2001
|
|
Kezka bakarra orain:
|
zer
egingo ote du etxeko txikiak?
|
2002
|
|
Horrela egin nuen kilometroa, zalaparta eta asots haren tartean, nahiz antolatzaileak saiatzen ziren musikarekin orro eta arrantzak isilarazten, hori ere esan behar baita. Nire buruari behatzen nion, familiari begiratzen nion zeharka, andreari, umeei, eta
|
zer
egin ote nuen nik euskararen kontra, hori zen pentsatzen nuena. Familiakoek ere begiratzen zidaten.
|
2005
|
|
Asmo horixe nuen oraingoz, baina ez nekien hurrengo egunean zer egin, eskolara joan ala ez, eta, batik bat, Adelak arratsaldeetan ematen zigun eskolara joan ala ez. Ez nengoen hurrengo egunean
|
zer
egingo ote nuen pentsatzeko, neure baitan bildua, amorrua eta etsipena dastatuz, putzu lohi batera erori eta bertan jiraka dabilena bezala, handik irteteko asmorik gabe.
|
2006
|
|
Ematen du Asierri gustatzen zaiola etxea.
|
Zer
egingo ote dute. Hartuko ote dute?
|
2008
|
|
Hori ere gerta liteke, ez baitu eraman erraza izan behar jakiteak behinola zure ama biologikoak kale bazter batean utzi zintuela, sumatzeak ezberdintasuna begietan idatzita daukazula, ohartzeak aurpegira begiratzen dizutenek zure iraganaz zuk bezainbat dakitela, dena eta, era berean, ezertxo ere ez?. Eta horren aurrean
|
zer
egingo ote genukeen hausnartzean, zera erabaki genuen, bada ez bada ere, hobe zela Enara bezalako haurrak ahalik eta gertuen edukitzea, komunitate handiago baten kide izatea.
|
|
Entzuna eta irakurria genuen aitona amona batzuek ez dutela berria ondo har  tzen eta horretarako ere prest geunden.
|
Zer
egingo ote genukeen gure alaba onartzeko prest egon izan ez balira. Nola jokatuko genukeen gure gurasoek" Hori ez da nire biloba izango" edota hori bezalako astakeriaren bat aurpegiratu izan baligute?
|
2010
|
|
Eta ba ote zuen familiarik Irunen?
|
Zer
egin ote zuen kartzelatik atera ondoren. Berriz Hazparnera bueltatu, edo Irunera, edo beste lekuren batera?...
|
|
Eta zeren sospetxa eginda hartu ote zuten preso Amitesarobe? Eta, batez ere,
|
zer
egin ote zuen Iruñeko kartzelan sartu zutenez geroztik?... Egin zuena egin, auzi hau hobeki argitu nahiko lukeen ikerleari, erne segitzea komeni zaio izen horren atzetik.
|
|
Baina gero,
|
zer
egin ote zuen Trabukok, 1738ko kontratu hori bukatzean. Elama inguruan segitu ote zuen?
|
|
Amitesarobek
|
zer
egin ote zuen?...
|
2011
|
|
Ibilera, janzkera, keinuak. Nongoa ote den, nolakoa,
|
zertan
egiten ote duen lan... Zergatik sartu den tabernan...
|
|
Zer dakite hemen egiten ari garenaz, zer dakizu zuk, aita, gainera etorriko zaizunaz agertuko balitzaizkizu?
|
Zer
egin ote duzu zuk horren ondorioak merezi izateko. Ni mundura ekarri izanak nik egindako putakerien erantzule bihurtzen zaitu?
|
|
Malkoen eta haserrearen artean imajinatzen zintudan behin eta berriro, Neskaren eta nire arteko harremanei buruzko galderak egiten. Lagunak ote ginen, nobioak,
|
zer
egiten ote genuen etxetik hain urruti, eta Neskak minigona bat zeramala jakitea ez zitzaizula batere gustatuko.
|
|
Paperengatik galdezka segitzen zuten. Kazetaritza ikasten ari nintzela esan nien, baina ez zuten ulertzen
|
zer
egiten ote zuten euskarazko paper batzuek ere anabasa hartan. Asko estutu ninduten, argibide ugari eman behar izan nituen.
|
|
–Bazeuden burutik kendu ezin ditudan zenbait gertakari: zergatik ote zuen kapitainak Filipu hil, zertan ote zebilen kapitaina tenpluan, eta
|
zer
egiten ote zuen hark bakarrik han. Itaun horiek etengabe egiten zizkionat neure buruari eta ez dinat aurkitzen ganorazko erantzunik.
|
|
Nik baneukan neure arazoak konponduko ziren ustea eta, hala bazen, herri hartatik alde egingo nuen. Eta hala ez bazen, erabaki gabe neukan
|
zer
egingo ote nuen. Herriko jendeak lagundu zigun etxeginen eta, herritarren elkartasuna ikusita, goitik behera aldatu zen Intiren aldartea.
|
|
Bihar zen. Ez bazidaten deitzen...
|
zer
egin ote dot nik ez deitzeko... buruari bueltak ematen aritzen nintzen. Nik ez dut batere penarik.
|
2012
|
|
Bestearen isiltasunak bereak ez bezalako deserosotasun guztizkoa eragiten dio. Zergatik dago isilik, zergatik ez dio deus esaten,
|
zer
egin ote dio berak. Galderari galdera eta susmoari susmo hasten da.
|
|
Hil zorian, senideak inguruan zituela, zeukan diru guztia koltxoi azpitik atera eta dirua elizarentzat izango zela esan zuenarena. Hil ondoren, senideek diruarekin
|
zer
egin ote zuten.
|
|
Ez dut anekdotaren parterik interesgarriena ezagutzen: auzo iraultzazaleak
|
zer
egin ote zuen, kasu egin ote zion filosofiari. Eta kasu egin bazion, azken ordua soseguz bizi izan ote zuen bere baitako balentriari esker.
|
2019
|
|
–
|
Zer
egin ote dezakezu zuk niregatik?
|
|
Izerditzen hasi nintzen.
|
Zer
egingo ote zukeen Anek. Ane jaiki egingo zen, arma gisa balioko ziokeen zerbait hartu eta zer gertatzen zen ikustera joango zen.
|
|
Bizkarra aurreraka botata eta ukondoetan bermaturik, aurrean utzi zuen botika kutxari so geratu zen. Igarri beharra zuen
|
zer
egin ote zioten Reyesi zauri txiki hartatik odolusteko. Asmatu ezean, ezin izanen lituzke atxiloarazi zubitik botata bera hiltzen saiatu zirenak ere.
|
|
Burua eskuen artean hartu eta begiak itxi zituen.
|
Zer
egin ote zian alu horrek?
|
|
|
Zer
egin ote zuten, ondoren gero, gorpuarekin. Semea itzuli izan baliote sikiera, senarra itzuli zioten bezala, kopeta erdian bere bala eta guzti!
|
|
Baroja abila da pertsonaia askoren karakterizazioa ematen haiek egiten duten hizkuntzaren bidez: urlia azentu katalanarekin mintzatzen da espainolez, eta aski dugu zehaztapen nimiño hori pentsatzen jartzeko katalan batek
|
zer
egiten ote duen Donostian, edo Lizarran, edo Madrileko ostatu ilun batean oihuka:
|
2020
|
|
Ulertu ezinik segitzen nuen gizon haiek
|
zer
egiten ote zuten antzerkilari baten etxean ate joka.
|
|
atxilotu eta hiltzen badituzte, zerbait egin zutelako izango da. Ezin da imajinatu, hartan jarrita ere,
|
zer
egin ote zuen mediku onkoteak, denek halaxe gogoratzen baitute, pertsona jator eta on puska bat bezala, mediku on bat bezala, hori bai, kristo guztia etxean sartzen zuena eta sukaldeko ateak beti zabalik zituena, herriko pobreek janari puskarik onenak jan zitzaten bere jaki  tokitik, haragi xerrarik preziatuenak eta, esne zopak eta; edateko eta arima alaitzeko, berriz, uxuala, Galiziako pattarr... Igual hori izango da komunista izatea, pentsatzen dute batzuek.
|
|
Egon behar du, bai. Baina
|
zergatik
egingo ote du. Nor ote da tranpan hiru kolpe jo eta janaria ekartzen dien Soldadua?
|
|
Denak isildu ziren eta hiru kaska eta karraska handia entzun nuen.
|
Zer
egiten ote zioten aitari. Anaia gazteena Danilo nireganatu zen.
|
|
Soldadu presoak eta bere anaia afusilatu zituzteneko tiro hotsak entzun zituen gure aitak.
|
Zer
egingo ote zuketen, Frantziara orduko, beste bandoko soldadu preso haiekin. Huraxe zuten azkeneko aukera, mendekatzeko, hiltzeko, etsaien odola isurtzeko.
|
2021
|
|
Euskal mitologian aditu direnak iritzia ematen hasi dira, inork galdetu gabe ere; mauka ederra dute telebistek, asteak emango dituzte gai horrek harrapatuta. Arriskutsua da, ordea, horrek aurrekaria sortzea, oso arriskutsua, eta komisarioa kontsultatzen ari da ea
|
zer
egin ote dezakegun irudi horiek ez daitezen gehiago hedatu; besteak beste, Olano epaileak ikerketa baten parte direla ebaztea. Baina egia da orain ordu askoren abantaila dugula, egunena ez bada.
|
|
Eta orain andre hori, esanez ileagatik baztertu zutela. Bizitza osoa zeraman bere buruari galdezka
|
zer
egin ote zuen gaizki gurasoek abandona zezaten, eta, horra, ile arraio hura zen arrazoia, ez zen besterik.
|
|
–Zuek ere hori galdetu behar didazue,
|
zer
egiten ote zuen emakume batek suhiltzaile buru?
|
|
David bere burua kontrolatzen saiatu zen. Egoera hartan aitak
|
zer
egingo ote zuen pentsatu zuen. Eta beldurrik gabe hitz egin zuen:
|
2022
|
|
...ko direlako beren lotsaren lekukoak, ez al duzue hilkutxa itxirik nahiago, aurpegi desitxuratu horrek esamesak eragin ditzake, nire doluminak, doluminak familia osoaren izenean, gero errezo bat eta lore batzuk, kolore biziak biraoka neguaren grisean, eta gero ezer ez, nire bizia izan denaren aberrazioa, batere ezagutzen ez den bizi baten toki handi bat eta zer edo zergatik izango zelako intuizioa,
|
zer
egin ote dugu, zer esan ote dugu, atzera begiratzea hau zerk ekarri ote duen jakiteko, ama larbarena egiten, aita eta bere bekatua, gizarte modernoaren indibidualismoa, eskailburuko auzoen axolagabekeria, erantzun bat behar izatearen tirania.
|
|
...n hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina
|
zergatik
egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harr... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...n hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina
|
zergatik
egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harr...
|
|
Hodei beltzak, tximista haiek euria iragartzen zuten. Bat batean hasten bazuen,
|
zer
egingo ote zuten. Polita izango zen biak euripean korrika ikustea, andrea bere lastozko kapelarekin eta ofiziala kapa beltz polit harekin...
|
|
Zera da hemen eztabaidagarria, Blache eta Ponponen historia. Izan ere, batere ez dakit nik
|
zer
egin ote lezakeen Jean Mariek.
|
|
|
Zer
egin ote dut gaizki. Moniquerekin gogorregia, tematiegia izan ote naiz?
|
|
|
Zer
egin ote dut nire bizialdian nire alaba propioaren esker gaiztoa jasotzeko?
|
|
Beti hala izan ez bada ere (Axularrek
|
zer
egingo ote zuen klasikoak gabe!), gaurkoek atzokoak baztertzen dituzte aspalditik. Erromantizismoa izango da atzera begiratu zuen azken mugimendua (dena esateko:
|
2023
|
|
Ihes egiten uzten zieten zenbaitetan, eta beste batzuetan bizirik segitzen zuten zaurituek, emakumeak begien aurrean zituela. Behin baizik ez zion galdetu gizon haietako batek
|
zer
egin ote zuen, eta Clavellek erantzun," Kasu, hiretzat ere izan ez dadin!". Ezagun ez zuten etxe bakanetako batean zer jan bildu behar bazuten, ez zuten jotzen.
|
|
Eta honela esaten zuten, sartu aurretik," Ez zunan Satan, emakume! Deabrutxo horietakoa zunan, behe mailako bat, meneko bat,
|
zer
egingo ote zukeen Satanek gure etxean?!". Eta zera esan zuen beste batek, hankarik gabeko gorpua bide ezponda batean utzi zutenean, bere koinatak ikusi zuela eta beste edozein gizonen itxurakoa zela esan zuela.
|
|
Eta berak,
|
zer
egingo ote du. Fefarengana joan, eta biak mendian zaldiz ibili?
|
|
Neskatila horren antza izan zezakeen; bai, kartzelara zigortua dago, kaskamotz utzi dute, baina bizirik dago, distira begietan, kolorekoa du larruazala eta lotsagorritu egin da mojaren hitzak entzutean.
|
Zer
egin ote du hemen egoteko. Zein ote da ama nagusiak egozten dion krimen beldurgarria?
|
|
Zergatik?, horra neure buruari behin eta berriro egiten nion galdera.
|
Zer
egin ote dut. Horren ondotik izan zen nire indultua eskatu zuenik; bakarren batek sinetsi egin zituen nire kexuak.
|
|
Kontra egiten saiatu nintzaien, baina
|
zer
egin ote nezakeen halako hiru gizon puskaren aurrean. Zoru gainean eman zioten buelta.
|
|
|
Zer
egingo ote nuke infernuzko paradisu honetan, Madeleine maitea ezagutu izan ez banu. Hark eman dit nire aita absenteak opa ez zidan berotasuna.
|
|
zopa sintetikoak, txokolatea... Etxeko lan guztiak amaitu arte ez zen irekitzen fardela; egun osoa ematen zuten fardela miresten eta hartaz amets egiten; lanak utzirik, jasotako gauzen inguruan biltzen ziren,
|
zer
egingo ote zuten oihal haiekin, nola erabiliko zuten haurrentzako arropa hura; gainera, irina, azukrea eta kafea ere izaten zen; umeak pozik lasterka ibiltzen ziren fardelaren inguruan hura askatu arte. Fardelaren bila orgatxo batekin joaten ziren, eta norbaitek galdetzen bazien nora zihoazen, erantzuten zioten Ameriketatik fardel bat jaso zutela; begiz jo orduko antzematen zioten handitasuna, zenbat eta handiago orduan eta gauza gehiago barruan, eta hura jasotzen zutenak are aberatsago; fardela iristean, jendea beste modu batera jokatzen hasten zen, tenteago, aberatsagoak gara adieraziz bezala, fardela jaso dugu.
|
|
Zenbat nahi berba, hitz, solas eta ele, batu eta zorroratu dituzte: bi zorro handi handi Mikelatsen bizkarrean,
|
zer
eginen ote duten... Menturaz, pentsatzen du bere baitan Atarrabik, konta lezakete aro bidaia, alderik alde.
|
|
Lehenago, esna egongo zen noski.
|
Zer
egiten ote zuen Jainko Brahmak esna zegoenean. Lotan, badakigu:
|