
‎Gainera, susmatzen nuen ez zuela ondo hartu nik bere amari erakutsitako adeitasuna. Deseroso nengoen horregatik ere, frau Monika lasaitzea izan baitzen nire asmoa eta ez Hermann atsekabetzea.
‎Aurrez aurreko eserleku doble gehienak erdi hutsik zeuden. Libre zegoen batean eseri, eta erregu egin nuen ez zedila inor jarri nire inguruan. Pauso hotsak, poltsa eta maletenak, esaldi laburrak.
‎Binan binan igo zituen atari ederreko harmailak, eta atea itxi zuenean, neure burua madarikatu nuen ez niolako galdetu lan  zerbitzua non egin behar zuen, ez nekielako nora idatzi behar nion.
‎Ez nion endredorik sortu nahi, banekien berriro elkartzeak buruhausteak ekarriko zizkigula, batez ere berari. Nire presentzia hutsa harlauza batena baino pisu astunagoa zen Umbertorentzat, eta garbi nuen ez niola ezer gehiago eskatuko hainbeste lagundu zidanari. Ulergaitza ematen badu ere, Umberto eragozpena nuen Parisa joateko, ez akuilu.
‎Nire hitzek probokaturiko erauntsia baretu zitzaionean, Umbertok berriro galdetu zidan nire iritzia. Interes hura estrainioa eta ulergaitza egin zitzaidan, baina erabaki nuen ez nuela zertan iritzia aldatu:
‎Anariren diskoa jarri nuen eta rockero zahar haiek guztiek erabilitako plater eta mahai tresnak garbitzea ariketa lasaigarri bihurtu zitzaidan. Oherakoan pentsatu nuen ez nukeela Anari bertsotan entzun nahi.
2007
‎Eta hitz horiek are gehiago berotu ninduten eta hizketan hasi nintzen, zer esaten ote nuen ez nekiela, eta halako batean, hitz totelka ia, galdetu egin nion ea norena zen espero zuen haurra.
‎Nor ni haien arteko maitasuna hausteko? Nik ez nuen ez amarik ez aitarik ezagutu. Osaba Bienvenido etorri zitzaidan akordura.
‎Behin, ordea, norbaiti bururatu zitzaion autobus hark barrikada ederra osa zezakeela Bulebarrean alderik alde gurutzatuta, eta orduan pipita azal arrastoa hemen hasi eta, Gros eta Ategorrietatik barrena, gure auzoraino iritsi zen. Egun hartan erabaki nuen ez niola nire gorputz eder honi, tripa tzarra ukitu zuen, berriro horrela sufriaraziko
‎–Nik uste nuen ez zinela bueltatu behar, esan zion agureak, etxean sartu zenean.
2008
‎Desberdintasuna izan liteke hemen dena kargatua dela: jatetxe pilla bat, dendak, postu batzuk janaria saltzen, ostatuak, baita joko batzuk ere, eta ezin nuen ez jolastu.
‎Jende asko honat etortzen dira probatzeko. Ezin nuen ez ezagutu.
‎Itsasgizon zahar, zaildua zen, belarritakoekin eta begi okerra. Squirea eta biak azal eta mami ziren, baina laster ikusi nuen ez zela beste horrenbeste gertatzen mister Trelawneyren eta kapitainaren artean.
‎Lillibullero isildu egin zen berriro, eta lur mutur txikiaren atzean beste bi haiek bistatik galdu baino lehentxeago, bat jauzi batez lurrera jaitsi eta ezkutatu egin zen. Ia ia asmoz aldatu eta txalupa haiek txikitzera joan nintzen, baina beldurra nuen ez ote ziren Silver eta besteak han inguruan izango, eta dena honda zitekeen gehiegi nahi izateagatik.
‎Emakume gazteren batekin biziko zela erabaki nuen, hurkoaren bizitzaz eta zorionaz erabakitzeko tarteka izan ohi dugun erraztasunarekin. Berehala jakin nuen ez nintzela hurbildu eta gertatuaren berri emateko gauza izango. Izatekotan ere, etxean Nadiari kontatuko nion ikusitakoa.
‎Hegaldatzen hasten zenean jartzen zuen aurpegi hori ez zen nirea, ez zen nik ezagutzen nuena, beteagoa zen eta ederragoa ere bai, nolabait esateko. Batzuetan pentsatzen nuen Brahms-ek berak edo Korngold ek edo Shostakovitxek helduko ziola gerritik, jarriko ziola bizkarra zuzen eta lagunduko ziola lehen konpasak ematen eta, bere aurpegiko adierazpen zenbait ikusita, pentsatzen nuen ez ote zizkioten gorputzeko beste zenbait bazter ere ukituko, arimakoak bai behintzat, eta hori desabantaila izugarria zen eskuekin baizik lan egiten ez genekienontzat. Une horretan, aireporturen batean irudikatu nuen, ezagutu nuen egunean bezala, esku batekin biolinaren estutxe beltza eta bestearekin maleta bat garraiatuz, beti bezain erbestean, nekearen arrastoak aurpegian eta tristuraren itzala begiradan.
‎(1) < eta esan nuen ez/ nundik dator fama hau ez I nundik dator fama hau/
‎Ez nuen gogorik hara heltzeko, zeren, han, gizakien sakrifizioak ez egitea zaila izanen baitzen. Erabaki nuen ez gehiago horretan pentsatzea, Nacorekin gelditzen zitzaizkidan momentuak baliatzeko gisan.
‎Eta, gero, Pedreña dago. Espero nuen ez zela iaz bezala ibiliko, batzuek alde egin diotelako. Ez dute lan erraza.
‎Ordurako nire inguruan sortutako kanpaina mediatikoaren susmoa banuen. Horregatik garbi ikusten nuen ez zegoela Audientzia Nazionalean kalean utziko ninduen epailerik.Espetxeko egonaldia azalduko al diguzu. Inkomunikazio egoera igaro eta gero, horrelako egoeratan atsedenaldiarekin lotzen da espetxea. Audientzia Nazionalean ere kalabozo batean eduki ninduten, urik ere ez zidaten ematen.
‎Nik uste nuen ez zekienari jakiten laguntzen geniola!
‎Kargua hartu nuenean jada esan nuen ez zela iraultzarik gertatuko Nafarroako hizkuntza politikan. Ematen ari garen pausoak batzuentzat txikiegiak izanen dira, eta beste batzuentzat, aldiz, handiegiak.
‎Hasieratik zegoen bukaera pentsatuta, eta horretara zihoan dena. Editoreak, adibidez, esaten zidan, bukaerakoari ikuspuntu politikoa emanda sinesgarriago gerta zitekeela, baina nik nahiago nuen ez sinesgarria egitea. Bukaera gratuitoa izatea nahi nuen.
‎[Autobiografia politikoa.] Aurren aurrenik edo haurren haurrenik ez dakit, baina aurren jakin hartan ardi otxan maitatua izan nahi nuen. Gero pentsatu nuen ez litzatekeela txarra izango noizbait artzain jator maitagarria bihurtzea ere. Koloreari garrantzia ematen hasitakoan ardi beltza izatea aukeratu nuen.
‎" Ez zegok txarra, baina honegatik pagatzerik ez dik merezi". Gauza onak, zinez onak, banekien ez direla diruz pagatzen, eta gauza eskasak, on ustekoak barne, orduantxe ikasi nuen ez duela diruz pagatzerik merezi. Gauza txepel erdipurdikoak erosten ditu erraz diruak:
‎" Gizonik haundiena ere txikia da", esan zuen gizonak, eta nik pentsatu nuen ez zegoela gaizki esana. Gero ohartu nintzen oso txikia zela gizon hura, eta orduan pentsatu nuen ez zegoela hain ongi esana.
‎" Gizonik haundiena ere txikia da", esan zuen gizonak, eta nik pentsatu nuen ez zegoela gaizki esana. Gero ohartu nintzen oso txikia zela gizon hura, eta orduan pentsatu nuen ez zegoela hain ongi esana.
‎Jakin eko irakurleari agindutako azterketa da hau. 2004ko liburugintza aztertzean agindu nuen, 2005ean ohartarazi nuen ez nuela astirik izan horretarako. Aurten argitaratzekoa zitekeen, hortaz.
2009
‎Urte guziz, Eguberrietan bereziki Le Roman de Renard liburuko istorioak irakurrarazten zizkigun eta hartaz galdatzen. Duela bospasei urte liburu bera eskuratu nuen, istorioak gogora heldu zitzaizkidan eta pentsatu nuen ez zirela itzuliak izan. Gero jakin dut itzulia dela, donostiar batek istorio batzuk itzuli dituela.
‎Nire kalkuluen arabera kanpoan behar nuen baina ez zidaten ematen jalgitzeko data. Eta deliberatu nuen ez bainintzen jalgitzen xutik jalgiko nintzela entzanik. Gose greba aipatu eta medikuaz gogoratzen naiz.
‎Poliziek ez zuten atzeman. Nik autoa eraman baizik ez nuen egin Iruñerako bidaietan, sekula ez nuen ez kargatu eta ez deskargatu. Ez dakit zer eramaten nuen.
‎gu gara europar federalistak". Eta horrelakoetan nik zer esaten nuen ez dut gogoan. Ez genuen hitzaldia prestaturik eramaten, ideia haietan blai ginen.
‎Nik uste nuen gazteagoa zinela... Nik uste nuen ez zenuela bizarrik". Tira, hori ere fantasia da.
‎Galdakaon dozena bat hartu dut, aititeren ezagunak, gurasoen ezagunak? Baina salto bat eman eta eskema berarekin hegoaldeko lau herrialdeetan ari naiz testigantzak jasotzen (Galdutako Udabarria baino, Udaberri Galduak jarri diot izena proiektu berriari) eta hor uste nuen ez nuen jendea lortuko. Azkenean 80 topatu ditut, momentuz, hasieran kostata, denek ez baitute hitz egin nahi, sufrimendu asko dute, baina animatzen direnak, eskertzen dute.
‎Luzatzen ari zen. Autorik ez izatea eta Bilbon bizitzea zama astunegiak ziren eta segurutzat ematen nuen ez nuela ezer aurkituko, ez behintzat ezer onik. ETTan apuntatu eta lehenengo egunetan etxean egoten ahalegintzen nintzen, telefonotik hurbil, badaezpada; gero ren bat egonez gero.
‎–Basaurin kanpaiak joko balituzte, ehunka telebista antena hasiko lituzkek hegaka, esan nion, eta aho zabalik burua niregana okertzen ikusi bezain azkar jakin nuen ez zuela ezer ulertu.
‎Presaka etorria zen, hitzordua zuelako. Segurutzat jo nuen ez zela agertuko eta ez nuen ezer prestatuta.
‎Etxera joan nintzen. Gorputzak mozkortzea eskatzen zidan, baina erabakia nuen ez nintzela mozkortuko, ez nuela horretan dirurik erreko lanik gabe nengoen bitartean. Etxean liburu bat irakurtzen hasi nintzen.
‎Txabola batean jarraitu duzu zure nobela alu hori. A, barkatu, alfer gorotz hori, ahantzia nuen ez duzula hasi ere egin!
‎Pentsatu nuen mina ematen ziola eskakizuna entzute hutsak. Pentsatu nuen ez zuela beteko. Erratuta nengoen.
‎Oinetakoak eta bakeroak ere bai, presaka. Harrika zihoazen haiek ere lurrera, eta orduan gogoratu nuen ez zela komeni zarata gehiegi ateratzea. Baldarkeria baten erruz, poltsikoetatik txanpon guztiak erori eta Ugarteren ama esna nezakeen.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
edun 487 (3,21)
nu 303 (1,99)
ukan 22 (0,14)
Lehen forma
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
nu ez 303 (1,99)
ukan ez 22 (0,14)
Konbinazioak (3 lema)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia