|
2009
|
|
|
Geure buruarengan aski konfiantza ez bagenu bezala. Parodiak gizartearen hipokrisia salatzeko tresna katartikoak izan daitezke,
|
baina
gurean ez zait iruditzen beti funtzio hori betetzen dutenik. Badago autoflagelazio bat, geure burua apaletsi nahiko bagenu legez?
|
|
|
Naturaltasuna bilatzea batetik, artifizioz mozorrotzea bestetik? Bai, gure lana da hizkuntzari lotzen zaizkion sastraka, orbel eta lokatzak seinalatu eta kentzea;
|
baina
gure lana da, halaber, urrutirago eramango gaituzten bideak saiatzea ere.
|
|
2010
|
|
|
|
Baina
gure herria gure herria da, eta Errusia Errusia.
|
|
|
–Badakit fama txarra daukagula Euskal Herrian.
|
Baina
guk ez dugu inor hiltzen eta gutarikoak, aldiz, zenbat hil dituzte?
|
|
|
Esplikatu zigun Franco gaiztoa zela, ama bera kartzelan sartu zuela eta bera ere bai, urte luzez. Gerra bat aipatu zuen,
|
baina
guk ez genekien oraindik gerra zer zen.
|
|
2011
|
|
|
Autoa, guretzat, Gipuzkoatik zetorren biajante potoloaren ibilgailua zen, mantarrez betetako seiscientos potrozorria; edo kinkileroek zeramatzaten piper-poto motordunak, hozkailu gurpildunak; autoak ziren, guretzat, dunperrak eta traktoreak, baita goiti beherak ere (ze demonio!).
|
Baina
guretzat autoak ziren, batez ere, askatasunaren eta boterearen irudi hurbil eta zuzenena. Autoarekin herritik ateratzeko aukera zegoen, beste paisaia batzuk, beste pertsona batzuk ezagutzeko modua eskaintzen zuen; eta, jakina, horrelako bat zuenak bazuen horrenbesterako dirua.
|
|
|
Erran nahi baita Euskaltzaindiak pagatzen zuela.
|
Baina
guk pagatzen genuen joan jina eta guzia. Aparkalekurik ez zen, behar ere, orduan nonahi uzten baitzen beribila, baina hala zen.
|
|
|
Bai, bada aski lan
|
baina
guk gehiago dugu, dudarik gabe, zeren hemen izan da hizkuntza politika bat, guk orain hasten duguna, eta gero eta gehiago segituko duena. Horretan, erran nahi dut beherakada ikaragarria ukan dugula.
|
|
|
Izotzetik ura irakiten jartzera dagoen tartea da hori; ez zerotik ehunera bitartekoa, baina ehun graduko tartea hala ere. Guri bertan egotea tokatu zaigu inoiz,
|
baina
gu han kapritxoz geunden. Groenlandiara, Yibutira edo Australiara joan garenean, nahi genuelako joan gara.
|
|
|
Lagunek erdi txantxetan esaten zidaten: «Orain artzain sartu behar al duk?» Ardia ez da oso azkarra, tonto samarra da; belarjale gehienak tonto samarrak dira, taldean ibiltzen diren asko bezala,
|
baina
gure paisaiarekin sekulako lotura dauka. Guk ezagutzen dugun Euskal Herria baserria eta artzaina hor egon direlako da den bezalakoa, lehen sektoreak eutsi diolako paisaiari.
|
|
2012
|
|
|
Are atsekabe handiagoa agertu genuke jakinda Fridak izan zuen min fisiko kronikoari arimaren mina atxiki zitzaiola.
|
Baina
guk ez dugu horrelakorik sentituko. Hasierako harriduraren segidan ez dator tristezia, atsekabe edo tragedia sentimendurik.
|
|
2013
|
|
|
Alabaina, Nere bidean tolosar honek editorerik eza erakusten du nabarmen, gure literatura modernoak izan duen gaitzik handienetako bat. Hainbat lantegi izan ditugu, hainbat teknikari,
|
baina
gure hizkuntzak ezdu historikoki lanbiderik sortu, maisu maistrak izan ezik. Egilea animatu eta kritikatu, testua zaindu, ona eta ez hain ona bereizi, liburua antolatu, moldiztegi lana kontrolatu, banaketa ziurtatu, promozioa eragin, salmenta sustatu... inork ez du lan hori hartuizan bere gain.
|
|
|
J.S.: Aginduko zuen munduan, seguru asko,
|
baina
gu oraindik ez geunden munduan.
|
|
2015
|
|
|
Eta Alelik orduan: «Bon, Larzabal, ez zaitugu hilen,
|
bainan
gurekin trinkatzekotan»
|
|
|
Baina ezetz erabaki genuen. Beste hitz batzuk erabiliko genituen orduan ziur, baina esan genuen poemako gizon hura bazela gure aita,
|
baina
guretzako zela oraindik. Gorde egin genuen, eta beste poema bat irakurri genuen hiletan.
|
|
|
Mutil gazteak gu, zazpi lagunak beti batera, eta zaindu egiten gintuzten, kontrolatu.
|
Baina
guk ez genekien. Dantzaleku batera joaten baginen, hantxe beti gure itzala, baina guk ez genekien ezer.
|
|
|
Baina guk ez genekien. Dantzaleku batera joaten baginen, hantxe beti gure itzala,
|
baina
guk ez genekien ezer. Jainkoaren pare ginen gu orduan Habanan.
|
|
2016
|
|
|
Alabak hartu zuen, oso atsegin, eta dena kontatu zidan, zein pertsona ona zaren, zenbat jenderi lagundu diozun?! «Ze tuntuna naizen, zuk aitaren berri izango duzu?», galdetu zidan, eta nik zuzenean ezetz,
|
baina
gure aitak baietz, bere aitak bizitza erabat aldatu zigula aitari egindakoagatik. Horixe esan nion.
|