|
2006
|
|
|
Jaun inoiz garaitu eta txit garaile eta gure zaindari santu diren Romano eta Teodulori. Nik, Abito abadeak, Tobillas izeneko lekuan bizi naizenak, Romano eta Azisklo, Zipriano gotzaina eta Klemente Santuen monasterioari, zeina duela gutxi
|
nire
eskuekin altxa bainuen, nire ondasun guztiak eman eta eskaintzen dizkiot, orain ditudanak eta horrela datzanak, eta geroago ere ekar ditzakedanak, alegia: Tobillas-en urratu eta landu nituen lurrak, Placini deitu haranetik hasi eta Sabanaira ko iturriraino, urbegi eta baso guztiekin, eta gero, handik, Tirón ibaiko San Migelen, Osmilla n egin nituen presurak, lurrak, errotak eta ferragines direlakoak barne; eta beste lur-sail asko bestelako lekuetan; eta etxeak eta Santa Cruz de Puras eliza eta lurrak; eta Lara n Santa Maria ren presura egin nuen, bere sarrerekin eta bere zelaiarekin; Peredes Rubias en Gurutze Santuaren elizaren presura egin nuen, bere sarrera eta lursailekin; sernen presura egin nuen Comunión en, villaren aurrean, hogeita hiru lakari ereiteko zabalerakoak, alde batetik besteraino, eta beste serna bat Fonte Rege n, eta hirugarren serna bat Santa Maria azpian, eta beste bat herritik gertu, eta Porciles eta Petra Longa ko bideko serna.
|
|
2010
|
|
|
–Imajinatu hogei zentimetrgggoko iltzeak Krgggistoren eskuak zehargggkatzen??. Orduan, baina,
|
nik
eskua altxatu eta itauna egin nion: –Galdera bat dut, aita Pierre??.
|
|
|
" Imajinatu hogei zentimetrgggoko iltzeak Krgggistoren eskuak zehargggkatzen...". Orduan, baina,
|
nik
eskua altxatu eta itauna egin nion: " Galdera bat dut, aita Pierre...".
|
|
2016
|
|
|
Neguko gau batean bidaiari bat liburua zergatik irakurri genukeen esan behar nuen azalpenean, denak txundituta utziko nituen nire jakituria eta hitz jarioarekin; hori azaldua nion Gorkari. Horregatik harritu zen hainbeste Aroak proposamenak aurkezteko esan eta
|
nik
eskua altxatzen ez nuela ikustean. Aroak niregana begiratzen omen zuen. Gorkak azaldu zidan gero; ni konturatu ere ez nintzen egiten?, baina nik ez nuen zirkinik egin.
|
|
2018
|
|
|
|
Nik
eskua altxa nuen orduan. Eta dopatzen ez ginenokin, zer?
|
|
|
Nigana etorri zen, estu besarkatu ninduen eta negarretan urtu zen. Barkatzeko, arren, burua joan zitzaiola, ez zekiela zertan ari zen, nola liteke, ni beti izan omen naiz bere lagunik onena eta zeini bururatuko zitzaion
|
niri
eskua altxatzeko arrazoirik izan zezakeenik, barkatzeko, barkatzeko?
|
|
2023
|
|
|
Luis, Maria, Belen, Adela... Eta
|
nik
eskua altxatu nuen eta esan nuen Joxeiñixio, eta maisuak esan zidan, ¿ pero qué es eso. Eta nik, mi tío de Régil, eta berak esan zidan, tu tío no se llama así, se llama José Ignacio.
|