|
2000
|
|
|
Berahala konturatu nintzen, aitak eta amak begiratu zidatenean. Gustura zeuden, ulertzen ez nuen antzerki
|
hartan
nire papera oso ongi bete nuelako.
|
|
|
" Gainerako hegaztiak baino lehenago elkartzen dira Afrikan negua igarotzera joateko", entzun nion ikusle harrituetako bati. Eta uda hasiberri
|
hartan
nik negu minaren hotza nabaritu nuen neure baitan, eta bakardadearen hotzikara.
|
|
|
Une hartan zer egin ez nekiela geratu nintzen, auto batek errepideko putzu baten gainetik igaro, eta frakak blaitzen dizkizunean baino haserretuago ezdeusago. Are okerrago autobuseko
|
hartan
nire ttikitasunaren, nire desanparoaren lekukoak asko gehiegi zirelako; eta haien begietan irribarre makurren bat, haserre keinuren bat sumatu nuelako sortzen ari nintzen atzerapena zela eta. Orduan ez zitzaidan bururatu, baina gerora pentsatu izan dut bidaiariren batek txanpon batzuk uzten ahal zizkidala, baina ez.
|
|
|
Behin, ordea, institutuko lagunei entzun nien putetxe bat zabaldu zutela Gasteiz inguruan, eta bezero kamioizale ezkonduek txartelarekin ordaintzeko arazorik izan ez zezaten, hau da, emazteek ezeren susmorik izan ez zezaten, zerbitzuen ordainketa ziurtatzeko gero kutxako libretan" Asador Koldo" agertzen zela. Eta ongi baino hobeki oroitzen dut, badaezpada ere eta, jakinminaren, bolada
|
hartan
ni neu ardura  tzen hasi nintzela posta jasotzeaz; esan gabe doa normalean ezikusia egiten nien kutxako gutunen zain egoten nintzela, harik eta, luze gabe," Asador Koldo" ezagun hura nire harrotasuna zapuztera agertu zen arte....
|
|
2002
|
|
|
Gau
|
hartan
nire semearen ondoan etzan nin  tzen, haren ohean, hain zuzen ere arratsaldean bertan zortziak laurden gutxiagotan zehazki jaso genuen albiste tamalgarriak aitita derrepente hil zelakoa, alegia semeari loak hartzea galaraz ez ziezaion. Eginahalak egin arren, ordea, ezin nuen semea inondik inola sosegatu.
|
|
2006
|
|
|
Hermannek labana itxi zuen eta patrikan gorde zuen azkenik. Orduantxe erabaki nuen labana bat erosi behar nuela Amona Erikak gau
|
hartan
nire urtebetetzeagatik emango zidan diruaz. Etxekoak haserretuko zitzaizkidan labana ikusitakoan, baina niri bost axola zidan horrek.
|
|
2009
|
|
|
Horrela ulertzen nuen nik, behintzat, zuen portaera, zurea behinik behin. Gela beltz bat sortu zen sasoi
|
hartan
nire barruan; iluntasuna eta hautsa besterik ez nuen aurkitzen bertara sartzen nintzen guztietan. Galdu egin nuen urte eta hilabete gutxi batzuk lehenago etxera itzuli zinen iluntze hartan niregan erne zen esperantza.
|
|
|
Gela beltz bat sortu zen sasoi hartan nire barruan; iluntasuna eta hautsa besterik ez nuen aurkitzen bertara sartzen nintzen guztietan. Galdu egin nuen urte eta hilabete gutxi batzuk lehenago etxera itzuli zinen iluntze
|
hartan
niregan erne zen esperantza. Etsita nengoen.
|
|
|
Ezpainetan barretxoa zuela, pasoa utzi zidan kastellano itxurako andreak bere aurretxotik jaits nendin autobusetik. Iruditu zitzaidan denak... txoferra, nire ondoan eserita joan zen neska, andre kastellanoa... denak zeudela pozarren, barretxoa ezpainetan zutela, eta neu nintzela egun
|
hartan
nire inguruan triste zegoen bakarra. Lehenengo kale gurutzera ailegatutakoan, kalearen izena zein zen begira geratu nintzen, ondo nindoan jakiteko.
|
|
|
Bazegoen erritmo bat nire ideiei eragiten ziena, nire izaki osoa ordenatzen zuena. Garai
|
hartan
ni gaztea nintzen".
|
|
2010
|
|
|
Ikonoklasta fama genuen, ez arrazoirik gabe. Garai
|
hartan
nik idatzitako artikulu polemikoen artean sona handiena lortu zuena izan zen ia ziur. Xabier Letek Anjel Lertxundiren Aise eman zenidan eskua ipuin liburuari buruz idatzitako kritika artikulua Muga aldizkariaren 8 zenbakian (1980ko uztaila) agertu zen.
|
|
|
Hiruzpalau zatitan ateratzea zioen logikak, baina Atxagak intuizio indartsu bat izan zuen eta logikarik ezak zuen arrazoia, askotan bezala. Argitaletxeari kasu egin balio, ez zukeen Espainiako Sari Nazionala irabaziko, eta hori, garrantzitsua izanik ere, jende askok uste baino are garrantzitsuagoa izan zen Atxagaren karrera literarioan, nahiko etsita eta nekatuta baitzegoen garai
|
hartan
nik oroitzen dudanez. Bera ez da agian gogoratuko, hainbeste gauza gertatu zaizkionez gero egun hartatik aurrera, baina nik ondo gogoan dut gasolinategian aurkitu ondorengo egun batez, aste banaka batzuk geroago, Bilintx liburu dendako atean topatu nuela (Esterlines kalean, garai hartan) eta liburuaz galdetu niola, ea azkenean bolumen bakar batean aterako zen ala ez.
|
|
|
Mayor Oreja ere, orduko Barne Ministroa, bazetorrela eta egitekotan, beharbada hobe izango zela elkarrizketa biei egitea. Baina ordurako hori ez zen posible eta egoera
|
hartan
nik Lehendakaria elkarrizketatzea zen egokiena. Igande hartan, ospakizunaren telebista kronika egin ondoren, banindoan etxe aldera eta hor non aurkitzen dudan, aurrez aurre, Mayor Oreja jauna.
|
|
|
Goizeko hamarretan ziurtatu didate-eta ez zela onartuko". Iluntze
|
hartan
nik ez nekien oraindik PSOE eta Batasuna hitz egiten ari zirela. Nolanahi ere, oso susmagarria iruditu zitzaidan RodrÃguez Zapateroren jarrera.
|
|
2011
|
|
|
Abelera
|
hartan
ni izango bainintzen krisi existentzial batek itotako pailazo gizajoa, liburua brastakoan itxi eta sofaren albo batera jaurti nuen. Azalean ageri zen ilustrazioko pailazoa begira begira geratu zitzaidan bere begirada nostalgikoarekin, ahoaren erreguzko zirkinarekin, esaten ariko balitzait bezala:
|
|
|
Garai
|
hartan
nire aita Leitzako feriara joaten zen behi bat edo beste erostera eta, bide batez, feria horrexetara etortzen ziren Elizondo aldeko senide batzuk ikustera; izan ere, bere osaba bat Gaztelutik Iruritara ezkondu zen eta haren alaba, Teresa Aurkin, nire amaren lehengusua, franko zaharragoa bazen ere, Arizkungo Pertalats Iruin baserrira ezkondu zen. Eta Leitzan senide haiexekin elkartu zen, hain zuzen ere, eta hizketan ari zirela baserriko lanak egiteko morroi bila zebiltzala esan zioten.
|
|
2012
|
|
|
–Gau
|
hartan
ni Marcen zain nengoen. Jeanek ez zuen itzuli behar biharamunera arte.
|
|
2018
|
|
|
karrosa buru buztanik gabeak, disputak eta errandoak, zelemonak, deitore kantuak, denetik eskatu zidaten, denetara makurtzen baitzen Battis Tobera. Egun
|
hartan
ni ez nengoen, ordea, trikiti eta kilixki kalaxketarako, eta ez nuen ahorik zabaldu. Zertarako zabaldu behar nuen ahoa, ireki orduko mundu guztiak mingaina moztu nahi zion eta Battis Tobera gizagaixoari?
|
|
|
Garrantzi handirik ez du orain, eta Anjel ezagututa, ez dut ilusio handirik egiten nik hala esan niolako hartu zuela hartu zuen bidea, baina gogoratzen naiz Antibes eta Ivreara bidali nuela segituan, Erret Hiria gerorako utzita. Eta hala egin nuen, une
|
hartan
niretzat interesgarriago iruditu zitzaidalako proiektu hura; nik irakurri nahi nuen liburua hura zelako, edo, nork daki, nik idatzi nahi nuen liburua ez ote zen hura agian. Anjeli, artean, Otto Pette bezalako pertsonaia indartsu bat falta zitzaiola iruditzen zait orain, kontakizunari bizkarrezurra emango ziona.
|
|
2019
|
|
|
Urteak betetzen zituzten egunean, umeek pastelak eta karameluak ekartzen zituzten, eskolan denok batera ospatzeko. Guri bezperan abisatzen ziguten, eta egun
|
hartan
ni ez nintzen eskolara joaten. Baina Frederic ek sorpresa eman zigun behin eta, egun hartan goizean, pastelekin eta bonboiekin agertu zen, eta beranduegi zen ordurako:
|
|
|
Garai
|
hartan
ni fiskal nagusi nintzen eskualdean, oso begikoa gainera, nire aitari esker, Pariseko auzitegiko presidente. Hala, Moiron maisuaren Afera izenez ezagututako auzi aipatuan, hitza eta parte behar izan nuen hartu.
|
|
|
Filosofian, Fran, irakaslea, makina bat bider saiatu zen esplikatzen zoriontasunaren definizioa historian zehar egin diren saiakera ugarien ikuspegitik, hasi Platonengandik (hark asmatua da maitasun platonikoaren zikilisaltsa hori, izenak berak adierazten duen bezala) eta segi eta segi, gaur arte. Azken hogeita zortzi mendeotan idatzi diren definizioen artetik, ordea, bakar batek ere ezin du esplikatu une
|
hartan
nire gorputz arima osoa zeharkatzen ari zen elektrizitate alaia. Lagunak nire presentzia ospatzen ari ziren," bizien artekoa" nintzela oraindik, Ruten hitzetan esateko; auskalo nondik agertu zen mikrofono batetik bota zuen, eztarria urratu beharrean, telebistako lehiaketa negargarri horietan aurkezleak txilioka egiten duen bezala:
|
|
2020
|
|
|
Esan dezagun beldurrik gabe, halaxe izan baitzen. Anak, lehenengo Anak, abiadorez jantzitako Ana bizi eta gaztetxo hark, gau hartako Anak, nire Anak, nitaz txora  txora eginda zegoen Anak, ni maite ninduen, ni, artean ez baitzituen begiak jarri Ramon marikoi horrengan, sasipoeta ostia horrengan; orduan, Moncho zen, Monchiño, izena ere ñoñoa epel horrek, eta, gainera, garai
|
hartan
ni bezain ezjakina zen, ni bezain kirtena, baina begiak bete zizkion Anari, urdanga horri, ni maite ninduen traidore horri.
|
|
|
Bigarren urte
|
hartan
nire harridura mantsotik irteten hasi nintzen, baina alderantziz gaitzialdi ederrak hartzen nituen. Armindari izan ezik, oztopo egiten zidaten jendeei sarritan txakurrenak esaten nizkien.
|
|
|
" Inondik ez ginen ezagutzen eta, halere, ni estutasun hartatik askatzeko goiz
|
hartan
nirekin esposatu eta eguerdi osterako partitu zinen. Hogei urte hauetan ez zaitut berriz ikusi.
|
|
|
Lehen aldia, aita lurperatzerakoan izan zen. Ordura arte ahaleginaren puruz eutsi nien malkoei, baina une
|
hartan
nire sentimenduak lehertu egin ziren. Geroztik, senitartekoren bat edo lagun kutunen bat galdu dudanean ere antzerako zerbait gertatu zait.
|
|
2021
|
|
|
Ikusi nuenean, ondoan jarri nintzaion, bostekoa eskainiz. Garai
|
hartan
nire karrera ironiko astasugea hasi berria besterik ez zen, eta, tarteka, bihozberatasunak jotzen ninduen oraindik.
|
|
|
Neure buruari erortzen utzi nion, izututa, eta sofa blaitu nuen. Lehen aldiz, profilatzaile profesional baten begirada klinikoz begiratu nion etxeari; uste nuen toki
|
hartan
nire onera itzuli nintzela.
|
|
|
Baina ispiluan neure burua desberdin ikusi nuen; hura dagoeneko ez zen Imliletik ilusioz zamatua irtendako mutila. Goiz
|
hartan
nire begitarteak (azal zaildua eta bizar gero eta sarriagoaz gain) halako keinu lehor gogorra erakusten zuen, eta nire begirakunea arras zorrotza egin zitzaidan. Alabaina, begirakune haren distira zorrotza ez zen bezperan ibaika edandako alkoholaren ondorioa; distira hark bazuen garaipenaren halako ukitu bat:
|
|
2022
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...e gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets
|
hartan
ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jas...
|
|
|
...pean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora
|
hartan
ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, ba... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...pean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora
|
hartan
ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, ba...
|
|
2023
|
|
|
Etxe
|
hartan
nik sukaldea baino ez nuen ezagutzen; hara ate nagusitik ez, baina beste batetik sartzen zen. Emakumeari segika, hainbat korridore isil zeharkatu nituen, hormetako koadroetan heroiak edo gizon ospetsuak begira nituela.
|