|
2000
|
|
|
Barka, baina suak hartzen nau. Eta
|
nire
aitaren etxea egurrezkoa da, eta defendatuko dut otsoetatik, sikateetatik, Jehovaren lekukoetatik (kosta lain kosta), baina sute batetik nuke. Sua Jainkoaren haserrea da.
|
|
|
Baina gurasoek ez ziguten gerraz hitz egiten. Gogoratzen dudana,
|
nire
aitak gerra garaiko bere argazkiak gordetzen zituen kutxatxoa da. Ez dut harrezkero kutxa hura ikusi.
|
|
|
Txapela ezkerreratu zuen, eta
|
nire
aitak abesten zuen bertso hura gogoratu nuen:
|
|
2001
|
|
|
Oinordekotasunez iritsi zitzaidan:
|
nik
aitaren eskutik jaso nuen, nire aitak bere aitarengandik, hark bere aitarengandik...
|
|
|
Oinordekotasunez iritsi zitzaidan: nik aitaren eskutik jaso nuen,
|
nire
aitak bere aitarengandik, hark bere aitarengandik...
|
|
|
Larramendik ongi ikasia zuen, iparraldetik hegoaldera zetozen Akademien garaian bizi zelarik, euskarak ere, hizkuntza landuen sailean sar  tzeko, neurri, lege eta erregela jakinak behar zituela, idazle eta hizlarien artean (predikarien artean, gurean) onarturik zabalduko zirenak. Honelaxe neurtuko nuke
|
nik
Aita Manuelen ekarria lanbide honetan:
|
|
2002
|
|
|
Arrantza debekatua zegoen urte sasoiko egun batez,
|
nire
aita amuarrainetara joan zen bere koadrilakoekin. Oso erreka zulo ezkutua aukeratu zuten, seguru zeuden han, kasik bertaraino joan behar baitzen hura ikusi ahal izateko.
|
|
|
" Â ¡ Alto a la guardia civil!".
|
Nire
aita eta lasterka zoroan hasi ziren inguruko harkaizpeetan eta sasiartean ezkutatzera. Eta berriro, trokaren gainetik:
|
|
|
Adinari zegokionez,
|
nire
aitaren jirako  tzat hartu nuen hildakoa. Aita baino sasoi eskasagokoa izango zen, apika, baina dena zuen zain eta gihar, dena zen gordin.
|
|
|
|
Nire
aitaren etxea defenditzeko
|
|
|
Euskara halabeharrez ikasi behar dut, nire ikasgaien erdiak euskaraz daude. Gero galiziera ere hor daukat,
|
nire
aita hangoa delako. Batekin eta bestearekin... gaur ongi pasatzera etorri naiz".
|
|
2003
|
|
|
Ordu arte, errepidean kamioi bat geldiarazten genuenean, giltzak udaltzainen inspekzioaren atarian uzten genituen, eta kamioizaleari ordu bete baten buruan haien bila joateko esan. Baina azken aldian, batzuk giltzak errekara botatzen hasi ziren (parentesi artean, tartean Kepa), eta hori ez nuen gogoko (parentesi artean, are gutxiago
|
nire
aita kamioizalea delako). Ez dakit.
|
|
2005
|
|
|
Joxe Mari berehala joan zen Anari esatera
|
nire
aitaren garajera zetorrela. Makilak hartu, eta jo eta jo hasi ginen; hark" ttakun" egiten zuen, eta nik" urgun", eta gero alderantziz.
|
|
|
Auzotik igarotzen ziren autoek ateratzen zuten hotsa bereizten ohitu nintzen. Esate baterako,
|
nire
aitaren kamioiak ez zuen hots bera egiten abiatu berria zelarik edo bide luzea egin eta gero, atzeraka zihoanean edo aurreraka poliki poliki lehen martxan zihoanean, gora zetorrela edo behera zihoala... Banekien auzoko nor igarotzen zen bere autoan gure etxe ondotik, motorraren hotsagatik:
|
|
|
–Ez kikildu halakoekin, Joantxo. Nik lagunduko dizut...
|
nire
aita zenagatik!
|
|
|
Laster osatu genuen bikotea Joxe Marik eta biok, zaletuenak baikinen. Denbora ateratzen genuenean," ttakun" eta" urgun" egitera biltzen ginen
|
nire
aitaren garajean, non baikeneukan aitaren kamioia artean ere. Egun batzuetan, Anaren aurpegi erdi irribarretsua agertzen zen atean, haserre plantak eginez, eta besoak gerrian zituela sartzen zen; guk, ordea, segi eta segi geurean, harik eta Anak hurbildu eta Joxe Mariri ipurdian atximur egiten zion arte.
|
|
|
Zin egin nion neure buruari ezen, baldin eta Adelari zer edo zer gertatzen bazitzaion, Juliok larrutik ordainduko zuela, ziur nengoen eta atxiloketa haien guztien atzean beraren itzala zebilela, nondik edo handik. Harexentzat neukan bala bat gorderik
|
nire
aitaren ezkontzako trajean. Adela eramaten bazuten, neuk eramango nuen aurrean Julio.
|
|
|
–
|
Nire
aita pertsona batek saldu zuen; PCkoa zen, bai, txeka haietako partaidea; gaur ez bezalako egoera historiko batean, ordea. Oraingo hau beste historia bat da.
|
|
2006
|
|
|
Ez zaigu sekula dirurik faltatu, eta pozik bizi izan gara hiri gaineko malda batean erositako txaletan. Bai Jose Luis bai ni neu ere ugalkorrak izan arren, ospitaleko kide baten laguntzaz, eta sexu hautaketaren kontrako legediari iruzur eginez, intseminazio artifizialaren bitartez sortu genuen gure ume bakarra, mutila izango zela ziurtatuz; Antton jarri genion,
|
nire
aitaren omenez. Eta hemezortzi urte betez gero behin baino gehiagotan damutu naizen arren, hogeita hemezortzi urte izan arte ez nuen gidabaimenik atera.
|
|
|
Gau hartan neure buruari galdetzen nion ea zergatik ez zidan
|
nire
aitak lagundu. Gizon hura gai zen bere semea uretara botatzeko eta unean bertan kaio zauritu bati laguntzeko.
|
|
|
Beldurtu egiten nauzu, esan zidan behin amak,
|
nik
aitarekin ohiko liskarretako bat izan ondoren; eta ahapeka aitak entzun ez ziezaion, gaineratu zuen: Ez zaitez hain gogorra izan aitarekin, oso gaizki pasatzen ari da.
|
|
|
Nire ama zen,
|
nire
aita zen eta ni jaio nintzen. Hasteko era bat da.
|
|
2007
|
|
|
–Ez dakit ba.
|
Nire
aitari ia bihotzekoak eman zion haurdun nengoela jakin zuenean.
|
|
|
–Hau dena
|
nire
aitarena zen. Terrateniente esplotatzaile bat, garai hartako guztiak bezalaxe.
|
|
2008
|
|
|
Bakarrik mugitzen zaizkit, berezko bizitzarekin. Eta badakit,
|
nire
aita zenak eskuak mugitzeko zuen modu berbera dela. –Eskuekin hitzak luzatzen ditu Cesarrek, edo laztandu egiten ditu, sostengua ematen die hauskorrak diren kontuei?.
|
|
|
–Baina zer ikusteko dauka hemen
|
nire
aitak.
|
|
2009
|
|
|
Isildu egingo nintzateke, izan ziur, amak zuen harremanaren berri ez duelako itxaropen txikiena banu. Baina, tira, ama, ez da posible zuk ez jakitea bolo bolo dabilena, aitak eta emakume horrek Wardes hil zutela, emakume horrek dirua ematen diola
|
nire
aitari.
|
|
|
Korri!
|
Nire
aita ez dago. Jan al duzu?
|
|
|
–Nik ere hala uste nuen, ez nintzela
|
nire
aitaren arrazakoa, baizik eta askoz ere goragoko batekoa. Zuk kontrakoa erakutsi didazu.
|
|
|
–Mimatuta dago, mimatuta... Badakizu zer esaten zuen
|
nire
aitak? " Ume batek koltxoi batean lo egiten badu, eta ez lurrean, mimatuta dago; ahula da, ez da gai behar bezala borrokatzeko".
|
|
|
–
|
Nire
aita zera da...
|
|
|
Egunen batean izango ditut nik ere nire akatsak, nire pasioak, nire bizitza propioa... Zer axola dit
|
niri
aitak! Gainera, seguruenik, esamesa gaiztoak baino ez dira, sukalondoko gezur beltzak.
|
|
|
dago. Gezurra esatea komeni zaio eta
|
nire
aitak egin zuena ezkutatzea. Bai, baina... kontua ez da, ordea, hari zer interesatzen zaion.
|
|
|
Ondo konturatzen naiz, sumatu egiten dut, honezkero ez naiz ume bat: sekulako inbidia dio
|
nire
aitari, daukan diruagatik seguruena, edo duen zorte onagatik... Gainera, ezer esan nahi ez badit ere, neuk igarriko diot egia begiradan, haren itzulinguruetan, egiten dituen hasperen zakar horietan".
|
|
|
...bota nahi, Sara, eutsi, eutsi, berriro hutsetik hasiko gara, oraingo honetan eldarniorik gabe, familia normal bat, ume bat edo bi, gehiagorik ez, zuk nahi bezala, Lidia edo Felix deituko diegu, gure bizitza zeharkatu zuten bi arima xalo haien omenez, eutsi, ez nazazu utzi orain, zure betseinetako elurraren zentzua ulertu dudan honetan, berotuko zaitut, ez duzu txortan egin nahi Dolomitetan bezala,
|
nire
aitak elurra urtzeraino egiten zituen arnasa ariketa haiek bezalakoak eginez, ez duzu bion gorputzen arteko surik sortu nahi, ezin duzu, ia arnasarik hartu ezin duzu, baina nik salbatuko zaitut, zatoz, besarka nazazu, belarri gingilak ahoaz berotuko dizkizut; gingilak oso gune garrantzitsua dira, horiek berotuz gorputz osoa pizten da, utzidazu pixka bat hozkatzen, bortxarik gabe, inoiz gehiago ez... denok batera energiak aktibatu behar genituen, denok biluztu, Xabier eta Lidia ere bai, eta triangelu bat osatu, hiru erregeen hirukia, erpinetan zuek, hiru emakumeok, eta hiru gizonok txandakatuz jo behar genizuen larrua, hazia isuri gabe; nik soilik isuriko nuen errituaren amaieran zure sabelean, une egokian, eguzkia eta ilargia angelu egokian zeudela, aro berriko lehen umearen hazia ernal zedin; eta erritua hiru bider errepikatuko genuen, hiru erregeak jaio zitezen.
|
|
|
...yogari, kaka zure hiru erregeei; eta nik indar handiagoz atzetik bueltan, denbora asko daramagu txortan egin gabe, ez duzu nirekin lo egiten, barrabilak haziz lehertzear dauzkat, ibai bat lehertu zait, Ganges oso bat, ezin dizut utzi biraoka jarrai dezazun halako une sakratu batean, eztarria gogorrago estutu dizut, ez zaizu jada biraorik irteten, ez nauzu madarikatzen, ez duzu nire ama iraintzen,
|
nire
aita laidotzen, bera ez zen pederasta, arima garbia zuen, haren ahotik ez zen irteten lohikeriarik zuretik bezala, eztarria estutu behar izan dizut naturaren indarrarekin, Sara, iraintzen jarrai ez dezazun, irribarre egin duzu, elurra zure betseinetan, berriro eztitu zara, otzandu, losintxatu, eta elurrak herrialde berri bat marraztu dizu begietan, horra gure zain daukagun paradisua, Sara, segi a...
|
|
|
...errealitateari, uste duzu santua izan zela zure aita, ez al dakizu zer nolako esamesak zebiltzan hari buruz auzo guztian eta yogako ikasle ohien artean, zure aita ere desioaren mende erori zen, guztiok bezala, eta okerrago da onartu nahi ez izatea, errealitatearen zentzua galtzen baita eta psikopaten bidetik abiatu, esna zaitez, zure aita besteok bezalakoa zen, haragizkoa hura ere, irritsez betea;
|
nire
aitaz horrelakorik esaten ez dizut utziko, zuk ez zenuen ondo ezagutu, ez duzu ulertzen haren jokabidea, nirea ere ulertzen ez duzun moduan, santua zen hura, zuk ez dakizu ezer, benetan ezagutu izan bazenu ez zenuke horrela hitz egingo; ba hobe ez ezagutu izana, Ananda, bestela agian ni ere" argitzen" saiatuko zen, biluzik besarkaturik, nebak kontatu zidan gustuko zituela gaztetxoak, ez...
|
|
|
...gaztetxoak, ezta?, baita mutilak ere; ixo, emagaldua, itxi aho beltz hori, ez duzu ezer ulertzen; ez erakutsi niri ukabilik, Ananda, ez begiratu begi arranpalo horiekin, batzuetan beldurra ematen didazu, lasaitu zaitez, ikus itzazu gauzak diren bezala, xaloegia zara, baina ez halere zure aita bezalakoa, ez duzu ikasleekiko irritsik; hori da barru beltza hori, Sara, nola esan dezakezu horrelakorik
|
nire
aitaz; zu zara inozoa, zu, Ananda, mundua ez da zuk uste bezalakoa...
|
|
|
Inork ez zuen ulertu aita, ni neu ere besarkatzen ninduen biluzik, baina ez zegoen ezer itsusirik hartan; batzuetan, elkarrekin egiten genuen lo, eta berak laztandu eta besarkatu egiten ninduen, baina kontaktua bihotzetik sortzen zitzaion, mugarik gabeko gupidaz, Gandhijiri bezala, hura ere neska gazteekin etzaten omen zen, maitasun unibertsalak eta bateratze gupidatsuak soilik bultzatuta. Inork ez zuen ulertu
|
nire
aita, mendi irteeretan neskekin eta mutilekin etzatea sentipen gardenez egiten zuen, eta ur jauziaren azpian banan banan sartzera gonbidatzen gintuenean ere berdin jokatzen zuen, bera hantxe zain, ur garbigarriaren jauzipean, gu noiz besarkatuko, mantram doinuan bilduta; esperientzia mistiko ahantzezinak izan ziren guztiontzat, baina mingain gaiztoek asmo lizunak ikusi zituzten maitasun unibertsa...
|
|
|
Inork ez zuen ulertu aita, ni neu ere besarkatzen ninduen biluzik, baina ez zegoen ezer itsusirik hartan; batzuetan, elkarrekin egiten genuen lo, eta berak laztandu eta besarkatu egiten ninduen, baina kontaktua bihotzetik sortzen zitzaion, mugarik gabeko gupidaz, Gandhijiri bezala, hura ere neska gazteekin etzaten omen zen, maitasun unibertsalak eta bateratze gupidatsuak soilik bultzatuta. ...artzera gonbidatzen gintuenean ere berdin jokatzen zuen, bera hantxe zain, ur garbigarriaren jauzipean, gu noiz besarkatuko, mantram doinuan bilduta; esperientzia mistiko ahantzezinak izan ziren guztiontzat, baina mingain gaiztoek asmo lizunak ikusi zituzten maitasun unibertsala besterik ez zegoen hartan; adin txikiko mutil baten aita bere semearen bila agertu zen halako batean, esamesak entzunda,
|
nire
aita jipoitu zuen, eta aitak ez zuen kolperik itzultzeko keinurik ere egin, gizon hark salaketa jartzeko mehatxua egin zion, baina ez zuen egin azkenean, semea eskandaluan ez nahastearren eta familiaren izen ona babestearren, horrexek baino ez zion ardura, eta hartantxe geratu zen kontua, gazteak zentrotik aldendu egin ziren, nire aita itxi ez itxi egon zen, beste hiri batera joatekotan, baina ik...
|
|
|
Inork ez zuen ulertu aita, ni neu ere besarkatzen ninduen biluzik, baina ez zegoen ezer itsusirik hartan; batzuetan, elkarrekin egiten genuen lo, eta berak laztandu eta besarkatu egiten ninduen, baina kontaktua bihotzetik sortzen zitzaion, mugarik gabeko gupidaz, Gandhijiri bezala, hura ere neska gazteekin etzaten omen zen, maitasun unibertsalak eta bateratze gupidatsuak soilik bultzatuta. ...ita bere semearen bila agertu zen halako batean, esamesak entzunda, nire aita jipoitu zuen, eta aitak ez zuen kolperik itzultzeko keinurik ere egin, gizon hark salaketa jartzeko mehatxua egin zion, baina ez zuen egin azkenean, semea eskandaluan ez nahastearren eta familiaren izen ona babestearren, horrexek baino ez zion ardura, eta hartantxe geratu zen kontua, gazteak zentrotik aldendu egin ziren,
|
nire
aita itxi ez itxi egon zen, beste hiri batera joatekotan, baina ikasle heldu batzuk geratu ziren eta gero beste auzoetako jende berria ere hasi zen...
|
|
|
zure aita beste gizon guztiak bezalakoa zen, bazituen grinak, ahuleziak, denok bezalako egoa, besteok ez bezala mozorrotua agian, inozoak liluratu eta bereganatzen baitzituen; galdetu al diozu inoiz zeure buruari ea benetan hilik ote duzun ama, ez ote zuen ihes egin senarraren etengabeko desleialtasun" mistikoak" jasan ezinik, beharbada Aurovillen ere efeboak eta dontzeila samurrak limurtzen ibiliko zen yoghi zintzoa. ...uek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta
|
nire
aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotz... Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, burugabe horrek, baliteke bakarrik berriro igotzea lortzea, baina zuri loturik nago, zutaz maitemindurik, eta nuke bakarrik egin bidaia hori zurekikoa eten gabe, zu nire bizitzatik ezabatu gabe, eta ez zaitut galdu nahi, maite izan dudan emakume bakarra zara, eta bizitza osoan dudan bakarra; hori desira da, Ananda, hara; ez, Sara, maitasuna da; desira, Ananda, ego hutsa, niri aurpegiratzen didazun berbera.
|
|
|
Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, ...uek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta
|
nire
aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotz...
|
|
|
|
Nire
aitak, on degiola,
|
|
|
O,
|
nire
aita alproja
|
|
|
|
Nire
aitari entzuten nion, dedioren bat tartean, Judas!! Hala jaulki ohi zuen birao orde, ustekabeko okerren batez zer edo zer ongi koadratu ezinka zebilenean.
|
|
|
Judas! Urte luzez ez nintzen oroituko, baina halako batean hor egin zidan pizt akorduaren tolestura ximurren batetik, eta hantxe irudikatu nuen Judaska
|
nire
aita zena, bederatzi urte nituela zendu zitzaidana.
|
|
2010
|
|
|
Tira, autoa behintzat bazuen, beste batzuek ezta hori ere. Bigarren egunean, eta azkena niretzat, ez dakit nola, Koldo Izagirre eta Bernardo Atxaga
|
nire
aitarekin eta biokin etorri ziren Donostiara pote bat hartzera. Egoera surrealista iruditu zitzaidan.
|
|
|
Egoera surrealista iruditu zitzaidan. Gainera, aitak euskaraz nahiko kaskar eta kostata hitz egiten duenez gero, erdaraz aritu ziren denak, betiko lagunak izango balira bezala hitz egin ere, eta iruditu zitzaidan Atxagak eta Izagirrek askoz interes handiagoa zutela
|
nire
aitarekin mintzatzeko nirekin baino. Uste dut hirurek mukizutzat hartzen nindutela, hori izan zen behintzat nire inpresioa.
|
|
|
Gero galdera pila bat egin zidaten: nor nintzen, zein erlazio nuen Anarekin, non lan egiten zuen
|
nire
aitak eta zertan. Miaketa bukatutakoan Ana eraman zuten eta hurrengo bi orduetan ez ateratzeko esan zidaten, polizia bat utziko zutela atarian eta ateratzen saiatzen banintzen, ni ere atxilotuko nindutela.
|
|
|
Gure ezkontzako Velázquez
|
nire
aita izan genuen. Kostatu egin zitzaidan aitari esplikatzea Claudiurekin ezkondu nahi nuela, hilabete pasatxo ezagutzen nuen errumaniarrarekin, bai.
|
|
|
Hanketan ahulezia nabaritzen badut ere, garunak funtzionatzen dit, bi hemisferioek segur aski, zeren poesiaren bukaera irakurtzen ari naiz, Claudiu, eta aldi berean saiatzen naiz ulertzen: zu ulertzen, zure arreba ulertzen, nire ama,
|
nire
aita, nire familia ulertzen.
|
|
|
–Amaren nobioa baldin bazara,
|
nire
aita ere izango zarelako.
|
|
|
–
|
Nire
aita ez zen kartzelan egon.
|
|
|
–Eta
|
nire
aita?
|
|
|
–Orduan, akaso zu ere ez zara
|
nire
aita izango.
|
|
|
ezkerretik eskuinera, 9 Mariestebanbaita (ahoz Mà ¡ ixtamattià ), 10 Irripea (ahoz IrrÃpià ) eta 11 Berdabioa (ahoz Berdà ¡ biuà ).
|
Nire
aitak bere aitonarengandik herentzian Mariestabanbaita hartu zian eta ezkondu zenean (1929an), horra joan huen bizitzera, eta hor jaio gintuan oraindik bizirik garen 9 senideak. Bertze bietan inor bizi ez zenez gero, salgai atera zirenean, nire gurasoek erosi egin zizkiteken, 1954an Irripea eta 1961ean Berdabioa.
|
|
|
|
Nik
atta nun oiartzuarra, Joxe Benardo, Urraiden yaioa. Ama berriz zubitarra, Luisa Mutuberria.
|
|
2011
|
|
|
Neskazahar haiei nola mintzo zitzaien ikusita, bazirudien musikari bat, artista bat, konpositore jenial bat, Sonate au clair de la lune jotzen eta etengabe desafinatzen ari diren barnetegiko neska koskor batzuei hizketan. Inoiz
|
nire
aitaren izena ahoskatzen zuenean, ahoarekin halako mugimendu bitxi bat egiten zuen erdi hozkada erdi musu ematen zuena.
|
|
|
Eta, zalantza gabe, hizketan ziharduen heinean, maitasunak ihes egiten zion, bihotzetik aienatu egiten zitzaion, perfumea flasko ireki batetik aienatzen den bezalaxe. Nire ustez, Frantziara itzuli zen lehenbiziko gauaz gero hasi zen
|
nire
aitaz ahazten.
|
|
|
Bai, esaten ari haizen baino gehiago dezaken hik, esan nion gartsu. Hoa, eta esaien hire lagunei ahazteko
|
nire
aita. Hori besterik ez.
|
|
|
Eta agure bati buruzko informazioa pasatzeko gai den lagunik?, oldartu nintzaion. Hemengoa behar din, inork ez din
|
nire
aita hemendik kanpo ezagutzen. Izango dun arrastoren bat...
|
|
|
Espero nuena aitortu zidan bertako kafetegian: txiripaz jakin omen zuen
|
nire
aita zinela. Han hemen galdezka hasi, eta herriko norbaitek gutaz hitz egin zion, nonbait.
|
|
|
Begiratzen dizut, eta garai bateko
|
nire
aita imajinatzen saiatzen naiz. Nire ibilerak gustatzen ez zitzaizkion aita, ibilerok ez baitzetozen batere bat zuk irudikatzen zenuen mundu ondo ordenatuarekin.
|
|
|
Aski nuke besoa luzatu eta zuri eustea.
|
Nire
aita zara, zor dizut hainbeste. Baina ez dut hatzik mugitzen.
|
|
|
Errukia eskatzen hasi behar al nuen? Aizue,
|
nire
aita zorren zorrez zagok, kribi eginda. Ezin dizue txakur txikirik ordaindu!
|
|
|
Integrista batena esan nahiko duk.
|
Nire
aita ere halaxe zuan.
|
|
|
Gerriak eta bizkar-hezurra nahiko ukituak dituztenak asko dira.
|
Nire
aita hauen barne.
|
|
|
Merkatuan zegoen ogia, errazionamendukoa, jan ezina zela hamaika lekukok esan didate.
|
Nire
aitak dioenez, irina Argentinatik ekartzen omen zuten, hala zen erraitea behintzat eta irin hau luzaroan gordeta egoten zelako, agian Argentinan behar ez zuten sobrantea izanen zelako, ba hona igortzen zuten. Harrez eta mozorroz betetako ogia egiten omen zen horrelako irinarekin.
|
|
|
|
Nire
aitak txikitan entzuna omen zuen, trena zetorrenean, hainbat amak beren umetxoekin beren buruaz beste egiteko asmotan trenbidera jotzen zutela. Oso barruan gelditutako komentarioa du hau.
|
|
|
Eta
|
nire
aitak kontatutakoa: " Etxalarko erretorak bazuen Lanbreta moto bat, baina ez zekien gidatzen.
|
|
|
Gidaria, batzuetan, txakurra izaten zen.
|
Nire
aitak ogia pasatzen zuenean, Tigre txakurra eta bera izaten ziren. Txakur honek berehala sumatzen omen zuen eltzetzuen usaina eta arriskuaz abisatzen zion aitari.
|
|
|
Normalean 15 bat urterekin (batzuk lehenago ere) hasten ziren kontrabando lanetan.
|
Nire
aitak 13 urtetan idiak Saratik Artikutzaraino eramaten lagundu zuen. Guztiak oroitzen dira beren lehen bidaiaz.
|
|
|
Gure etxe ontan beñipin, biotz onez, maitasun garbiz artzen zizkiteken. Alako saltzalle billauren bat izan balitz tartean ilko zin
|
nere
aita zanak.
|
|
|
" Eltzetzu" hitza ere,
|
nire
aitaren esanetan, gose horretatik dator. Mendian egoten zirela, sua egin, eltzea (lapikoa) gainean jarri eta zertxobait jateko bertan egiten zuten.
|
|
|
–Ez dut uste.
|
Nire
aitak badaki lanbide bat ikasteko desiratzen nagoela. Etorri baino lehen esan nion okina izan nahi nuela.
|
|
|
Kornelio joan zenean
|
nire
aita berriro ogia eta erosketak ekartzen hasi zen. Sukaldeko leihotik ikusten nuen, han urruti, Kisuriko puntan.
|
|
|
Alde batetik jakin min handia nuen bere bizitzan gertatu zitzaion guztia jakiteko, baina bestetik bizitu zen bitartean bere bizipenak kontatu ez izanak galarazi egiten zidan memoria haien irakurketa. Marie Christinek, nire emazteak, arratsaldero deszifratzen zituen koaderno haiek, eta poliki poliki
|
nire
aitaren historia kontatzen zidan, eta nahiz eta tarteka bihotzak estutu neroni ere irakurtzen hasi nintzen.
|
|
|
Juan Carlosek
|
nire
aitaren idatziak ordenatzeko aholkua eman zidan, 80 urte bete zituela idatzi baitzituen bere memoriak; eta Salamancako artxiboan, Madrilgoan eta Donostiako Diputazioan aitaren gaineko hainbat dokumentu lortzen lagundu zidan. Jean Claude Larrondek Sabino Arana Fundazioak Artean dituen artxiboen arduradunekin harremanetan jarri ninduen eta han ere aitaren gaineko dosier bat lortu nuen.
|
|
|
Gainera,
|
nire
aita aipatzen duten zenbait liburu aurkitu nituen, bere idatziak egiaztatzen dituztenak:
|
|
|
Hernanin Erdoziatarrak ezagutu nituen, Antonio eta Adela. Haiei esker aitaren gaineko hainbat informazio eta Julian Erdoziaren memoriak lortu nituen,
|
nire
aitaren agindupean gerra egin zuen senide baten idatziak. Eta Adelak nire gurasoen ezkontzako argazkia eman zidan, ezkontzako argazki bakarra eta ezagutzen ez genuena.
|
|
|
Hasieran
|
nire
aitaren desioa zein zen ez nekienez, denbora luzean zalantzan egon nintzen, baina azkenean bere memoriak argitaratzeko erabakia hartu dut eta goian aipatu ditudan pertsona guztiak eskertu nahi ditut eman didaten laguntzagatik.
|
|
|
Garai hartan
|
nire
aita Leitzako feriara joaten zen behi bat edo beste erostera eta, bide batez, feria horrexetara etortzen ziren Elizondo aldeko senide batzuk ikustera; izan ere, bere osaba bat Gaztelutik Iruritara ezkondu zen eta haren alaba, Teresa Aurkin, nire amaren lehengusua, franko zaharragoa bazen ere, Arizkungo Pertalats Iruin baserrira ezkondu zen. Eta Leitzan senide haiexekin elkartu zen, hain zuzen ere, eta hizketan ari zirela baserriko lanak egiteko morroi bila zebiltzala esan zioten.
|
|
|
Eta nik hori sentitzen dut, barne barnean, eta oso modu zaurigarri batean, berraurkikuntzaren beharra. Nik behar dut, maite izan ditudanak,
|
nire
aita zenaz askotan oroitzen naiz, berraurkitzea, eta Lourdes bereziki. Eta gero liburu honetan kontatu nahi izan dut gure bilakaera mundu honetan elkarrekin, eta batez ere azken urteetakoa.
|
|
|
Gehien damutzen nauena, maite nindutenekin leial ez jokatua da. Eta
|
nire
aita zenarekin gehiago ez solastatua.
|
|
|
Ez zegoen gaur egungo erraztasunik ikasketak egiteko, eta bekak lortzea zaila zen.
|
Nire
aita peritu aritzen zen lanean Pasaian, fundizioko moldeadorea zen. Berak ikaragarrizko ilusioa zuen nik ikasketa teknikoren bat egiteko, eta orduan, bide bakarra Tarragonako Unibertsitate Laboralera joatea izan zen.
|
|
|
Nahikoa kezkatuta nago errekontziliazioaren ideiarekin, piedadearen ideiarekin, barkazioaren gorabeherarekin. Azkenean, eta hori
|
nire
aitarengandik ikasi nuen?, norberaren bizitza ironiaz hartu behar dela eta ez dagoela absoluturik, eta errekontziliazio moduko baten beharra dagoela, mundu hau eramangarri bihur dadin. Nik ez dakit pentsamendu honen sustraiak kristauak diren, ala piedadearen ideia hori posmodernidadeari dagokiona den, zeren eta Gianni Battimok hitzaldi batean esan zuen piedadea zela salbatuko gintuzkeen gauza bakarra, piedadea konprensiotzat ulertuta?:
|
|
|
Kanta honekin, badakit ez dela egokia, baina batzuetan neroni ere hunkitu egiten naiz, eta zergatik? Ba burura ekartzen dizkit Xalbador bezala, maitagarriak ziren pertsonak, maite nituenak eta joan zirenak,
|
nire
aita zena adibidez, eta egia esan, hilezkortasunik baldin bada, ba horretarako nahiko nuke, maite izan nituen pertsona hauek, Xalbador bezalako pertsona hauek, nonbait egunen batean hor, larre eder batzuetan, belaze eder batzuetan topatu ahal izateko. Nik hori nahiko nuke izan dadin hilezkortasuna.
|
|
|
|
Nire
aita Errenteriakoa zen eta ama eibartarra. Amaren familia, amamaren eraginez, Oiartzunera aldatu zen bizitzera, baserri eder bateko maizter gisan.
|
|
|
Tarragonako Unibertsitate Laboralera joan nintzen, Espainiako Lan Ministeritzaren beka batekin, ikasketa teknikoak egitera. Industri Peritajean aritu nintzen; ez nuen bukatu;
|
nire
aitaren ametsa ez zen kunplitu. Baina han, Tarragonan, arte garaikidearen ezagutza egin nuen; zinea ere asko ikusi nuen, eta zine oso ona, zine forum bat baikenuen, eta astero pelikula bat jartzen ziguten.
|
|
|
|
Nire
aita gizon diskretoa zen. Hogeita zazpi urteko zela joan zen gerrara; errepublikazaleekin borrokatu zen," a favor de la dignidad y de la legalidad republicana" berak esaten zuen bezala.
|
|
|
Urte haietan, Tradizioaren Martiriak deitzen ziren, eta beraien martiriotza era erronkatsu bezain patetikoan agerrarazten zuten, urtero herri eta leku desberdinetan, beraien zapel gorriak, dominak eta errekete jantziak eguzkitara atereaz. Egia esan, gerla ostea, ni nerabe nintzela, inauteri baten tankerakoa zen, dena mozorrokeriaz hornitua, hornidura haien atzean eguneroko bizitza gris eta denontzat berdina baizik e bazegoen ere; miserableen ilusioak,
|
nire
aitak esaten zuen bezala.
|
|
2012
|
|
|
Atea irekitakoan, ikasle bat eta Inas aurkitu nituen bertan. " Zu
|
nire
aita izatea gustatuko litzaidake" esan zion une hartantxe ikasleak Inasi. Ez ninduten sumatu ere egin.
|
|
|
–Ez dut uste.
|
Nire
aitak bere aita galdu zuen, nire seme alabek zeuona galduko duzue eta zuon seme alabek eurena galduko dute. Jaio izanaren legea da.
|
|
|
|
Nire
aita zen, baina ez zen nire aita. Aitaren aurpegia zuen, haren ahoa, haren itxura kontu eskatzaile betikoa, baina ez zen haren aurpegia, haren ahoa, haren itxura kontu eskatzaile betikoa.
|
|
|
Nire aita zen, baina ez zen
|
nire
aita. Aitaren aurpegia zuen, haren ahoa, haren itxura kontu eskatzaile betikoa, baina ez zen haren aurpegia, haren ahoa, haren itxura kontu eskatzaile betikoa.
|
|
|
doi zekien bere izen deiturak idazten.
|
Nire
aitak askoz gehiago ez. Jaio nintzen herrian, nekazari analfabetoek gurutzetxo batekin sinatzen zuten.
|
|
|
Bertakoek egiten zuten hizkuntzagatik. Frantsesez hitz egiten zuten lekutan nik banekien Frantzian nengoela, gaztelaniaz egiten zuten tokitan, berriz, Espainian,
|
nire
aitak bai baitzekien gaztelania pixka bat. Artzaina zen bera, baina sos gehienak ipuin kontalari irabazten zituen.
|
|
2018
|
|
|
bortxatu, eta burusoil utzi. Artean mukizu bat nintzen, baina
|
nire
aitak Erret hiritik oso urruti, Sein Floret monasterioan gorde ninduen denboraldi batez. Monasteriokoei fraidegai bidaltzen ninduela esan, eta hala, borreroengandik gordetzeaz gain, eskola pixka baten bidea ere zabaldu zidan niri iruzur haren bitartez.
|
|
|
Gau batez,
|
nire
aitak, sarri ohi zuen bezala, basora bidali ninduen hartz ehizan treba eta gizon egin nendin; urteak adina hartz hiltzen zituena bakarrik heltzen zen gizon izatera nire aitaren ustetan. Ez nuen bitartean neska bat gozatzerik izango.
|