Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 219

2000
Baina ez nuen inolaz ere espero emakumeak Ejerzitoan edo Ertzaintzan sartzea txalotzen dutenak berak izaterik Alardean txirula jotzen ikusteagatik horrelako istilurik sortuko zutenak. Ez nuen inolaz ere espero historiaz eta Frantzia eta Espainia artean izan omen zen guduan Nafarroa eta Gaztelaren arteko harremanak inork ez aipatzerik.
Baina ez nuen haiek mementuan baketzerik erdietsi, eta hala egon ziren egun osoan: hatsarrean, goizetik arratsalderat bitartean, elkarri so ere egin gabe; gero, arratsean, xuxendurik elkarri hainbat so, baina oharkabean eta itzalgaizka bezala... harik eta, gaua gainerat zetorkigunean, Antonio Joxerenganat hurbildu zen arte, bere arrazoinak erakusten zizkiola:
‎Ez dut uste berrehungarren lezioneak gehiegi konbentzitu ninduenik herstura hertsi hartan... baina ez nuen jada ihesbiderik.
‎—Zaudete hemen. Ekarriko dizuet nik txakurra —erran nien, pentsatzen nuelarik ezen morroiren bati manuren bat eman behar niola, txakurrarekin ihes egin zezan amoreakatik, baina ez nuen hartarako hautabiderik izan, zeren taldeburuaren errepuesta berehalakoa izan baitzen:
‎Eta, iduri haren aitzinean —kanoia dorreari beha destaturik— amaren hitzak oroitu nituen: "... eta ez kexatu, zeren, zigorretik desterrurat xuxen eraman beharrean, hilabeteko atsedenaldia emanen baitzaio, zaurietarik sendaturik joan ahal izan dadin harat..." Eta, hala, elizaren liberaltasunaz eta eskuzabaltasunaz mintzatzen zitzaidan ama —Erromako eliza beti hain liberala eta eskuzabala, jaun An dré...! —, baina ez nuen dudarik egiten ezen kanoiaren kontu hura ere ongi studiatua eta hobeki kalkulatua zegoela, liberaltasun iduri haren azpian bertze iduri bat ezkutatzen zelako, umiliazionearen iduria, zeren eta objektiboen umi liatzeko edo haien deusezteko jartzen baitira armak objektiboei beha; eta iduri hura zen, halaber, urbiaindar guztiendako mehatxua, jakin zezaten lehenengo behakotik —zeren eta ...
Baina ez nuen hasia akabatu ahal izan, zeren osaba Joanikot eta Maddalenen bozak aditu bainituen; eta Maddalenek erraiten zion osabari: " Horrela ez da berori sendatuko, zeren hobeki garbitu behar bainizkion zauriak eta haiei ukendua eman; eta belar batzuk ere bildu nahi nituzke gero, zolda belar batzuk, enplasturen bat egiteko...", eta osabak Maddaleni:
‎Betaurrekoak gau mahaitik hartu nituen. Aitzin goizeko ibilaldiaren hondarrak ageri zituzten oraindik, baina ez nuen garbitzeko astirik. Uste baino lan gehiago eman zidaten lehen urratsek, zabuka ganberan barna.
2002
‎Gure hizkuntzaren etorkaro eder bat landu nahi baldin badugu, Larresorok erakusten digu bidea. Nerau ere, aspaldian nengoen horixe esan nahian, bainan ez nuan asmatzen nola, noiz eta nun. Orain, deia egiña dugu.
‎–Ez uste inoiz pentsatu izan ez dudanik hiesak jota egon nintekeela, baina ez nuen sinetsi nahi... Izan ere, drogazaleak eta drogazale ohiak txoriak bezala ari dira hiltzen, ezta?
‎Labur labur, honen berri izango ez duzunez, kontatuko dizut hemen zer den kontu hau. Liburuaren testuan eman nahi nuen honen berri, baina ez nuen kapitulua luzatu nahi eta horregatik jartzen dizut e postan.
2003
‎Nahikoa arrapaladan, emakumetxo bati kontatu nion gertatzen ari zena, bainuzalea non zegoen ahalik eta zehazkien adieraztea ahaztu gabe. Nire haserrea ere erakutsi nahi izan nion zainketa falta harrigarriagatik, baina ez nuen astirik izan; emakumetxoak erantzun zuen: " segituan bidaliko dut salbamendu patruila bat", edo agian," ahal dudanean bidaliko dut salbamendu patruila bat" erantzun zuen ezin dezaket gogora, nire urduritasuna eta haren abiadura zirela medio, bietatik zein esan zuen, eta eseki egin zuen.
2004
‎Sentitzen dut, baina ez nuen diru gehiago.
‎Ez nion benetako zentzua hartzen negar egiteari, ez bainuen sinesten sekula ikusiko ez zintudanik. Gogorra izango zelakoan nengoen, sufrimendu hura besteongan ikustean, baina ez nuen zure betiereko ihesaldia zela sentitu. Denboraldi luzea pasa behar izan zen nik hau ulertu ahal izateko.
‎–Ez da ordaina, aita –eskua luzatu nuen, baina ez nuen adorerik izan uniforme beltz haren gainean pausatzeko– Ez da mendekua; atzo erran nizun: nik ez nekien nor zen Weber ofizial hura, argazki lauso bat besterik ez zidaten erakutsi, eta urteak ziren ikusten ez zintudala...
Baina ez nuen nolanahiko behia izan nahi, ezta La Vache eta bion laguntasuna sendatu arteko denbora alferrik galdu ere. Halatan, Balantzategiko arazoetan pentsatzen egoten nintzen basoan bakar bakarrik pasatzen nituen orduetan.
‎Desertuan aurrera, gero eta bakartiago, gero eta aspertuago, lehenengo erorialdiak nozitu nituen, eta sufrimendu handia eragiten zidaten indarrak egin behar izaten nituen Balantzategiko ukuiluaren epelera ez itzultzeko; ukuiluaren epelera eta ukuiluaren musikara, zeren nenbilen bezala, behi makalengandik bereizita eta beste, galdu egiten bainuen Genovevaren diskoak entzuteko txanda. Baina ez nuen nolanahiko behia izan nahi, eta itzuli ordez, denbora pasatzeko modu berriak asmatzeari ekin nion. Eta baita asmatu ere, nik hosto jostaketa deitzen nuena tartean.
2005
‎Jakin banekien hori. Baina ez nuen beretako inor ezagutzen; eta gartzela barruan sekula ez nituen gurutzatu.
‎–Nik hau ekarri dut –esan zuen Kixmik, beste erloju bat eta bi urrezko eraztun sakelatik aterata– Badakit gutxi dela, baina ez nuen gehiagorik...
2006
‎–Jateko gogo itzela neukan, baina ez nuen berandu heldu nahi –polizia ohiak ogi papurrak haizatu zituen bizarretik– Ekarri duzu?
‎Kopuru handia iruditu zitzaidan. Lanean sekula aritu ez zen ni bezalako batentzat batez ere, baina ez nuen nahi diruak itsutzerik.
‎Deserosotasun horren ondorioz edo haren ordezko, ugari edan zenuen; nik ere bai. Ez berez asko edan nuelako, baina ez nuen batere edateko ohiturarik eta, zuk erreserba hura han uztea bekatua zela zenioenez, probatu egin behar. Postreetarako hustua genuen botila, eta bigarrena eskatu zenuen.
‎Tanta batzuk bota zizkidan ebaki gainera, eta infernuko sua ikusi nuen! Begiak malkotan utzi zizkidan, baina ez nuen txintik ere atera; begiak itxi, hortzak estutu eta eutsi egin nion. Trapu batez lotu zidan belauna eta, Arratsaldera arte ez duk mugitu behar, entzun?
‎Pizgarri gutxi zeukan, soda eta izozkiak dohainik hartzeko aukera izan ezik. Batzuetan, drugstorera eramaten nituen artisten liburuak, baina ez nuen irudiak lasai ikusterik. Kezkatuta nengoen.
‎Kaioen kurrixka etengabeak entzuten ziren. Zuzenean portura joateko asmoarekin hasi nintzen ibiltzen, baina ez nuen batere norabide zuzena hartu, pausoek aldapatxo batera eraman baininduten eta aldapatxoak, berriz, pendizean eraikitako etxe tarte estu eta harresi baxu goroldiotsuen arteko harmailetan gora, harik eta hiri gaineko muino muinoan zegoen San Giusto izeneko eliza aurreko plaza zabalera iritsi nintzen arte.
‎Elkarrekin geunden eta ez geunden elkarrekin, argitik ilunera bitarteko tartea egiten ari zen bion artean. Handik urruti nahi nuen, baina ez nuen alde egiteko kemenik, ez nekien nola libratu amaraun likatsu hartatik. Elsbeth galtzeko beldurrak lotzen ninduen.
2008
‎Hori pentsatu izan dut neure burua aurrez aurre ikusi dudan bakoitzean. Itxura oneko gizona nintzen, emakume askok gustagarritzat ere har nintzaketen, baina ez nuen aurpegian ezaugarri erabakigarririk, ez nuen azalean nortasun irmo baten zantzurik, ez istorio eder batzuen aztarnarik edo ezbehar deitoragarrien arrastorik, eta indefinizio horrek nintzen baino ahulagoa bihurtzen ninduen.
‎Ezpainak minberaturik zituen, handituta. Bere begirada galduak eta ilaje nahasiak emakume gautiar merke baten itxura ematen zioten, baina ez nuen, hala ere, Natalie hain benetakoa eta, azken batean, hain ederra inoiz ikusi. Lotzen gintuen hitzarmena albo batera utziz, inoiz ez bezala maite nuela eta beti nuela esan nion.
‎Eman itzultzeko agindua, eta eduki argitaratzeko gertu, nik abisua ematerakoâ?. ... Parisa itzuli, geografia atlasa hartu eta Gulag izeneko artxipelago baten bila hasi nintzen, eranskinetan, Siberiako mapetan, baina ez nuen, noski, ezer aurkitu. Geografoei galdetu, eta ezer ere ez.
‎1997 «Debutantearen ilusioa. Dena izugarria zen, baina ez nuen asko iraun, etxera joan behar izan bainuen lepauztaia hautsita. Pena horixe daukat, mendira iritsi baino lehen etxera itzuli behar izan nuela».
‎«Beste eskaintza batzuk ere izan ditut, baina ez nuen Euskal Herritik irten nahi», adierazi du
2009
‎Geroago Parisera joan nintzen antzerkia ikasteko estakuruarekin nire buruan. Baina ez nuen nehor ezagutzen, ez nuen daturik, eta uste nuen aski zela Parisera joatea bertan gauza horiek atzemateko. Gauza batzuk atzeman nituen, bai, presentatu nintzen leku batzuetan, eta onartua izan nintzen ere.
‎Denak, tripulazioa osatzen zutenak izan ezik? Niri, hasieran, harrigarri xamarra egin zitzaidan, ezen ez bainekien bidaia hirugarren adinekoentzat soil soilik zenik?, baina ez nuen ezer txarrik sumatu, egia esan behar badut, esan zuen Hamarrek, pentsakor.
‎GERMAN. (irribarrez) Bale, bale, nahi duzun bezala, baina ez nuen asko uste horrela portatuko zinenik.
‎Saskibaloian jolasten azkar ikasi dut eta zorte handia izan dut. Lehenengo urtean, Gipuzkoako Selekzioan hartu ninduten baina ez nuen zorte gehiegi izan, ez bainuen ezagupen handirik. Aurten, Euskadiko Txapelketa irabazi ostean, ia zortea dugun Espainiakoan ere.
2010
‎pozik nengoen, atsegin leun baten uretan murgilduta, ez errege eta ez miserable, hutsaren baitan amiltzen garenean desagertzen baitira aldeak eta moldeak, marrak eta mugak; hala nengoen, bada, ezerezaren besoetan, bat batean atea zabaldu eta neska ezin lirainago bat jarri zitzaidanean aurrez aurre, kirol elastiko estu batekin, gimnasia egiteko asmotan edo: gustura eragingo nien nik orduan neure besoei mugimendutxo bat, ezerezaren besoetatik dama haren besoetarainokoa!; atez nahastuta edo, sartu ahala joan zen, egia esan, neska itxura eder hura, baina ez nuen, handik aurrera, bakerik izan, burua ezin loturik, toki askotara joaten baitzitzaidan, eta gauza asko izan nahi bainuen jada:
‎Gurasoek eta Heinrichek isilik entzuten zidaten?. Isilik badaude, nire hitzaren mende dauden seinale?, gogoratu zitzaidan, birikak puzten nabaritzen nituen bitartean?, eta lauzpabost segundoko eten hura egin nuenean ere isilik geratu ziren, nire birikak gero eta puztuagoak? Gero, amaren ikuspuntua neure egiten nuela, ateo ateotzat nuen ordurako neure burua, baina ez nuen ama mindu nahi?, aurrera jarraitu nuen: –Nola uste duzue, bada, egon nintzela, neure gizontasuna galdu ondoko lehenengo hilabeteetan?
‎Sua itzali eta gargabetu zitzaidan, bai, baina ez nuen atsedenik izan handik aurrera, txingarretatik noiznahi pizten eta berritzen baitzitzaidan sua, dantzaren gogoratze hutsak eta nire irrika ezkutuen haizeak eraginda; irudi platonikoei eutsi nahi izaten nien, baina arima berehala lerratzen zitzaidan gorputzaren eremuetara; eta, hala ere, bekatuaren itzala neure baitan igartzen nuen arren, bekatu egiten ari nintzelako sentipenak ez zidan mai... fraide bécquerzaleak, Bécquerren poesia niri ere erruz gustatzen zitzaidala jakin zuenean, idazlearen errimak oparitu baitzizkidan?
‎–Hor!?; eta jendeak esan zuen: . Ooo!?; eta nik begiratu, baina ez nuen ezer ikusi; gero mutilak esan zuen: –Hor, bai!?; eta jendeak esan zuen:
‎Sakonean, neuk ere banekien hori, baina ez nuen atzera egin nahi. Atzean etsipena baino ez nuen ikusten:
‎Lurrak dena irentsi izan balu bezala zen. Pixka bat atsekabetuago baina ez nuen amorerik eman, beti izan bainaiz burugogorra. Interneten bila hasi nintzen Ibanekin batera.
‎Korrikako zatiaren amaiera pixka bat gogorra eta luzea egin zitzaidan, baina ez nuen halako momentu txar txarrik pasatu. Lehenengoa zoazela ikusita, gauzak hobeto eramaten dira.
‎" Hor!"; eta jendeak esan zuen: " Ooo!"; eta nik begiratu, baina ez nuen ezer ikusi; gero mutilak esan zuen: " Hor, bai!"; eta jendeak esan zuen:
‎nintzenarekin —ez nintzenarekin, alegia, huts bat bainintzen eta ez bainintzen ezer— pozik nengoen, atsegin leun baten uretan murgilduta, ez errege eta ez miserable, hutsaren baitan amiltzen garenean desagertzen baitira aldeak eta moldeak, marrak eta mugak; hala nengoen, bada, ezerezaren besoetan, bat batean atea zabaldu eta neska ezin lirainago bat jarri zitzaidanean aurrez aurre, kirol elastiko estu batekin, gimnasia egiteko asmotan edo: gustura eragingo nien nik orduan neure besoei mugimendutxo bat, ezerezaren besoetatik dama haren besoetarainokoa!; atez nahastuta edo, sartu ahala joan zen, egia esan, neska itxura eder hura, baina ez nuen, handik aurrera, bakerik izan... burua ezin loturik, toki askotara joaten baitzitzaidan, eta gauza asko izan nahi bainuen jada: izan nahi nuen sartu zèn neska ederraren amorantea, izan nahi nuen haren aita, izan nahi nuen haren ama, izan nahi nuen neska bera —gogorra gero, mundu honetara behin jaio eta emakume baten azalpean sartzeko esperientziarik ez izatea! —, izan nahi nuen Botticelliren aingeru bat, izan nahi nuen apaiz langile bat, izan nahi nuen Ernesto Cardenal, izan nahi nuen... mundu guztia izan nahi nuen, monseñor Escrivá de Balaguer izan ezik!
‎Sua itzali eta gargabetu zitzaidan, bai, baina ez nuen atsedenik izan handik aurrera, txingarretatik noiznahi pizten eta berritzen baitzitzaidan sua, dantzaren gogoratze hutsak eta nire irrika ezkutuen haizeak eraginda; irudi platonikoei eutsi nahi izaten nien, baina arima berehala lerratzen zitzaidan gorputzaren eremuetara; eta, hala ere, bekatuaren itzala neure baitan igartzen nuen arren, bekatu egiten ari nintzelako sentipenak ez zidan mai...
‎Gurasoek eta Heinrichek isilik entzuten zidaten —‘Isilik badaude, nire hitzaren mende dauden seinale’, gogoratu zitzaidan, birikak puzten nabaritzen nituen bitartean—, eta lauzpabost segundoko eten hura egin nuenean ere isilik geratu ziren, nire birikak gero eta puztuagoak... Gero, amaren ikuspuntua neure egiten nuela —ateo ateotzat nuen ordurako neure burua, baina ez nuen ama mindu nahi—, aurrera jarraitu nuen: ‘Nola uste duzue, bada, egon nintzela, neure gizontasuna galdu ondoko lehenengo hilabeteetan?
‎Atxagari buruzko monografikoari eskaini zitzaion bosgarren zenbakia atera baino lehen Josuk artikulu bat eskatu zidan haren narraziogintzaz, baina ez nuen garaiz bukatu (hurrengo urtean aterako zen azken Oh! Euzkadin).
‎Irakaslegai asko ginelako, nire azterketa irakurtzeko data egun asko geroago egokitu zitzaidan. Baina ez nuen inoiz leituko, eguna iritsi baino lehenago bukatu nituelako katedrako oposizioak. Hauek Donostiako Zubiri institutuan egin behar ziren, Zurriolako hondartzaren aurrean (sasoi hartan askoz txikiagoa eta itsusiagoa).
‎Ez nuen erabakia gauzatzeko aukerarik izan. Hiru egun geroago, trenean gindoazela, polizia batek pistola batekin apuntatu zigun Trikuri eta bioi, eta nik kolpe bat eman nion eskumuturrean arma kentzeko, erreflexu hutsez, nire giharrek artean ez zekitelako, edo onartu ez zutelako, buruak pentsatu eta erabakitakoa; baina ez nuen, zorionez, poliziaren ekintza zapuztu. Eta izan nuen, geroago, zalantzarik, batez ere Trikuren garrasiak entzuten nituenean tortura geletan, eta Altzurukuko muinoan hartutako erabakia barregarria eta higuingarria begitandu zitzaidanean.
‎Eskertu nuen gelako berogailua piztuta egotea. Emaztea deitzea ahantzi zitzaidala ohartu nintzen, baina ez nuen adorerik. Eta, dena den, berandu zatekeen Donostian, beranduegi deitzeko.
2011
‎Negoziatzen saiatu nintzen, ea hipoteka luzatzen zidaten edo. Etxe berean geratzea alokairuan ere proposatu nien, baina ez nuen ezer lortu». Lehen hilabeteak ahal zuen moduan pasatu zituen.
‎Gabon gaua eta Urte berri egunaren ondorengo egun gogaikarri horietako batean telebista ipini eta hara non zegoen aipatu programa aspaldiko partez. Egiteko askoz hoberik ez nuenez egiatan, eduki banuen, baina ez nuen neke handiegirik behar izan neure burua engainatzeko eta adiskide batek noiz edo noiz programan agertutako kontuak aipatzen zizkidanez kartsu, saioa ikustea deliberatu nuen. Crear hoy las escuelas de mañana (Gaur sortu biharko eskolak) izena zuen eta etorkizuneko balizko eskolei ziharduten, gaur egungo Bartzelonako eskola hipermoderno bat ez dut izena aipatuko, aski propaganda egin baitzioten saioan oinarri hartuta.
‎Beste bandoko armadako errolda, beste bandoa, halaxe esaten dio hanka okerrak gureari? goitik behera miatua nuen aurreko batean, baina ez nuen deus ere topatu; horregatik, atzo, heriotza zigorren liburukotea mahairatu zidan funtzionarioak, aurkibide orokorreko aipamena horri zegokiola eta huraxe nuela ezer aurkitzeko azken aukera esanez.
‎Bihotza zabuka hasi zitzaidan. Orduak eman nitzakeen eleberri horri buruz hizketan, baina ez nuen solaskiderik inoiz aurkitu, eta, kolpetik, hondartza bete jenderen erdian aurkitzen nuen bat, neu eserita nengoen lekutik gertu. Nortasunaz, beste bat izan nahiaz, gizon emakumeen arteko harremanaz eta beste hainbat gairi buruz jarduteko antola daitekeen tresna literariorik borobilenetako bat zela iruditzen zitzaidan eleberria, ia ia ordulari suitzar batek bezala funtzionatzen zuena, metafora kaxkar bat erabiltzearren.
‎Birjiliok irudikatu zidan tramankulu hura gaztelaniazko, rueca? hitzarekin erlazionatu nuen beti, baina ez nuen inoiz euskarazko izenik entzun, agian ez nuelako argazkitan baino ikusi. Mojekin hitz egin eta bat lortzen saiatuko nintzela agindu nion, baina zertarako zen jakin beharra nuela, azalpenik eskatzen bazidaten edo.
‎Facebook ez hizketan aritu zait nik inoiz sartu ez naizela onartu diodanean, hitz bakoitza porro bat erretzeko nuen gogoaren katalizatzaile, baina ez nuen bat ere eginik, eta susmoa nuen berak ez zuela egiten jakingo. Zortzi urte nituenean katekesira zihoazela esaten zidatenean bezala:
‎KEVIN. Baietz, benetan, Imanol. Tipoa tabernatik botatzeko erabili nuen batea, baina ez nuen jotzeko asmorik. Besteak, berriz, labainkada eman zidan.
‎Pentsatzen dut baietz, baina ez nuen horrelako beharrik izan, eta ez dakit nola jokatuko nuen.
‎Eman nion baja nagusiari eta hartara emaztea eta neure burua zainduko nituen. Pasa ziren zortzi egunak, baina ez nuen aldaketarik sumatu eta espezialistarengana bidali ninduten. Erradiografia egin zidaten eta pleuresia nuela esan zidaten, eta ultzera bat, baina azken hori nik ere banekien.
‎Ezkerreko pareta ez da ikusten –erdian duen leihoa, bestea baino txikiagoa, izan ezik–, apalez betea baitzegoen eta apalak liburuz eta antzekoez. Nire lehen bulkada liburuak ikustera joatekoa izan zen, baina ez nuen hala egin eta gela erdian dagoen sofa chaise longue handian jesarri nintzen ehorzlearen gonbitari jaramon eginez.
2012
‎Irakaskuntzan arazoak zituzten ikasleekin ene lana errealitatean funtsatua ematea bilatzen nuen, ene ikasgaiak eguneroko beharretan oinarritzea. Arazo handiak zituzten nerabeak ziren, haiek motibatzeko herriko errealitatetik abiatu nahi nuen, baina ez nuen dokumentaziorik, ez gure historiari ez geografiari nondik heldu ere. Lauburu Elkartea aurkitu eta historia ezagutzeko egiten zuen ahaleginaz ohartu nintzen.
‎Zehaztasun horrekin, fosil osoaren TACa 900 sekzioren analisiz osatuta dago, eta analisi horietako bakoitzak 4 Mb-ko irudi bat sortu du. Makinak badu ahalmena sekzioen arteko distantzia 100 mikrakoa izateko beste; baina ez nuen zehaztasun horrekin egin, ordenagailuak zukeelako kudeatu datu kantitate hori.
‎Saiatu izan nintzela esango nuke, gertatu zitzaidanetik saiatu nintzen behin baino gehiagotan egoera hura errepikatzen, amestu nuena errepikatu zedin batez ere. Baina ez nuen inoiz lortu, eta ez dut jakiterik izan zerk eragin zuen nire aldarte hura. Ezin da nahita eragin, antza.
‎Maiatzak 4 Arrantzara joan nintzen, baina ez nuen harrapatu jatera ausartu nintzen arrainik, eta kirolaz aspertuta, alde egitera nindoanean, izurdekume bat harrapatu nuen. Soka mehe batekin arrantzarako hari luze bat egin nuen, baina ez nuen amurik. Halere, askotan harrapatzen nituen arrainak, jateko nahi nituen guztiak, eta eguzkitan jarri eta lehortu ondoren jaten nituen.
‎Itzalpea gutxi gorabehera beste bizitokiaren eta txalupa zegoen tokiaren erdibidean zegoenez gero, han geratzen nintzen lotan harantz joatean, askotan egiten bainizkion ikustaldiak txalupari, eta inguruko gauzak edo hari zegozkionak behar bezala uzten nituen beti. Batzuetan pixka bat irteten nintzen atsegin hartzeko, besterik gabe, baina ez nuen bidaldi arriskutsu gehiagorik nahi, ez nintzen kostaldetik harri ukaldi bat edo bi baino gehiago urruntzen, ur lasterrak, haizeak edo beste ezustekoren batek eramango ninduen ideiak beldurtu egiten baininduen. Baina, orduan, neure bizitzan agerraldi berri bat izan nuen.
Baina ez nuen ardura horietako bat ere behar, inork ez baitu zebitzari leial, maitagarri eta tolesgabeagorik izan Ostiral niretzat izan zena baino. Ez grinarik, ez setakeriarik edo asmo txarrik, erabat esanekoa eta mendekoa; haren sentipenak nirekiko, haur batek aitarekin dituenak bezalakoak ziren, eta esango nuke noiznahi bere bizia emango zukeela nirea salbatzeko.
‎Antzeman nionez gero eskopetari buruz zuen ezjakintasuna, une hori erabili nuen, hark ikusi gabe, arma berriz betetzeko, eta hurrengo aukerarako prest egoteko. Baina ez nuen horrelakorik izan; beraz, antxumea etxera eraman, gau berean larrutu, eta ahal izan nuen bezala zatitu nuen, eta horretarako nuen ontzi apropos batean haragi puska batzuk irakiten jarri edo egosi nituen, eta salda bikaina egin nuen. Pixka bat jan ondoren, nire zerbitzariari eskaini nion.
‎Zekien guztia esan zidan inolako tolesik gabe. Bere tankerako jendearen herrien izenak galdetu nizkion, baina ez nuen caribs beste izenik lortu, eta horrela erraz ulertu nion Karibe uharteak zirela haiek, gure mapetan Orinoco ibaiaren bokaletik Guianaraino eta harantzago Santa Martaraino iristen den Ameriketako lurraldean kokatzen dituztenak. Esan zidan ilargitik harantzago, ilargia sartzen zen lekutik harantzago esan nahi zuen?, eta beren herritik mendebalerantz izan behar zuen, nik bezala bizar zuria zuten gizonak bizi zirela, eta lehen aipatu dudan nire bibote handia seinalatu zuen; eta, haren hitzak erabilita, «gizonak asko» hil zituztela.
‎Baina berehala bihozgabetu nintzen, izan ere, hain izuak, arinak eta iheskorrak zirenez gero, munduko gauzarik zailena zen animalia horiengana hurbiltzea. Baina ez nuen horregatik amore eman, ez bainuen zalantzarik bat edo beste tirokatuko nuela, laster gertatu zen bezala, eta, haien gordelekuak aurkitu ondoren, era honetan egoten nintzen zelatan: konturatu nintzen ibarrean ikusten baninduten, goiko harkaitzetan zeudela, beldurtuta ihes egiten zutela ziztu bizian; baina ibarrean bazkatzen ari zirenean, ni harkaitzen gainean banengoen, ez ziren konturatzen han nengoela.
‎Adibidez, ezin izan nuen inoiz upel uztaidunik egin. Gurbil bat edo beste banuen, lehenago esan dudan bezala, baina ez nuen inoiz horrelakorik egitea lortu, lan horretan aste asko eman nituen arren. Ezin nituen bi muturrak lotu edo upel oholak elkartu, urari barruan eusteko moduan, beraz lan hori ere bertan behera utzi nuen.
‎Izan ere, ilundu bezain laster, gehienetan zazpiak aldera izaten zen?, oheratu beharra izaten nuen. Orduan, burura etorri zitzaidan Afrikako bidaldietan kandelak egiteko erabili nuen argizari puska, baina ez nuen horrelakorik. Konponbide bakarra nuen, ahuntzak hiltzean bilgorra atera eta gordetzea; eta harekin, eguzkitan egositako buztinezko platertxo batekin, eta iztupazko argi muki batekin, kandela bat egin nuen.
‎Haragi zati bat erre eta jan nuen. Nahiago nukeen egosi eta salda egin izan banu, baina ez nuen eltzerik.
‎Goi arduraren ahotsari entzungor egin nion, bihotz onez aukera eman zidanean bizi maila zoriontsua eta lasaia izateko. Baina ez nuen hori ulertu, eta ez nuen gurasoengandik bizimodu haren abantailarik antzematen ikasi. Nire erokeria zela eta, intzirika utzi nituen, eta orain ni ari naiz intziri egiten haren ondorioz.
‎Itsas hegazti bat edo bi bota nituen, baso antzararen antzekoak, eta etxera eraman nituen, baina ez nuen hegaztiak jateko gogo handirik, eta dortoka arrautzak jan nituen berriro, goxo goxoak gainera. Gau horretan, bezperan nire ustez on egin zidan sendagarria berriz hartu nuen, alegia, tabakoa beratzen edukitako rona, baina ez nuen aurrekoan adina edan, ez tabako hostorik xehatu, eta ezta burua ontzi gainean jarrita haren lurrina arnastu ere. Hala ere, hurrengo egunean, uztailaren 1ean, ez nintzen espero bezain ongi egon; izan ere, sukarraldiaren hotzikara aztarna txikiak izan bainituen, baina ez gehiegi.
‎Eta garbi erabaki nuen orduan, ikuskari haiek ez zirela nekromantzia eta aztikeria baizik. Baina ez nuen gogoeta hauekin jarraitzeko astirik izan, zeren eta zaldi zuri beltza etorri baitzen atera, eta hirugarren gelara berari jarraitzeko keinu egin zidan, non behor eder bat ikusi bainuen, potto eta pottokarekin batera kokoriko eserita lastozko zerrien gainean, artez eginak eta oso txukun eta garbi zeudenak.
‎Ezer ez nuen egun hartan aurkitu; baina biharamunean, arratsaldeko hirurak aldera, nire kontuen arabera Blefuscutik hogeita lau legoara nengoela, hego ekialderantz zihoan belaontzi bat ikusi nuen; ni ekialderantz nindoan. Deiadar egin nion, baina ez nuen erantzunik izan; edonola ere harengana hurbiltzen ari nintzela ohartu nintzen, baretzen ari baitzen haizea. Ahal nuen guztia nabigatu eta ordu erdi barru haiek ere ikusi ninduten; orduan beren ikurra jaso eta tiro bat egin zuten.
‎Ipotxak Erreginarenetik alde egin baino lehen, egun batean lorategietara jarraitu zigula gogoratzen dut eta, inudetxoak ni lurrean utzi ondoren, ipotxa eta biok elkarrekin geundelarik sagarrondo nano batzuen alboan, neure buru-argitasuna agertzeko ateraldi inozo bat egin behar izan nuen zuhaitzei eta berari buruzkoa, eta gertatu zen haien hizkuntzan ere bazuela zentzurik, gurean bezalaxe. Orduan, zital maltzur hark, aukera ederra ikusiz, haietako baten azpitik nindoanean, astindu egin zuen nire buru gainera, eta hala hamabi bat sagar, Bristoleko upel bat 48 bezain handia bakoitza, jausi zitzaidan belarri ondora; haietako batek bizkarrean jo ninduen makurtu nintzen batean eta muturrez aurrera bota lurrera, baina ez nuen beste minik hartu, eta ipotxari barkatu egin zioten nire erreguz, neuk zirikatu bainuen.
‎Babes Lerroko kosako bat neukan neure zerbitzura ordenantza gisa. Maleta ateratzeko eta zaldiak kotxetik askatzeko agindu, eta deika hasi nintzaion etxeko ugazabari, baina ez nuen erantzunik jaso; atea jo nuen, eta erantzunik ez... Zer gertatzen zen?
‎Nik salatu nuen. Izugarrizko mina eman zidan, baina ez nuen beste aukerarik.
‎asko sentitzen dut. Niretzat ere ez da erraza izan, baina ez nuen beste irtenbiderik?
‎" Zapuztuta badago, egotea dauka gau guztia izarren azpian, horrela ikasiko du". Gustura itzuliko nintzen, baina ez nuen nahi inork nire lepotik barre egiterik. Isil gordeka sukaldera joan, gazta eta ogia hartu eta ibai aldera joan nintzen ezkutatzera.
‎Harrotasun ukitu uhinak eroan ninduen Errobiren hegietan: herabea nintzen, baina ez nuen nehoiz aukerarik galdu, lana maite nuen, Pep Guardiolak Kataluniako parlamentuaren urrezko domina papoan dilindatu ziotenean, mailukatu zuena errepika nezakeen: estimo el meu ofici, l’adoro... egiaz lau bider begietsi nuen Barçako trebatzailearen mintzaldia TV3.cat gunean:
‎Ene baitaratzen hasia eta iduritzen ba norbeit ikusten nuela lanbroen artetik, bainan ez nuen ongi ikusten ez eta ere entzuten. Zure hankak antolatu dituen medikua ni naiz, Godel da ene izena. Nahi nuke ikusi, zer heinetan dituzun zure hankak.
2013
‎Madrildarra da, Madrilen gustura bizi ginen baina nik nahi nuen gure seme alabak euskaldunak izatea. Alaba nagusia txikia zenean saiatu nintzen Madrilen haur eskola euskalduna antolatzen baina ez nuen arrakastarik izan eta hona etorri ginen bizitzera. Harremanak ditugu hiri guztiekin, Iruñea, Gasteiz, Donostia… baina emazteak Bilbo aukeratu zuen oso ongi komunikatua dagoelako eta momentu horretan berpizten ari zen hiria zelako.
‎Nerea del Campok ia lau urte egin zituen bere erasotzailearekin, baina hasi eta hilabetera jasan zuen lehen eraso fisikoa: «Feminista nintzen, baina ez nuen oso ondo ulertzen gertatutakoa; beraz, biharamunean, Eibarko berdintasun teknikariarengana joan nintzen. Haren bulegotik irten nintzenean, ziur nengoen harremana utziko nuela.
‎–Jokatu nahi al duzu nirekin?? galdetzea pentsatu nuen, baina ez nuen esaldi hori ahotik atera; ez nuen beste inor ezagutu nahi, ez nengoen aldartean ezezagun baten galderei erantzuteko eta nire bizitzaren laburpena egiteko. Lagun berriak egiteko adin muga bat dagoela sinesten dut, hogeita hamar urte inguru.
‎Beste garai batzuk ziren, geure artean lubakiak egiten ematen genuen denbora. Geroago sartu nahi izan nuen erakundean, baina ez nuen probarik gainditu, esan nion.
‎Neskarekin hitz egiteko gai polita izan zitekeela bururatu zitzaidan, eskaintza benetan barregarriak proposatzera iritsi baitzen nik hainbeste maite nuen irlandar idazle hori. Baina ez nuen burutazio horiekin aurrera jarraitzeko astirik izan, bere poltsatxoan telefono mugikorra jotzen hasi baitzen.
‎Orduan erre zitekeen ostatu barnean, baina ni atera joan nintzen. Bertatik ikusi nuen motor susmagarri bat, baina ez nuen deus erran, ez nuelako aztoratu nahi inor. Jende pila zegoen bertan, 35 lagun inguru, eta horietan iheslari anitz.
‎Sartu nintzen etxean, baina ez nuen inor aurkitu, ez gurasorik ez anaiarik, eta frontoira joan nintzen, pilotan ari ziren mutil batzuen partidua ikustera. Ilundu arte gelditu nintzen han.
‎Poema bati zentzua eman ziezaiokeen deskubrimendu txiki bat iruditu zitzaidan, baina ez nuen poema osatu, eta apuntea jasotzen zuen orrialdea ahaztua gelditu zen. Hamabost urte geroago, Timothy Smith sarjentuaren hiletara nindoala, elurretan zebiltzan umeek zikoinarena bezalako inpresioa egin zidaten, eta nire burua, konexioa egindako zain mehea, poema bila hasi zen berriro.
‎Beste zeinahi egun hobeto zetorkidan, familia zela eta, baina ez nuen zalantzaka hasi nahi izan eta baiezkoa eman nion ostera.
‎Errespetua gizon honi!"... Hura zen erantzun zuzena, nire anaia zaharrenak hitzetik hortzera eman izango zukeena, baina ez nuen erreflexurik izan eta isilik geratu nintzen. Hala ere, erizaina ohartu egin zen nire haserreaz, eta gorritu egin zen.
‎Lehenbailehen etxera joan dinat esan nion neure buruari, inork ez nazan hain zikin eta hain kirats eta usain txarreko ikus. Baina ez nuen inolako aztarnarik edo usain arrastorik utzi nahi, badaezpada ere, eta baldin eta biharamunean ehiztariak zakurrekin saiatuz gero edo; horregatik, Kokoibaira jaitsi nintzen, uretan sartu eta errekaz erreka etorri etxeraino, bidenabar errekako uraz ahal adina garbituz.
‎Kategoriako bestondoa. Sukaldera joan nintzen, baina ez nuen deus hartzeko gogorik. Ama dendan lanean ari zen, eta deitu nion aspirina bat emateko.
‎Gezurra esan nuen baina ez nuen nahi.
Baina ez nuek bizitza osoa emango hori bakarrik entzuten.
2014
‎Nik begiratzen nion eguzkiak sekula argitzen ez duen amildegi baten hondoan datzan gizon bat goitik aztertuko litzatekeen bezala. Baina ez nuen denbora askorik berari eskaintzeko, zeren makinazainari laguntzen ari bainintzaion hondatutako zilindroak desmuntatzen, biela okertu bat zuzentzen eta horrelako gauzak egiten. Herdoila, karraskautsa, torloju, berno, giltza, mailu eta trinketezko nahas mahas beldurgarri baten erdian bizi nintzen, gorrotatzen ditudan gauzak, hain zuzen ere, horiekin ez bainaiz ondo moldatzen.
2015
‎Deklaratu zuen hurrengo polizia kontraesanean erori zen beste susmagarririk egon ote zen galdetzean: «Uste dut norbait identifikatu zela, baina ez nuen nik egin; ez dut gogoan».
‎Gela hutsik zegoen eta bero itogarria egiten zuen. Norbait etortzea nahi nuen, baina ez nuen ahoa zabaltzeko indarrik. Han gelditu nintzen, asmatu ezinik zer demontre egiten ari nintzen ohe hartan.
‎begira, gogoan dut, 79 amaieran, estatutuari buruzko erreferenduma egin zenean, gauzak xehe xehe ezagutzen ez banituen ere, ni baiezkoaren alde nengoela erabat; gutxi ala asko izan Espainiak emandakoa, zerbait izango zen, aurretik ezer ez geneukanentzat. Gainera, Euskadiko Ezkerrakoak ere alde zeuden, eta ni haien aldekoa izaki; banekien hor zegoela Herri Batasuna izeneko alderdia ere, baina ez nuen oso ondo ulertzen haien jarrera setatia, ezta haien izaeraren funtsa, denari eta denei ezetz esatea ez bazen. Hori zen nire pentsaera 79 inguruan; orain kontatzen ari naizen gertakariak izan zirenean, berriz, edo haien ondorioz agian, HBrekin zaletzen hasi nintzen.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia