|
2011
|
|
|
Huraxe da nire ordularia, haren hostoekin kontatzen ditut orduak, eta hark ere nire orduak kontatzen ditu.
|
Hark
nik bezain ongi daki noiz hasten den nire lana eta noiz amaitu. Hark nik bezain ongi daki egunak zenbat ordu dituen, noiz den otordua eta noiz den etxeratzeko tenorea.
|
|
|
Hark nik bezain ongi daki noiz hasten den nire lana eta noiz amaitu.
|
Hark
nik bezain ongi daki egunak zenbat ordu dituen, noiz den otordua eta noiz den etxeratzeko tenorea. Hark nik bezain ongi daki Jainkoak denbora egin zuela, erlojugileek orduak eta guk, Trafiko eta Aparkamenduaren Ordenamendurako lagunek, hau da, TAOrako lan egiten dugunok, minutuak.
|
|
|
Hark nik bezain ongi daki egunak zenbat ordu dituen, noiz den otordua eta noiz den etxeratzeko tenorea.
|
Hark
nik bezain ongi daki Jainkoak denbora egin zuela, erlojugileek orduak eta guk, Trafiko eta Aparkamenduaren Ordenamendurako lagunek, hau da, TAOrako lan egiten dugunok, minutuak. Denbora urrea bada, guretako gure salgaia da.
|
|
2017
|
|
|
Bucken eritziz, ozenki adierazitako kezka hartan? haiek hil egin behar nituela esan bait zidan Kenek, eta nik aurrera segi eta jo, ta garbitzen banituen,
|
hura
ni bezain errudun izango bait zen.
|
|
2019
|
|
|
“muturra”, “agurra” eta “beldurra”). Onartu behar dut klase denboran bitan edo hirutan pasatu zitzaidala burutik hurrengo egunean ez bueltatzeko ideia (hala egin zuten egun
|
hartan
ni bezain galduta zeudenek), baina txispa jada berotuta zegoen eta han agertu nintzen berriz hurrengo astean ere, eta hurrengoan, eta hurrengoan… Sekula ez zait berriz ideia hori burutik pasatu.
|
|
2020
|
|
|
Izango da heriotzari azalpen bat bilatzen jarraitzen dudalako edo, baina halakoetan zerura begiratzen dut. Eta zeruan inor ez dagoela uste dudanez, han goian eguratsa ikusten dut, eta
|
hura
ni bezain triste edo gris baldin badago, galdera guztien erantzuna horixe dela pentsatzen dut.
|
|
|
Esan dezagun beldurrik gabe, halaxe izan baitzen. Anak, lehenengo Anak, abiadorez jantzitako Ana bizi eta gaztetxo hark, gau hartako Anak, nire Anak, nitaz txora  txora eginda zegoen Anak, ni maite ninduen, ni, artean ez baitzituen begiak jarri Ramon marikoi horrengan, sasipoeta ostia horrengan; orduan, Moncho zen, Monchiño, izena ere ñoñoa epel horrek, eta, gainera, garai
|
hartan
ni bezain ezjakina zen, ni bezain kirtena, baina begiak bete zizkion Anari, urdanga horri, ni maite ninduen traidore horri.
|
|
|
Astelehen goizean, zortzi orduko loaldi bizkortzaile baten ondoren, eta ordu orduan gosaldutakoan, monje liburuzainak eraman ninduen Gargalloko bus geralekura, monasteriotik zortzi kilometrora, bi aste lehenagoko alderantzizko bidaiatxoa eginez. Ez zurrun ez atsegin, tartetxo
|
hartan
ni bezain isil gidatu zuen fraideak. Izarbe egonen zen, une hartan berean, Bartzelonako bulegoan sartzeko buruan.
|