|
2000
|
|
|
Eta aitari behatu, eta irriz ikusi
|
nuen
hura ere, baita hats hartzen ere, barren barrendik, iparreko hodei beltz heldu berriak hegotik ihesi balihoaz bezala, ekaitza lehertu aitzin. Eta erran zuen:
|
|
|
Izan ere, gertatua gertatu ondoren, osaba Joanikotekin egon nahi nuen, laguntza eske... zeren, neure buruari erraiten nion arren ezen lasai egon behar nuela, ez bainengoen lasai... kontzientzian har bat piztu balitzait bezala, horzkaka eta ausikika ari zitzaidana eta erraiten zidana ezen neure burua engainatzen ari nintzela, zeren estali nahi bainuen anaiaren aurkako mendekua eginbehar eta obligazino moral iduriko baten desenkusarekin... Eta, neure engainamenduaren baliatzeko, behar nuen, guztiz ere, osabaren hitza, hitz hark erran ziezadan ezen zuzen jokatu nuela; eta behar
|
nuen
haren boza, harraren mututzeko eta isilarazteko; eta behar nuen, finean, haren aprobazionea, eta, beraz, haren iritzia ene aldekoa izaitea, edo, aldekoa ez bazen ere, nik neure alde ipintzea eta makurraraztea, nola pisuak balantza. Baina osaba konbentzitzeko gai ote nintzen eta ene argumentuak hain pisuak ote ziren?
|
|
|
Eta hala joan ziren gauzak, ezin hobekiago, harik eta egun batean ohartu nintzen arte ezen zure aitak ez zidala ohi bezala kasu egiten, enekin zegoen arren enekin ez balego bezala. Eta egun batean morroi bat jarri
|
nuen
haren barrandan... eta morroiak Ubarnerat egin zuen aitaren gibeletik, eta ikusi zuena ikusi zuen, pentsa dezakezu zer... Eta hark min izugarria eman zidan, eta mina handitzen eta handitzen hasi zitzaidan...
|
|
|
Eta erran eta egin... zeren biharamunean deitu bainion jaun administratzaileari eta manatu ezen konpli zezala ene manua. Hitzik gabe utzi
|
nuen
hura, jakina...! " Bihar etzi baino hobe", erran nion," zeren, zenbatenaz lehenago akabatu zeure trabailua eta zenbatenaz isilago, hainbatenaz berretu eta emendatuko baitzaizu, harengatik dagokizun ordaina" —eta, barrendik hats hartzen zuela, amak eratxiki zuen—:
|
|
|
Eta bertze egun batean, nola baitzen astronomian ere jakintsu, Carlos de Sigüenza y Góngora mexikarraren Manifiesto filosófico contra los cometas liburu publikatu berriaz aritu zitzaidan; eta, liburuak erakusten zituèn teoriak agertzen zizkidala, nola oroitu nintzen ni osaba Joanikotez, eta nola imajinatu
|
nuen
haren boza: " Aspaldi erran nian nik hori!"
|
|
|
Ez, jaun André, ez
|
nuen
harekin deus ere egin, zeren promes egin bainion Jain koari ezen ez nuela bortz sei urtetan emaztekirik hartuko, eta epe hura ez zen artean konplitu, eta zeren bertze asmo batzuk bainerabiltzan nik istant haietan, hagitzez ere inportantagoak eta hil edo bizikoagoak.
|
|
|
Eta, haien izaiteaz denaz bezainbatean ere, berdintsu eta orobatsu gertatzen zitzaidan, zeren atsegin bainituen biak ere, arras diferentak ziren arren: osaba Joanikot urduria zen, eta laket
|
nuen
haren urduritasuna; jaun Marcel baketsua zen, eta laket nuen haren bakea, osaba Joanikoten urduritasuna bezainbat.
|
|
|
Eta, haien izaiteaz denaz bezainbatean ere, berdintsu eta orobatsu gertatzen zitzaidan, zeren atsegin bainituen biak ere, arras diferentak ziren arren: osaba Joanikot urduria zen, eta laket nuen haren urduritasuna; jaun Marcel baketsua zen, eta laket
|
nuen
haren bakea, osaba Joanikoten urduritasuna bezainbat.
|
|
|
Zeren eta, jainkosa baten idurirat, helezina eta haustezina zirudienak bazuen, itxura batean, ahulezi puntu bat eta ahulgune bat —beldurra baino beldurgarriagoa zena!, haren hitzetan—, eta ahulgune hartarik hauts zitekeen haren mundu ustez sendoa, enea edo osaba Joanikotena bezalaxe eta nornahirena bezalaxe. Eta nola sentitu
|
nuen
harenganat hurbiltzeko gogoa eta ene besoekin babestekoa eta musu emaitekoa...! Eta nola sentitu nuen istant batez ezen hura zela ene ama, eta ez nuela haren ausentzia ene amaorde Felisaren presentziaz bete ahal izanen handik aitzina, nola bete ahal izan bainuen ordu arte, zeren eta ama jainkosa bat izan baitzitekeen, baina jainkosa hauskor bat, eta jainkosaren ahuleziak eta haren hauskortasunak erakartzen ninduten erremediorik gabe!
|
|
|
Eta nik gogo ezin gaixtoagoz ikusten
|
nuen
hura, zeren ez bainuen atsegin, eta zeren ezin bainuen deus ere egin... eta zeren buruan bainuen Antonio Ibarbia... eta buruan nuen, halaber, Joxe Aberasturi, eta buruan nerabilen orduko nola laxa nitzakeen neure bi lagunak eta nola egin genezakeen hirurok ihes.
|
|
|
Eta ohetik jaiki eta belauniko paratzen nintzen, aitak erregalatu zidan gurutzearen aitzinean, zeina gure gelako hormatik esekirik baikenuen, otoitz egiteko. Eta, gela barrengo iluntasunean, behatzen nuen anaiaren oherat, eta amets gozotan igartzen
|
nuen
hura beti ere, ni hartzen ninduen oinazezko mundu hartarik kanpoan.
|
|
|
Izan ere, bagenituen sagarrondo lerdenak, eta haien artean bazegoen bat, sagarrondo izaiteko izugarri handia zena eta errege sagarrik onenak emaiten zituena. Eta sagar haien artean beti egoiten zen bat, bertzeak baino erregeago zena, eta, noiz eta pentsatzen bainuen ezen sagar hura enetzat izan zitekeela, zeren Mattin baino arinagoa bainintzen, albotik adituko
|
nuen
haren boza:
|
|
|
Eta osaba izaiten nuen buruan, eta idurikatzen
|
nuen
haren sufrimendua ziegetako pareta lohi lodien artean, eta pentsamendu haiekin sufritzen nuen nik ere.
|
|
|
Imajinatu nituen osabak hartu behar zituen ehun azoteak, imajinatu
|
nuen
haren desterrua... eta, neure pazientziaren eta neure pairuaren ontzia beterik sumatzen nuela, sorpresarena etorri zitzaidan, zeren sorpresa hark ere, zetorren lekutik zetorrela, ezin iragar zezakeen gauza onik, eta, hala, sorpresa hura ontzia gainezka ipintzen zuèn ur xorta balitz bezala, eta odola sutan jartzen zitzaidala, erran nion amari, koleran sarturik eta errai erraietarik:...
|
|
|
Etxean ediren
|
nuen
hura, uroski!
|
|
|
Zain txarrak jota, haren deiaren esperoan egon nintzen asteburuan eta hurrengo astearen hasieran. Kasik astebete iragan arte ez
|
nuen
haren berririk izan. Aitzakia, izebaren eritasuna eta heriotza, sinesgarria zen, baina haren urduritasuna zerbait gehiagoren markatzat hartu nuen, zer ote zen asmatzeko gauza ez banintzen ere.
|
|
|
Zetazko zapi denboraz kanpoko batek inguratzen zion lepoa, eta ilajea —nirea baino usuagoa, adinak adin— gibelaldera orraztua zuen eta gogortzailez oratua. Neskatan nahi eta okerreko tokira iritsitako dibortziatu berri dotore ustearen irudi biribila, pentsatuko
|
nuen
haren egoera zibilaren berri ez banu.
|
|
|
Gogoko izan
|
nuen
haren mazelak odol ukaldiak jota ikustea.
|
|
|
Begi bat itxita bereizi
|
nuen
haren bizar ezohikoz egin gabea, haren ile berri harrotua, haren txandal nabarra. Gisa horretan apaindua, eskuko pistolak eite sasikoa erantsiko ziokeen, haurrendako filme kaskar bateko" gaiztoarena", uste ez banu gutienez behin erabilia zuela.
|
|
|
Denbora puska batean Potzoloren aho betea bilakatu zen nire ikusmira. Bertze zigarro bat piztu
|
nuen
hark azpila galletaz husten zuen bitartean.
|
|
|
Niregandik pare bat metrora egonda ere, garbi aditzen ahal
|
nuen
haren urrin gazi gaztea.
|
|
|
Kazetarisaren bularralde oparoa barik, Manuel Sarasa Gonzalezek, goitizenez" Manolo Potzolo", keinu apal batekin agurtu ninduen bere betaurreko beltzen atzetik. Ez bat ez bi egin
|
nuen
haren ondora.
|
|
|
Ez naiz inoiz haurkoi izan. Oraino aita amenean bizi nintzen, arreba Marixak, burutan hartzen dituen langintza orotan bezain lehiatsu, seme alabak munduratzeari eman ziolarik, eta, orduan ere, bide malkartsua
|
nuen
haren sabeleko fruitu negartien ikuspegian osaba berri bati omen dagozkion lilura eta zirrara agertzea. Duela zortzi urte, Kristinari emalegeak eten eta, farmaziatik itzulirik, haurra nahi zuela jakinarazi zidanean, kasik konortea galtzeraino zorabiatu nintzen.
|
|
|
—Popi eta Lolarenak ere berak marrazten ditu? —lehen aldiz juntatu ginenetik interes miko bat sumatu
|
nuen
haren begitartean.
|
|
|
Berak sarrarazi ninduen igogailuan, berak zanpatu goititzeko botoia. Barne hartan berraurkitu
|
nuen
haren bular alderako bidea. Zerura nindoan berriz, gogo nahiz gorputz.
|
|
|
Isabel Sanjoseren sinadura aurkitu berria nuen hainbertze asaldatu ninduen albistearen azpian. Ozenki irakurri
|
nuen
haren izenburu bukaezina. Etxeko marka.
|
|
|
Ez
|
nuen
haren paperean begiratu behar. Banekien ARTXIBOA izkiriatu berria zuela.
|
|
|
Lauso artean, lo egin ondoko katuaren irudi asea sumatu
|
nuen
haren begitartean.
|
|
|
Ttipik ni hautatu ninduen porru jiraren segida emaile. Ordainean, botila laga
|
nuen
haren esku meharretan. Bi xurgada jo nizkion, motz, eta Charlyri pasatzeko imintzioa egin nuen.
|
|
2001
|
|
|
Ezin
|
nuen
hura jasan. Laga bakean, oihukatu nion, askatu besoa.
|
|
2002
|
|
|
Hura izorratzeko. Ez
|
nuen
haren berririk izan denbora puska batean. Halako batean, beste behin deitu zidan.
|
|
|
ehizakia, beraz, ez zen uso bat, tximeleta bat baizik, orain bide batetik eta orain kontrakotik ibiliko zitzaidana. Eta arma bakarra
|
nuen
hura harrapatzeko: pazientzia, pazientzia eta pazientzia.
|
|
|
Behin sartu nion ziria Hipokratesi, baina gehiegizkotzat iritzi nion berriro sartzeari. Lagun zaharra bainuen mediku greziarra, eta ez
|
nuen
haren adiskidetasunik galdu nahi. Ondorioz, Sarari zegokion hurrengo pausoa ere ematea.
|
|
|
itzuli egin nahi nuen, itzuli besterik ez, Sararekin egoteko. Itzultzean, ordea –gaueko 10ak izango ziren–, ez
|
nuen
hura etxean aurkitu. Karmeleri deitu nion telefonoz.
|
|
|
Bai, don Nestorrek ene ama salbatu zuen, baina nik ez bost urteko haur hura. Eta ezin
|
nuen
haren irudia burutik baztertu, ezta haren amarena ere. Eta, Altzako kaskotik elurrak hartutako zerumugako mendi-kate luzea ezin ederrago agertu zitzaidan arren –Aiako Harria eta Bianditz, Mandoegi eta Leuneta, Oindi eta Adarra, Txindoki eta Aizkorri, Ernio eta Gazume, Gorbeia eta Izarraitz–, porrot sentsazio handi batek hartu ninduen.
|
|
|
Haien artean nabarmen egin zitzaizkidan Pantxikeren irri karkarak. Alboan nuen, eta zer emozioa sentitu
|
nuen
hura horrela ikustean! Ongi merezia zuen, bai, pozaldia!
|
|
|
Ez
|
nuen
haren erabakia onartu. Esan nion:
|
|
2003
|
|
|
Neure ikasle zela ezagutu nuen lehenik eta geroztik ez
|
nuen
haren berririk izan harik eta nobela bat idatzia zuela-eta aurkezpenerako deitu zidaten arte. Harri eta zur geratu nintzen.
|
|
|
Egun batez, hori bai, izu pixka batekin ohartu nintzen neska arrastoak desagertzen ari zirela Monikarengan. Bera baino lehenago esnatu nintzen goiz hartan begira egon nintzaion luzaz, eta ez
|
nuen
haren aurpegian lehen gupidatu eta babes ematera bultzatzen ninduen ume trazarik aurkitu. Ezpainen lerro lizunean, sudur hegalak astinduz arnasa hartzeko modu egarberan edo burukoari atxikitzeko era gutiziatsuan ohartu nintzen emakumea gailendu zitzaiola erabat neskari.
|
|
|
Pozik bete nuen agindua. Eta pozik hartu
|
nuen
haren eskupekoa: bi errealeko txanpon zuloduna.
|
|
|
Hala ere, bihotzean eraman dut geroztik Agurtzane, eta nire idazle harrotasunean zirika aritu zait haren historia. 2003 honen hasieran berriro jo
|
nuen
harengana, Egunkaria ren itxiera eta bertako arduradunen atxiloketa gertatu berritan, hain zuzen ere. Bere paperak atzera utziko al zizkidan galdetu nion, nondik nora kontatu asmatu nahian ari nintzela eta.
|
|
2004
|
|
|
Seguruena, bera Israelen zegoelako. Nik Palestinarako bidea hartu behar nuen eta egoera horretan ez
|
nuen
harekin enkontru bat eduki nahi. Jadanik hasita nengoen bi herrialdeen banaketa egiten; ordura arte Nathan eta niretzat ez zen existitzen Palestina, Israel baizik.
|
|
|
Orduan izeba Intisarri deitu nion, ea berak ezer zekien. Zortea izan nuen, lortu
|
nuen
harekin hitz egitea. Eta jakin ere bai amona non zegoen:
|
|
|
Agian bai, baina ez ninduen ezagutuko, buruzapia neramalako. Eta berriro aldarrikatu
|
nuen
haren izena.
|
|
|
Haren begiak, begi tristeak, nire begi galdetzaileekin gurutzatu ziren. Une hartan izua nabaritu
|
nuen
haren aurpegian, baina, berriz ere, aurrera egin zuen. Eta nik ere, ahal izan nuen neurrian, aurrera egin nuen gero eta larriago.
|
|
|
Inoiz esan bai, institutuan genbiltzala, berari Israelera joatea gustatuko litzaiokeela. Orduan jakin
|
nuen
haren gurasoak juduak zirena. Orduan azaldu nion nik ere, nire aita amak palestinarrak zirena.
|
|
|
Horregatik ez didazu deus ere zor. Nik ere oso gustura egin
|
nuen
hura. Niretzat ere polita izan zen zu bezalako neska bat besoetan hartu eta egin nuena egitea.
|
|
|
Frantziak eta Ingalaterrak Francoren erregimena onartu zuten ofizialki. Kolpe latza hartu
|
nuen
hura entzunda. Zantzu guztien arabera, gerra bukatzear zegoen Espainian, eta koldar haiek irabazleen alde egiten zuten.
|
|
|
–Tira, Iruñean nintzelarik ere banuen nazi mugimenduaren berri. Eta aberritik urrun banengoen ere, sentitzen
|
nuen
haren dei ahaltsua. Izan ere, zail zen ideia haiek erakargarri ez gertatzea ni bezalako soldadu ohi bati.
|
|
|
Dar dar batean nengoela ohartu nintzen. Ezin nuen sinetsi begien aitzinean
|
nuen
hura.
|
|
|
Baina izan, bazen. Eta ezin
|
nuen
hura saihestu edo ahanzten saiatu, zeren, azaltzen zenean, sentimendu hark indarkeriara jotzen baitzuen.
|
|
|
Oker nengoen, O. jaunak berriro egin baitzuen atzera –denborarekin ongi ohitu behar izan
|
nuen
haren jarrera hartara, aurrera atzera, atzera aurrera–, arestian ihes egindako galderari aurre eginez:
|
|
|
Asteazkenean, entrenamendutik itzultzean, ez
|
nuen
haren etxean argirik ikusi. Ezta ostiralean ere.
|
|
|
Filofoklesen kasua kontatuko dut. Sansen –Errealaren bigarren taldean– egindako garaian ezagutu
|
nuen
hura: jubenila nintzen arren Sansekoekin entrenatzen eta jokatzen nuèn garaian, zehatzago esanda.
|
|
|
Ai, zenbatetan amestu izan nuen neska harekin ezkontzen nintzela, eta hantxe
|
nuen
hura, bai, neure ondoan!
|
|
2005
|
|
|
Eskatzen zidana egin nuen. Pistola zekarren gizona dilisten bezeroa zen, baina berehala igarri
|
nuen
hura gehiegizkoa zela bederatzi eurogatik; beste zerbait egon behar zuen.
|
|
|
–Ander nire laguna zen eta asko sentitu
|
nuen
haren heriotza –bi pauso eman zituen aurrera eta ukabilarekin bere bularrean jo zuen indartsu. Errebolberraren keinu batez berriro atzera egiteko agindu nion, eta berak, une batez pentsatu ondoren, atzera egin zuen eta apalago hitz egiten hasi zen– Azuak Anderri bere aseguru etxeko lokala eskaini zionean bere alaba bortxatu zuen putakumea garbitzeagatik...
|
|
|
Begira gelditu zitzaidan, gero ispilu txiki baten gainean marratan zegoen irin antzekoa aluminiozko paperean bildu eta ezer esan gabe alde egin zuen. Ez zen gehiago agertu eta ez
|
nuen
haren berririk izan, hildakoarena suertatu zen arte.
|
|
|
Arrebak begiratu egin zidan, eta beldurra irakurri
|
nuen
haren begietan.
|
|
|
Izugarri gustatzen zitzaidan. Urrutitik espiatzen
|
nuen
haren ilea, Trueno Kapitainaren Ingridenarena bezalakoa, gorria eta luzea. Manga komikietako Mei ere ekartzen zidan burura:
|
|
|
Bion artekoa txarto zihoala ezin esan bazen ere, hotz topatzen nuen neska, edo zinez hotza zen agian, artean ezagutzen ari nintzen eta ez nekien ondo nola funtzionatzen zuen. Hala eta guztiz ere, ez
|
nuen
haren aurrean agerian geratu nahi.
|
|
|
Ez
|
nuen
hura amaitzerik nahi. Komikietan orrialde oso batez adierazten dituzte horrelako gertakizun bereziak, edo hiru, lau, bost orritan!
|
|
|
Baina egin egin behar nuen, Kixmiri agindu nion. Garbi ikusten
|
nuen
hura, baita Kixmik maite ninduela ere, nintzen bezala maite ninduela! Orein zaurituaren ondoan aitortu zidan, han, errepide erdian, elur azpian.
|
|
2006
|
|
|
Sarri gertatu izan zait (ia gehienetan) idatzitako abestiak entzuterakoan arrotzak nabaritu izan ditudala. Hasieran banekien gutxi gorabehera zer nahi nuen esan, baina gero esan nahi
|
nuen
hura eskuetatik joan egin zait; labur gelditu nintzela iruditzen zait, edo hitzak gehiegi puztu nituela, edo gauzapen poetikoan huts egin nuela. Edo anpua izan nintzela; baldarra ere bai agian.
|
|
|
–Aitonaren etxean aurkitu
|
nuen
haren helbidea –eta kontu hari buruzko galderak saihesteagatik, berehala erantsi zuen–: Gainera, ushebti hori zeukan etxean.
|
|
|
–Nortasun agiri zahar bat besterik ez. Baina, ez dakit, pentsatu
|
nuen
haren familiak nahiko zuela...
|
|
|
Geppert zen auto horretan kiskali zena. Epailearen agindua lortu
|
nuen
haren ahaide bati analisia egiteko. Ez zen gauza handirik geratu gorputik.
|
|
|
Orduan egin nuenaz askotan pentsatu dut. Egia esan, ez dakit nolatan egin nuen egin
|
nuen
hura. Bi aldiz pentsatuz gero ez dut uste egingo nuenik, baina orduan ez nengoen ez bi aldiz ez behin pentsatzeko ere.
|
|
|
Su pindar bat ikusi
|
nuen
haren begiradan, eta une batez beldur izan nintzen ordotsak urrixari erasoko ote zion, basurdeak bere eskularru finak erantziko ote zituen. Baina ez:
|
|
|
Aukera polita
|
nuen
hura betiko bukatzeko, aukera bikaina. Haserrerik gabe, oihurik eta negarrik gabe:
|
|
|
Ez da harritzekoa: aitatxi harrotuak balantza ekarrarazi zuen Garrüzeko harakinarenetik, eta sei libera eta erdi egin
|
nuen
haren gainean. Jainkoari eta emaginari eskerrak, ene lehen heriotza egiteko zenbait urtez egon nuen oraino, eta amak ere parada izanen zuen berriz ere amatzeko.
|
|
|
Hura esposatu eta ni dorrera aldatuz geroztik lehen baino gutiagotan suertatzen ginen elkarrekin. Oroimenean atxikitzen
|
nuen
haren larru-azalaren ikuspegi iheskorra, argi hasteetan, ganbera hartan berean atzartzen nintzenean.
|
|
|
Portaera horrek eskandalua pizten zuen nigan, eta ez
|
nuen
hura gordetzen. Horretaz ederki egiten zuten irri gazteluko armagizonek.
|
|
|
Normandoa, berriz, lasterka abiatu zen bere kotaren bila. Larru onduan egina zen, burdinazko uztairik gabe, eta buruan kaskoa bezain handi
|
nuen
hura soinean lotua. Deus ez baino hobe bai, bederen.
|
|
|
Bihotza estuturik egin
|
nuen
harengana, asmatu ezinik zergatik merezi nuen oraingoan errieta. Etxeko aziendategitik heldu nintzen, sabela hustetik.
|
|
|
Medikua lekutu bezain sarri sartu zen Diana ganberan. Justu justu izana
|
nuen
haren liburua esku artean hartzeko denbora.
|
|
|
Hori egin zitzaidan deigarriena, Katalinak irriaren berririk ez zuela ondorioztatu bainuen harekin Maulen izan bitartean. Beso bat luzatu
|
nuen
harengana. Ez zuen nire eskua atxikitzeko keinurik egin.
|
|
|
Isilik gelditu nintzaion. Une hartan, herra baizik ez
|
nuen
harendako. Gero Katalina sartu zen.
|
|
|
Ezpata altxatu eta indar guztiz zafratu nuen atea. Zenbait hazbete landatu nuen zur barnean, baina kolpe gogorragoa
|
nuen
hura eraisteko. Seinale bat iduri, nire bortz lagunek beren pikekin ekin zieten etxeko paretei, arramantza batean, klaska eta klaska.
|
|
|
Lehengo eguneko pistola utzi zuen nire eskuetan. Ez
|
nuen
haren oroitzapen onik: tiro egitean, gorputz osoa dardarika uzten zidan gibel kolpeak.
|
|
|
Buru ukaldi batez agurtu nuen. Kanpainak ez gintuen adiskidetu, baina ikasia
|
nuen
haren ondoan egoten garai bateko gorrotoak barnean irakin gabe.
|
|
|
Carvallok aurrera atzera batzuk egin zituen zaldian, bridetatik tira egin eta irrintzia eginaraziz. Nik ez
|
nuen
hura ulertu: arriskua saihesteko isiltasuna behar genuen unean, irrintzia eginarazi zion zaldiari.
|
|
|
–Herenegun, kartolei tira egin eta gurdiaren zoruko ohola altxatu zitzaidan, ustekabean. Hori ez nizun esan, Bernat, baina han zegoen zure liburuxka –barrua husteko aukera
|
nuen
hura, amorrua kanporatzekoa– Oihal koloretsua ere ikusi dut. Gogoratzen?
|
|
|
–Eskerrik asko –esan zuen, katagorria baino arinago altxatuz. Besarkatu egin ninduen, eta berotasuna nabaritu
|
nuen
haren gorputzean, eskuetan ohi zuena baino gartsuagoa– Berandu da, goazen!
|
|
|
Aurpegia goratu zuenean, orban beltz bat ikusi
|
nuen
haren begiradan, ez beste ezer.
|
|
2007
|
|
|
Niri, izan ere, ez zitzaidan ezer gertatzen, Elisari baizik. Hark Diputazioko funtzionario bat zuen senargai, eta nik ez nekien nor zen, nik ez
|
nuen
haren arrastorik batere. Areago, nik ez nekien nire almibarrezko melokotoiak senargairik bazuenik ere.
|
|
2008
|
|
|
nuke esan zergatik egin
|
nuen
hura. Hasieran sena besterik ez zen izan; baina behin esku artean eduki nuenean, eta ikusi tenkatuta zegoela, jakin mina gaina hartzen hasi zitzaion beste guztiari, eta kabinako leihotik begirada bat ematea erabaki nuen.
|
|
|
–Hara, kito orain, esan zuen itsuak?; eta hura esanda libratu egin ninduen, eta, iaiotasun eta arintasun sinestezinez, salatik ospa egin eta kamiora atera zen. Artean mugitu ezin nintzela, txapaka txapaka urruntzen entzun
|
nuen
haren makila.
|
|
|
Azkenetan zeuden lehengo su handiaren txingarrak, eta hain argitasun apala eta eskasa ematen zuten non berehala konprenitu bainuen zergatik nahi zuten zuzia konspiratzaile haiek. Oholesiraino jaisten zen maldaren erdialdean zeuden denak, taldean bilduta; batek argiari eusten zion; beste bat belauniko zegoen gainerako guztien erdian, eta labana zabaldu baten xafla ikusi
|
nuen
haren eskuan kolore aldakorrez distiraka, zuziaren eta ilargiaren argitan. Beste guztiak pixka bat makurtuta zeuden, erdikoaren maniobrei begira edo.
|
|
|
Goizean etxetik atera baino lehen irakurri nuen beste behin ibilbideari eta nire eginbeharrei buruzko txostena. Aurreko egunetan pare bat aldiz egina
|
nuen
haren etxe ataritik unibertsitaterainoko bidea, gosaldua nuen kafetegian, ezagutuak nituen ordezkapen goiz horretan agurtuko nituen aurpegiak, bizkarrean joaz diosala egingo zidaten lankideak. Horrek guztiak ez zidan buruhausterik eragiten.
|
|
|
Garibaldik eta biok elkarri begiratu genion. Ez
|
nuen
haren aurpegian sentimendu jakin baten adierazpenik irakurri. Gizakiari eta munduari buruzko konprentsioa eta eroapena adieraz zitzakeen, baina baita nazka, etsipena eta nekea ere.
|
|
|
Aitaren erantzuna ez zen edonolakoa izan. Ez
|
nuen
haren onespenik jaso. Aitzitik, kontakizun baten bitartez erantzun zidan.
|
|
2009
|
|
|
Leonek ez zuen ezer esan. Baina amorrua ikusi
|
nuen
haren begietan.
|
|
|
Aitonak begietara begiratu zidan. Arnasestuka ari zen eta amorrua ikusi
|
nuen
haren begietan. Amorrua, leihotik behera botatzen utzi ez niolako.
|
|
|
Ba aurkitu nuen. Armentia zuen izena eta orrialde horietan aurkitu
|
nuen
haren telefonoa. Bigarren eskukoa zirudien trajea jantzita agertu zen polizia etxearen aurrean.
|
|
|
Trago baten zain egongo zen akaso, tabako beltza eta hizketaldi luzea egunsentira arte. Ez
|
nuen
haren desioa betetzeko inongo ahaleginik egin. Nire ahotik, oraindik, ongietorri hitzik ez.
|
|
|
Film mutu bat. Begiratzen nion eta ez
|
nuen
haren irudiari soinurik jartzea lortzen. Nire akatsa zela uste nuen hasieran, esan dut.
|
|
|
Eta hala ere, gauza bakar batek biltzen zuen nire arreta guztia, ezinbestean. Itzalen altzoan mantendu arren, argien ikusten
|
nuen
hura. Ezezagun haren bizar luze, kixkurra.
|
|
|
Hontza liburu dendaraino. Ohitura txikia
|
nuen
hura, Donostiara joaten nintzen gehienetan. Probintzianoa, beharbada.
|
|
|
Eta behar
|
nuen
hura ere, egia esateko. Isiltasuna.
|