|
2001
|
|
|
Handik irtetean egingo duzunaz buruari bueltaka hasten zara, askatasun egun hori egun zoriontsua bilakatzen duzu, izango duzun egunik zoriontsuena izango da. Baina egunak
|
joan
egunak etorri etsitzen hasten zara, egun gehiegi igaro behar duzulako denok merezi dugun askatasuna lortu arte. Agian zure gurasoei barkamena eskatu eta nota hobeagoak ekarriko dituzula zin eginez, bidezkoa ez den zigor gogor hau altxatuko dizute, baina oso buru gogorra zara, zure gurasoekin batez ere.
|
|
|
Zu oso arro zoaz haren ondoan, irribarre paregabeaz Konturatu zaretenerako herri kanpoan zaudete. Besoa askatu dizu eta txangoa bizkortu du, nonbaitera
|
joan
nahi duela ematen du. hondartzara zindoaztela bururatu zaizu, baina ez, ezagutzen ez zenuen bide batetik sartu zarete (ez dakit horrela deitu diezaiokegun, sasiz eta belar txarrez josita baitago).
|
|
|
Norberak bere bizitzaren bidea egina duelarik jaiotzen da, ez galtzeko gurasoak dituzu, haiek esaten dizute nondik
|
joan
, baina ni independenteegia nintzen eta gurasoek ez zidaten jaramonik egiten. Oso zaila da bide horretan galtzea, zuzen zuzena baila, baina nik zoritxarrez, bide erdian zegoen harri koxkor batean egin nuen estropozu eta bide zidor batera bota ninduen; bidetxo hau aurrekoa baino ederragoa zen eta atzera bueltatu beharrean bizitzako bidetik jarraitzeko bide zoragarri hartatik jarraitu nuen.
|
|
|
Susanak utzi ninduenean, lanetik irten ondoren, etxera
|
joan
beharrean, txango bat egitera joaten nintzen eta horietako batean hona iritsi nintzen eta harrez gero egunero etortzen nintzen.
|
|
|
Uda aurrera doa eta egunak
|
joan
, egunak etorri oso lagunak egin zarete, egun osoa pasatzen duzue elkarrekin, arima bikiak zarete eta zenbat eta egun gehiago elkarrekin igaro, lagun handiagoak zarete.
|
|
|
Barkatu, baina
|
joan
beharra daukat.
|
|
|
Ez, ni zurekin
|
joan
nahi dut esan diozu garrasika.
|
|
|
Bazenekien noizbait hil egingo nintzela. Lasai, ez dut beldurrik.
|
joan
, joan!
|
|
|
Bazenekien noizbait hil egingo nintzela. Lasai, ez dut beldurrik. joan,
|
joan
!
|
|
|
Oso goibel
|
joan
zara. Herrira sartu orduko euria hasi du eta ez duzu euritakorik, baina berdin zaizu, busti bustita zaude, bai kanpotik eta bai barrutik ere.
|
|
|
Hurrengo goizean esnatu bezain} aster, itsas labarrera
|
joan
zara, badakizu ez dela inor egongo baina ez duzu Abelio ahaztu nahi. Zuhaitz azpian eseri zara eta atera berri den eguzkiari begira gelditu zatzaizkio.
|
|
|
Baina egunak pasa ahala zahar hauek zutaz ahazten
|
joan
dira eta horrela zuk haiek benetan nolakoak diren jakin ahal izan duzu: denak igoalak, agure zaharrak!
|
|
|
biziki berantean nintzen. Nire eguneroko galtza urdina eta All Black taldeko elastikoa jantzi eta bizikletaz (5 abiaduran) ikastolara
|
joan
nintzen. Usaian bezala, eskolara berant iritsi nintzen eta nire ilemotzak ez ziren orraztuak.
|
|
|
Berehala
|
joan
nintzen haren bila, buruan nuen ideia zen haren ondoan egoitea, beste planetako bizidunak eraman ez zezan. Haren ganbarara joan nintzen lasterka; beti bezala, dena garbia zen:
|
|
|
Berehala joan nintzen haren bila, buruan nuen ideia zen haren ondoan egoitea, beste planetako bizidunak eraman ez zezan. Haren ganbarara
|
joan
nintzen lasterka; beti bezala, dena garbia zen: ohe gaineko estalkiak perfektuki lisatuak, snow boardeko afixak murru batean itsatsirik zeuden eta bulego gainean ez zen, nire bulegoan izaiten ohi ziren bezala, ez orririk ez kaierarik denetan barreiaturik.
|
|
|
– Baina denbora
|
joan
ahala, konturatzen gara, toki ezberdinetara tiratzen duten arren, biek bortizkeria eta zalaparta gaitzesgarri berbera erabiltzen dutela bere xedea lortzeko; konturatzen gara, haien begietara so eginez, ez dutela amore emateko itxurarik, ez direla inolaz ere, inon eta inori barkamena eskatzeko prest egongo, ez dago haien bihotzetan hutsunea eta gorrotoa besterik eta hala jarraitzen dute, amorru bi... Konturatzen gara, azken batean, kanpokaldetik ezberdinak agertzen zaizkigun bitartean, bi zaldiak arraza berekoak direla.
|
|
|
neskatoarena. Ama zalu zalua
|
joan
zen oihu saminez ari zenarengana. Sehaskatsotik hartu eta bularra eman zion.
|
|
|
Senarra itsasora berriro
|
joan
zenetik denbora puska bat iragana zen.Josefina sukaldean zen, oilasko bat lumatzen. Bere gogoetek itotzen zuten.
|
|
|
Barnean, sos apur bat gelditzen zenentz begiratu zuen. Jadanik hiru hilabete Ramuntxo itsasora
|
joan
zenetik! Dena ongi gertatuz gero, egun batzuen buruan etorriko zen.
|
|
|
Goizero bezala, senarraren etorreraren berri bila
|
joan
zen portura. Han ikusi zuen bere bihotzeko kuttuna eraman zuen itsasontzia.
|
|
|
Senarra itsasontzitik keinuka heldu zitzaion. Biak
|
joan
ziren etxera, gertatutako gauzak bidean elkarri kontatuz. Etxeratu eta, irabazitako dirua, ontzian ezarri zuten.
|
|
|
Euskalduna ontzitik jaustean kapitainak erran zion, elkar ikustean, berriro elkarrekin joango zirela itsasora. Senarra ihes
|
joan
zen bere etxeraino. Han, emaztearekin egon zen hizketan; baina ez zion deus erran kortsarioekin eginiko lapurketez.
|
|
|
Ikusi orduko, xistu egin zion gazteari, hurbiltzeko aginduz. Baina hura, zalu malu, itsasontziko oroitzapen latzak gogoan, ziztu bizian
|
joan
zen lasterketa. Kalera iritsi zen.
|
|
|
Denak elgarretaratu, eta erabaki zuten mendekatzea. Odol usainak goitikakoa ematen zien; hala ere, aurrera
|
joan
ziren. Inkisidoreen aztarnak segitu zituzten.
|
|
|
Egurren artean, gorputz erreak errauts bilakatuak ziren. Baina oihuak entzun eta hara buruz
|
joan
ziren geldituriko emazteak salbatu nahiz. Madarikatua izanen zen gunetik presaz atera eta familia guziak, batzuk pozik, besteak triste, andere zenbait erreak izan baitziren, herrira itzuli ziren.
|
|
|
Gorpua konketaren azpian jarrita, ispiluari so egin dio ia nahigabe, inertziaz, hasera batean bere irudi lausotua ikusiz. Baina, ondoren ispilua bihurtzen
|
joan
zaio eta aldendu ezinezko irudi bat agertu da momenturo, hitz egiten hasi den arte...
|
|
|
Nekez sines dezaken kopeta zimurtu eta goibel horren atzean, oraindik freskotasunez zipriz tinduriko gogoetak badirela, zeren egon badaude, baina zokoren batean gordeta Sarritan, hik badakin, egun euritsuetan, hire kolore gabeko begiak zimurren artetik esnatu, jalgi eta begira ipintzen ditunanean, euri tanta bakoitzeko gaztaroko oroitzapen bat berreskuratzen dun begietan nahigabe kolorea margotuz. Eta hori dun hire denborale bekaiztiaren jaioleku.Badakin, kontura hadi, baditun urte batzuk deusik entzuten ez dunala, eta hire buru harnean iraganeko erloju zaharraren orratzen norabideak eta
|
joan
etorriak nahiko zaizkin hire musika osatzeko. Doinu bekaiztia osatzeko.Bapatean, amonak, iraindu, listua bota eta hitzok zulatu ditu ispiluan, bere isla berriz antzeman arte.
|
|
|
Labanarekin gorputza moztu nahi dio, baina ezohizko mugimendu bati esker ispiluari so egin dio ia nahi gabe, inertziaz, hasera batean bere irudi lausotua ikusiz. Baina, ondoren ispilua bihurtzen
|
joan
zaio eta aldendu ezinezko irudi bat agertu da momenturo, berriro hitz egiten hasi den arte... Begira nazan eta kontura hadi! Hik badakin denborak, denboraren gatibu den denborak, osatzen duela musika latzena.
|
|
|
Pantxok so egiten zien ahoa zabalik eta bere bihotzak gero eta fiteago joiten zuen beldur zelako. Bat batean, sorgin batek burua itzuli zuelarik gizonari buruz eta aintzinatzen hasi zelarik beregana, Pantxo ziuntaz
|
joan
zen herri aldera beste biztanleen abisatzera.
|
|
|
Zugarramurdiko jendea abisatu zuten sorginen arazoaz eta
|
joan
ziren beste hiru herrietara ere, liburu zaharra ahantzi gabe, haatik, emazte itsusiak ikusten baldin bazituzten ere...
|
|
|
Herritarrak ur botaka ari ziren emazte itsusi horien ehaiteko, bainan uste ez zutena gertatu zen: denbora apur bat isilik egon eta sorginak
|
joan
ziren.
|
|
|
Pantxok gatuak maite zituen, bereziki gatu beltzak. Abere horiek etxeko jaunak iduri zuten, ez zuen etxeko nagusiak manatzen; animalia horiek nahi zutelarik jan, denak gizonaren inguruan miauka ari ziren; nahi zirelarik kanpora
|
joan
gatu batek borta erakusten zuen. Gizona bere gatuen esklabo bilakatua zen.
|
|
|
Han, ikusi zuen guzia salatu zuen Pantxok eta, bistan dena, emazteak deskribatzea ahantzi gabe. Buruzagia ondoko gelara
|
joan
zen. Handik denbora guttira, bi gizonengana joan zen liburu lodi eta zahar errautsdun bat zeramalarik.
|
|
|
Buruzagia ondoko gelara joan zen. Handik denbora guttira, bi gizonengana
|
joan
zen liburu lodi eta zahar errautsdun bat zeramalarik. Eta hirurok liburu horretan txerkatu zuten emazte misterios horien berri eman zezakeen zerbait.
|
|
|
Orriaren azpian oharño batek zioen etxe bakotxeko gatu beltzak hartzen zituztela sorgin bihurtzeko. Hori irakurrieta, buruzagiak erran zuen ezin zituztela munduko gatu beltzak hartu; beraz, hirurok
|
joan
behar zutela jendeen abisatzera.
|
|
|
Gaua heldu eta, Pantxok berriz gogoan erabili zuen abentura hori eta zalumalu
|
joan
zen buruzagiaren ikustera, erraiteko gatu beltzak oro ez zituztela eho, ahatze zutela zikin ontzietan bizi zirenak ehaitea. Buruzagiak herritarrak elkartu zituen berri txar horien erraiteko eta denek sorginak eho behar zituztela herrira jiten baziren.
|
|
2002
|
|
|
Hainbat adiskiderekin hitz egin zuen arrats hartan bertan, baina, ez zion inork baietzik eman. Hori zela eta, nekaturik eta amore emanda, lotara
|
joan
zen.
|
|
|
Biharamun goizean, Ainhoa jada esna zegoen ama iratzartzera
|
joan
zitzaioneko Mugimenduak jabetua zen. Amak umea zela kontuan hartu arren, berak ulertzeko gisan kontatzea inportantetzat jo zuen.
|
|
|
gizon gaixtoek, zuk diozun bezela, aitari erran diote gintuela gehiago ikusi orduan erabaki horrekin bat ez zetorrenez, guregana etortea erabaki du. Baina, autorik ez duenez eta gu
|
joan
ezin garenez, honaino ekarriko duen norbait xekatzeko galdegin dit bart gizonak ekarri eskutitzean.
|
|
|
Denek ahots berdina zeukaten, denok keinu berdinak errepikatzen zituzten, sehi urrikalgarri batzuen gisan. Denbora
|
joan
ahala, Iñaki ere beti bateko gurpil hartan hasi zen itzulika. Azieta bat hartu, eltzetik burruntzalikada bat bota eta eman.
|
|
|
Emozioak ez zion irriño bat egiteko indarrik ematen. Iñaki, aldiz, geldi egon ezinik, oihal baten hila
|
joan
zen. Harmar urte iragan ziren, bien artean plater bat bakarrik egonik, elkar ikusi zutenetik; beti orbainez estalitako berin zikin hura zehatzten zuen giegrada beste urutzatzeko.
|
|
|
Itzulitakoan, lagunak hobeki zirudien. Jana eskeini eta gibelekoari tokia libratuz,
|
joan
zen gizona, zerbitzaria bere lana egiten utziz.
|
|
|
Biharamunean, bezperako jarduera bera praktikatzera
|
joan
zen eta Peioren txanda izan zenean plastifikatutako paper bat zopan kukutu zuen. Honek han idatzita zegoena irakurri, emeki emeki estali eta sukaldariarengana eraman zuen hotza zela kexatuz.
|
|
|
Lehen bidegurutzea iragan eta aparkaleku batean gelditu zen. Atzekaldera
|
joan
, zakarrontziko tapa ireki eta barneko zakarrak atera ondoren, lagunari besoa luzatu zion. Pei geldirik zegoen, begiak itxita, isilik
|
|
|
Nehork idekitzen ez zuela ikusi eta, bere giltzekin ideki eta sartu zen. Gakoak beren tokian uzterakoan, hots arraro bat entzun zuen logelan eta zerena zen ikustera
|
joan
zen. Atea ireki zuenean Idoia ikusi zuen presaka ohetik ateratzen; bitxia iruditu zitzaion.
|
|
|
Idoiak nekatua zen aitzakiaz ez zuen ongietorria egitera
|
joan
nahi izan, beraz, senarra bakarrik joan zen.
|
|
|
Idoiak nekatua zen aitzakiaz ez zuen ongietorria egitera joan nahi izan, beraz, senarra bakarrik
|
joan
zen.
|
|
|
Egoera hartan, ordea, aukera ezin hobea aurkeztu zitzaidan, inoiz ere planteatu ez nuena. Hain zuzen ere, udako oporretan Nafarroako herrixka batera
|
joan
nintzenean gertatu zen. Hilabete osoa han igarotzeko asmoa genuen familiak eta nik, eta, beraz, kuadrilaren batean integratzea nuela aukerarik egokiena erabaki nuen.
|
|
|
Noiz arte jarraitu behar dugu mespretxuzko jarrera honen aurrean borrokatzen? Dena den, eta nahiz eta nik hala pentsatu, lagunekin horrelako eztabaidak izan ondoren, nire jarrera aldatzea erabaki dut eta gurasoei kontatzea planteatzen ari naiz, baina ez aburuz aldatu dudalako, injustiziaren aurkako borrokan eta normalizazio prozesu horretan pausoz pauso
|
joan
behar naizelako baizik; agian arrazoi duzu: gurasoei ezin diet eskatu halako erreakzio positiborik, oraindik homosexuala hitza aipatzea arrotza egiten zaion gizarte honetan.
|
|
|
Hantxe hasi zen dena. Etxean, bakarrik, zer egin ez nekiela eta guztiz aspertuta nengoela, langelara
|
joan
, beharrezko materiala hartu eta, oker ez banago, The Offspring taldearen zinta zahar bat baxu baxu jarri ondoren, matematikako erroketa batzuk egiten hasia nintzen, V13476, 033..., nire burutik paperera zeozer jausi zela konturatu nintzenean.
|
|
|
Benetan, zoroherri, beno, zorri herri bat zirudien hark. Eskolara
|
joan
eta maisu maistrek, eskuak buru gainean, tximinoak ziruditen. Handiki guztiak ere euren etxeetatik urten barik zuden, egunero hamar aldiz garbitu arren, ezin baitziren izurrite hartatik libratu.
|
|
|
denek porrot egin zuten, noski. Bitartean, guk eskolara
|
joan
barik jarraitzen genuen. Eta alde horretatik oso pozik geunden.
|
|
|
Hurrengo egunean denok burusoil agertu ginen, ule barik, eta uleekin batera zorriak ere
|
joan
zitzaizkigun, jakina. Hura zen poza herri osoan!
|
|
|
Hura zen poza herri osoan! Beno, herri osoan ez, herriko ikasleok tristexeago geunden, eskolara
|
joan
beharrean geunden eta; baita bertako gizon emakumerik polit eta dotoreenak ere, euren ule luze, distiratsu eta erakargarri barik zeuden eta. Orain, hazteko, itxaron egin behar, edo burusoil, zer arraio!
|
|
|
Uros bizi zen bere familian, eta urteak
|
joan
|
|
|
|
joan
zen, lehengo denbora onez oroitzera. Lasaiki zebilela, mutiko gazte batekin tuputs egin zuen:
|
|
|
Bere amak ulertu zuen' johan ez zen" zerbait bazela eta Ana ikustera
|
joan
zen:
|
|
|
Amak aholkatu zion elgarrekin joanen zirela epaile baten ikustera. Neskatxak haren kontseilua segitu zuen, eta herriko justizia jauregira
|
joan
ziren. Jauregiaren aitzinera arribatzean, ama alabak harrituak gelditu ziren.
|
|
|
Ana lasaiki kolegiora
|
joan
zen eta egun aski ona pasatu zuen. Baina kolegiotik itzultzean, irteeran Max eta bere lagunak han zituen bere goaitan.
|
|
|
Ez diat astirik. Denbora zaluegi igarotzen duk, lanera
|
joan
, etxeko beharrak egin eta hori aski ez balitz hirekin pentsatzeko. Pentsatu.
|
|
2003
|
|
|
Zer kondatzen du? Ezin gara betirako Turkiara
|
joan
! Zer bilakatuko naiz?
|
|
|
Lagun eta auzo guztiak horien agurtzerat etorriak ziren. Oya berehala Conny, ttipidanik ezagutzen zuen adixkidea, eta Peter, bere mutiko lagunarengana
|
joan
zen, azken sei asteetan barnean atxikitzen zuen nigarra iheskor zela senditzen zuela. Hirurak elkarri lotu eta beren indar guztiez tinkatu ziren bazakitelako, beharbada, haien azken besarkada izanen zela.
|
|
|
Egun guztian ehun bat pertsona agurtu ondoren, gehienak Oya k sekulan ikusi ez zituenak, azkenean familia Osmanen burasoen etxerat
|
joan
zen pixka bat pausatzera. Lehen egunetik beren etxe berrirat joan beharrak ziren, baina, arazo ttipi bat izan zen hau alokatzen zutenak ez zirelakotz oraindik joanak.
|
|
|
Egun guztian ehun bat pertsona agurtu ondoren, gehienak Oya k sekulan ikusi ez zituenak, azkenean familia Osmanen burasoen etxerat joan zen pixka bat pausatzera. Lehen egunetik beren etxe berrirat
|
joan
beharrak ziren, baina, arazo ttipi bat izan zen hau alokatzen zutenak ez zirelakotz oraindik joanak. Elgar ez ontsa aditze horrek hastapen batean ikaragarrizko haserrea piztu zion Osmani.
|
|
|
Garrasiak entzuterakoan, ama beste hirurak ziren gelarat
|
joan
zen eta lehen aldikotz senarraren ama bezala egin zuen bere alaben aurka ezarriz. Hori ikustean Oya k kolpe azkar bat senditu zuen bere baitan.
|
|
|
Sekulan bere ama ez zitzaion hola mintzatu. Beti saiatu zen ahal zuena egiten bere alabak hobekien bizitzeko, baina aldi horretan haien kontra
|
joan
zen. Gelditzen zitzaizkion esperantza bakarrak peko zolarat erortzen senditu zituen.
|
|
|
Aste bat berantago, sartzea baitzen, bi ahizpak, aginduzko uniformeak jantzi eta, eskolarat
|
joan
ziren, pixka bat urduri eguna nola pasatuko zuten pentsatuz.
|
|
|
Biharamunean, bi ahizpak berriz eskolarat
|
joan
ziren, baina aldi honetan gogo txarrez eta pixka bat beldurturik.
|
|
|
Bezperan bezala, bakoitza bere gelara
|
joan
zen eta Oya segidan bere tokian jarri zen.
|
|
|
Beraz, egunaren bukaeran, segidan Sevimengana
|
joan
zen zinez honekin harremanen sortzeko asmoz. Oren laurden bat elgarrekin pasatu ondoren, biak ohartu ziren anitz pundu amankomun zituztela.
|
|
|
Iraileko egun bero eta pizu batez, eguzki dirdiratsuak Istanbuleko pareta txuri guziak jotzen zituela jendeen bista itsutuz, bi hilabete Turkiaratua zen familia, azkenean, bere etxe berriaren bisitatzerat
|
joan
zen. Ordura arte, beti Osmanen burasoen etxean egon ziren, alokatzaileekin zuten arazoak anitz denbora eman baitzuen konpontzeko.
|
|
|
Nahiago zuen Alemaniarat itzuli diru pixka baten irabazteko eta gero bere biziaren egiteko, baina, bazekien burasoek ez zutela sekulan nahiko. Beraz, onartu zuen bere amaren proposamena, eta biharamunean berean, Osman eskolarat
|
joan
zen bere alaba zaharrenaren izenaren kentzeko. Hala ere, ahizpa ttipiak kurtsoetara joaten segitu zuen berarentzat gauzak aise hobeki pasatzen baitziren.
|
|
|
Alemaniatik ez zutenez horretarako edergailurik ekarri, merkatura
|
joan
ziren eta kolore guztietako zernahi gauza erosi zuten.
|
|
|
Beraz, Oya k ahizpari aspalditik erosia zion oparia eskaini eta, denak amatxiren etxerat
|
joan
ziren. Harat heltzerakoan jadanik kusi, otto eta ttantta guziak hor ziren.
|
|
|
Harriturik, ez baitzekien batere zeri buruz mintzatuko ziren, neskak helduak segitu zituen. Bakean izateko, laurak sukaldera
|
joan
ziren eta ama mintzatzen hasi zen:
|
|
|
Beraz, arratsean berean, bikotea filmaren ikustera
|
joan
zen. Bukaeran, nahiz eta filma osoan ez deus ulertu, Oya k, Ahmet-i plazer egiteko erran zion denbora biziki goxoa pasatu zuela.
|
|
|
Etzi nahiko nuke Sevim en ikustera
|
joan
–Espero dut ez duzula deus nire ideiaren kontra. Ahmet harritua zenez Oya k bere baimena galdegitea, eta ez zuenez lehen arratsetik irudi txar bat ukan nahi, segidan baietza eman zion.
|
|
|
Beraz, erran bezala, arratsalde hastapenean Oya eta Sevim kontsuletxera
|
joan
ziren. Hango jende metak ikaratu bazituen ere, aski fite pasatzea erdietsi zuten.
|
|
|
Horrez gain, hemen ez da gauza anitz aldatu zu
|
joan
zinenetik. Segur da ez dela aspaldian bezain ongi zu ez baitzaitugu ondoan.
|
|
|
Izan ere, hemeretzi urte zituen azken honek, turkiera eta alemana jakinki, eta negozioetan aski ona izanki, Oya ren burasoak anitz lagundu zituen Francfort en bizi zirelarik. Beraz, goizeko hamar orenetan denak aireportura
|
joan
ziren Peter-en hegazkinak beranta zuenez, familiak, bereziki Oya rentzat luzeak izan ziren hiru oren oso itxoin zituzten.
|
|
|
Arratsean, gomitatu guztiak etxerat sartuak zirela deus erran gabe Oya oherat
|
joan
zen eta bere eraztuna ondoko mahainean pausatu ondoren lokartu zen, Peterek eskainiako lepokoaren hiru letrak eskuan azkarki tinkatuz. Ametsak bakarrik gelditzen zitzaizkion, hamasei urteko neska arrunt baten bizia bizitzeko.
|
|
|
Behera begira jarri naiz, mundu jabetza pikutara
|
joan
da, malko putzua geratu da lurrean, arnasa sakon hartu nahi izan dut, baina zotina atera zait.
|
|
|
Gainera, bere ama ez zen sekula etxean eta pixka bat Xeleimi zor zion bere heziera. Aita
|
joan
zitzaienetik, bi ahizpak, nerabezaroaren ozeano haundian utzirik bezala sentitu ziren, helduen munduan sartzeko dauden zailtasunak oraindik ulertu eta gainditu beharrez. Horregatik, bazekiten beti elgarrekin izan behar zirela, bakarrik sentitzen zirenean.
|
|
|
Joaitera utzi zuen. Bere ganbarara
|
joan
zen, zakua bizkarrean hartu eta leihotik ateratu zen gordeka, bere bizi berriaren hasteko.
|
|
|
Niok ez zekien gehiegi hartu zuen alkoholak bere bizia aldaaraziko zuela. Karrika ilun bateko bide gurutzera helduta, eskuineko autoari bide eman ordez, xuxen
|
joan
zen. Sekulako talka entzun baino lehen, erreakzio denbora pasatu eta, Himrak bere bizi osoa ikusteko denbora ukan zuen, baina bere bizi osoan bere ahizpa bakarrik ikusi zuen, bere bizkarrezurra hautsi eta koma egoeran murgildu aurretik.
|
|
|
Orduan, neska mututuak mundu osoak entzuten ahal zuen oihu harrigarria bota zuen. Bere eritasuna desagertuz
|
joan
zen. Magikoa zen.
|
|
|
Eginbeharrak amaitu zituenean, hondartzara
|
joan
zen, itsasoak ideiak argitzen lagunduko ziolakoan edo. Itsasertzean ibiltzen hasi zen, olatuek oinak mihazkatzen zizkioten bitartean pentsatuz eta pentsatuz.
|
|
|
Amatxo, ahots dardarti batek bere pentsamenduak eten zituen, Katixa zan. Amonatxoa... amonatxoa
|
joan
egin da.
|
|
|
Orduan beste guztiek ihes egin zuten eta guztiz harrituta atera nintzen. Kaletik nindoala, txapela falta zitzaidala konturatu nintzen, eta berriro ere Auroraren etxeko atarira
|
joan
nintzen eta han zegoen txapela, zoruan zegoen gizonaren ondoan. Orduan ni benetan ohartu nintzen egoera larriaz.
|
|
|
Betiko bidean, eguneroko errepidetik... Dagoeneko ez duzu zure ekintzei buruz nahikoa gogoetatzen ordea, sarritan inertziaz, automatikoki funtzionatzen duzu, esaldi bera behin eta berriz errepikatzen duen panpinaren gisan. Zure afizio eta gogoez ahazten
|
joan
zara, nolabait. Sistemaren esklabu bihurtzen ari zaren heinean; familia, ikasketak... Baina ez duzu larregi pentsatzeko betarik ukan, txirrinda bere lekuan laga eta eraikin handiko ate automatikoa zure sudurraren aurrean ireki da.
|
|
|
Gazte gaztetatik lanera ohitua, zazpi izanta janari aunitz behar baitzen bizirik irauteko. Hamalau urteak arte, herriko
|
joan
nintzen, garai hartan, Lekarozko komentura aberatsak bakarrik joaten baitziren; baina, honekin ez dut erran nahi pobreak ginenik, gauzak diren bezala, gu baino gaizkiago bizi zirenak ere bai baitzeuden.
|
|
|
Hamazazpi urte bertzerik ez nituela, aizkora bizkarrean hartuta, egur ebakitzera joaten ginen oihanera emakumeak, Maria eta Tomasa etxean gelditzen zirelarik. Urte batzuen buruan, hainbat euskaldunek egin zuten bezala, anaia zaharrenak, aberria utzita, Ameriketara artzain gisa lan egitera
|
joan
ziren sos batzuk irabazteko asmoz. Leku arrotz hartan, dirua dexente irabazten zen nonbait, ez baitziren urte gehiegi pasatu, nik ere anaien bide berbera segitu nueneko.
|
|
|
Ailegatu eta berehala, hilabete batera edo, aitaren heriotzaren berri izan nuen eta gehien mintzen nauena, hura behar den bezala agurtzera
|
joan
ez izana da, ez bainuen Lekarozera bueltatzeko bezainbertze diru. Kolpe gogorra izan zen, baina biziak aintzinat segitzen du eta nola edo hala, oztopo hori ere gainditu nuen.
|
|
|
Ezkontza hartan, nire familia falta izan zen, baina ezin izan zuten etorri, nire ama ordurako eri baitzegoen. Handik zenbait hilabetetara, amaren heriotzaren berri jakin nuen, baina emaztea haurra izateko zorian zegoela eta ezin nuen beraz amaren elizkizunera
|
joan
. Oraindik ere, gurasoei azken agurra ez emanaren arantza daukat bihotzean, eta hil bitartean, hor izango dut.
|
|
|
Denbora ustekabean pasatu zitzaidan, eta konturatu orduko bi semeak, Inaxio eta Andres, ezkonduta eta beren lurraldetik kanpo joanak ziren euren bizia egitera. Hasieran bai, kartak idazten zizkiguten, telefonoz deitu, bisitatzera etorri... baina urteak pasa ahala, poliki poliki, beren gurasoez aldentzen
|
joan
ziren. Hori gutxi balitz, emaztea, leuzemia gaixotasunaren ondorioz, lurpean sartu beharra izan nuen, eta ez lur ez zeru geratu nintzen.
|
|
2004
|
|
|
Kaixo laztana; zer moduz bidaia? Ondo
|
joan
al da morroskoa. Laster izango nauzue hor, badirudi gauzak· asko lasaitu direla eta alde egiteko aukera izango dudala.
|
|
|
Laster izango nauzue hor, badirudi gauzak· asko lasaitu direla eta alde egiteko aukera izango dudala. Diru pix.ka bat aurreztu dut hara iritsi eta gauzak hobeto
|
joan
daitezen. Oraindik herria babesten ari gara.
|
|
|
Mendi gailurrean haizeak tinko astintzen duen ikurrina ikusteak sorturikoa defendatu nahian, ametsa lortzeko gogoa gorputzean, merezitakoa irabazteko aukerak itsuturik, ihintzari ere agertzeko gogoa
|
joan
zaion une berean agertu da eguzkia. Eta berarekin ekarri digu argia.
|
|
|
Kresal usaina lehen aldiz aurkitzean, portuko arrantza ontzi txikien balantza geldoak ikustean, Igeldoko dorre sendoa nabaritzean, amaz oroitu naiz. Eta hondartzak uraren
|
joan
etorriak jasaten dituen toki berean nire pausoak atzean nola uzten ditudan ikustean, aita izan dut gogoan. Atzean utziriko gauza balitz bezala ikusten dut.
|
|
|
Noiz, nola, zergatik. hainbat galderaren isiltasunean murgildurik, zer esan ez dakidan unean utzi dugu nire sorlekua. Bizitzaren
|
joan
etorriak gordetzen dituen harri piloa utzi eta mendian gora joan gara. Oraindik sinetsi ezinean nabilela, mendian marrazturik diruditen eta hain itxiak diren bihurguneak zeharkatzen ditugun bitartean irakurri ditut nire familiartekoan datu eta dokumentuak.
|