|
2001
|
|
|
Norberak bere bizitzaren bidea egina duelarik jaiotzen da, ez galtzeko gurasoak dituzu, haiek esaten dizute nondik joan,
|
baina
ni independenteegia nintzen eta gurasoek ez zidaten jaramonik egiten. Oso zaila da bide horretan galtzea, zuzen zuzena baila, baina nik zoritxarrez, bide erdian zegoen harri koxkor batean egin nuen estropozu eta bide zidor batera bota ninduen; bidetxo hau aurrekoa baino ederragoa zen eta atzera bueltatu beharrean bizitzako bidetik jarraitzeko bide zoragarri hartatik jarraitu nuen.
|
|
|
Norberak bere bizitzaren bidea egina duelarik jaiotzen da, ez galtzeko gurasoak dituzu, haiek esaten dizute nondik joan, baina ni independenteegia nintzen eta gurasoek ez zidaten jaramonik egiten. Oso zaila da bide horretan galtzea, zuzen zuzena baila,
|
baina
nik zoritxarrez, bide erdian zegoen harri koxkor batean egin nuen estropozu eta bide zidor batera bota ninduen; bidetxo hau aurrekoa baino ederragoa zen eta atzera bueltatu beharrean bizitzako bidetik jarraitzeko bide zoragarri hartatik jarraitu nuen. Hau gero eta gogorragoa zen, koskaz betea, aldapaz josta...
|
|
|
(gainera, nik nion propasatu hura eramatea) Berehala aurkitu behar nituen aterabideak. Arratsaldean etxera sartzerakoan, ez nituen oraino aurkituak,
|
baina
nire ganbaran sartzean, martiztarra bilatu nuen eta ezin izan nuen idoro. Ez nuen denbora aski ukan martitzen nire anaiari egingo ziotenaz galdetzeko, baina segur nintzen atseginak ez ziren gauzak zirela.
|
|
|
Ez dago erabakirik zalantzarik egon ezean, inork ez du zertan bere burua erabili, zalantzak bere ateraldia egingo ez balu.
|
Baina
nik baino hobeto dakizu zuk hori, greziarra izanik, ondo ezaguna izango baituzu atsotitz greziarrak dioena: ezer gutxi daki zalantzarik ez duenak.
|
|
|
Ados nago zurekin, lagun esan nuen,
|
baina
nik are gehiago esango nuke, ez soilik giza eskubideak, baita, oro bar, bizitzaren eskubideak ere.
|
|
|
Ideia izpirik ere ez zeukanat,
|
baina
nire alaba
|
|
|
Etmkizuna iragarriko dizun makina Ingurura begiratu nuela oroitzen naiz. Ez dakit jenderik ba ote zebilen,
|
baina
nik arima erratuz zipriztindua aurkitu nuen karrika. Niri begira ote zeuden iruditu zitzaidan, baina ez nuen haietako bakar baten begiradarik topatu.
|
|
2002
|
|
|
Ezin nuen sinestu egoera hori niri egokitu izana, txikitan neskekin aurrera eta atzera ibilitako mutil errugabeari. Benetan errudun sentitu nintzela gogoratzen dut,
|
baina
ni errudun sentitzearen arrazoia ez zen izan gurasoengandik eta ingurutik jasotako heziketa baizik.
|
|
|
hain zen atsegina mutil hura, hain zen erraza harekin edozer gaiz hitz egitea... Halatan, lagun minak bihurtu ginen egun batzuen buruan,
|
baina
nire aldetik zerbait gehiago ere bazegoela sumatzen hasi nintzen. Maitemindu nintzela ulertu nuen, ezin bainuen buruan eduki hura ez zen bestelako irudirik.
|
|
|
|
baina
nire buruan betiere mantendu den beste arazo bat gelditzen zitzaidan (eta zait) konpondu gabe, alegia, gurasoen kontua. Oso zaila da esplikatzen, jende asko nire pentsamoldearen aurka joango delako ziurrenik.
|
|
|
Jakina, zuetako askok pentsatuko duzue hori ez dela justifikazioa, ea noizbait norbaitek mutil batekin ikusi nautela kontatzen badie, haientzat oso gogorra izango dela argudiatuko duzue.
|
Baina
nire galdera da: zergatik jarraitu behar du izaten egoera hori gogora gurasoentzako, horrek ez badu, inolaz ere, gure jokabidean eragiten?
|
|
2003
|
|
|
Maitea, honat ekarrarazi zaitugu zure emazte ezkondu etorkizunaz mintzatzeko. Ama, badakizu biziki ongi sobera gaztea naizela horretan pentsatzeko! Beharrik hamasei urte ditut, moztu zuen Oya k. Aspalditik jakinean zara hemen neskak biziki gazte ezkontzen direla ttipitik hitzemanak diren mutikoekin, segitu zuen amak.
|
Baina
ni ez naiz hemengo neskak bezala, onartzen ez baduzue ere alemana naiz, eta nahi dut nire bizia ahal bezainbat baliatu! Berdin, norekin ezkonduko nintzateke, ez naiz inori hitzemana ni! Amatxik bere aho gaixtoarekin segidan erran zion: Justuki, horretarako gara hemen.
|
|
|
|
Baina
nik badakit, fusillotadunek egindako zuloetariko bakoitzean etxekoon argazki bat dagoela, zuri beltzean ateratako argazki hunkigarri bat. Gogorra izan arren, ezin izango dugu inoiz buru barnetik kanpora errebelatu, ezin izango dugu inoiz argazki hori gozatu, baina argazki hori bizi izan dugu, bizi izan gara.
|
|
2004
|
|
|
Egia esan, haren antz handia dut. Gutxitan hitz egin zidan amak aitaz, Ameriketara etorri baino Euskal Herrian geratzea nahiago zuela esaten zidan beti, itsasoak beldur handia ematen baitzion, 1912 urtean aitona eta osaba galdu zituelako Bermeoko kaian galerna zakar batek arrantzan ustekabean harrapatu zituenean;
|
baina
nik ez dut hura inoiz sinistu, aita ez baitzen kostaldekoa.
|
|
|
Ezinezkoa da gerran egotea, nire aita eta herriko gizonak eraman nahi dituzte eta horregatik basoan ezkutaturik gaude.
|
Baina
nire ama etxean aurkitzen zelarik lehergailu bat bota dute eta bertan geratu da. Begiak malkoz gainezka ditut eta ezin izan diet eutsi.
|
|
|
Egizu negar lasai beharra baduzu esan zidan orduan izebak.
|
Baina
nik isilpean jarraitzen nuen. Ez nuen ezer ulertzen.
|
|
|
Agure baten bizitza aspergarria dela esan ohi dute,
|
baina
nire burutik ze pentsamendu igarotzen diren inork ezin lezake imajinatu ere egin. Nik ere nire arrazoiak dauzkat gauzak sentitzen ditudan bezala sentitzeko.
|
|
|
Erru guztia nire alabaren senar madarikatu horrena. da. Ezagutu nuen lehenengo egunetik sumatu nuen zein zen bere asmoa,
|
baina
nire alabaren gustukoa zenez, onartu beharra izan nuen. Niretzat zaila izan arren, berarekin ondo konpontzen saiatzen nintzen beti, egun batean lehertu nintzen arte.
|
|
|
ezagutu zenuen lehenengo egunetik konturatu nintzen ez zela zure gogokoa
|
baina
nik maite dut eta ez dut zuregatik utziko.
|
|
|
Beraz, hurrengoegunean, goizeangoizirakasle aren etxera abiatu nintzen.Poz poziknengoenia kasua argiturik baineukan.Baina hura ezustekoa iritsi nintzenean Ezzegoen etxean.Atea ostiko batez bota nuen.Egongelansartu eta... bitrinatik arma bat falta zenl Oh ezl Zerrendakohurrengoa! Kakazaharralpentsatunuen.Orduanurtekarianbegiratu nuen.Jason Perry zen hurrengoa.Bereetxerantz abiatu nintzen denborarikgaldugabe.Izugarrizko abiaduraniritsi nintzen eta han zegoen Elsimate jauna etxe parean tiro egiteko prest.
|
Baina
nire auto hotsa entzun zuen, eta korrika, berean sartu eta alde egin zuen. Bere atzetik abiatu nintzen.
|
|
|
Ez, ontsa naiz, bakarrik... galdera bat badut kezkatzen nauena: nire aita eta ama hilak dira,
|
baina
niri, hai.en semea, ez didate deus utzi. Nitaz futitzen ziren edo?
|
|
2005
|
|
|
Bere txakurra maite zuen, munduan ezer baino askoz gehiago. Gizona triste zegoen, ni baino askoz gehiago ziurrenik,
|
baina
nire tristura aldentzen zihoala, neure buru madarikatua berriro hartu zuen lepotik, honelako galdera bortitza nire burmuinak bota zidanean: zergatik dago triste gizon hau, emakumea eta txakurra izan eta kamioi polit baten gidari izan ondoren, zuk bizitzan ez duzu horrelakorik inoiz izan!
|
|
|
Perfekzionista naizela esan zidaten behin ikastolan, beno behin baino gehiagotan.
|
Baina
nire bizitza ez da bat ere perfektua. Ikastolan ez nuen lagunik, jendeak arraroa nintzela esaten zuen eta guzti honen arrazoia bilatu nahian neure bizitza erdia pasatu ondoren jendearen esanei kasurik ez egitea erabaki nuen.
|
|
|
Margerine Wolsburgon bizi da eta garagardoa du gustokoen. Nik ez dut garagardorik edaten, batzuetan Zumosol erosten dit amonak fuerte fuerte ibiltzeko
|
baina
nire gorputzak bitamina falta du medikuen ustetan eta ahul ahul egon ohi da. Nire gorputza egin zuten diseinadoreek ez zuten inoiz Nobel saria irabaziko.
|
|
|
Historia hau ez dut ongi ezagutzen, amonak tristeegia dela esaten du eta nire bizitzak badu tristetasun maila nahikoa. Zeruan ezagutuko ditut amonaren Bibliaren esanetan,
|
baina
ni zerura helduko ez naizela ez dut uste, carabela baino askoz garestiagoak direla esan zidaten Carrefour-en. Carrefour-en egon naiz, baina ez esan ezer okindegiko jabeari, zin egin nion ireki zutenean ez nintzela joango baina... polita da Carrefour, handia baita.
|
|
2006
|
|
|
Gauza guzi horiek zerbait bitxi zuten: bizirik zirela iduri zuten eta ez dakit nola erran,
|
baina
niri so zirela sentitu nuen. Bat batean ez nintzen hain segur sentitu eta Sabinaren ikustera joaiteko ideiak kitzikatu ninduen, baina segidan berriz kontrolatu nintzen eta ene akiduraren eta iluntasunaren ondorioz zela pentsatuz, ene maleta desegiten hasi nintzen eta ohean jarri nintzen.
|
|
|
Momentu batez laguntza galdegin zidan begiradaz,
|
baina
nik ezikusiarena egin nuen. Orduan eztulka segitu zuen:
|
|
|
Itsasoa azkartzen zen, baina Tomek beti kontzentrazio eta patxada bera atxikitzen zuen, erritmoa atxikiz eta noiztenka begiratuz non ginen. Zinez beldurgarria izaten ahal zen egoera,
|
baina
nik ez nuen sekula horrela sentitu, babestua bezala sentitzen nintzelako han, barku ttipian, berarekin. Azkenean hondartza ikusi nuen eta momentutxo bat berantago Tomek urera jauzi egin zuen eta tiratu zuen ontzia.
|
|
|
Ikastola berrian, askoz hobeto moldatu nintzen. Ezziren hain arrazistak,
|
baina
nire ustez, ustelkeriahoriek gurasoek sartuko zizkieten buruan, bestela, ederrak zeuden munduan zehar ibiltzeko! Hemezortzi urterekin, magisteritza ikasten hasinintzen. Unibertsitatera nindoan egun batean, han ikusi ez nuen ba Ana hura, mutil beltz batimusuka!!
|
|
|
Iheslariak oraindik denbora batez geratuko dira, tropak dabiltza inguruan.
|
Baina
nire nekeak... ez dakit askoz gehiago itxaron duen.
|
|
|
Imanol bere aulkitikjaiki eta nire ondoan zegoen aulkian eseri zen.Eskutik heldu zidan eta elkarri begiratu genion.Nahigabe bezala, gure ezpainek bat egin zuten eztizaporedun musu epel bat sortuz. Momentu hartanez nekien musu horrekin jarraitzea ongi zegoen,
|
baina
nire bihotzari kasu egin nion.
|
|
|
Harria bota eta eskua gorde dut, konturatu gabe bihotza mila zatitan egin dizut, barka nazazu mintzen bazaitut,
|
baina
nire barneko ezinegonei erantzun bat bilatzeko, hasieratik hasi behar dut, barka nazazu mintzen bazaitut, baina nire barnean sentitzen dudana inskribatzeko, indarrak ateratzeko arima behar dut, barkatu mintzen bazaitut, baina batu gintuenak, urruntzen ari gaitu.
|
|
|
Harria bota eta eskua gorde dut, konturatu gabe bihotza mila zatitan egin dizut, barka nazazu mintzen bazaitut, baina nire barneko ezinegonei erantzun bat bilatzeko, hasieratik hasi behar dut, barka nazazu mintzen bazaitut,
|
baina
nire barnean sentitzen dudana inskribatzeko, indarrak ateratzeko arima behar dut, barkatu mintzen bazaitut, baina batu gintuenak, urruntzen ari gaitu.
|
|
2007
|
|
|
Jada beranduegi da, bide gehienak itxiak izan dira, gertu da eguna non jaiotza heriotzerainoko zubia bihurtuko den, non inor ez den bere buruaren jabe izango,
|
baina
nik ez dut etsiko.
|
|
2008
|
|
|
Amak gaur izugarriko afaria prestatu du. Ez zaio janaria prestatzea gehiegi gustatzen,
|
baina
nire aita eta anaia diren bezalakoak izanda, zer erremedio! Zainzuriak, tortillak eta entsalada haragiarekin, nola ez, honen aurretik izugarriko txitxarroa ezarriz.
|
|
|
Ez nuen sekula nire arazoez hitz egiten gelan. Entzun bai, guztien bizipenak, etaberaiengandik ikasi,
|
baina
nire arazoak niretzatziren. Eta Xabik behin eta berriro hizketarako gonbita egin arren, ez nuen ene ahotsaren kolorerikgelan erakusten.
|
|
|
Aste bat bakarrik hila zela,
|
baina
niri eternitate bat iruditzen zitzaidan. Berak ninduen hezi, hari esker nintzen nintzena, bizi osorako zorretan izanen nintzen.
|
|
2009
|
|
|
dit kasu hau aurrera ateratzeko. Gaur gauean atxilotuko ditugu hitzaile eta lapurrak,
|
baina
nire aginduak zehatz mehatz beteko dituzula agindu behar didazu. Agian ez dira poliziaren metodoak izango, baina nitaz fiatu behar duzu.
|
|
|
Gaur gauean atxilotuko ditugu hitzaile eta lapurrak, baina nire aginduak zehatz mehatz beteko dituzula agindu behar didazu. Agian ez dira poliziaren metodoak izango,
|
baina
nitaz fiatu behar duzu.
|
|
|
Ile horia, begi urdinak, muskuluak... txoratuta nengoen. Niri ere esaten zidan argazkiak bidaltzeko,
|
baina
nire irudia gustatuko ez zitzaiola eta, ez nekiela argazkiak nola bidaltzen ziren esaten nion beti.
|
|
2010
|
|
|
Ia zeruraino iristen zen txirrista bat zegoen. Ume txiki batzuk negarrez hasten ziren,
|
baina
ni goraino joaten nintzen eta segundo bat baino gutxiago pasatzen nuen behera iritsi aurretik.
|
|
|
(. Bilbotarra, beraz,
|
baina
nik ez nuen hori jakin nahi, nik zer sentitzen zenuen besterik ez nuen jakin nahi. Baina ez nintzen ausartzen galdetzera).
|
|
|
Orain arte nahiago izan dut ezkutuan gorde eta, hainbeste denboraren ondoren, ezin diot egia esan. Itsasok jakin mina zuen, gelaren beste aldetik niri begira baitzegoen,
|
baina
nik begiratzen nion bakoitzean, beste alderantz zuzentzen zuen begirada. Ez da nirekin luzaroan haserre egoteko kapaz, baina oso harroa da eta inola ere ez luke onartuko.
|
|
|
kementsu sentitzen naiz. Betiko joan zara aita,
|
baina
nirekin egongo zara beti. Badakit.
|
|
|
hostoak, adarrak? denetatik heldu zitzaizkidan,
|
baina
nire arbolaren erro nagusia moztu egin zitzaidan bost urte nituelarik. Hala, zortzi urte dira aitak zeruko norabidea hartu zuela, ama eta biok dohakabetasun osoan utziz.
|
|
|
Amarekin autora igan orduko, eztarrian korapiloa sortzen zait, Aldude ikusteko gogo biziarengatik. Herri eta hiri asko ikusiak ditut, mendi eta etxe andana,
|
baina
nire herria maiteago dut: Aldude!
|
|
|
amatxik hamaika aldiz dei egin dit.
|
Baina
ni, orduan, lo nintzen. Amatxirekin ez dut gehiago mintzatu nahi.
|
|
2011
|
|
|
Riin, riin! Txirrinak amets ilun hartatik ateratzen nau, ez nago lo, begiak itxita egon arren,
|
baina
nire ametsetako mundutik ateratzen nau, derrepentean beste mundu baten agertuko banintz bezala. Zoritxarrez errealitate purua da.
|
|
|
Bere gurasoak ere etorri ziren salaketa jartzera. Nire gurasoak ere ez zuten hori nitaz espero,
|
baina
niri horrek guztiak ez zidan axola. Axola zitzaidana zen pertsona bat hil nuela.
|
|
|
Nire aitonak hil aurretik beti esan ohi zidan: , bizitza oso gogorra da?,
|
baina
ni umea nintzenez ez nekien zer esan nahiko zuen, gaur egungo umeek nahi duten guztia eskuragarri baitute.
|
|
|
Baina Gorkaren begietako distira lehen baino ilunagoa zen, bere begirada ez zen lehen bezain ederra. Nabaria zen zerbaitek arduratzen zuela,
|
baina
nik ez nion garrantzirik eman, nerabeek umore aldaketak izaten ditugulako sarritan.
|
|
|
Gauero gauero milaka bira ematen nizkion buruari ea zer gertatu zitzaigun, ez nuen ulertzen zerk bultzatzen zuen ni horrela apartatzeak, ez baitzen gure artean ezer txarrik gertatu. Beti arrazoitu nahi izaten nuen neure burua nerabeen umore aldaketak zirela-eta,
|
baina
nik ezin nuen gehiago, eztanda egin beharra neukan, ez nekien nola atera nire buruan zegoen eta lo egiten uzten ez zidan arantza hura.
|
|
|
Batzuetan, bizitzan, gauza gogorretatik pasatu behar da hura zein gogorra den jakiteko.
|
Baina
nik, neure kasuan, inoiz ez dela amore eman behar eta esperantza txiki bat beti izan behar dela ikasi dut, baita bizitza ez dela guri eskuak zabalik egongo. Nik pasatu ditudan momentu hauek guztiak, esperientzia bezala hartuko ditut eta antzeko egoera bat hurbiltzean aurrera egingo dut neure indar guztiekin!
|
|
|
Oso neska misteriotsua da; izan ere, hilabeteak daramatzagu autobusa elkarrekin hartzen eta deus ez dakigu elkarri buruz. Beno, berak akaso aspaldi atereak izango ditu nire pentsamenduen hesteak,
|
baina
nik, benetan diot, goizero ikusten dut estreinakoz. Zuri du gorputza, zurbil aurpegia.
|
|
|
Hor eserleku bat dago niretzat, plastiko zurizkoa, esanez bezala. Polit hori, zein eder zauden gaur, zatoz nigana?,
|
baina
nik badakit, beste askok bezala, nire ipurdia nahi duela, ez besterik. Besteei ez, aulkiari, ordea, nahi duena emango diot eta bide batez, egunkaria irakurriko dut lasai.
|
|
|
Etxeko epeltasunean, dena amaitu dela dirudi, jada urrunak dirudite erietxeko gela ilunek edo itzarrita igarotako gau hotz eta amaigabeek. Horrek guztiak amesgaiztoa dirudi orain,
|
baina
nire aurrean dirauen ispiluak bestelakoa dio; hura ikusi orduko, sentitu dudan hotzikarak oraindik ez naizela esnatu gogorarazi dit, oraindik ez dela bukatu amesgaiztoa. Denek lasai egoteko diote, orain ohikoa dela berriro ere etxera itzuli eta bizitza berria hasteari beldur izatea, segituan ohituko naizela eta dena ahaztuko dudala ordea.
|
|
|
Denek lasai egoteko diote, orain ohikoa dela berriro ere etxera itzuli eta bizitza berria hasteari beldur izatea, segituan ohituko naizela eta dena ahaztuko dudala ordea.
|
Baina
nik ez dut ahaztu nahi. Gogorra izan da, hiru urte luze igaro ditut erietxean bulimia gainditu nahian, bizitza eta heriotzaren artean, gaixotasunaren aurka, nire indar guztiekin borrokatuz.
|
|
|
Bat batean, errealitatera itzuli, eta loguraz ziplo nagoela ohartu naiz. Jada ez naiz begiak irekita mantentzeko gauza,
|
baina
nire gauzak jasotzen bukatu nahi dut lehendabizi, nire etxean kokatu.
|
|
2012
|
|
|
Ba ez, ez dakit eta ardura dit jakiteak, milaka gauza ditugu gure buruan jira-biraka eta ez dakigu gauzarik betikoena zer den, zergatik dagoen, zertarako joaten den. Ezjakinak gara eta ez zaigu ardura ezjakin izaten jarraitzea;
|
baina
nik ez dut nahi horrela jarraitzerik, ongi da, desberdina izango naiz, berezia agian, ez litzaidake bada berezia ez izatea gustatuko. Nik jakitea nahi dut, jakitea behar dut.
|
|
|
Ohetik altxatu eta neure etorkizunean pentsatzen hasten naiz, sarri esaten baita guztiok dakigula nolakoa izango den gure etorkizuna, gutxi gorabehera bada ere.
|
Baina
nik ez dakit eta besteek dakitenik ere ez dut uste; absurdua da, eta norbaitek jakiten badu, tristea iruditzen zait. Oparia zein izango den eguna baino lehen jakitea bezalakoa da hori, bere magia galtzen du, jada ez dago irrikarik oparia biltzen duen papera erneguz apurtzeko.
|
|
|
Aitonaren alzheimer gaixotasunak lotuta gintuen, ez ginen etxetik ateratzen, nire amak lana utzi zuen aitona zaintzeko, amona ere jada nahiko ezgauza baitzen. Aitona hil zenean denok egin genuen negar etxean,
|
baina
nire ama aski lasaitu zen, izan ere, sekulako pisua baitzen orduro aitonaren gainean egotea. Aitonaren heriotzatik errekuperatu ginenean, gurasoek oporretan joatea pentsatu zuten.
|
|
|
Etxera ailegatu, neure garagardoa hartu eta telebista pizten dudan instant horretan, aitortu behar dut zoriontsu naizela. Bai, badakit telebistarekin manipulatzen gaituztela, baina badakigu gezur baten burbuilean bizi garela, eta gezur hori sinestu nahi dugu, zerbait garela uste dugun honetan;
|
baina
nire azken aurkikuntza ezertarako inor ez garela eta inorentzako ezer ez garela izan zen.
|
|
|
Oso isila. Hitz gutxi egiten zuen
|
baina
nik, askotan, ahotik ateratzen ez zuena, aurpegian irakurtzen nion.
|
|
|
Hori seinale txarra zen bai berarentzat eta bai niretzat, mateko gutxia erakutsiko banio, oraindik haserreago jarriko zen eta, niretzako haserrea, benetan izango zena, (hilgarria) baino mila aldiz txarragoa izango zela.
|
Baina
nire plan miresgarriari esker ez zen halakorik gertatuko, edo hori uste nuen nik behintzat... Eskua luzatu zidan, biok genekien zer nahi zuen esan horrek (notak, mesedez).
|
|
|
Bai, berari ere, niri bezala, arraroa dela esaten die. Terek, andereñoak, esaten duenez inbidiagatik da, nik Andoniren kasuan ulertzen dut inbidiagatik izatea,
|
baina
nirean... uste dut Andoniren laguna naizelako dela, baina ez nago ziur. Niri Laura gustatzen zait, ni baino urte bat zaharragoa den neska bat, eta gauza da Laura Andoniren arreba dela, beraz, teoriaz gauza errazagoa izan litzateke, baina ez da hala.
|
|
|
Behin Gontzal maisua denbora asko gasa ordaindu gabe egon zen, eta, beraz, nire aita joan zitzaion etxera kobratzera.
|
Baina
ni, bestalde, matematikan nahiko txarra naizela esan daiteke. Baina gutxienez 5 bat merezi dut, nik uste.
|
|
2013
|
|
|
–Bai,
|
baina
nik ile luzea nahiago, hirugarren lehengusina ere odol berekoa zen. –Udaberrirako berriro ere praka zabalak omen datoz, ikusi dituzue Milango desfileko argazkiak?
|
|
|
Gogoa arrunt nekatua eta astuna sentitzen nian, itzalpean egon den lore zimelaren antzera; hilzorian. Ez zekiat nola,
|
baina
nire gogamenak jauzi erraldoi bat egin zian denboran zehar, eta bospasei urte lehenagoko uda onberaren egun argitsu baterantz eraman nindian.
|
|
|
Amaitu ditu ikasketak.
|
Baina
niri ez bezala, ez omen diote inondik deitu. Kurrikulumak entregatu eta entregatu omen dabil.
|
|
|
hartzeko, gero damutuko naizen ezer ez egiteko.
|
Baina
ni ez naiz geldirik geratzen den horietakoa. Ez dakit zer pentsatu, edo agian gehiegi pentsatzen dut.
|
|
|
Afaltzera jeitsi nintzenean, ama eta izeba eztabaida batean zebiltzan. Ez dakit zer zioten,
|
baina
nire izena behin eta berriz errepikatzen zuten belarriak itxi eta izkina batean jesarririk denbora luze batez egon nintzen. Biharamunean esnatu nintzenean amaren falta bota nuen eta ohetik ziztu bizian altxatu nintzen.
|
|
2014
|
|
|
horrek jipoitu egiten ninduen, eta bai, kakotxen artean irakurtzen duzu, jipoitzen duen gizona, gizon ez delako. Isilik geratu nintzen, inori ezer esan gabe, oihurik eta hitzik eman gabe, beharbada damutuko zait, eta beharbada, errudun bakarra neu naiz,
|
baina
nik neuk aukeratu nuen. Asko maite zaitut, Arrats.
|
|
|
Gaur, nire betiko etxean bizi naiz, denborarekin, nire benetako lagunak berreskuratu ditut, galduta zeudela pentsatzen nuen,
|
baina
ni nintzen galdu nintzena, haiek beti egon ziren hor eta ez nintzen konturatzen. Familia bat baloratzea eta maitatzea zer den ikasi dut, eta benetan maitatzen nauen pertsona bat ezagutu dut, Aiara, berarekin familia bat osatzea, ikaragarri gustatuko litzaidake.
|
|
2016
|
|
|
Zure begietan ikus dezaket zeuk ere gogoankoa dela,
|
baina
nik jakin badakit baietz, zure oroi duzula igande goiz hura. Medikuek diote ezineztzapen sakonenetan giltzaz gordeta duzula egun hartako udaberri usaina, eguzkiaren berotasuna, zure zetazko soineko gorria.
|
|
|
–
|
Baina
ni Errealekoa naiz, moztu nion lehor.
|
|
2017
|
|
|
Azken finean, bi urte nituenetik ondo jokatzen ikas nezan atzetik ibili zait. Eta lortu du, izugarri ondo jokatzen dut futbolera,
|
baina
nik ez dut kirol hori maitatzen! Berak bai, nik, ordea, ez!
|
|
|
–
|
Baina
nik dantza egin nahi dut, horretan eman nahiko nuke bizitza, aita.
|
|
|
Horrela esan dit, astelehen, asteazken eta ostiralero bezala, ingeleseko akademiako irakasleak. Berak dio ez dakiela euskaraz,
|
baina
nik amarekin entzun diot telefonoz euskaraz hitz egiten.
|
|
|
Nik ez dut futbola batere gustuko, baina txiki txikitatik aitarekin ibilia naiz eta klaseko onena omen naiz. Beraz, guztiek nahi naute eurekin,
|
baina
nik ez dut inorekin jolastu nahi. Zoritxarrez, inork ez daki hori.
|
|
|
Umeek gutxienez, zortzi ordu deskantsatu behar dugula ere diote helduek.
|
Baina
nire gelakideek, hamaiketan lokartzen direla diote. Tira, pijama jantzi, hortzak ondo garbitu eta ohera sartu naiz.
|
|
|
Ez, baina. ...ntsa bestela ni egonen nintzateke hila hori ez da aitzakia ordea nire koldarkeriak hobiratu ditu maite nituenak haiekin egin dut aldaketa eta orain beraien gorpuek okupatuko dute nireak bete behar zuen areka eta txakurrek haien haragi izoztuak jango dituzte pixkanaka eta udan euliek haiengan jarriko dituzte euren larba nekrofagoak zortea lagun aldiz norbaitek aurkitu eta gupidaturik lur emango die
|
baina
niri ez zait hori gertatuko modurik gerenenean baitarrait bizirik, hautsitako saihetsen batek birikak edozein momentutan zula badiezazkidake ere eta orduan haien patu berbera ukanen dut kalexka ilun honetan, altxa nadin eta noan aurrera, beraien aurpegiak ikus ditzaket aurrera egiten dudan heinean eta gauerdiko haizeak ahots salatariak dakartza nigana zu izan zara zu zara hiltzaile zu ehorzle oil... Barandaren aurrean nago.
|
|
|
Hantxe bakarrik geratu ginen Nabiha eta biok. Nire bikia zen Nabiha,
|
baina
niretzat nire bihotz erdia zen, bera gabe ez nintzen deus, bihotz erdi galdu bat baino ez. Nabihak amaren antz izugarria zuen, eta eguzkia bezain argiak zituen begi berde haiek urduri zeuden momentu hartan.
|
|
|
Hasperen egin dut. Ez dakit zerk,
|
baina
nire barnean zerbaitek, klik, egin du.
|
|
2018
|
|
|
Nahi gabe.
|
Baina
nik ireki nuen bidea! Nik bultzatu nuen!
|
|
|
ez du altuegi hitz egin behar, ez du algara zororik egin behar, ez du lotsagabeki dantzatu behar, ez ditu hankak zabaldu behar?
|
Baina
nik kontrolik gabe edan nuen gau hartan, herabetasuna galtzeraino edan ere, eta atzera bueltarik gabeko zurrunbilo batean sartu nintzen. Urte guztian zehar nire baitan metatutako presioa eta estresa alkohol dosi ikaragarri batekin kitatu nahi izan nituen, eta ordu batzuetan zehar txikitatik buruaniltzatuta izan ditudan barrera, hesi eta muga guztiak gainditu nituen, emakume otzanaren eredu zurrunetik aldenduz.
|
|
|
–Bai,
|
baina
niri pena handia ematen dit, eta, ez dakit?, esaten zuen Ikerrek zalantzan.
|
|
|
Etxera iritsitakoan ama lisatzen topatu dut, hain gorrotagarria dudan alkandora urdin iluna esku artean duelarik. Masailean musu bat eman eta irribarre goxo bat eskaini dit,
|
baina
nire gelako atea itxi orduko, barren barrenetik atera zait lehenengo malkoa. Aspaldi agortu zitzaizkidala uste nuen.
|
|
2019
|
|
|
taldea, mutil baten begiak niri begira sumatu nituenean. Hasieran ez nuen ezagutu,
|
baina
niri begira ikusi nuenean gogoratu nuen aurpegi hura. Bost urte neramatzan aurpegi hura ikusi gabe.
|
|
|
Katu gris batek harresi batetik begiratzen ninduen, zer gertatzen ari zen baleki bezala. Katuaren begirada nahi bezain hotza izango zen,
|
baina
nigan ez zuen eraginik. Ez, honezkero.
|
|
|
Atzerako ispilura begiratu eta hor ikusi nuen barretxo batekin besoaz agur egiten. Eskuaz agurtu nuen,
|
baina
nik ez nion irri egin. Nik ez dut horrelakorik inoiz egiten.
|