Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 30

2004
‎Inork ere ez du lortu aginterik ezartzea eta azpiratzea euskaldunen borondatea. Baina XVIII.mende bukaeran eta XIX.mende hasieran burrukak daude Euskal Herrian eta zergatia aurkitu beharra zegoen, aukera bat lejitimatzeko hiru helburu nagusiren arabera: Fedea, lege garbiak eta euskara.
‎hemen bazegoela nazio kulturala, lparraldekoa batez ere nabarmen nabarmena izanik. Eta bestalde, mendebaldeko hiru probintzietan, euskal nazio politikoaren arrasto
‎lbinagabeitia Parisen ezagutu nuen. Jon Mirande eta hirurok gipuzkera osotuan idazten genuen. Jon Mirandek hasieran Sabinoren hizkuntzaren kutsu zerbait eduki zuen gero lapurtar klasikoaren bidez euskara baturantz iritxi.
‎an, hiru aro bereizten ditu: a) Errenazimentua(), b) Larramendirena XVIII. mendean (1880 urtea arte), eta e) XIX. mendekoa.
‎Zorioneko eguna euskarak euskaJ nazionaJismoaren beharrik izango ez duen hura, zorionekoa hizkuntza poJitika instituzionaJa noizbait EuskaJ He­ rria euskaJduntzeko bidean jarri eta euskaJdun bihurtuko duen hura, zorione­ koa beharrik sentitu gabe euskaraz mintzatuko den hura. Baina datuek aspaJ­ dion besterik erakusten dute, euskarak herriaJdeka izan duen erabiJera orokorrean apaJa izateaz gain, 1989 epeaJdian, Gipuzkoan bakarrik egiten baitu aski nabarmen gorantz,% 23tik %30era, 7 puntuko igoerarekin; Bizkaian ere egoera zerbait hobetzen da hiru puntu irabaziz, hots,% Stik% llra igaroz; Nafarroan% 7an mantentu egiten da osta osta, eta beste bietan, berriz, puntu bat egiten du behera, Araban% 4tik %3ra, eta Ipar EuskaJ He­ rrian% 7tik% 6ra (271).
‎Sabino Aranak ez du esaten euskal arraza espainolena baino garaiagoa denik, hura ez bezala garbia dela baizik; ezta ere ez du esaten euskal arraza txit garbia denik, mestizoak ere aipatzen baititu. Beraz, Euskal Herrian, hiru motatako jendea bizi da, hots: euskaldun garbia, lehen lau abizenak euskaldu­ nak dituena, mestizoa, gurasoren bat euskalduna duena, eta matekoa, arras arrotza dena.
‎euskaldun garbia, lehen lau abizenak euskaldu­ nak dituena, mestizoa, gurasoren bat euskalduna duena, eta matekoa, arras arrotza dena. Euskeldun Batzokija elkarteko arautegia egiterakoan (1894), 59 artikuluan (16), hiru motatako bazkideak bereizten dira: bertakoak, lehen lau abizenak euskaldunak dituztenak; adoptatuak, abizenen bat edo beste euskal­ duna dutenak eta beren aiton amonak euskal lurraldean jaioak direnak; azke­ nik, adiktuak, nahiz lehen lau abizenak erdaldunak izan, beren aiton amonak euskal lurraldean jaiotakoak dituztenak.
‎Euskarak Aranarentzat hiru ezaugari nagusi ditu. Lehenengoa da, hizkun­ tza izan, komunikatzeko tresna bat besterik ez dela, ideiak eta gogoetak beste­ ekin trukatzeko zeinu multzo bat besterik ez.
‎Erabili dituen arau iturriez ari dela, Apéndices izeneko atalean, lau aipa­ tzen ditu, hiru izen (aita Arana jesuita, Kanpion eta Azkue) eta aldizkari bat (Donostiako Euskal erria), osorik transkribatuko duguna, bertan bakoitza zer­ gatik aupatzen duen baitakar: «Traeré a examen al Padre Arana, guipuzcoano, porque es el tratadista que más ha escrito sobre ortografía y el primero, si no me equivoco, que generalizó el empleo de la tilde; a la revista Euskal erria, de San Sebastián, no porque sea autoridad en Euskeralogía, sino porque es su sistema gráfico en el que aparecen las producciones de Arrese eta Beitia (pu­ es en ella casi exclusivamente escribe), poeta bizkaino y el más inspirado y de menos incorrecta dicción entre todos los poetas euskeldunes de nuestros dí­ as; al señor Campión, nabarro, porque es el euskerálogo moderno que ha traí­ do en junto de varios dialectos del Euskera y entre ellos del bizkaino, y el más fiel en la exposición gramatical; y al señor Azkue, porque es tratadista moderno del Euskera Bizkaino y ha presentado un proyecto de sistema gráfi­ co después de haber aparecido el mío.
‎Azkuek bi aukera paregabe izan zituen horretarako, baina ez zuen egin. Hasteko, Aldundiaren Katedran hiru urtez la­ nean aritu ondoren, horko maisutza lanaren emaitza gisa 1891n argitaratutako
‎ts eta tz (azken hiru hauek gainean marra bana daramate) eta ts (honek marra bi­
‎Pliegos Euskeraló­ gicos lanean (1892), errotzat hartutako 17 hizkitatik eratorritako hitzen azal­ pena ematen du, ari, argi, agi, adi, ali, eri, egi, eli, eta horrelakoena. Handik hiru urtera Tratado Etimológico de los Apellidos Euskéricos (1895) argitara­ tuko du, eta hemen, bai, bide berriak urratuko ditu. Bera baino lehen bi Jan bakarrik zeuden argitaratuak gai honen inguruan.
‎Literaturari buruzko eztabaida hau izan eta handik hiru urtera, 1891ko
‎Kontua da, etxeko zein kanpoko euskaltzale batzuek Aranari bere garai­ an leporatu ziotela Bizkaitarra aldizkarian euskarazko testu gutxi agertzen zela. Aranak bere erantzunean dioenez, hasierako asmoa osorik euskaraz argi­ taratzearena zen, baina hainbat arrazoirengatik, funtsean jarraiko hiru hauen
‎Los vascofranceses se retiraron disgustados, y el desacuerdo ortográfico entre ellos y nosotros continúa hasta hoy» (108). Viiiasantek his­ toria hori argitaratu zuenean, artean Aranaren Obras Completas bilduma argi­ taretzeke zegoen, Sabindiar Batza k liburu bakarrean kaleratuak 1965eko da­ ta baitarama; eta Sendoa k hiru liburutan argitaratuak, berriz, 1980koa. Beraz, argitalpen horietan datozen datu guztiak ez zituen izan Viilasantek eta, neurri batean, ulertzekoa izan liteke Aranaz hain iritzi ezkorra ematea, zoritxar guz­ tien errudun bakar bera bailitzan.
‎Remen basten dira nahasketak. Batzuen ustez, Manuel lrujok 1954ko artikulu batean idazten zuen bezala (115), ez bat, baizik hiru gai hauek jorratu omen ziren bertan, hots: hizkun­ tzaren defentsarako bide egokiak hartzea, euskal kultura zabaltzea eta euskal ortografia batzea.
‎Funtsean puntu hauetara biltzen da hangoa: a) goizez batzarkideak hiru taldetan banatu zirela, ortografiaren batasunari bu­ ruz Batzarrari proposamenak egiteko xedearekin; b) arratsaldez aho batez onartu zela batzordeetako batek, adostua izan zedin, gai horri buruz proposa­ tutako plagintza; e) hurrengo urtean Hondarribian beste Batzar bat egitea au­ rrikusi zela; d) hiruko talde batek osatutako Batzorde bat izendatu zela, tarte­ an Kanpion, Sabino eta Hazpameko... Beste nonbait ere esaten du Aranak, gauzak gaiztotzen ha­ si zirenean, hasiera hasieratik lehendakariordea izaki, kargu horri uko egin na­ hi izan ziola (117), baina ez ziotela onartu eta, gainera, askotan idazkari lanak ere egin behar izan zituela (118).
‎Geroztik, Pierre Charrittonek, Broussainen iturrietan oinarrituta, zeheta­ sun batzuk eransten dizkio Sabino Aranaren testuari, hots: hiru batzorde hau­ etako buruak Adema Zalduby, Kanpion eta Arana Goiri izan zirela eta Batzar Nagusian onartua izan zela Arana Goirik ortografi batasunerako proposatuta­ ko plangintza, esaten denez aipu espliziturik eman gabe, ordea, beste ba­ tzorkideak horretara behartu omen zituelako: «Arana Goiri avait fait admettre par sa comission» (119).
‎Baina Aranak bere une deskribatzailean erabilitako argudioak argitu eta indar­ tzeko balio zezaketen froga historiko berririk ez dakar, eta hori zen Kanpio­ nek eskatzen zuena. Hiru : era edo ara atzizkiari dagokionez, dio, Azkuek esanahi bat baino gehiago eman dizkiola, lau bederen bai; hori batetik, eta bes­ tetik, Aranaren defentsan euzk era hitz konposatua edo elkartua dela frogatze­ ko, baieztatuko du era hitzak, ele tik datorrenez gero, berez duela esanahia, ez baita bere esanahia ez duen hitz osatzailerik.
‎Eleizaldek ez zuen begi onez ikusi jokabide ho­ ri eta joku horretan Azkueren eta honen lagunen eskua ezkutatzen zela iruditu zitzaion. Hiru dira hor saltseatzen dabiltzanak, Txomin Agirre, Karmelo Etxe­ garai eta Julio Urkijo, hurrenez hurren, honela deskribatzen dituenak: «Uno de ellos que habla y escribe bastante bien euzkera, pero es un carlista furibundí­ simo, otro que no es carlista y habla y escribe el euzkera, pero no bien y que debiendo escribir crónicas no las escribe, y el tercero que ni habla ni escribe el euzkera, pero habla y escribe acerca del euzkera» (176).
‎Hurrengo urtean, 1930eko ekainaren 8an, hertsirik zeuden Bilbako egoitzak irekiko dira berriro eta, honela, Euzkeltzale Bazkuna elkarteak bere lehengo biderari, aurreko hamarkadan bideratua zuenari emango dio segida. Orain, ba­ tik bat, hiru eginkizun izango dituzte helburu, hots: euskara irakasteko esko­ lak ematea, iritzi publikoan eragina izan eta euskal pentsamendua euskaraz lantzeko aldizkari bat sortzea jadanik aurreko urtean bideratua eta, azkenik, abertzaletasuna zein euskaltzaletasuna pizteko liburuak argitaratzea.
‎Elorregi kritikaria, hau ere esan beharra dago, ez zebilen beti zuzen, zeren, Bizkaian erabiltzen diren «bier> >, «bijar» eta «bijer» forma ortografikoak direla eta, Aranaren tes­ tuan kontraesan batzuk ikusi bide baitzituen ez zeuden lekuan eta, lege fone­ tiko eta ortografikoen arteko bereizketaz egiten dituen zehaztapenez ez ohar­ tzean, ondorio faltsuak ateratzen baititu (206). Sabino Aranak, hain zuzen, hiru forma horietatik Lekeitioko «bijar» hobesten du eta, beraz, horrela ahoskatu eta idaztearen aldekoa agertuko da. Beraz, euskalki baten baitako batasunari eusteko orduan, lehenik fonetika dator eta gero ortografia.
‎Zergatik hau ere susmopean? Euskaltzaindiko Euskera agerkariko ar­ tikulu batean, bat, aditz faktibiboen aurrizkia ez ir, Sabinok esan bezala, bai­ zik ra dela sostengatzen duelako; bi, prozedura desegokia iruditzen zaiolako bataio izenak generoaren eredura euskalduntzea, horrela jokatzean, Marte (Marta) eta Lazar (Lazaro) bezalako anakronismoak sortuz; hiru , Abandoko­ ak asmatutako hainbat hitz gaitzesten dituelako, hala nola guren, deun, done, eresi, semakar (unigénito), ikurton (sacramento), zorun (felicidad), bitxain, ingi (papel), ingurri (cuartilla), eta gisakoak. Aranaren eskolakoek erantzuten diote esanez, objekzioak edo zuzenketak Euskaltzaindiko buruarengandik eto­ rri arren, haren euskalari ekarria gero eta zientifikoago, argiago eta sendoago­ tzat daukatela.
‎Egia da, baina ez, haren ustez, Altubek dioen bezala eus­ kal idazle garbizaleen erruz, beste arrazoi batzuk ere tartekatu izan direlako baizik, batik bat hauek: bat, Errioxa, Araba eta Nafarroan, adibidez, euskal idazlerik ez zen garaian gertatu zen euskararen hondamendia; bi, hizkuntza, familian ez ezik, kalean eta eskolan ere erabiltzen baita, Nafarroan azken ho­ riek izan dira euskara baztertzeko bide nagusi; hiru , komunikabide idatziek ere beren eragina dute, eta hor Euzkadi eta El Día egunkariak, adibidez, gehien­ bat gaztelaniaz ari baitira, horiek ere «euzkera baztertu eta atzerazoteko bide­ rik zabalenak» gertatu dira; lau, herriari artez eragiteko, ahalik eta euskara gar
‎Bere aurrekoek modu batera edo bestera esana ez duten gutxi dator honen 26 orrialdeko lanean. Neologis­ moen arazoan, berak dioenez, hiru jarrera mota eman daitezke: a) hitz arro­
‎Horrelako neologismoak ez onartzearen arrazoia da euskal hitzetatik lau­ tik hiru maileguz eratorriak direla, hizkuntza desberdinetatik jasoak, gehienak latinetik. Beraz, xadon bezalako hitzak lekuz kanpo daude euskal hiztegian.
‎Ohar batzuk egiten dizkiote: bat, Bidasoaz hemendik ez deJa inoiz maestu esan, maisu baizik, eta bera dela txirrist egiten duena; bi, Arana Goi­ rik jendearen aurrean ez duela sekula errienta hitza erabili izan; hiru , Hego
‎«Cure aita...» esaten baizen eta berak Hegoaldeko hiru euskalkietara ere pasa­ tu zuen, Kontzilioaren ondoren gertatzen den legez. H zorionezkoaren aurka ez zuela argi ikusten da Sabinorengan, zeren eta bere lparraldeko Cure aita berri­ tuan, saindukiren ordez, donhoki erabiltzen baitu, zeruan ordez donhoki, boron­ dateren ordez nahia, barkharen ordez hazkhetsi, amenen ordez halaxe.
‎tzea aski litzateke. Tartean Moyano legea bazebilen mende erdiko kalteak egiten estatu zentralizatu baten, irakaskuntzako hiru mailetan euskara, kata­ lana eta galegoa baztertuz eta maisuen izendapenak ere, gure kasuan, Valla­ doliden egiten ziren gaztelauen mesedetan. Hogei urte geroago, haren ando­ rengo Landeta eta Eleizaldek, «Bizkayaren auzo ikastola» delakoak martxan jarriaz eta Zomotzan Maisu Eskola sortzeko egitasmoa, gauzak bideratzen hasi ziren.
‎Bi aldiz argitaratu dira Sabino Aranaren idazlan guztiak (2). Ezaguna de­ nez, bigarren edizioa aurrekoaren birrinprimaketa da, hiru tomotan, Martín Ugalderen ahaleginari esker zenbait dokumentu (batez ere gutunak) erantsi zit­ zaizkiolarik. Horien artean daude S. Aranak Piarres Broussain (3) mediku haz­ pandarrari igorritako bost gutun, Jenofa Le Roy Broussain andereak utziak Piarres Xarrittonen bitartez.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia