2000
|
|
Aitor dizut ezen arestian ustekabean harrapatu gaituzula, zeren, alde batetik, nola Avilakoa naizen, debozione berezia baitiot gure santari, eta zeren, bertzetik, zure aitaren sendatze mirakulutsuak neure nagusiaren alaba eriaganat eraman bainau... Eta neure begien aitzinean hilotz bat nuen, zeina baitzen jaun Lorenzo Cortés zeritzan zaldunarena, eta nik, halarik ere, ezin kendu
|
nuen
burutik bertze iduri hura, aipatu berri dizudan nagusiaren alabarena, zeinak urtebete baitarama ohean eri... Zeren geure artean erran behar baitizut ezen Lorenzo munduko putakumerik putakumeena zela, bihotzaren inguruan bipera bat zuena, eta ez zuela haren alde, halatan, ez hatzik ez azazkalik emaiterik merezi...
|
|
Zenbatetan erran ez ote zidan osaba Joanikotek ezen egiak eta egia bakoitzak demostrazione bat behar zuela, halako tailuz, non printzipio hura arau bihurtu baitzuen, bere bizitzako egunorozko jokamoldeaz denaz bezainbatean! Eta ni ere ideia hartakoa nintzen eta, gisa hartan, ez
|
nuen
burua gehiegi erabili beharrik, jakin eta ulertzeko ezen mapako paradisuak ez zuela egiazko Paradisuaren existentziarik frogatzen... Haatik, nola, nengoen puntuan nengoela —zalantzen zuloan sartua, bai, baina baita bizitza nehoiz baino seriosago hartzeko gogoarekin ere, zirt edo zart—; nola, bada, deus guti behar bainuen, ipurtargi baten argitik eguzki distiratsu baten egiteko, hala, mapa hura ikusi nuenean, iduritu zitzaidan ezen Jainkoa mapa hartaz mintzatzen ari zitzaidala eta mapa haren bidez seinalatzen ari zitzaidala neure xedea eta etorkizunerako bidea, nola egun batzuk lehenago mintzatu baitzitzaidan zakil azaleko orban itsusi haien bidez, enegan damua eta onerako mudantza eragiteko...
|
|
Goiti beheiti higitu
|
nuen
burua.
|
|
Zeren burua joaiten zaionari burua husten baitzaio; neuri, alabaina, hustu orduko, oinaze izugarri hura etorri zitzaidan, buruko hutsaren betetzerat. Eta arestian arin
|
nuen
burua, zeren hutsik bainuen, eta istant bat geroago astun, gero eta astunago, berun goriz bete balidate bezala. Edo, berun hotzez, ez dakit.
|
|
Ez zidan nire orpoetan biratzeko astirik eman. Hordi baten autoak semaforoa zehatzen duenean bezalako karraska aditu
|
nuen
buru barnean. Mina, kaskezurra urratzean bakarrik sentitzen ahal den mina, ondotik lotu zitzaidan.
|
|
Lehenago ohartu behar nuen, baina zentzumenak ez nituen beren hoberenean. Belarriak sorgortu zitzaizkidan arte ez
|
nuen
burua biratu, eta orduan argi itsugarri batek biluztu ninduen bide erdian: ni besarkatzera heldu zen munstro orro egilearen begiak.
|
|
Horra zer erran zuen, hila ematen nuela, alegia, ahots korda kiskalietako gizonak, ibilgailura itzuli eta atea itxi aitzin. Nik, zenbat ere urratua nintzen, une horretantxe biratu
|
nuen
burua, bi segundo, hiru gehienez ere. Kamioneta berde bat ikusteko aski.
|
|
Kristinarekin ez bezala, ordu laurden baino gehiago nuen, eta hala ere ez nintzen xehetasunetan luzatu. Zer agertu eta zer gorde aldez aurretik neurtua
|
nuen
burutik buru. Bi egun lehenago Ttipiren bulegokoak nola hartu zituen kontuan hartuta, goganbehartuta nengoen, berriak entzunda, orduan bezain sinesgaitz agertuko ez ote zen Potzolo.
|
|
—Bart, etxeko salan apal batzuk paratzen ari ginela —bota
|
nuen
burura etorri ahalean— Anaiak aulkiari kontu behar zion, eta nik, gainean, pareta makinaz zulatu. Ez zinan hagitz tinko atxikiko, bat batean lurrean aurkitu bainaiz, makina eta guzti.
|
|
Delfin izen xelebreko diziplina burua" Flipper" bilakatu zen nire bitartez, orduko telebista sail bateko izurde protagonistaren izenaz baliatuz; Literaturako irakasleari, berriz, hezur hutsetan gelditzen ari baitzen," Biafras" ezarri nion, minbizi batek jota hil baino zenbait hilabete lehenago ezarri ere; eta fraideeneko hamabi urteetan izan genuen andereño bakarra, neska-zaharra bera," Motz urdina" egin nuen, emakumearen sexuarekiko hitz jokoari libertigarria iritzita. Ez
|
nuen
burua sobera higatu behar izaten, eta bertzeen txaloak segurtatuta zeuden aitzinetik. Sotanadun nahiz galtzadun, gure buru eskuarki hutsetan jakituria pixka bat sartzera ahalegintzen zirenen zerrenda agortuta, ikaskideak gertatu ziren nire abilezia nolabaitekoaren jomuga.
|
|
Gogoeta goibelez ilunduriko goiz beilarik gabe esnatu ninduen iratzargailuak. Ez
|
nuen
buruko minik, eta tabakoak bularraldean ezartzen duen hersturatik laxoago zeuden ene birikak. Bihotzerre baten azken negarra eta halako zoraldi bat kaxko barnean, ohatzean egin denbora luzearen hondakin; horiexek baizik ez ninduten erabateko ongizatetik aparte.
|
|
Atzera jiratu
|
nuen
burua:
|
|
Marga besarkatzera jo nuelarik, ordea, haren bularren artean ezkutatu
|
nuen
burua eta malkoak atera zitzaizkidan, aspaldiko partez, oso aspaldiko partez.
|
|
Isilik jarraitu genuen Ulizartik Gorriti aldera oinez. Nik Margaren gutunaren misterioa ezin argiturik jira bueltaka
|
nuen
burua. Saiatu nintzen Margari kasu egiten, hots, lasaitzen, kezkak uxatzen, inguruari begiratzen, oren galtzean loreak jartzen, baina ez zitzaidan erraza.
|
2001
|
|
Ni aspalditxo erretiratua nengoen merkatutik eta ez nuen asmatuko ez nondik nora ibili ezta zer esan ere. Lotsa sentitzen
|
nuen
burutik pasatzen zitzaidan bakoitzean eta, egia esan, desiorik sentitzen ez nuen arren, senarraren eskuak ezagunak zitzaizkidan eta gizon arrotz baten besoetan deseroso sentituko nintzela uste nuen.
|
|
Hori Tribunoren farol bat zela ulertu nuen; zeren, egia izatera, horrek esan nahi baitzuen bazekiela Mendizalea nor zen; eta, baldin bazekien, zergatik ez zion eskua eransten? Hortaz, tonto aurpegia jarri nuen, eta baietz egin
|
nuen
buruaz.
|
|
Euri langar setatia etxeen grisari atxiki ostean beheraka irristatzen zen usteldura erauzi ezinik. Kale baten erdian gelditu eta gorantz begiratu
|
nuen
burua bustia sentitu arte. Euria gero eta gehiago ari zuen.
|
|
Ate aldera inguratu eta irten aurretik azken bistadizoa bota nion gelari. Ezin
|
nuen
burutik kendu, halako txukuntasuna ikusita, zerbait orbandu izanaren sentsazio likitsa. Atea zabaldu eta argia itzali behar nuen une berean, mesanotxeko lanpararen azpitik zerbait ageri zela ohartu nintzen.
|
2002
|
|
Gero, biek batera egin genuen aurrera. Eta, besoak besoetan korapilatzen zirelarik, haren pausatu
|
nuen
burua, Sarak ilean musu ematen zidan bitartean. Esan nion:
|
|
Gero, ni zirikatzeko, hatza listuaz busti, eta belarrian ukitu ninduen, harrokeria handiz. Artean, ordea, ez
|
nuen
burua galdu. Eszena hark izan zuen gauzarik onena, alabaina, bukaera izan zen, gutxi gorabehera horrela laburbil daitekeena:
|
|
Ezker eskuin higitu
|
nuen
burua. Etsitua zirudien:
|
|
Orduan kendu
|
nuen
burutik oroitzapenak idazteko asmoa. Nor naiz ba ni?
|
2003
|
|
Gorrotoz beteriko begirada bota zidan. Nik makurtu egin
|
nuen
burua. Nahi izan balute, berriz eramango ninduten berekin.
|
|
Lemoakoa maiatzaren azkenetan izan zen. Albistea Elena berriro ikusiko ote
|
nuen
burua hausten ibili ostean zetorkidan eta, hara. Kolpearen gogorra begietan igarri behar zitzaidan.
|
2004
|
|
Ez neukan burua altxatzeko adorerik, eta berriro saiatu nintzen burua alborantz jiratzen, baina hain zen handia sentitzen
|
nuen
buruko mina, ez bainuen izan beste mugimendurik egiteko indarrik. Han geratu zen burua geldi; baina begiak bai hasi zirela mugitzen.
|
|
Ez neukan burua altxatzeko adorerik, eta berriro saiatu nintzen burua alborantz jiratzen, baina hain zen handia sentitzen
|
nuen
buruko mina, ez bainuen izan beste mugimendurik egiteko indarrik. Han geratu zen burua geldi; baina begiak bai hasi zirela mugitzen.
|
|
Esploratzaileak izanen ziren, ez dakit. Gernikatik atera nintzenez geroztik musika entzuten
|
nuen
buru barnean, aita, Wagnerren operak. Baina ez gure gramofono zaharrean bezala, ezpada belarrien artean orkestra oso bat jotzen ariko balitz bezala.
|
|
Estutuari luzaro eutsi ondoren, besarkada hunkitua eman zidan. Hala ere, Euskal Zerbitzuen buruak berriz ere eskerrak eman eta agurtu bitartean, nik beste Ahots bat entzuten
|
nuen
buru barnean. Niri deika ari zen Ahots zahar bat.
|
|
Ezin
|
nuen
burutik kendu pistolari haiek neuk erakarri nituelako ideia. Egia zen ordura arte ez nuela berebiziko arretaz jokatu.
|
|
Bi aldiz mugitu
|
nuen
burua goitik behera, kementsu.
|
|
Goitik behera mugitu
|
nuen
burua.
|
|
Makurtu
|
nuen
burua, aurreratu nituen adarrak, eta besoa hautsi nion bi lekutatik. Jakina, tartean pasa ziren gauza gehiago ere, entzun ziren lorategi hartan nireak ez ziren makina bat marru, baina denak esatea ez du merezi.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruaz. Baietz, huraxe zela nire urduritasunaren arrazoia.
|
|
Burua jiratu eta jakin egin beharra neukan. Eta jiratu
|
nuen
burua, ikusi nuen ikusi nuena, ikusi nituen neure isats, bizkar eta abarrak, eta errai erraietatik marru erdiragarria atera zitzaidan:
|
|
—Zergatik ez dituzten harrapatzen, horixe jakin nahi nuke nik —esan zuen La Vachek pentsakor. Eta nik baietz egin
|
nuen
buruaz, nik ere puntu hura konprenitu nahi nuela ondo.
|
|
" Burua ez, esan zuen Jonasek; nik ikusi
|
nuen
buru hura behintzat ez."
|
2005
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin, zerbeza botila ezpainetan nuela oraindik, eta gero kolpe bat eman nion Mateori, nire azalpenari adi egon zedin.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin eta, zotinka oraindik, ondo zegoela eta eskertuko niola joaten bazen, esan nion. Ez zuen gehiago behar izan bertatik desagertzeko.
|
|
–Sentitzen dut; zakur ona zen –esan zuen azkenik, eta pisua hanka batetik bestera aldatu zuen; besoek bular aldean gurutzatuta jarraitzen zuten. Nik baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin, denbora irabazi nahian.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin bizpahirutan, eta gero bertatik joan nintzen. Azkena bera mintzeko esan banuen ere, erantzun zidanean aurpegian zuen irribarre amatiarrak mindu bakarra neu izan nintzela jakinarazi zidan.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin, kontatzen ari zitzaidana munduko gauzarik normalena balitz bezala, arkume errea hobetzen duen saltsaren bat nola egiten den kontatzen ariko balitzait bezala.
|
|
–Etsaia? –ezetz egin
|
nuen
buruarekin, Ander bezalako on puska nork hil nahiko ote zuen pentsatzen ahalegintzen nintzen bitartean.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
–esan zuen amak minutu erdiko isilunea hautsiz, eta ni sabaia gainera erori izan balitzait bezain gaizki sentitu nintzen, nahiz eta ahaleginak egin eurek ezer igarri ez zezaten. Baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
–Badakik zergatik den ezinezkoen patroia? –ezetz egin
|
nuen
buruarekin, baietz berak eta hizketan jarraitu zuen– Bi Judas izan zituan Jesusen garaian: Judas Iskariote, Jesus saldu zuena, eta Judas Tadeo, santu egin zutena.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin, nahiz eta telefonoz ari nintzen.
|
|
Hogei gradu inguru zeuden eta kilkerrek berean jarraitzen zuten etengabe. Ez dakit neronek nahita ala bera bakarrik etorri ote zen, baina ezin izan
|
nuen
burutik kendu irudia: Anderren bihotza xerratan ebakita kristalezko azpil moduko batean.
|
|
–eserlekuan asko aurreratu zen eta ezusteak benetakoa ematen zuen. Baietz egin
|
nuen
buruarekin, eta berak atzerantz erortzen utzi zuen gorputza.
|
|
Atzera bueltatu
|
nuen
burua, ez zen ikusten bilkuraren amaiera. Handik zetozen osaba Pello eta bere koadrila:
|
|
Beso artean gorde
|
nuen
burua. Han, kamioi puska haren azpian, sekulako gasolio usaina arnasten, lurreko hotz jelagarria bularraren kontra eta Pel ondoan edukita, negargurak erasan zidan.
|
|
Ama, handik pixka batera, esne beroarekin eta aspirina batekin gelara sartu zenean, lo itxurak egin nituen, eta bakean utzi ninduen. Gauean, ia ez nuen begirik bildu; alde batera jiratzen
|
nuen
burua, eta gero bestera, eta gero berdin gorputza; une batez edo, lasaitzea lortzen nuen, neure buruari esanez Adelak nahi zuena egin zezakeela bere bizitzarekin, ni ikasle mainatu bat baizik ez nintzela azken batean, eta ez zegoela besterik, onartu beharra neukala egoera, eskubiderik ez nuela nire maistraren gauzetan sartzeko; alabaina, berehala hartzen ninduen berriro amorruak, eta, garrasirik ... Lasaiune labur haietako batean, hondoa jota alderrai nenbilela, apalera joan, iragaitzaz liburu bat hartu, Adelak utzia, eta Esoporen alegia bat irakurri nuen:
|
|
Partida interesgarri jarri zen, eta ja ez zegoen giro. Eta nik ez
|
nuen
burua kieto.
|
|
Biok bagenekien ez zela egia, baina bioi bost. Gorka konbentzitu behar
|
nuen
buruan nuen artikulua argitaratzeko, hori zen dena. Sinetsarazi behar nion ikurrinaz hitz egiteko modu bakarra hogeita bost urte horietako eboluzioa kontatzea zela, ikurrinaren higadura bera kontatu behar zela.
|
|
Trenaren txistua entzun genuenean, denbora justua izan genuen trenbidetik apartatzeko. Mugimendu erreflexu batez, kanela adarraren kaleko hartan bezala, ezkerrerantz jiratu
|
nuen
burua atzera begiratzeko, Almaren bila.
|
2006
|
|
Apotea. Orain ezin
|
nuen
burutik kendu don Tirsok esandakoa, eta ezin haren begiratuei erreparatzeko gogoari eutsi. Apur bat esajeratua izan zitekeen apaiza, baina egiazkoa zen mutilaren zelata.
|
|
Aldamenera begiratu nuen, nire ohean ote zegoen, baina han ez zen inor, lehengo trapuak bakarrik koltxoiaren gainean. Alde guztietara mugitu
|
nuen
burua, alferrik ordea. Deitu egin nion orduan:
|
|
Ahotsak entzun nituen bulegoetako batetik, eta bi ahots haiek kanpora etorri zirenean komunean ezkutatu nintzen, gauak eta isiltasunak eraginda. Kaleko atea ixten sentitu nuen eta, gizonezkoa joana zela ikusita, orduan atera
|
nuen
burua. Nire kartera mahai gainean zegoen, eta karteraren ondoan, neure zain balego bezala, Veronica.
|
|
Haren gorpuzkerak nire gisako gizon egin gabea salatzen zuen. Ezezkoa egin
|
nuen
buruaz.
|
|
Zango hotsak aditu nituen nire gibelera. Ez
|
nuen
burua itzuli.
|
|
Ezezkoa egin
|
nuen
buruarekin. Oraino erabaki gabe nuen gai horrek munta zuen ala ez niretako.
|
|
Uhin hormatuen artean, ibaiak lasto gixon bat bezala ninderaman. Bi hirutan pulunp egin nuen eta bertze hainbertzetan atera ahal izan
|
nuen
burua ur azalera. Garrüzeko borreroaren hitzez oroitu nintzen:
|
|
Familiaz, erresumaz eta gainerako guztiez hustu
|
nuen
burua. Akademian, Eskritura Sainduetan, Zizeronen testuetan eta Genebatik ekartzen zizkiguten liburuetan finkatu nuen gogoa.
|
|
Eztarriko larru-azalarekin armaren punta zorrotza ukitzeraino goititu
|
nuen
burua. Altzairuaren ahoari tanta gorriak zerizkion eta horiek nire kokotsa eta lepoa blaitzen.
|
|
Kontu handiz ireki eta kontu handiagoz atera
|
nuen
burua, gora, harresi muga begiratzeko. Ez zen inor bistan ageri.
|
|
Bat batean, bigarren soka bat ikusi
|
nuen
buru gainetik pasatzen. Carvallok heldu eta kilaren kirtenari lotu zion.
|
|
Carvallok heldu eta kilaren kirtenari lotu zion. Sokaren bidea egin
|
nuen
burua jiratuz. Lau gizonezko bizartsu ikusi nituen tiraka.
|
|
Baina halako batean, burua jaso eta eskumara begiratu nuenean, neska gazte bat ikusi nuen leihotik niri begira. Berehala sartu
|
nuen
burua barrura, arin. Arinegi, agian, ertza jo eta belarria urratu bainuen.
|
|
Bazkalostean, jangelako leihotik atera
|
nuen
burua. Eguzkiari begiratu nahi nion, ikusmena galtzeko beldurrik gabe.
|
|
Olatu kolpea hartu eta azken txanpa egiteko prestatuta nengoen. Argi sumatzen
|
nuen
burua.
|
|
Ni eserita nengoen, bizkarra makurtuta eta lurrari begira. Ez
|
nuen
bururik jaso nire sekretuaren muina ezagututakoan. Etxera itzuli izanaren arrazoi nagusia ez zen ba gurasoen argibideak entzutea?
|
|
Orduan jaso
|
nuen
burua. Aita zer egin ez zekiela geratu zen, lorategian satorren bat antzematen zuenean bezain geldi.
|
|
Korrika egin nahi nuen, ihes egin handik, betiko desagertu, baina galdua
|
nuen
buruaren eta gorputz atalen arteko sinkronizazioa. Ezin nituen bihotzaren taupadak kontrolatu, ezta besapetik beherako izerdi tanta lodiak ere.
|
|
Mundua salbatu behar zuen goi gizaki bat izatetik gorotza izatera pasatu nintzen pentsa litekeen unerik laburrenean eta J baten kulpaz. Simaurra sentitu
|
nuen
burutik behera. Guztiz aparte sentitzen nintzen:
|
|
Hermannek garagardoa pasatu zidan. Hartu nion botila odoletan blaitutako eskuaz, bota
|
nuen
burua atzera eta zintzurra busti nuen, garailearen harrotasunaz.
|
|
Zer jakin behar dut, zer?, egin nion garrasi. Minez nuen eztarria, minez
|
nuen
burua.
|
|
Buru talka deitzen genion jolasaren oso zaleak ginen eskolako lagunak, eta Hermann eta Zezenko deitzen genion mutil kankarro bat izaten ziren beti irabazle. Gimnasia egiten hasi nintzenetik, ez nuen batari ala besteari irabaztea beste ametsik eta kopeta logelako horma baten kontra jarririk, hankak pixka bat atzeratu eta, bultza eta bultza, indarra egiten
|
nuen
buruaz. Goiz batez, Zezenkoren aurka jokatzea egokitu zitzaidan.
|
|
Baiezko deserosoa egin
|
nuen
buruaz, neu izan bainintzen zuzendariarengana jo zuenetako bat Öchlerrek neskame desatsegin bati buruzko ipuin lizun dekadente bat irakurri zigula salatzera.
|
|
jaso
|
nuen
burua liburutik eta liburua burutik joan zitzaidan
|
2007
|
|
Botatakoa jaso eta garbitu nuen. Dutxako uraren azpian sartu
|
nuen
burua. Begizkoa egin nien herritik alde egindakoan.
|
2008
|
|
Hura esanda, kabinako eskaileretan behera jo nuen ahalik eta hotsik handiena atereaz; gero oinetakoak erantzi, galeriatik isil isilik korrika joan, brankako eskaileretan gora igo eta kubierta gainera atera
|
nuen
burua. Banekien berak ez zuela ni han azaltzerik espero izango; baina hala ere ahal bezain zuhur jokatu nuen; eta egia esan behar badut orduantxe egiaztatu ziren nire susmorik txarrenak.
|
|
–Estalita doazenean biluziago, erantsi
|
nuen
buruak eman zidan argialdi bat baliatuz, baina Nataliek zer egin genezakeen galdetu zidanean ez nuen jakin ganoraz erantzuten.
|
|
Zalantza une bat izan nuen, Natalierekin elkartzen nintzen gehienetan bezala. Ezin
|
nuen
burutik kendu Nadiari ez traizioa, baina nolabaiteko iruzurra egiten ari nintzaiola. Baina ez nintzen ezer esaten ausartu.
|
|
Ez nuela emakume hura ukitzeko eskubiderik iruditzen zitzaidan. Ezin
|
nuen
burutik kendu nire despatxuan ikusi nuen eguna. Fanatismo gehiegirekin miretsi izan nuen nonbait luzaroan, eta ukitu gabe gurtu.
|
|
Nik bostekoa luzatu nion, baina eskua airean geratu zen umezurtz. Hartxintxarrez estalitako bidexka estutik barrena ikusi
|
nuen
buru makur, gaztetako urteak gogoratuz joango zen edo, beharbada, niri kontatu izanaz damu, ez dakit. Une batzuk geroago itzuli zen, esku banatan lore koroak zituela.
|
|
Goizean goizetik gainean
|
nuen
buruko min hura baretu nahian, tea eta aspirina bat hartu eta film bat alokatzera jaitsi nintzen dendara. Telefonoa poltsikoan.
|
|
Baina ezin
|
nuen
burutik kendu zurekin igarotako asteburua. Eta guztiz arrotza egin zitzaidan hainbat leku eta oroitzapen beste pertsona batekin konpartitu beharra.
|
2009
|
|
Berak kolpe bat zuela esan zuen, erori egin zela. Ez zuen ezer agerian, ez urraturik ezta gorriturik ere, baina baietz egin
|
nuen
buruarekin. Besoetan hartu eta herriraino jaitsi nuen.
|
|
Halako batean, taberna barruan eserita geundela geure coca colak edaten, Paulak. Gabon madarikatu hauek?? esan zuen, eta nik baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Zure aitonak dio Bizkargiko borroketan hartu zutela preso, ezta? , baietz egin
|
nuen
buruarekin. Aitonak ez zidan ezer kontatu, baina hori zen familian beti esan zena?.
|
|
–Martin? , baietz egin
|
nuen
buruarekin?. Bai, bai, ebaketa egin diote eta harri handi bat kendu ezkerreko giltzurrunetik.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin eta isilik gelditu ginen biok mahaian eserita. Norbaitek agur egin zion eta Agedak buru mugimendu batekin itzuli zion agurra.
|
|
Zure amona gogoratzen duzu? , baietz egin
|
nuen
buruarekin?. Bai, nola ez.
|
|
Luix jarriko zionagu. Emaginari begiratu eta baietz egin
|
nuen
buruarekin, Luix ondo iruditzen zitzaidala.
|
|
Tarteka bakarrik hizketan, diru zorroa magal aurrean agerian zutela, bataren heriotza ala bestearen gaixotasuna neurriz aipatuz, ordulariaren sena barruan sartuta baleramate bezala. Nik, aldiz, airean sumatzen
|
nuen
burua. Lekuz kanpo, nire orbel txokoa ezin topatuz.
|
|
Ni ere kolpera jaiki nintzen. Hain kolpera, ze sabaia jo
|
nuen
buruarekin.
|