|
2000
|
|
|
doinu leun errepikakor batek txorabiatuta zeukan gizasemea, hipnotizatuta. Hori suertea, pentsatu
|
nuen
neure kabutan, semeak txikitu berriak zituen aldizkariak lurretik jasotzen nituela. Inork ez gintuen deitzen, ordea, eta gizonari arretaz erreparatzeari lotu nintzaion, semearekikoak apur bat ahaztuz.
|
|
|
Egoerak, bada, ez zuen barne sosegurako laguntzen. Gaiztotzen ari zen giroa guztiz, eta kontzientzia osoa
|
nuen
neure burua ez zela mamukeria txatxuetan ari. Hura ez zen behialako nire paranoietako bat.
|
|
|
Ez al zen, baina, fisiognomia zientzia zuhur eta sistematiko bat? Berriz ere arriskutan jarri behar al
|
nuen
neure burua aspaldi hartan egin bezalaxe ondorioak ebazteko garaian. Gogora ekarri behar al nituen, atzera, orduan bizi izandako sofrikarioak?
|
|
|
Ez zegoen beste aukerarik: martiri gizagaixo baten modura aurkeztu behar
|
nuen
neure burua, niganako errukia sortarazi behar nuen bihotz gogor haiengan, eta handik etorriko zitzaidan salbazioa. Errukia bai noski, baina ez erruki mixerable baldarra, oinarri sendoekikoa baizik, jasoa, ongi argudiatua, erudizio puntu bat zuena.
|
|
|
Kandidok beste eskua zabaldu, eta zumearen haize fina entzun
|
nuen
neure mahaitik.
|
|
|
Nahiago
|
nuen
neure jolasarekin jarraitu, baina gogorregi sumatu nituen aitaren begiak. Bi edo hiru egun ziren ama etxetik falta zitzai  gula, eta garai hartan ezin nituen lotu amona  ren hil zoria eta amaren falta.
|
|
|
Hurrengo goizean, elizara joan behar izan genuen senide guztiek, eta garrantzi handikoa aurkitzen
|
nuen
neure burua, neure galtza eta seriotasun berrien barruan. Harrituta zeudela iruditzen zitzaidan kale ertzetik begira genituen haurrak, eta banekien neureganatuak nituela egun batzuetarako.
|
|
|
Komunean sartu, eta negar egin nuen. Mila margotako mehatxuak sor  tzen ziren nire buruan, eta, ispiluaren aurrean jarri nintzenean, ikusi
|
nuen
neure bizkar zauritua. Zaurituago nuen bihotza, halere.
|
|
|
Fantasmak iruditzen zitzaizkidan plastikozko poltsak zeramatzaten itzal luze haiek. Denak ari ziren etxeratzen nonbait, eta gero eta uharteago sumatzen
|
nuen
neure burua. Edozein unetan, komuneko aldetik, gizon ilunen bat irten, eta berarekin eramango ninduen.
|
|
|
Baina nire beldurrak ahotsa itotzen zuen, eta ez
|
nuen
neure ahotsik ere entzuten. Hondartzatik herri aldera zihoazen autoen motor hotsa.
|
|
|
Inguratu egin nintzaion. Hatz eraztunduna hartu
|
nuen
neure eskuetan. Bederatzi ideia gaizto kartzeleratu behar izan nituen.
|
|
|
" Eta apaiz izan nahi dut gainera", pentsatu
|
nuen
neure baitan.
|
|
|
Migel lo zegoen, eta jira-biraka sentitzen
|
nuen
neure burua. Ur irakinen lapiko nuen gorputza.
|
|
|
Nire bihotzaren taupadek isilarazten zuten Migelen negarra. Begiak zabaldu nituenean, ez nuen ez Migelik, ez Zapelik ikusi; harri bat
|
nuen
neure oinpean, handia zen, ez pentsa, eta makurku nintzen, egoerak bustita nengoen eta, zer arraio!, bizitza lasai bat izan duk, Anjel, Migelek bereganatu hau, eta aska itzazue elkarrekiko korapiloak.
|
|
|
Bitartean, beldur aleak laztantzen zituzten nire hatzek, eta gustura esango nukeen nahiago nuela sukaldean jolasean ibili, baina izebaren begiak ikusten nituen beti. Nigan ipiniak zeudela iruditzen zitzaidan, eta, gainera, gizon  tzat jo nahi
|
nuen
neure burua, eta nahiago nuen gizatasunaren gurdian sartu. Baita munduko haize guztien sorgin hotsak entzun behar banituen ere!
|
|
|
Usain hartan frijitu behar ote
|
nuen
neure jakinduria?
|
|
|
Aurreko urteetan Astarraingo ikasle guztiekin arnegatu zen bezala arnegatuko zen nirekin ere maisua, bere burua konpromisu hartan ez nahastearren. Atze  rritar aurkitzen
|
nuen
neure burua. Irtenak irten, atea nire atzean itxi bezain laster jakin nuen zer gertatuko zitzaidan.
|
|
|
" Gainerako hegaztiak baino lehenago elkartzen dira Afrikan negua igarotzera joateko", entzun nion ikusle harrituetako bati. Eta uda hasiberri hartan nik negu minaren hotza nabaritu
|
nuen
neure baitan, eta bakardadearen hotzikara.
|
|
|
Hala gauzak, sukaldeko bakardadean otorduak egiten nituen istant bakanetan, Polikarporen antzera garbigailuari tinko begiratu, eta bertara sartzeko gogoa etortzen zitzaidan: garbikari trinkoa eta leunkaria franko ipini, aparailua martxan jarri, eta barnera sartu nahi izaten nuen; ordubete inguruan erotu den zaldiko maldiko baten gisara ibili ondoren, azkenean handik oroitzapen mingarrien eta gezurren zama eta zikinkeriarik gabe irteten imajinatzen
|
nuen
neure burua, garbi eta fresko; eta gero, balkoian esekia, haizearekin lehortzen. Baina Dabidek egiaz tiro egin zidanetik, lohi sentitzen nintzen, eta lirdingatsu, eta batzuetan bihotza taupada batean hasten zitzaidan eta zait, garbigailua zentrifugatzen hasten denean bezala.
|
|
2001
|
|
|
Hona, ni ere harritzen hasia bainauzue, zerk harritzen nauen gehien eztabaida honetan guztian. Arantzazurako lanak prestatzeko hautatu zuten batzordea (eta ni bestek hautatu ninduen, ez
|
nuen
neure burua hautatu eta, egia esan behar baldin badut, nahiago nuen hautatu izan ez baninduten), betelan gisa, batasunerako balio zezakeen eredu baten  zenbait ezaugarri nagusi markatzen hasi zen, besteak âgehienakâ beste baterako utziaz. Eskubide osoa du nornahik eredu horren akatsak eta aldrebeskeriak (bai baititu, dudarik gabe) erakusteko, eredua erabat baztertzeko eta arbuiatzeko ere bai.
|
|
|
Behin eta berriz esana dut ez nintzela neure gogoz sartu saltsa horretan, besteren eskez eta bestek bortxaturik baizik. Ongi baino hobekiago bainekien, batere atsegin ez zitzaidan erantzunbeharra biz  karreratzeaz gainera, nolako lokatzetan sartzen
|
nuen
neure burua.
|
|
|
Agertu dudan iritzia ez da neurea, auzi horretaz ni baino lehenago arduratu diren hizkuntzalari guztiena baizik. Besterena
|
nuen
neuregana. Gainera erderak, berrikuntza baten bidez diodan bidenabar, zuberotarren sei bokalak ditu.
|
|
2002
|
|
|
Arnasa hartzen nuen, eta haize hozkirria barruraino sartzen zitzaidan biriketan. Aldi  berean, nire alboetatik pasatzen zen jendeari begiratzen nion, baina ez
|
nuen
neure begirada jasoko zuenik antzematen. Izan ere egun hartan handik ez zebilen eskola umerik, baizik gizonezko mordo bat, batzuk binaka edo hirunaka, bestetzuk bakarka ibilian zihoazenak.
|
|
|
Bezperako eszena gorpurik gabe ikusteak zer inpresio egingo zidan jakin nahi nuen batetik. Bestalde, neure baitatik zerbait ari zitzaidan haserre ea zergatik segi  tzen
|
nuen
neure burua zigortzen, ea noiz utzi behar nion hain ume portatzeari, kalte besterik ez zidala egiten eta.
|
|
|
Mahaian eseri, eta halako arrotz sentsazio batez jarri nintzen argazkiari begira, gorpu  tzera egokitzen ez zaizun soineko handi itsusi batez publikoaren aurrean pianoa jotzen baino deserosoago. Irreala iruditzen zitzaidan hura guztia, ez zedila egia izan erregutzen
|
nuen
neure baitan, baina hantxe jarraitzen zuen argazkiak. Eta argazkian neu ageri nin  tzen.
|
|
|
" Bai, aita, hitz egingo dut, baina institutura joango naiz, berdin berdin zait eta zer diozuen", esan
|
nuen
neure kautan.
|
|
|
Kaka!, madarikatu
|
nuen
neure burua, erremediorik ez zuen zerbait konpontzen saiatzeagatik.
|
|
|
bezalako espresioak. Zerbait egingo zuen!, onartzen
|
nuen
neuk ere besterik gabe. Orduan?
|
|
|
Ispiluko huraxe izaten jarraitzen dut, ezpain eta begi ertzetako zimurrak gora-behera. Gau hartan, ordea, zahartuta ikusi
|
nuen
neure burua. Beldurtu egin nintzen neure zahar itxura ikusita, eta, orain barrea eragiten badit ere, hara zer egin nuen izuak eraginda:
|
|
|
Aita baino sasoi eskasagokoa izango zen, apika, baina dena zuen zain eta gihar, dena zen gordin. Berrogeita bost bat urte, erabaki
|
nuen
neure baitan, aitaren adina egotziz hildakoari.
|
|
|
Nik neuk egin
|
nuen
neure lanbroa,
|
|
|
Baina hori nire arazoa denez, ez nintzen harritu Rubio irakaslearen liburuan pasarte hau aurkitu nuenean, jende askok, nik ez bezala, ingelesa oso ongi menderatzen baitu: " Ingelesa nola hala ezagutzen nuen, baina hara non tesiaren ingelesezko bertsioa gorpuzterakoan, ez gutxitan, erraztasun handiagoz aurkitzen nuen ingelesez neure gustuko adierazpide egokia ezi ez ongi menperatzen ei
|
nuen
neure klaseetako euskaraz. Paradoxa horrek aski tribulatu ninduen aldi luzexka batez" (76.orr.).
|
|
2003
|
|
|
" Trenean lana, kanpoan afana". Baina egun hartan ez nenbilen lanean, bai, eta halaxe zuritu ahal izan
|
nuen
neure burua.
|
|
|
beharbada gizonei sua hurbildu, eta gero haize ematen dieten emakume horien antzekoa zen. Hori ere pentsatu
|
nuen
neure burua doi bat zuritzearren, nire zapu  tzaldia doi bat arintzearren. Eta apurtua nuen nire urrezko araua etorri zitzaidan gogora:
|
|
|
" Espainiako itzulia" Â lasterketa berriro ere Euskal Herrira ekarriko genuela ozen iragarriz. Motorrean joaten imajinatzen
|
nuen
neure burua. Dotore.
|
|
|
Haren bizkar pekotsutik urrezko tximak barreiaturik, haragi eta hezur ezin politago haiek, Â aldakak eta bikini gorriaren barneko bekatu eremua, muino apal sendoak. Ikusi egiten
|
nuen
neure burua bizkarra, ipurdia, izterrak musukatuz...
|
|
|
Akelarrean seguruena; bikiek, beraiekin kafe hartzera joateko, herrira(" kafia" eta" herrira" ulertu nien). Ez neukala gogorik; egia esan, ez
|
nuen
neure burua ikusten bikien koadrilarekin: ezagut bitza bakoitzak bere mugak.
|
|
|
Maldizioka jardun eta gero (pentsamenduaz), erabat norabiderik gabe aurkitu
|
nuen
neure burua, belztasun bete betean.
|
|
2005
|
|
|
Eta ez da, bada, ozenki irakurtzen hasi, nire lotsagarri, keinuak eginez eta ahotsa behartuz, nik idatzitakoa barregarri utzi nahirik! Galdua ikusi
|
nuen
neure burua; morroi desatsegina zen Julio, baina ez hori bakarrik; edozein txikikeriagatik hartzen zuen ume bat begitan, eta nabarmen uzten zuen besteen aurrean. Aldiak izaten zituen, aldartearen arabera; bufoiren bat behar zuenean, bere miztoko pozoi guztia hari sartzeko, aski zuen edozein aitzakia.
|
|
|
Nik bestetik heldu nion. " Harrapatuko gaitiztek, oraingoan harrapatuko gaitiztek", egiten
|
nuen
neurekiko; jendeak eskola aldera egin zuen, eta hango komunetan eta eskaileretan aienatu ziren, baina hura arratoi zulo hutsa zen. Ez zegoen hara joaterik, oina lakioan ipintzea zen-eta.
|
|
|
Huraxe nahi
|
nuen
neuk ere, kosta ahala kosta, baina ez nekien nola har zezakeen amak.
|
|
|
Ez nekien Adelarenak eta Juliorenak aurrera jarraitzen zuenetz, baina jarraituko zuela pentsatzen
|
nuen
neurekiko. Adelak hondar gainean eraikia zuen eraikin gotorraren alde hark kezkatu egiten ninduen; ez nuen ulertzen zer arraio ikusten zion Julio txepel hari, inguruan iraultzaile lerden askoak edukita, eta haietako asko Adelaz nabarmen gustaturik, gustatzeko moduko emakume pertxenta zen eta; hala ere, susmoa nuen Julioz gain beste askorekin ere ibiltzen ote zen nire maistra, zeren pixkana haren izaeraren alderdi ezezagun bat ari bainintzen ezagutzen:
|
|
|
Anak, orduan, esan zigun ezen, denok batera ez baginen salaketa jartzera joaten, bera bakarrik joango zela, hura ez zegoela jasaterik, morroi hura norbaitek geldiarazi behar zuela, zoritxarren bat gertatu baino lehen(" Marrok ekarri du lehendik ere zoritxarrik, Ana", egin
|
nuen
neure kabutan). Denok hurrengo egunean ertzainen kuartelera joatekotan geratu ginen.
|
|
|
" Baita zera ere; zergatik ez bizitza guztia?", egin
|
nuen
neure artean; haluzinaturik nengoen. Lehenbailehen zerbait asmatu beharra neukan erokeria hura guztia geratzeko.
|
|
2006
|
|
|
Jai egun batzuk eskatu nituen lanean. Ondo baino hobeto apaindu
|
nuen
neure burua, praka gris serio batzuk jantzita. Lore sorta bat hartu nuen drugstoretik, gardenia ebaki berriak.
|
|
|
Ea nondik aterako nuen bizitzeko, ez bainintzen ezertan lan egiteko gauza. Kale kantoian ikusten
|
nuen
neure burua, eskean, edanda, arropa zarpailduekin, zikin, kiratsez..., iragana galduta eta etorkizunik gabe, esan ohi den bezala. Ez nuen ordutegi finko bat.
|
|
|
Eta jakin ezazu: zeugandik hartu
|
nuen
neure kabuz egiten ditudan lanak zizelkatzeko metodoa. Eta metodo horren arabera egin dut leihoa  ren beste aldean azaltzen naizen tailua.
|
|
|
Neuk ere ezetz erantsi nion, gutxiago ez izateko. Inoiz ez
|
nuen
neure kabuz hausnartu gai hartaz. Amorratu egin nintzen:
|
|
|
Zerbitzariaren atzean ispilu handi bat zegoen. Arretaz aztertu
|
nuen
neure burua. Nekatu itxurak zaharrago egiten ninduen, baina ni nintzen.
|
|
|
Ez, ez
|
nuen
neure burua ikusten zaku bat ikatzez bete, biz  karrean hartu eta hiriaren beste muturrera eramaten, batean eta bestean halako kalea non zegoen galdezka ibili eta gero. Ez nuen neure burua egiteko hartan jarri nahi.
|
|
|
Ez, ez nuen neure burua ikusten zaku bat ikatzez bete, biz  karrean hartu eta hiriaren beste muturrera eramaten, batean eta bestean halako kalea non zegoen galdezka ibili eta gero. Ez
|
nuen
neure burua egiteko hartan jarri nahi. Ezta ordubetez ere.
|
|
|
Bada, Angelok egindako odolaren aipamen hark ez zidan ez kontrako ez aldeko erreakziorik eragin. Hutsalaren hurrengo hutsa sentitu
|
nuen
neure barruan, horixe, besterik ez.
|
|
|
Amorrarazita nengoen, neure buruari atsedenik eman ezinik. Zoriak baztertua nindukanez, neuk aurkitu
|
nuen
neure zoria, neure neurrikoa. Eta txarrenean ere, ez nintzen une hartan nintzena baino zorigaiztokoagoa izango.
|
|
|
Kopetari kopeta jarri ginen. Izerditan zeukan berea, nik hotz hotz sentitzen
|
nuen
neurea. Hankak elkarrengandik apartatu eta orekari eusteko modua bilatu nuen.
|
|
|
Botikariarekin pentsatzen egin nuen ia meza osoa. Zer uste dute?, esaten
|
nuen
neuretzat, badagoela beren odol zikina garbitzeko modurik. Amona Erikak askotan esaten zuen:
|
|
|
Nahitaezko bihurtzea. Nik ez bainuen Hermannik gabe onik izaten, horixe lortu behar
|
nuen
neuk ere, berak ere senti zezala nirekin egoteko premia. Horretarako, ordea, neure buruaz ahaztu eta lagunaren ona bilatu behar nuen; edo haren adiskidetasuna gorde ororen gainetik.
|
|
|
Hezibide zintzoak gurasoen ahuldadeekin eskuzabala izan behar dela agindu arren, egoera batzuetan ez da zuzena borondate ona erakustea, zuritzen
|
nuen
neure burua. Ez, ezin nuen itsuarena egin etxean ikusten nuenaren aurrean:
|
|
|
Egunsentiak gela zeharo argitu aurretik bukatzen nituen ariketak. Ur hotza erabiltzen
|
nuen
neure garbiketarako. Baita hotz gordin gordineko goiz albetan eta leihoak izotz geruza lodi batek estalita zeuden egunetan ere.
|
|
|
Koska bat zen, behintzat, begi bistakoa: Triestera iritsi nintzenetik, gero eta gehiagotan behartzen
|
nuen
neure burua zer zen normala eta zer ez bereiztera. Alemanian ez bezala, Triesten guztiz naturaltzat zeuzkaten kausa jakinik gabeko bat bateko aldarte aldaketak, haserre handirik eragiten ez zituzten elkarren arteko txantxa eta zirtoak, bizitzeko aisetasuna, kalean etengabe entzuten ziren jende baztertuen bakarrizketak, eta baita dirudunak ziruditen oso ondo jantzienak ere?.
|
|
|
Alditxartuta utzi ninduen eszenak, eta kalera irten nintzen gela ezagutzeko betarik hartu gabe. Umbertok emandako aholkua gogoan, ez hadi gehiegi ibili kalean, ez hadi gehiegi ibili kalean, entzuten
|
nuen
neure baitan?, batere jenderik ez zebilen kale estu bateko taberna ziztrin batean sartu nintzen denbora pasa.
|
|
|
Ez nuen atzera begiratu nahi, ez nintzen etorkizuna irudikatzeko gauza. Bizirik hago behintzat, bizirik hago, errepikatzen
|
nuen
neure burua kontsolatzeko.
|
|
|
Halaxe adierazi nion Müller jaunari. Eta erantsi
|
nuen
neu harritu ninduen deliberamenduz:
|
|
|
nondik ateratzen nituen adorea eta deliberamendua. Barre egin
|
nuen
neure baitan, nire kementsu planta bere fruituak ematen ari zelako. Konturatuta nengoen eleberri eta film askotan heroiak izuti hutsak izaten direla beren barneko bizitzan; beraz, aktore onen lantzat jo behar dira haien balentriak.
|
|
|
Ibilera klandestinoen usadioa. Laster ikasiko
|
nuen
neuk ere berdintsu mintzatzen. Müller jaunak lepoa pixka bat luzatuta entzuten zituen Anghiosen jarraibideak:
|
|
|
Ez dut uste. Bestela ezagutuko
|
nuen
neure burua. Okerragoa da inor ez dudala ezagutzen.
|
|
2008
|
|
|
hemen ez du inoiz guztiz kentzen, udaberri betea iritsi arte?. Egun batean, harriturik, hasieran ez nintzen ohartu?, Mikel Urdangarinen balada bat ahapeka abesten harrapatu
|
nuen
neure burua. Agian eragina izan zuen aspaldiko partez amarekin eduki nuen telefono elkarrizketak.
|
|
|
(Eta orduan, gizabanako argituok, zergatik ez hautsi Jainkoa?; beste pausotxo bat emanez, zergatik ez jarri Jainkoaren beraren gainetik?; esazue: gurasoak ez ezik, neu izatea ere neuk aukeratu nuen; Jainkoak ez zuen aukeratu jainko izatea, baina nik aukeratu
|
nuen
neu izatea).
|
|
2009
|
|
|
Eta zuk, Sara, baietz baietz zenion, zorion malkoak isuriz, eta ni orduan espirituak hartua sentitu, eta, harrigarriki, lurretik hamar bat zentimetrora aireratu nintzen; ni hala ikusirik, santoia aurrean belaunikatu zitzaidan eta buruaz lurra joka hasi, maisu deika niri, eta zu zeu ere maisu deika..., Namaste, Namaste," Zure baitako jainkoa agurtzen dut", Namaste, Namaste" nire barruko alderik jainkozkoenak zure barruko alderik jainkozkoena bedeinkatzen du", Namaste, Namaste," Unibertso osoa zeure baitan duzun leku horri, ohore", Namaste, Namaste... baina ez zenuen ezertxo ere ulertu, une hartako liluraren mende erori besterik ez, zeren, handik urte batzuetara, zu zeu izan nahi zenuela esaten hasi baitzinen, ni neu izan nahi dut, Ananda, ez al duzu ulertzen, esaten duzun hori guztia ederra da, baina ni neu izan nahi dut, ezin naiz ibili bizitza osoan zure atzetik, txakurtxo bat bezala, neure erabakiak hartu nahi ditut, nahiz eta akatsak egin, horixe esan zenidan, Sara, eta bihotza erdiratu zenidan, ez al zara konturatzen nire indar guztiak zugan duela sorburu, zure maitasuna eta leialtasuna dituela abiapuntu, baina ez, zu zeu izan nahi zenuen kosta ahala kosta, zeure itsumenean iraun nahi zenuen eta inkontziente erkidearen mende jarraitu, ez zenuen ezertxo ere ulertu, Sara, hutsaren mende utzi ninduzun, akabo zure maitasuna; horixe maite zintudala, Ananda, eta maite zaitut oraindik ere, baina ni neu izan nahi dut, eta zinezko maitasuna eskaini zuri; hori al da benetan maitatzea, Sara, traizio egitea, leialtasuna zikintzea, gizakiak lur honetan asma dezakeen asmorik eder eta gorenetakoa zapuztea, kosmosak agindu digun betebeharra pikutara botatzea, baina oraindik ere garaiz gaude gauzak bideratzeko, oraindik ere hazi garbi bat ernal dezakegu, hutsetik abiatu berriro, elur aratzetik, gure orbanik izango ez duten umeak ekarri, berek egin dezaten gu zure itsumenagatik egiteko gauza izan ez garena, zergatik ez zinen nire besoetara etorri, Sara, fedez eta eskuzabalik; zu zara ulertzen ez duena, Ananda, ni neu izan nahi dudala, ostia, ergela zara ala; halaxe hitz egin zenidan, Sara, emagaldu batek bezala, zure etsipena eta desoreka niri leporatuz, biraoka, mari purtzil baten antzera, bazenekien zer nolako mina egiten zidaten zure hitz zatarrek, irainek baino areago, zure kabendiosek arima erdibitzen zidaten, izan ere elurra bezain aratz mintzatu behar du arraza berriak; zer arraza eta zer ostia, Ananda, zergatik ezin gara pertsona normalak bezala bizi, kaka eginez eta gaixotuz eta buruko minak jasanez eta arazoak konponduz, beste guztiak bezala, santua zarela uste duzu ala, jainkoa zarela, ba hara, gorotz hutsa zara, zintzoarena egiten duen kakati bat, bai, badakit, ahalmenak dituzu, lebitatzeko gai zara, baina hori fakir askok egiten dute, eta eskizofreniko batzuek ere bai, meditazioan orduak eta orduak irauteko gai zara, larruazalean iltzeak sartu eta odolik ez isurtzeko ahalmena duzu, baina barru barrutik fatxa hutsa zara, sadiko ustel bat, eta masoka kaka bat batez ere; horrela hitz egiten zenidan bakoitzean, Sara, zeure onetik aterata, minez hilko nintzela uste nuen, zergatik, zergatik, ez al zenuen ikusten loto lore garbi garbiak ari zitzaizkidala loratzen gorputzaren zazpi chakra irekietan, eta zuk gorotza bota behar gainera, aldi berean zeure burua ere zipriztinduz. Meditazioetan, halere, neure burua baretzea lortzen nuen, eta barru barrutik onartzen
|
nuen
neure karma, eta zurea ere bai, Sara, aszetikaren bidez garbituz, dena barruratuz, baita zure irainak ere, jarraitu, aurrera egin, garbitu, araztu... baina etsitzeko zorian ere egon nintzen, hain baitzen astuna gainera botatzen zenidan zama ezkorra; zer zama ezkor eta zer potro, Ananda, garbia izatea ez da ergela izatea, ulertzen; ergela ni, hori ez, Sara, dena erakutsi dizut, dontzeila xalo ezja... Kafka begetariano bai baina ezkor eta etsiaren hitzak irakurri, zibilizazioaren porrotaren irudi galgarri den hori irentsi; nolatan egin zenidan hori, Sara, espazioa eta denbora zeure esku jartzen ari nintzen aro berean; egia da, Ananda, dena zuri zor dizut, jantzita daramatzadan kuleroak barne, zure hatz trebeei esker sentitu dudan orgasmo bakoitza barne:
|
|
|
Irailaren lehenengo astean amaitu nituen ordura artean programatu zizkidaten kimioterapia saioak. Apurka apurka indarberrituta edo aurkitu
|
nuen
neure gorputza eta eskola haietara joaten hasi nintzen urrian, ikasturtearen hasiera hasieratik. Mirenek ez dit eskolarik eman, Arantza eta Roberto izan ditut nire maisu maistrak.
|
|
|
Lekuari adi adi igaro zen, pausoa apurren bat mantsotuz, autobusetik nirekin batera jaitsi zen andrea. Neuk ere moteldu egin
|
nuen
neure martxa, haren ondora ez ailegatzeagatik. Telebistatik eta esan zutenez, polizia bat eta ETAko bat izan ziren elkar hil zutenak han aste bat lehenago.
|
|
|
Bueltan bueltan, berriro jo nuen zeure kalera. Beste bost minutu gehiago itxarongo nizula konbentzitu
|
nuen
neure burua. Petrilaren atzeko aldera joan nintzen ostera ere.
|
|
|
Horretan ari nintzela, logura etorri zitzaidan. Begiak itxi nituen une batez;" total, beste bost minutugatik", esan
|
nuen
neure kolkorako. Ondo etorri zitzaidan lo sumustuan eman nuen une hura, indarberrituta iratzarri bainintzen.
|
|
|
Behetik zebiltzan enbarkazioak; polito ari omen ziren arraina harrapatzen eta honaino etorri beharrean komenigarriagoa zitzaien Kantabria eta Asturiaseko portuetara sartzea arraina saltzera. Ardura bat gutxiago, ba, pentsatu
|
nuen
neure barruan telefonoa eskegitakoan. Plantxa egiten hasi nintzen; ez arropa asko neukalako, gaueroko usadioa jarraitzeagatik edo baino.
|
|
|
Zuen itxurei erreparatu nienean, alferrik galduta zeundetela ere pentsatu nuen. Buelta eman, eta aurrera jarraitu
|
nuen
neure bidean. Nire lehenengo ardura ezaguna zitzaidan kaleren bat aurkitzea izan zen; ez zitzaidan lar kostatu eraikinari buelta erdia eman eta gero.
|
|
|
Horregatik edo, arratsalderik gehiena zeurekin pasatzen dut, papertxook idazten ibiltzen naizelako siesta ostetik gauera artean, neure martxan, bake bakean, inork molestatu gabe. On egin zidan bidaia lotan emateak; indarberrituta sentitu
|
nuen
neure burua Bilbora sartzen ari ginela iratzarri nintzenean. Eskerrak sasoiz iratzarri nintzen, gain gainean baitzen tarteko geltokia.
|
|
|
Neurean murgilduta nindoan batetik, eta bestetik" agur, Teresa"," agur, Teresa"... esaten hasi zitzaizkidan artean; ematen zuen herriko ezagun guztiok genbiltzala kale berberetatik une berean. Halako batean Mila ikusi
|
nuen
neure barru zetorrela espaloi beretik. Itxura ona neukala esanez agurtu ninduen.
|
|
|
Zure bizilekutik irten eta hamar pauso eman baino lehen, kale garbitzaile bat etorri zen. Nik aurrerantz jarraitu
|
nuen
neure bidean, ahalik eta astiroen nolanahi ere. Bost pausorik behin, gelditu egiten nintzen, buruari buelta emanez kale garbitzailea zertan ari zen ikusteko.
|
|
|
Gero, zure bizilekutik irten zen bere lanarekin jarraitzeko. Nik, orduan, lasaiago geratu nintzela, bizkortu egin
|
nuen
neure pausoa. Nire bizkortasuna, hala ere, ez zen malabarak egiten zituen pailazoa ikusi nuen lekuan aurkituriko barraskiloarena baino handiagoa.
|
|
|
Zure portaera ikusita, salduta aurkitzen
|
nuen
neure burua; ez nekien nola jokatu behar nuen zurekin. Institutura deitzea otu zitzaidan, tutorearekin hitzordua egiteko.
|
|
|
Olatuen zarata entzuten hasi nintzen. Nekearen nekeaz edo urduritasunagatik, zorabiatzeko zorian barrundatu
|
nuen
neure burua. Izerditan hoztuta nengoela konturatu nintzen.
|
|
|
Ez dakit une hartan zerk galarazi zidan herri guztian entzun ahal izango zen moduko aurpegikoa ematea zuri; zein gustura utziko nizkizun markatuta nire bost atzamarrak zure masailean neure indar guztiekin. Salduta aurkitu
|
nuen
neure burua. Estropezu egin, eta behegainera jausi nintzen.
|
|
|
Nik sinetsi beharra nuen, Milaren berba haiek entzun ostean, azkenengo horregatik ere bazeukala aitak Rick en antzik. Orain konturatzen naiz zein erraz kontsolatzen
|
nuen
neure burua; beharrizanak hartara eramanda, seguruenik. Eta ez zen izango lehenago ezer ikusi gabe nengoelako.
|
|
|
Disimulatzen ahalegindu nintzen. Ezin
|
nuen
neure burua sosegatu. Ez dakit ezer igarriko zidan.
|
|
|
Ba, mazedoniatara eroritako intxaurra bezala sentitzen nintzen ni une hartan, leku arrotz hartan, bakarrik, jende ezezagunaren artean. Beste egoera batean zirti zarta egingo nuen egin beharrekoa, koplatan ibili gabe; orduko hartan, berriz, galduta sentitzen
|
nuen
neure burua... Gauzak, diren bezala.
|
|
|
Beraz, tigrea. Hortxe bizitzarako hain garrantzitsua den autokontzeptuaren sorlekua, pentsatu
|
nuen
neure baitan. Hortxe, hitzekin egositako saltsa, bizitza guztian barrutik elikatuko gaituena.
|
|
|
Konfirmatu egin
|
nuen
neure artean: emakumeei boterearen hizkuntza ostu zaie.
|
|
|
Kopatxo bat zerbitzatu nion lagunari. Beste kopa bat bete
|
nuen
neuretzat.
|
|
2010
|
|
|
Ekin
|
nuen
neure kabia.
|
|
|
–Sara Xianekin ari nintzen pentsatzen. Bedaiopeko lana atera zenean, iluminazio gisako zerbait izan nuen, lan berriak beste zerbait ekarriko zidala esaten zidan abisu bat jaso
|
nuen
neure barrutik.
|
|
|
Eszitazio puntuak salto egin zidan eta egoera hari beste eszenario bat bilatu behar geniola ikusi nuen garbi. Botilan gelditzen zen ardo hondarra edalontzietan isuri eta topa egiteko luzatu
|
nuen
neurea.
|
|
|
Teresa eta Sara Xianekin ikusten
|
nuen
neure burua etengabe. Ezagutzen ez nuen haur hura eskutik helduta nenbilen kalez kale, jolastokiz jolastoki, neure panpina bihurtuta.
|
|
|
ez naiz sekula neroni joan" tenporen" anuntzio edo pregoirik eskaintzera eta bozgorailuetan saltzera. Grafiti irratsaiotik otsail erdialdera deitu zidatenez eta hartara prestatu nintzenez, beste behin arriskatu
|
nuen
neure baitan ikusten nuena. Eta, tenporez jardun eta gero, programatuta ez zegoen honako galdera hau jaulki zidaten:
|
|
2011
|
|
|
Laugarren hilabetean, inoiz baino kilometro gehiago egin nituen: 625; eta saio bakoitzeko 31 Maratoia 9 aste barru izango zen eta nahiko prestatuta ikusten
|
nuen
neure burua erronkari behar bezala aurre egiteko.
|
|
|
Bakarrik geunden eta lotsatiak ginen. Hurbildu zitzaidan eta une hartantxe tarratada bat sentitu
|
nuen
neure atorraren bizkarraldean. Blusa mehe horietako bat neukan parpailazko goialdea zuena, garai hartako modaren arabera.
|
|
|
Baina etsipenak etsipen, batzuetan oso prest ikusten
|
nuen
neure burua baita nire biografia pertsonala sakrifikatzeko ere: klandestinitateak, Saturno erraldoi baten gisa, guztiz irensten ditu bertan dabiltzanak.
|
|
|
Obra ikusten ari ginela, ondoan sentitzen zintudan, eta nik une askotan neure burua imajinatu nuen Carmen Sotillo protagonistaren tokian. Hark Mario senar hil berriari esaten dizkionen ordez nik zuri neureak esateko parada baliatzen
|
nuen
neure baitan. Gorputzaldi txarra jarri zidan burutik pasatu zitzaidanak:
|
|
|
Umiliagarria zen izorratzen gintuenarengana joatea, baina ez zitzaigun beste biderik bururatzen. Pozten nau erabaki hark, baina ozpintxartu egiten nau Neskaren etxean egin
|
nuen
neure kabutako kalkulu miserableak. Beraz, hauxe egia:
|
|
|
Zainak susmo beltza eman zidan. Barra atzetik atera eta kalera egin
|
nuen
neuk ere. Kaleko atea ireki eta eskutrapuarekin eskuak lehortzen ari nintzela, bi kolpe entzun nituen, lehor lehorrak, bat bateko haizeak ate bat ixten duenean bezalako bi zartako.
|
|
|
Ezin ukatuko dut: neuk imajinatutako bilera hartan egon izan banintz, taldekide haien ore bera gizenduko
|
nuen
neuk ere. Ez, ez nuen zalantzan jarriko, ezta kritikatuko ere salatariari merezitakoa emateko proposamena.
|
|
|
Ene eginkizunetako bat lantegi aurreko kale zatia garbitzea izaten zen. Goizean, beharrean hasi aurretik, eta iluntzean, beharra amaituta, birritan betetzen
|
nuen
neure eginkizuna. Eta ondo egin beharra zegoen.
|