|
2000
|
|
|
—erran zuen Antoniok— Ordea, zer dira hitz horiek eta zer dira erraztasuna eta zailtasuna bezalako eleak, Jainkoaren tzat ezinezkorik ez denean? Eta
|
guk
Jainkoa dugu oinarri, Jainkoa gidari...
|
|
2003
|
|
|
–Zaude lasai, Permin!
|
Gure
Jainkoaren faboreak nahi badituzu, lehenik aitortza, eta gero penitentzia ugari egin dituzu! Nik erakutsiko dizut bidea, eta hara:
|
|
|
Ez al dira konturatzen legea aldatuta Jainkoa bera aldatzen dutela eta Hura kontingente egiten? Eta ez al da
|
gure
Jainko hau, don Kosme, Jainkoa delako, hain zuzen ere, bakarra eta aldagaitza. Bestela ez bailitzateke Jainko izanen!
|
|
|
–Permin, entzun ezazu zer dioen
|
gure
Jainkoak: Fratres:
|
|
2007
|
|
|
Ez al den guztiz bitxia galdetzen du Onfrayk: ?
|
Gure
Jainkoa antropomorfikoa da bere itxuraz, eta zuria, eta arra; eta arrazaz ariarra, noski? (16).
|
|
|
Batzuk, dio Dawkinsek?
|
gure
jainkoaren arkeria hori konpontzen saiatu dira. Zertarako horretan nekatuko, ordea?
|
|
2009
|
|
|
M UNDUAREN SORTZAILEA DA, ala gure hiriraren aldezkari armatua, ala pobre eta zapalduen anaia eta begiralea, etab.,
|
gure
Jainkoa?
|
|
|
Handik aurrera banatu egin dira ordura arte bidaide izan ginen askoren bideak. Denok ere birpentsatu beharra edukiko dugu gure historia, gure kultura, gure fedea,
|
gure
Jainkoa. Aurre egin beharra edukiko dugu Europako influentzia intelektual eta sozialei.
|
|
|
Hau da, Jainko (ar) ekin egin da historiaren filosofia (teologia), hots, bilbatu da historiari ustetzen zaion zentzua, gure herriaren historiari edo gizadiarenari arrazoizkotasun bat suposatuz, Probidentzia bat. ?
|
Gure
Jainkoa garaile!?, hots, biba gu. Gero, egunen batean, gure Jainkoa ez da atera garaile, abarrikatu egin gaituzte arerioek.
|
|
|
–Gure Jainkoa garaile!?, hots, biba gu. Gero, egunen batean,
|
gure
Jainkoa ez da atera garaile, abarrikatu egin gaituzte arerioek. Orduan Jainkoa herriak juzgatzen eta zigortzen dituen epaile justu bilakatzen da:
|
|
|
Antzinate germaniarrean bezala antigualeko gizarte egipto mesopotamiarretan, edo Ameriketako kultura prekolondarretan, izutzekoa da zein loturik agertzen diren beti tenplua eta boterea, maiz era zatar askoan.
|
Gure
Jainkoaren kontzeptuaren bilakaera krimenez josita dago. Israelgo historia erlijiosoa eta historia politikoa eskuz esku doaz, goiti beheiti politiko militarren arabera ikusten dugula eboluzio erlijiosoa.
|
|
|
Eta hil anonimoon hiltzea, munduaren alde honetatik haraindi aldeko arbaso eta puntarengo jaun haien mundura joatea bezala ulertuko da.
|
Gure
Jainkoaren ideia seguruenik den mila motiboren laburbilduman, kontu bat funtsezkoenetakoa agian arbaso jainkozkotuen hauxe da. Izan ere, Jainkoaren ideia eta heriotzaren ideia elkarrekin oso lotuak daudela suposa genezake; baina lotura hori nolakoxea den, oso gutxi dakigu jakin.
|
|
|
Funtsean,
|
gure
Jainkoaren kontzeptua grekoa da: platoniko aristoteliko metafisikoa; eta mitoa, judua:
|
|
|
Zein Jainko? Edonola ere,
|
guretzat
Jainkoaren presentziaren ebidentzia oro galdua da.
|
|
|
–Inor, Bera bizi zitekeen, bai, ispilu baten aurrean, hain da Handia, Zuzena eta Majestuosoa, baina ez da bizi?
|
Gure
Jainkoa, izan ere, apaizak meza santuan sagaratutako ostian bizi da, badakizu. Baina ostia zirkulu zuri bat ere bada, eta zirkulua, forma simetrikorik simetrikoena.
|
|
|
Eta, bukatzeko, aholku bat eman zidan, geroztik ipartzat hartu eta betetzen ahalegindu naizena, hobeto edo okerrago: ?
|
Gure baitan
Jainkoa nahi genuke, baina, Jainkoa gure baitan sartzeko, tokia egin behar diogu lehenik, eta, tokia egiteko, barrua hustu behar diogu, baina ez bat batean, baizik eta zentzuz, txikikeria eta txorakeria guztiak bazter utzi arte, baita harrokeriaren patatazalak eta sagarrazalak ere, Jainkoaz guztiz fidatuz, Berak ez baitigu hutsik egingo, gu behar bezala hustuz gero?. Horrekin zera esan nahi dizut, eskrupuluak bazter uzten dituzunean irabaziko duzula heldutasuna.
|
|
|
–Inor, Bera bizi zitekeen, bai, ispilu baten aurrean, hain da Handia, Zuzena eta Majestuosoa, baina ez da bizi...
|
Gure
Jainkoa, izan ere, apaizak meza santuan sagaratutako ostian bizi da, badakizu. Baina ostia zirkulu zuri bat ere bada, eta zirkulua, forma simetrikorik simetrikoena.
|
|
|
Eta, bukatzeko, aholku bat eman zidan, geroztik ipartzat hartu eta betetzen ahalegindu naizena, hobeto edo okerrago: "
|
Gure baitan
Jainkoa nahi genuke, baina, Jainkoa gure baitan sartzeko, tokia egin behar diogu lehenik, eta, tokia egiteko, barrua hustu behar diogu, baina ez bat batean, baizik eta zentzuz, txikikeria eta txorakeria guztiak bazter utzi arte, baita harrokeriaren patatazalak eta sagarrazalak ere, Jainkoaz guztiz fidatuz, Berak ez baitigu hutsik egingo, gu behar bezala hustuz gero". Horrekin zera esan nahi dizut, eskrupuluak bazter uzten dituzunean irabaziko duzula heldutasuna.
|
|
2011
|
|
|
Baina, garai hartan ni ere gazteagoa eta?, gogoa eman zidan esateko: «Ez, baina
|
gure
Jainkoak ez zuen zure adina, eta ez zekien zer zen zurea bezalako lunbagoa edukitzea». Ni bai bihurria, ezta?
|
|
2012
|
|
|
Ilunabarrean leihoak irekitzen nituen, aurreko ibaian lamiak kantatzen entzuteko. Egun batean lamia horiek gaztelura gonbidatu nituen, eta, mahai handi baten inguruan jarrita, lamiak gure arbaso zaharren,
|
gure
jainkoen, gure patriarka guztien berri ematen hasi ziren. Kontatu zidaten arbaso horiek egun batean etorriko zirela gugana, herri honi ukitu bat ematera, behin betikoz salba zedin.
|
|
|
Arreta handiz entzuten zidan, eta atsegin handiz hartu zuen Jesukristo gu salbatzeko bidalia izatea, eta baita Jainkoari otoitz egiteko era ere, eta Hura zeruan zegoen arren, guri entzuteko gai izatea. Egun batean esan zidan
|
gure
Jainkoak eguzkitik harantzago entzuten bagintuen, Benamuckee baino handiagoa izan behar zuela nahitaez, bera ez baitzen oso urrun bizi eta halere ez baitzien entzuten, baldin eta bera bizi zen mendietara harekin hitz egitera joaten ez baziren. Galdegin nion ea inoiz joan zen harekin hitz egitera.
|
|
|
–esaten zion bizkarrean xafladaka?; zu bezalaxe egona naiz, neu ere! Nire emaztea, gaixo hura, hil zitzaidanean, landetan zehar joaten nintzen bakarrik egotearren, edozein zuhaitzen oinean etzaten nintzen, negar egiten nuen,
|
gure
Jainkoari dei egiten nion, ergelkeriak esaten nizkion; arbaztetan ikusten nituen satorrak bezala egon nahi izango nukeen sabelzola harrez josirik, lehertuta, alegia. Eta pentsatzen nuenean beste batzuk momentu horretan bertan beren emaztetxoekin zeudela elkarren kontra besarkadan loturik, nire makilaz lurrean egundoko danbatekoak jotzen nituen; ia ia eroturik bainengoen, ez nuen jan ere egiten; tabernara joatea pentsatze hutsak nazka ematen zidan, ez zenuke sinetsi ere egingo.
|
|
|
Ni, bikario saboiarraren Fede aitorpenaren eta 89.eko printzipio hilezkorren alde nago! Eta ez dut noski ametitzen
|
gure
Jainkoaren gizontxorik makila eskuan bere baratzean paseatzen dabilenik, bere lagunak balea sabeletan ostatatzen dituenik, garrasi bat boteaz hil eta hiru egunen buruan berpizten denik: gauza zentzugabeak beren baitan, eta, bestalde, fisikako lege guztien kontrakarrekoak zeharo; eta honek, bide batez, frogatzen dizu, apaizak betiere ezjakinkeria nabarmen batean murgildurik egon direla, eta herriak ere beraiekin batera hortxe hondoratzen saiatzen direla.
|
|
|
Zu ikusi ote zintuen galdetu nion, ezetz esan zidan, baina bi abere ikusi zituela ukuiluan, hortaz nik ateratzen dut ongi ari dela lanean. Hala hobe, haur maiteok, eta
|
gure
Jainkoak bidal diezazuela pentsa daitekeen zorion oro.
|
|
2015
|
|
|
–Goian bego
|
gure
Jainkoaren babesean! –erantsi du Jakitunak zerura begiratu eta gurutzearena egin bitartean.
|
|
|
Horren guziaren berme hauxe izan zuten, hots, nihaur, alde bereko eta ideia bereko nintzen hau, ez nintzela hitzetan soilik gelditzen, baina bai egitez bestaldera iragaiten, Frantziako karguak bazterturik eta Espainiako Erregeen neholako eskaintzek erakarri gabe, nahiz eta gero aski laster Salamancara joan nintzen.
|
Gure
Jainko Jaun On eta Handiak berak badaki ene urrats horrek zer ospe eman zion Zesarri eta zer lasaitasun ekarri zien aipatu ditugun lagunei. (218 or.)
|
|
2016
|
|
|
|
Gure
Jainko Aitaren
|
|
2017
|
|
|
Baina ez al da hori beste esklabotasun suerte bat? Geure burua sakrifikatzea ideia baten alde, gure arrazaren alde,
|
gure
Jainkoaren alde. Ala zenbat eta ugazaba gorago hainbat luzeagoa ote da gure esklabotasunaren soka?
|
|
|
–Bedeinkatua dela
|
gure
Jainko Jauna menderen mendetan, amen!?.
|
|
|
–la exposicion mas clara y simple de la doctrina del amor platonico de toda la literatura castellana?); baina hura errotik inbertitzeko(, perbertitzeko?). Izan ere gizon emakumea izpiritu haragitan galdua da, eta maitasuna berez
|
gu
Jainkoagana eramateko bada ere, arrisku handia dago, bidearen, ederrarekin gusta gaitezen eta Jainkoaz ahaztu.
|
|
|
Barka ezazu bada, totelaren idaztankera. Beste gaitz bat dela esan dut arestian, baina ez dakit ez ote den gaitz bera, ez ote zaidan zabaldu buru gogoetatik soin ataletara; gorputz arimak bi iruditu arren bat bakarra dituzu-eta, beste era batera,
|
gure
Jainko jauna bat eta hiru batera den antzera. Hala, gorputz eritasunek jotako gaixo asko eta asko gogo bihotzez ahul, ezertarako gogorik eta bizi-pozik gabe gelditzen diren bezala, ez da harritzekoa bada, buruan mila kezka eta bihotzean hamaika zemai eta zalantza dituen kristauak gorputzean ere igartzea bere gaitza.
|
|
|
Hala berean, dotrinan txikitatik behin eta berriz egitearen poderioz hazkurari hatza ematea bezain senezko eta berehalako bihurtu diren keinu, errepika, hitz eta itxura kristau horiek denek, zenbateraino adierazten dute bihotz barruko sinesmen zindo eta jokabide zintzoa? Iraizean bezala oguzi ohi ditugun bedeinkapenek pozten eta goraltzen ote dute, den mendrena badarik ere,
|
gure
Jainkoa. Ezetzean nauzu.
|
|
|
|
gure
jainkoak
|
|
2018
|
|
|
Euskalbar da
|
gure
jainko partikularra, ia egunero joaten natzaio galdezka zalantza existentzial batekin, ez da txiste bat; gure existentzia kolektiboa hizkuntzaren iraupenarekin dago lotua erabat, baina baita gure existentzia intimoa ere: hiztegietan agertzen ez diren hitzak esaten ditut (erdoka, landura), eta horrek halako harrotasun bat ematen dit, eta aldi berean maila bereko arroztasun bat?, eta oraintxe bertan ere hala etorri natzaio, larri, galdezka:
|
|
2019
|
|
|
Alde eta aldi guztietan, gizonek garbi erakutsi dute nola gogobetetzen dituen kreazioaren errege sentitzeak. . Bedeinkatua izan bedi
|
gure
Jainko Jauna eta mundu guztietako Jauna, ez bainau emakume egin?, esaten dute juduek goizeko lehen otoitzetan; haien emazteek, berriz, honela murmurikatzen dute, etsi etsian: –Bedeinkatua izan bedi Jauna, bere nahiaren arabera egin bainau?.
|
|
|
isiltzen dira jendearen zaratak; kanpaiaren txilina, haizearen ulua, zuhaitzen eta ibaiaren zurrumurrua, txori baten hegal zafla, horiek dira munduaren ahotsak, oraindik entzuten direnak; eta gure gainean izar eternalak beren bidean, Kreatzailearen borondatez. Sarri pentsatu ohi dut
|
gure
Jainkoak sortu zuela gizadia, eta hark sortuak direla izarrak ere; ordea, han goian betiereko ordena eta obedientzia dira nagusi; hemen behean, asaldura, liskarra eta nahasmendua. Non zaude?
|
|
|
Gauero gauero amets bera! Amets ederra, bai, baina, laudatua izan bedi
|
gure
Jainkoa, amets bat besterik ez.
|
|
|
Mogueimek ez daki hiltzeko beldurrez ote dagoen. ...tu, baina egunotan zeren beldur den bere buruari galdetzeko gauza balitz, agian esango luke ez dela hainbeste hiltzeko posibilitatearen beldur, batek daki hurrengo erasoan bertan ez ote den gertatuko, baizik eta beste gauza baten beldur, galera edo deituko duguna, ez biziaren galera, doi, baizik eta bizitzan gertatzen diren gauzen galera, esaterako, etzi Ouroana berea izaten ahal bazen, patuak edo
|
Gure
Jainkoaren borondateak nahi izatea bera etzira ez iristea, bihar bertan hil behar duelako. Jakin badakigu Mogueimek ezin dezakeela hau bezalako pentsamendurik eduki, bera bide zuzenagotik doa, datorrela berandu heriotza, datorrela agudo Ouroana, eta emakumea iristen den eta gizona joango den orduen artean dagoela bizia, baina pentsamendu hau ere biziki konplexua da, beraz, amore eman dezagun, ez dakigu Mogueimek benetan zer pentsatzen duen, gertaeren argitasun zoragarriari egin diezaiogun men, izan ere, gertaerak pentsamendu itzuliak baitira, pentsamenduetatik gertaeretara pasatzean hainbat gauza kendu eta beste hainbat gehitzen badira ere, eta honek azken finean esan nahi du oso gutxi dakigula gure pentsamenduei buruz, eta beste hainbeste egiten dugunari buruz.
|
|
|
Hemen esaten da hauek izan zirela San Antoniok, bizirik zegoela, egin zituen mirakulurik garrantzizkoenak, baina hil eta gero ere zenbatu ezin ahala mirakulu egin zituela, eta hain kalitate handikoak non ez baitaude zorretan, gaur den egunera arte, bere presentziaren bidez eragin zituenekin, paper honetan horietako bat aipatzen da, esan den guztiaren frogagarri, eta honako hau da, San Antoniok bere debotoa zen emakume antzu bat emankor bilakatu zuela, eta itxura gabeko puska batez erditu zelarik, izaki dotore bihurtu zuela, hala mirakulu erdia baizik ez zena mirakulu oso bilakatu zuelarik. Eta bi etzanik zeudela, biak lo gelditu ziren, eta euren ametsetan berehala Henrique zalduna agertu zitzaien, erromero jantzi eta itxuraz, eta eskuan bazekarren palmondozko pordoi bat, eta bi gizonezkoei hitz egin zien, honela esanez, Jaiki eta olgatu eta plazer handia eduki, zoazte eta jakin ezazue nire merezimenduei eta hemen dautzan martiri hauen merezimenduei esker
|
Gure
Jainkoaren grazia irabazi duzuela, zuekin egon bedi, eta hau esan eta gero, desagertu egin zen, eta bi gizonak, iratzarri zirenean, antzeman zuten entzuten ahal zutela, baita mintzatzen ere, baina totelka mintzatzen ziren, ordea, halako moldez non ez zegoen antzematerik zer hizkuntzatan ari ziren, ingelesen hizkuntzan, akitaniarrenean, bretoienean, flandestarrenean edo koloniarrenean ari ote zire...
|
|
|
Mairuak aurrera segitzen zuen, Hiri hau behiala zuena izan zen, eta etorkizunean ere hala izango da, agian, hori Jainkoak baizik ez daki, berak eman baitzigun hala nahi izan zuenean eta berak kenduko baitigu gogoa duenean, ez dago bere borondatearen deliberoei aurre egingo dien harresirik, hala uste izan dugu guk beti, Jainkoaren gustukoa dena baizik ez dugulako nahi, berak salbatu baitu hainbat aldiz gure odola zeuen eskuetatik, eta hortaz, eta arrazoi osoz, miretsi egiten dugu, baita bere xede ezeztaezinak ere, ez bakarrik gaitz guztiak bere ahalguztiduntasunaren menpe daudelako, baizik eta, baita ere, bere gorengo arrazoiaz, zoritxarren, oinazeen eta irainen menpe jartzen gaituelako, eta, hitz batez, zoazte hemendik, burdinaz baizik ez direlako Lisboako ateak irekiko, eta agintzen dizkiguzuen zoritxar saihetsezin horiei dagokienez, gertatu ote duten, geroak esango, eta etorkizun dagoenarengatik geure burua hilduratzea eromena baizik ez da, eta miseriak nahita erakartzea. Mairua isildu zen une batez beste hainbat arrazoiren bila bailebilen, baina alferrik zela iritzirik, bizkarra uzkurtu zuen, eta bukatu, Ez ezazue denbora gehiago gal, ahal duzuena egin ezazue,
|
guk
Jainkoaren borondatea beteko dugu.
|
|
|
...ezala, bai forma eta bai musika zaintzeko arta eduki zuen, orduan erregea, zenbait minutuz Bragako artzapezpikuarekin eta Portoko gotzainarekin kontsultatu eta gero, zeinetarako harritik jaitsi behar izan baitzuen, berriz harri gainera igo zen, eta honako hau esan zuen, Jakin ezazue, jaunak, etorri zareten Portugaleko lur hau, ez hemen, hegoalderago baizik, eta zortzi urte baizik ez direla, Kristo
|
Gure
Jainkoaren agerpen mirakuluzko baten lekua izan zela, eta, ni Josue ez naizen arren eta nire jendea hebraitarra ez bada ere, Berak Jerikon izan garaipenari eta antzeko kalitatea duten garaipenei zorrik ez dien garaipena obratu zuela, handik beldurrak hartuta dardaraz begiratzen diguten etsai horiek baino izugarriagoak ziren etsaien aurka, eta horrelako ekintza bat egiteko gauza izan baldin bagine... Erregea mintzatzen zen bitartean, artzapezpikuak eta gotzainak baietz egiten zuten buruarekin, atseginez, eta erregeak bere predikua dotoreki bukatu zuenean, esku beteka jo zituzten txaloak, sutsu, eta gainontzeko portugaldarrek festari lagundu zioten, biak bezain sutsu haiek ere.
|
|
|
|
gure
jainkoak",
|
|
2021
|
|
|
–Bai,
|
gure
jainko partikularra –egin du zurrumurru Martinek. Entzun da eta ez da entzun.
|
|
|
–Ene Ama Maria! –xuxurlatu zuen– Horra hor,
|
gure
Jainkoak guretzat dauzkan Zeruko belardi berdeak!
|