Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 372

2000
‎1984ko otsailean hasi genuen txapeoa, zenbat iraun zezakeen jakin gabe; hori ez zegoen asmatzerik. Txapeoari ekin genion goizean, egunero bezala, errekuentoa egiten hasi ziren kartzeleroak.
‎Ez ditek planteatzen zenbat energia genukeen ondo eta lasai bizi ahal izateko. Ez ditek planteatzen energia hori kontsumitzailearengandik gertuago egon daitezkeen instalakuntza txikiagoekin lortzeko aukera, hori ez litzatekeelako negozioa izango. Dena aurrera egitea duk, eta zenbat eta handiago hobe beti, dirua etengabe mugitzeko sorgin gurpil zoro zentzugabe batean.
‎– Ez, hori ez da nire ustea. Hipotesi bat baino ez da.
‎Eskarmentua zuen jakituria iturri orduan Pessoak, hil eta gero esan baitzituen hitzok, Prazeresko hilerritik irtenik adiskide erraietakoari egindako bisitaldi batean. Nik ezagutu nuen Lauaxeta ere, Lauaxeta berpiztua –1905etik 1937ra bitarteko Lauaxeta ez bezala akaso, hori ez dakit–, pertsona serioa zen, neurritsua, zegoen egoeraz jabetua. Horregatik irauten zuten seguru askorik hain gutxi haren haserraldiek.
2001
‎Gau eskoletan euskara xarmanki ikasi zuenak ez zuen nahikoa belarririk, hautematen zuenaren bereganatzeko, liseritzeko eta ondorioz ihardukitzeko. Mundu hori ez zuen nehoiz endelegatuko. Hargatik deus ez bailitzan, Henryk gero esplikatzen zion, lau haurrideek, handikapik jasan gabe, situazio politak erdietsi zituztela, estatuko funtzio publiko ezberdinetan, zein jendarmerian, zein irakaskuntzan, zein erizaintzan.
‎egiten zuten oihu batzuek, bortitz. Hori ez, hori ez!!! Batzuek gaizki ulertu zuten, antza, eta hortik oihuak; azalpen bat beharrezkoa zen.
‎Berlusgoñi ongi loturik utzi eta gero, belarrian zer gertatu zitzaion galdetu nion gondoleroari, eta honek, hori ez ezik, toki apartatu eta ogibide harrigarri horretara eraman zuena, hau da, bere historia, kontatu zidan.
‎Botere hori daukagu. Botere hori ez da berria, alderantziz, oso zaharra da, baina aurrerapen teknikoari esker, ikaragarri azkartu da. Botere hori izugarria da, orain arte sekula ezagutu den handiena, egoerak kontrolatzeko, Estatuburuak aldatzeko, komunitateak elkarren aurka jartzeko, santuak eta bekatariak izendatzeko eta beste makina bat gauza egiteko bidea ematen baitigu, biolentzia erabili gabe, eta horrek biolentzia benetan azken baliabidea izan dadin posible egiten du.
‎Ez zekiat nor haizen ezta hemen zer egiten duan ere. Bost axola detektibea, giggolo edo mutur luzea haizen; baina besteren kontutan hire muturra sartu behar hori ez diat atsegin.
‎– Badakizu Jokin nolako lasaikotea den. Ez omen zuen sesiorik egin; hori ez baita bere estiloa. Gertatutakoa irentsi eta, ziur asko, sabelean usteldu egingo zitzaion; baina gizalegeari eta orekari tinko atxikiko zien, noski.
2002
‎– Gutxitan izango du aste bi barrukoa legezko egun inportanterik, eta urtemugak urtero izaten dituk. Bilboko Arenalean jokatuko da eta hori ez duk txantxetakoa. Enpresari eta talentu harrapari guztiak han izango dituk beharbada.
‎– Baina hori ez dago abokaturako...
‎– Ez dizkidazu detaile asko kontatu, baina alderdi polit hori ez dut hain garbi ikusi.
‎Gauero, oheratu aurretik. Honek usain txarra dauka eta lurrun goxo hori ez da paseatzen ibiltzekoa. Martitzenerako prestatuko dizut gauza bera baina ukenduan.
2003
‎Ez du inork zertan ezer jakinik, pentsatu du ondoren. Kartzinomaren kontu hori ez dio inori esango. Zertarako.
‎Eta gehiegiak kalte egiten diola arraren oldarrari. Oreka zail hori ez duela oraindik Lupek menperatzen, deliberatu du azkenik Damianek.
‎Bai gizona, erantzun zion Damianek, honezkero hori ez diagu aldatuko, eta ondoren, Jaione hilda aurkitu diat esan zion. Bai, halaxe, tupustean:
‎Eta gorpua Bermeon utzi zuten. Tira, hori ez nion horrela kontatu Mallonari, baina horrelaxe izan zen.
‎Elenak bere izenaz dei egiten zionaren bila ekin zion, begietan itxaropen izpi bat pizturik zuela. Itxaropen hori ez zen nire ikustea espero zuelako. Behin ikusi ninduen, eta ez ninduen ezagutu, begiekin bilatzen segitu baitzuen.
‎–Ez, hori ez duk fotokopia, jatorrizkoa baino. Honen fotokopia agian gero emango diat.
‎–Ezergatik ere ez. Herrian aipatu dizuten Carril hori ez zen Carril. Carril ezizena zen, estropadetako patroi entzutetsu batekin hark zuen antzagatik ipinia, hain segur.
‎–Txori hori ez duzu bere habian topatuko –esan zidan, faxista zela eta.
‎Ez da ba gure Jaurlaritzaren on iritziaz egiten? Gainera faxista berba hori ez dut gogoko. Eskuindarrak dira, gure iritzien bestelakoak dituztenak, baina fede oneko jendeak.
‎fede onekoak ez diren faxistak irteten uzten badituzue ba, zera –eten egin nuen–, babespean duzun beste txori hori entregatu egin diguzula. Eta badakigu hori ez dena babesturik duzun bakarra. Besterik ere baduzu, badakigu, bai, baina esan didazun horixe da inportanteena.
‎Falangista hura hil berria zen, itxuraz. Nork, non eta nola eman zion heriotza, hori ez nuen galdetu. Baina dudaren harra barruan geratu zitzaidan.
2004
‎Miren asaldaturik etorri zitzaion: " Handi hori ez dakik nor den?!".
‎denboraren poderioz ikasi beharreko hori ez dela ikasten
hori ez da poema bat, lagunok;
‎Istant hartan tiro bat aditu zuten, une batez denak isildu eta belarriak erne paratu zituzten baina ez zen beste soinurik izan, Kakok esan zuen hori ez zela ehizako eskopetarena izan eta hori fusil batena izan zela, eta Anderrek, eskopetarena izan zela, eta igual behi eroak zirela eta hasi zirela inguruko baserritarrak Inglaterrakoak bezala suizidatzen, eta Aezkoan oraindik orain erdi kaskatuta zeuden bi behiburu atzeman zituztela eta Tomasen astoa ere juizioa galduta egongo zela, Pepe, berriz, eskoba pasatzen hasi zen eta, pixka bat hari utz...
‎Nonbait haren bila zebiltzaan, nonbait haren zain zeudean Etxaben... Eta nik, Artola hori ez nekiela nor zen eta Tapaxen berri ere ez nekiela aspaldi, egunak neramazkiela ikusi gabe. Eta:
‎non bizi nintzen ni; zergatik, karnetean Idiazabalgo helbidea baitago jarrita. Eta, nik hori ez niean esan nahi, zergatik esanez gero igual joan egingo zituan etxera eta, arrebak gero krixtonak esango zizkidaan; baina, insistitu egin ditek eta, azkenean esan egin zieat eta, hala ere, orain koinatuarekin hitz egin diat eta, ez omen dituk guretik azaldu... Gero hasi zitzaizkidaan zapatillarekin kaskatekoak ematen, eta:
‎Mutil hau ez zagon oso osoa... Ai!; hori ez maitia... Belarritakoa ez..."
2005
‎Auzia abenduko bigarren asterako iragarria zen. Umiliatze hori ez zezakeen pati eta kaskezurra zartarazi zuen ihiziko arma kokospetik hustuz. Emazteak zuen Rafa lurrean aurkitu, odol putzuan ihalozka.
‎Mintza zakizkit. Isiltasun hori ez dezaket pati. Zure niniketan neurekiko erasia irakurtzen dut, ez nazazula erantzun ments abandona, bestela bizi osoan so horren kezka putzu amilgarri gisa atxikiko dut, damuzko makila:
‎Man-en aixolbean zebilenean, Graxik nabaritzen zuen, maitasun istoria hori ez zuela oroitzapenen lerroan sekulan kokatuko. Ez zuen bizia biderkatzen, ildozkatzen eta neurkatzen zion zurrunbilo horren azkenik antzematen, bukaerarik gabekoa baitzen, mundua adina zabala, zerura iristeko orratz zuloa bezain txikia halaber.
‎Larrua jo, esaten dena jo, askotan egin genuen, batez ere hasieran. Baina berak esaten zuen hori ez zela helburua, hori guri gustatzen zitzaigula. Emakumeek nahiago zutela aurreko guztia:
‎Zure hitzak, oraindik, eta ia hogeita hamar urte joan dira, hemen ditut, atzo esandakoak balira bezala. Gorri hori ez zela zure etxean sartuko. Ez dakizu ze min egin zenigun, Angel.
‎A Brasileira 1904 urtean ireki zuten. Handik urtebetera, kafetegi horretan bertan –Pessoak berak edo bere heteronimoetako batek, hori ez dago jakiterik– ezagutu zuen Coimbrako neska batekin ezkontzeko aurre prestaketak egiten ari zela, Pessoaren emaztegaiak konortea galdu zuen. Alferrikakoak izan ziren Fernando Pessoak eta inguruko zerbitzariek bera suspertzeko egindako ahaleginak:
‎Geroago baina, hortzetan neukan melodiari ezin jarraituko niola ohartu nintzen. Eskua ez zegoen hor, ez, baina gorputzak, soin enborrak, bizkarreko kirioek, hori ez balekite bezala jokatzen zuten: eskuin eskuari bidaltzen zizkioten nik ezkerrera bideratu nahi nituen kinadak.
‎Etxeak zituen bi solairuetarik behekoan ginen Inez eta biok. Inezek ondoegi kalkulatzen zuen aukeran edalontzietara isurtzen zuen Benedictinea, gehiegi ez botatzeko kontu handia izanez, eta hori ez zitzaidan larregi gustatu. aritze hori, likore botila hark noiz arte iraun behar zuen buruan balu bezala.
‎" Ez dezagun ozenegi hitz egin, Lydie lo egongo da-eta". " Gortina hori ez dugu irekiko, Lydieri horrela gustatzen zaio". Lydie lo zegoela esan zuen berak, baina ni ez nengoen hain seguru.
‎Ez ginen izenburuaz gogoratzen, harritzekoa. Gero izenburu batekin akordatu ginen, Six million symphony, baina ez ginen zuzendariaren izenarekin gogoratu, eta gainera, hori ez zen guk esaten genuen eskuen filma, beste bat baizik. Bere eskuek milioi bat dolar balio zutela esaten zuten zirujau hari buruzkoa.
‎Fu eta fu. Hala ere hori ez da txarrena. Beste gauza batek kezkatzen du gehiago Damian:
‎Putza! Ez, hori ez da horrela. Erraturik daude.
‎Ederki ulertu du. Gizon hori ez da uste nuen bezain zozoa. Batzuetan harrituta uzten nau.
‎– Bertze kontu bat ere badakit, etxe hori ez dutela azkenean botako. Errepide berria, ondo ondoan eginen badute ere, salbatuko da; zutik utziko dute.
‎Argi zerrenda bat zen sasi arteko laiotzean. Zilarrezko ura ageri zen errekaren zati batzuetan, berunezkoagoa besteetan, baina Leonek ezetz eta ezetz, hori ez dela nahikoa, kontua ez dela agerikoa margotzea, bera ez dagoela horretarako. Argazki kamera erabiliko zukeela bestela.
‎Urteak egin nituen herritik kanpo ikasle, eta hiriburuko auzo honetan gelditu nintzen bizitzen. Argitaratzen hasi nintzen, eta etxekoei bisitan itzultzen nintzenetan behialako lagunek tabernara eramaten ninduten esanez" Hau idatzi behar duk, entzun ezak...", edo" Kontatu duan hori ez zuan horrela gertatu, niri galdetu behar hidan horretaz, mareajerako trepeta guztiak prestatzen ari gintuan moila berrian ontzi holandarrak hondoa jo zuenean bokalean...". Gurasoek, ordea, bestelako juzkua egiten zuten nire idatziez," Orain ere egin omen duk!", edo" Harrotu beharra huen kontu hori!".
‎Zerraldoetan eraman zituzten, baina aitak beti komentatu izan zigun itxurakeria izan zela hura," Oiartzungo hezurtegian bota zituzten gero denak". Ez nuke esanen hori ez zekienik A. jaunak, ez baitu deus aipatzen ahaideez edo ehorzketa katolikoaz, fusilatuak zeuden hartarik lekututa eztitu egin zen bere asaldura. Gertatu honen oharretan daukan estilo kolperik onena aitzurkari haietako baten esana emanik lortzen du, katabut bat soberan zela ikusitakoan etxera eramaten utziko ziotenetz galdegin omen zuen.
‎– Esparroi hori ez duk herrikoa!
‎Soinujoleak bere entzule lirainei Bolton kapitainaren alaba ote ziren galdetzen zienean barre egin eta kapelua kriketago okertuta aitzina egiten zuten haietarikoa zen Cecilia Bolton, hori ez nion Werner Hartmanni kontatu baina. Maitemindua egon behar zuen, jakina, porturik portu zihoan ametsez Andoni Olaberen itaunari erantzun barik urruntzen zenean.
‎Baina baforeak ez zeukan konpasa Amsterdamerako, portutik hogei miliatara zegoela fletatzailearen deia eduki zuten, Avilesera gateko zamatzera, edo A Coruñara, edo Lisboara, hori ez daki lanabes eta tramankulu guztien izena euskaraz erraten ahal dela uste duen zoro horrek. Eta orduan, uharte galduenean legokeen naufragoaren antzera txanel batetik zeinuka ari zen urketariari kasu egin gabe edo ez ikusiarena eginda hartu zituen hamar edo hamabi gradu noroeste, zera jakinen du hori komandanteak.
‎Neke handirik gabe konponduko ditiztek, egitez gerotan matxura gogorra hobe, motorra erretzea edo halako zerbait. Eta hori ez duk egiten ahal bi minututan.
‎– Plazan eta egun argiz, hori ez duk dantza egitea.
‎" Plazan eta egun argiz, hori ez duk dantza egitea".
2006
‎Umeak izan dira besterik gabe, ume anonimoak baino ez, berezko nortasunik gabeak. Eta hori ez dagoela ondo iruditzen zait orain. Traizioa izan da neure haurtzaroarekiko.
‎Orain, ordea, ez dut horrelako itxaropenik eta, areago, okerrago, neuk ere ez diot kasurik egiten neure mezu zahar zintzoei, nahiz eta ukatu ere ez ditudan egiten, nahiz eta oraindik ere batzuetan sinesgarri eta benetako irizten diedan; neuk ere ez dut neure jokaera gero eta integratuagoa eta arruntagoa aldatzen, neuk ere ez ditut neure kate gero eta ugariagoak eta motzagoak apurtzen, nahiz eta oraindik ere batzuetan absurduaren amildegi ertzaren lilura sentitu. Lilura hori ez da beharbada burges txiki baten jolas erosoa besterik, batere arriskurik gabea, noski, eta halaxe aitortzen dut garbi garbi gaur egun.
‎Filmetako pertsonaiek ez dakite film bateko pertsonaiak direna. Ezjakintasun inozo hori ez da sinesgarria. Benetako pertsonek oso ondo dakigu film bateko pertsonaiak garena.
‎– Xa mo daras de volta outro dia –esan zidan, gozotasunez, gelako armairutik ateratako aterki beltz handia nire eskuan jartzearekin bat. Esaldi hori ez zen, ordea, bere besoetara itzultzeko gonbit sasi disimulatua. Esana nion urrutikoa nintzela eta nekez itzuliko nintzela sekula Pontevedrara.
‎Nekea bai, ageri da zenbait aurpegitan, eta egin beharrekoak lehenbailehen amaitu eta hemendik etxera ospa egiteko gogoa. Baina hori ez da ezer. Dena ondo dabil.
‎(Esan nion Eiderri nahiago nuela hori ez publikatzea: herrian uholdeak izan zirela, ixtorio bat asmatu nuen.)
‎Ez hari begira egon, Mixa, hori ez da jende leiala mi amor, hori ez da zure moduko jendea.
‎Ez hari begira egon, Mixa, hori ez da jende leiala mi amor, hori ez da zure moduko jendea.
‎Lau urte bai izango dira hori ez dela saltzen –eta, bazituzten bertan beste sei bat makina diferente, geroztikoak denak, zeregin bererako.
‎– Ez, ez, hori ez da arrazoia, neska, gaur nire urtebetetzea da.
‎Bizitza zurrunbilo bat bilakatu da, pentsatzen zuen Goiok berekiko, erle saldo baten burrunba itzalia baina etengabea, zoratzeko modukoa, ezerk ez zuen lehengo kolorea eta distira, lehengo ertz definitua eta forma ezaguna, nabarra urdina nagusitzen zen nonahi, difuminatuak eta zirriborro lausoak, fokutik kanpoko argazkia bezalakoa zen dena, Armanik esan ohi zien bezala sekzioaren bileretan, garai berri hauen ezaugarri nagusia aldakortasuna da, potroak gero, sindikalista bati Armani deitzea, fabrikako sugegorriek ezarritako izengaiztoa zen, maltzurki, gero sekzioko kideek ere onartua, maltzurki eta maiteki aldi berean, Armani ez zen horregatik asaldatzen, ez horixe, ez zen etorri berria, garai haien aldakortasunaren beraren paradigma irizten zion izengoitiari, egokia beraz, eta doike, pena bakarra berari paratu izana edukiko zuen, onartu beharra zegoen besteri esateko oso egokia zela, norberari esanez gero azkura pixka bat sortzen zuen, baina liberatua zenetik asko zaintzen zuen itxura, goiko aginduak dituk, justifikatzen zuen bere burua, baina beste batzuek buzoarekin segitzen zuten, Goiok esaterako, gero eta burusoilagoa zen Goio, Goio bere buzo barruan sarturik –enbutiturik– agorafobia probokatzeko moduko buruko soilunearekin, hestebete zurbil eta ezezagun bat bailitzan, edo okerrago, zakil punta laru bat bezala, gauzak aldatuko ziren noski baina ez Goiorentzat, soilunearen tamaina gorabehera, errealitate aldakorrarena hitz eginda zeukaten bileretan, behin baino gehiagotan, Armanik esaten zuen ez dela lan ideologikoa alde batera utzi behar, besteak konforme zeuden, lehen errealitatearen araberako kontsigna garbiak genituen, esaterako produkzio bitartekoen jabetza langileriaren eskuetara pasatu behar da, orain ezinezkoa da horrelako kontsignarik, teknologia, teknologia, errepikatzen zuen Armanik, teknologia da langileen eskuetara pasatu zena, menderatu zena, baina nondik dator teknologia, nork kontrolatzen du teknologia, pentsa une batez –eta garbi gera bedi, arren, hipotesi zoro bat baizik ez dela–, onenean ere, IBM edo dena delakoa armaz hartzen dugula, eta bertan dauden handi mandi guztiak akabatzen ditugula, gero nork jarriko zuen ordenagailua martxan, nork jakingo zuen zer tekla sakatu behar zen, zuk, Goio? –eta Goiok ez zuen buruaz ezetz esateko lanik ere hartzen, garbi bai garbi baitzen galdera erretorikoa zela–, prestakuntza, prestakuntza, prestakuntza da beharrezkoa alternatiba bat eratzen dugun bitartean, eratuko dugun egunerako, kostako da baina, hori ez dago ukatzerik, errealitatea konplexua eta aldakorra delako, horrexegatik beragatik hain zuzen, eta gero fabrikako lankideen eta sekzioko sugegorrien komentarioak, begira urliaren semea, lau urte baizik ez ditik eta lehengoan, nagusi izatean zer izan nahi duen galdetu eta ez al zian erantzun, ba, Hipertrolako ingeniari aurrez jubilatua soldataren ehuneko laurogeita hamarrarekin, Hi per tro la ... badakik frontoian jokatzen?, ba, orduan burtsan jokatzen ere badakik, ez zakiat ba, defenditzen zen Goio, hik nahi duana esango duk baina nik frontoiarena garbiago ikusten diat, tira, orduan ez hadi gehiago kezkatu eta jokatu frontoian, eta uztak burtsa Armanirentzat, Armanirentzat?, Goio harrituta, ez duk izango, berriz irri egiten zioten, izango ez duk ba, nondik uste duk ateratzen duela bestela, horren traje bakoitzak hire pagaren erdia balio dik, Goio, mesedez, Goio, –hau Armani zen–, Goioren begietan irakurtzen zuen mesfidantzak asaldaturik, eta nork lortu zian KPI gehi bateko igoera, zer uste duk, gauza horiek traje eder bat eramateagatik lortzen direla?, ez horixe, gure indarraren kontziente direlako lortzen dituk, eta guk badakigulako nola tratatu jendilaje hori, nola erabili, nola kudeatu gure indarra, eta horrek, gaur egun, lehen ez bezalako gauzak eskatzen ditik, esaterako irudia, esaterako trajea, nire trajea hire buzoa duk, gauzak izugarri aldatu dituk, errealitatea bera aldakorra duk, lehen ere ez al genian horretaz hitz egin, trajea atrezzoaren parte duk, baina patronalaren aurrez aurrekoak gogorrak dituk, gogorrak gero, baita zera ere, esaten zioten orduan beste mihigaizto batzuek, baina ez al diok bibotea ikusi, Armaniren bibotea sarria zen, itxia, batek bertan edozer aurkitzea espero duen horietakoa, ez al diok bibotea ikusi, nik lehengoan bertatik langostino azal bat ateratzen ikusi nian, horiek babokeriak dituk, Goio, patronalaren amarru zaharrak, borrokan kontsekuenteenak direnak desprestigiatzeko, horretan ez zagok aldaketarik, hori betiko errealitatea duk, hik hain ongi ezagutzen duana, Goio, hori jokabide betierekoa duk, dena den ulertzen diat, Goio, hain zuzen lehengoan hitz egin nian horretaz beste hainbat konpañerorekin, konfiantzazkoekin, badakik gauza nola dagoen gaur egun, garai berriei egokitzeko ahalegindu beharra zagok, lehen pentsaezinak irudituko litzaizkigukeen soluzioak, ez duk afiliatuentzako plan bat, ezin zaiok horrela deitu, baina sindikatuak ez dik begi txarrez ikusten, urte luzeetako afiliazioa daramaten kideentzat duk, bakarrik, eta pentsatu diagu agian hik, bakoitzak hainbeste jarri behar dik, nahi duenak, noski, nahi ez duenak ez dik jarri behar eta ez duk deus gertatzen, gero sindikatuak eramango dik irabazien ehuneko hainbeste, gainerakoa norberarentzat, joño, Armani, esaten didazun hau, ez nuen sekula pentsatuko, ez al zaizu iruditzen pixka bat, nola esango nuke, gure estilotik, gure etikatik kanpo, etika, etika, erraz esaten duk etika, esadak, Goio, hogeita hamabost urte buzoarekin ibilita, hiru txandatan, eta uste al duk hiri kontu eske etortzeko eskubidea eduki dezakeenik inork, urlia, sandia eta berendia sartu dituk, guztiz legala duk, errealitate aldakor honetan zilegi duk kapitalaren tresnak klase ikuspegi batekin erabil ditzagun, zilegi eta logikoa, ezin gaitezkek atzean geratu, ez kezkatu etikagatik, etika arazo faltsuengatik, ez zakiat, zioen bere artean Goiok, niregatik igual ez nikek egingo, baina familiarengatik, andrea eta semearengatik, semeak uste dik bere aita tonto hutsa dela, ez duk diru asko baina bizi osoko aurrerakina duk, edo ia, ateratzen denarekin etxean obra egingo genikek eta semea bidaltzen genikek kanpora ingelesa ikastera, Armanik arrazoi dik, ez diat kezkatu behar horregatik, eta zer arraio, ez ditek esaten, ba, mihigaiztoek, Armanik ordu sindikalak aprobetxatzen dituela bere swing a edo dena delakoa hobetzeko, orduan, zergatik ez ni... ez diat kezkatu behar horregatik, baina ez, esaten zioten beste lankide maltzur samar batzuek, ez kezkatu horregatik, kezkatu beste honengatik, eta berripaper bat erakusten zioten, non esaten baitzen planta itxi eta beste norabait eramango zutela, gaur jan dituan lentejak zorretan jan dituk, bai horixe, baina kreditua bukatu zaik, ez zagok lenteja gehiagorik, garaiz baino lehen azken tanta arte zukututako limoia haiz, hik ez duk jada limoi urik ematen, kitto beraz, baina lentejak
‎Bizitza zurrunbilo bat bilakatu da, pentsatzen zuen Goiok berekiko, erle saldo baten burrunba itzalia baina etengabea, zoratzeko modukoa, ezerk ez zuen lehengo kolorea eta distira, lehengo ertz definitua eta forma ezaguna, nabarra urdina nagusitzen zen nonahi, difuminatuak eta zirriborro lausoak, fokutik kanpoko argazkia bezalakoa zen dena, Armanik esan ohi zien bezala sekzioaren bileretan, garai berri hauen ezaugarri nagusia aldakortasuna da, potroak gero, sindikalista bati Armani deitzea, fabrikako sugegorriek ezarritako izengaiztoa zen, maltzurki, gero sekzioko kideek ere onartua, maltzurki eta maiteki aldi berean, Armani ez zen horregatik asaldatzen, ez horixe, ez zen etorri berria, garai haien aldakortasunaren beraren paradigma irizten zion izengoitiari, egokia beraz, eta doike, pena bakarra berari paratu izana edukiko zuen, onartu beharra zegoen besteri esateko oso egokia zela, norberari esanez gero azkura pixka bat sortzen zuen, baina liberatua zenetik asko zaintzen zuen itxura, goiko aginduak dituk, justifikatzen zuen bere burua, baina beste batzuek buzoarekin segitzen zuten, Goiok esaterako, gero eta burusoilagoa zen Goio, Goio bere buzo barruan sarturik –enbutiturik– agorafobia probokatzeko moduko buruko soilunearekin, hestebete zurbil eta ezezagun bat bailitzan, edo okerrago, zakil punta laru bat bezala, gauzak aldatuko ziren noski baina ez Goiorentzat, soilunearen tamaina gorabehera, errealitate aldakorrarena hitz eginda zeukaten bileretan, behin baino gehiagotan, Armanik esaten zuen ez dela lan ideologikoa alde batera utzi behar, besteak konforme zeuden, lehen errealitatearen araberako kontsigna garbiak genituen, esaterako produkzio bitartekoen jabetza langileriaren eskuetara pasatu behar da, orain ezinezkoa da horrelako kontsignarik, teknologia, teknologia, errepikatzen zuen Armanik, teknologia da langileen eskuetara pasatu zena, menderatu zena, baina nondik dator teknologia, nork kontrolatzen du teknologia, pentsa une batez –eta garbi gera bedi, arren, hipotesi zoro bat baizik ez dela–, onenean ere, IBM edo dena delakoa armaz hartzen dugula, eta bertan dauden handi mandi guztiak akabatzen ditugula, gero nork jarriko zuen ordenagailua martxan, nork jakingo zuen zer tekla sakatu behar zen, zuk, Goio? ..., lau urte baizik ez ditik eta lehengoan, nagusi izatean zer izan nahi duen galdetu eta ez al zian erantzun, ba, Hipertrolako ingeniari aurrez jubilatua soldataren ehuneko laurogeita hamarrarekin, Hi per tro la ko in ge nia ri au rrez ju bi la tua sol da ta ren ehu ne-ko la ro ta ha ma rra re kin, dena braust, baina silabak ongi markatuz eta silaba bakar batean zalantzarik edo tostorrik egin gabe, hori ez duk galduko, bizi bizi zetorrek, edo sandiaren aita hil berriarena, aita ona izan zuan, eta norbaitek inozoki galdetu, zer, seme alabekin mintzatzen zuan, seme alaben edukazioaz arduratzen zuan, kariñosoa zuan, edo zer, eta erantzuna labana kolpe bat bezala, ez, motel, ez, azkar hil zuan eta diru pixka bat utzi zian, dena zetorren ondo egun kloniko horiek iragateko, katean tapizeria jarri ber... badakik frontoian jokatzen?, ba, orduan burtsan jokatzen ere badakik, ez zakiat ba, defenditzen zen Goio, hik nahi duana esango duk baina nik frontoiarena garbiago ikusten diat, tira, orduan ez hadi gehiago kezkatu eta jokatu frontoian, eta uztak burtsa Armanirentzat, Armanirentzat?, Goio harrituta, ez duk izango, berriz irri egiten zioten, izango ez duk ba, nondik uste duk ateratzen duela bestela, horren traje bakoitzak hire pagaren erdia balio dik, Goio, mesedez, Goio, –hau Armani zen–, Goioren begietan irakurtzen zuen mesfidantzak asaldaturik, eta nork lortu zian KPI gehi bateko igoera, zer uste duk, gauza horiek traje eder bat eramateagatik lortzen direla?, ez horixe, gure indarraren kontziente direlako lortzen dituk, eta guk badakigulako nola tratatu jendilaje hori, nola erabili, nola kudeatu gure indarra, eta horrek, gaur egun, lehen ez bezalako gauzak eskatzen ditik, esaterako irudia, esaterako trajea, nire trajea hire buzoa duk, gauzak izugarri aldatu dituk, errealitatea bera aldakorra duk, lehen ere ez al genian horretaz hitz egin, trajea atrezzoaren parte duk, baina patronalaren aurrez aurrekoak gogorrak dituk, gogorrak gero, baita zera ere, esaten zioten orduan beste mihigaizto batzuek, baina ez al diok bibotea ikusi, Armaniren bibotea sarria zen, itxia, batek bertan edozer aurkitzea espero duen horietakoa, ez al diok bibotea ikusi, nik lehengoan bertatik langostino azal bat ateratzen ikusi nian, horiek babokeriak dituk, Goio, patronalaren amarru zaharrak, borrokan kontsekuenteenak direnak desprestigiatzeko, horretan ez zagok aldaketarik, hori betiko errealitatea duk, hik hain ongi ezagutzen duana, Goio, hori jokabide betierekoa duk, dena den ulertzen diat, Goio, hain zuzen lehengoan hitz egin nian horretaz beste hainbat konpañerorekin, konfiantzazkoekin, badakik gauza nola dagoen gaur egun, garai berriei egokitzeko ahalegindu beharra zagok, lehen pentsaezinak irudituko litzaizkigukeen soluzioak, ez duk afiliatuentzako plan bat, ezin zaiok horrela deitu, baina sindikatuak ez dik begi txarrez ikusten, urte luzeetako afiliazioa daramaten kideentzat duk, bakarrik, eta pentsatu diagu agian hik, bakoitzak hainbeste jarri behar dik, nahi duenak, noski, nahi ez duenak ez dik jarri behar eta ez duk deus gertatzen, gero sindikatuak eramango dik irabazien ehuneko hainbeste, gainerakoa norberarentzat, joño, Armani, esaten didazun hau, ez nuen sekula pentsatuko, ez al zaizu iruditzen pixka bat, nola esango nuke, gure estilotik, gure etikatik kanpo, etika, etika, erraz esaten duk etika, esadak, Goio, hogeita hamabost urte buzoarekin ibilita, hiru txandatan, eta uste al duk hiri kontu eske etortzeko eskubidea eduki dezakeenik inork, urlia, sandia eta berendia sartu dituk, guztiz legala duk, errealitate aldakor honetan zilegi duk kapitalaren tresnak klase ikuspegi batekin erabil ditzagun, zilegi eta logikoa, ezin gaitezkek atzean geratu, ez kezkatu etikagatik, etika arazo faltsuengatik, ez zakiat, zioen bere artean Goiok, niregatik igual ez nikek egingo, baina familiarengatik, andrea eta semearengatik, semeak uste dik bere aita tonto hutsa dela, ez duk diru asko baina bizi osoko aurrerakina duk, edo ia, ateratzen denarekin etxean obra egingo genikek eta semea bidaltzen genikek kanpora ingelesa ikastera, Armanik arrazoi dik, ez diat kezkatu behar horregatik, eta zer arraio, ez ditek esaten, ba, mihigaiztoek, Armanik ordu sindikalak aprobetxatzen dituela bere swing a edo dena delakoa hobetzeko, orduan, zergatik ez ni... ez diat kezkatu behar horregatik, baina ez, esaten zioten beste lankide maltzur samar batzuek, ez kezkatu horregatik, kezkatu beste honengatik, eta berripaper bat erakusten zioten, non esaten baitzen planta itxi eta beste norabait eramango zutela, gaur jan dituan lentejak zorretan jan dituk, bai horixe, baina kreditua bukatu zaik, ez zagok lenteja gehiagorik, garaiz baino lehen azken tanta arte zukututako limoia haiz, hik ez duk jada limoi urik ematen, kitto beraz, baina lentejak
‎Eguerdian bazkariak egiten genituen, denok elkarrekin; Zuriñek eta Txatok ardoa ipintzen zuten, Martak patata tortilla batzuk eramaten zituen, Emiliok piperrak, nik ogia eta urdaiazpiko pixka bat, besteak frutak, hurrena gisatu apur bat, hurrena etxean egindako bizkotxoa... Une gozoenak ziren, nahiz eta Lukas eta Markosen arteko garai bateko lehia berpizturik izan, nahiz eta Martak ez zion Peliri barkatzen, nahiz eta Emiliok beti pentsatu izan duen Matias ganoragabe bat dela eta Matiasek Emilio burges traidore bat dela, nahiz eta Sarak ni matxista bat naizela uste izan, nahiz Pellok uste izan Mikelen irri egiteko gogo etengabe hori ez dela parte onekoa eta Mikelek denok erotuta gaudela iritzi. Nahiz eta nik jakin Uxuerekikoa ezinezkoa zela, eta are, nahiz eta jakin, baita ere, hobe zela ezinezkoa izatea.
‎badakik frontoian jokatzen?, ba, orduan burtsan jokatzen ere badakik, ez zakiat ba, defenditzen zen Goio, hik nahi duana esango duk baina nik frontoiarena garbiago ikusten diat, tira, orduan ez hadi gehiago kezkatu eta jokatu frontoian, eta uztak burtsa Armanirentzat, Armanirentzat?, Goio harrituta, ez duk izango, berriz irri egiten zioten, izango ez duk ba, nondik uste duk ateratzen duela bestela, horren traje bakoitzak hire pagaren erdia balio dik, Goio, mesedez, Goio, –hau Armani zen–, Goioren begietan irakurtzen zuen mesfidantzak asaldaturik, eta nork lortu zian KPI gehi bateko igoera, zer uste duk, gauza horiek traje eder bat eramateagatik lortzen direla?, ez horixe, gure indarraren kontziente direlako lortzen dituk, eta guk badakigulako nola tratatu jendilaje hori, nola erabili, nola kudeatu gure indarra, eta horrek, gaur egun, lehen ez bezalako gauzak eskatzen ditik, esaterako irudia, esaterako trajea, nire trajea hire buzoa duk, gauzak izugarri aldatu dituk, errealitatea bera aldakorra duk, lehen ere ez al genian horretaz hitz egin, trajea atrezzoaren parte duk, baina patronalaren aurrez aurrekoak gogorrak dituk, gogorrak gero, baita zera ere, esaten zioten orduan beste mihigaizto batzuek, baina ez al diok bibotea ikusi, Armaniren bibotea sarria zen, itxia, batek bertan edozer aurkitzea espero duen horietakoa, ez al diok bibotea ikusi, nik lehengoan bertatik langostino azal bat ateratzen ikusi nian, horiek babokeriak dituk, Goio, patronalaren amarru zaharrak, borrokan kontsekuenteenak direnak desprestigiatzeko, horretan ez zagok aldaketarik, hori betiko errealitatea duk, hik hain ongi ezagutzen duana, Goio, hori jokabide betierekoa duk, dena den ulertzen diat, Goio, hain zuzen lehengoan hitz egin nian horretaz beste hainbat konpañerorekin, konfiantzazkoekin, badakik gauza nola dagoen gaur egun, garai berriei egokitzeko ahalegindu beharra zagok, lehen pentsaezinak irudituko litzaizkigukeen soluzioak, ez duk afiliatuentzako plan bat, ezin zaiok horrela deitu, baina sindikatuak ez dik begi txarrez ikusten, urte luzeetako afiliazioa daramaten kideentzat duk, bakarrik, eta pentsatu diagu agian hik, bakoitzak hainbeste jarri behar dik, nahi duenak, noski, nahi ez duenak ez dik jarri behar eta ez duk deus gertatzen, gero sindikatuak eramango dik irabazien ehuneko hainbeste, gainerakoa norberarentzat, joño, Armani, esaten didazun hau, ez nuen sekula pentsatuko, ez al zaizu iruditzen pixka bat, nola esango nuke, gure estilotik, gure etikatik kanpo, etika, etika, erraz esaten duk etika, esadak, Goio, hogeita hamabost urte buzoarekin ibilita, hiru txandatan, eta uste al duk hiri kontu eske etortzeko eskubidea eduki dezakeenik inork, urlia, sandia eta berendia sartu dituk, guztiz legala duk, errealitate aldakor honetan zilegi duk kapitalaren tresnak klase ikuspegi batekin erabil ditzagun, zilegi eta logikoa, ezin gaitezkek atzean geratu, ez kezkatu etikagatik, etika arazo faltsuengatik, ez zakiat, zioen bere artean Goiok, niregatik igual ez nikek egingo, baina familiarengatik, andrea eta semearengatik, semeak uste dik bere aita tonto hutsa dela, ez duk diru asko baina bizi osoko aurrerakina duk, edo ia, ateratzen denarekin etxean obra egingo genikek eta semea bidaltzen genikek kanpora ingelesa ikastera, Armanik arrazoi dik, ez diat kezkatu behar horregatik, eta zer arraio, ez ditek esaten, ba, mihigaiztoek, Armanik ordu sindikalak aprobetxatzen dituela bere swing a edo dena delakoa hobetzeko, orduan, zergatik ez ni... ez diat kezkatu behar horregatik, baina ez, esaten zioten beste lankide maltzur samar batzuek, ez kezkatu horregatik, kezkatu beste honengatik, eta berripaper bat erakusten zioten, non esaten baitzen planta itxi eta beste norabait eramango zutela, gaur jan dituan lentejak zorretan jan dituk, bai horixe, baina kreditua bukatu zaik, ez zagok lenteja gehiagorik, garaiz baino lehen azken tanta arte zukututako limoia haiz, hik ez duk jada limoi urik ematen, kitto beraz, baina lentejak ...honengatik, eta berripaper bat erakusten zioten, non esaten baitzen planta itxi eta beste norabait eramango zutela, gaur jan dituan lentejak zorretan jan dituk, bai horixe, baina kreditua bukatu zaik, ez zagok lenteja gehiagorik, garaiz baino lehen azken tanta arte zukututako limoia haiz, hik ez duk jada limoi urik ematen, kitto beraz, baina lentejak jaten segitu behar diat, hor konpon, hi, Goio, hori ez duk euren problema, jabeena, alegia, Armani, Armani, noizko alternatiba famatu hori, urteak dituk esaten duala ez dela biharko, baina ordutik bihar asko pasatu dituk, edozer baino lehen, ez gaitezen urduri jar, antola gaitezen, gainerako sindikatukook eta gainerako lankideok, orokorrean, bat datoz, egoera larria da, bai, baina guk ere indarra daukagu, manifestazio bat egingo dugu, hasteko, ezi...
‎Gizon Handiak bestelako kezkak zituen astelehen goiz hartan; esaterako, tripetan ernatzen zitzaion ezinegon lauso eta definigaitz hura, edo hainbestean behin ziztatzen zion buruko min hori. Baina biak ala biak, asteleheneroko kontuak ziren, denborarekin konturatu zen beste zerbaiten adierazpen psikosomatikoak baizik ez zirela, eta horrenbestez etsi zuen biekin bizitzen ikasi zuela, baita ikasi ere; zer gaitzen adierazpen psikosomatikoak ziren, hori ez zuen hain argi ikusten, nahiz gehienetan identifikatzen zituen adierazpenok bizkar gainean eraman ohi zuen erantzukizunen karga erraldoiarekin, eta bere baitan agitzen zen Ideia Handien borrokarekin, bere gogoa lehen mailako borrokaleku intelektualtzat zeukanez. Interfonorantz makurtu zen eta kafe bat eskatu zuen.
‎Datu hori ez dit kasualitatez eman. Lehenik galdera zuzena egin dit:
‎Estatu Batuek kanpoan egin dituzten gerretan indiarrak lubakietako haragia izan direla, erraz erraz sarraski bihurtzeko gaia. Eta hori ez dagoela inongo liburu ofizialetan bildua.
‎Egina zeukan Hastings ek berak bidea; joatean, gurdiz; itzuleran, zaldiz. Xehetasun hori ez zuen liburuan sartu, beretzat gorde baino, azeri halakoak. Donner anaiek, xehetasun horren ez jakitun, bide laburra egitea erabaki zuten, beste batzuek hala ez egiteko esan zieten arren.
‎Tipia nola atondu erakutsiko digu. Horretan, ustekabeko handirik ez, azken batean hori ez baitago denok gutxi gorabehera osatzen dakigun kanpin dendatik urrun. Haatik, Kevenek logika zehatz batekin atondu du tipia.
‎Baita gerraren arloan ere. Guk, turista antzeko euskaldun harrituok, zerbaitetan susmatu dugu hori ez dela zuzena. Hiru egunez ikusi ditugu elkarren begiak eta begiradak, eta inon idatzi ezin diren sentsazio isilak bizi.
‎Begiak sonbreirutik arrotzaren jantzietara luzatu nituen; country estilokoak ziren baina, ilea hain beltz eta luze zuen, ze indioa izan behar zuelakoa egin nuen nire artean. Indioen larru kolore ustez berezia, aspaldi ikasita neukan hori ez zaiena bakanei baino igartzen.
2007
‎Beraz, bai, bai eta bai. Orleansa joan nintzen Orsonen deiari segika, eta mundu guztiak bizimodua orduantxe okertu zitzaidala esango badizu ere, ez inori sinetsi, hori ez da eta horrela, inondik inora. Aitzitik, orduz geroztik bizi naiz ni apur bat egokia den moduan, hartza bere bakearen baitan bezala, ordukoa baitut sekula hartu dudan erabaki garrantzizkoena, bizitza zama handiegiz ez kargatzeko erabakia, alegia, eta ordukoa dut, halaber, honaino bizirik eta hegaka ekarri nauen arintasun zorioneko hau ere.
‎Zer egingo diot, ba? Baietz esan diot, ostiraleko ikuskizunean egingo ditudala bizpahiru truku, loreak painelu azpitik atera, uztai metalikoen dantza, edo antzeko beste zerbait, baina kaxa zatikatzailearena ezta pentsatu ere, hori ez dudala berriz egingo nire bizitzan, ez ostiralean eta ez sekula santan,
‎Bereak ez ezik, inorenak ere erabiltzen baititu ordainetan. Nik hori ez, horixe ez, Cosme. Neu geratuko naiz zorretan, eta hemendik edo handik asmatuko dut zerbait ateratzen, edo merke salduko dut garesti erositako zerbait, edozer egingo dut inguruko inor aldrebestu baino lehen.
‎Ikaragarriak dituk gaur egungo tresnak, hori ez zagok ukatzerik. Gero hemen grabatutako guztia ordenadorera joaten omen da zuzen han bertan entzuteko.
‎– Diru gehiago ekarri zidan, bai –erantzun dio–, baina hori ez da harritzekoa. Ondo egiten du bere lana.
‎Jabetzan zuten etxebizitzaren alboan etxebizitza alorreko zinegotzia bizi zen, baina horrek ez zuen emakumea kezkatzen. Batetik, bota berri zuten maizterragatik ez zuen sekulan ezer esango zinegotziak, Marisaren ustez hori ez baitzen zinegotziaren kontua. Bestetik, emakumearen iritziz, ondoko etxean zinegotzi bat bizkartzain eta guzti dagoeneko ez zuen inor izutzen, urteak baitziren beraien aurkako erasorik egiten ez zutela, eta beraz, etxebizitzaren salneurriak ez zuen behera egingo, eta hori zen emakumearentzat garrantzitsuena.
‎" Froga gehienek seinalatzen dute, ustez itsasora erori zen pertsona hori ez dela benetan existitzen(...) Lekuko batzuek ez zuten ezer ikusi, eta zerbait ikusi zutenen testigantzak, berriz, kontrajarriak dira(...) Ertzaintzak burutu dituen bilaketa sakonek ez dute desagerketaren zantzurik aurkitu. Prozedura hauek oso zehatzak dira, eta balizko desagerketaren eremu osoa ikertu ostean, inguru horretan gorpu bat egotea ezinezkotzat jo daiteke(...) Azkenik, froga erabakigarri modura, kontuan hartu beharra dago inork ez duela ustezko pertsona honen falta sumatu.
‎Espainiako estatu osoko Polizietatik bakar batek ere ez du desagerpenaren salaketarik jaso. ...da arrazoizkoa senideek, lagunek edo lantokiko arduradunek Poliziara ez dutela jo pentsatzea, batez ere ustezko desagerketatik zortzi egun igaro direnean(...) Prentsan albistea asko hedatu denez, zaila da ustezko pertsona honen ingurukoak jakinaren gainean ez egotea(...) Horren guztiaren ondorioz, ziurtasun handiz esan dezakegu, 2007ko irailaren 2an 17:35ak aldera ustez itsasora erori zen pertsona hori ez zela existitzen eta, itxura guztien arabera, eguraldi lausoak eta itsaso zakarrak lekukoei eragindako ilusio bat izan zela".
‎Askok pentsatzen dutenaren kontra, krisialdiek ekonomian baino gehiago, etikan dute eragina. Argentinarrek krisi etikoa bizi dute, eta hori ez du inongo presidentek konponduko, ez horixe –ikastetxeko uniformearekin jantzitako nerabe bi seinalatu ditu, suediar itxurako hiru gizonekin flirteatzen.
‎– Nahiz eta polita izan. Baina, hori ez da nahikoa, egoten jakin behar da, emakume batek egunez dama izan behar du eta gauez puta, halaxe zioen gure aita zenak, eta halaxe diot nik.
2008
‎Allen Ginsberg bezala, uluka sumatzen dugu otsoa, gramatika harresitzen (barresitzen) eta gramatikalariak haserrarazten. Lehen liburuak duen botere alkimiko hori ez da sekula errepikatuko. Tonuak eta tresnak hautatu ditu poetak:
2009
‎Joatekotan, joaterik banu, joan beharrik banu, Parisera joango nintzateke, akaso. Baina hori ez nion Jaulisi kontatuko.
‎– Hobe haien berririk ez baldin baduk –esan zidan– Jende hori ez duk parte onekoa.
‎Musika? Ez, hori ez.
2010
‎Hain distantzia laburra egiteko Gizonen Quartier eko presook lau orduko joan etorria, espedizioa, egin behar izaten dugu, ordea. Distantzia labur hori ez dugu oinez edo arrastaka egiten, furgoi batean baizik, ezantzaz dabilen ibilgailu batean.
‎Bestek gugatik erabakitzeak arduragabetzen gaituela uste dugulako. Beti esan dezakegulako hori ez genuela guk erabaki.
‎Ez nekiela zer izan nahi nuen berretsi nion. Eta horrexegatik, nire irudiz, andereñoak jarri zidan zero hori ez nuela merezi.
‎Oliveirak gogoratzen zuenetik, gauza bera afaltzen zuten Gabonetan eta Urtezahar gauean. Beti gauza bera jartzeko tema amari nondik zetorkion, hori ez zion inoiz galdetu. Bestetik, berari bost, mahaian zer zegoen.
‎Aitak gaua non igarotzen zuen, hori ez zuen Oliveirak sekula jakin. Nahiz eta behin galdetu egin zion.
‎– Ez, hori ez.
‎Ez nuen jakiterik izan adarra jotzen ari zitzaidan. " Beno ba, ondo ibili Colonian" itxi nuen elkarrizketa, berari plazer hori ez uztearren. " Ez goaz Agurtzane eta Kermanekin" zehaztu zidan, mail bat idazten ziharduen bitartean, begiak pantailari itsatsita.
‎Katxalyn izenekoaren blogean zeuden bost erantzun edo iruzkinak irakurri eta poza harrotasun bihurtu zitzaidan. Jende hori ez nuen ezagutzen eta, halere, nire eleberriaz ari zen, jo eta su, batzuk kontra, bestetzuk alde, beraien bizitzez arduratzeko ordez. Egia da ez zihardutela nire obraren alderdi literarioenaz.
‎– Zuen amak ahoskatu duen berba bakoitza gogoetagai izan da beti niretzat. Baina hori ez da nahikoa. Izaera eta nortasuna errotuta nituen zuen ama ezagutu nuenerako.
2011
‎Hiria indar eremua da, magnetismo gunea, pultsio esparrua, desio aldea. Dena zegoen Manuel Delgadorengan, baina hori ez zekien Beitiak. Azken momentuan amore eman nuen:
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia