|
2000
|
|
|
Oroit hadi bai, xoria, herri berriez:
|
nere
aitaz, nere amaz, nigarrez nik han utziez, mintza hakit haurridez eta mintza lagun on hekiez, mintza nihor ahantzi gabe, maite nituen guziez.
|
|
|
Eta kolerak
|
ene baitarik
aitaren baitarat egiten zuela, eta honen lehenagoko irriak beltzurirat, besotik atxiki, eta besoa herstu eta estutu zidan, min egin arteraino. Eta erran zidan:
|
|
|
Izan ere, kontatuaren arabera, pentsa dezakezu ezen hatsarretik gorrotatu nuela
|
nik
aita Bartolome, baina ez da egia; edo, beharbada, egia da, baina, hala izan bazen ere, apezari nion beldurrak eta gehiegizko begiruneak estaltzen zuten gorroto hura. Eta bertze galdera hura nuelako buruan sartua:
|
|
|
Eta
|
nik
aitari behatu, eta ohartu nintzen ezen are zabalagoa egin zitzaiola irria, zorioneko berriaren jakiteko desiros; amak, aldiz, fidakaitz zirudien, zorion ustezkotik zorigaitzik handiena igurikiko balu bezala.
|
|
|
Baina, mea culpa, jaun André. Izan ere, nor naiz
|
ni
aitaren gaitzesteko emaztekiak atsegin izan zituelako. Zeren ni ere ez bainaiz gutiago izan neure bizitzaren mementu batzuetan, nahiz eta ez naizen nehoiz ibili bertzeen bizitza arautzen, nola ibiltzen baitzen aita jauregian, hipokrisia handiz, eta nahiz eta ni ez naizen bertze emazteki batzuekin ibili haietarik bati loturik egon izan naizenean.
|
|
|
Zeren ni ere ez bainaiz gutiago izan neure bizitzaren mementu batzuetan, nahiz eta ez naizen nehoiz ibili bertzeen bizitza arautzen, nola ibiltzen baitzen aita jauregian, hipokrisia handiz, eta nahiz eta ni ez naizen bertze emazteki batzuekin ibili haietarik bati loturik egon izan naizenean. Eta nor naiz
|
ni
aitaren jujatzeko eta kondenatzeko, bertzalde, bere mundu hartan eta handikien mundu hartan salbuespena ez zenean. Erran nahi baita ezen anitz zirela handikiak —eta egun ere dira— kanporat beha iduri bat emaiten zutenak eta barrendik bertze molde batekoak zirenak, haien araua, emaztekiekin jokatu beharreko jokabideaz denaz bezainbatean, arauen haustea balitz bezala.
|
|
|
Izan ere, nik uste nuen ezen, etxeko tigrearekin gertatuaren ondotik, ez zeudela etxekoak ezta Urbiaingo herritarrak ere ipuin berrietarako, baina ez, zeren baitzirudien ezen Lutheroren baitan piztu zela piztitzarra, aita Bartolomeren aburuz bai bederen. Eta, baldin zalantzaren bat banuen, ongi bai ongi aditu nion
|
nik
aita jesuitari hurrengo igandeetako sermoietan, erraiten eta errepikatzen zuelarik behin eta berriro ezen mastin zuri handi haren baitan inkarnatu eta mozorrotu zela Eislebengo heresea, zeina deabruen printze izendatu baitzuten han infernuan, Pagabasoko leizean, alegia, eta kalte eta gaitz izugarriak ekarri zizkiela urbiaindarrei, izurri hura lekuko, eta are gehiago ekarriko zizkiela, baldin neur... Eta gauza haiek guztiak Urbiaingo parrokiako pulpitutik erraiten zituen igande oroz, Urbiango elizako erretore don Laureano, gizon ezin koldarragoa zena, haren erranetarat zegoenez gero.
|
|
|
Eskolako pasarte ahantzi batez luzatu zen puska batean.
|
Nik
Aita Zia delakoari noizbait egin barrabaskeria bat edo. Moztekotan egon nintzen.
|
|
|
Ondoan jarri nintzaion, ohe gainean, baina
|
nire
aita su sasikoak makinatxoa nire eskuetara ekartzea baizik ez zuen lortu. Hitz bakar bat ere ez.
|
|
2001
|
|
|
–haserretu da– Aurkituko diat lanen bat nonbaiten.
|
Nire
aitak bazeukak ezagunen bat hortik eta ea...
|
|
|
‘Eta
|
nire
aita bada, zergatik ez dut bere abizena? ’
|
|
|
‘Datorren astean
|
nire
aita ezagutuko dut, ’ esan zidan Goiok.
|
|
|
‘Alderantziz, ’ jarraitu du, ‘edozein arrisku baldin bada abisatu egingo digu. Ezin duzue etengabe alde batetik bestera ihesean ibili, Maribel, michelin edo touring gidaliburuetan ez da leizerik ez osinik ikusten, baina bidaian doanak era guztietako zulo beltzak topatuko ditu, eta Goiok behintzat lasaitasuna behar du aldi batez behintzat,
|
nire
aitaren etxean edo berdin da Tirofijoren txabolan... ’
|
|
|
‘Ba,
|
nire
aitak kamioia dauka.’
|
|
|
Hastear ziren etsaminen estutasunetik libratuko ginen. Baina aita imajinatzen nuen, ikusi ere egiten nuen
|
nire
aita egun batzuk barru, itsuak bere aita aurrez aurre ikusten duen moduan. Ikastetxetik bota egin naute entzutean egingo zuen keinua imajinatzen nuen, eskuaz gorbata laxatuko zuen urkatuak soka laxatuko lukeen moduan.
|
|
2002
|
|
|
Geure haserrealdiekin, zergatik ez! Bakoitza bere paperean,
|
ni
aitarenean, eta Leire alabarenean.
|
|
2003
|
|
|
...ai, ni ere finkatuko naiz noizbait, lurpera nazatenean besterik ez bada ere, baina zertarako burua hautsi, hobe baita Karmeleren ile beltzaz hitz egitea, Amaiaren misterioaz, izenaren berri jakin gabe maitatu nuèn neska haren urduritasun zoragarriaz, edo Rosaren begietako urmael urdin bareaz, erromantiko bat naiz, norbaitek XVI. mendeko tipo bat naizela esan dit, beste batek XXII. mendekoa, baina
|
niri
aita santu Juan XXIII.a gustatzen zitzaidan, eta zer egingo diogu, bada!
|
|
|
Seigarrenean berak egin zuen alde, senargaiak.
|
Ni
aitaren besotik zintzilik geratu nintzen. Bihotzetik behera mina zintzilik.
|
|
2004
|
|
|
Orduan jakin nuen haren gurasoak juduak zirena. Orduan azaldu nion nik ere,
|
nire
aita amak palestinarrak zirena.
|
|
|
Zeuk jarri ordua. Aizu, beste gauza bat; ba al dakizu
|
nire
aitak Golf berria erosi duela. Zoragarria da.
|
|
|
Arrazoirik bada, argitan jarri ditzala. Neroni 70 urte betea eta lan apur bat egina, aspertuta nagoela
|
nire
aitaz gero geure bizitza guztian,, rojo, separatista, exiliado, peligroso..., hainbeste urtetan jasan eta gero orain, bigarren Eusko Jaurlaritzaren ahotik beste hainbeste irain entzuteaz, ez dudala beste, susmo eta mamu?
|
|
|
Ezin nion eutsi
|
nire
aita izan arren ezertaz ezagutzen ez nuen gizon haren begiradari. Begi haietan neurririk gabeko maitasuna, amaierarik gabeko bakardadea islatzen ziren.
|
|
|
Harrezkero ezinezkoa zitzaidakeen eginbeharrari muzin egitea. Planaren hutsune bakarra
|
nik
aitarekin bat egiteko arriskua zen. Baina, seguruenik, gerran zein alderditan borrokatu nintzen jakinik, eta batez ere Gernikakoan izan nintzela ezagututa, ez zuten beldur handirik izanen naziekin bat eginen ote nuen.
|
|
|
Isilunea jasanezina izateraino luzatu zen.
|
Nik
aitak zerbait erratea edo egitea nahi nuen, behar nuen, nirekin haserretzea, gorroto zidala oihukatzea, jaiki eta zaplaztekoz jostea... edozer. Baina berak isilik iraun zuen, begirada lurrari josita.
|
|
|
Izan ere, zer mirespena izan nion
|
nik
aitari, hamar hamasei urte bitartean!
|
|
|
Baita amonak
|
nire
aita ere, bere garaian.
|
|
|
Gerora jakin nuen anai Benito
|
nire
aitaren tutorea izan zela batxilerreko laugarren ikasturtean, amona alargundu eta krisi latz batean sartu zèn urte berean. Baina amona Sinforosak anai Benito izan zuen bolada hartan lagun, gauaren ilunean argi.
|
|
|
Baina igande arratsaldeak, hori bai, gure tabernan ematen zituen, hutsik egin gabe, mahai berean betiere: izkina batean zegoèn mahai bat zen,
|
nire
aita erreserbatzen hasi zitzaiona, bezero berriarekin konfiantza hartuz joan zen neurrian.
|
|
|
ni profesional bat nintzen, eta profesioan hobetzeko aukera guztiak aprobetxatu behar nituen, gainerako ofizioetako jendeak egiten zuen bezala. Edo,
|
nire
aitak erabiltzen zituèn argudioen ildotik, zergatik arkitekto euskaldun batek sal zitzakeen bere lanaren fruituak Barzelonan, eta ez nik neure golak?
|
|
|
Baina orduan
|
nire
aita mintzatu zen. Esan dut zein zen haren urrezko ametsa:
|
|
|
–Ez. Galdetu zuk, amona,
|
ni
aitarekin haserre nago eta –erantzun nion.
|
|
2005
|
|
|
Errietan egingo didate! –atera zitzaion Karlotari eskuturreko erlojuari begiratuta– Lagunduko al didazu
|
nire
aita eta amarengana?
|
|
|
Nire pausoak jarraitzen ahalegintzen zinela. Eta
|
nire
aitak ere ez zuen besterik buruan.
|
|
|
–Ei, Pantxoa –xuxurlatu zidan–, Joxemi izena polita da, ezta?
|
Nire
aitak eta nire aitonak ere erabili zuten... Badakizu," Aita katue, seme mixine".
|
|
2006
|
|
|
ESKEINTZA,
|
NIRE
AITA ZENARI
|
|
|
X.L.
|
Nire
aita Errenteriakoa zen eta ama eibartarra. Amaren familia, amamaren eraginez, Oiartzunera aldatu zen bizitzera, baserri eder bateko maizter gisa.
|
|
|
zergatik suizidatu zen Beatriz? Susmoa nuen kulparen zentzuagatik izan zitekeela(, ni bizirik baldin banago,
|
nere
aita eta besteak zergatik ez??), eta uste dut ez nintzela gehiegi okertu... Eta geroxeago Argentinakoa etorri zen, are bortitzagoa eta krudelagoa.
|
|
|
–Eskeintza?,
|
nere
aita zenari eskainitako poema errezitatu bat da. Bizi zen artean aitortu ez niona, maitasuna, ulerpena, miresmena, hil eta gero aitortu nahi izan nion.
|
|
|
Gehien damutzen nauena, maite nindutenekin leial ez jokatua da. Eta
|
nire
aita zenarekin gehiago ez solastatua.
|
|
|
Tarragonako Unibertsitate Laboralera joan nintzen, Espainiako Lan Ministerioaren beka batekin, ikasketa teknikoak egitera. Industri peritajean aritu nintzen; ez nuen bukatu;
|
nire
aitaren ametsa ez zen konplitu. Baina han, Tarragonan, arte garaikidearen ezagutza egin nuen; zinea ere asko ikusi nuen, eta zine oso ona, zine forum bat baikenuen, eta astero pelikula bat jartzen ziguten.
|
|
|
Eskeintza,
|
nere
aita zenari
|
|
|
Familia hartan, seme alabak zehatzeko ardura amarena zen, ez aita borreroarena. Estefaniari ez bezala, Domingo erran nion beti, ez dakit zergatik, inon aitarik izatekotan huraxe izan baitzen, borrero bat,
|
niretako
aita.
|
|
|
A! Eman goraintziak
|
nire partez
aitari eta amari.
|
|
2007
|
|
|
Elvis hil zen udan zigarroak erretzen besterik ez ginen aritzen:
|
nik
aitari lapurtzen nizkion habanos beltzak, eta Roberrek anaiari kentzen zizkion camel gorriak; Eduk ez zuen nori kendu, aita Galizian baitzuen eta Inmak ez baitzuen erretzen. Zigarro bana erre ordez, bakarra pizten genuen aldi bakoitzeko, eta eskuz esku erabiltzen genuen, zupaldi parea jo eta ondokoari pasatuz, begiak erdi itxi eta gu ere marihuanaren lainoetan kulunkatzen ginela imajinatuz.
|
|
|
orain bi urte
|
nere
aitak emanik,
|
|
|
|
Nire
aita hil egin zen,
|
|
|
Eta nik ere ez nuen beste ahalegin berezirik egin sinets ziezadan.
|
Nire
aita izan omen zintezkeela esan zidan.
|
|
|
Ez dakit nola egin dituen kalkuluak. Nik hamazazpi urte baldin baditut, laster hemezortzi, zuk gutxienez berrogeitik gora behar zenituzke
|
nire
aita izan ahal izateko. Eta ongi dakidanez, hogeita hamazazpi besterik ez dituzu.
|
|
|
Bi aldiz eta sorpresaz. Mundura atera nintzenean
|
nire
aitak izugarrizko susto aurpegia jarri zuen. Gizajoa.
|
|
|
Barkatuko didazu, esan dio azkenean, norbaiti kontatu behar nion, badakit ez zaitudala ezertaz ezagutzen, baina ezin dut gehiago:
|
nire
aita hil berri da, duela pare bat ordu. Eta gero isilik geratu da.
|
|
|
Hamaika hamabi urte genuen garaiaz ari naiz, historiaurreaz. Beste batzuek, ikaskideek,
|
nire
aitak, ulertu ezin nuen irainen bat botatzen ziotenean (ikaskideek aurpegira; aitak nik entzuten ez nuela uste zuenean), pentsakor gelditzen nintzen ni, sor eta lor.
|
|
2008
|
|
|
–
|
Nire
aitak. Bigarren Mundu gerran soldadu ibili zen Italian.
|
|
2009
|
|
|
Askok hilerrira jotzen dute maite izan zituzten pertsonak bisitatzera.
|
Nik
aita ez nuen ezagutu eta ezin dezaket esan maite dudanik, baina niretzat fundizioa zen aitaren etxea. Aitaren lekua.
|
|
|
–Bai.
|
Nire
aitarena zen eta gordeta izan du beti. Nik argazkiak ikusi izan ditut, baina sekula ez diot galdetu ea non zeukan.
|
|
|
–
|
Nire
aitak ere ez. Istripu bat izan zuen orain dela urte pila bat eta elbarritasun pentsioa ematen diote.
|
|
|
Beste kontu bat. Ba al dakizu
|
nire
aitak, zureak ez bezala, anai arrebetan ni neu aukeratzen ninduela besoetan hartu, zerura bota eta ezin maitekiroago jasotzeko. Haiek bai une gogoangarriak!
|
|
|
–Bai, baina
|
nire
aita espiritualak? –Maria Bibianak.
|
|
|
aita espiritual egoki bat behar duzula, zeure izaeraren neurrikoa:
|
nire
aita espirituala, adibidez, ea arazo honekin bukatzen dugun behin betiko. Erne:
|
|
|
Maizter zeuden baserri batean, baserria erre egin zitzaien arte. Baina orduan,
|
nire
aitari, seme bakarra naiz, hiriko hiltegian lana eskaini, eta hirira etorri ziren.
|
|
|
Gero, handik urtebetera edo, ni jaio nintzen, gurasoek askotan kontatu izan didatenez. Bestela,
|
nire
aitak juxtu daki irakurtzen. Nire amak, berriz, ez daki.
|
|
|
hura zen, gainera, jendaurrean erretzen zuèn lehen aldia era formal batean; Ada, ondorioz, harro egon zitekeen?. Azkenean lortu duzu helburua, eta pozik egongo zara, ezta??, animatu zuen Txarok, zigarreta piztu zuenean?, baina, lagunari irri itxurako bat eskaini zion arren, urduri zegoen batik bat, begiak etengabe mugitzen zituen hara eta hona, sigi sagako mugimendu ezin nabariago batean?, aita ezagun izateak zama inkontziente bat eragingo balio bezala: ?
|
Nire
aita ezaguna da; ergo, ni ere ezaguna naiz; ergo, kontuz ibili dut zigarretarekin: etxean jakiten badute, akabo?!?; Adak ederki bereganatu zuen Txaroren mezua; are gehiago:
|
|
|
edo izutu egin zen, bai, baina erraldoiek eta buruhandiek sorrarazten ziotèn lilura izuaren estalgarri gertatzen zitzaion, ez erabat, beharbada, baina bai zati handi batean, halako moldez, non Domingok ez baitzuen, beste haur gehienek bezala, ez intziri ez deiadar egiten, ez negar murrin eta ez malko jario; interpretazio orotatik harat, ordea, Domingok berak aitortzen zuen gero hura, zeren, galdetzen zietenean etxeko lau mutilei zer izan nahi zuten handitan, Teofilo Mariak baieztatzen baitzuen: ?
|
Nik
aita bezalakoa izan nahi dut!?; Damasok ez zuen ezer esaten, edo besagainak altxatzen zituen, keinu axolagabe batean; Gabinok, berriz, bazirudien ez zuela hazi nahi, hain zegoen gustura, antza, bere zibarekin edo bere marrazkiekin; Domingok, baina, hitzetik hortzera erantzuten zuen izaki fantastiko bat izan nahi zuela, berdin zitzaion Erpurutxo edo jaietan ateratzen zirèn erraldoi haietako bat....
|
|
|
–Kasualitatea!
|
Nire
aitak ere jauregi bat du Galizian!
|
|
|
gorrotoaren garra, mendeku gosearena eta nahi eta ezinarena; hain zegoen Teofilo Maria suaren menera, antza, non suzko eta amorruzko hitzak etorri zitzaizkion burura, ziurki: . Utzi bakean
|
nire
aita, putakumeak!?, adibidez, edo, behin azalpenak ematen hasiz gero, zera: –Aise duk adineko pertsona batekin sartzea, baina jakin nahi nikek zer egingo hukeen kabroi horrek nire aurka, armarik gabe bahengo!
|
|
|
Han izanen ziren nire ama Katalina eta haren senar Enekot Ezponda. Horiek ez izaki, ordea,
|
nire
aita amak. Inoiz aita erran izan ez banion ere, Domingo izana zen nire aita.
|
|
|
Horiek ez izaki, ordea, nire aita amak. Inoiz aita erran izan ez banion ere, Domingo izana zen
|
nire
aita. Halaber haren emazte Estefania, nire ama.
|
|
|
Erran ahala damutu nintzen.
|
Nire
aitaz ari nintzen. Haren senarraz.
|
|
|
|
Nire
aita eta bere senarra aipatzearekin ilunera egin zuen berriz emakumearen begitarteak.
|
|
|
Lapinkume bat erre zen haren tokian. Garrüzeko borreroari inoiz ez nion aita erran, baina hura izan zen, inor izatekotan,
|
nire
aita. Haren emazte Estefania, berriz, hamar aldiz amago izan nuen, Katalina baino.
|
|
|
hura zen, gainera, jendaurrean erretzen zuèn lehen aldia era formal batean; Ada, ondorioz, harro egon zitekeen –" Azkenean lortu duzu helburua, eta pozik egongo zara, ezta?", animatu zuen Txarok, zigarreta piztu zuenean–, baina, lagunari irri itxurako bat eskaini zion arren, urduri zegoen batik bat –begiak etengabe mugitzen zituen hara eta hona, sigi sagako mugimendu ezin nabariago batean–, aita ezagun izateak zama inkontziente bat eragingo balio bezala: "
|
Nire
aita ezaguna da; ergo, ni ere ezaguna naiz; ergo, kontuz ibili dut zigarretarekin: etxean jakiten badute, akabo...!"; Adak ederki bereganatu zuen Txaroren mezua; are gehiago:
|
|
|
–Kasualitatea!
|
Nire
aitak ere jauregi bat du Galizian!
|
|
|
Domingok Benjamin Mariari egindako ezkutuko bisita hari beste batzuk jarraitu zitzaizkion, izeba Ernestinarekin aurretik hitzartutakoak guztiak; Domingoren jarrerak harritu egiten zuen izeba Ernestina, alde batetik, baina ez bestetik, mutila halakoa izan baitzen txikiagotan ere; izebak hiriko jaietan besoetan hartu zuèn eguna oroit zezakeen, adibidez, erraldoiak eta buruhandiak bidera atera zitzaizkienean, txistu danbolinen konpasean; baina Domingo ez zen izutu, begiak gero eta zabaltzenago bazituen ere... edo izutu egin zen, bai, baina erraldoiek eta buruhandiek sorrarazten ziotèn lilura izuaren estalgarri gertatzen zitzaion, ez erabat, beharbada, baina bai zati handi batean, halako moldez, non Domingok ez baitzuen, beste haur gehienek bezala, ez intziri ez deiadar egiten, ez negar murrin eta ez malko jario; interpretazio orotatik harat, ordea, Domingok berak aitortzen zuen gero hura, zeren, galdetzen zietenean etxeko lau mutilei zer izan nahi zuten handitan, Teofilo Mariak baieztatzen baitzuen: "
|
Nik
aita bezalakoa izan nahi dut!"; Damasok ez zuen ezer esaten, edo besagainak altxatzen zituen, keinu axolagabe batean; Gabinok, berriz, bazirudien ez zuela hazi nahi, hain zegoen gustura, antza, bere zibarekin edo bere marrazkiekin; Domingok, baina, hitzetik hortzera erantzuten zuen izaki fantastiko bat izan nahi zuela, berdin zitzaion Erpurutxo edo jaietan ateratzen zirèn erraldoi haietako ...
|
|
|
–Bai, baina
|
nire
aita espiritualak... –Maria Bibianak.
|
|
|
Beste kontu bat. Ba al dakizu
|
nire
aitak, zureak ez bezala, anai arrebetan ni neu aukeratzen ninduela besoetan hartu, zerura bota eta ezin maitekiroago jasotzeko. Haiek bai une gogoangarriak!
|
|
|
Horixe baituzu, agian, arazoa... aita espiritual egoki bat behar duzula, zeure izaeraren neurrikoa:
|
nire
aita espirituala, adibidez, ea arazo honekin bukatzen dugun behin betiko. Erne:
|
|
|
gorrotoaren garra, mendeku gosearena eta nahi eta ezinarena; hain zegoen Teofilo Maria suaren menera, antza, non suzko eta amorruzko hitzak etorri zitzaizkion burura, ziurki: " Utzi bakean
|
nire
aita, putakumeak!", adibidez, edo, behin azalpenak ematen hasiz gero, zera: " Aise duk adineko pertsona batekin sartzea, baina jakin nahi nikek zer egingo hukeen kabroi horrek nire aurka, armarik gabe bahengo!
|
|
|
Maizter zeuden baserri batean, baserria erre egin zitzaien arte. Baina orduan,
|
nire
aitari –seme bakarra naiz– hiriko hiltegian lana eskaini, eta hirira etorri ziren. Gero, handik urtebetera edo, ni jaio nintzen, gurasoek askotan kontatu izan didatenez.
|
|
|
Gero, handik urtebetera edo, ni jaio nintzen, gurasoek askotan kontatu izan didatenez. Bestela,
|
nire
aitak juxtu daki irakurtzen. Nire amak, berriz, ez daki.
|
|
2010
|
|
|
Atzo ohetik jaiki, etxeko pasilloan buelta pare bat egin Magdalenaren besoari helduta, oso pozik nago
|
nire
aita espiritualaren arrebek ematen didatèn tratuarekin: derradan hori ere, bide batez?, eta munduko buelta egin banu bezala sentitu nintzen, akituta eta agortuta?
|
|
|
Harik eta egun batean frai Adriano barru barrutik mintzatu zitzaidan arte: ?
|
Nire
aita ateoa zen, baina gizon ezin zintzoagoa zen, eta zaude seguru Azken Judizioko Egunean ezusteko bat baino gehiago izango dugula?. Ez zidan gehiago esan eta ez nion hitz eragin, istantean ulertu bainion ulertzekoa.
|
|
|
Aita, beraz, gure artean zegoen, baina gugandik urrun, azken bolada hartan ohi zuen bezala. Eta
|
nik
aitari begiratu, eta orain xehetasun bati antzematen nion eta orain beste bati; xehetasunez xehetasun osatu nuèn puzzlean, baina, ageri agerikoak egin zitzaizkidan bi kontu, haragiaren porrota ikusten bainuen, argi eta garbi ikusten ere, aurpegiaren alde apalduan, eta errebeldia ezkutu bat beste aldean, harridurak (zinez ote zen bera, Nazario Orbe jaun prestua, ispiluaren bestaldean zegoena?) eta barru barruko gaitzespen batek (errealitate hura ez onartzetik zetorkionak) eragindakoa.
|
|
|
aski zuen hartarako Haren agindua haustea, Jainkoak bekatu mortaltzat baitzuen nork bere burua hiltzea; eta orduan, ispiluari, bere buruari, alegia? tiro egin ondoren, bere buruari egin zion tiro. Jainkoari, alegia?, horra nola ulertzen dudan
|
nik
aitari gertatua.
|
|
|
Alajainkoa, zahartzen hasi eta ez ninduan ezertarako gai.
|
Nire
aita alargunarekin ezkondu duk, trenkatu ditek; ni Dolu Mendiko abadiara noak. Horra, adiskidea.
|
|
|
–Gauza haiek nekuskielarik, 1911 urte aldera
|
nire
aitarekin izandako solasa gogoan izan nuen. Mintzagaia zen egun batean airetan gizaki hegalariak kurrilo saldo batena bezalako harridura eskasa sortuko zutela.
|
|
|
Honela, urriaren 23an bere aitarekin egin zuen amets: . Maiz
|
nire
aita zenduarekin egiten dut amets eta zentzuz beteriko ametsak dira; nire semearen inguruan, ostera, iluntasuna baino ez dago?. Hurrengo egunean berriro amets anitz izan zituen.
|
|
|
–Atzo nire aurpegiko ubelduei begiratzeko esan nionean, gixajoak ez zuen horretarako adorerik izan. Badaki ubeldu hauek aitak egin dizkidala, baina gehitxo iruditzen zaio horregatik
|
nik
aita hiltzea.
|
|
|
–Bai horixe.
|
Nik
aita nuen gogoko, ordea.
|
|
|
–
|
Niri
aita gustatzen zitzaidala, neska. Hain zen guapoa!
|
|
|
Hain zen guapoa! Erramun ere oso mutil ederra zen, gustagarria, baina
|
niri
aitak jartzen zizkidan tximeletak bueltaka.
|
|
|
Ba, ni ez!
|
Nik
aita bizirik nahi nuen!
|
|
|
–Kontuak kontu,
|
ni
aitarik gabe.
|
|
|
Gero, gainerako goiz guztia niretzako neukan, bakarrik nengoen ordutan. Noraren begiak bilatu zituen?. Zuk badakizu
|
nire
aita nolakoa den. Hotelean dago nitaz arduratu gabe.
|
|
|
–Badakit. Ez diozu esan gizon dotorea, Hoteleko zuzendaria,
|
nire
aita dela.
|
|
|
Ugazabaren gomendioz sartu bazen ere, ez zen erraza mutila non kokatu erabakitzen, trebezia berezituen faltan traba eta enbarazu egiten baitzuen edozein arlotan, bulegoan zein tailerrean, eta, besterik ezean,
|
nire
aitaren esku utzi zuen Jaimek.
|
|
|
Mikel ez zen gure aitaren semea, ezta Jaimerena ere, baina aita baten beharrean egongo zen, nolanahi ere. Kontuak kontu, ondo egokitu zen almazen hartan,
|
nire
aitaren aginduetara.
|
|
|
–Bai,
|
nire
aitak lan egiten duen fabrika.
|
|
|
–Joango naiz, baina
|
nire
aita delako eta nahi dudalako, ez zuei mesede bat egiteko.
|
|
|
Horrez gain, beti zuen irria gertu, edozein lankideri adarra jotzeko edo ondokoen txantxari gogo onez erantzuteko; horretan antzik ez
|
nire
aita zenarekin, gizon serioa baitzen hura," txorakeria gutxikoa" berak esaten zuenez; ni ez nintzen H.ren aldamenean ibiltzen eta ez nekien zenbateraino zen umore on hori uneorokoa, baina, nire aldartea beti izan denez gorabeheratsua, argi ilun aldiak tartekatzera emana, bereziki erakargarria zitzaidan haren alaitasuna, zailtasunei eta une gogorrei baikortasunez erantzuteko jarrera hura...
|
|
|
Harik eta egun batean frai Adriano barru barrutik mintzatu zitzaidan arte: "
|
Nire
aita ateoa zen, baina gizon ezin zintzoagoa zen, eta zaude seguru Azken Judizioko Egunean ezusteko bat baino gehiago izango dugula". Ez zidan gehiago esan eta ez nion hitz eragin, istantean ulertu bainion ulertzekoa.
|
|
|
Atzo ohetik jaiki, etxeko pasilloan buelta pare bat egin Magdalenaren besoari helduta —oso pozik nago
|
nire
aita espiritualaren arrebek ematen didatèn tratuarekin: derradan hori ere, bide batez—, eta munduko buelta egin banu bezala sentitu nintzen, akituta eta agortuta... nahiz eta banuen neure ibili hartan Juan Sebastian Elkanoren eta haren marinelen arrastoa ikusteko esperantza, haiek susperraraz bainintzaketen eta adorea eman, inork ematekotan:
|