|
2015
|
|
|
Eta ez dakizuela kosta hori horrela dela ulertzea, batzuetan zuongan ikusi dudanez esan dizuedanean, eta hau santa handia izan nendila nahi zenuketelako da, eta zuzen zaudete: nik ere horixe nahi nuke; baina zer egin behar
|
dut
neure erruz soil soilik galdu badut! Ez naiz kexatuko Jainkoaz, zuen gurariak bete daitezen, Hark hainbat laguntza eman ez izanaz; ezin dudala esan hau malko eta nahasmen handirik gabe, niri irakats liezadaketenei idazten ni neu ari naizela ikusirik.
|
|
|
Baina Errege honek oraindik ez digula entzun eta ikusi ere ez gaituela ikusten uste dugunean, ez dugu inozoak izan behar, nahiko inozo geratzen baita arima hau lortzen saiatzean, eta irudimena askoz ere lehorrago eta, beharbada, urduriago ezer ez pentsatzeko egin duen indarraz, baina Jaunak nahi du eska diezaiogula eta pentsa dezagula beraren aurrean gaudela, Berak dakiela zer zaigun egoki. Nik ezin
|
dut
neure burua behartu giza ahaleginetara, Haren Maiestateak muga ezarri eta berarentzat gorde nahi izan zituela dirudien gauzetan; beste gauza batzuk, ordea, ez zituen berarentzat gorde eta burutu ditzakegu beraren laguntzaz, bai penitentziazko egintzak, bai bestelakoak, esaterako, otoitza, gure ezereztasunak ahal duen heinean.
|
|
|
Eta, horrela, nik, hau ulertu nuen?, edota. Jaunak esan zidan? berariaz diodanean, kezka handia ematen dit silaba bakar bat eransteak nahiz kentzeak; horrela, behin edo behin guztia gogoan ez dudanean, nirea balitz bezala esanda doa; gauza batzuk, izan ere, hala izango direlako; ona dena ez
|
dut
neure gauzatzat hartzen, badakidalako ez dela halakorik nigan, nik merezi izan gabe Jaunak eman didana baizik;, nik neuk esana, deritzot goi argiz emana ez denari.
|
|
|
20 Batzuetan nahigabeturik egoten naiz haren zerbitzuan hain denbora gutxi eta ezinbestean nik nahi nukeen baino gehiago eman behar
|
nuelako
neure gorputz hain ahul eta kaskarra zaintzen. Behin otoitzean ari nintzen eta lotarako ordua iritsi zen; ni min handiekin nengoen eta ohiko oka egitea zegokidan.
|
|
|
Hau ez zen behin bakarrik gertatu,, diodanez? askotan baizik; uste
|
dut
neure buruaren aurkako haserre biziak hartzen ninduela, une hartan benetan gorroto nuela neure burua. Baina jarraian nitaz ulertzen dena da, ez dudala gorroto, eta beharrezkotzat jotzen dudanari ez diodala uko egiten.
|
|
|
Hau ez zen behin bakarrik gertatu,, diodanez? askotan baizik; uste dut neure buruaren aurkako haserre biziak hartzen ninduela, une hartan benetan gorroto
|
nuela
neure burua. Baina jarraian nitaz ulertzen dena da, ez dudala gorroto, eta beharrezkotzat jotzen dudanari ez diodala uko egiten.
|
|
|
9 Hau eta beste gauza batzuk esatea gertatu zait, lehenik infernuan nuen tokia biguntzat joz, nik merezi nuenerako. Maitasuna, ordea, batzuetan bere onetik hain irtenda ibiltzen da, non ez
|
baitut
neure burua sentitzen, baina kexu hauek neure kontzientzia osoaz agertzen ditut, eta guztia eramaten du Jaunak. Goretsia izan bedi hain Errege ona!
|
|
|
10 Behin, pertsona batekin nengoela, esan zidan niri eta beste batzuei, ea oinutsen erara moja izateko ez ote ginen gauza izango; monasterio bat ere egin zitekeela. Ni, desira hauetan bero bero nenbilenez gero, horretaz hitz egiten hasi nintzen andre harekin, jadanik aipatua
|
dudan
neure lagun alargunarekin, hark nire desira bera baitzuen. Bera errenta emateko egitasmoa moldatzen hasi zen; orain ikusten dut ez zela bide ona hori eta asmoa gauzatzeko genuen gogoak eraman gintuela errentarena ona zela sinestera.
|
|
|
Agiraka serio egin ondoren, baina ez delituak eta Probintzialari askok esaten ziotenak merezi zuten bezain latz, nik ez
|
nukeen
neure burua zuritzerik nahi, hartara etsi etsian nindoalako; alderantziz, barkamena eskatu nion eta zigortu nintzala eta ez zedila nirekin gozakaitz egon.
|
|
|
1 Orain berriro etorri nahi
|
dut
neure bizitzara, utzi nuen lekura, egin behar nuen baino etenaldi luzeagoa egin baitut?, etortzekoa dena hobeki uler dadin. Liburu berria da hemendik aurrera, hau da, beste bizitza bat.
|
|
|
Ni, aldi hauetan emakumeen artean irudipen handiak eta deabruak sortu zituen engainuak gertatu zirenez gero, beldurtzen hasi nintzen, sentitzen nituen atsegin eta gozotasunak hain handiak izanik; askotan burutik kendu ezin nuela, bestalde, Jainkoa zelako ziurtasun handi handia
|
nuen
neugan, batez ere otoitzean ari nintzela, eta handik oso hobeturik eta sendotasun handiagoz irteten nintzela ikusten nuen. Baina pixka bat arreta galtzen nuenean, berriro beldurtzen nintzen eta pentsatzen nuen ea deabruak ez ote zuen nahi izango, ona zela pentsaraziz, adimena etenda uztea gogoetazko otoitza niri kentzeko eta Pasioan pentsa ez nezan ezta adimenaz baliatu ere, niri, ez nuen ulertzen eta, galerarik handiena iruditzen zitzaidana.
|
|
|
Aurrerantzean esango dudanaz ez diot baimenik ematen. Ezta ez dut nahi, norbaiti erakuts baliote, zein pertsonari gertatu zitzaion eta nork idatzi zuen esaterik ere; horregatik ez
|
dut
neure izenik jartzen ezta beste inorenik ere, baizik eta guztia albait egokien idatziko dut ezagut ez nazaten, eta horrela eskatzen dut Jainkoaren maitasunagatik. Aski dira hain pertsona jakintsu eta serioak gauza onen bat baimentzeko, Jaunak halakorik esateko grazia emango balit; hala bada, Harenaizango da eta ez nirea; izan ere, nik, letrarik eta bizitza onik gabe eta ezletradunek ez beste inork eskolatua izan gabe (idazteko agindua eman didatenek baitakite soilik idazten dudala, eta une honetan ez daude hemen) eta ia denbora lapurtzen, eta iruten aritzeko eragozpen zaidalako penaz, etxe txiro batean nagoelako eta egiteko askorekin?
|
|
|
–Orain berriro etorri nahi
|
dut
neure bizitzara, utzi nuen lekura, egin behar nuen baino etenaldi luzeagoa egin baitut?, etortzekoa dena hobeki uler dadin. Liburu berria da hemendik aurrera, hau da, beste bizitza bat?.
|
|
|
5 Ni neurekin hara eramango nituen mojak ekartzen hasi nintzen; zazpi izan ziren, andre hark nahiago zuelako gehiago izatea gutxiago izatea baino, eta korukoa ez den ahizpa bat, nire laguntzailea eta ni neu. Gure bila etorri zen pertsona bat horretarako ongi prestaturik, diligentzian, bi aita oinuts eraman behar
|
nituela
neurekin esan niolako; eta horrela, aita Nikolas Jesus Mariarena eraman nuen, perfekzio eta zuhurtasun handiko gizona, Genovako semea. Berrogei urte baino gehiago zituela hartu zuen abitua, nire ustez (orain behintzat baditu eta orain dela gutxi hartu zuen), baina epe laburrean hain aurrerakada handia eginik, badirudi gure Jaunak hautatu zuela jazarpenezko garai neketsu hauetan Ordenari lagun diezaion, asko egin baitu; izan ere, lagun zezaketen gainerakoetatik, batzuk erbesteratuak zeuden, beste batzuk kartzelatuak.
|
|
|
Gracián i] argi egitera niri argi diezadan, eta era berean Jesu Kristo gure Jaunak eman zidala hura; eta honekin belaunikatu nintzen eta neure bizi guztian hark esaten zidana egingo nuela hitzeman nuen, Jainkoaren eta nik obedientzia zor nien prelatuen aurka ez bazen. Jakinarazi nuen ez
|
nuela
neure burua behartzen gauza larrietan baizik, eskrupuluak saihestearren, esaterako, gauza bera behin eta berriro esanik, horretaz gehiago ez hitz egiteko esaten didanean edo nire atsegineko edota beraren atsegineko gauzak direnean, txikikeriak baitira, esana egin gabe utzi nahi ez direnak; neure hutsegite eta bekaturik ez diodala agertu gabe utziko, neuk dakidala, hau ere prelatuekin egiten dena ...
|
|
|
Ez dute ezer aurkitu Eskritura Santuarekin bat bat ez datorrenik. Honek bare bare egonarazten nau, baina badakit, Jainkoak bide honetatik eraman nazan bitartean, ez
|
dudala
neure buruaz ezertan fidatzerik, eta horrela egin dut beti, biziki sentitzen dudan arren.
|
|
|
Oi Jesus, zenbat aldetatik dizudan zor eta zein gutxi zerbitzatzen zaitudan! Ez dago niretzat poz handiagorik hain maite
|
ditudan
neure senideak hoberena nahi izateko argia izatea baino. Ez al nien esaten nik uzteko gure Jaunari, Hark baitu haien ardura?
|
|
|
Azken batean, berorrek segurtasun handiagorako hoberena deritzanetik eta nik berorri zerbitza diezaiokedanetik ez naiz irtengo. Pena
|
dut
neure borondatea hurragotik agertzeko lekuan ez izateaz. Frantziska Ramírez anderearen otoitzen mende jartzen dut neure burua.
|
|
|
Esan biezaio? era batera edo bestera saiatuko naiz irten dadin, baina ezin
|
dut
neure burua horretara jarri, eta mende egotea ez da borondatez gertatzen, Jainkoaren borondatea egiten dela ulertuz baizik, esan diodanez.
|
|
|
Izan ere, zentzugabeko gauza iruditu zitzaidan, hara joatea beraiengandik irten bazen ere, eta ez joatea eta mojak hala uztea, hainbeste sufritu ondoren, oso gaizki iruditu arren. Hala ere ez
|
dut
neure burua zurituko, inora ez doala ikusi arren, eta uste dut Jaunak bilatuko duela bideren bat arima hauen erremediorako. Benetan erruki ditut oso nahigabeturik daudelako, idazkitxo hauetan ikusiko duenez.
|
|
|
2 Lehenengoari dagokionez, Haren Maiestateak badaki, eta egiak argi egingo du? ez dudala inoiz desira izan halakorik, are gutxiago harekin horretan saiatu!, eta nik horrelako zerbaiten berri izan nuenean, eta ez nuen jakin beraren gutun baten bidez?, halako egonezina eman zidan eta hain pena handia, non ez baitzidan batere onik egin orduan
|
nuen
neure osasun egoera kaskarrean. Eta hau orain dela gutxi izan da, eta uste dudanez, berorren aitatasunak baino hainbat geroago jakingo nuen.
|
|
|
Jainkoaren erruki handia izan da hain lagun ona eta hain denbora motzean aurkitzea, bihurria izaten goiz hasita sufrimenduak izango baikenituen. Honetan konturatzen naiz zein maite dudan; izan ere, Jainkoaren aurkako bekatuagatik min handia eman behar lidakeena izan arren, neskatxo hau berorren antz antzekoa izanik, ezin
|
dut
neugana ekarri eta maitatu gabe utzi. Hain txikia izateko, harritzekoa da pazientzian zein antz handia duen Teresarena.
|
|
|
Toki hau ikaragarria da okelarik jaten ez dutenentzat, arrautza fresko bat ere ez baita izaten sekula. Hala ere, gaur pentsatzen egon naiz igarotako urte askoan ez
|
dudala
neure burua ikusi orain bezain ongi; barauak eta beste guztiak bezala gordetzen ditut, eta hori poz handia da niretzat.
|
|
|
3 Alde batetik, gogo biziaz itxaroten dut berorren etorrera, orain dela egun batzuetatik honantz ezertan pozik izan ez duenaren antzera; bestetik, gogor egiten zait berorrek hain bide luzeari ekitea, horretarako beharrik ez duenean; izan ere, berorren osasuna maiteago
|
dut
neure atsegina baino. Gure aita bisitariari idazten diot honetaz eta beraren etorreraz berorrekin.
|
|
|
15 Hemen ez da ulertu inoiz ezta ulertuko ere, kontzilioak eta Motu proprioak prelatuei ahalmena kentzerik Ordenaren onerako diren gauzetara mojak bidaltzeko, asko izan baitaitezke. Ez
|
dut
neugatik esaten, honezkero ni ez bainaiz ezertarako (eta ez etxe batean egon soilik, bake eta sosegua hain ongi baitatozkit; berorren jauntasunari poz ematen diodala jakingo banu, pozik egongo nintzateke bizi osoan kartzelan ere), berorren jauntasunak iraganekoaz eskrupulurik izan ez dezan baizik. Izan ere, patenteak nituen arren, sekula ez nintzen joaten inora fundazioak egitera (argi baitago bestela ez nuela joaterik), prelatuaren idatzizko agindu edo baimenik gabe, eta horrela eman zidan aita frai Anjelek Beas eta Caravacarako, eta aita Graciánek hona etortzeko (orain duen mandatu bera baitzuen orduan nuntzioaren partetik, kontua da ez zuela baliatzen), aita frai Anjelek aginduei kontra eginez etorri nintzela eta eskumikatua nengoela esan badu ere.
|
|
|
Laurentziak erantzun beza, bere gainetik nagusia duela eta berak ezin duela ezer egin horretan. Eta Jainkoaren zerbitzu handienari dagokionez, jakin beza Laurentziak, ez zaidala batere axola bera tartean bada ere; nahiago
|
dudala
neure Jesusen ohorearen lits txiki bat eta neure Andre Maria Birjina eta ene arimaren Amaren izpitxo bat, ehun mila Laurentzia baino.
|
|
|
horietako bat da, ez nukeela desatsegin izan nahi Medina maisuarekin. Sinetsi
|
baditudala
neure asmoak eta dagoeneko ikusi dudala hortik etorririko onuraren bat edo beste; horregatik, ez geratu gutuna hari bidali gabe, eta ez garrantzirik eman hain adiskide agertzen ez bada, hark ez baitio hainbesteko zorrik, ezta ez du batere axola hark nigatik esan dezanak. Zergatik ez dit esaten?
|
|
|
Nik diotsot berorri, une txarrak igaroarazi dizkidala, eta Jainkoak nahi beza halako batean guztiz konpontzea. Teresaren profesa honengatik ezinezkoa izan da hara joatea, ezin
|
nuelako
neurekin eraman, are gutxiago eskutik utzi; eta denbora gehiago behar da hara eta Albara joateko eta Ávilara itzultzeko; eta horrela, zorte ona izan da Pedro de la Banda eta Manrique hemen izatea eta beste urtebeterako alokatu nuen etxea, ama priorea lasaitu dadin, eta Jainkoak nahi beza onerako izatea.
|
|
|
Zu nigana bazatoz, beraz, zer dela-eta zure zerbitzuan irmo jardungo ez ote dudan zalantza? Hemendik aurrera, Jauna, ahaztu egin nahi
|
dut
neure buruaz eta Zu zertan zerbitza zaitzakedan begiratu soilik eta ez dut neure borondaterik izan nahi, zurea baizik. Baina nire nahi izatea ez da ahaltsua; Zu zara ahaltsua, ene Jainkoa.
|
|
|
Zu nigana bazatoz, beraz, zer dela-eta zure zerbitzuan irmo jardungo ez ote dudan zalantza? Hemendik aurrera, Jauna, ahaztu egin nahi dut neure buruaz eta Zu zertan zerbitza zaitzakedan begiratu soilik eta ez
|
dut
neure borondaterik izan nahi, zurea baizik. Baina nire nahi izatea ez da ahaltsua; Zu zara ahaltsua, ene Jainkoa.
|
|
|
Hura
|
dut
neure lokarri,
|
|
|
Hau dela uste dut nik ongi pentsaturik egiten den bekatua, norbaitek hau esango balio bezala: . Jauna, atsegin ez bazaizu ere, egin egingo dut hau; badakusat ikusten zaudela, eta badakit ez duzula nahi eta ulertzen dut; hala ere, nahiago
|
dut
neure gurari eta grina asetzea zure nahia egitea baino?. Eta honelakoan, errua denik eta txikiena bada ere, gauza txikirik dagoenik ez dut uste, handia, oso handia baizik.
|
|
|
Bai, ene Errege, egunen batean izango da justizia eta ezagutuko dira guztiak. Ez
|
dut
neugatik esaten, munduak honezkero ezagutzen duelako nire kaskarkeria eta pozten naiz, gainera, hori agerikoa izateaz; garai honetan gogo bertutetsu eta kementsuak, emakumeenak badira ere, ez direla gutxietsi behar uste dudalako diot hau.
|
|
|
11 Zerbait esan nahi
|
dut
neure pentsamendua argiago agertzeko. Behingoz Jainkoaren aurrez aurre eta kartzela honetatik aske bere burua ikusteko gogo biziak ematen dio, san Paulori eman zionez:
|