|
2003
|
|
|
Likore bat eskatu nuen, berdin zitzaidan zer, ez bainuen edateko asmorik, mahai gainean zerbait behar nuen nirekin nekarren aldizkari bat irakurtzen nuen bitartean tarteka zure begiradari erreparatzeko.
|
Ez
nuen etxean sartu eta arropa lisatzen nuen bitartean zurekin pentsatzen jardun nahi, burdina astunarekin nire alkandorak, bularretakoak edo gona arin eta galtza estuak, azken batean neure burua, hain bidegabeki zigortuz. Ez nuen beste behin goizean esnatu eta ohe zabalean iragan minik edo inoren ausentziarik sentitu nahi –esan eta gizona besarkatu omen zuen, nahiz eta ez zeuden emakumearen etxean, hotel hotz batean baizik, eta bezperan arrapaladan armairuetan gorde zituen bere laneko jantzien aztarnak, gabardina distiratsu eta body estu edo barruko arropa koloretsuen dirdaiak, ate zirriztuetatik suma zitezkeen oraindik.
|
|
2005
|
|
|
Autoan sartu nintzen baina ez nekien nora joan.
|
Ez
nuen etxera joan nahi; bertan bakar bakarrik egongo nintzen, lagunaren hilotza lorategian. Bost minutu geldi auto barnean musika entzuten egin ondoren, martxan jarri nuen.
|
|
2009
|
|
|
–Inoiz esan ez badizut ere,
|
ez
nuen etxetik aldegin zeuk ere gauza berbera egin zenuelako. Barkatu, bihotza hautsi banizun?.
|
|
2011
|
|
|
Etxeratu nintzen arratsalde batean
|
ez
nuen etxean aurkitu eta zorabiatu ere egin nintzen. Gero, sakelako telefonoa piztu eta Jasoneren mezua aurkitu nuen:
|
|
2012
|
|
|
Edonola ere, eguerdiko hamabiak ziren eta, ofizialki ez, ez zen bazkaltzeko ordua. Ama ordu eta erdi barru etortzekoa zen, baina nik
|
ez
nuen etxean gelditzeko asmorik. Mugikorra eskuan nuela dei egin nion.
|
|
|
Hura gertatu eta ia urtebete igaro arte
|
ez
nuen etxetik alde egin, baina bitarte horretan lanean hasteko egin zizkidaten proposamen guztiei, temati, entzungor egin nien, eta askotan aitari eta amari aurpegi eman ere bai, oso gogor saiatzen baitziren nire gogoak, ezinbestean, ongi zekiten bezala, harrarazten zizkidan erabakien kontra. Baina Hull en egotea egokitu zitzaidan egun batean, ustekabean, eta orduko hartan ihes egiteko asmorik gabe, esaten ari nintzen bezala, Hull en nengoela eta nire adiskide bat bere aitaren itsasontzian Londresera joateko zorian, berarekin joatea proposatu zidan, itsasgizonei pizgarri gisa eskaini ohi zaiena eskainita, alegia, bidesaririk ordaindu behar ez izatea.
|
|
2015
|
|
|
Nola? Ez,
|
ez
nuen etxean gosalduko, aireportuan hartuko nuen kafe azkar bat. Berandu egiten ari zitzaidan, laster arte, maitea, bai, badakizu aireportuetara garaiz iristea dudala gustuko, eskerrik asko, nik ere maite zaitut, agur.
|
|
|
Trenean, ostera,
|
ez
nuen etxeko jaunaren katu zikinari jaten eman beharrik ere... eta estakuru guztien gainetik zegokeen arrazoi nagusi eta garrantzitsuena zera zen: ez nuela nirea ez zen ingeles trauskil hartan pentsatu beharrik.
|
|
2016
|
|
|
–Ezin erran. Batzuetan
|
ez
nuen etxean ikusten, eta handik denbora batera garajeko eskaileretan gora entzuten nuen.
|
|
2021
|
|
|
|
Ez
nuen etxera telegrafiatu nahi izan, harik eta Baionara iritsi arte (ordubiak aldera iritsi nintzen): ez zedin igarri ahal izan nondik gurutzatu nuen eta halaxe nire laguna konpromisoan sartu.
|