|
2000
|
|
|
Eta, nigarrarekin batean, jauregitik eta osaba Joanikotenganik ihes egiteko gogoa izeki zitzaidan, jaundu eta nagusitu. Eta jaso
|
nituen
begiak eta hodei hura ikusi nuen, gurdi bat zirudiena, haizearen zaldiek tiratua, eta neure burua haren gainean idurikatu nuen, Urbiaindik urrun ninderamala, gero eta urrunago; idurikatu nuen gero ezen Italian ezagutu nuen napolitarra etxe ondotik iragan zitekeela bere Donejakuerako bidean, eta harat joan nintekeela ni ere harekin, neure buruari galderarik egin gabe, gitarra musikaren hatsarekin ... Baina zer nenbilen ni, ezinezko amets hartan denbora alferrik galtzen?
|
|
|
Eta nik zeruraino zabaldu
|
nituen
begiak, jakin gabe zer erran... baina, osaba irri karkaraka hasi zenean, berdintsu eta orobatsu egin nuen nik, kasik segidan.
|
|
|
Eta nik tentazionearen boza aditu nuen, eta, denbora batean bezala, kasik oharkabean, ezetz erran nion neure buruari, edo ezetz erran zidan, hobeki, kontzientzian gorderik nuen harrak eta betiko harrak, zeina, neure iraganarekin hausterat deliberatu nintzenez geroztik, aurizki eta ito nahi bainuen, zeren eta ez bainuen nahi neure etorkizuna eta neure kontzientziaren gorabehera guztiak haren ezezkoek erabakitzea, baina baiezko batek eta mila baiezkok. Eta, beraz, ezezko hari baiezko bat eta mila baiezko zerraizkiola, are gehiago zabaldu
|
nituen
begiak... Eta, begiak zabal zabalik nituela, berehala ohartu nintzen ezen ene goseak eta ene harridurak ez zutela jada neurririk.
|
|
|
Eta, zenbatenaz behatzenago nion, hainbatenaz iduritzenago zitzaidan ezen untzia kapitainak bere kontakizunetan aipatu balea izugarri haietarik bat zela, gorputzaren hezur mamiak zurezkoak zituena eta arimaren bela hedatuak haizezko. Eta hersten
|
nituen
begiak eta iduritzen zitzaidan orduan ezen nihaur ere bertze untzi bat nintzela, zeruko itsasoan hegaldatzen zena, arimaren haize oihala kaio jigant bihurturik... Eta begiak ireki, eta nola nabaritzen nuen ezen itsasoa maite nuela, eta itsasoak ere maite ninduela, nik hura maite nuen bezainbat...!
|
|
|
Ximurrak besotik kontu nahi izan zion nire andreari, baina Kristinak hastandu zuen, nirekin hainbertzetan erabilitako keinu bortitz berdinarekin. Atariko pasabidean barna galdu
|
nituen
begitik, zapore mikatz eztia gelditzen zitzaidala ezpainetan: ez nekien poztu behar nuen, edo penatu, berriki arte niretzat baizik ez ziren zakarkeriek erakusten zuten intimitate mailagatik.
|
|
|
Inguru hutsera luzatu
|
nituen
begiak, ihesbideren baten eske. Antonio Musu tristeren aurpegi adierazgabea baizik ez nuen aurkitu, orori soraio iduri eta orori adi, belarri luze alaena.
|
|
|
Ostiko bana, buruan eta tripa hutsean. Ongieza ez erakusteko eginahaletan, inguruko mugidan finkatu
|
nituen
begiak. Patxi gure argazkilariaren mototsa bistatu nuen, bertze hiru lau lankiderekin batean, ibaiertzetik dena fusilatzeko irrikan.
|
|
|
Isuri beroxkoaren ateratze biziarekin batera ireki
|
nituen
begiak. Argi erasoak itxiarazi zizkidan berriz.
|
|
|
—Jakina —gezurrarekin batean, urrundu
|
nituen
begiak xerra bakartitik.
|
|
|
Jakin min handirik gabe beheititu
|
nituen
begiak zabaldutako orriaren gainera. Izenburuak aienatu zidan irribarrea:
|
|
|
Zehar begiz, anaiaren esku bat ikusi nuen, narraska, neskak jantzirik zuen bere txabusinaren azpira. Lepo ukaldi arin batez bihurtu
|
nituen
begiak, egunkariaren lehen orrialdeko titular beti bezain luzeetara. Birao egin nuen.
|
|
|
Anarengan pausatu
|
nituen
begiak, zerbait gaineratu nahi ote zuen. Ahoa ireki gabe zegoen oraino.
|
|
2002
|
|
|
Hamar urteko umemokoa haizela oraindik gero! –eta, nola nik are gehiago zabaldu
|
nituen
begiak, ustez ezkutuan erre bainuen, inoren begiradatik urrun, aitak erantsi zuen–: Zer uste duk, bada, ene espioi sareak ez duela funtzionatzen?
|
|
|
Eta, ai, nola azkartzen zitzaidan bihotza, trostaka zihoàn zaldi zoro bat iduri, pentsatzen nuenean abioi haiek huts egin zezaketela, motorrean matxuraren bat izanda edo pilotuak maniobraren bat gaizki eginda! Eta nola ixten
|
nituen
begiak, eta nola irekitzen nituen segidan, itxi eta ireki, beldurraren eta jakin minaren arteko lehiak guztiz harturik baninduka bezala! Eta osabak halaxe esan zidan, halako batean:
|
|
|
Eta biak ala biak ziren bista onekoak. Ni, aldiz, mehea eta argala atera nintzaien eta, hamar urte bete nituenerako, zortzi dioptria
|
nituen
begi bakoitzean. " Osaba Lazaroren antza daukak", esaten zidan aitak.
|
|
2003
|
|
|
Berriro negarrari ekingo ziola pentsatu nuen, baina, aitorpenak egiteko egokiera bat aurkitu nahirik bezala, aulkian mugitu eta lurrera begira geratu zen. Nik ere lurrera jaitsi
|
nituen
begiak eta debozio handiz, pausatuki, joan nintzaion zangoak eskalatzen, orkatilaren borobiltasuna lehenik eta izter mamiak gero miretsiz.
|
|
|
Atera zitzaion blaust eztarritik. Une hartan ireki
|
nituen
begiak eta orduan jabetu zen estreinakoz. Beltzak, esan zidan.
|
|
2004
|
|
|
Berriro itxi
|
nituen
begiak; eta hankak mugitzen jardun nuen. Hasiera baten ez zidaten erantzun, baina ez nuen etsi.
|
|
|
Gauza bera gertatuko zitzaidan ama zenaren hazpegiekin? Hain erraz ahantziko
|
nituen
begi eder haiek. Ez, erran nion neure buruari, ez dituk horren erraz ahantziko.
|
|
2005
|
|
|
–Zer moduz jatetxea? –galdetu zidan niregana hurbildu ondoren, eta ezin izan
|
nituen
begiak bere betazpi sakonetatik aldendu. Hirurogei urte inguru izango zituen eta, mehea izate horrek dotore itxura ematen zion arren, aurpegiak asko sufritu duen emakumea erakusten zuen.
|
|
|
Niri ere malkoak pilatu zitzaizkidan. Lurrean finkatu
|
nituen
begiak, emozioak jota nengoela ez nabaritzeko.
|
|
2006
|
|
|
Haren paparreko medailetan ezarri
|
nituen
begiak.
|
|
2007
|
|
|
Duela gutxi arte, zarpa zaharrak eta buruko zimak zintzilik nituela joaten nintzen klasera, amak tapaki artetik arrastaka atera ondoren. Begietako makarrak ere bidean kentzen
|
nituen
begiak ireki ahala. Niretzat institutura joatea hiltzea bezala zen, gutxi gorabehera.
|
|
2008
|
|
|
Emakume haren begiak urtsu zeuden. Beheratu egin
|
nituen
begiak. Orduan konturatu nintzen emakume hura ortozik zegoela.
|
|
2009
|
|
|
Ez dizut nahi isildu neure Bizkaitarraren azalkuntza eta salakuntza hain itxura onekoagatik, burruka hain ospetsuan galtzaile egiten baldin baduzu ere azkenean. Zure KIXOTEA irakurri ahala, barrez eta negarrez asaskatu izan
|
nituen
begi, biri eta gibelak baino nire ikusbideak berak gehiago zor dizula ere aitortu behar dizut. izugarria zara. Onbeharraren onbeharrez gizajotasunaren mugak urratzera iritsi zen haren jokabidea maitagarri egitea lortu baituzu.
|
|
|
Karpetara bildu
|
nituen
begiak berriro. Egia esan, ez zitzaidan beste ezer bururatzen.
|
|
|
Hitz egiten utzi ondoren ere, ezin
|
nituen
begiak beregandik apartatu. Bizkor eta kolpeka mintzatu zen ordura arte, baina isiltasuna beste amaraun baten gisan ehuntzen hasi zen gure artean.
|
|
|
Jertse luzearen poltsikotik musuzapi bat atera eta ikusi ez
|
nituen
begi ertzeko malko batzuk lehortu zituen Karmelek. Serioago jarri nahi zuela antzeman nion.
|
|
|
Guztia lehenbailehen finitu eta ni berriz ere Joanes Mailu izatea baizik ez nuen desio. Hori baino lehen, ordea, banuen lan bat eta, hura egitera noiz abiatuko, ez
|
nituen
begiak Henrikerengandik kentzen. Nire erregek, bigarren mailako zenbait zaldun eta kaparerekin mahaia partekatzen zuen, salaren zoko zokoan.
|
|
|
Bozaren aldera bihurtu
|
nituen
begiak. Izan zitekeenik ez, ikusmiran.
|
|
|
Argibidearekin batean apaldu
|
nituen
begiak. Ustekabeak harri eginik utzi ninduen.
|
|
|
Nik baino hobeki zekien la Luzienne delakoak han nor zer zen. Emaztekittoaren eri zuzenak markatzen zuen aldera luzatu
|
nituen
begiak. San Martingo atearen ondoan zutituriko oholtzan, poloniarren segizioko buruak elkartu berriak ziren Frantziako erregeren izenean ongi etorri egiteko mandatua zuten agintariekin.
|
|
|
Salako jende parrastaren aldera bihurtu
|
nituen
begiak. Gehienak beren txandaren zain zeuden beti, ezaxola bere hartan erraten ari zirenei.
|
|
|
Inor ez zen nahasteaz ohartu. Henrikeren aldera luzatu
|
nituen
begiak, laguntza eske. Armagnac-i so zegoen nire jauna.
|
|
|
–Zertan ari dira, bada, Sorbonan? . Frantziako erregeren aldera luzatu
|
nituen
begiak. Zaldiak kanpoan ziren, baina hura igo gabe zegoen oraino.
|
|
2010
|
|
|
Baina nik ere dir dir behar
|
nituen
begiak, laugarren garagardoari ekin genion orduantxe?, lehengusuak honako hiru hitz hauek esan zizkidan ondotik bederen: –Zure begi horiek??; ez nekien esaldia hantxe bukatu ote zuen (etenpuntuak dei bat ere izan zitezkeen, esaldia nik neure aldetik osa nezan, neure balizko iradokizunen arabera), edo jarraipena eman behar ote zion; guztiaz ere, lehengusuak gonbidatu ninduen taberna hartara, eta hargatik edo, atseginez jokatu behar nuela erabakita, esker oneko irribarre bat luzatu nion; ez, lehengusuak ez zuen esaldia amaitu, antza, jarraian, nik eskaini niòn irriarekin adoretuta edo, honela mintzatu baitzitzaidan, iradokizunetarako tartea itxita:
|
|
|
disimulatzen ari ez bazen, jakina. Horregatik, jarraian, Meyer jaunaren begirada hotzetik ihes egiteko edo, txakurrarengan iltzatu
|
nituen
begiak: hain ikusgarria iruditu zitzaidan, non sentitzen nuena esan bainion:
|
|
|
Bibi fundamentuzko neska zen, eta bere fundamentuarekin kutsatu ninduen, harrigarria ere bada-eta zeinen debozio handiarekin entzuten nuen sendategiko kapilauak ematen zigùn meza, baita Jauna hartu ere?!; oi, nola biltzen nituen, bai, eskuak bihotzaren parean, eta nola zabaltzen
|
nituen
begiak tarteka, gora begira jartzeko, eskaintza osoan, ebakuntza egunaren bezperan egin nuèn jaunartze hartan zer esanik ez:
|
|
|
Erramun beti atzetik nuen, baina nik ez nuen aita besterik ikusten begien aurrean. Harentzat bakarrik
|
nituen
begiak, neska.
|
|
|
ni neu. Ea zergatik utzi nuen han sehaska, ea ez al nintzen konturatu, ea non
|
nituen
begiak...
|
|
|
Bibi fundamentuzko neska zen, eta bere fundamentuarekin kutsatu ninduen, harrigarria ere bada-eta zeinen debozio handiarekin entzuten nuen sendategiko kapilauak ematen zigùn meza, baita Jauna hartu ere...!; oi, nola biltzen nituen, bai, eskuak bihotzaren parean, eta nola zabaltzen
|
nituen
begiak tarteka, gora begira jartzeko, eskaintza osoan... ebakuntza egunaren bezperan egin nuèn jaunartze hartan zer esanik ez: nire birika eskaintzen dizut, Jauna, eta eskaintzen diot munduari, munduak arnasa har dezan; eskaintzen diet gurasoei, izeba Ernestinari... eta amona Ursulari, goian bego; eskaintzen diet anai arrebei... baita Feliperi ere:
|
|
|
Baina nik ere dir dir behar
|
nituen
begiak —laugarren garagardoari ekin genion orduantxe—, lehengusuak honako hiru hitz hauek esan zizkidan ondotik bederen: ‘Zure begi horiek... ’; ez nekien esaldia hantxe bukatu ote zuen (etenpuntuak dei bat ere izan zitezkeen, esaldia nik neure aldetik osa nezan, neure balizko iradokizunen arabera), edo jarraipena eman behar ote zion; guztiaz ere, lehengusuak gonbidatu ninduen taberna hartara, eta hargatik edo, atseginez jokatu behar nuela erabakita, esker oneko irribarre bat luzatu nion; ez, lehengusuak ez zuen esaldia amaitu, antza, jarraian, nik eskaini niòn irriarekin adoretuta edo, honela mintzatu baitzitzaidan, iradokizunetarako tartea itxita:
|
|
|
Guztiarekin ere, ez ninduen ezagutu... disimulatzen ari ez bazen, jakina. Horregatik, jarraian, Meyer jaunaren begirada hotzetik ihes egiteko edo, txakurrarengan iltzatu
|
nituen
begiak: hain ikusgarria iruditu zitzaidan, non sentitzen nuena esan bainion:
|
|
2011
|
|
|
Eta inguruetara altxatu
|
nituen
begiak. Hura zen neure sorlekua, neure haurtzaroko herrialde miragarria, neure ametsetako mundu handi eta zaila.
|
|
|
Harrezkero, arratsaldero gozatzen genuen elkarren konpainiaz. Arratsaldero izaten nituen niretzat hain maite
|
nituen
begi berdeak, eta arratsaldero bizitzen nituen gauero amestutako plazer oihuak.
|
|
2012
|
|
|
Betzuloetatik ateratzear
|
nituen
begiak puzten ari zitzaizkidan, lehertzear neuzkan.
|
|
|
Baina ezin izan nion luzaroan argiari eutsi eta betazalak irristatu
|
nituen
begietan behera.
|
|
|
Ez zenuen nire aurpegia ikusi, komunera joateko altxatu zinelako segidan, baina malkoak ez
|
nituen
begietatik urrun. Urteetan kolpeak jaso ostean, zuhaitza lurrera jauziarazten duen azken bultzakada izan zen hura, ezin dut beste modu batean azaldu.
|
|
|
Nik ere ez. Haren bizkarrari oratuta itxi
|
nituen
begiak.
|
|
|
Ez gauza beldurgarriak ikusteak, aitzitik, ikusteko ezer ez izateak beldurtzen ninduen. Azkenean, erabateko etsimenez beterik bihotza, bat batean zabaldu
|
nituen
begiak. Nire uste okerrenak egiaztatu ziren orduan.
|
|
|
Non ginen jakin ez banu, eta zer espero behar genuen, ez nuen leku hura ezagutuko. Gauzak ziren bezalakoak izanik, izumenez itxi
|
nituen
begiak. Betazalak elkarrekin lotzen zitzaizkidan, espasmoak jota bezala.
|
|
|
Ez zuen aparteko berezitasunik, eta sarritan ikusia nintzen, familiako sendagilearena baitzen; baina nola iritsi zen hara, nire mahai gainera, eta zergatik ikaratzen nintzen begiratzen nuenean? Haiek ordea ez ziren kontuan hartzeko gauzak, eta azkenean liburu baten orri irekietan ipini
|
nituen
begiak, eta han azpimarraturik ageri zen esaldi batean. Ebn Zaiat poetaren hitz berezi baina bakunak ziren:
|
|
|
Aspergarria izango litzateke antzinateko garai bakoitzean mundua neure aurrean jarrita ikusteko nuen desira asegaitza betetzearren deitua izan zen pertsonaia ospetsuen kopuru handiaren berri irakurleari ematea. Batez ere, tirano eta usurpatzaileen suntsitzaileak eta nazio zanpatu eta irainduei askatasuna itzuli zietenak ikusiz elikatu
|
nituen
begiak. Baina ezinezkoa zait neure barruan hark sortarazi zidan atsegina adieraztea, irakurlearentzat entretenimendu atsegingarri izateko moduan.
|
|
|
Astindu esnatzeko, eta gelan ingurura begiratu nuen, bertan bakarrik utzia bainengoen; gela hau ere lehenengoa bezala zegoen jantzia, baina dotoreago. Sarri igurzten
|
nituen
begiak, baina gauza berberak ikusten jarraitzen nuen. Ametsetan egon nintekeelakoan, neure besoetan eta hegaletan txatxamurka egin nuen, esnatzeko.
|
|
|
Eskuari eragin zion eta hirurak batera zerbait ateratzen hasi ziren ontzitik; zama hain zen handia, non oraindik ez baitut ulertzen nolatan ez zen hondoratu. Fardel bana lepoan hartuta, han joan ziren itsasertzean aurrera, eta laster galdu
|
nituen
begien bistatik. Etxera itzuli beharra neukan; baina, egia esan, gertakari harrigarri horiek larritu egin ninduten, eta egonezinari ezin eutsirik geratu nintzen goizaren zain.
|
|
|
Petxorin mihisea baino zuriago jarri zen, hartu edalontzia, bete, eta eman egin zion. Nik eskuaz estali
|
nituen
begiak, eta otoitz bat esaten hasi nintzen, ez dut gogoratzen zein... Bai, adiskidea, sarritan ikusia dut jendea nola hiltzen den ospitalean edo gudu zelaian, baina ez du horren antzik, guztiz bestelakoa da!...
|
|
2013
|
|
|
Haren eskuek mirariak egiten dituzte nonbait. Ikastarora joaten diren emakumeak errenkadan etzanda irudikatzen
|
nituen
begiak itxita txandaren zain. Lau igurtzi emango zizkien, ez zuen gehiagorako astirik, baina antzaldaturik ateratzen ziren.
|
|
|
Pare bat pauso eman nituen nik beregana oharkabean, laguntza emateko prest, ohartu eta garaiz gelditzea lortu nuen arren. Zuek zeundeten lekura itzuli
|
nituen
begiak, konturatu ote zineten beldur, baina ez, zuek itsaso harroari begira jarraitzen zenuten. Ordezkoa bakarrik mugitu zen Maren bi besoen artean besarkatzeko.
|
|
|
Jauregi mutilarengan pausatu
|
nituen
begiak. Margaritak konprenitu zuen nire arrangura.
|
|
|
Kandela guztiak agortuak nituen. Minduak
|
nituen
begiak. Hainbateko lana ematen zidan besoa eta eskua higitzeak.
|
|
|
Bertzalde, emakumeen artean ere ez ziren denak mezari hain debotki emanak. Hauetan ezarri
|
nituen
begiak.
|
|
|
Bi eman nizkion. Agudo galdu
|
nituen
begitik.
|
|
|
Garbitu behar baldin baninduten orain zuten parada. Besoak uztarturik, egun hartaraino ukatua zitzaidan lurrean finkatu
|
nituen
begiak. Mendia eta oihana baizik ez nuen bistaratu.
|
|
|
Orga betearen gain pausatu
|
nituen
begiak. Jakesek mandoen uhalei atxikitzen zien beti.
|
|
|
Denak, nekez. Salako atean pausatu
|
nituen
begiak. Irekia zegoen oraino.
|
|
|
Haren moldeak nik deskriba dezakedan ororen gainekoak irudituko zaizkizu; eta zure gatza eta bizitasuna onargarri egingo zaizkiolakoan nago, batez ere haren mailak ezinbestean eragingo dizun isiltasun eta begiruneak zure dohain horiek eztitutakoan. Hau guztia, nire ezkontzarako asmo orokorrei dagokienez; zera dago oraindik esateko, alegia, ea zergatik zuzendu
|
nituen
begiak Longbournera eta ez neure auzotegira, non, zinez diotsut, badiren emakume gazte eta atseginik franko. Baina auzia hauxe da:
|
|
2014
|
|
|
Baina gau hartan, existitzen ez zen liburu hura nire irudimenarekin irakurtzen ari nintzela behingoz lokartzeko helburu soilarekin, zentzugabekeria zirudien. Hala ere, ez
|
nituen
begiak ireki, badaezpada, liburua bat batean nire burutik desagertu eta ondoren berreskuratzea ezinezkoa izango zitzaidalakoan.
|
|
|
Begiak itxi nituen une batez, esnatu ondotik beti egiten dudan bezala, ametsen alderdira itzultzerik ba ote dudan ziurtatzearren edo, baina ezetz ikusi nuen noski, guztiz itzarrita nengoela, eta gainera jantzien deserosotasuna hasi nintzen sentitzen, lotako mugimenduen ondorioz, handik tira eta hemendik tira. Berriz ireki
|
nituen
begiak, beraz, segundo gutxiren buruan. Oraindik begira neukan Rafa, baina oraingoan haren belarrietara joan zitzaidan begirada, kable antzeko bat ikusi bainion zintzilik.
|
|
|
Rafak, orduan, eskua mugitu zuen, eta nire kopetara eraman zuen aurrena, bekainetara gero. Nik itxi egin
|
nituen
begiak, eta betazaletatik pasatu zizkidan hatz mamiak. Sudurraren marra zuzena goitik behera korritu zuen.
|
|
|
Zera, ni, mutikotan, mapazale porrokatua nintzen. Orduak eta orduak ematen
|
nituen
begira Hego Amerikari, edo Afrikari, edo Australiari, eta esplorazioaren lorietan galtzen nintzen. Aldi hartan, hutsune asko zegoen lurraren gainean, eta, maparen batean, bereziki tentagarria zirudien hutsune bat ikusten nuenean (hala ematen zuten denek, baina), hatza gainean ipini, eta neure baitan esaten nuen:
|
|
2015
|
|
|
Leihoa zabaldu behar izan nuen, inkontziente ausartak ihesbideren bat bilatzera behartuta, eta kontziente koldarrak ahizpa gaztearen zelatan ibiltzera derrigortuta. Berehala, erreta
|
nituen
begiak, malkoak ere itzaltzeko kapaz ez ziren sutan. Ke arnasezin madarikatu hark goitik behera hartu zuen logela, halako loditasunez non desagerrarazi egin baitzituen oheak, mesanotxeak, armairua?
|
|
|
Noiz arte iraun behar zuen tortura hark? Ezin
|
nituen
begiak itxi eta mundutik urrundu?
|
|
|
Litekeena zen han norbait bizitzea, ezta? Leihorik gabeko dorrera zuzendu
|
nituen
begiak. Laguntza eske joaten ahal nintzen, atea jo, oihuka hasi...
|
|
|
Bazter batean uzkurtu nintzen, hatsanka. Dorreko atean josi
|
nituen
begiak, ikara batean, izugarrikeria hura edozein momentutan ateratzea espero nuela.
|
|
|
Taberna hutsik zegoen. Mostradorean jarri eta kanporantz gidatu
|
nituen
begiak; herritarrek teilatupean segitzen zutela begiztatu ahal izan nuen, plaza erdian jolasten zebiltzan mutil koskorrak nola bustitzen ziren eta, euriak sekula ukitu ez balitu bezala, ziztu bizian nola teilatupera hastantzen ziren begira.
|
|
|
Autorea ere bere bakardadeaz mintzo zitzaidan sarri, eta orduan, ulertzen ninduen norbaitez inguratua sentitzen nintzen. Eta unetxo erkin batez, pentsakizunotan galduta, treneko leihatilaz bestaldera garraiatuko
|
nituen
begiak eta hasperen lasai batek harrapatzen ninduen.
|
|
|
Presaka jo zuen Martak itxaroten zuen aldera, atzera begiratu gabe. Nik ere kostata altxatu
|
nituen
begiak lurreko baldosetatik. Arestiko musuaren oroitzapenak masailak gorritzen zizkidan oraindik, ezpainak asunezkoak izan balira bezala.
|
|
|
Miretsita eseri nintzen. Zeru hura amestu baino ezin nuenez egin, lurrera itzuli
|
nituen
begiak. Zamarra eranztearekin batera, egongela dotore hartan bildutako lagunen zenbatekoa egin nuen disimuluz.
|
|
|
Eldarnioak. Bakartuta nengoela, azken egunetan gauza bitxiak ikusten
|
nituen
begiak ixten nituen aldiro: sekulako irudiak mugimenduan, zoom etengabeak, elkarrizketak?, eta nik ez nituen batere kontrolatzen.
|
|
|
Zer egin eta nola jarraitu asmatu ezinda, itsas labarretan zebiltzan aspaldiko kaio eta kulisketan jarri
|
nituen
begiak, nonbait jartze aldera. Lotsatuta nengoen halako galdera egin izanaz.
|
|
|
Eskua leihatilatik atera eta atzerako ispilua mugitu nuen, aduanatik gertu zeuden sardinzarrak zertan zebiltzan ikusteko. Istant batean galdu
|
nituen
begi bistatik. Oraindik ere urduri, azeleragailua gehiegi zanpatu gabe jarraitu genuen, eta Urdazubiko bidegurutzera iritsi ginen berehala.
|
|
|
Erran bezala, ordurako aspertzen hasita nengoen xakearekin eta ez nion arreta handirik ematen taulan gertatzen zenari. Beraz, inolako zirrararik gabe, hamahirugarren jokaldia adierazten zuen marrazkian jarri
|
nituen
begiak. Liburuak honako hau adierazi zidan:
|
|
|
Errege Beltzak moduren batez nire susma zezakeelako kezkak jaten ninduen barrutik. Goizaldean bakarrik bildu ahal izan
|
nituen
begiak, eta orduan ere lokamuts izugarriak izan nituen. Sukar amets haietan Romako sotoan nengoen, ilunpetan, aurreko egunean bezalaxe; Errege Beltzaren ahots lakarra entzuten nuen labirinto hartako toki zehazgaberen batetik deika, baina nire amesgaiztoan italiarrak ez zuen Angela deitzen, ni baizik, eta ahots aldi berean basa eta lirdingatsuak gero eta hurbilagotik deitzen ninduen, eta gero eta mehatxariagoa zen, gero eta ilunagoa... eta, korridore bihurrietan barrena ihes egiten saiatu arren, Errege Beltza gero eta hurbilago zegoen, hain hurbil non haren esku potoloa sorbalda gainean sentitzen bainuen...
|
|
|
Ezin izan nintzen Bavariako terrazan gelditu. Ezin
|
nituen
begiak ate astun hartatik aldendu. Bertan Hilde anderea ager zitekeen edozein momentutan.
|
|
|
Gau euritsu hartan, Maximilian plazan bakar bakarrik, Angelaren etxearen ondoko karrika zulo ilunari begiratu nion. Segidan, plazaren beste muturrerantz bihurtu
|
nituen
begiak, Bavariarantz. Eta, bat batean, garbi ikusi nuen dena.
|
|
|
Amak agur egin eta bakarrik gelditu nintzelarik, plazan barrena lerratu
|
nituen
begiak. Ustez bestela, hiru egun lehenagoko irudi lazgarriek ez zidaten eraso.
|
|
|
Ezin
|
nituen
begiak Hilde anderearenetatik aldendu, baina, begi ertzetik, Schenker doktorearen aurpegiaren ikustaldi labur bat izan nuen: uretatik ateratako arrainak bezala hartzen zuen arnasa.
|
|
2016
|
|
|
Dozena erdi dendatan egotzi
|
nituen
begiak horrelako etenaldiak erraz asaldatuko ez zuen aurpegi baten bila kalerik kale nenbilen bitartean; harik eta, azkenean, denda horrek begia jo zidalarik, barrura sartu nintzen arte.
|
|
|
Berriro bueltatu
|
nituen
begiak Micòlenganantz. Hitz egiten egon nintzen bitartean, murruan esertzeari ekin zion, bizkarra ematen zidala, eta orduan etsi etsian hanka bat altxatu eta zangalatrau jarri zen.
|
|
2017
|
|
|
Zorbaren ahotsak kolpez itzularazi ninduen lurrera. Ireki
|
nituen
begiak eta hor ikusi nuen Zorba atean, txabolako atalasera granada handi bat botatzen. Errubi fresko batzuk iduri, aleak pirripitaka iritsi ziren nire oheraino.
|
|
|
Urrats bizian bueltatu nintzen bidezidorrera. Itzuli
|
nituen
begiak istant bat eta han ikusi nuen artzaintxo nahigabetua bere arrokaren gainean zutik. Buruko txima kixkurrak mokanes beltzaren azpitik irteten zitzaizkion eta dantzan zebiltzan bafada gogorren mende.
|
|
|
Itsasoa murmurioz ari zen, limurtzaile. Berriro itxi
|
nituen
begiak, eta sentitu nuen zoriontsua nintzela. Gorputza arindua eta asea neukan, iduri piztia bat ehizara aterea eta bere ehizakia irentsi ondoan eguzkitan etzanda ezpainak milikatzen.
|
|
|
Iltzaturik
|
nituen
begiak ontzi erraldoi baten branka beltzean, ilunpean murgildua zegoena kareleraino. Euria ari zuen, eta begira geratu nintzen nola euri hariek elkarrekin lotzen zituzten zerua eta moilako lupetza.
|
|
|
Logaleari ezin gehiago ihardokiz, berriro itxi
|
nituen
begiak eta istantean lo gogor geratu nintzen.
|
|
|
Hasi nintzen. Halaxe hondatu
|
nituen
begiak elefanteen arkakusoei ura ematen. Hiru aldiz.
|
|
|
Orduan murruaren ondotik pasa ginen ziztu bizian, gure itzalak ere murrutik ziztu bizian zihoazela, eta geroxeago bide bazterrean botata zegoen egunkari puska baten ondotik pasa ginen eta ni barrez hasi nintzen berriro. Eztarrian sentitzen nuen barrea eta arratsaldea zeharka jaisten zen zuhaitzetan jarri
|
nituen
begiak, arratsaldea eta txoriak eta igeri zebiltzan mutilak gogoan hartuz. Baina hala eta guztiz ezin nuen hura gelditu eta orduan konprenitu nuen hura geldiarazteko gogor saiatzen banintzen negarrez hasiko nintzela eta lehen ere izana nuen beste pentsamendu hartan pentsatu nuen alegia ezin izango nintzela birjina izan, hainbeste zirelarik itzal artetik zebiltzanak neska ahots eztiekin xuxurlatzen txoko itzaltsuetan luzatzen eta handik ateratzen ziren hitzak eta perfumea eta begiak sentitu bai baina ikusten ez zirenak, baina hain erraza bazen hura egitea ez zen ezer izango eta ezer ez bazen, zer nintzen ni eta orduan Mrs Blandek esan zuen, «Quentin?
|
|
|
Tipulak malkoak aterarazten zizkidan. Hargatik ere ez
|
nituen
begiak aiztotik urrundu.
|
|
|
Amaieran, hiruki zuri bat ikusi nuen gona zuriaren azpian, emakumearen hiruki sakratua. Nik, edozein kristauk bezala, tenplu hartan galdu
|
nituen
begiak. Emakumea konturatu egin zen, baina ez pentsa hankak itxi zituenik begiradari bidea mozteko.
|
|
|
Ez nezakeen besterik erran. Esku eskuinarekin kukutu
|
nituen
begiak eta orduan deblauki aitortu nion:
|
|
|
barnera
|
nituen
begiak zuzendu.
|