Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 88

2004
‎Eta pentsamolde horrek gaurregunerarte iraun du Euskal Herrian. Guzti horregatik deritzot, «Antzinako euskaldunen alabantzak» Euskal Herria modemitatean sartzen ari zeneko garaiko testu ideologiko fundatzailetarikoa dela. Iraultzaren proposamen berritzaileak bezain besteko garrantzia dituzte iraultzaren harian sortzen direnak eta beraz kontrairaultzaileenak.
‎Historiaren ikuspegia Bibliak ezartzen zituen mugetan kokatzen da eta beraz gertakizun guztiak Bibliaren kontakizunaren kronologian eta gertakizunetan kokatzen zen.
‎Garai berberean, Bixenta Mogelek Abandon argitaratu zituen kopletan, aldiz, bizkaitarrak dira: Gabonetako kantia Bizkaitar guztientzat , euskaldun emakume batek ateria, 1819.garren urtian Abandoko elixatian
‎Etsaiak, arrotzak, erbestekoak izango dira baina herriaren barruan ere agiriko dira. Bertso hauen bidez, seinalatzen da zertan zetzan jatortasuna eta gainerako guzti guztia erbestetar gaiztotzat hartu litza
‎Etsaiak, arrotzak, erbestekoak izango dira baina herriaren barruan ere agiriko dira. Bertso hauen bidez, seinalatzen da zertan zetzan jatortasuna eta gainerako guzti guztia erbestetar gaiztotzat hartu litza
‎Adiskideen batzarretan alde batetik eta XIX.mendean zehar bestetik. Eta guztien artean beste apaiz bat aipatu behar dugu: Agustin Pascual lturriaga.
Guzti honek gaztelaniaren nagusitza Euskal Herrian adierazteko balio du. Horregatik hizkuntzaren metafisika apologistari kritika zorrotza eginez, eskolan, irakaskuntzan eta hizkuntzaren prestijioan zetzala hizkuntzaren berbizkundearen koska esan zuen.
‎Giro horretan alde batetik Abandoko euskaltzaletasun teokratikoa (xuria) Bilbo inguru guztian ekimen publiko nabaria izan zuen eta ildo horretan kokatzen ditugu honako idazle eta pentsalariak: J. P. Uribarri, Bixenta Mogel, P. Novia de Salcedo, A. Artiñano, S. Arana.
‎Bestetik, euskaltzaletasun liberala (gorria, beltza): XVIII.etan mendeetan Adiskideen Batzarrea (1764) A. Pascual lturriaga, (1830) Foru erakundeetako agintari asko, ez guztiak . Manuel Barandika, Batzar Nagusietan itzultzailea, parlamenaria eta Banco de Bilbao erakundeko zuzendaria izan zen.
‎Foru administrazioaren garaian, 1877.arte, Batzar Nagusietan eztabaidak euskaraz eta gaztelaniaz egiten ziren. Bat bateko itzultzaileen bidez guztien arteko ulermena lortzen zen. Eta buruzagiren batek bere mezua era zabalean hedatu nahi zuenean, euskaraz eta gaztelaniaz hitzaldia egiten saiatzen zen.
‎Bizkaiko berregituratzea burutu litzateke bere kabuzko asmaturiko paradigmapean. Euskara eta Bizkaiko historia berrasmatu beharra zegoen, printzipio jakin batzuen arabera, aurretiaz eta aurreiritziz erbestekotzat definitzen zena desagertarazteko eta beraz gizarte mota berria eraikitzeko, pentsamolde guztiari ikuspegi teokratikoan oinarriturik.
Guztion euskarak guztion beharra du esaten du 2001ko martxoaren 27an Euskararen Aholku Batzordeak, baina hau ez da hasierako S. Arananaren pentsamentua. Hipotesi mailan honelakoa ere idatzi zuen:
‎Guztion euskarak guztion beharra du esaten du 2001ko martxoaren 27an Euskararen Aholku Batzordeak, baina hau ez da hasierako S. Arananaren pentsamentua. Hipotesi mailan honelakoa ere idatzi zuen:
‎«nik obeto adituko neban erdera baño ezan deuztazun guztia euzkaras ipiñi bazendu atso zure otzañak emon euztan papelian. Bizi bedi gueure euzkal erri maitea eta bizi bdedi Españia, señen satia dan gure erria» (jatorrizko ortografia).
‎Ortografia eta joskera, ponte izen nahiz urtearen hilak, oro dira haren eginkizun. Aldi berean, euskara bera erabilgai nahi du leku eta aukera guztietan , lehenak bigarrena lotzen duelako.
‎Hortik ere, urte batzuk geroago, Orixek egin zion kritika: euskera gaixoak operazio asko dauzka egin bearrak, eta, guztiak batean egin ezkero, illiteke (1).
‎(1) ÃœRIXE: Urte guztiko meza bezperak, Ascain, 1950, X. or.
‎Mikel Zarate (Haurgintza minetan), Enaut Etxamendi (Gilentegiko Gilen), edo Joan Mari lrigoien (Babilonia) itxoin egin behar da benetako baserrien kezkak ezagutzeko. Bestalde euskaldunok mutur batetik bestera ibili ohi garelako baserriaz ahaztu ginen, azken nekazarien bizitzaz ez da jende asko arduratzen, nahiz munduan oraindik% 75.a nekazari izan, gure herrian ehuneko 7 tik behera jaitsi garelako, baina gogoratu behar zaigu gure hizkuntzaren oinarriak, zibilizazio guztietan bezala, artzainek, nekazariek, itsasgizonek eta esku langileek eraiki zituztela.
‎Zorionez berriz jatorrizko hizkuntzan ematen zaizkigu, klasikoetan agertu ez zirenak, honela gazteek jakingo dute kaletar erdaldundu intelektual batzuk edo sindikalistak bazter utzita zer zen, euskaldunen Euskal Herri gehiena kontserbadore zelarik, pentsamoldea eta oraindikan gehien bat baserritar zen gizarte baten egoera. Denbora berean ikusiko dute idazle guztien joera kostunbrista bazen, hizkuntzan ez zutela denek Sabino Arana jarraitu. Jarraitu dutenek badute erru apur bat hogeita hamar urteez euskal literatura konformista egin bada, hoben handiagoa dute ezkerreko idazleek ez baitzioten euskarari eskerrik ez eta begirune txikienik.
‎dira biak, eta darabilgun gaian eta garaian behintzat, Azkue askozaz berrizaleago ageri zaigu, tradi­ zio idatziari dagokionez. Ondorioz, uste dugu berezi beharreko sailak direla, mende bukaeran jaio eta XX.aren hasieratik aUITera zabaltzen den bizkaiera idatzi berrian, Aranak irekiriko bidea, hots, orto­ grafia sistema eta neologismo sorta bat edo agian hobe Iitzateke esatea, neologismo hoiek baino ga­ rrantzitsuago bait da, erdal kutsuko hitz guzti guztiekiko jarrera garbizalea, bere jarraitzaileek lútz be­ rrigintzan hasirikoa jarraitu bait zuten, eta bestetik eredu horrek biltzen duen aditz laguntzailearen sistima eta joskerari buruzko zenbait berezitasun, Azkueren eskutik sorturikoak gehien bat, hau mai­ zegi azpimarratu ez bada ere. Urteen buruan, haatik, Azkuek sorturiko ereduaren eragina gero eta na­ bariago egingo da Aranaren lanetan, bakanka aurki daitezkeen adibideetan Iehenik, ugarituz gero, az­ ken lanetan osoro makurtzeraino bere hizkuntza hiperbizkaieraren sistimara> > (Laka, op., 24 or.).
‎dira biak, eta darabilgun gaian eta garaian behintzat, Azkue askozaz berrizaleago ageri zaigu, tradi­ zio idatziari dagokionez. Ondorioz, uste dugu berezi beharreko sailak direla, mende bukaeran jaio eta XX.aren hasieratik aUITera zabaltzen den bizkaiera idatzi berrian, Aranak irekiriko bidea, hots, orto­ grafia sistema eta neologismo sorta bat edo agian hobe Iitzateke esatea, neologismo hoiek baino ga­ rrantzitsuago bait da, erdal kutsuko hitz guzti guztiekiko jarrera garbizalea, bere jarraitzaileek lútz be­ rrigintzan hasirikoa jarraitu bait zuten, eta bestetik eredu horrek biltzen duen aditz laguntzailearen sistima eta joskerari buruzko zenbait berezitasun, Azkueren eskutik sorturikoak gehien bat, hau mai­ zegi azpimarratu ez bada ere. Urteen buruan, haatik, Azkuek sorturiko ereduaren eragina gero eta na­ bariago egingo da Aranaren lanetan, bakanka aurki daitezkeen adibideetan Iehenik, ugarituz gero, az­ ken lanetan osoro makurtzeraino bere hizkuntza hiperbizkaieraren sistimara> > (Laka, op., 24 or.).
‎Baina, aldi berean, ez da garrantzi gutxiagokoa hizkuntzalaritzaren historian, oro­ korrean eta gurean, maila teorikoan nolako eboluzioa eman den eta ikerketetan nolako norabideak nagusitu diren, edota hizkuntzaz kanpoko faktoreen eragina zenbaterainokoa izan den jakitea. Puntu hauek guztiak argitzera dator egile bera beste artikulu batean (268), eta hemen, besteak beste, euskalaritzaren historiogra­ fiak planteatzen dituen zenbait arazoz jardutean, historialariaren gainetik hizkun­ tzalariak izan behar duen perspektiba subjektiboaz ari da. Aranaren kasuan, hain zuzen, alderdi horixe da berak nabarmentzen duena (269).
‎Badirudi horrelako salatzaileak hauek bai oso erudi­ to eta intelektualak inungo nazio eta estaturi atxikirik gabeko hiritar uniber­ tsalak direla, egungo izaki globalizatuak. Aranaren garaian, eta ondoren, ez al ziren alderdi politiko jakin batekoak izan lehen aipatu diren horiek guztiak –Hizkuntza, estatu boteretik hasi eta botere autonomikoetaraino, superpolizatua dago eta horien bitartekari instituzionalak, orobat, erabat politizatuak aurkitzen dira hizkuntza politika jakinen erantzule diren neurrian.
‎Hizkuntza ezin da despolizatu, hizkuntzarenean botere arazoa tartekatzen delako eta, segun eta nolako hizkuntza politikak finkatzen eta ezartzen diren, altematiba kontraja­ rriak egon daitezkeelako. Besterik da herritar guztien ondarea den aldetik, guz­ tiena dena alderdi jakin batek, edo botere administratiboak monopolizatzea. Maila honetan, bada, zentzu osoa du abertzaletasunaren eta euskaltzaletasuna­ ren esparru autonomoak garbiki bereizteak nola teorian hala praktikan.
‎Ebidentzia bat den bezala, euskal nazionalismoaren historian abertzaleak oro ez direla izan, ez lehen ez orain, euskaltzaleak. Ebidentzia bat da, halaber, arrazoi guztiak , akademikoenak izan­ da ere, ez direla maila berekoak izaten, eta azkenean, denborarekin, egiazte­ penen froga gainditzen dutenek egiten dutela aurrera. Eta zentzu honetan esan beharra dago intelektualen komunitatean aurkitzen dituela zientziak desarra­ zoirik nabarienak, batez ere boterearen esaneko bihurtzen denean.
‎Bestalde, Afrikan gutxi dira Rh negatiboa dutenak; asiar eta amerindiarren artean, berriz, ez da ezagutzen. Europara kanpotik etorritakoen artean, orobat, guztiak edo ia guztiak Rh positiboa dutenak dira. L. F. Cava­ lli Sforzak kontuan hartu beharreko datu genetiko bitxitzat dauka bere azter­ ketan agertzen den fenomeno hau, jadanik M. A Etcheverry medikuak bere garaian egindako aurkikuntza egiaztatzera datorrena.
‎Bestalde, Afrikan gutxi dira Rh negatiboa dutenak; asiar eta amerindiarren artean, berriz, ez da ezagutzen. Europara kanpotik etorritakoen artean, orobat, guztiak edo ia guztiak Rh positiboa dutenak dira. L. F. Cava­ lli Sforzak kontuan hartu beharreko datu genetiko bitxitzat dauka bere azter­ ketan agertzen den fenomeno hau, jadanik M. A Etcheverry medikuak bere garaian egindako aurkikuntza egiaztatzera datorrena.
‎Aipatu berri dugun bezalako bitxikeriak salbu, orokorrean oso zaila da giza talde desberdinetan denboran zehar dirauten ezaugarriak zein diren jaki­ tea. Hautemandako herentziazko ezaugarri guztietan ageri dena da, gizabana­ koen arteko desberdintasunak garrantzitsuagoak direla arraza taldeen artekoak baino. Zaila da arraza definitzea, zaila den bezala arrazak bereiztea, estatisti­ ken maiztasunean kontuan hartu beharreko ezaugarriak asko direlako.
‎Denak dira arbitrarioak. Eta sako­ nean, oinarritzat erreferentzia genetikoa hartzen bada, klimak eragindako pig­ mentazio desberdintasuna at utzita, egiaztatzen da arrazen arteko beste desber­ dintasun guztiak kuantitatiboak direla. Praktikan ez baitira sekula aurkitzen gene bateko bi tipo erabat desberdinak direnak arraza desberdinetan.
‎Oso besterik da, Euskal Herritik at, termino horren inguruan Yacer La­ pouge k, edo Gumplowicz ek, edo Houston Stewart Chamberlain ek, Joseph Arthur Gobineau k, eta beste hainbatek egiten duten irakurketa garbiki arra­ zista, batez ere, hitlerismoarekin politikan ondorio genozida izugarriak ekarri­ ko dituena. Lekuz kanpokoa baino askoz harago, guztiz deitoragarria iruditzen zaigu nazismoa eta aranismoa ez direla berdintzekoak esatea hutsa (278), ager­ pen publikoetan esan izan den bezala, zeren Euskal Herria, orduko Alemani­ arekin konparatuta, oso bestelako egoera soziopolitiko batean aurkitzen bai­ tzen, zapaldua eta inmigrazio masibo baten pean.
Horiek guztiek zerikusirik ez daukate Sabinoren arrazari buruzko ikuspe­ giarekin, eta, agian, bai gehiago hispanofobiarekin. Eta negatibotzat jo daite­ keen sabindar erreakzio honek ere badu bere nondikoa hau ere arrazonatua, jakina, funtsik gabeko konplexuengatik edo, azaltzen ez dena.
‎bata nazionalismo espainola estatu baten babesean zapaltzailea den bitartean, bestea euskal nazionalismoa, estaturik gabekoa izaki, hark zapaldurik daukala. Nazio arazo guztietan presente dagoen antagonismo mo­ ta da hau.
‎Begiratu besterik ez dago Erdialdeko Europara eta au­ zo estatuetara zer gertatzen ari den ikusteko. Horregatik, gure inguruko poli­ tikari profesionalen eta intelektual organikoen diskurtsoak akademikotik baino askoz gehiago du hipokresia eta maltzurkeriatik, estatu botererik ez duen na­ zio batí inmigratuak bertakotzat hartzea eskatzen baitzaio, datozela Espainia­ tik edo nonahitik, inolako baldintzarik jarri gabe, hots, eskubide guztien jabe eginez, baina ez betebeharren erantzule. Diskurtso hori magrebtarrak itsasoan itotzen uzten dituen Espainiatik datorrenean, duintasun etikoari zor zaion be­ giruneak oinarrizkoenean huts egiten du.
‎Geroago piztuko den eztabaidan agertuko den bezala, alderdi linguistiko zein historikotik begiratuta, berak adierazi nahi zuen herri errealitatea adieraz­ teko desegoki asmatutako hitza izango da Euzkadi-rena; baina arreta jarri, hitz horren bidez azaldu nahi zuen kontzeptuaren edukian ezarri behar da, hor ha­ tez ere, honek baitu garrantzirik gehien, eta ez hainbeste, agian, kategoria po­ litiko hura adierazteko berak erabilitako hitzaren desegokitasunean. Euzkadi hitzak, lehenik eta funtsean, bere lurralde historikoan zein diasporan bizi den euskal jatorriko guztien komunitate etnikoa esan nahi du. Noski, inmigrazio­ populazioa ez da sartzen hor, egungo estatu moderno batzuetan, Alemaniako­ an bezala, sartzen ez den bezala.
‎Lo­ tura egiten duena ez da hizkuntza, arraza baizik, euskal abizenak dituena. Eus­ kotar guztiak euskaldun direnetz galderari, honela erantzuten dio: «Ez gusti­ jak:
‎Ésos son los que, llevando indignamente her­ mosos apellidos de nuestra lengua dignos de mejor suerte, y aparentando fue­ rismo, u honradez administrativa, o protección para la industria y el comercio, engañan a los bizkainos sanos, y compran por unas pesetas a los que están ya maketizados y envilecidos» (23). Espainolisten zakuan sartzen ditu euskal nazi­ onalista ez diren guztiak : «carlistas, integristas, euskalerriacos, liberales, sagas­ tinos, chavarristas, republicanos..., de toda casta de españoles y españolistas; pe­ ro buen bizkaino, ninguno» (24).
‎painolista horiek guztiak , hala nola liberalismoa, karlismoa, integrismoa, erregi­ onalismoa, horiei guztiei politika bizkaitarra kontrajarriz. EAJk hauteskundee­ tan artean parte hartzeke zirauen garaiko diskurtsoa da hau, abstentzioa aldarri­ katzen baitzuen orduan.
‎painolista horiek guztiak, hala nola liberalismoa, karlismoa, integrismoa, erregi­ onalismoa, horiei guztiei politika bizkaitarra kontrajarriz. EAJk hauteskundee­ tan artean parte hartzeke zirauen garaiko diskurtsoa da hau, abstentzioa aldarri­ katzen baitzuen orduan.
‎Esandako arrazoi hauengatik guztiengatik , euskal gizarteak bizi duen ustel­ keriaren ondorioz, euskal arrazaren garbitasuna arriskuan dagoela iruditzen bai­ tzaio, haren defentsarako, neurri jakin batzuk hartzea proposatzen du, inmigratu­ entzat murriztaile izango direnak, horien artean bat, beti ere Euskadi independente hipotetiko batean, atzerritarrei sarrera debekatzea (27), eta bi, bertan kokatuak daudenak atzerritar gisa hartuak... Maketoen inbasioari gain hartzeko aterabide bakarra, erabateko isolamen­ duarena da (29).
‎Azken batean, derragun garbiki, arraza da euskal nazioa funtsatzen duen elementu nagusia eta beste guztiak , garrantzitsuak izan arren, elementu gehiga­ rriak besterik ez dira. Zentzu honetan, guztiz adierazgarria dira «Errores cata­ lanistas» artikulu aipatuan jaulkitzen dituen gogoetak, non esaten baitu nahia­ go duela atzerritarrez kutsatutako Bizkaia euskalduna eta independentea baino kutsatu gabekoa, nahiz ez izan independentea eta euskararik ez egin (37).
‎Azken batean, derragun garbiki, arraza da euskal nazioa funtsatzen duen elementu nagusia eta beste guztiak, garrantzitsuak izan arren, elementu gehiga­ rriak besterik ez dira. Zentzu honetan, guztiz adierazgarria dira «Errores cata­ lanistas» artikulu aipatuan jaulkitzen dituen gogoetak, non esaten baitu nahia­ go duela atzerritarrez kutsatutako Bizkaia euskalduna eta independentea baino kutsatu gabekoa, nahiz ez izan independentea eta euskararik ez egin (37). Arra
‎< < Aranaren asmoak eta jokabidea argi eta garbi dagoz. Euskera eus­ kal seme guztien izkuntza izatera eroan nai dau, eskubide guztien jabe eta guztien legezko eta egitezko izkuntza izatera. Lenengo, euskaldunak euren lozorrotik itxartu, euskeraren alderako za­ barkeritik eta jaramonik ezetik atera, eta ortik aurrerako ekintza jarri.
‎< < Aranaren asmoak eta jokabidea argi eta garbi dagoz. Euskera eus­ kal seme guztien izkuntza izatera eroan nai dau, eskubide guztien jabe eta guztien legezko eta egitezko izkuntza izatera. Lenengo, euskaldunak euren lozorrotik itxartu, euskeraren alderako za­ barkeritik eta jaramonik ezetik atera, eta ortik aurrerako ekintza jarri.
‎< < Aranaren asmoak eta jokabidea argi eta garbi dagoz. Euskera eus­ kal seme guztien izkuntza izatera eroan nai dau, eskubide guztien jabe eta guztien legezko eta egitezko izkuntza izatera. Lenengo, euskaldunak euren lozorrotik itxartu, euskeraren alderako za­ barkeritik eta jaramonik ezetik atera, eta ortik aurrerako ekintza jarri.
‎Euskalerri edo eskualde ba­ kotxetik asiko da lana, lenago euren jabe izan ziran eta egunen baten barriro izateko ustea dau­ ken eskualde bakotxetik. Eskualde bakotxean nagusi dan euskera alik eta batuena egin, osotu eta indartu, guztien arteko izkuntza egin arte, bai literaturan eta bai goikoen eta bekoen, ikasien eta ikasibakoen agotan, kalean eta etxean. Euskera ori jarri bearko da nagusi eskola guztietan, beren­ goetarik gorenoetarañokoetan, erri batzar eta batzarretako eta gizarteko agiri guztietan.
‎Eskualde bakotxean nagusi dan euskera alik eta batuena egin, osotu eta indartu, guztien arteko izkuntza egin arte, bai literaturan eta bai goikoen eta bekoen, ikasien eta ikasibakoen agotan, kalean eta etxean. Euskera ori jarri bearko da nagusi eskola guztietan, beren­ goetarik gorenoetarañokoetan, erri batzar eta batzarretako eta gizarteko agiri guztietan. Olantxe euskalki bakotxean batasuna lortuaz...» (Op.; OC, I, XVII).
‎Eskualde bakotxean nagusi dan euskera alik eta batuena egin, osotu eta indartu, guztien arteko izkuntza egin arte, bai literaturan eta bai goikoen eta bekoen, ikasien eta ikasibakoen agotan, kalean eta etxean. Euskera ori jarri bearko da nagusi eskola guztietan, beren­ goetarik gorenoetarañokoetan, erri batzar eta batzarretako eta gizarteko agiri guztietan. Olantxe euskalki bakotxean batasuna lortuaz...» (Op.; OC, I, XVII).
‎Izan ere, pozgarria da adineko jen­ dea euskara ikasten ikustea. Eta hau guztia , berak hamaika bider esana dau­ kanez, abertzaletasunaren ondorio da: «Es cosa que inunda el alma de grata emoción el ver estos días asistir a Cátedra de Euskera a un buen número de bizkainos, ávidos de aprender su lengua patria los que han tenido la inmensa desgracia de ignorarla desde la cuna, y de perfeccionarse en su posesión los que tuvieron la dicha de balbucearla en el regazo de sus madres.
‎...ren buruan sekulako idazlanak argitaratuko ditu, hala no­ la gaztelaniaz, Etimologías Euskéricas (1887), Pliegos Euskeráfilos 1 (1888), Pliegos Euskeralógicos (1892), Tratado Etimológico de los Apellidos Euské­ ricos (1895), Lecciones de Ortografía del Euskera Bizkaino (1896), eta eus­ karaz, Egutegi Bizkaitarra (1897), Umiaren Lenengo Aizkidia (1897), Lenen­ go Egutegi Bizkaitarra/ 898 Hauek guztiak zortzi titulu hamaika urteko epe estuan burutu eta argitaratuak dira. Urteko ia liburu bat.
Guztien gainetik, agian, Lecciones de Ortografía del Euskera Bizkaino li­ burua da Aranaren lanik meritagarriena euskalaritzaren sailean, zeinetan soi­ nuez eta letren zeinuez ari baita, ortografiaz eta fonetikaz, ordurarte euskaraz erabili izan diren sistema grafikoez eta euskeralogoek egin dituzten erroreez. Zehatz mehatz aztertzen du euskalkien batasun arazoa, 62 neologismo sortzen ditu, eta euskarazko 123 eta gaztelaniazko 36 hitzen etimologia azaltzen du.
‎Horregatik eskaini zion, seguru asko, Izkindea ren ale bat opari gisa argi­ taratu bezain! aster (56). Bere sistema grafikoa proposatu baino lehen, bada, hor zegokion bere aurreko beste guztiekin egiten duen bezala, berea ere ezez­ tatzea, zergatik ezeztatzen duen arrazonatuz; baina aipatu ere ez bide du egi­ ten, nahiz zenbait puntutan irizkide diren (57). Bigarren parada bere Proyecto de Ortografía (1896) argitaratu zuenean izan zuen, Aranak bere liburu hau ar­ gitara eman baino hilabete bat lehenago atera baitzen, eranskinean esaten du­ en bezala.
‎Zalantzarik ez da Azkuek azken hau ere oso ongi ezagutzen zuela, baina hemen ere haren aipurik ez. Horregatik, Sabino Aranak ez du onartzen Azkuek ezar dezan bere iritzia beste guztien gainetik eta, ondorioz, berea izan dadin azken hitza. Izan ere, hauxe zioen bere Proyecto hartan:
‎«Afortunadamen­ te, los niños que acuden a dicha escuela no pasan de ocho, y sus familias es­ tán sumamente disgustadas porque en esa escuela ni aprenden los niños a hablar en euskera, ni siquiera el Catecismo, ni cosa alguna de fundamento» (63). Ikastetxe hau ikasturtean abiatu zen Bilbaoko Jardines kale­ an eta bertan euskaraz ematen ziren ikasgai guztiak , hala nola kristau dotrina, aritmetika, geografia, irakurketa, idazketa, elkarrizketa praktikak. Euskalerria­ ko dirudunen laguntzaz bideratutako kultur proiektu horiek, ordea, ez bide du­ te lortzen aurrera egitea eta urte pare baten buruan desagertu egingo dira.
‎Arestian esandakoaren harian, guztiz ulergarri gertatzen da Aranak bere­ biziko garantzia eman izana etimologiaren alorrari, idatzizko literaturatik ha­ rago finkatzen baitu bere abiapuntua, beti ere, hainbat kasutan ezin egiazta dai­ tekeen hitzen jatorri hipotetiko batean. Lehen premisa hori ontzat emanez gero, ondorioa logikaren emaitza hutsa da.
‎Ikasgaien edukiek xede hori dute. Sa­ rrerakoan, euskara aintzat hartua izan dadin, dei sentikor bezain minberatia za­ baltzen du herritar guztien artean . Baina bere deia, batez ere, haurren hezkun­ tzaz arduratzen direnei zuzentzen die.
‎Horregatik aupa­ tu zuen Azkueren Vizcayatik Bizkaira antzerki emanaldia ere, espainolei min egin zielako, hain zuzen, «obra netamente bizkaina» zelako (97), alegia. Az­ ken batean, itxura guztien arabera, abertzaletasunaren zerbitzurako bakarrik dauka on poesia. Horregatik dira haren poesiak oro abertzale kutsukoak.
‎¿ Cómo, si el único apellido suyo que conocemos no tiene por madre a nuestra lengua nacional?» (101). Esandako guztia ez aski
‎Viiiasantek his­ toria hori argitaratu zuenean, artean Aranaren Obras Completas bilduma argi­ taretzeke zegoen, Sabindiar Batza k liburu bakarrean kaleratuak 1965eko da­ ta baitarama; eta Sendoa k hiru liburutan argitaratuak, berriz, 1980koa. Beraz, argitalpen horietan datozen datu guztiak ez zituen izan Viilasantek eta, neurri batean, ulertzekoa izan liteke Aranaz hain iritzi ezkorra ematea, zoritxar guz­ tien errudun bakar bera bailitzan. Baina arazoa are larriagoa agertzen da, or­ duan baino datu historiko gehiago eskura izanda, Aranaren aktak ez ezagutzea edota aintzakotzat ez hartzea eta, ondorioz, antzeko aurreiritziekin segitzea.
‎(109) < < Euskal Herriko hizkuntza ofiziala ez izateaz gainera, euskerak bestelako problema asko ere zeuzkan bere barruan: dialektotan banaturik egotea, literatur eredu batuaren premia, or­ tografi araurik eza, hitz berrien arazoa, Frantzia eta Espainiako erakunde politikoen aurrean ha­ besa lortu beharra etab. Guzti horretarako , XIX mendeko euskaltzaleek ongi zekusatenez, beha­ rrezkoa zen Euskeraren Akademia sortzea. Asmo horrekin 1901ean Hendaian eta hurrengo urtean Hondarribian Bidasoaz haranzko eta honanzko idazle eta euskaltzaleak bildu ziren, baina aranis­ ten setakeriagatik nonbait, ez zuten projektu hura mamitzerik izan> > (< < Euskararen historia> >, in Intxausti, J. (zuz.):
‎Honen 1092ko otsailaren 15eko erantzunean (136), puntu hauek zehazten dira: a) idazkariak ez dituela bete hitz emandako lanak, b) bera izan zela Ortografiaren eta Literaturaren sailak nahastu nahi izan zituena, lortu ez zuen arren, e) Hendaiako batzarkide guztiak ez zirela izan euskalariak (euzke­ rálogos), eta, alderantziz, euskalariak oro ere ez zirela deituak izan, d) arau ortografikoak, ez hitzez berehala, Adema eta Kanpionek nahi zuten bezala, bai­ zik azkerketa sakon baten ondoren finkatu behar zirela, Aranak proposatu be­ zata, e) proiektu egile bakoitzak izan zezala berea aurkeztu eta defendatzeko aukera eta, azkenik, f) beren atxikipena adier...
‎Seguru asko zalaparta gehiago sortu bide zuen hitzaldi aretotik Guilbeau idazkariak J ulien Vinson euskalaria bortizki uxatu izanak, sortzez euskalduna ez zelako. Honek bere amorru guztia :
‎Baina galdera beste modu honetara ere egin zitekeen: hara joatekoak zirenen artean aranazale ez ziren beste guztiak zientifikoak edo adi­ tuak ote ziren, bada. Bere buruentzat zientifikotasuna gordetzen zutenentzat ere izan zuen erantzunik Aranak, Guilbeau idazkariari egiten dion erantzune
‎Aranak ortografía eta fonetika garbiki ez bereiztean huts egin zuen eta badi­ rudi, Azkuerekin izandako gutunezko harremanetan azaltzen den bezala (149), Hendaia eta Hondarrabiako Batzarretan sortutako kalapita horretan zetzala. Arana euskalariaren alderdi amoregaitz hori da, lehen emandako aipuetan iku­ si bezala, geroztiko kritikak gehien azpimarratzen duena, Aranak bere irizpi­ de linguistikoak bere itzal politikoarengatik ezarri nahi izan balitu bezala, eta hura ez beste guztiek , soilki euskal ortografian jantziak izaki, linguistikoa ez beste interesik izan ez balute bezala.
‎Eta Euzkadi, zer? Hitz berri hau, berez, ez da Euskal Herria bezain garbia, eta ez da garbia, zeren azken hau eus­ kaldun guztiek ezagutu eta erabiltzen duten bitartean, hark azalpen bat eskatzen baitu. Beraz, ondo asmatua denetz arazoa alde hatera utzita, ez dago berri bat asmatzen ibili beharrik lehendik daukagunak gure izatearen berri ematen digu­ nean (159).
‎Kanpionek, irizpidetzat literatura idatzia hartuta, esango du euskara hitza s rekin idatzi izan dela: heskuara, eskuara, heuskara, euskara, euskera, esko­ ara, uskara, etab. Hala izan bada, honek esan nahiko luke entzule guztiek hitz hori hots horrekin entzun zutela. Euzkera hitza ez da agertzen euskal literatu­ ran.
‎tako bi tomoak (187). Hauetan datorren guztia ez da azken hitza, zerutik ez ditu hodei guztiak ezabatzen, baina asko laguntzen du garai ilun hura argi­ tzen.
‎tako bi tomoak (187). Hauetan datorren guztia ez da azken hitza, zerutik ez ditu hodei guztiak ezabatzen, baina asko laguntzen du garai ilun hura argi­ tzen.
‎reo irudiari zor dion itzala berresten du, maila guztietan jarraitu behar zaiona:
‎de) hitzak asmatzean, ez zela zuzen ibili, eta abar. Hau guztia euskara berria iruditzen zaio. Ez hala, ordea, Euzkerea koentzat, hauentzat, «orlegi», adibi­ dez, «belegi»ren (amarillo) antzera, oso egoki asmatua baita herri senaren ere­ dura, edo herri soilaren ahotik zuzen jasoak, Kirikiñok, adibidez, «zirijol» (ji­ deo) eta «txirringuts» (bicicleta) bezala.
‎Kontua da, euskara garbia ala mordoiloa (motro/ lo) gorabehera, prosa landua erabiltzen denean, herriak ez duela uler­ tzen. Baina hau herri guztietako hizkuntzekin gertatzen den zerbait da.
‎Hala al dira aita Arriandiaga, Zabala Arana, Urru­ tia, Urriolabeitia, edo Eleizalde, edo Kirikiño? Hauek guztiak Sabino Aranaren jarraitzaleak dira. Neologismoen kontuan zenbat eta gehiago aldendu euskara er­ deren kutsutik, orduan eta onuragarriagoa gertatuko da harentzat, asimilazioari aurre egiteko modurik eragingarriena desberdintasuna delakoan baitago.
‎Sabino Aranak ere, ezjakintasunaren ondorioz, hanka sartu zuen Lapurdiko errienta euskal hitz jatortzat hartzean, izanik den bezala, gaskoinetik hartua, kasurako berak baztertu nahi zuen maestu bezain arrotza (242). Nolanahi ere, ez dira asmatutako hitz guztiak baztertzekoak, hala nola burdin bidea, lur sa­ garra, beribila, pirripitta, nahiz eta erabiliagoak diren treina, patata, atoa, oto­ buza, bizikleta. Euskal hitzak nondik datozen jakitea baino lehenagoakoa da
‎Aranazaleak izan ez diren beste hainbatek ere aho batez onartu izan du­ te Arana Goiri izan dela Euskal Pizkundearen eragile nagusia, zeruan gaindi ibili zen arrano galanta. Azkuek guztien gainetik jartzen du haren izena, na­ hiz elkarren artean lehiakide amorratuak izango diren (249); Kirikiño hark ereindako landareaz ari da, bereziki bigarren aroan (250); Orixeren ustez ere, aldekoak nahiz kontrakoak izan, hura daukate eragile nagusitzat (251). Hale­ re, autore handienekin bezala, harekin ere kritikak bere galbahea pasatzen du xehe eta mehe.
‎(250) Ebarísto Bustintza idazlearen ibilbidea ere ez zen guztiz Ierrobakarrekoa izan. Maña­
‎Aranak bere zigilua uzten du jorratutako arlo guztietan . Hain da autonomoa bere iritzi eta jokabideetan, politikoetan bezala bestelakoetan, hurbilekoenak zaizkionekin edota, Azkue zein Kanpionen kasuan bezala, fonetikan maisutzat dauzkanekin ere ez baitu amare emango eta eztabaida garratzak izango baititu.
‎«Beraz, Euskaltzaindiak beretzakotu duan euskal abecé auxe da: (eta 6 bo­ kal eta 25 kontsonantedun alfabetoa irakur daiteke, h tartean) eta 7 «Euskaltzain­ diak gure izkerazko idazle guztiei eskatzen die arren, ahal delarik behintzat, idaz­ kari auxe, ta besterik ez, erabili dagiela> >.
‎1902ko martxoaren 5eko proposamena ere interesgarria da, alegia, Ger­ nikako Batzar Nagusi guztien Agiriak argitaratzea, zehazki eta ortografía al­ daketarik gabe, dauden daudenean. Batzar agiriok kronologikoki liburu bildu­ ma legez atera, salgai jarri banaketa eta guzti.
‎1902ko martxoaren 5eko proposamena ere interesgarria da, alegia, Ger­ nikako Batzar Nagusi guztien Agiriak argitaratzea, zehazki eta ortografía al­ daketarik gabe, dauden daudenean. Batzar agiriok kronologikoki liburu bildu­ ma legez atera, salgai jarri banaketa eta guzti . Ehun urte geroago, oraintsu hasita egon arren, burutu gabeko lan bat da.
‎Euskal irakaslego baten beharrizanaz zuzen edo zeharka askotan idatzi zuen Sabinok. Hori guztia biltzea ez litzateke kaltegarri eta, seguru asko, di­ putatu zegoela proposamenen bat egingo zuela Diputazioan, artxiboan iker
‎Jaun andreok, agur guztioi :
‎Jean Haritschelhar euskaltzainburuaren ezin etorriaz, niri dagokit gaur Euskaltzaindiaren ordezkari zuen aurrean izateko ohorea. Horregatik, beste ezerekin hasi baino lehen, gure egoitzara etorri zareten guztioi ongi etorri esan nahi dizuet bihotzez. Dakizuenez, Euskaltzaindia euskararen akademia da, eta beraz, gure zeregin nagusia hizkuntza aztertu eta bera gure gizarteko premia guztietarako egokitzea da.
‎Horregatik, beste ezerekin hasi baino lehen, gure egoitzara etorri zareten guztioi ongi etorri esan nahi dizuet bihotzez. Dakizuenez, Euskaltzaindia euskararen akademia da, eta beraz, gure zeregin nagusia hizkuntza aztertu eta bera gure gizarteko premia guztietarako egokitzea da. Hizkuntzak, ordea, ez dira berez bizi, hiztunek, era­ biltzaileek ematen diete bizia, eta kasu honetan euskaldunok gara euskara bi­ zi, prestatu, landu eta itsusten edo edertzen dugunok.
‎Sabi­ no Arana Goiri, bizkaitarra. Aurten haren heriotzaren mendeurrena betetzen da, eta, beraz, bidezkoa da euskaldun guztiok harekin dugun zorra kitatzeko, beraren omenez oroitzapen ekitaldi batzuk antolatzea. Gaurkoan, beraz, Eus­ kaltzaindiak Sabino Arana Kultur Elkartearekin hatera, Abandoko seme argi­ ak Euskal Herriaren hizkuntza nazionalean eta gure kulturan izandako eragi­ na eta ondoko belaunaldiei utziriko emaitzak gogoratu eta haren testuinguruan balioetsi nahi ditu.
‎Izan ere, ez dugu behin ere ahantzi behar, guztiok bezala, bere argi eta itzalekin, bere garaiko semea genuela Sabino ere, eta horrexegatik, bera zu­ zen epaitzeko orduan, garai hartako egoera sozial, kultural eta ideologikoa na­ hitaez kontuan hartu beharra daukagula.
‎Nolanahi ere den, ez nuke neure aurkezpen hau amaitu gura Aranaren euskal ekarpen batzuk gogoratu barik: lehenengo eta behin, euskara ikasi zu­ en, geroagoko euskaldun berri askorentzat eredua izanik; euskarak gure nazio­ aren osaeran daukan garrantzia azpimarratu zuen; euskararen batasunerako le­ hen pausoak ezarri zituen, ipar eta hegoaldeko euskaldun guztientzat ortografia batzea planteatu zuenean; onomastika arloan frantses eta espainolaren azpian geneukan menpekotasunetik irten eta euskal santutegi berria eratu zuen, gaur­ ko lñaki, Jon, Miren edo Edume ugarien sortzaile espirituala izanez, eta, az­ kenik, hizkuntza txukuntzeko kezkaz oroitu beharra dugu, euskarak kultur eta zientzi terminologia berria bere erroetatik sortzeko daukan ahalmena nabarÂ...
‎gure hizkun­ tzak eta gure herriak zituzten hutsune eta beharrizanak azpimarratu eta horiei irtenbide egokia ematen saiatzea; jakina, bere informazio eta jakintza pertso­ nalaren arabera. Ardura gutxi du ukitu zituen arlo guztietan ondo asmatu zu­ en ala ez. Gauza guztiak, noski, ez zituen ongi burutu, gaur dakigunaren eta ordutik hona ikasi dugunaren argitan behintzat, baina orduan inork gutxik egin
‎Ardura gutxi du ukitu zituen arlo guztietan ondo asmatu zu­ en ala ez. Gauza guztiak , noski, ez zituen ongi burutu, gaur dakigunaren eta ordutik hona ikasi dugunaren argitan behintzat, baina orduan inork gutxik egin
‎Bi aldiz argitaratu dira Sabino Aranaren idazlan guztiak (2). Ezaguna de­ nez, bigarren edizioa aurrekoaren birrinprimaketa da, hiru tomotan, Martín Ugalderen ahaleginari esker zenbait dokumentu (batez ere gutunak) erantsi zit­ zaizkiolarik.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
Lehen forma
guztiak 18 (0,12)
guztien 11 (0,07)
guztietan 9 (0,06)
guztia 5 (0,03)
guztiz 4 (0,03)
guzti 3 (0,02)
guztiek 3 (0,02)
Hauek guztiak 2 (0,01)
guztien artean 2 (0,01)
guztien arteko 2 (0,01)
guztientzat 2 (0,01)
guztioi 2 (0,01)
guztiok 2 (0,01)
horiek guztiak 2 (0,01)
Guzti honek 1 (0,01)
Guzti horregatik 1 (0,01)
Guzti horretarako 1 (0,01)
Guztien 1 (0,01)
Guztion 1 (0,01)
Hau guztia 1 (0,01)
Hori guztia 1 (0,01)
Horiek guztiek 1 (0,01)
guztian 1 (0,01)
guztiari 1 (0,01)
guztiei 1 (0,01)
guztiekiko 1 (0,01)
guztiekin 1 (0,01)
guztietako 1 (0,01)
guztietarako 1 (0,01)
guztiko 1 (0,01)
guztion 1 (0,01)
hau guztia 1 (0,01)
hauek guztiak 1 (0,01)
horiei guztiei 1 (0,01)
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
Konbinazioak (3 lema)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia