|
2000
|
|
|
Poeta handi bati irakurri berria nion esaldia behin eta berriz errepikatuz nindoan, stadiumera iritsi nintzenean. Kanpoaldetik entzuten ziren orroek (eta atea zabalik egon izanak) sarrerazi ninduten; estreinako aldiz sartu ere, egia esa  tera,
|
ezen
ni ez bainaiz sekula aparteko kirolzalea izan. Beraz, kuriositate hutsez sartu nintzela adieraz dezaket, ez berariazko zer batez.
|
|
|
Hala ere, majo busti ginen han beheko dohakabeok, malko erauntsia ikustekoa izan baitzen, ikaragarria. Ni, behintzat, ederki busti nintzen, eta une hartantxe ene haurtzarora itzuli nintzen, eta talko hautsen lurrin goxoa sentitu nuen ezinbestean sudurmintzetan gora, lagunkoi eta eraberritzaile, eta negar samurrari lotu nintzaion orduan,
|
ezen
niretzat haurtzaroa eta zurtztasuna gauza bat eta bera baitziren, garai latz baina, hala ere, usain eta kolore politak zituzten egunen oroimen suharra. Pentsatu nuen bakar bakarrik nengoela munduaren erdian, eta nekatuta neukala oso larrua, eta ez nuela artean bizitzaren loria ezagutzeko zorionik izan; eta, soka beretik, pentsatu nuen ahanztura dela gizakiaren hatsik ohikoena, eta argia malko desolatu bat besterik ez dela, noragabe doana, isiltasunera, edota, agian, hilotzek kantatzen duten ereserki izoztura.
|
|
2022
|
|
|
Galdera horiek erakusten zidaten zein konplexuak eta misterio  tsuak ziren nik beti ekintza sinpletzat eduki nituen Elizako hainbat arau. Apaizak eukaristiarekiko eta aitortzaren sekretuarekiko zituen betebeharrak hain larriak iruditzen zitzaizkidan,
|
ezen
nire buruari galdetzen bainion ea nola bil ote zezakeen inork bere baitan horiek betetzeko indarra; eta ez nintzen harritu esan zidanean Elizako Aitek Posta Bulegoko Gidaliburua bezain liburu lodiak idatzi zituztela, eta egunkariko lege oharrak bezain estu inprimatuak gainera, galdera korapilatsu haiek guztiak argitzeko. Horretan pentsatzen nuenean, askotan ezin izaten nuen erantzunik eman, edota erantzun zentzugabe eta hala holakoren bat ematen nuen soilik, eta, orduan, irribarre egin eta buruaz baiezkoa egiten zuen bi edo hiru aldiz.
|
|
|
Eta hor izan zen, jauna, istorioaren puntu horretan, abuztu hasiera horretan, dagoeneko onartua nuenean
|
ezen
nire urdaileko sutea herri honetatik joateko idea bazterrean uzteagatik ordaindu beharreko prezioa zela, uste izaten hasi nintzena baietz, mundua akabatzera doala. Hain nirea den barre hori, lehen egunen amaieraz hitz egiten entzutean irteten zitzaidan hori, jada ez zitzaidan irteten, jada ez nuen nire barruan aurkitzen.
|
|
|
Eta ahizpak dar dar pixka bat egiten zuen hotzak zegoelako. " Ez egon dardaraz Nora, oraintxe jantziko haut eta." Eta ahizpa horrela ikustean, hain babesgabe, hain ahaztua, ohean geldi geldi, konturatu nintzen, jauna,
|
ezen
nire bizitza beste bat balitz, urrun joango nintzatekeela, oso oso urrun, baina, jauna, nik, egia esan, ez dakit beste gauza batzuen berri. Nik tomateak beren lekuan kokatzen dakit, aranak beren lekuan kokatzen.
|
|
|
Gero, Javierren tabernan, arratsaldeetan, aurrerapenak kontatzen zizkigun Marcori, Javierri eta niri. Esaten zidaten
|
ezen
nik hainbesteko errezeloa hartzen banien, gorrotatzera irits nintekeela eta herrietan gorrotoa arriskutsuagoa dela fusilak, basoa eta gaixotasuna baino. Ezetz, ezetz eta ezetz esaten nien nik, ez dela gorrotoa sentitzen dudana, jakin  mina dela, zergatia dela, galdera, ea nork gaitzetsi dituen alde egin behar izateko.
|
|
2023
|
|
|
Nire lagun Josu monumentu megalitikoak aztertzen ibiltzen da, ez induskatzaile moduan, baizik eta harriek sortzen dituzten" zirkulu energetikoak" aztertzen. Komatxoak ipini dizkiet ditxosozko hitzei,
|
ezen
nire lankide fisikariek argi utzia didate zer den energia edo zer den indarra, eta nola neurtzen diren; beraz, beste zer hori adierazteko, komatxoak ipintzen dizkiot, hitz egokiagoren baten faltan. Aspalditik dator jakintza megalitikoa, harriak modu berezian ipintzea; naturarekiko" indarrekin" eta eguzkiaren mugimendu solstizialarekin bat egiteko asmoz, diote batzuek.
|