2000
|
|
Eta, nigarrarekin batean, jauregitik eta osaba Joanikotenganik ihes egiteko gogoa izeki zitzaidan, jaundu eta nagusitu. Eta jaso
|
nituen
begiak eta hodei hura ikusi nuen, gurdi bat zirudiena, haizearen zaldiek tiratua, eta neure burua haren gainean idurikatu nuen, Urbiaindik urrun ninderamala, gero eta urrunago; idurikatu nuen gero ezen Italian ezagutu nuen napolitarra etxe ondotik iragan zitekeela bere Donejakuerako bidean, eta harat joan nintekeela ni ere harekin, neure buruari galderarik egin gabe, gitarra musikaren hatsarekin ... Baina zer nenbilen ni, ezinezko amets hartan denbora alferrik galtzen?
|
|
Eta nik zeruraino zabaldu
|
nituen
begiak, jakin gabe zer erran... baina, osaba irri karkaraka hasi zenean, berdintsu eta orobatsu egin nuen nik, kasik segidan.
|
|
Eta nik tentazionearen boza aditu nuen, eta, denbora batean bezala, kasik oharkabean, ezetz erran nion neure buruari, edo ezetz erran zidan, hobeki, kontzientzian gorderik nuen harrak eta betiko harrak, zeina, neure iraganarekin hausterat deliberatu nintzenez geroztik, aurizki eta ito nahi bainuen, zeren eta ez bainuen nahi neure etorkizuna eta neure kontzientziaren gorabehera guztiak haren ezezkoek erabakitzea, baina baiezko batek eta mila baiezkok. Eta, beraz, ezezko hari baiezko bat eta mila baiezko zerraizkiola, are gehiago zabaldu
|
nituen
begiak... Eta, begiak zabal zabalik nituela, berehala ohartu nintzen ezen ene goseak eta ene harridurak ez zutela jada neurririk.
|
|
Eta, zenbatenaz behatzenago nion, hainbatenaz iduritzenago zitzaidan ezen untzia kapitainak bere kontakizunetan aipatu balea izugarri haietarik bat zela, gorputzaren hezur mamiak zurezkoak zituena eta arimaren bela hedatuak haizezko. Eta hersten
|
nituen
begiak eta iduritzen zitzaidan orduan ezen nihaur ere bertze untzi bat nintzela, zeruko itsasoan hegaldatzen zena, arimaren haize oihala kaio jigant bihurturik... Eta begiak ireki, eta nola nabaritzen nuen ezen itsasoa maite nuela, eta itsasoak ere maite ninduela, nik hura maite nuen bezainbat...!
|
|
Ximurrak besotik kontu nahi izan zion nire andreari, baina Kristinak hastandu zuen, nirekin hainbertzetan erabilitako keinu bortitz berdinarekin. Atariko pasabidean barna galdu
|
nituen
begitik, zapore mikatz eztia gelditzen zitzaidala ezpainetan: ez nekien poztu behar nuen, edo penatu, berriki arte niretzat baizik ez ziren zakarkeriek erakusten zuten intimitate mailagatik.
|
|
Inguru hutsera luzatu
|
nituen
begiak, ihesbideren baten eske. Antonio Musu tristeren aurpegi adierazgabea baizik ez nuen aurkitu, orori soraio iduri eta orori adi, belarri luze alaena.
|
|
Ostiko bana, buruan eta tripa hutsean. Ongieza ez erakusteko eginahaletan, inguruko mugidan finkatu
|
nituen
begiak. Patxi gure argazkilariaren mototsa bistatu nuen, bertze hiru lau lankiderekin batean, ibaiertzetik dena fusilatzeko irrikan.
|
|
Isuri beroxkoaren ateratze biziarekin batera ireki
|
nituen
begiak. Argi erasoak itxiarazi zizkidan berriz.
|
|
—Jakina —gezurrarekin batean, urrundu
|
nituen
begiak xerra bakartitik.
|
|
Jakin min handirik gabe beheititu
|
nituen
begiak zabaldutako orriaren gainera. Izenburuak aienatu zidan irribarrea:
|
|
Zehar begiz, anaiaren esku bat ikusi nuen, narraska, neskak jantzirik zuen bere txabusinaren azpira. Lepo ukaldi arin batez bihurtu
|
nituen
begiak, egunkariaren lehen orrialdeko titular beti bezain luzeetara. Birao egin nuen.
|
|
Anarengan pausatu
|
nituen
begiak, zerbait gaineratu nahi ote zuen. Ahoa ireki gabe zegoen oraino.
|
|
Ireki  tzeak hausten digu, ordea, utzi genuena baino hobea aurkituko dugun itxaropena. Eta abeslariek Ego sum luze hura amaitu zutenean, ireki
|
nituen
begiak. Amonaren heriotza baino lehen hainbestetan izana nintzen elizan, eta ez nuen aingeru tripoil hura behin ere ikusi.
|
|
Bezperan ez bezala, zerua oskarbi zegoen. Kaia, itsasoa eta Santa Klara uhartea
|
nituen
begien aurrean, gorri handi eta zahar bat orduantxe kaian sartzen, kaio batzuk hegaka. " Hau Donostia duk", esan nion neure buruari.
|
2001
|
|
Erdi hondoraturik zetzan nire basoko izotz pusketan tinkatu
|
nituen
begiak. Hatz erakusleaz irmo kalkatu nion; zipriztin batzuk mahai gainera jausi ziren.
|
2002
|
|
Hamar urteko umemokoa haizela oraindik gero! –eta, nola nik are gehiago zabaldu
|
nituen
begiak, ustez ezkutuan erre bainuen, inoren begiradatik urrun, aitak erantsi zuen–: Zer uste duk, bada, ene espioi sareak ez duela funtzionatzen?
|
|
Eta, ai, nola azkartzen zitzaidan bihotza, trostaka zihoàn zaldi zoro bat iduri, pentsatzen nuenean abioi haiek huts egin zezaketela, motorrean matxuraren bat izanda edo pilotuak maniobraren bat gaizki eginda! Eta nola ixten
|
nituen
begiak, eta nola irekitzen nituen segidan, itxi eta ireki, beldurraren eta jakin minaren arteko lehiak guztiz harturik baninduka bezala! Eta osabak halaxe esan zidan, halako batean:
|
|
Eta biak ala biak ziren bista onekoak. Ni, aldiz, mehea eta argala atera nintzaien eta, hamar urte bete nituenerako, zortzi dioptria
|
nituen
begi bakoitzean. " Osaba Lazaroren antza daukak", esaten zidan aitak.
|
2003
|
|
Berriro negarrari ekingo ziola pentsatu nuen, baina, aitorpenak egiteko egokiera bat aurkitu nahirik bezala, aulkian mugitu eta lurrera begira geratu zen. Nik ere lurrera jaitsi
|
nituen
begiak eta debozio handiz, pausatuki, joan nintzaion zangoak eskalatzen, orkatilaren borobiltasuna lehenik eta izter mamiak gero miretsiz.
|
|
Atera zitzaion blaust eztarritik. Une hartan ireki
|
nituen
begiak eta orduan jabetu zen estreinakoz. Beltzak, esan zidan.
|
|
Gogoa beste norabait eramaten ahalegindu behar hartan, aurrez aurre nuen plakan iltzatu
|
nituen
begiak.
|
2004
|
|
«Nik injekziorik ez nuen hartu nahi, baina zazpi zortzi gizonen artean hartu eta inmobilizatu ninduten, pikura ezartzeko. Geroztik ezin
|
nituen
begiak ere mugitu, ez jaisteko eta ez jasotzeko. Iruditzen zait hilabetez eduki nindutela paralizatua».
|
|
begiak itxita eta memoriaren argitan. Bihurgune bat zatorrek orain… Trenbide zainen adreilu gorrizko txabola… Ibai gainetik pasatzen den zubia… Ikasle garaian nire pertzepzioen ona frogatzeko ixten
|
nituen
begiak. Gaur, ordea, orduko paisaia gehiegi aldatu ote den beldurrez.
|
|
Berriro itxi
|
nituen
begiak; eta hankak mugitzen jardun nuen. Hasiera baten ez zidaten erantzun, baina ez nuen etsi.
|
|
Gauza bera gertatuko zitzaidan ama zenaren hazpegiekin? Hain erraz ahantziko
|
nituen
begi eder haiek. Ez, erran nion neure buruari, ez dituk horren erraz ahantziko.
|
|
Barneratu egiten nintzen basoan eta, leku bigunean etzan ondoren, hosto bat aukeratzen nuen zuhaitz batean, hosto berde berdea, udazkenekoa baino gehiago udaberrikoa zirudiena. Hartan, aukeratutako hostoari buruz jartzen
|
nituen
begiak, eta zain geratzen nintzen, egun batez, bi egunez, hiru egunez, behar zen denbora guztiaz. Oro har, denbora asko behar izaten zuten hostoek adarretik airera, eta airetik lurrera erortzeko.
|
|
Zubipetik atera orduko, bi hortzaundiak etorri ziren guregana. Altxa egin
|
nituen
begiak: zerua urdin zegoen.
|
2005
|
|
–Zer moduz jatetxea? –galdetu zidan niregana hurbildu ondoren, eta ezin izan
|
nituen
begiak bere betazpi sakonetatik aldendu. Hirurogei urte inguru izango zituen eta, mehea izate horrek dotore itxura ematen zion arren, aurpegiak asko sufritu duen emakumea erakusten zuen.
|
|
Niri ere malkoak pilatu zitzaizkidan. Lurrean finkatu
|
nituen
begiak, emozioak jota nengoela ez nabaritzeko.
|
2006
|
|
Haren paparreko medailetan ezarri
|
nituen
begiak.
|
|
Aski izango zela eta, kolpean atera nuen labana. Ahoa odolez gorri zuen animaliak, baina ez
|
nituen
begiak itxi, ez nuen begirada apartatu. Bat, bi, hiru segundo, eta bildotsak inolako bizi zantzurik ez.
|
|
Berriro autoaren aldera zuzendu
|
nituen
begiak. Hala egitean haren begitzarrak baino txikiagoak ziren beste narrasti begi antzeko bi ikusi nituen.
|
2007
|
|
Duela gutxi arte, zarpa zaharrak eta buruko zimak zintzilik nituela joaten nintzen klasera, amak tapaki artetik arrastaka atera ondoren. Begietako makarrak ere bidean kentzen
|
nituen
begiak ireki ahala. Niretzat institutura joatea hiltzea bezala zen, gutxi gorabehera.
|
2008
|
|
Emakume haren begiak urtsu zeuden. Beheratu egin
|
nituen
begiak. Orduan konturatu nintzen emakume hura ortozik zegoela.
|
|
eta itxi
|
nituen
begiak
|
2009
|
|
Ez dizut nahi isildu neure Bizkaitarraren azalkuntza eta salakuntza hain itxura onekoagatik, burruka hain ospetsuan galtzaile egiten baldin baduzu ere azkenean. Zure KIXOTEA irakurri ahala, barrez eta negarrez asaskatu izan
|
nituen
begi, biri eta gibelak baino nire ikusbideak berak gehiago zor dizula ere aitortu behar dizut. izugarria zara. Onbeharraren onbeharrez gizajotasunaren mugak urratzera iritsi zen haren jokabidea maitagarri egitea lortu baituzu.
|
|
Karpetara bildu
|
nituen
begiak berriro. Egia esan, ez zitzaidan beste ezer bururatzen.
|
|
Hitz egiten utzi ondoren ere, ezin
|
nituen
begiak beregandik apartatu. Bizkor eta kolpeka mintzatu zen ordura arte, baina isiltasuna beste amaraun baten gisan ehuntzen hasi zen gure artean.
|
|
Jertse luzearen poltsikotik musuzapi bat atera eta ikusi ez
|
nituen
begi ertzeko malko batzuk lehortu zituen Karmelek. Serioago jarri nahi zuela antzeman nion.
|
|
Guztia lehenbailehen finitu eta ni berriz ere Joanes Mailu izatea baizik ez nuen desio. Hori baino lehen, ordea, banuen lan bat eta, hura egitera noiz abiatuko, ez
|
nituen
begiak Henrikerengandik kentzen. Nire erregek, bigarren mailako zenbait zaldun eta kaparerekin mahaia partekatzen zuen, salaren zoko zokoan.
|
|
Bozaren aldera bihurtu
|
nituen
begiak. Izan zitekeenik ez, ikusmiran.
|
|
Argibidearekin batean apaldu
|
nituen
begiak. Ustekabeak harri eginik utzi ninduen.
|
|
Nik baino hobeki zekien la Luzienne delakoak han nor zer zen. Emaztekittoaren eri zuzenak markatzen zuen aldera luzatu
|
nituen
begiak. San Martingo atearen ondoan zutituriko oholtzan, poloniarren segizioko buruak elkartu berriak ziren Frantziako erregeren izenean ongi etorri egiteko mandatua zuten agintariekin.
|
|
Salako jende parrastaren aldera bihurtu
|
nituen
begiak. Gehienak beren txandaren zain zeuden beti, ezaxola bere hartan erraten ari zirenei.
|
|
Inor ez zen nahasteaz ohartu. Henrikeren aldera luzatu
|
nituen
begiak, laguntza eske. Armagnac-i so zegoen nire jauna.
|
|
–Zertan ari dira, bada, Sorbonan? . Frantziako erregeren aldera luzatu
|
nituen
begiak. Zaldiak kanpoan ziren, baina hura igo gabe zegoen oraino.
|
|
NAROA. Ez dakizu nola sentitu nintzen. Gainean
|
nituen
begi guztiak.
|
|
Hainbeste gauza ikusten nituen. Itxi egiten
|
nituen
begiak... Mitenkarengatik!
|
|
Atzera begiratu, eta inor ez ordea. Halako batean, ez dakit zergatik, gora jaso
|
nituen
begiak, eta arrebari besotik heldu nion, dardarka. Sabaian, guri begira begira, atso bat zegoen, besoak zabalik, hankak zabalik, hegazti geldi bat bezala, jantziak askaturik, bere biluztasun osoa agerian zuela, titi batetik tanta jario.
|
|
Ni han ikusi izanak sorrarazi zizun harridurarekin, gertatzen ari zenari neurria hartzen zenion bitartean edo eutsi zion zure begiradak nireari. Ezagunak izan
|
nituen
begi haiek; arrotza, ordea, euren begirada. " Ez deitu, ene alabatxoa?", esan zenidan," zu ez zara nire ama", eta alde egin zenuen nire ezkerraldetik zure lagun haiekin.
|
|
Herioren hurbiltasunari buruzko lehendabiziko zalantzak piztu zitzaizkidanean, gordean izan nituen, ez nion hitzik esan ezta garbiketako mirabeari ere. Urtetan eta urtetan pilatzen aritutako liburuetan entretenitu nahi izaten
|
nituen
begiak, haietan itzaliko nituelakoan nire barne zimikoak, memoriatik uxatuko nituelakoan zalantzok.
|
2010
|
|
Baina nik ere dir dir behar
|
nituen
begiak, laugarren garagardoari ekin genion orduantxe?, lehengusuak honako hiru hitz hauek esan zizkidan ondotik bederen: –Zure begi horiek??; ez nekien esaldia hantxe bukatu ote zuen (etenpuntuak dei bat ere izan zitezkeen, esaldia nik neure aldetik osa nezan, neure balizko iradokizunen arabera), edo jarraipena eman behar ote zion; guztiaz ere, lehengusuak gonbidatu ninduen taberna hartara, eta hargatik edo, atseginez jokatu behar nuela erabakita, esker oneko irribarre bat luzatu nion; ez, lehengusuak ez zuen esaldia amaitu, antza, jarraian, nik eskaini niòn irriarekin adoretuta edo, honela mintzatu baitzitzaidan, iradokizunetarako tartea itxita:
|
|
disimulatzen ari ez bazen, jakina. Horregatik, jarraian, Meyer jaunaren begirada hotzetik ihes egiteko edo, txakurrarengan iltzatu
|
nituen
begiak: hain ikusgarria iruditu zitzaidan, non sentitzen nuena esan bainion:
|
|
Bibi fundamentuzko neska zen, eta bere fundamentuarekin kutsatu ninduen, harrigarria ere bada-eta zeinen debozio handiarekin entzuten nuen sendategiko kapilauak ematen zigùn meza, baita Jauna hartu ere?!; oi, nola biltzen nituen, bai, eskuak bihotzaren parean, eta nola zabaltzen
|
nituen
begiak tarteka, gora begira jartzeko, eskaintza osoan, ebakuntza egunaren bezperan egin nuèn jaunartze hartan zer esanik ez:
|
|
Erramun beti atzetik nuen, baina nik ez nuen aita besterik ikusten begien aurrean. Harentzat bakarrik
|
nituen
begiak, neska.
|
|
Lurrera apaldu behar izan
|
nituen
begiak, ez nuen balio.
|
|
ni neu. Ea zergatik utzi nuen han sehaska, ea ez al nintzen konturatu, ea non
|
nituen
begiak...
|
|
Bibi fundamentuzko neska zen, eta bere fundamentuarekin kutsatu ninduen, harrigarria ere bada-eta zeinen debozio handiarekin entzuten nuen sendategiko kapilauak ematen zigùn meza, baita Jauna hartu ere...!; oi, nola biltzen nituen, bai, eskuak bihotzaren parean, eta nola zabaltzen
|
nituen
begiak tarteka, gora begira jartzeko, eskaintza osoan... ebakuntza egunaren bezperan egin nuèn jaunartze hartan zer esanik ez: nire birika eskaintzen dizut, Jauna, eta eskaintzen diot munduari, munduak arnasa har dezan; eskaintzen diet gurasoei, izeba Ernestinari... eta amona Ursulari, goian bego; eskaintzen diet anai arrebei... baita Feliperi ere:
|
|
Baina nik ere dir dir behar
|
nituen
begiak —laugarren garagardoari ekin genion orduantxe—, lehengusuak honako hiru hitz hauek esan zizkidan ondotik bederen: ‘Zure begi horiek... ’; ez nekien esaldia hantxe bukatu ote zuen (etenpuntuak dei bat ere izan zitezkeen, esaldia nik neure aldetik osa nezan, neure balizko iradokizunen arabera), edo jarraipena eman behar ote zion; guztiaz ere, lehengusuak gonbidatu ninduen taberna hartara, eta hargatik edo, atseginez jokatu behar nuela erabakita, esker oneko irribarre bat luzatu nion; ez, lehengusuak ez zuen esaldia amaitu, antza, jarraian, nik eskaini niòn irriarekin adoretuta edo, honela mintzatu baitzitzaidan, iradokizunetarako tartea itxita:
|
|
Guztiarekin ere, ez ninduen ezagutu... disimulatzen ari ez bazen, jakina. Horregatik, jarraian, Meyer jaunaren begirada hotzetik ihes egiteko edo, txakurrarengan iltzatu
|
nituen
begiak: hain ikusgarria iruditu zitzaidan, non sentitzen nuena esan bainion:
|
|
Gau argia zen, izarrez betea. Baina nik ez
|
nituen
begiak kendu bizikletaren farolak errepidean egiten zuen horiunetik, eta atsedenik ere ez nuen hartu Adrianen tailerrera sartu nintzen arte.
|
|
" Ikara ematen dit", esan zidan Virginiak. " Niri ere bai." Ezin
|
nituen
begiak laino beltzetik kendu. Batzuetan harrotu egiten zen, eta kiribilduz egiten zuen gora.
|
|
Apartatu egiten
|
nituen
begiak Virginiaren etxeko argitik, esnatu egiten nintzen, dantzaldira itzultzen nintzen. Besarkatutako jendea ikusten nuen nire aurrean; Ubanbe eta Opin ikusten nituen neskei hitz egiten, eta Joseba eta Adrian kafetegiko terrazan zerbait edaten.
|
|
Amaren sabelaren gainean jarri ninduten. Ez
|
nituen
begiak ireki nahi, ez nuen klinikako hoztasuna ikusi nahi. Itsututa jo nuen haren bularraren bila.
|
2011
|
|
Letretakoak garenontzat ehunetik gorako zenbaki guztiak handiak dira, eta ehun milatik gorakoak izugarriak. Imajina ezazue, beraz, atzo gauean nola
|
nituen
begiak hainbeste zenbakiren artean. Hainbeste mila boto, hainbeste eserleku, ehuneko ez dakit zenbat igo bototan, ez dakit zenbat mila boto jaitsi... baina zoramenaren erdian zoriontsu ere sentitu nintzen, ze arraio!
|
|
Eta inguruetara altxatu
|
nituen
begiak. Hura zen neure sorlekua, neure haurtzaroko herrialde miragarria, neure ametsetako mundu handi eta zaila.
|
|
Harrezkero, arratsaldero gozatzen genuen elkarren konpainiaz. Arratsaldero izaten nituen niretzat hain maite
|
nituen
begi berdeak, eta arratsaldero bizitzen nituen gauero amestutako plazer oihuak.
|
|
Ez zuk esnatu ninduzun, ez ni esnatu nintzen neure kabuz. Egun argiz zabaldu
|
nituen
begiak eta poz ero batek hartu ninduen. Joan nintzen zure gelara, eta arrasto busti bat ikusi nuen ate azpitik.
|
|
Zure ohiko keinu galduarekin segitzen zenuen. Ez zenuen zirkinik egiten eta nik ez
|
nituen
begiak lehortu.
|
|
Zerura jaso
|
nituen
begiak, ilargia agertuko ote zen. Hura ere irentsia zeukan gurmak.
|
|
Telebista amatatu gabe, aurreko egunetan idatzitako narrazioan jarri
|
nituen
begiak. Gehiena asmatua zen:
|
|
Disko hori sarri baino gehiagotan entzuten zen garaietan mostradoreko neskaren adina izango nuela ohartzerakoan irriño bat ezpainetaratu zaidalakoan nago, doi doi mostradoreko neskak musika aparailuari bizkar eman eta jiratzerakoan bere begi beltzak nireetan jarri dituenean. Gustura
|
nituen
begiak neska harenetan, nahiz eta lehen segundoetan, bi edo hiru, neskak ez duen ezer adierazi, taberna erdian dagoen posteari begira balego legez, baina hirugarren edo laugarren segundoan irriño bat egin du berak ere, bezeroari adeitasunez egin ahal zaiona, neurritik urrutiratu gabe, baina atzean neukan posteari egingo ez ziona bederen. Goienkalen gora egin dut trena hartzeko bat ere presarik gabe, geltokia beste alderantz baitago, bigarren txupito bat hartzeko asmoz.
|
|
Ehorzlea sofatik altxa eta bigarrenez edalontziak whiskiz bete ondoren, nirea luzatu zidan. Zurrutada txiki bat egin eta, edalontzia eskuetan, hirugarren mailan paratu
|
nituen
begiak: Jakitea gogoratzea da.
|
2012
|
|
Betzuloetatik ateratzear
|
nituen
begiak puzten ari zitzaizkidan, lehertzear neuzkan.
|
|
Baina ezin izan nion luzaroan argiari eutsi eta betazalak irristatu
|
nituen
begietan behera.
|
|
Ez zenuen nire aurpegia ikusi, komunera joateko altxatu zinelako segidan, baina malkoak ez
|
nituen
begietatik urrun. Urteetan kolpeak jaso ostean, zuhaitza lurrera jauziarazten duen azken bultzakada izan zen hura, ezin dut beste modu batean azaldu.
|
|
Nik ere ez. Haren bizkarrari oratuta itxi
|
nituen
begiak.
|
|
Ez gauza beldurgarriak ikusteak, aitzitik, ikusteko ezer ez izateak beldurtzen ninduen. Azkenean, erabateko etsimenez beterik bihotza, bat batean zabaldu
|
nituen
begiak. Nire uste okerrenak egiaztatu ziren orduan.
|
|
Non ginen jakin ez banu, eta zer espero behar genuen, ez nuen leku hura ezagutuko. Gauzak ziren bezalakoak izanik, izumenez itxi
|
nituen
begiak. Betazalak elkarrekin lotzen zitzaizkidan, espasmoak jota bezala.
|
|
Ez zuen aparteko berezitasunik, eta sarritan ikusia nintzen, familiako sendagilearena baitzen; baina nola iritsi zen hara, nire mahai gainera, eta zergatik ikaratzen nintzen begiratzen nuenean? Haiek ordea ez ziren kontuan hartzeko gauzak, eta azkenean liburu baten orri irekietan ipini
|
nituen
begiak, eta han azpimarraturik ageri zen esaldi batean. Ebn Zaiat poetaren hitz berezi baina bakunak ziren:
|
|
Aspergarria izango litzateke antzinateko garai bakoitzean mundua neure aurrean jarrita ikusteko nuen desira asegaitza betetzearren deitua izan zen pertsonaia ospetsuen kopuru handiaren berri irakurleari ematea. Batez ere, tirano eta usurpatzaileen suntsitzaileak eta nazio zanpatu eta irainduei askatasuna itzuli zietenak ikusiz elikatu
|
nituen
begiak. Baina ezinezkoa zait neure barruan hark sortarazi zidan atsegina adieraztea, irakurlearentzat entretenimendu atsegingarri izateko moduan.
|
|
Astindu esnatzeko, eta gelan ingurura begiratu nuen, bertan bakarrik utzia bainengoen; gela hau ere lehenengoa bezala zegoen jantzia, baina dotoreago. Sarri igurzten
|
nituen
begiak, baina gauza berberak ikusten jarraitzen nuen. Ametsetan egon nintekeelakoan, neure besoetan eta hegaletan txatxamurka egin nuen, esnatzeko.
|
|
Eskuari eragin zion eta hirurak batera zerbait ateratzen hasi ziren ontzitik; zama hain zen handia, non oraindik ez baitut ulertzen nolatan ez zen hondoratu. Fardel bana lepoan hartuta, han joan ziren itsasertzean aurrera, eta laster galdu
|
nituen
begien bistatik. Etxera itzuli beharra neukan; baina, egia esan, gertakari harrigarri horiek larritu egin ninduten, eta egonezinari ezin eutsirik geratu nintzen goizaren zain.
|
|
Petxorin mihisea baino zuriago jarri zen, hartu edalontzia, bete, eta eman egin zion. Nik eskuaz estali
|
nituen
begiak, eta otoitz bat esaten hasi nintzen, ez dut gogoratzen zein... Bai, adiskidea, sarritan ikusia dut jendea nola hiltzen den ospitalean edo gudu zelaian, baina ez du horren antzik, guztiz bestelakoa da!...
|
|
Altxa nituen esku kateatuetan bilduak
|
nituen
begiak eta ikusi nuen emaztea eseri egin zela, palestinoa beti eskuetan, belaunak besarkatzen. Ez zen bere ohiko lekuan eseri, neskarenean baizik.
|
|
" Tomaterik ez daukat, leka eta piperra aukeran gutxi", esan zigun baserritarrak buruko painelua ondo kokatuz," baina porruak edo gaztainak nahi izanez gero, ugari". Itxi
|
nituen
begiak: erbiak basoan zebiltzan jauzika eta korrika, elkarri keinuak eginez antzerki batean bezala, eta hegabera bat, Granadako Fray Luisek zioen moduan, zauritu itxura egin eta bakar bakarrik zihoan ibai ertzetik ehiztariak erakarri eta bere kideen etzalekutik desbideratzeko; multzoka, uxoek Hegoranzko lerroari eusten zioten tinko.
|
|
erbiak basoan zebiltzan jauzika eta korrika, elkarri keinuak eginez antzerki batean bezala, eta hegabera bat, Granadako Fray Luisek zioen moduan, zauritu itxura egin eta bakar bakarrik zihoan ibai ertzetik ehiztariak erakarri eta bere kideen etzalekutik desbideratzeko; multzoka, uxoek Hegoranzko lerroari eusten zioten tinko. Ireki
|
nituen
begiak: hego haizeak hosto bat zeraman herrestan.
|
|
Izan zaitezte, ba, sugea bezain zuhurrak, eta uxoa bezain lauak". Ireki
|
nituen
begiak: oinetakoetan kazkabar pinportak neuzkan.
|
|
" Denetik daukat ia, nahi duzuena eskatu, marrubi, gerezi, San Juan sagar, aran hori, aran gorri, muxika, tomate, babarrun, tipula, leka, alkatxofa, letxuga, erremolatxa; ilarrak gutxi, halere, eta onttoak kaxkarrak, eta gereziak berdin". Itxi
|
nituen
begiak: neska mutil batzuk murgilka zebiltzan ibaian garrasi batean eta palastaka, zipriztinak airean.
|
|
Ireki
|
nituen
begiak: baserritarrak marrubi bat zeukan eskuan.
|
2013
|
|
Haren eskuek mirariak egiten dituzte nonbait. Ikastarora joaten diren emakumeak errenkadan etzanda irudikatzen
|
nituen
begiak itxita txandaren zain. Lau igurtzi emango zizkien, ez zuen gehiagorako astirik, baina antzaldaturik ateratzen ziren.
|
|
Pare bat pauso eman nituen nik beregana oharkabean, laguntza emateko prest, ohartu eta garaiz gelditzea lortu nuen arren. Zuek zeundeten lekura itzuli
|
nituen
begiak, konturatu ote zineten beldur, baina ez, zuek itsaso harroari begira jarraitzen zenuten. Ordezkoa bakarrik mugitu zen Maren bi besoen artean besarkatzeko.
|
|
Jauregi mutilarengan pausatu
|
nituen
begiak. Margaritak konprenitu zuen nire arrangura.
|
|
Kandela guztiak agortuak nituen. Minduak
|
nituen
begiak. Hainbateko lana ematen zidan besoa eta eskua higitzeak.
|
|
Bertzalde, emakumeen artean ere ez ziren denak mezari hain debotki emanak. Hauetan ezarri
|
nituen
begiak.
|
|
Bi eman nizkion. Agudo galdu
|
nituen
begitik.
|
|
Garbitu behar baldin baninduten orain zuten parada. Besoak uztarturik, egun hartaraino ukatua zitzaidan lurrean finkatu
|
nituen
begiak. Mendia eta oihana baizik ez nuen bistaratu.
|
|
Orga betearen gain pausatu
|
nituen
begiak. Jakesek mandoen uhalei atxikitzen zien beti.
|
|
Denak, nekez. Salako atean pausatu
|
nituen
begiak. Irekia zegoen oraino.
|
|
Haren moldeak nik deskriba dezakedan ororen gainekoak irudituko zaizkizu; eta zure gatza eta bizitasuna onargarri egingo zaizkiolakoan nago, batez ere haren mailak ezinbestean eragingo dizun isiltasun eta begiruneak zure dohain horiek eztitutakoan. Hau guztia, nire ezkontzarako asmo orokorrei dagokienez; zera dago oraindik esateko, alegia, ea zergatik zuzendu
|
nituen
begiak Longbournera eta ez neure auzotegira, non, zinez diotsut, badiren emakume gazte eta atseginik franko. Baina auzia hauxe da:
|