|
2000
|
|
|
Eta ni zatiturik nengoen. Izan ere, zure kontseiluek, jaun André, osaba Joanikoten alderat ninderamaten, eta halatan
|
nuen
neure nahirik nahitsuena eta gutiziarik gutiziatsuena haren oinetarat makurtzea eta hari barkamenduaren galdez joaitea Urbiainerat itzuli bezain sarri, neure traizioneagatik eta haren kontrako bidegabekeriagatik. Baina, bertzetik, maite nuen artean ama, eta, maite nuelako, apez izaiteko asmo harekin segitzen nuen...
|
|
|
Eta iragan zen haizea, behatu nion neure arimari, eta han berean ikusi nituen, barreiaturik eta sakabanaturik, neure zorionaren zorigaiztoko hondakinak, neure ditxaren desditxak: desengainuak iraungirikako eguzki puskak, eta arantzak baizik erakusten ez zituen petalorik gabeko arrosa biluzia... eta amorioaren soinu isila ere garrasi bihurtzeko bidean nabaritu nuen neure eztarrian, otsoaren ulu; baina beheiti goiti zetorkidan ulu hura ere ito beharra
|
nuen
neure ezinaren eta neure amorruaren kontra, zeren zerbait eraginkorragoa behar bainuen nik orduan, ene mendeku gosea ase zezakeena, eta ene barrena bare eta sosega.
|
|
|
—Gutitan liluratu izan nau gizon batek nola erotu eta liluratu baininduen aita Bartolomek, halako moldez, non ergel bat bezala sentitzen bainintzen haren aitzinean, borondaterik gabeko jostailu bat haren eskuetan... zeren aita Bartolome gizon sendoa baitzen eta nik haren sendotasuna behar bainuen, neure hutsaren estaltzeko; gizon sutsua zen eta nik haren sua behar
|
nuen
neure zalantzen erretzeko eta deusezteko. Eta aita Bartolome jauregirat etorri eta, handik gutirat, osaba Joanikotekin Italiarako bidaiatik itzuliz gero, apez izaiteko erabakia hartu zenuen zuk, Joanes, eta orduan are itsuago sinetsi nuen, zu jaio ondoren izan nuen ametseko hitz ustez profetikoetan, zeren Jain koak zinez nahi baitzintuen berarentzat... eta sinetsi nuen, halaber, ezen Jainkoak probidentzialki jarri zizula aita Bartolome, zeure xedearen erdiesteko izan zenezakeen gidaririk argiena.
|
|
|
Izan ere, ba ote zen munduan gauza faunagorik eta are ergelagorik ere, hutsik uzten ninduen hartaz banaloriatzen eta sendagaila egiten ibiltzea baino, nola ibiltzen baikinen marinelak geure artean, bakoitzak bere balentriatxoak kontatzen zituela? Haatik, ahantzia ote
|
nuen
neure begiek ikusi zuten amoriozko eszena hura, noiz eta agertu baitzitzaizkidan Maddalen eta osaba Joanikot, osabak bere burua Ma dda lenen bularren artean pausaturik zuela, eta elkarri amoriozko hitzak erraiten zizkiotela, bertzerik gabe.... Edo, ahantzia ote nuen, halaber, osaba Joanikot eta Maddalenen arteko bertze eszena hura, nik hainbatetan idurikatu izan nuena, noiz eta hil aitzin elkarri eskua eman baitzioten, esku emaite soil hartan eta ez ber tze deusetan guztia errana balego bezala...?
|
|
|
—Joder, Edu —aditu
|
nuen
neure gibelera— Zibilizatuagoa uste hindudan.
|
|
|
—Ez nizun deus ebatsi —defendatu
|
nuen
neure burua— Inpentsan izan zen... Ez zinen atea irekitzeko gauza eta...
|
|
|
Tabakoaren eta edariaren karga ohi baino handiagoa dudalarik, aspirina pare bat hartzen dut ohatzeratu aitzin. Alabaina, aurreko eguerdian, aski lan
|
nuen
neure buru naufragoa mihise arteko portura garraiatzen, aurreneurriez oroitzeko. Hartara, kaskezurra urratzeko punttadan neukan, minarez minez, eta gorputza egun berriak dudarik gabe gordetzen zizkidan ustekabe desatseginei kontra egiteko ezgauza.
|
|
|
Atertuko dik, bai, nik errepika neure buruari. Alabaina, abuztu hori hainbat hamarkadatan ezagutu zen beroena eta idorrena izanagatik ere, erauntsia baizik ez
|
nuen
neure zeru partikularraren gainean, eta ni nardatzen hasia nintzen zipatua egoteaz. Niretzat ez baitzuen atertzen.
|
|
2001
|
|
|
Hasperen bat jaurti nuen. Ezin
|
nuen
neure burua kontrolatu. Elektrizitatez gainezka sentitzen nintzen.
|
|
2003
|
|
|
Nolanahi ere, kontzientzia hura hartu bezain laster jakin nuen, liburu horiek berrargitaratzekotan, han eta hemen ukitu nituela eta eskua sartu, ezinbestean. Bide horretatik, bigarren nobelarekin bete
|
nuen
neure nahia, orain dela urte batzuk Erein en bildumetan azaldu zenean, eta orain lehenengoaren txanda heldu zait.
|
|
2004
|
|
|
–Nahiago
|
nuen
neure usteak lehen unetik zorotzat hartuko ez ninduen beste norbaitekin alderatzea. Badaezpada.
|
|
|
Bai, handik hasi beharra
|
nuen
neure igoaldia, baloia berriro eguzki bihurtuz, nire sistema planetario partikularrean, Urrutik aholkatu bezala, futbolean lor nezakeèn arrakasta izan baitzitekeen emakumeekin izandako lehen porrota ahazteko modurik onena.
|
|
|
Euskal abertzaletzat
|
nuen
neure burua, baina Espainiako selekzioan jokatu beharra nuen.
|
|
|
Nik neuk ere, giro hartan, abertzaletzat
|
nuen
neure burua. Eta Hertzainak rock taldearen kantak nituen noiznahi gogoan neure amorruari bide emateko, esan dut lehen ere.
|
|
|
hik oinak lurrean jarrita bizi behar duk, baina ahaztu gabe baloia duala eguzki, eta lurrak eguzkiaren inguruan jiratzen duela, eta ez lehenengo kale kantoian aurkitzen duan emakumearen inguruan, barkatu min egiten badiat...". Bai, Montse ahaztu eta berriro zentratu behar
|
nuen
neure karrera profesionalean!
|
|
2005
|
|
|
Neure arazo pertsonala konponduko banuen, hitz batez, errotik aldatu behar
|
nuen
neure pentsaera. Eta neure jarrera ere bai, ondorioz.
|
|
2006
|
|
|
Toki bat eta beste bat ikusten ibili ginen. Nik uste
|
nuen
neuk erakutsi nizula hiria, baina zuk aspaldidanik ezagutzen zenuen, eta nor baino nor ibili ginen, cicerone lehiaketa barregarri batean.
|
|
2007
|
|
|
zer pentsatu ohi
|
nuen
neuk ere ez dakit.
|
|
2008
|
|
|
Harro harro eginda nengoen nire aginte berri hura zela eta, eta poz pozik eguraldi distiratsu, eguzkitsu harekin eta kostaldearen askotariko itxurarekin. Orain banuen nahi adina ur, eta baita jaki onak ere; eta kontzientzia, berriz, nire desertzioagatik hainbeste ausiki zidana, lasaitua
|
nuen
neure kasa lortutako garaipen handiarekin. Nik uste nire pozak ez zuela hutsik izango ez balitz izan kontramaisuaren begiengatik, burlati segitzen baininduten kubiertan nenbilela, eta bere aurpegian etengabe ageri zen irribarre arraro harengatik.
|
|
2009
|
|
|
Erailda. Ezin
|
nuen
neure egin ideia hura, kosta egiten zitzaidan onartzea. Eta halere, ez zegoen bueltarik.
|
|
|
Hura guztia ulertzeko eta, era berean, Mieli amorrurik gabe begietara begiratzeko gai nintzen. Ez
|
nuen
neure barruan gorrotorik sentitzen bare, ia hotz, aztertzen ninduen gizon zahar harentzat. Nahiz eta Perez berak hil zuela jakin.
|
|
|
–Ez baitute aski gu Erromaren faltsukeriara bihurraraztea; gure emazteekin ere oheratu behar! , listukatu
|
nuen
neure samina.
|
|
2010
|
|
|
edo don Fausto eta biok, hobeto esanda, Amandak beti baitzuen etxearekin lotutako zereginen bat: erosketak eta otorduak, etxeko garbiketa, zernahi?; ordurako, azkenik, nik ere erabakia
|
nuen
neure etorkizuna, honako bi aukera hauen artean, Teofilo Mariarengandik urrun: edo hiriburu inguruko fabrika batean lanean hasi, edo institutu edo ikastetxe batean eskolak eman?
|
|
|
–Eta ez ezetzik esan, ama; ez ezetzik esan, aita: hamar urterekin gizontzat
|
nuen
neure burua, eta hamabostekin, esango didazue??.
|
|
|
Zer kulpa nuen nik, bada, giza izaera halakoa bazen? Zergatik hartu behar
|
nuen
neure bizkar gainean ez zegokidàn zama. Kontua ez baitzen ona izan behar nuela eta ehuneko ehunean gainera, baizik eta on izaten ahalegindu behar nuela, eta kontua ez baitzen, Karamazov anaietako baten hitzetan, moralak eta etikak zentzurik ez zutela Jainkorik izan ezean, baizik eta gizakiak bere neurriaren berri jakin behar zuela, eta handik bideratu bere morala eta bere etika, nahiaren eta ezinaren arteko dialektikan bere mugak onartuz.
|
|
|
Zuk kontatu didazu zeure idazkian nola bizi izan zenuten eten eta bikoiztasun hori, baita nola, apurka apurka, urrundu zineten Teofilo Mariarengandik, harik eta harekin hautsi zenuten arte. Nire prozesua, baina, bestelakoa izan zen; nik jeltzaletzat
|
nuen
neure burua, eta alde horretatik, beraz, adosago egon nintekeen Ada eta Domingoren jarrerarekin aita eta Teofilo Mariarenarekin baino, jeltzaleek errepublikaren alde egin zutenez gero; Adak eta Domingok, ordea, batailoi anarkista batean egin zuten gerra, eta horrek halako kezka bat sorrarazten zidan, anarkistak jainkogabetzat bainituen, azken batean, alde ederra?!?, nahiz eta, Domingorekin behin ... jainkozale berezia, hori bai, Elizaren erakutsiak aintzat hartzen ez zituena; esan nahi dizudana da gerrak orbetarron baitan ireki zuèn lubakian, ni tartean sentitzen nintzela sarri, lubakiaren erdian, bihotza erdibituta; zer egiten nuen??; errezatu eta errezatu, korapiloa nik ezin askatu eta Jainkoak askatuko zidalakoan.
|
|
|
berak zur eta burdin puska batzuen gainean egin nahi izan zuen zerurako bidaldia, eta nik ametsaren hegaletan; nirekin konparatuta, bestalde, arina, ausarta eta kementsua zen Domingo; bera munduan bizi zen eta ni burbuila batean; gainera, ni munduratu nintzenerako, munduratu edo?, munduan zegoen jada Domingo, eta haren hitzak, haren keinuak eta haren ikuspegiak izan nituen erreferentzia; horiek dira, bada, datuak, eta hauxe datuotatik ateratzen dudan ondorioa, galdera baten formapean aditzera emango dizudana: ez ote
|
nuen
neure burbuilaren mundu oniriko hura Domingorengandik bereizteko modua, eta ez ote nuen horregatik mundu hura aukeratu, huraxe nuelako Domingoren munduari aurre egiteko arma bakarra, neure behar psikologikoei irtenbide bat eskaintzeaz gain??
|
|
|
hantxe nuen jarraibidea, eta hantxe eredua!; hantxe nuen, bai, funtsa, eta hantxe bizitza serio hartzeko aukera? eta hala, hain serio bizitzea erabaki nuen, gaixotasun larri bat nuen, azken batean, eta garaia
|
nuen
neure bizitzari zentzu bat emateko, txorakeriak alde batera utzita?, non aukerarik estuena egin bainuen: egun batzuk lehenago marrazkitxoen inguruko eztabaida izan nuen aitarekin, bai, eta portaera txar hura hartu nuen neure gaixotasunaren jatorritzat; banekien, bai, mila min eta beste hainbat ezin eragingo zizkidala tuberkulosiak, baina nik, ereduari jarraituz, haiek guztiak neure baitan onartu eta Jainkoari eskainiko nizkion, neure bekatuaren marka ez ezik, bekatari guztiena ere ezabatzeko.
|
|
|
Alabaina, ez zen nahikoa. Lan kontuak zirela-eta H.rekin bakarka biltzen nintzenetan, halako bulkada bat sentitzen nuen, neure izate guztia inarrosten zuena; borroka batean jardun behar
|
nuen
neure buruarekin, barneak eskatzen baitzidan eskuarekin haren eskua hartzeko, oinarekin haren oina kilikatzeko, ahoarekin haren ahoa laztandu, musukatu, hozkatzeko. Baina batez ere haren besoen artean egoteko, besarkada seguru eta eskuzabal baten babesa sentitzeko.
|
|
|
Zer kulpa nuen nik, bada, giza izaera halakoa bazen? Zergatik hartu behar
|
nuen
neure bizkar gainean ez zegokidàn zama. Kontua ez baitzen ona izan behar nuela eta ehuneko ehunean gainera, baizik eta on izaten ahalegindu behar nuela, eta kontua ez baitzen, Karamazov anaietako baten hitzetan, moralak eta etikak zentzurik ez zutela Jainkorik izan ezean, baizik eta gizakiak bere neurriaren berri jakin behar zuela, eta handik bideratu bere morala eta bere etika, nahiaren eta ezinaren arteko dialektikan bere mugak onartuz.
|
|
|
berri gaiztoa —tuberkulosiaren aurkako borrokan gaixoak hiltzea zen araua, ez hiltzea salbuespena— ezin hobeto hartu nuen; gure amari esker, beharbada; jendeari" zerbait" erakusteko gogoa ere ez nuen makala, egia esan —anai arrebei eta guraso izebei bereziki—," neure munduan" bizitzeaz gain, heroi bat ere izan bainintekeen, adibidez; gainera, neure erlijioa nuen, gurutziltzatua gurtzen zuena: hantxe nuen jarraibidea, eta hantxe eredua!; hantxe nuen, bai, funtsa, eta hantxe bizitza serio hartzeko aukera... eta hala, hain serio bizitzea erabaki nuen —gaixotasun larri bat nuen, azken batean, eta garaia
|
nuen
neure bizitzari zentzu bat emateko, txorakeriak alde batera utzita—, non aukerarik estuena egin bainuen: egun batzuk lehenago marrazkitxoen inguruko eztabaida izan nuen aitarekin, bai, eta portaera txar hura hartu nuen neure gaixotasunaren jatorritzat; banekien, bai, mila min eta beste hainbat ezin eragingo zizkidala tuberkulosiak, baina nik, ereduari jarraituz, haiek guztiak neure baitan onartu eta Jainkoari eskainiko nizkion, neure bekatuaren marka ez ezik, bekatari guztiena ere ezabatzeko.
|
|
|
Ordurako, don Faustok irekia zuen kontsulta; ordurako, halaber, igandero biltzen ginen Amandaren etxean —txopiteatarrenean—, don Fausto, haren arreba eta hirurok... edo don Fausto eta biok, hobeto esanda, Amandak beti baitzuen etxearekin lotutako zereginen bat: erosketak eta otorduak, etxeko garbiketa, zernahi...; ordurako, azkenik, nik ere erabakia
|
nuen
neure etorkizuna, honako bi aukera hauen artean, Teofilo Mariarengandik urrun: edo hiriburu inguruko fabrika batean lanean hasi, edo institutu edo ikastetxe batean eskolak eman...
|
|
|
berak zur eta burdin puska batzuen gainean egin nahi izan zuen zerurako bidaldia, eta nik ametsaren hegaletan; nirekin konparatuta, bestalde, arina, ausarta eta kementsua zen Domingo; bera munduan bizi zen eta ni burbuila batean; gainera, ni munduratu nintzenerako —munduratu edo—, munduan zegoen jada Domingo, eta haren hitzak, haren keinuak eta haren ikuspegiak izan nituen erreferentzia; horiek dira, bada, datuak, eta hauxe datuotatik ateratzen dudan ondorioa, galdera baten formapean aditzera emango dizudana: ez ote
|
nuen
neure burbuilaren mundu oniriko hura Domingorengandik bereizteko modua, eta ez ote nuen horregatik mundu hura aukeratu, huraxe nuelako Domingoren munduari aurre egiteko arma bakarra, neure behar psikologikoei irtenbide bat eskaintzeaz gain...?
|
|
|
Zuk kontatu didazu zeure idazkian nola bizi izan zenuten eten eta bikoiztasun hori, baita nola, apurka apurka, urrundu zineten Teofilo Mariarengandik, harik eta harekin hautsi zenuten arte. Nire prozesua, baina, bestelakoa izan zen; nik jeltzaletzat
|
nuen
neure burua, eta alde horretatik, beraz, adosago egon nintekeen Ada eta Domingoren jarrerarekin aita eta Teofilo Mariarenarekin baino, jeltzaleek errepublikaren alde egin zutenez gero; Adak eta Domingok, ordea, batailoi anarkista batean egin zuten gerra, eta horrek halako kezka bat sorrarazten zidan, anarkistak jainkogabetzat bainituen, azken batean —alde ederra...! —, nahiz eta, Doming... jainkozale berezia, hori bai, Elizaren erakutsiak aintzat hartzen ez zituena; esan nahi dizudana da gerrak orbetarron baitan ireki zuèn lubakian, ni tartean sentitzen nintzela sarri, lubakiaren erdian, bihotza erdibituta; zer egiten nuen...?; errezatu eta errezatu, korapiloa nik ezin askatu eta Jainkoak askatuko zidalakoan.
|
|
|
‘Eta ez ezetzik esan, ama; ez ezetzik esan, aita: hamar urterekin gizontzat
|
nuen
neure burua, eta hamabostekin, esango didazue... ’.
|
|
|
" Ez zaizkizu matíaslópezak jada gustatzen, Helena...?"; bi emakumeak ahoa bete hortz uzteaz gain —ederki goza nezakeen nik, bide batez, haien nora ezean! —, Helenaren ezpain zurbilak pitz zitezkeen, baita haren begi koloregalduek itsasorik berdeenaren zipriztin bat jaso ere: ...ieztatua gezurta zezaketenak, eta Helenak artean ni maite ninduela adierazi; baina azkenean, aukera hura galdu nuen, nahiz eta beste aukera bat ere landu nezakeen, ausaz... alferrik, Helenaren amak berandu gabe bidali baitzuen alaba, Nafarroan bizi zèn bere ahizpetako baten komentura sukaldari —‘erbesteratu’ egokiago litzateke, beharbada—; aukera eskura izan nuenean, beraz, ez
|
nuen
neure buruan sinetsi, eta ez sinesteak axolagabekeriara eraman... eta axolagabekeriak errudun egiten ninduen.
|
|
2011
|
|
|
Nik ere sortzailetzat
|
nuen
neure burua, baina ez nintzen gautxoria, alproja eta edanari emana eta, okerrago dena, ez nuen seguru asko talenturik. Aski zen nire gelari begirada bat ematea.
|
|
|
Seduzitu egin ninduen, benetan. Ez nion galdera gehiago egin, zertarako, nahiago
|
nuen
neurekin geratzea bere misterioa ezagutzea baino. Jakina zerbait ezkutatzen zuela.
|
|
|
Ez nengoen ziur zergatik, edo zein neurritan, niregatik edo beraiengatik ote zen kezka, baina guztiz izuturik zeuden nire ihesaldiarekin, eta azkazal urdinekin. Horretantxe oinarritu behar
|
nuen
neure estrategia?. Alabei irribarre egin eta kanpoaldeko igerilekuetara atera zen pentsatzera, neurrira eginiko bainujantziaz; alabek, hotza zela eta, hurrengo kolpeak prestatu behar zituzten gainera, ez zioten momentuz jarraituko.
|
|
|
–Nik asko maite
|
nuen
neurea: ez zen adulteroa, ez zen lapurra, ez ninduen egunero jotzen?
|
|
2012
|
|
|
Tabernetako musika eta aire kargatuak areagotu egin zidan gainera. Ezin
|
nuen
neure buruarekin.
|
|
|
Eta haien eskuetan erortzen ez banintzen, nola lortuko nituen hornigaiak edo norantz joko nuen. Nire egoera une hartan izan zitekeen tamalgarriena zela iruditzen zitzaidan; ezin
|
nuen
neure burua hura baino egoera okerragoan ikusi, heriotza izan ezean; eta kontinenteko itsasbazterrera iritsiz gero, agian laguntzarik lor nezakeen, edo itsasertz ondotik aurrera egin, Afrikako itsasertzean egin nuen bezala, lurralde jendeztaturen batera iritsi arte, eta han laguntza aurkitu; eta, okerrenean ere, hil nintekeen, eta bat batean amaituko ziratekeen zoritxar guztiak. Adierazi beharra dago hori guztia nire adimen nahasiaren emaitza zela, izaera urduriarena, eta arazo amaigabeek bere onetik aterata eta itsasontzi hondoratuan aurkitutakoak etsita zegoen norbaitena, oso gertu egon bainintzen aspalditik gogo biziz nahi nuena lortzeko; alegia, norbaitekin hitz egin, nengoen lekuaz zerbait jakin, eta handik onik ateratzeko moduaz zerbait esango zidan norbait ondoan izan.
|
|
|
Azukre kanabera batzuk ikusi nituen, baina basokoa zenez, eta ereinda ez zegoenez gero, akastuna zen. Nahikoa izan nuen orduko hartan aurkikuntza horiekin, eta etxera itzuli nintzen, aurki nitzakeen fruitu eta landare horien gaitasun eta dohainak ezagutu ahal izateko zein bide hartu behar
|
nuen
neure buruari galdezka; baina ez nuen ondoriorik atera; izan ere, labur esateko, Brasilen bizi izan nintzen denboran horren arreta gutxi jarri nienez gero, basoko landareei buruz ia ezer ez nekien, edo behintzat gutxiegi gaixorik egonda haietaz baliatu ahal izateko.
|
|
|
Jaun Bikain haiek pixka batean entretenitu eta poz pozik eta txundituta utzi nituenean, beren ugazaba Enperadoreari nire goraintzi apalak emateko ohorea egin ziezadatela erregutu nien; izan ere, beraren bertuteen ospeak, arrazoiz, betea baitzuen mundu osoa mirespenez, eta nik erabakia
|
nuen
neure sorterrira itzuli aurretik berari bisita egitea. Beraz, gure Enperadorea ikusteko ohorea izan nuen lehen egokieran, Blefuscuko monarka ikusteko baimena erregutu nion, ontzat eman zidana baina hoztasun handiz, argi eta garbi nabaritu nuenez; ezin nuen, ordea, zergatia asmatu, norbaitek isilka misilka esan zidan arte enbaxadore haiekin izan nuen elkarrizketa gaizki-nahiaren erakusgarritzat aurkeztu ziotela Flimnap eta Bolgolamek, ziur nagoen arren nire bihotza guztiz libre zegoela horrelakotik.
|
|
2013
|
|
|
Egia da, haatik, xeikak berak halako zerbait ere iradoki ziola bisita hartan, noiz eta Abdul Alimek, baratzeak ikusita gero, erran baitzion: . Nik uste
|
nuen
neure etxean nuela Paradisua, baina berorrenean dago benetakoa, xeik agurgarri hori??. Xeikak, ordainean, irri bihurri bat egin eta honela erantzun zion:
|
|
|
Ez didak esango, bada, Haziendarentzat lan egin gura duala?! Zelan ez
|
nuen
neure buruaz beste egingo, semea tontoa atera bazitzaidan?!?.
|
|
|
Eta horiek ere ozenki. Maite
|
nuen
neure burua entzutea. Kartzelariak ez ziren arrunt solasturiak, adarjotze krudeletarako ez bazen.
|
|
|
Egia da, haatik, xeikak berak halako zerbait ere iradoki ziola bisita hartan, noiz eta Abdul Alimek, baratzeak ikusita gero, erran baitzion: " Nik uste
|
nuen
neure etxean nuela Paradisua, baina berorrenean dago benetakoa, xeik agurgarri hori...". Xeikak, ordainean, irri bihurri bat egin eta honela erantzun zion:
|
|
|
Ez didak esango, bada, Haziendarentzat lan egin gura duala...! Zelan ez
|
nuen
neure buruaz beste egingo, semea tontoa atera bazitzaidan...!".
|
|
2014
|
|
|
Laburbilduz, ez
|
nuen
neure burua ezkonduta eta seme alabekin ikusten; edo, hobeto esanda, ez nuen ez horrela ez inola ikusten. Hasiera batean, nolakoa ez duzun izan nahi ikusten duzu, eta gero ez duzu ikusten nolakoa izan nahi duzun, izan nahi duzu eta punto, ez dakit ondo azaltzen ari naizen:
|
|
|
–Gainera, gelako guztiek izendatu ninduten diruzain, ze karajo, ardura hori ez
|
nuen
neuk eskatu?, ondorioztatu du gero.
|
|
|
Gau zohardia zegoen; espazio urdin ilun bat, ihintzez eta izarren argiz dirdirka, bertan gauza beltzak geldi geldi zeudelarik. Mugimendu antzeko zerbait ikusi uste
|
nuen
neure aurrean. Gau hartan, orotaz ziur nengoen, harrigarriro.
|
|
2015
|
|
|
Errotako gizonaren hitzak erabili nituen buruan hurrengo egunetan: gauez loa behar dutenetakoa nintzen, eta hobe
|
nuen
neure habian geratzea, etxekoen ondoan neure ohean lo egitea, beste guztiek bezala; bera, berriz, lorik behar ez duten izaki berezien sail hautatukoa zen, gaua zen haren erreinua, eta ez zuen inolako sarkinik nahi bera askatasun osoz mugitzen zen itzalen eremu hartan.
|
|
|
Animalien keinu eta mugimenduei, askotan, geure baitan sumatzen ditugun emozioak egozten dizkiegu, haiek ere geu bezalakoak balira bezala, eta ahaztu egiten dugu gure eta haien arteko amildegia gaindiezina dela. Tximinoaren begietan ikusi uste
|
nuena
neuk sentitzen nuenaren isla zen, ordea; zabal zabal egindako begi beltz haien atzean zegoena eskuraezina zen.
|
|
|
han nengoen, burutik egindako gizon bat Artaakar mendietan zehar garraiatuz. Ez
|
nuen
neure burua engainatu nahi; seguruenik ez Maisua ez ni ez ginen onik aterako kinka hartatik. Zein erraz, zein merke galtzen den bizia!
|
|
|
Zaldia gelditzeari itxaron gabe jaitsi zen Oxane. Negarrik ez egiteko erran nahi nion, baina ezin
|
nuen
neure ahotsa entzun: arkaniarren kantua inoiz baino ozenagoa zen.
|
|
|
Oso prestakuntza mugatua nuen nik liburua ulertzeko: ezer gutxi nekien historiaz, materialismo dialektikoaz, langileriaren emantzipazioaren aldeko ideien arteko lehiaz eta borrokaz; hala ere, ulertzen ez
|
nuena
neure ametsez osatzen, neure borondatez ordezten nuen. Liburuaren edukiak Proudhon, Bakunin, Tolstoi, Kropotkin, Malatesta eta anarkismoaren beste teoriko handi guztien pentsaera jasotzen zuen arren, niri ideia lauso bat geratu zitzaidan buruan, lauso baina argia, zehazgabe bezain indartsua:
|
|
|
Arrazoi bat baino gehiago izan nuen neure esperientzia Sustatun argitaratzeko: batetik, nahi
|
nuen
neure barrena atondu, txukundu; ospitalean bizi izan nituen emozioak antolatu. Bestetik, nahi nuen jendeari jakinarazi albiste txar haren atzean bazegoela itxaropenik; nik, beste askok bezala, irabazi egingo niola minbiziari.
|
|
|
Hala ere, ezertaz konturatzen ez eta nik uste
|
nuen
neu bakarrik nenbilela estututa eta urduri, baina Rita ere larri ibili zen, larri oso, nire besotik zintzilik. Bere betiko izaera tinkoa galdurik, estreinakoz ikusi nuen zalantzan egun hartan eta esan dezaket harrezkero ez dudala beste inoiz hain galdurik ikusi.
|
|
|
Oroitzen naizen bakoitzean, oraindik ere azala eta haragia ernetzen zaizkit gustuz, egindakoaren balentriagatik. Ez
|
nuen
neure burua zuritu nahi, beraz, neu bainintzen Madrilgo Burtsaren Etxea lehertarazi nuena, neu sarraskiaren errudun bakarra, baina egin, emakume batengatik egin nuen egindakoa, nahiz eta emakumeak berak honetaz guztiaz fitsik ezin jakin. Areago, komunikabideetatik jakindakoa baizik ez zuen ezagutzen gaixoak.
|
|
2016
|
|
|
Gela hartan ez nuela berriro lo egingo erabaki nuen; hobe
|
nuen
neure oheko lasaitasun atseginera itzultzea. Bizitzaren zenbait gauza ezin ditugu ulertu; beraz, haietatik urruntzea da hauturik zentzuzkoena.
|
|
2017
|
|
|
–Baina hik ez al duk ezertan sinisten? ?
|
hotsegin
nuen neure onetik aterea.
|
|
|
–Egia dio! Egia dio!?,
|
hotsegin
nuen neure baitan. –Egia dio, baina ezin dut!?.
|
|
|
Horretan arrazoi zuela madarikatuak esan nion, ez zebilela batere oker. Maite
|
nuena
neure burua zela eta edozein gauza egiteko pronto nengoela. Eta arraio guztiengatik gezurretan, tranpetan, edanean eta emakumeekin larrutan jarraitzeko asmoa nuela.
|
|
|
Apaingarriei esker, barteko mozkorraren seinaleak desagertuak ziren. Eta kotxean sartzeko etxeko atea zeharkatu zuenean, ezin
|
nuen
neure harridura estali.
|
|
|
Hori dela kausa, enpresako aparailu berria gogoan zuela, aprobetxatu egin nahi izan zuen Luisek ni saltzeko aukera. Saldukeria hartara arte maite
|
nuen
neure jabea; handik aurrera, ez.
|
|
|
Banekien estu eta larri ibili nuela gauzak esplikatzeko, baina nahiago
|
nuen
neu estu eta larri ibili, horren ordez egin nezakeen bakarra egitea baino.
|
|
|
Legeak esaten zuen borondatez aurretiazko erretiroa hartzen zutenei %8ko koefiziente murriztailea aplikatuko zitzaiela erretiroa hartzeko falta zitzaien urte bakoitzeko. Nik ez
|
nuen
neure borondatez hartu erretiroa, 60 urterekin geratu nintzen kalean, baina koefiziente hori aplikatzen didate. Gehiegizkoa da.
|
|
2018
|
|
|
Azkura horren zergatia zen liburu hura oso atzean geratzen zitzaidala. Hainbeste, ezen ez
|
nuen
neure sentitzen ordurako. Eta ez hori bakarrik, garai batean nire bizitzaren erdigunea izan zela pentsatzeak lotsa izugarri batez betetzen ninduen.
|
|
|
Ze toki bisitatu behar nituen zerrendatu nuen. Norainoko eskumena hartu behar oten
|
nuen
neure buruarekin debatitu. Defentsa abokatua izango nintzen edo ministerio fiskalaren ordezkaria?
|
|
|
Iñaki eta zu nire bila etorri zinetenean La Salveko zubira, ez
|
nuen
neure buruaz beste egiteko inongo asmorik. Ez nintzen ausartuko, hori baino askoz koldarragoa naiz, baina ez dakit zergatik ez nizuen ezer esan.
|
|
|
Nire baitan jarraitzen zuen, alabaina, beldurrak. Hil egin nahi
|
nuen
neure neba nagusia, hil egin nahi nuen, behin, behin besterik izango ez bazen ere, menderatu egin nahi nuen eta hiltzen ikusi. Aurretik kendu nahi bainion amari bere amodioaren objektua, seme hura, eta zigortu hainbeste maitatzeagatik, hain gaizki, eta batez ere nire neba txikia, nire umetxoa, salbatu nahi nuelako bizi zuen beste bizitza hartatik, neba nagusiarenetik, bere bizia estaltzen zuen hartatik, eguna estaltzen zuen zapi beltz hartatik, gizaki batek, neba nagusiak berak, ordezkatzen eta ematen zuen legetik, animalien legea bera, neba txiki haren bizitzako egun bakoitzeko une bakoitza beldurrez betetzen zuena, hainbesteko beldurrez, non behin haren bihotzera heldu eta hil egin baitzuen.
|
|
|
Alkoholak aldatu egin zizkion azkenean ahotsa, arnasa, aurpegia. Hamalau urtez bakarrik egon ondoren, M.D.k beste amodio bat ezagutu zuen, «gutxien espero
|
nuena
neure biziko azken aldi honetan, garrantzitsuena» dio Bizitza materiala liburuan (1987). Yann Andréa, bera baino 38 urte gazteagoa, beti izango zuen ondoan eta azken hilabeteetan kontsolamendua eman zion, lasaitasuna.
|
|
|
Iñaki eta zu nire bila etorri zinetenean La Salveko zubira, ez
|
nuen
neure buruaz beste egiteko inongo asmorik. Ez nintzen ausartuko, hori baino askoz koldarragoa naiz, baina ez dakit zergatik ez nizuen ezer esan.
|
|
2019
|
|
|
1923an, gutun batzuk trukatu nituen La Presseko kazetari batekin; egunero, moralari buruz idazten zituen artikuluak irakurtzen nizkion, lerro artean irakurri ere; iruditzen zitzaidan erantzuten ari zitzaidala, aholku ematen zidala; maitasun gutunak eskaintzen nizkion; asko idazten nion[...] 1924an, burura etorri zitzaidan halako batean: iruditzen zitzaidan Jainkoa emakume baten bila zebilela, nirekin mintzatzera etorriko zela; irudipena nuen egiteko bat emana zidala, ni aukeratu ninduela tenplu bat fundatzeko; uste
|
nuen
neu nintzela hiri garrantzitsu baten erdi erdian, eta, hantxe, emakume batzuk egongo ziren, doktoreak zainduko zituztenak[...] Orduan[...] Clermonteko eroetxera eraman ninduten[...] Doktore gazte batzuk zeuden han, mundua berregin nahi zutenak: nire ziegan, haien musuak sentitzen nituen hatzetan, eta haien sexu organoak eskuetan; behin, esan zidaten:
|
|
|
Erretolika bikaina
|
nuen buruan
neure lagunarentzat: azken hiru hitzak ahoskatu bezain laster, ordea, garrasika hasi zitzaidan berau, haserre:
|
|
2020
|
|
|
–Kasuaz zer edo zer badakiela dirudi –saiatu behar
|
nuen
neurera erakartzen.
|
|
2021
|
|
|
–Zeinen baldarra naizen! –desenkusatu
|
nuen
neure burua.
|
|
|
Adorea eman zidan lehen soldatak; indartsu sumatzen nituen zango sagarrak aurreneko asteko agujeten ondoren; argaldu egin nintzen: ez
|
nuen
neure burua zigortzen, ispiluan edo edozein eskaparatetan neure gorputz traketsa behatzen nuen aldiro.
|
|
|
Harridura eta beldurra nahasten zitzaizkidan gogoan, eta, aldi berean, lasaitua, ze ez bazegoen hilik, ez
|
nuen
neuk hil; neuk baino areago geuk, orduan ere Mikel kabroi horrek ardurei ihesi egin baitzien. Baina banekien hilik zegoela, horretaz akusatu ninduten, hiltzea merezi ez bazuen ere; merezi, besteak merezi zuen.
|
|
|
Lepoa estutu nion. Borroka latza bizi
|
nuen
neure baitan: Mikelek zuen gertatu zitzaidanaren errua, berak eskaini zidan ETAn sartzea, baina ez nuen beste inor gehiago hil nahi.
|
|
|
Hori da ba. Zergatik erabaki behar
|
nuen
neure etorkizuna zela kontua, edo Frantziarena edota tokatu zaidan mende honena. Galtzada harrizko hiribide luzean zehar zihoan, eguzki ikaragaitz eta bakarraren pean, zeru axolagabea erdibitzen duen meteoroa bezain iheskor.
|
|
|
Gezurra ala zoritxarra? Nik neuk aukeratu behar
|
nuen
neure zigorra. " Ez nukeen ezagutu behar.
|
|
2022
|
|
|
–Goazen ba –esan
|
nuen
neure artean, eta, eskuez hareharria haztatuz, jauzi egiten lagunduko zidan zirrikituren baten bila hasi nintzen.
|
|
|
–Moja batzuk baino ez dira –errepikatu
|
nuen
neure artean.
|
|
|
Beste edozein egun bezala, ia afaltzeko orduan libratu nintzen lanetik. Ezin
|
nuen
neure arimarekin. Buru gaineko ile bakoitzak ere sekulako pisua zuen niretzat.
|
|
|
ezin nintzen hil. Ezin
|
nuen
neure burua hil. Pentsamendu horiei amaiera eman behar nien, neure burua salbatu behar nuen.
|
|
|
–Baina zertan ari zara, Iñigo? –entzun
|
nuen
neure barruan.
|
|
2023
|
|
|
Mingain heze hura ezpain lodiak milikatzen, jakin nahi nazkagarri hura... Gorroto
|
nuen
neure burua. Neskatilek ondraduak eta gardenak behar dute zoriontsu izateko.
|
|
|
Aspaldi Unaxen berririk jaso gabe nengoen. Baina nahikoa
|
nuen
neure arazoekin, neronek edo besteek sortzen zizkidatenekin, eta une hartan anaiaren ibilerek ez zidaten loa galarazten. Ez nenbilen arduratuta, harik eta auzoko aspaldiko lagun batek anaia Armanirekin ikusi eta itxura eskasa zeukala kontatu zidan arte.
|