|
2001
|
|
|
1 Esperientziaren barne ez dago absoluturik, ez dago hasiera absoluturik edo muga absoluturik espazioan. Esperientzien kateak ez
|
du
azken esperientzia batean mugarik topatzen, zeren hor ezereza edo hutsunea topatu baikenuke. Hemen ‘regressus in indefmitum’ dugu, amaigaberanzko atzerabidea, munduaren osotasuna ez baitzaigu aurretik ematen.
|
|
|
Orokortasun hori lortzeko bidea subjektuaren higikortasuna izango da. Subjektua ekilea izateak higikorra dela esan nahi
|
du
azken finean, esperientzia egiteak abiatu egin behar dugula besterik ez du esan nahi. Subjektuaren higikortasunaren baldintza, ordea, honek espazioa eta denbora ezartzea da, bi hauen elkarreraginak bermatzen baitu higikortasun hori.
|
|
2008
|
|
|
Bada, gogoratu behar
|
dugu
azken bost hamarkadotan filosofia aristotelikoaren eta Metafisika ren inguruko ekoizpen intelektuala, benetan, erraldoia izan dela. Epe hari dagozkio, hain zuzen ere, Metafisika ren liburu gehienei buruzko iruzkin zehatz eta sakonak.
|
|
2009
|
|
|
Boterearen eta eskubidearen sozializazioa mantentzen da jomugan, baina, aurreikusgarria den horizontean, litzateke beraren abolizioa agindu. Eskubide pribatu eta publikoen artean, marruskadura iraunkor batek etika baten distira sorrarazten du, eta ez da, hain zuzen, eternitatearen ispiluaren aurrean dagoen norbanako bakartiarena, mugimenduan dagoen etika kolektibo bat baizik, eta horri buruz inork ez
|
du
azken hitza esateko zilegitasunik. Historiaren isilaldi enigmatikoen aurrean," interes orokorraren" hanka sartze beti posibleen aurrez aurre, moral laiko horrek, azken epairik eman gabe, interpretatzeko eskubidea errebindikatzen du.
|
|
|
mundua eta historia zeharo Jainko gabe, inolako Jainko gabe, pentsatzeko saio bat, gizaki huts hutsarekin. Baina gizakiak ere orain ez du destino naturgaindiko zerutarrik, izaki mundutar soila da eta halakotzat pentsatu behar
|
dugu
azkeneraino. Jainkoari salbatzen utziko ez diogun gizona, ezin salba diezagukete gero munduak edo historiak.
|
|
|
Gizaki intuitiboak sufritzen duenean, bizikiago sufritzen du, ez baitu esperientziatik ikasten. Horixe
|
dugu
azken finean indar apoliniarraren eta dionisiarraren borroka amaigabea, gizakiaren berezko borroka. Intuizioez ala kontzeptuez operatzen badu ere, gizakia, beti artista.
|
|
2014
|
|
|
Beraz, ‘Maitasunaren bidezko erredentzioaren’ gai gorenak (linea melodiko eder eta pasionatu hori Walkiria ko III. ekitaldian soilik agertu da lehenago) gogorarazten digu Joseph Kerman-ek Pucciniren Tosca ko azken notei buruz esan zuena, orkestrak errekapitulazio leherkor bat egiten du Cavaradossiren" E lucevan le stelle" ren linea melodiko patetiko eta ‘ederrarekin’ Puccini segurtasunik gabe balego bezala, desesperazioz aurrez agertutako melodia ‘eraginkorrena’ errepikatuko balu bezala, logika narratibo edo emozional oro kontuan hartu gabe8 Eta Wagnerrek zehazki gauza bera egin izan balu Jainkoen ilunabarra ren amaieran? Guztiaren esanahia ziurtatu eta egonkortu behar
|
zuen
azken bihurritzeaz ez zegoelako seguru, horretarako melodia eder bat egin zuen, melodia hark esan behar zuen: " honek esaten duena esaten duela, ziurta dezagun amaierako inpresioa garaipenarena dela eta edertasun erredentore bat izan dezala, garailea eta baikorra...".
|
|
2021
|
|
|
Hautu eta ekinbide horiek, ondorioz, egoera jakin batean egiten dira, inguruarekin elkarreraginean. Aldagai horietan batek ere ez
|
du
azken buruan determinatzen, baina baldintzatu egiten dute. Lesbianismoaz ari dela, honela dio Beauvoirrek:
|
|
2022
|
|
|
Egun Kataluniako Unibertsitate Irekian (UOC) irakasten du, eta Erronka Garaikideetarako Filosofia masterra zuzentzen du bertan. Hauek
|
ditu
azken liburuak: Un mundo comun (Bellaterra, 2012), Filosofia inacabada (Galaxia Gutenberg, 2015), Fuera de clase (Galaxia Gutenberg, 2016), Nova IlAustracio radical (Anagrama, 2017; Ciutat de Barcelona saiakera saria 2017), Ciutat Princesa (Galaxia Gutenberg, 2018), Escola d’aprenents (Galaxia Gutenberg, 2020) eta Males companyes (Galaxia Gutenberg, 2022).
|