|
2002
|
|
|
Orduan kendu
|
nuen
burutik oroitzapenak idazteko asmoa. Nor naiz ba ni?
|
|
2005
|
|
|
Ama, handik pixka batera, esne beroarekin eta aspirina batekin gelara sartu zenean, lo itxurak egin nituen, eta bakean utzi ninduen. Gauean, ia ez nuen begirik bildu; alde batera jiratzen
|
nuen
burua, eta gero bestera, eta gero berdin gorputza; une batez edo, lasaitzea lortzen nuen, neure buruari esanez Adelak nahi zuena egin zezakeela bere bizitzarekin, ni ikasle mainatu bat baizik ez nintzela azken batean, eta ez zegoela besterik, onartu beharra neukala egoera, eskubiderik ez nuela nire maistraren gauzetan sartzeko; alabaina, berehala hartzen ninduen berriro amorruak, eta, garrasirik ... Lasaiune labur haietako batean, hondoa jota alderrai nenbilela, apalera joan, iragaitzaz liburu bat hartu, Adelak utzia, eta Esoporen alegia bat irakurri nuen:
|
|
2006
|
|
|
Ni eserita nengoen, bizkarra makurtuta eta lurrari begira. Ez
|
nuen
bururik jaso nire sekretuaren muina ezagututakoan. Etxera itzuli izanaren arrazoi nagusia ez zen ba gurasoen argibideak entzutea?
|
|
|
Orduan jaso
|
nuen
burua. Aita zer egin ez zekiela geratu zen, lorategian satorren bat antzematen zuenean bezain geldi.
|
|
|
Korrika egin nahi nuen, ihes egin handik, betiko desagertu, baina galdua
|
nuen
buruaren eta gorputz atalen arteko sinkronizazioa. Ezin nituen bihotzaren taupadak kontrolatu, ezta besapetik beherako izerdi tanta lodiak ere.
|
|
|
Mundua salbatu behar zuen goi gizaki bat izatetik gorotza izatera pasatu nintzen pentsa litekeen unerik laburrenean eta J baten kulpaz. Simaurra sentitu
|
nuen
burutik behera. Guztiz aparte sentitzen nintzen:
|
|
|
Hermannek garagardoa pasatu zidan. Hartu nion botila odoletan blaitutako eskuaz, bota
|
nuen
burua atzera eta zintzurra busti nuen, garailearen harrotasunaz.
|
|
|
Zer jakin behar dut, zer?, egin nion garrasi. Minez nuen eztarria, minez
|
nuen
burua.
|
|
|
Buru talka deitzen genion jolasaren oso zaleak ginen eskolako lagunak, eta Hermann eta Zezenko deitzen genion mutil kankarro bat izaten ziren beti irabazle. Gimnasia egiten hasi nintzenetik, ez nuen batari ala besteari irabaztea beste ametsik eta kopeta logelako horma baten kontra jarririk, hankak pixka bat atzeratu eta, bultza eta bultza, indarra egiten
|
nuen
buruaz. Goiz batez, Zezenkoren aurka jokatzea egokitu zitzaidan.
|
|
|
Baiezko deserosoa egin
|
nuen
buruaz, neu izan bainintzen zuzendariarengana jo zuenetako bat Öchlerrek neskame desatsegin bati buruzko ipuin lizun dekadente bat irakurri zigula salatzera.
|
|
2008
|
|
|
Goizean goizetik gainean
|
nuen
buruko min hura baretu nahian, tea eta aspirina bat hartu eta film bat alokatzera jaitsi nintzen dendara. Telefonoa poltsikoan.
|
|
|
Baina ezin
|
nuen
burutik kendu zurekin igarotako asteburua. Eta guztiz arrotza egin zitzaidan hainbat leku eta oroitzapen beste pertsona batekin konpartitu beharra.
|
|
2009
|
|
|
Asteak pasatu ondoren, etxeko zokondo guztiak ez dakit zenbat bider arakatu eta gero, aldendutzat eman nuen, zer gertatu zitzaion jakin gabe. Ardura, ordea, ezin
|
nuen
burutik kendu. Handik lasterrera, larri zenbiltzala konturatu nintzen.
|
|
|
Taldeko sareginek babes eta laguntza handia eskaini zidaten sasoi hartan, eurei esker ez
|
nuen
burua galdu. Zuk badakizu edozein gauzari buruz egiten genuela berba gure artean; uste dut ulertzekoa dela, hainbeste ordu ematen baikenuen elkarrekin.
|
|
|
Zu zein putzutan sartuta zeunden jakin nuen artean. Zurearen berri jakindakoan, ezin izan
|
nuen
burutik kendu begizko hark jarraitu egiten zuela pentsatzea. Puntada beraren momentu biak zirela haiek iruditu zitzaidan niri:
|
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruaz, eta kopatxoa bete nion berriro. Neurea bete nuen segidan.
|
|
2010
|
|
|
Balio izan zauzu usatuzko maska motz hura kentzea? Ez
|
nuen
burutik pasatuko ere alda zenezakela! Zer egin dizute gazte horiek hola airosteko?... segi zazu berdin, entsea zaite bederen, ze, intimitate edo egiatasun pitta bat sartzen ahal dugu gure harremanean... noiztenka bederen.
|
|
2011
|
|
|
Ordura arte behera begira bizi izan nintzen, lurreko lokatzaz, hartxintxarrez eta belar izpiez beste ezertaz arduratu gabe. Lehenbiziko aldiz, egun hartan jaso
|
nuen
burua eta ikusi nituen zeruaren distira, arrosen edertasuna, eta entzun nuen usapalen kantu samurra. Nire bihotza maitasunez zauritua zegoen.
|
|
|
Fisikoa zen sentsazioa, arnasa bezain erreala: sentitzen nituen gorputza eta gorputz atalak, sentitzen
|
nuen
burua, sentitzen nuen ahoko gustu lakarra, baina beste batenak iruditzen zitzaizkidan. Ihes egiteko premia izanez gero, iruditzen zitzaidan nuela gorputza kontrolatu, ez nintzela korrika hasteko gauza izango, gorputz atalek ez zidatela obedituko eta ez nintzela gai izango sortuko zitzaizkidan egoera berriei erantzuteko ere.
|
|
2018
|
|
|
Fida nendila erreguka ari zitzaidanez, obeditu, eta mailetan gora hasi nintzen. Zuhur atera
|
nuen
burua ur patineko ahotik kanpora. Ez nuen ezagutu lursail eroso, harriz hesitua.
|
|
|
Jiratu
|
nuen
burua, lorategi guztiaren berri izateko, eta orduan ikusi nuen, zuri eta distirant, marmol zizelkatu berriaren koloreko, Añesen gorpu biluzia belarretan etzana.
|
|
|
Burko gainean kateatu bi eskuak, eta haietan pausatu
|
nuen
burua. Pentsamenduak hartzen dituen bide ero horietako batetik barrena, Julius Probo eta fraide doktrinoa uztartu nituen:
|
|
|
Izurrite beltza baino aurreragoko egunez ari zitzaidan, matxinoak oholtza gainera igoarazi âzekitena atera ondoren, zekitenarengatik; zekitena ezin atera izanez gero, ezpainak itxita edukitzeagatikâ, eta errebes haien burua eta gorputza neure ezpataz bereiztea atsegin nuen garaiaz. Jendearen txalo hotsak bezainbat atsegin izaten
|
nuen
buruen oholtza gaineko bolon bolonaren hotsa, harik eta borreroak ostikoz jo, eta, jiraka jiraka, oholtzatik jende  artera erortzen ziren arte.
|
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruaz.
|
|
|
Ferekaz laguntzen nuen miaketa, Grazibelek aisialdi erotikotzat har zezan nire jokabidea. Baina, beso barrenak edo bularpeak miatzen nizkion bakoitzean, ezin
|
nuen
burutik kendu egun haietako batean gertatua: hiritik Mikaleten errotarantz, bospasei bele ikusi nituen hildako asto zahar bat sarraskitzen.
|
|
|
Harantz seinalatu zuen arrotzak. Nik etsipenez mugitu
|
nuen
burua, ez bainintzen ezer ikusteko gauza.
|
|
|
Bentara sartu ginen biok. Marider atzetik nuen, eta haren aldera jiratu
|
nuen
burua:
|
|
|
Nik ez nuen, ordea, lasaitzeko kemenik. Ezin
|
nuen
burutik kendu koadroaren eta Jonaneren arteko lotura. Halako batean borreroren bat pasatuko zen arte maisuaren eskolatik, eta koadroko neskaren galdea egingo zion.
|
|
|
Pillarditen ohiko ziri bat zen konjuruaren amarru hura guztia. Sumin, burusiaren ertza bota
|
nuen
buru gainera, eta lo egitera deliberatu nintzen.
|
|
|
Kontakizuna hasi zuenetik, ez nora begiratu, ez zer egin jakin ezinik egon nintzen denbora guztian, burua bi eskuen artean pausatu, eta jasotzeko ere ausardiarik gabe. Kontakizuna aurre  ra, nigana zuzendu zenetan ere, ez
|
nuen
bururik jaso, konjuruaren pasartean baizik, gertakizunaren xaloak dibertiturik. Arrotza isildu zenean, aldiz, handik aurrerakoa nola gobernatu ez nekiela gelditu nintzen.
|
|
|
Arbi egosiaren usaina zetorren sukaldetik. Mahai gainean antxumatuta neuzkan besoak, eta haien gainean hondoratu
|
nuen
burua. Ez nintzen gose, ez nuen ezertarako adorerik, salbu eta ardoa erruz edan eta luze lo egiteko.
|
|
|
Behin han, atzerantz jiratu
|
nuen
burua. Izuak zirraratu zidan bizkarrezurra, begiak zabal zabal zeuzkala iruditu baitzitzaidan.
|
|
2019
|
|
|
Iluntasuna gorabehera, aldarearen aurrealdean bi lore sorta nabarmentzen ziren, lore zuri eta moreekikoak; baina, ez jakin zergatik, handik irteerako ate alboko aitorlekua ikusi, eta, kanpoaldean belaunikatu ordez, apaizaren gordelekuan babestu nintzen; ziega gisako hartan kukutua, Byronen itzul  tzailearen antzera sentiturik, saretan pausatu
|
nuen
burua, agian autore frantsesaren sekretuak entzungo nituelakoan: " Gorets dezagun aurrerapena".
|
|
|
Hizketan ari zinen bitartean ezin
|
nuen
burutik kendu Max Auben esaldi laburra umore beltzaren giroko testu batean ageri dela. CrÃmenes ejemplares du izena.
|
|
2020
|
|
|
Bai, nola jakin behar
|
nuen
burutik pitzatuta zegoela. Botikak hartzen eta guzti ari da, bazenekien hori?
|
|
2021
|
|
|
Baina ez nengoen lasai, ez
|
nuen
burua argi. Pentsatu ere ez.
|
|
|
Handik ordu erdira, tentel baten gisako sentitu nintzen, patetiko samar nire adinean halako txorakerietan ibiltzeko, eta, hortaz, zapuztuta, bira egin
|
nuen
Buruko Minen Etxearen parean, Frai Francisco Vitoria ibilbidearen hasieran. Balkoiari eusten zioten atlante zuriek buruaren kontra jarriak zituzten eskuak, oinazezko keinuekin.
|
|
|
Baiezkoa egin
|
nuen
buruaz, ez nintzen haren begi zuloez ohartu. Germanek bekokian musu eman zidan, aurrean jendea izanik aski gauza umiliagarria, eta aitaitarekin batera joan zen.
|
|
|
Nire hanken artean jarri eta bizkarra nire bularraren kontra jarri zuen. Nire besoak Blancaren inguruan jarri nituen, eta haren ezkerreko sorbaldan bermatu
|
nuen
burua. Zein ongi sentitzen zen intimitate hartan.
|
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruaz, hari begiratu beharrik gabe.
|
|
|
Joka darabilten danbor baten gisa sentitzen
|
nuen
burua, baina nire aurrezkirik gehienak Benjaminenean salburik zeudela-eta, lasaituxeago, hango jendailari erreparatzen hasi nintzaion. Gehientsuenak txilabaz jantzita zeuden eta aurpegi zaildu zakarrak erakusten zituzten; aitzitik, baziren inondik inora pertsona xumeak irudi zutenak ere.
|
|
2022
|
|
|
Halaxe jardun
|
nuen
buruari bueltaka, halaxe iritsi nin  tzen pentsatzera gorpuen presentzia askotan ez ote den heriotzari aitortutako mirabetza eta men egite apala. Eta baita sastakada ahulgarria ere hemen geratzen garenon bizibehar ahal den duinenari.
|
|
|
Gogoan dut txikitan, aitona hil zenean, batera edo bestera begiratzen nuela disimuluan, uste izanda uneren batean aitona txantxetan harrapatuko nuela nire atzean, ez zela hil, ez zela desagertu. Orain ere, orduak eta orduak daramatzadanean bakardadean, inorekin egon gabe, inori edo inork telefonoz deitu gabe, inoiz pasatzen zait burutik nola jiratzen
|
nuen
burua kolpean, konbentzituta hiltzat jotzen zuten aitona ezkutatuta zegoela nire atzean, armarioren baten barruan, etxe ondoko arto sailean...
|
|
2023
|
|
|
Halakoxea zen gure ama. Gutxitan ikusi
|
nuen
buruko zapirik gabe; ederragoa iruditzen zitzaidan niri horrela, zapirik gabe. Egundo ikusi ez nuena zen ilea askatuta, beti moñoarekin.
|
|
|
Ez jakin nola, baina gauzei igartzeko gai zen, zer gertatzen zitzaidan. Baiezkoa egin
|
nuen
buruaz. Irri firfira bat atera zitzaion.
|