2000
|
|
Agindu zorrotz harekin eta zaindari
|
neraman
zakurrarekin alfer alferrik nuenbisita hura, baina ezin esango nion hori Aita Arbizuri. Gainera, bueltarako kotxerik ereez nuen eta, horrenbestez, fraide zaharra ikustera sartu ginen.
|
|
Ostatu hartu dudan aterpetxeko ohe gainean utzi dut motxila, eta presaka irten naiz berriro kalera. Hona iristean, bizkarrean
|
neraman
pisuak ez dit laga herritxo honetako portuaz gozatzen. Eta orain, ai ama!, plazerrezko zorabioa izan da bertatik paseatu eta arnasa barruraino hartzea.
|
|
kanposantuaren ondotik pasatzean txistu egiten nuen, ozen. Eta artean 18 urte inguru izango nituen, baina txikitatik
|
neraman
zerbait zen, zer egingo diogu ba. Eta beno, urtegia egin zutenetik, abuztuero edo sikatearen erruz herria agerian geratzen denero, etxe honetara etortzen naiz, neska hura noizbait itzuliko delako.
|
|
Haatik, zer nenbilen ni orduan ere pentsu haien hausnarrean eta esperantza faltsuen peskizan, pentsatzeko denborarik ere ez nuenean, zeren ene laguna fin gaitza egiterat baitzihoan, erremediorik gabe! Eta, hala, oharturik ezen Joxek ez zuela deus egiterik bere ezpatarekin eta nik are gutiago gerrian
|
neraman
puinalarekin, ez dakit nola —zeren munduko gizonik ahulena eta ezdeusena sentitzen bainintzen—, baina, premiazko premiak premiaturik edo, zaldun haien arterat egin nuen bat batean, paparretik dilindaka nuen erlikiontzi iduriko hura eskuan. Eta erran nuen ozentki:
|
|
Mapan erraz dira gauzak, baina oihanean ez dago erraztasunik... —eta, lepotik dilindan
|
neraman
erlikiontzi idurikoari so egiten ziola eta hura eskuztatzen zuela, erran zigun—: Ez dakit noren erlikiak gordetzen dituen erlikiontzi honek, baina munduko erlikia guztiak ere guti dituzue zeuen amets ezinezkoaren betetzeko...
|
|
Eskalatzaileak soilik zuzendariarekin eta enpresako kontseilari delegatuarekin erabiltzeko irribarrea zuen. Usadioz kanpoko irribarre bat nabalkada baten atari izan daitekeela jakiteko denbora aski
|
neraman
lantoki horretan.
|
|
Bere seme alabetako bigarrenaren galbideak noraino nahigabetu, hartaraino ilundu zuen bisaia. Autotik ateraz geroztik besapean
|
neraman
fardela erakutsi nion.
|
|
Gezur miko bat ere bazuen nire ukapenak. Galdera andana prest neukan, esku artean korapilaturik
|
neraman
aferarekin ikusteko zuzenik ez zutenak: " noiz hasi zinen lan honetan?"," zer motatako bezeroak etortzen zaizkizu?" eta gisakoak.
|
|
Nik gauza bera egin nuen neure grabagailuari buruz. Piztua egonagatik ere, besapean
|
neraman
, forentsearen ahora hurbiltzeak haren jarioa agortuko zuela goganbehartuta. Ez dakit zuzen zergatik, Tomas aise ere lotsagabeago ari baitzen:
|
|
Ez zen, hain juxtu ere, hitzordura
|
neraman
xedea. Alferrik, ordea, begi
|
|
Aitzin egunetako tenperatura infernutarra ez zen batere eztitua, eta izerdi uharretan nintzen, koadernoa eta grabagailua besapean estu. Argazkilaria gibelean
|
neraman
, hatsangaka.
|
|
Erlojura begiratu nuen: ordu laurden baino gehiago
|
neraman
lagunaren hilketa ikusitako bulegoan jarrita. Atezainak, solairu horretako eskailburua bakarrik ez, etxe osokoak eta are aldamenetakoak ere garbi, xahu eta distiratsu uzteko astia izana zukeen jadanik.
|
|
Arratsaldeko seiak ziren eta ordu laurden bat baizik ez
|
neraman
erredakzioan. Lehenago, optikan izana nintzen eta hango gizona nire dioptriak neurtzen tematua zen, hautsitako kristalen ordezkoak zuzen paratu beharrez.
|
|
Edo zibilizatu, nahiago bada. 202 eguneko garizuma luzea
|
neraman
, ordea, eta horrela ez da zibilizatu agertuko den kristaurik.
|
|
Bi hilabeteren buruan eramango ninduten neu ere Herrerara, azken epaiketa amaitu ondoren. Negu betea zen, beraz, eta Herrerara sartzean soinean
|
neraman
guztia kendu zidaten, baita txapela ere, eta buzo bat eman zidaten janzteko.
|
|
Egun gutxi batzuk baino ez
|
neraman
etxetik kanpora, egun gutxi batzuk baino ez, beraz, telebista lehen adinako egunerokotasunez ikusi gabe, baina hori aski zen iragarki guztiak ez ezagutzeko. Iragarki berri hark telebistatik urrundua sentiarazi ninduen, telebista egunero ikusteak sortzen duen aberri eroso eta abegikorrean arrotz, traidore ia ia, eta horrek, absurdua bazen ere, oroimin samur bat sentiarazi zidan, ez arrazoizgaineko erru beldurrik gabea, emaztea eta seme alabak abandonatuta etxetik alde egindako gizon bihozgabea banintz bezala.
|
2001
|
|
Mingaina erregaliz kolorekoa zuen, afaltzerakoan hustu zuen Paternina banda azul botilaren lekuko, eta nire gainean isuri ez isuri zerabilen patxaran kopa bigarrena zen oso denbora gutxian. Edo hirugarrena, ez
|
neraman
kontua. Izan ere, eta dena esateko, ni ere alai samar bainengoen.
|
|
Ez zuela ezer serio hartzen zirudien. Mingaina atera eta hatzean
|
neraman
eraztuna erakutsi zidan. Eraztun txiki bat, txirikordak egiten zituen marrazki xinple bat zuena.
|
|
Louis Owen edo Leslie Marmon Silkoren orrialdeen alhatzera akuilatu nuen gogoa,
|
neraman
irakin aroaren antzeko zerbaiten oihartzunaren bila. Eta itxuratuak kontsolatu ninduen:
|
|
Orduan edo inoiz ez. Praketako gerritik behera, ezpata bat bailitzan, gordeta
|
neraman
pioleta zorrotza bere zorro inprobisatutik atera nuen, agure zoro hari kaskezurraren erdian berea emateko asmoz.
|
|
Une batez astapotro haren aurrean belaunikatzea eta errukia eskatzea bururatu zitzaidan, beste ideia hoberik ezean. Otoitz egin nuen oraindik paparrean
|
neraman
Oteizaren apostoluen postaletik, Villasantek bere eskuaz ukitu zuen aldetik, bilau horiek txokarratuko zituen su mihi bat atera zedila; edo inoiz Kandido Zubizarretarena izandako salakotari etxola hartatik hegan aterako ninduten helize txiki batzuk hazi zekizkiola; edo, besterik ezean, Gandiagaren estola, nire eskuetan harturik, Daviden habaila bihur zedila. Baina deus horrelakorik ez zen gertatu, eta denbora irabaztearren, Ugatzari estola kentzeko baimena eskatzekotan nengoenean, beroaren aitzakiaz, ustekabeko zerbait gertatu zen.
|
|
Jendeak harriduraz begiratzen zidan; izan ere, atzeko kristala puskatua edukitzeaz gain, aurrealdean egundoko zartakoa nuen. Gainera, horren ondorioz kolpe leungailua okertuta eta erdi arrastaka
|
neraman
, zuloz jositako bide hartan behin eta berriz lurraren kontra jo eta dezenteko zarata egiten zuelarik. Banekien denbora kontra nuela baina aurrera egin behar nuen.
|
2002
|
|
Gogoan dut, txikia nintzela telebistan inor dantzan ikusten banuen, negarrez hasten nintzela, esanez zahartzen ari nintzela, denbora pasatzen ari zitzaidala eta ez nintzela dantzan ari. Niretzat dantzatzea behar bat zen, barruan
|
neraman
pasio bat. Inork ez daki nondik zetorkidan.
|
|
1980 urtean edo izango zen. Hemengo zinegotzi batek Nafarroako bandera" laureada" zaharra atera zuen, eta nik askorik pentsatu gabe hartu nuen lepoan
|
neraman
ikurrina eta hura zabaldu nuen. Eta gogoratzen naiz ze nolako istilua antolatu zen.
|
|
Kalabozo batera eraman eta bi orduz eduki ninduten bertan. Gainera, gitarra ere
|
neraman
soinean, hortaz, jantzi haiek, lastozko kapela eta gitarra. Itxura harekin ikusi eta paperetan Karibean bi urtez egon nintzela irakurri zuenean ez zen nitaz fidatu.
|
|
Baina ez dut uste lan hori egitera bueltatuko naizenik, asko maite dudan norbaitek mesede bezala eskatzen ez badit behintzat. Zuzendaritza artistikoa, nahiz eta ez izan gaizki
|
neraman
zerbait, errodajeetan sartu ahal izateko egin nuen.
|
|
Kontua da ekitaldiaren aurretik jakin zuela ama hil berri zitzaiola –edo emaztea izan ote zen? –, eta hala ere ekin egin ziola, heriotzaren aurkako garaipen txikia lortuz. Ni, jakina, ez nintzen profesional bat, baina odolean
|
neraman
ofizioa, eta halaxe ekiten nion Ekain eta Leire ikasle nituèn saio haietan, heriotzaren itzala neure gain nuela, noiznahi lehertuko baitzitzaion Leireri odolean zeramàn eragin atzeratuko bonba.
|
|
Ez zuen sargori egingo, egunsenti hartan haize fin hozkirriak korritzen baitzuen, baina bai bero trinkoa alajaina, eguzkiak larruazala erretzen dakien horietakoa. Eskuan
|
neraman
txapela, nigatik nahi adinbat berotu zezakeen. Automobilera sartu eta motorra piztu ondoren, anaia Tomasek, ezer baino lehen, haizetakoari eman zion, ihintzak blaitutako kristalak, hala aurrekoa nola atzekoa, garbitzeko.
|
|
Supernovak amaitu zuenean, eta Buzzcocks taula gainera igo baino lehen, punk itxurako neskato ilegorria hurbildu zitzaidan, soinean
|
neraman
Negu Gorriak en kamisetari so. Guztiz harriturik, Negu Gorriak taldea ezagutzen nuenentz eta kamiseta hura non erosi nuen itaundu zidan ingelesez.
|
|
Horrenbeste gaztigu ez zela gehiegizkoa ederto ikusi genuen basamortuan sartzean. Autoaren atzeko aldean
|
neraman
 disko sorta, New York eta Kaliforniako disko denda ugari bisitatu ostean neke handiz bildutakoa eta bidaia hartatik neraman oroigarririk kutunena, urtuko ote zen beldur nintzen. Zorionez, Chevy maitearen aire egokituak primeran funtzionatzen zuen, ordurako automobilak jasandako jipoia  handia bazen ere.
|
|
Horrenbeste gaztigu ez zela gehiegizkoa ederto ikusi genuen basamortuan sartzean. Autoaren atzeko aldean neraman  disko sorta, New York eta Kaliforniako disko denda ugari bisitatu ostean neke handiz bildutakoa eta bidaia hartatik
|
neraman
oroigarririk kutunena, urtuko ote zen beldur nintzen. Zorionez, Chevy maitearen aire egokituak primeran funtzionatzen zuen, ordurako automobilak jasandako jipoia  handia bazen ere.
|
2003
|
|
Igogailuan sartu eta bulegorantz abiatu nintzen. Bidean, eskuetan
|
neraman
orrialde sorta distraituki zabaldu eta irakurtzen hasi nintzelarik, bihotzak palasta egin zidan, lehen esalditik ohartu bainintzen zeinen ezagun egiten zitzaidan ahots hura. Lehen orrialdea bukatzerako konbentziturik nengoen urteetan irakurleei eta literatur irakasleoi iruzur eginez zebilen idazlea eskueran nuela.
|
|
Hitz egin ere, ez genuen askorik hitz egin. Nik bizkarretik helduta
|
neraman
Monika, bestela jakak irrist egiten zion bizkarretik behera, sorbalda biluziak agerian utziz. Berak bere karpeta bularren kontra estutuz jarraitzen zuen.
|
|
–Etxera iritsi eta Romainek nirekin hitz egin nahi zuela esan zidan, eskuan zintzilik
|
neraman
maleta lurrean uzteko betarik gabe. Egongelako sofan eseri nintzen ezer esan gabe.
|
|
–Idazlea hilik zagok –esan nion ahotsa pitin bat altxatuz – Eta hemen ditiat frogak –jarraitu nuen, sakelan ezkutaturik
|
neraman
orrialde sorta erakutsiz– Emaztea izan duk une batzuk lehenago ikastetxera salatzera etorri dena. Nik ez diat zerikusirik hilketarekin.
|
|
Kontsumoak penak baretzen dituela, aizue. Eta, hara, soineko loreduna
|
neraman
jantzita Oskar ezagutu nuenean. Patua.
|
|
Galdu genuen haurra jaio izan balitz, neska izan balitz, Miranda izen egokia izan zitekeen harentzat. Eta Mirandako geltoki buruak txistu jo duenean, orduantxe oroitu naiz poltsan
|
neraman
gutunaz. Artean paisaia bezain zuri.
|
|
Besapean
|
neraman
papera Euzkadi Roja zela orduantxe ohartu nintzen. Bat hartzearren hartua nuen.
|
|
Besapean
|
neraman
Euzkadi Roja seinalatu zidan, eta nik txapelaz agur keinu bat egin nion.
|
|
Gure Zerbitzuaren berri jakitearren izanak ote ziren gure gauak? Dibortzio bat
|
neraman
lepo gainean, mingarria guztiz. Eta hara!
|
2004
|
|
Azken hamar urteetan, berriz, lankide baten laguntza preziatua izan dut, baita laguntzaile teknikoarena ere. Baina hasiera hasieran, saio osoaren pisua eta kontrol teknikoa nik
|
neraman
. Goizeko lehen bi orduetako audientzia imajinatzen nuen, nire tresnak mikrofonoa, egunkariak eta inprobisatzeko gaitasuna nituela.
|
|
tarteka sartzen zen bat oihuka, euskaldunez gaizki esaka, mahai gainean zartakoak emanez, eta abar, baina nabarmena zen antzerkia zela. Nik bitartean, karteran
|
neraman
ekitaldiaren grabazio osoa, norbaitek emanda. Gauza da ni katxeatu ondoren eta kartera miatzen hasi bitarte horretan, suertea izan nuela atera eta zinta sakelean gordetzeko.
|
|
Zer egin? Txikik papertxo batean idatzitako mezu bat
|
neraman
Euskal Herriarentzako garai hartan presondegietan posible zuten abokatuak eta bezeroak elkarri eskua ematea bien arteko leihatilak zeukan zulotxo batetik, eta lokutorioan bertan utzi nizkion paper mutur batean idatzi zuen hura Txikik.
|
|
Polizia etortzen zenean, irekitzen zidan kamera," ea irudi horiek?" eta filmatu gabeko pelikula bat izaten nuen hor. Hori hartu eta botatzen zuten, baina nik grabatutako bestea nirekin gordean
|
neraman
. Trikimailu horiekin ez dut inoiz arazorik izan.
|
|
Nahiko bare zegoen giroa, baina ez zuen askorik iraungo lasaitasun faltsu horrek. Kontua ere galduta neukan zenbat denbora
|
neraman
inora irten gabe. Ospitaletik etxera eta etxetik ospitalera bakarrik.
|
|
Ezkerrekoan? Himawari
|
neraman
ezkerrekoan. Himawari!
|
|
Kalean aurkitu dut eta zuei emateko
|
neraman
.
|
|
Galdera haren atzean segada bat egon zitekeela susmatu nuen. Biderik errazena zera zen, neramatzan diskoak zirela nire salgaia erratea, baina argi zegoen haietako batzuk zaharrak zirela eta, gainera, maletan
|
neraman
kopurua nahiko txikia zen. Zuhur aritzea erabaki nuen.
|
|
Hotzak eta urduritasunak dardarka nenbilen. Nire traje bakarra
|
neraman
jantzita, aurreko udan Iruñeko adiskide batek ezkutuan ekarritakoa, aitaren disko eta gramofonoarekin batera. Irudi ona eman nahi nion alderdiko jendeari.
|
|
birikak lurrun gaizto batez libratzeko behar larria nuen. Gaua baino ilunago ageri ziren Pirinioetako bortu urrunetan galduta
|
neraman
begirada, baina burua Westfaliako baso arbatsu batean neukan. Bertan zetzan nire iragana, betiko lurperaturik.
|
|
urrats hots ozen (baina, aldi berean, kontu handiko) bat jaisten zen eskaileretan behera. Pistola
|
neraman
eskua gabardinaren sakelan sartu eta ate zabala bultzatu nuen.
|
|
–Orain ulertuko duzu nola aurkitu zintudan, aita. Eta zergatik
|
neraman
pistola, eta zergatik sartu nintzen zure etxean modu hartan... Uste dut zerbait iluna susmatzen zenuela, sekula ez baitidazu galdetu pistolaz.
|
|
Irratian sutearen albistea entzun bezain laster, eta Mireia etxean ez zegoela ikusi eta segituan, hara joan naiz ziztu bizian. Zorionez, askotan erabili ohi dudan argazki kamera digital txikia gainean
|
neraman
. Argazki pila bat atera dut han.
|
|
Izan ere, banderak eta sinboloak futbolaren munduari estu lotuta daudenez, nik ere bizi nituen barrutik saltsa haiek guztiak. Baina, koloreak bihotzean neramatzan arren, profesioa buruan
|
neraman
, eta kontraesan horrek behin baino gehiagotan murgilarazi ninduen eskizofreniaren ur arreetan.
|
|
Oroipen ezabaezina, amonak futbolera lehen aldiz eraman ninduenekoa, umemoko bat nintzenean! Errealaren uniformea
|
neraman
nik gainean, jakina.
|
|
Kontua da egun hartan –osteguna zen– jolasean hasi ginela beste taldekide bat eta biok, entrenamenduaren atsedenalditxoetako batean; baloia hanketan
|
neraman
eta lagunak ezin zidan kendu, harik eta zangotrabatu egin ninduen arte; eta orduan, lurretik istantean jaikitzen nintzela, baloia haserre bizian eskuan hartu eta harekin bizkarrean jo nuen laguna.
|
|
Eta Hertzainak rock taldearen kantak nituen noiznahi gogoan neure amorruari bide emateko, esan dut lehen ere. Baina, nire amorru eta ezintasun ororen gainetik, baloi bat
|
neraman
lepoaren gainean, eta baloi hura nuen ideologia guztien gaineko ideologia, horrela hitz egin badaiteke bederen.
|
|
Odolean
|
neraman
.
|
|
Nahiz eta ordu hartan, munduan
|
neraman
denbora gutxiarekin, diskoak zer ziren jakin ez, poz batean abiatu nintzen bere atzetik. Esaera zaharrak dioen bezala:
|
2005
|
|
bigunegiak irteten zaizkidanean mesfidantzaz begiratzen diet. Kanpotik ikusita oso gogorrak dira, baina niretzat beharrezkoak dira, gogortasunak esnatu egiten baitu egiaren zati bat. Denbora
|
neraman
hau egiten, baina, egun batean, pintura honen gaineko kontzientzia hartu nuen, konturatzean kalean ez zegoela nire pinturan zegoena. Ez da beste errealitate baten errepikapena:
|
|
Paparra aterata kantatu beharra sentitzen nuen nire baitan. Presoen alde
|
neraman
kamisetagatik neurri batean, baita jendearekin nuen zorra kitatzeko beharra nuelako ere. Lagunekin argazki familiarra atera eta Beltzeniara.
|
|
Gure ezkerretara zeuden atso biek interes handiz jarraitu zituzten belar gainean esertzeko eta aldi berean eskuetan
|
neraman
papera ez zikintzeko egin nituen ahaleginak. Lortu nuenean hasi nintzen hizketan; ordurako Iñigoren arrebak eguzkitarako betaurrekoak jantzita zituen eta krema apur bat hedatzen ari zen bere beso beltzaranetan.
|
|
Gainean
|
neraman
beti sakelako telefonoa, itzalita baina. Noizean behin piztu eta mezuak begiratzen nituen.
|
|
Paper mutur batean apuntatuta
|
neraman
helbidera ailegatzeko, pare bat galdera eta kaleen izenei adi egotea baino ez nuen egin behar izan. Zortzi solairuko eraikuntza bat zen, hirurogeiko hamarkadan etorkinentzat hiriko auzune baztertuenetan egiten ziren modukoa; dena den, ez zuen itxura txarrik.
|
|
Enpresako arauak hautsiz, argiroegi mintzatu nintzaion azkeneko hiru urte hartan isilpean
|
neraman
bizimodu ezkutuaz.
|
|
Poltsikoan
|
neraman
mokanes zuria atera nuen nik ere, neure aldetik agurrari erantzuteko.
|
|
Eskuetara begiratu du, eta ikaratu egin da. Zizpoleta
|
neraman
. Eta eskuineko galtza, odoletan blai.
|
|
Eta, kasu honetan, asmo berezia
|
neraman
neure bihotzondoan.
|
|
Umore onez ez zegoela banekien ere, gordeta
|
neraman
guztia botatzea erabaki nuen.
|
|
Idoiarekin
|
neraman
bizimodua etengabeko abentura zen; inoiz ohartu gabeko aldeak erakusten zizkidan, inoiz begiratu ez nuen amildegietara begiratzera bultzatzen ninduen, beldurragatik ikusi gabe utziak bainituen zirenik eta ikuspegirik ederrenak amildegiaren beste aldean. Idoiak zauriak zabaldu egiten zizkidan, trapua kolpetik kenduta, eta beldurrik gabe haiei begiratzeko esa  ten zidan, gauzak diren bezala direlako eta orbainak ere dauden lekuan daudelako.
|
|
Tximistaren pare abiatu ginen aldapa behera, bihurguneetan irrist eginez. Joxe Marik negar egiteari utzi zion; potroak eztarrian zeuzkala uste dut,
|
neraman
ziztuarekin.
|
|
Ez zen zaila izan leihatilara iristea, ez baitzegoen oso goian; harri kaskarrez eginiko hormaren irtengune ugarien artean, baneukan zeri heldu gorakoan. Barrura sartuta, leihatila itxi nuen, neurekin
|
neraman
esku argia piztu, gainaldean eskua ipini, lurrera baino argi egin ez zezan, eta eskailerara joan nintzen; esku argia itzalita, ilunpetan igo nintzen ganbaratxora, pauso bakoitza ondo bermatuz, maila bakoitzaren sendotasuna ziurtatu eta gero. Gora iritsirik, esku argia piztu, eta kutxek hantxe jarraitzen ote zuten begiratu nuen; dena berdin
|
|
Jolas parke hutseko esperientzia estonagarriak ez zuen Lydie ez ezagutu izanaren zaputza ezabatu. Sartuta
|
neraman
arantza hori. Existitzen ote zen benetan Lydie?
|
2006
|
|
«Halakoak telefonoa zeukak kotxean» Halakoa oso inportantea zela esan nahi zuen. Gaizki
|
neraman
nik asuntoa, handiuste galantak ezagutzen bainituen «halakoa» haren multzoan, zorra zorraren gainean bizi zirenak. Nire kasuan, beste kontsumo adarretan bezala, berantiarra izan naiz.
|
|
«Hilabete
|
neraman
etxekoen berririk gabe eta abuztuaren 17an, Donibane Lohitzunen, aitaren mezua jaso nuen itzul nintekeela esanaz. Abuztuaren 17an goizeko hamarretan muga pasa, eta ordubaterako errekete talde batean nengoen.
|
|
Neke hutsez. Hilabetea
|
neraman
pisukide berria bilatzen, unibersitateko beka bukatu zitzaionetik Poznango ikasle bati. Atsegina, berba gutxikoa filologia ikasle izateko, hortzak garbitzeko hogei minutu behar izaten zituen, ez dakit zergatik.
|
|
Bi ibilgailuen artean neureganatu nuen lekua, nire zaldiaren gainean. Aitatxik oparitu pistola galtzetan sartua
|
neraman
eta ezpata zaharra zakutik ageri zen. Hartara, zerbait nintzela uste nuen.
|
|
Gazteluko atea zeharkatu ondoan ere belarrian mormor bat bezala itsasia
|
neraman
ministroaren predikua.
|
|
Alta, zer egin nezakeen nik? Arma ebatsien ordez pika irrigarri bat
|
neraman
orain, doi doian zorroztua. Zer zezakeen horrek?
|
|
Gorpua belzten hasia zen, heriotzaren kiratsaren iragarle. Haren aitaren eskuetan uzteko asmotan, hilaren kaskoa
|
neraman
eskuan. Errana naiz lehenago, kasko dotorea zen, luma zuriz hornitua.
|
|
Arratsalde argia zen. Biltegitik ezkutuan hartutako botila bat
|
neraman
, Paulorekin eta lagunekin edateko, San Joan sua egitera etortzekoak ziren eta. Harkaitzetan itsasoak metatutako adarrak erabiliko genituen sua pizteko, benetan ezin, eta jolasean behintzat, gorroto genituen apoak eta sugeak erretzeko.
|
|
Diruen zorroa, besterik ez
|
neraman
biderako.
|
|
Guztiz gogaitu ninduen beste egun oso bat egoera hartan pasatu beharrak. Denbora dezente
|
neraman
, ez dakit zenbat egun, Angelo apenas ikusi gabe, apenas ezer jakin gabe berari buruz. Gaixoaldiko egunak kontatuta, ia hilabete zen Triestera heldu nintzela.
|
|
Amak egin zuena ez nuen inondik espero: bezperan
|
neraman
alkandora zuria arropa zikinaren saskitik atera eta, dri drau, airean astindu eta zabaldu zuen. Eskuineko mahukan, oihalaren zuritan, orban gorriak ageri ziren salatari.
|
|
Urtebete pasa
|
neraman
âBorondatearen garaipena filma ikusi nuenetikâ egunero ordu bertsuan jaikitzen, eta uste baino aiseago lortu nuen gorputza hartara jartzea. Neure buruari esa  ten nion:
|
|
Jakaren paparrean
|
neraman
Hitlerren irudi bat zen hori, arratsalde hartan lagunekin Hindenburg zeppelina ikustera joateko propio jarria.
|
|
naturaltasunak. Denbora gutxi
|
neraman
Triesten, baina nahikoa Mussoliniren erregimenak eragindako zentsurak eta hitz egiteko beldurrak estali ezin zuena ikusteko: Triesteko jendeak ia galbaherik gabe jokatzen zuen politika edo erlijioa ez ziren gainerako alorretan, bizitzeko gogo handiz jokatu ere, eta hark erakarri egiten ninduen ni, hain bestelakoa nintzena eta hain bestela hezi nindutena.
|
|
Ordu arteko argi berunezkoa, aldiz, ahultzen ari zen, zeruan zerrenda gorriztak ugaritzen ari ziren, laster hasiko zen iluntzen. Soinean
|
neraman
arropak ez ninduen hotzetik babesten eta gogoraturik zerk atera ninduen ostatutik, malenkonia guztiak joan zitzaizkidan bat batean. Portua utzi eta hiri barnera abiatu nintzen bizi bizi.
|
|
Ez nekien amarruz ari zen, zerbait ote zekien niri buruz: zori hutsa ote zen hura guztia niri esaten aritzea; nire zoroak ote
|
neraman
en  tzuten edo ikusten nuen oro nirekin lotzera... Gezurra erantzunda, igarri egingo zidan.
|
|
Judua bainintzen, hasieran niri eman zidaten nora ezean zebiltzanekin harremanetan jartzeko ardura. Bizitza nahiko klandestinoa
|
neraman
: batean, goitizena besterik ezagutzen ez nion dendari baten etxean lo egiten nuen, bestean komentu bateko sotoan gordetzen nuen iheslari talde bat.
|
|
Otso asmazio bat zelakoan ni, handik hilabete gutxitara haren metodoak larrutik ezagutzeko aukera izan nuen. Judu talde txiki bat
|
neraman
Lister pasabidea deitzen zioten bidean gora. Aldapa gero eta latzagoa zen, baina lasai gindoazen, guardia ibiltarikoak ez baitziren hain paraje urrutietaraino ausartzen.
|
|
Zure laguna sartu zenean irribarre batekin inguratu nintzaion, eskuetan gutuna nuela, nire helburua eskuetan
|
neraman
hura zela ikus zezan. Ez zuen ezer ikusi, ordea.
|
2007
|
|
Beti gogoratzen dut Patrick Modianoren Familiako liburua nobelako bukaera: " Besoetan
|
neraman
alabatxoa. Lo zegoen, bere burua nire sorbaldan atsedendurik.
|
|
Orain nuke, baina lehen beti izaten nintzen azkena etxera itzultzeko orduan. Ematen zuen nire baitan
|
neraman
bizitzeko egarri hura ezin nuela inola ere ase, beti prest zernahitarako. Azkenari infernuaren ateraino bertaraino laguntzeko ere bai.
|
|
Madarikatuz urrundu zitzaidan eta karriketan galdu nintzen. Itoiz talde ohiaren kanta bat
|
neraman
neuronetan zabalik, mapa baten antzera: erdiko kale iturribide atxukaletik bilboraino... nanananananana...
|
|
karkara zoharrak altxatzen ziren, haur negarrak, gizon ahots lodiak eta kafe makinen xirri xarra etengabeak, pssiiiit kruuuux ya esta mesa 15 Carmen manatzera joan zen. Bakarrik suertatu nintzenean paltoko sakelan purtzilikatua
|
neraman
Manex Bergeret gaizoa izan zitekeenaren eskuz izkiriatu papertxoa jalgi nuen: idazkera urguilutsua zuen euskaltzainak, eta hasieran ez nion ezer ulertzen.
|
|
Iragana ahantzia zukeen erabat. Nik ordea, gaur bezalako goiz nekatuetako giroa hurrupatzean, bakan egia erran, Joana Garalda
|
neraman
gogoan.
|
|
— Behereko herrirat, edo beste batetarat berdin, omoreak nola
|
neraman
, errantzun zion kasu handirik gabe.
|
2008
|
|
En nombre de Dios zentsuratu zigutenean, Poligrameko arduraduna laban duelu batera desafiatu nuen. Tipoa poltsikoan
|
neraman
poltsa bezain zuri jarri zen.
|
|
Musikari laguntzailea izatea esker txarreko lana da askotan, fijatzen bazara telebistan beti bakarlaria ateratzen dute aurrean eta musikariak atzean egoten dira. Gainera denbora
|
neraman
Beñardo Goietxerekin lanean, Jesus Agirresaroberekin eta Igor Mendiarekin ere bai... eta ikusi nuen beraien ekarpena aitortu beharra zegoela, ja ez zela akonpainamendu taldea bakarrik, lokalean makina bat lan egindako taldea zela. Kantuei beraien nortasuna eman diote eta hori aitortu behar zen, esan gabe kantuak talde lanean eginak zirela, ze kantuak nik egiten ditut, baina lokalean moldatu egiten ditugu.
|