2000
|
|
jaur  titzaile batek, xabalina gehiegi atzeraturik... jaurtitzeko garaian besoa atzetik aurrera indarrez eraman... (
|
ez
dakit nola azaldu, gauzak adimenarentzat azkarregi gertatzen dira beti), tira, gauza da xabalina zelaira erori arteraino (ez besteak bezain urrun, bai besteak baino azkarrago eta parabolikoago) ez ginela jabetu, zera, inor ez zela jabetu (jaurtitzaileak jauzi txikiak egiten baitzituen artean, edo besoak gora eta behera altxatzen) jaurtitzaileak burua galdu zuenaz, edo, zuzenago esateko, xabalinak... Nik, nolanahi ere, ez nuen ikusleen asaldura edo izualdi edo erruki berantiar harekin bat egin; ez.
|
|
Eta hutsik egin gabe joan zela esan dugu, eta bere lana txukun bete zuela ere bai, azken baieztatze hau guztiz egia ez den arren. Eta ez da guztiz egia ezta guztiz gezurra ere, Brown jaunak, nozitu zituen barne aldaketen ondorioz, batik bat, ez baitzuen azkenerako gauza bat ondo egiten,
|
ez
baitzekien nola erabiltzen zen ordenagailua, zer zen marrazki bat, zertarako balio zuen arkatz batek. Inor ez zen, ordea, azken aste hartako deskalabroez ohartu, neurri handi batean Brown jaunak aurrez eginda zeuzkan lanak mahairatu zituelako, artelan benetan dotoreak, eta haien aurrean makurtu eta plantak egiten jardun zuelako, eta estrategia hari esker libratu zen azalpen zailak eta mingarriak eman behar izatetik.
|
|
Ikaragarriren bat egin behar genuen. Ziur nintzen, eta
|
ez
nekien nola parte hartu. Eta utziko ote zidaten parte hartzen?
|
|
Alabaina, nik ez dut askoz gehiago ikusi, zeren bat batean Rubenek eskutik indarka heldu, eta, oraindik
|
ez
dakit nola, ni zulo jendetsu hartatik ateratzea lortu baitu (atera bidean, segurtasun zaintzaile erraldoi bat hurakan baten pare igaro da gure albotik). Kanpora irten garenean, sabelean halako bulkada bortitz bat sentitu dut, eta berehala tripei heldu, burua makurtu, eta, nire GMI aren kalterako, botaka egin dut.
|
|
Ruben musu bat ematera hurbildu izan balitzait, erantzun egingo niolakoan nago. Bai, badakit hilabete batean ezin dudala bizi Dabidekin urtetan bizi izan ez dudana, baina,
|
ez
dakit nola esan. Amodio souvenir ak...
|
|
|
Ez
dakit nola definitu hau guztia: dramatikoegia, trajikomikoegia...
|
|
ezin dut eraman bulegoan edo kalean aurpegi txarra duzula esaten dizutenen zurikeria, lagundu baino gehiago zein makal zauden nabarmendu nahian dabiltzala dirudielako; ezin dut eraman katedral batean zein bakarrik zauden esatera datorrenaren eskuzabaltasuna, onberatasuna, ez dakit zer hori, halakoek norbera gehiago hondoratzea nahi luketela dirudielako.
|
Ez
dakit nola esan...
|
|
|
Ez
dakit nola hasi. Beharbada neure burua zuritzen has ninteke eta, esan, ezer baino lehen, Teresa bezala bakarrik bizi diren pertsonek, niretzat badutela misterio plus bat, erakargarriago egiten dituena.
|
|
Eta berehala entzun dudanak baino gehiago, egoerak berak gaizkitu nau.
|
Ez
dakit nola esan. Nire bidaia hau erretrasmititzen ari direlako sentsazioa izan dut, intimitaterik ez banu bezala, eta, Karmelo oraindik ere aski atsegina zaidan arren (azken batean, berak nire berri duen neurri berean dut nik harena, edo hortxe hortxe, eta, bestalde, mezuan sumatzen zaio ez dela gaiztoz ari, ez dela gustura ari), ez zait batere atsegina egiten beraren begiradapean ibili behar izatea, eta are gutxiago Teresa etxean ez topatzea eta harekin askatu ezin izatea.
|
|
Eta orain, familiarekiko harreman horri nolabaiteko tamaina hartua genionean, gutxien espero nuenean, hara non banandu egin garen, zinez, edo banantzekotan gauden, zinez, edo..... Eta hala ere, orain familiakoei ezin bada ezer esan,
|
ez
jakin nola adierazi. Baina egia esatera, nahiz eta orain denengandik urruntzeko beharrizana sentitu, nahiz eta kontraesan izugarria izan, familia babesgarria egiten zait, eusgarria, larrialdietarako 24 ordutan prest dagoen sorospen zerbitzua:
|
2001
|
|
N: Oi, Samuel,
|
ez
dakizu nola..., ez dakizu zenbat...
|
|
E (larri):
|
Ez
dakit nola hasi... Ez daukat txanpon gehiagorik...
|
|
Ezagutu, Salamancan ezagutu nuen Altuna, bera ikasle zebilelarik deserrian eta ni,
|
ez
dakit nola, hara agertzen nintzen haietan ez bainintzen ofizioz ez txoil ikasle eta ez txoil irakasle; bai, agian, bien erdiko. Igande ilunabar batez edo bestez oroitzen naiz, negu giroko iluntze goiztiarrean batera eta bestera genbiltzalarik, Euskal Herriaren etorkizun beltzaz ardurati, ezinbestean.
|
|
Iliada, gainera, oso gogoko dut aspaldidanik. Mutil koxkor ginela, eskuetaratu zitzaigun,
|
ez
dakit nola, adiskide batzuei eta niri, Segaláren erdal itzulpen bikaina. Eta poema zahar hark, artean Buffalo Bill, Wild Bill Hickock eta Billy the Kid en ibilerak besterik irakurtzen ez bagenituen ere, zeharo bereganatu gintuen.
|
2002
|
|
Tori. Akordatu ere
|
ez
dakit nola egin naizen, hemen egon zen zalapartarekin.
|
|
|
Ez
dakit nola zareten hainbeste lo egiteko gauza. Bazkaldu eta lotara.
|
|
Txoferraren ondoko eserlekuan eserita, autoko leiho  tik ikusten nuen guztia kontatzen hasi nintzaion anaiari.
|
Ez
dakit nola eta zergatik, baina berarekin hitz egiteko halako irrika sortu zitzaidan bat batean, esan beharreko guztiak esateko astia faltako balitzait bezala. Amets asko izan nituen gauean, eta kezka txiki bat banuen barruan.
|
|
Fa!, nik
|
ez
zakinat nola erreakzionatuko nukeen hire tokian! esaten du mozkoteak.
|
|
Segur aski ere, zuk
|
ez
dakizu nola hasi ginen honekin, baina esan nahi dizut, nire adin direnak ongi aski oroitzen diren gisa, garai hartan, egun ez bezala beharbada, kezka handia genuela guk euskararekin. Garai ilunak ziren haiek gero!
|
2003
|
|
Hautsi eta errautsi zenuen.
|
Ez
dakit nola jasan zuen horrelako gutxieste zaparrada!
|
|
Agian barkatuko didate.
|
Ez
dakit nola sinetsi ahal izan dudan horrelako ele huts saltsa horretan.
|
|
Txokok herrialde urrun bateko ganbaran eskuratu zuen Bozek kartzelatik bidali gutuna.
|
Ez
zekien nola, baina denboraren botereaz heldu zitzaion. Gutuna tinbrerik gabekoa zen eta pentsatu zuen, postaz baino eskurik esku iritsi zitzaiola.
|
|
Apolitikoak omen direnak dira erasokorrenak euskalgintzaren kontra.
|
Ez
dakit nola lortzen duten, baina askatasunaren izenean baztertzen dute euskara zokorik ilunenetara eta euskararen kontra ekiten dute modurik basatienean, ahal duten guztienetan.
|
2005
|
|
Hamar urte nituela, Adela iritsi baino hilabete batzuk lehenago, baztertu samarturik nengoen eskolan, ez herrenagatik preseski, horrek ere besteekiko harremanetan ez zidan laguntzen baina, Juliok etengabe barregarri uzten ninduelako baizik, beste umeen barre eta txaloak eraginez; nire kideek ez zuten, ez, batere laguntasunik eta elkartasunik erakusten nirekiko, maisuaren aurrean behintzat.
|
Ez
dakit nola demontre gertatu zitzaidan edo nondik sortu zitzaidan harako joera hura, Adela etorri aurretiko hilabete haietan, baina kontua da bertso edo batzuk idazteko grina sartu zitzaidala, eutsi ezinekoa, hura poesia edo zer zen ezaguerarik gabe noski?, beharbada imajinazioaren bidez zuzendu nahi nuelako zoritxarreko eroriak gorputzean okertu zidana; auskalo. Eskuetara etortzen zitzaizkidan poema bakanak buruz ikasteari ekin nion, ero moduan, eskolako liburu apurretan topatzen nituen poematxoetan edo elizan nahiz irratian entzuten nituen kantuetan.
|
|
Huraxe nahi nuen neuk ere, kosta ahala kosta, baina
|
ez
nekien nola har zezakeen amak.
|
|
–esan zidan, arnasestuka?.
|
Ez
dakit nola egiten duzun hanka oker horrekin hain arin igotzeko.
|
|
–Ez nauk ito,
|
ez
zakiat nola! Kabendios!
|
|
Okerrena da Adelari gustatu egiten zitzaiola Marro; haren izaera basatiak erakartzen zuen, nonbait. Nik
|
ez
dakit nola arraio ezkon zezakeen Adelak bere eguneroko jokabide zuhurra astakirten harekiko harremanarekin, baina hori gertatu zen hain zuzen. Urtetan ibili ziren hala, harik eta piztia hura diru arazo larriekin hasi zen arte; prezioa igo zion, eta ez zuen" beste fabore" baten truke zorrik kitatu nahi izan.
|
|
|
Ez
dakit nola moldatzen naizen,
|
|
|
ez
dakit nola burutan atera.
|
|
kritikariak.
|
Ez
dakit nola har).
|
2006
|
|
Horretaz ari dun dekalogoaren hirugarrena.
|
Ez
zekinat nola ez haizen ohartu, Renon bizi izanda. Maitasunean egunero zeukanagu arriskua dena galtzeko edo irabazteko.
|
|
Espainiatik nentorrela esan nion, eta berak, bada, oso kontu larri bat aipatu nahi zidan.
|
Ez
zekien nola gerta zitekeen, baina esan ziotenez, Espainiako supermerkatuetan ez omen dago peanut butter!
|
|
Hau ez da ezer.
|
Ez
dakizu nola agoantatzen dudan alkohola. Devlin agentea, badakizu.
|
|
anaiak bertan daukan etxebizitza hutsera iritsi bezain laster amaren dei bat jasotzen dut harekin meriendatzera joateko proposamena eginez, zeina aitzakiarik gabe onartuko baitut, noski. Oraindik
|
ez
dakit nola demontre enteratzen den nire joan etorriez, baina hala da beti, hutsik egin gabe.
|
|
Bestalde, ni saiatu nintzen aipatu zenidan horrekin, baina berehala utzi nuen, barkatuko didazula espero dut. Badakizu ni, euskarazko liburuekin... baina gainera, nobela hori,
|
ez
dakit nola azaldu... tira, berdin dio.
|
|
Arazoa bestelakoa da.
|
Ez
dakit nola azaldu, ezta erotu naizen pentsatuko ote duzun, baina saiatuko naiz.
|
|
|
Ez
dakit nola planteatuko dudan, oraindik. Ondo prestatu behar dut:
|
|
–
|
Ez
dakit nola demontre eraman ahal izango diodan dena, esan dut, orain arte bildutako gauzak ate ondoan utzi eta gero.
|
|
–Pixka bat irakurri genian hirurok, baina lotsa eman ziguan;
|
ez
zekiat nola azaldu. Oso gauza intimoak zituan, gure gurasoenak.
|
|
Neuri ote dagokit kiratsarena aipatzea? Ez noa ezer esaten, badaezpada ere,
|
ez
baitakit nola asmatu.
|
|
Begira: horretan
|
ez
dakit nola moldatuko nintzatekeen Japoniako ekialdean, XIX. mendean.
|
|
–Bueno,
|
ez
dakit nola jokatu behar dudan: zeuok deituko didazue edo neuk deitu behar ote dizuet, zuri edo Gorkari, ea Maiteren eta erantzuna zein den jakiteko?
|
|
Baina gaur egungo eraikin asko eta askorekin ez da horrelakorik gertatzen, alderantzizkoa baizik: barrukoa ikusita,
|
ez
dakizu nola eusten den kanpokoa. Zer egin dute arkitektoek?
|
|
Egun hartan, zu utzi eta etxerantz nindoala, berriz piztu zitzaidan lehentxeago zuri egin nizun galdera," Damaso, zein usain daridala niri esango zenuke?", eta, neuk ere
|
ez
dakit nola eta zergatik, buelta eman nion berehala: " Asier, eta zuk..., zein usain dariola Damasori esango zenuke?".
|
|
Horrela, neuk uste dudan moduan bidera dezaket bisitaldia. Egia onartu behar badut, baina,
|
ez
dakit nola jokatu behar dudan. Zer diozu zuk, Ane, hortik sabel barrutik?
|
|
Gerra amaitu eta berehala, zu jaio zinen eguntsuetan, Ingo hil zen. Eta
|
ez
dakit nola, guk esanda ez, behintzat, zure aitak Ingoren heriotzaren berri izan zuen.
|
|
Amarekin egon ginen bitartean erdeinagarria egin zitzaidan semearen jarrera, baina, etxetik irten orduko, sufritzen ari zela ikusi nuen, eta errukiz bete zitzaidan barrena. Nik lagundu egin nahi nion, kontsolamenduzko zerbait esan, bere alde edozer egiteko prest zegoen laguna nintzela adierazi, baina
|
ez
nekien nola, zein hitzekin.
|
|
Elkarrekin geunden eta ez geunden elkarrekin, argitik ilunera bitarteko tartea egiten ari zen bion artean. Handik urruti nahi nuen, baina ez nuen alde egiteko kemenik,
|
ez
nekien nola libratu amaraun likatsu hartatik. Elsbeth galtzeko beldurrak lotzen ninduen.
|
|
Luze joko lidake hona ekartzeak Müller jaunari buruz esan zizkidan guztiak, baina haren hitzek errespetu handi bat eragin zutela nigan, koska segurua da. Kikilduta nengoen,
|
ez
bainekien nola hitz egin behar nion Öchlerren hitzetan" kultura alemanaren errealitate bizi handienetakoa" omen zen filosofoari. Nekiena, Marseillaraino lagunduko niola, han Estatu Batuetarako ontzi bat har zezan.
|
|
hitza eman nion neure buruari Hermannen kontrako mendekua hartuko nuela. Ez nekien non,
|
ez
nekien nola, baina larrutik ordainduko zuen.
|
|
|
Ez
dakizu nola poztu nauen zure azkenekoak! Esa  ten nizun nik begi onez begiratzen zizula abokatuak.
|
|
Baita egoera hartan ere, Jainkoari esker. Bestela
|
ez
dakit nola aterako ginen aurrera. Laguntzeko prest dagoen jendearekin gustua ematen du.
|
|
Luze egiten da bidea aldapan gora.
|
Ez
daki nola hartuko duten bere erabakia.
|
|
Esnea ekarri behar diotela esan behar die.
|
Ez
daki nola moldatuko diren horretarako. Amak nahikoa lan badu behor gainean eramaten duenarekin.
|
2008
|
|
–Gogoko dudalako zuri begiratzea. Ezagutu zintudan egunetik, erantzun zidan, eta handik aurrera gertatu zen guztiaren sekuentzia garbirik ez dut,
|
ez
dakit nola gertatu zen, ez dakit zer izan zen zeren aurretik edo atzetik, ez dakit zenbat denbora pasatu zen. Ordularia gelditu zelako sentsazioa izan nuen.
|
|
Lau urte iragan dira milurteko berrian sartu ginenetik, eta oraindik ez dut 2000 urtekoa hitzetan jarri. Gizonengandik ihes egiten dut, eta aldi berean, gizonak seduzitu egiten ditut,
|
ez
dakit nola egiten dudan, kontatzen dizkiedan istorioek seduzitzen dituzte, eta sexua izaten dugu.
|
|
Baina
|
ez
dakite nola egin.
|
|
|
Ez
dakite nola egin
|
|
Gero eta sarriago egiten du hitz bere buruarekin, eta gero eta zailagoa gertatzen zaio, ahoa itxita, bere barnerako bakarrik hitz egitea. Bartzelonan, bizikletaz doanean eta semaforo gorri baten aurrean gelditu behar duenean,
|
ez
daki nola egin ezpainen mugimendua disimulatzeko. Begiratu egiten diote.
|
|
Normaltasuna bilatzeko saio batean, elkarrekin kafe bat hartzeko proposamena egin dit.
|
Ez
dakigu nola definituko den gure normaltasuna. Hermann eta biok beste behin joan gara elkarrekin kafe bat hartzera, eta orduan ere ez genuen jakin nora joan.
|
|
|
Ez
dakit nola azaldu zer den triste jartzen nauena. Berarekin egoteko gogoa daukat, baina ez dakit ahal dudan.
|
|
Heze dago lurra eta airea hotza da, egunero euria egiten baitu.
|
Ez
dakit nola hurbildu behar naizen berarengana. Hitzik esan gabe, bere altzoan eseri naiz, besoekin inguratu nau, eta bere eskutzarrak ditut sabel inguruan, berotasuna ematen.
|
|
Frank ere tesia idazten ari da, baina Donostian. Kezkatuta dago
|
ez
dakielako nola egingo duen, Donostian bizi izanda, Bartzelonako neskarekin harremanari eusteko. Sirak Berlin mapan non dagoen pentsatu du, eta ez zaio iruditzen Donostia eta Bartzelona elkarrengandik urrun daudenik.
|
|
Eurek ezin dute igarri tripan ume bat daramala. Eta berak
|
ez
daki nola esan. Ez daki zer egin umearekin.
|
|
|
Ez
daki nola irten bere gelatik. Ez daki zer egin bere gelan.
|
|
" Nekerako bide luzea da bizitza", utzi zuen idatzita Samuel Butlerrek, eta arrazoia ematen diot egunero, esaldia nire lan mahaiaren aurreko kortxoan egon baita luze, txintxeta batez iltzatuta. Korolario bat eta guzti asmatu nion esaldiari, edo jarraipen bat,
|
ez
dakit nola deitu, azpian gehitu niona, post it batean: " Eta bidea luzatzen delarik, bizitza bera da nekea".
|
|
Tira, nola esan. Gaztetan izan nuen paranoia bat da,
|
ez
dakit nola azaldu, ergelkeria bat ziurrenik... Eta harritu egin nauela zu Kyrarekin ikusteak...
|
|
Ama galdera egin ez egin susmatzean, neronek egitea erabaki dut;
|
ez
dakit nola formulatu, hala ere, bertsio bakoitzak akatsak baititu, bata zehaztugabeegia izan daiteke, bestea zehatzagoa baina hotza, hirugarren bat astakeria. Astakeria erabaki dut, hala ere, Barrutiaren eraginagatik igoal.
|
|
Ondorengoa pentsatzera ausartuko banintz atsekabearen kirastzat joko nukeela-eta atzera egin dit gogoak usainean trabaturik.
|
Ez
dakit nola, baina eskuetan sortu zait aitari eman dioten folletoa. Zer da minbizia?
|
|
|
Ez
dakit nola helduko diodan gure artekoari, ez dakit heldu egin behar diodan ere, edo, besterik gabe, barkatzeko eskaturik, gure artean horren ohiko diren liskar ergel batean trabatuko garen. Ez dakit, baina korridorean aurrera egin ahala, amarekin haserretzeko irrika handituz doakit.
|
|
Inazio ere altxatu egiten da. Lagun biak begiz begi daude, batek zein besteak
|
ez
dakielarik nola gobernatu nork bere deserosotasuna.
|
|
Atearen beste aldetik nor nintzen galdetu zutenean, etxekoandrearen ahotsa ezagutu nuen, eta nik Tomasen emaztea nintzela esan nion, zotinka, bihotza urratu beharrez, istripu bat izan genuela bidean eta amildegian behera erori ginela, Tomasek ez zuela autotik irteteko aukerarik izan eta
|
ez
nekiela nola zegoen, eta argibide horiek guztiak amaitzerako atea zabaldu zidaten, susto batean hartu ninduten, nola bestela!, etxekoandreak besarkatu egin ninduen, gaixoa, gaixoa, esaten zidan behin eta berriro, eta etxekoandreak eta ezagutzen ez nuen gizonezko batek manta batean bildu ninduten, eta nik, beheko ezpaina hozkaturik, kikilduarena egin nuen, baina beroa neukan mantapean, urduritasun...
|
|
|
Ez
dakit nola erabiliko dudan.
|
|
[Lexikologia desmitifikatua.] Hizkuntzak ez dira edozer esatera iristen eta, are gutxiago, izendatzera. "
|
Ez
dakit nola esan"," ez dago hitzik": mila bider atera zaizkigu bizian, eta mila bider sentitu dugu zerarik zinezkoenen esan ezina.
|
|
Ez dakigu zer sentituko duten hamabost hogei urte barru gure seme alabek.
|
Ez
dakigu nola biziko duten euren iragana, ez dakigu gai izango ote diren motxila ospetsuaren zama, laguntzarik gabe, garraiatzeko. Eta gerta liteke arazorik ez egotea, eta batere garrantzirik ez izatea haur horientzat adoptatuak izan zirela jakiteak, iraganean Txinako umezurtz etxeetatik atera genituen ehunka haurretako bat izan zirela, anekdotarik izan gabe anekdota balitz bezala bizi ahal izatea.
|
2009
|
|
Zu, Clara, eta gure haurra kenduta, emakume haren eta orain arte ikusitako guztiaren arteko aldea, zeruaren eta lurraren artean dagoen berbera da.
|
Ez
dakit nola azaldu... Sekula ez nuen halakorik ikusi.
|
|
Zera salbatzen saiatuko litzateke... . Isildu egin zen,
|
ez
zekien nola deitu esentzia jainkotiar, ustelezin hari, Sylvierengan bai baina berarengan ikusten ez zuen hari?. Bere duintasuna, bere kontzientzia salbatzen saiatuko litzateke.
|
|
–
|
Ez
dakit nola ausartu naizen zure etxean azaltzen. Askotan izan dut etortzeko gogoa, baina ez nuen inoiz ere aitzakiarik aurkitzen.
|
|
Inork
|
ez
zakik nola izorratzen nauen Sara Anandaren bakebide beretik doala ikusteak. Halakoei ezin diek aurre egin ere, onaren eta gaizkiaren gainetik daudela ziruditek, ez dituk ezertan sartzen, aldaketak banakakoa izan behar omen dik, notejode.
|
|
Eta nire arreba, hara beste txorimaloa, horrekin dabilenetik behintzat, atzo niri telefonoz deika Lescuneko aterpetxetik, hainbeste denbora elkarri hitz egin gabe pasatu eta gero. Beraren ahotsa,
|
ez
zakiat nola esan, oso hauskorra zuan, eten zorian dagoen hari baten antzekoa. Ostia, zerbait oker zabilek, esan nioan neure buruari.
|
|
Karpeta honetako paperak zeuretzat dira eta neuk idatzi dizkizut. Kontatzeko dauzkadanak grabatzea ere pasatu izan zait burutik; gertatzen dena da ez naizela ondo konpontzen halako aparatuekin, edo beharbada esan nuke honezkero ez daukadala grabagailua erabiltzen ikasteko gogorik, konfiantzarik ematen ez didalako gehienbat; edo,
|
ez
dakit nola esan, zuregana hurbiltzeko egin dezakedan azkenengo ahalegina dela iruditzen zait kontatu gura dizkizudanak idatziz kontatzea. Horixe da, bai, elkarrekin berba egiterik ez daukagunez, zuri idazteko nire benetako arrazoia barru barruan.
|
|
Bueno.
|
Ez
dakit nola esan. Izango naiz zure ondoan.
|
|
Ez dut ukatuko, entzuten nuen horren oihartzunik neure buruan; joan beharra neukala zen, ordea, oihartzunak oihartzun, nire barruan argi sentitzen nuena. Ez naiz akordatzen lehenago esan dizudan;
|
ez
nekien nola amaituko zen hasi nuena; edonola ere, benetan diotsut, prest nengoen zetorrena zetorrela onartzeko edo hari aurre egiteko. Ikusten nuen arrisku bakarra zuk ni ezagutzea zen; mozorrotuta joan arren, egin nezakeen zeozer (begirada bat, keinu bat, berba bat...) zuretzat ezaguna izan zitekeena.
|
|
Hurbilagokoa sentitzen dut.
|
Ez
dakit nola esan. Zuk ulertzen didazu, ezta?
|
|
Piztuta zeneukaten irratia, ingurutik argi entzuteko moduan.
|
Ez
dakit nola esan: ez zitzaidan iruditzen gertatzen ari zen hura guztia gertatzen ari zela.
|
|
Hamabiren bat urteko izatera ailegatzen zinetenean, heldu zelakoan sasoia edo, utzi egiten zintuzten; ez nuke esango zuengandik aldendu egiten zenik; utzi egiten zintuzten, hori da. Beharbada ez zeneukatela bere beharrizanik ikusten zuen, eta,
|
ez
dakit nola esan, ez zuen zuontzako traba izan gura. Aita ez zen etxeko arazoetan eta seme alabon gorabeheretan sartuko; nik, hala eta guztiz ere, bere beharrizana neukan.
|
|
Hagintxok ematen didan tratua kontuan izanda, bidaian zorabiatu egin behar nuen beldurra etorri zitzaidan.
|
Ez
nekien nola asmatu. Ezer hartu gabe, zorabiatzeko arrisku handia neukan; zeozer hartuz gero, bestalde, ez zegoen jakiterik zer erreakzio izango zuen nire gorputzak.
|
|
Zalantza izan nuen, une batean, egia osoa esan ala ez.
|
Ez
dakit nola azaldu: bizien baino hilen mundukoa gehiago sentitzen dut neure burua gaur egun, jada hemendik eta guztiengandik urruti banengo bezala edo.
|
|
Ez nuen pentsatuko hiru ordu eta piku beranduago ibiltzeagatik, eta, beste alde batetik, udaberriko azkenengo asteetan egonda egun eguzkitsu eta argia izateagatik horren ezberdin ikusi behar zela guztia.
|
Ez
dakit nola esan. Harrituta nengoen.
|
|
Zeuk apurtu zenuela, eta, beraz, zeuk ordaindu behar zenuela bota zenidan bat batean. Hasieran zer erantzun jakin gabe geratu ondoren, halako batean, neuk ere
|
ez
dakit nola, otu zitzaidan etxeko diruarekin erosiko genuela Itxasori biharamunean itzuli behar zenion Nancya, eta, horrekin batera, itsulapiko bat erosiko genuela, zure poltsatik astero astero hara botako zenuen diruarekin zuk zeuk ordaindu ahal izateko Nancy hura. Gustatu egin zitzaizun ideia; ez nuen duda txikienik ere izan zure aurpegia nola aldatu zen ikusita.
|
|
Zure portaera ikusita, salduta aurkitzen nuen neure burua;
|
ez
nekien nola jokatu behar nuen zurekin. Institutura deitzea otu zitzaidan, tutorearekin hitzordua egiteko.
|
|
Londresera omen zindoazen, abortatzera.
|
Ez
dakit nola jarraitu zizun arrastoa Anderrek.
|
|
Telefonoa utzi nuenean
|
ez
nekien nola jokatu nukeen. Autobusez etortzekotan zinen Bilbotik.
|
|
Eta atentzioa eman zidana botatzen zenuen kiratsa izan zen. Hala ere,
|
ez
dakit nola esan, ez nuen inolako nazkarik sentitu, inolakorik ere ez.
|
|
Seguru nago jabetu zinela zein urduri nengoen iluntze hartan. Lehentxeago aitortu dizudan bezala,
|
ez
nekien nola jokatu behar nuen zurekin, hainbeste urte pasatu ondoren. Zure bigarren barretxo hark askatu zidan barrua.
|
|
Gurasoren batzuek, euren seme alabaren bat mundu horretakoekin ikusi zutela esanez gero, ukatu egiten zuten edo ikaragarri kostatzen zitzaien gertatzen ari zena onartzea. Niri esan izan balidate
|
ez
dakit nola erreakzionatuko nukeen. Seguru nagoena da nire saregin lagunek zeozer jakin izan balute zutaz, esan egingo zidatela.
|
|
Hala ere konturatu nintzen, ez zena esaten zenidan arren, zu ez zinela gezurretan ari.
|
Ez
dakit nola azaldu esan dudana. Neure buruari esaten nion zuk, berez, ez zenidala gezurrik esan gura, harrapatuta eduki zintuen sareak estututa ari zinela ari zinen moduan jokatzen.
|
|
Hasieran ezetz uste izan badut ere, une bat pasatu denean, andre hura ezagutzen dudala konturatu naiz: Angelesen alaba zen;
|
ez
dakit nola deitzen den. Zuk ondo ezagutzen duzu.
|
|
Pauso hotsak niregana hurbiltzen ari zirela, abarrotsa entzun nuen kanpoaldean, eta, antza, baita ustezko bortxatzaileak ere, arrapaladan alde egin zuelako eskaileretan behera. Osaba izekoak ailegatu ez baziren, egia esan,
|
ez
dakit nola amaituko zen orduko hura baldin eta, nik pentsatzen nuen bezala, bortxatzailearenak baziren nireganantz zetozen pauso hots haiek. Inork ez dakigu nola jokatuko genukeen arrisku momentu batean; ez dakit, baina nireganaino ailegatu izan balira pauso haiek uste dut nik erabili egingo nuela sukaldeko kutxillo handi hura; ez, hala ere, bortxatzailearen aurka.
|