|
2000
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denboran egon garen lurrean etzanda, baina altxatu bezain laster zer gertatu den ikustera gindoazela, edozer izanik ere, azkenean larrialdietako telefonoa erabili genuela pentsatu dut. Eta zer gertatu den ikusteko puska bat atzera egin dugunean, Karmelo eta beste gizon bat Tom lurretik altxatzen ikusi digutu.
|
|
2001
|
|
|
N: Oi, Samuel, ez dakizu nola...,
|
ez
dakizu zenbat...
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat jende baliatu zen Larramendik sortutakoez, ikerlana atzera baitabil hemen ere. Nolanahi ere, diodan bidenabar, Hiribarren, Eskaldunac poeman eta beste zenbait bertso lanetan, ez zen segiziokoa izan4; Agirre Asteasukoa, bere betiko neurri jakinean, berriz, bai:
|
|
|
Hizkuntzari bagagozkio, aski da Sabinen beste hura gogoan edukitzea: kaltegarriago dela arrotz batek euskaraz ikastea
|
ez
dakit zenbat euskotarrek euskaraz ez jakitea baino. Hor ere," euskotartasuna", dakigun oinarrietan finkaturikako zera, nagusi zen" euskalduntasunaren" aldean.
|
|
2002
|
|
|
Aulki batean eseri eta negarrez hasi nintzen, malkoak isurtzeari irizten diodan ahuldadeari buruzko kezkarik gabe.
|
Ez
dakit zenbat denbora egingo nuen hala. Astiro, inguruaz jabetzen hasi nintzen.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egingo nuen horrela, arreta egongelan jarrita. Ez dakit loak hartu ninduen ere.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egin nuen  gorpuaren aurrean, odolak zoruan utzitako orbanari begira.
|
|
|
Bide batez:
|
ez
dakit zenbat hartzen duen, eta berdin zait une honetan, baina pentsatzen dut euskaraz argitaratzeagatik hartuko duela diru hori. Horregatik nire harridura egunkari honen aldaera ingelesez ere(!) ikusi dudanean Interneten [16].
|
|
|
Gure izar nagusi Eguzkiaren handitze eta eztanda ziurrarekin bezala gertatzen zait: zertarako arduratu, gure bolatxo triste hau hondar izpi bihurtuko duen pum hori hemendik
|
ez
dakit zenbat milioi urte barru gertatzen bada. Badago kontsolatzen denik pentsatzen gure ondorengoek, progresuaren indar miresgarriak bultzatuta, asmatuko dutela fisikaren patuari ihes egiteko bideren bat, izarrarteko emigrazioa, kasu; baina hori espekulazio hutsa da, hots, agian gauzatuko da, agian ez.
|
|
2005
|
|
|
Gau hartan, Marroren etxeordearekin egin nuen amets;
|
ez
dakit zenbat bider jausi nintzen eskailburutik, baina erortzeek ez zuten amaierarik, ez nuen hondorik jotzen, zorurik gabeko zulo batean behera behin eta berriz amilduko banintz bezala. Izerdi patsetan esnatu nintzen, eta bat batean hartu nuen Marroren etxeordeko ganbaratxoa hobeto miatzeko deliberoa, ea aurreko txandan topatu ez nuena topatzen nuen.
|
|
|
Aitak hizketan jarraitu zuen, eta guk irribarrez entzuten genion; aprobetxatu beharra zegoen abagune hura,
|
ez
baikenekien zenbat denbora igaroko zen berriro halako joerak ematen zion arte. Hala eta guztiz ere, hark esan zizkigun istorio guztiak gerra aurrekoak ziren; hantxe zeukan muga aitak, gerran; handixe hedatzen zen amildegi ilun isila.
|
|
|
–Joantxo, uler ezak; ez zagok zer eginik.
|
Ez
dakik zenbat kostatu zaidan hori irenstea. Ez zagok inolako sendagairik.
|
|
|
Egia zen:
|
ez
nekien zenbat diru neukan aurreraturik ere. Eskupekoak gordetzen nituen zapata kaxatik hartzen nuen behar nuena; ordurako bi kaxa goraino beterik neuzkan billetez, eta ez nuen haiek xahutzeko denborarik.
|
|
2006
|
|
|
–
|
Ez
dakizu zenbat eskertzen dizudan; elkartzen garen hurrengoan nik egingo dut, ados. Hilabete amaieran gaude, eta badakizu...
|
|
|
Ez dakit zergatik izan zen, Pilik alamena handia eman zidalako edo bilerekin liluratuta ikusten nuelako, asuntoa da jakin mina piztu zitzaidala eta zerrendako liburu horietako bat irakurtzen hasi nintzela. Ba
|
ez
dakizu zenbat gustatu zitzaidan! Carson McCullers delako emakume batena da, El corazón es un cazador solitario.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egin nuen portura eta hirira begira. Muinoko airea gero eta freskoagoa zen eta alde egitekotan nintzen unean, talde baten kantu hotsak heldu zitzaizkidan.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat egun egin nituen gaixo. Sukarrik gabe eta neure onera etortzen hasi nintzen egunean, deliberamendu osoz jaiki nintzen egun hartan bertan argituko nituela Angelorekin nire etorkizuneko lan eta zereginak.
|
|
|
Guztiz gogaitu ninduen beste egun oso bat egoera hartan pasatu beharrak. Denbora dezente neraman,
|
ez
dakit zenbat egun, Angelo apenas ikusi gabe, apenas ezer jakin gabe berari buruz. Gaixoaldiko egunak kontatuta, ia hilabete zen Triestera heldu nintzela.
|
|
|
Baita ulertu ezin ziren idazki txiki batzuk ere. Bi neska izenen arteko erlazioak haril  katzen eta elkarren arteko istorioak asmatzen entretenitu nuen
|
ez
dakit zenbat denbora.
|
|
|
Morroietako batek zimetatik heldu eta burua sartu zidan uretan.
|
Ez
dakit zenbat denbora eduki ninduen hala. Ezin nuen gehiago, birikak lehertzeko zorian nituen, ahoa zabaldu nuen.
|
|
|
Horren ordez, pantomima bat idazten hasi nintzen Simpli  cissimus aldizkari satirikoko estiloa antzeratu nahian. Amorru biziz ekin nion lanari,
|
ez
dakit zenbat denbora egingo nuen idazten. Guztiz kontzentraturik nengoela, esku bat sentitu nuen bizkarrean.
|
|
|
Nik ez nuen gogo zipitzik, baina Hermanni halako moduz eman zion kasketak frau Gerda ezagutu behar nuela, ezen besotik heldu baitzidan eta ezkaratzeraino eraman. Arropa zaharren zakua zoko batean utzi eta, eskaileretan gora gindoazela,
|
ez
dakit zenbat urte lehenago gertatutako istorio bat kontatu zidan. Elur ekaitz batek mendiko praktikak egiten ari ziren bost soldadu harrapatu omen zituen bete betean.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egingo genuen isilik. Nire barrua gaurik beltzena baino ilunago zegoen.
|
|
|
Etenik gabe kontatu dut Gretaren istorioa, baina kontakizunak iraun zuen bitartean Angelok sukaldeko leihotik begiratu zuen,
|
ez
dakit zenbat aldiz. Aldian behin, lepoa luzatzen zuen, zerbait entzun nahiko balu bezala.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora pasatuko zen gizon haiek etxean sartu zirenetik haietako baten andiamo! agindua entzun nuen arte.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egingo nuen maleta gainean lo, baina, halako batean, eskaileretan gora zetozen urrats batzuek esnatu ninduten. Erne jarri nintzen.
|
|
2008
|
|
|
–Gogoko dudalako zuri begiratzea. Ezagutu zintudan egunetik, erantzun zidan, eta handik aurrera gertatu zen guztiaren sekuentzia garbirik ez dut, ez dakit nola gertatu zen, ez dakit zer izan zen zeren aurretik edo atzetik,
|
ez
dakit zenbat denbora pasatu zen. Ordularia gelditu zelako sentsazioa izan nuen.
|
|
|
Dena dela, ez zekiat bizirik iritsiko naizen irteera egunera:
|
ez
dakik zenbat familia eta lagunarteko afari eta irteera prestatu dizkidaten, despedida dela aitzakia.
|
|
|
Gero, zuhaitzen bat zartatzen genuenean, beste batera jotzen genuen, eta han berriz ere.
|
Ez
dakit zenbat tiro bota genituen! Zure aita zurrun ari zen, eta, nik adarra jotzen nionean, zurrunago begiratzen zidan hura jolasa ez zela adieraziz bezala.
|
|
|
Uda batez, oporrengatik herria erdi hustu zela baliatuz, negozioa egun batzuetarako itxi eta, Valladolideko errepidetik barrena, Tomasek Galiziara eraman ninduen. ...nahi, ez zitzaidan haien itxura gustatu, baina Tomasek jateko eta jateko, afrodisiakoak direla, eta zanburiña bat probatu nuen, eta gero bestea, eta gero bestea, Tomasek barre egiten zuen niri begira, afrodisiakoak direlako gustatu al zaizkizu, Rosita?, eta eskua pasatzen zidan masailetik, eta ni alai alai, nola ez ba!, beste mahaietako jendeak begiratu egiten zigun, auskalo zer pentsatuko zuten,
|
ez
dakit zenbat zanburiña jango nuen, eta oheratu ginenean sekulako kabitu ezina sentitzen nuen urdailean, eta zanburiña guztiak bota nituen, baina Tomasek, kargu hartu beharrean, eskua kopetan jarri eta lagundu egin zidan, akabo afrodisiakoak! esan zidan barrezka, eta niri ere karkailatxoa atera zitzaidan afaritakoak botatzeari utzi gabe, Tomasek harrerara deitu zuen kamamila bat eskatzeko, ez naiz gau hartako beste ezertaz gogoratzen, biharamunean Baionara abiatu ginen, itsasoa ikustera, ni pozez zoratzen nengoen Tomas pozik ikusten nuelako, eta autoan zer esango, eta, gaur ez dituzu zanburiñak eskatuko, ezta?, eta nik ezin barre egin sekulako orratzak neuzkan-eta buruan, Baionara iritsi ginen, hotela hondartzaren parez pare zegoen, eta Tomasek argazki bat ateratzeko eskatu zion han hurbil polaroid batekin erretratuak ateratzen ari zen gizon bati, Tomasek eskupeko polita eman zion argazkiagatik eta gizona kontentu, gu ere bai, gero tabernaz taberna ibili ginen Baionako kaleetan, alkohola usaintze hutsak botalarria eragiten zidan niri, baina Tomasek gogotik edan zuen egun osoan, eta hotelera itzuli ginenean harrerara joan zen, igotzeko xanpaina gure gelara, eta Tomasi gustatu ez zitzaion zerbait esango nion nik harrerako neskaren aurrean, ez dut gogoan zer, nahikoa edan zuela edo horrelakoren bat, baina kontua da alaitasunetik petralkeriara pasatu zela kolpean, eta gelako atea itxi bezain laster ukabila jaso eta sekulako ukabilkada eman zidan aho betean, zer haiz ba puta zahar ostia, hik ez dun erremediorik, beti izango haiz puta zorritsu bat, horixe esan zidan, eta ni ahoa odoletan nuela nengoen, begira nola utzi zidan ahoa, begira beza berorrek nazka ematen ez badio, hemen falta zaizkidan hortzak orduan galdutakoak dira...
|
|
|
Azkena, arrastazioa (arrastáziyue). " Hori duk arrastazioa daukana horrek!" eta hola, eta delako horrek daukan arrastazio izeneko hori da
|
ez
dakit zenbat gauza egin beharra eta iritsi ezina; eta dagoena da itota, eta dabil arrastaka bezala, eta bizi da ezinean, eta... Estresa tapatzeko adinako indarra hartuko ote du arrastazioak nere barruko fonotekan?
|
|
|
Gorputz sozialaren zentzumenak
|
ez
dakit zenbat diren, baina bai honako bi hauetara bil litezkeela aise: (A) gastamena eta (B) nazkamena.
|
|
|
Izan ere, etxez aldatzekotan baikeunden.
|
Ez
dakit zenbat hilabete aukera ezberdinak aztertzen ibili ostean, berrogei bat etxe bisitatu eta horietako bat aukeratu ostean, aukeratutako horri baiezkoa ematera gindoazela, azken bisita bat proposatu ziguten higiezinen agentziakoek. Eta bizitza zer den, azken hura izan zen guk nahi genituen baldintza guztiak betetzen zituena!
|
|
2009
|
|
|
–Urduria eta bortitza zen... baina hori ez da osasun kontua. Bazituen, bai, fobiak, estutasunak, baina
|
ez
dakit zenbat aldiz entzun diodan aitari esaten: " Ez dago erotuta, inoiz ez da egongo erotuta".
|
|
|
Elkarri beroa emateko gorputzak kontra kontra jarrita, lo hartu genuen, harri baten zokoan.
|
Ez
dakit zenbat denbora egingo genuen lotan, luze inondik ere; esnatu ginenean, mugitzen hasi eta elkarri begiratu geniolarik, bihotzak jauzi egin zigun bularrean; biluzik geunden, giza gorputzak genituen berriz ere; leize zuloaren bazter batean, sarrerako argiak doi doi erakusten zuen gure biluztasuna. Alboan genituen arropak jantzirik, leizetik irten ginen.
|
|
|
Izango ahal duzu noizbait paperok irakurtzeko aukerarik!
|
Ez
dakizu zenbat poztuko nintzatekeen horrela gertatuko balitz, zure egoera zeozertxo behintzat aldatu den edo alda daitekeen seinale izango litzatekeelako hori. Badakizu zer izango litzatekeen handia niretzat?
|
|
|
Berdin dio.
|
Ez
dakizu zenbat poztuko nintzatekeen itzuliko bazina; beste behin. Diru bat sartu dugula banketxean esan dizut.
|
|
|
Susmoa daukat honezkero ez zarela zeure egoera ulertzeko gauza.
|
Ez
dakizu zenbat kostatu zaidan esan dudana esatea. Berdin dio niri zer kostatu zaidan.
|
|
|
Zuengandik hogeita hamarren bat metrora nengoela, behegainera jausten utzi nuen bezperan prestaturiko urdina.
|
Ez
nekien zenbat diru sartu; azkenean pentsatu nuen nahikoa izango zenuela ehun eta berrogeita hamar euro aste baterako. Diru hura emateagatik ez zintudan gehiago alferrik galduko; zuri gauzak apurren bat errazteagatik baino ez nuen egin hura.
|
|
|
Bigarren horretara animatu ninduen hark. Lapitza eta papera hartu, eta
|
ez
dakit zenbat marrazki egin zituen nire esanetara. Ez zait erraza azaltzea nolakoa den akabuan osatu dugun argizaiola.
|
|
|
Ehorztetxekoa amaitu eta etxera ailegatu naizenean, arropak aldatu, eta hango bulegoan eman didaten inprimakia irakurri dut, hamaiketako modukoa egin dudan bitartean. Ehorztetxekoak esan dit gorpu bat erraustu gura denean gauzak bideratzeko modurik errazena dela hiltzen denaren familiakoren batek inprimaki hori betetzea; hau da, beste berba batzuekin esanda, hiltzen naizenean etxekoren batek, aitak hain zuzen ere(
|
ez
dakizu zenbat poztuko nintzatekeen zeu ere tartean izango bazina), bete lukeela inprimaki hori ni erraustua izan nadin. Inprimakia, azken batean, zinpeko aitorpena egiteko da.
|
|
|
Elkar agurtu eta gero, aitak lagundu zion motorra geure garajera eramaten. Badakizu gizonak nolakoak diren, gure sasoiko gizonak behintzat; ba, berehala hasi ziren medikuaren motorra zela eta ez zela alamenean; motorrik onena baino hobea zela auto berdingo bat eta
|
ez
dakit zenbat halako bota zituzten. Berotu ahala, medikuarekin berarekin ere sartzen hasi ziren," guapoa bera, gero, e" eta hortik gorakoak entzun behar izan zituen ulertu ez arren.
|
|
|
Zuk ez zenuen ulertzen zergatik eskegi behar zen kutxillo handia ezkerreko iltzean eta txikia, patatak zuritzeko eta erabiltzen genuena, eskuinekoan; edo zergatik ipini behar zen beti txaparen aurreko burdinaren alde batean koilarak eta sikatzeko trapua eta bestean eskuak sikatzeko erabiltzen genuena. Horrela itsurik egin genezakeela lan sukaldean eta
|
ez
dakit zenbat erretolika gehiago botako nizun; zuk, horregatik, edozein iltzetan eskegitzen zenituen kutxilloak edo txaparen aurreko burdinaren edozein aldetan ipintzen trapuak, sukaldeko beste edozein tokitan uzten ez zenituenean, kutxilloak zein trapuak, eta" maniatika bat zara zu, ama" erantzuten zenidan nik agirika egiten nizunean. Badakizu?, neuk ere zeuk egiten zenuen modu berean egiten nuen kutxilloekin eta trapuekin gaztetxoa nintzenean, doña Mercedesenera joan baino lehen, eta zuri botatzen nizkizun erretoliken antz antzekoak entzun behar izaten nituen amumarengandik.
|
|
|
Beraz, izeko Carmenek, alaben artean zaharrena izanik, Bermeora jaitsi behar izan zuen bezeroei esneak banatzera.
|
Ez
dakit zenbat egun emango nituen bazkariaren ardurarekin; konturatu nintzenerako neurea zen arropak garbitzera errekara joateko ardura ere. Hala behar zutela eta egiten nituen nik lan haiek guztiak.
|
|
|
Hark ez zion garrantzirik eman nik esan nion ezeri: jada ez zinela deitu eta berehala altxatzen ohetik goizetan, gaixotzen hasi zinela edo aitzakiak jartzen zenituela institutura joateko eta
|
ez
dakit zenbat halako aipatuko nizkion. Haren erantzunak entzunda, badaezpada ere, ez nion niretzat esanguratsuena zena aipatu, ez diren gauzak ikusten hasita nengoela pentsa ez zezan edo.
|
|
|
Ez zenuten inork hartu, baina makina ez zegoen bere tokian. Asteak pasatu ondoren, etxeko zokondo guztiak
|
ez
dakit zenbat bider arakatu eta gero, aldendutzat eman nuen, zer gertatu zitzaion jakin gabe. Ardura, ordea, ezin nuen burutik kendu.
|
|
|
Bitxikeria moduan esan gura dizut egun hartako guardasola oraindik bizirik dagoela. Berri bat oparitu zidatenean baztertu egin nuen arren, zutaz pentsatzen aritu izan nintzen egun euritsu batean berriro hartu nuen,
|
ez
dakit zenbat urte eta gero, etxetik irtetera nindoala. Nola diren gauzak, ezta?, gaur egun modan daude berriro ere halako guardasolak.
|
|
|
Aurkitu ote zenuen?
|
Ez
dakizu zenbat poztuko nintzatekeen aurkitu izan bazenu, nahiz eta nik ulertu ez. Bene benetan diotsut.
|
|
|
Horien ondoan, gainera, etorkinek ekarritako hizkuntzak.
|
Ez
dakigu zenbat diren 27 Estatuen Europar Batasunean, baina Euskadin jada ehunetik gora hizkuntza identifikatu dira etorkinek ekarriak.
|
|
|
Arraintxo apurretatik gordinik zer edo zer jan bai, baina egarriak penatzen eta, itsasoko ur gazi gazia, gero eta egarrigarriagoa edanez, uretako idorra ezin kitatuz, sabela durdurika, zorabioa begietaraino jaisten zaiola... hola dabil gajoa, gero eta galduago...
|
Ez
daki zenbat gau eta zenbat egun, zenbat ilargi eta zenbat eguzki joan zaizkion... Zorabio idor lehorrean harrapatu du arrantzale barku tamaina oneko batek.
|
|
|
Halere, eta hau beste lagun baten solasetik hartua da? goizeroko albistegia pairatu ostean, dela
|
ez
dakit zenbat kilometroko ilarak autopistan eta nazional 1ean, direla hainbat era eta modutara eraildako saldo gaueroko eta egunerokoa erraiak ozpintzeraino irentsi ostean, hainbat triskantza, horrenbeste burugabekeria... azkenean, isolatzeko eta banakakokerian norbere burua gordetzeko tentazioa ere ematen dizu.
|
|
|
Zenbat nagusi eta agintari, zenbat kontratista eta kapataz, idi parea nahiz makinatzarra, katerpilarra edo gurpil handi mandoa, pertsona gajoa baino askozaz estimatuago dutenak. Kopuruak, hileroko nahiz urterokoak, eta ez du balio aurten iaz baino
|
ez
dakit zenbat gutxiago direla kanpai dilindariz adierazteak, argi esaten du zer nahi duten lurrean eta nor zeruan.
|
|
|
–Bai, hitzarmena da pailazoen istorio berrien muina. Izan ere, mintzoarekin egindako hitzarmenean,
|
ez
dakit zenbat aldiz errepikatu dudan bezala, bizirik irauteko herri baten ahalmena dago. Hori da, hain justu, herri baten itxaropenari indarrean eusten diona.
|
|
|
Haiek, halere, erruki oihuei eutsi zieten, ia ia etsita egon arren.
|
Ez
dakite zenbat ordu eman zuten oihukatzen, baina etsipenik larrienean zeudela, haien baitan berotasun suabe bat sentitu zuten. Besoak luzatuz, eskuak elkarri lotu zizkioten.
|
|
2010
|
|
|
Gutuna ireki eta nioena egia zela ikusi ahal izan zuen.
|
Ez
dakit zenbat minutuz egon ziren zeregin hartan. Ez zuten lana banatu, bakoitzak nahi zuen tokian begiratzen zuen inolako ordenarik gabe, halako moldez ezen leku gehienak bi edo hiru aldiz miatzen baitzituzten txandaka.
|
|
|
Ahotsean sumatu dion indar falta ez dion bere egoerari bakarrik egotzi. Faltan sentitzen zaitut,
|
ez
dakizu zenbat. Bai heuk ere, haragi bizitan sentitzen dun haren hutsunea, aspalditxotik.
|
|
|
Kontua da halako batean dantzara atera ninduela Juanitok. Don Juan Antonio zutitu eta ziztuan hurbildu zitzaigun, elkarrengandik apartatu eta purrustan hasi, ea hura al zen Jaunari eman behar zitzaion lekaime gai baten jokaera, zerbaitegatik esaten zuela berak ez neukala bizimodu hartarako preparaziorik, hitz egingo zuela Ama Nagusiarekin eta nik
|
ez
dakit zenbat kontu. Tximista bezala atera zen, autoa hartu eta Bedaiopera.
|
|
|
âBeste
|
ez
dakit zenbat diru, D. Batista Minondo jaunari, eta Agustina Zubiri emazteari: y Maria Ana Zubiri cuñada, dueños que fueron de la errerÃa de Ollin y sus montes jaros, la que tube en arriendo.
|
|
|
–Adunako Gaztañadi baserriko semea eduki zuela morroi eta
|
ez
dakit zenbat zor ziola. Gaztañadi baserria propio de la casa Azelain omen zela dio.
|
|
|
–Errenteriako(?) seme bati, cuio nombre ignora, alias marranta de la casa de Plateronea,
|
ez
dakit zenbat zor ziola.
|
|
|
Atzenean, ikasminak erabat jo eta, etengabe bere atzetik hasi nintzen arte. Eta hasi banintzen hasi, jainko ttikiak bestek
|
ez
daki zenbat buruhauste eta atze aurre ibili izanen dudan geroztik, beste hogeiren bat urtez edo, hara eta hona, kanta xahar honen sustrai bila, maitale liluratua bere guzizko maitearen atzetik bezalatsu...
|
|
2011
|
|
|
–Egunetik egunera makalago ikusten zaitut, nekatuago: lan gehiegi egiten duzu, Voget; eta
|
ez
dakit zenbat kafe edaten duzun egunero: ematen du besterik ez duzula ahora eramaten.
|
|
|
Zarata bat entzun nuen bizkarrean, eta jiratzeko astia izan baino lehen, kolpe handi bat sentitu nuen.
|
Ez
dakit zenbat denbora eman dudan konorte barik, baina iratzarri orduko, hementxe geunden hirurok, honela mozorroturik gainera.
|
|
|
Zerbait oso berea duena defendatzeko, edo bere bizia defendatzeko, bale. Baina bizitza eman eta bizitza eman duelako baten bat hil delako zerbaiten alde, Serbian hil direlako
|
ez
dakit zenbat mila serbo bosnio edo serbiarrak, edo kroatak, hil direlako ideia batengatik, ideia nazionalista batengatik kasu honetan, bere konnotazio guztiekin, hil direlako, ideia hori eta beraien konportaera onak direla sinistu behar izatea, iruditzen zait gezur izugarria eta oso deitoragarria. Zergatik izango dira onak horien ideiak eta horien konportaerak, bizia eman dutelako?
|
|
2012
|
|
|
–
|
Ez
dakizue zenbat pozten nauen zuek nork bere bidea aurkitu izanak, erantzun zion aita Ambrosiok, bere azalpena arretatsu entzun ostean. Inasi hitz potoloak iruditu zitzaizkion bidearen inguruko haiek, fraideek ahotan usu erabili ohi zituzten tankerakoak?.
|
|
|
–
|
Ez
dakizu zenbat eskertzen dizudan esan didazuna, hasi zen hitz egiten, eskuetako izerdia amantalean lehortzen zuela?, baina ziur nago ez zaidala halakorik burutik pasatu ere egingo...
|
|
2018
|
|
|
|
Ez
daki zenbat denbora daramaten elkarri besarkaturik, elkarri itsatsiak, uhin bihurtuak. " Goazen nire etxera?", esaten dio mutilak belarrira, eta Loreak baietz egiten dio, une hau hausteko penaz baina oraindik hobea izan daitekeen zerbaiten itxaropenak oldartuta.
|
|
|
âHartu zitean makil bat, sartu zioaten marrazo baten hortza muturrean, prestatu zitean nahastura bat landare  zuku, errauts, ikatz, olio eta
|
ez
zakiat zenbat gauzarekin, eta mailuka hasi zituan nire azalaren kontra, tinta hura barruan sartu zidatean arte. Egun batean, ordea, bakea galdu zuan.
|
|
|
Errondalen atzetik Mikaleten errotara iritsi ginenean, matxino  talde bat aurkitu genuen bertan.
|
Ez
nekien zenbat matxino egon zitekeen errotan, baina ziur nengoen Errondal aurkituko genuela bertan. Ezustean harrapatuko nituelakoan, errotari eraso ziezaioten agindu nien nire gizonei.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egin nuen hala. Grazibelik gabe geldi  tzez gerotan, zer eskatu behar nion bizitzari, baldin ez bazen azkena?
|
|
2019
|
|
|
Alabaina, hainbeste buru oraintxe gora, oraintxe behera, etsi behar izan du.
|
Ez
daki zenbat bagoi diren ere. Min du bizkarrean eta hanketan.
|
|
|
Diamanteak diamanteekin, errubiak errubiekin, dolarrak dolarrekin, eta baita inoiz ikusi ez duen diru mota mordoxka bat ere," Hego Afrikako Erreserba Bankua" eta" Suid Afrikaans" hitzak daramatzatenak.
|
Ez
daki zenbat balio duten, edo nola egin duten Birkenaurainoko bidea. Gema batzuk hartu eta Victor eta Yuriren bila abiatu da, eguneko erosketak egitera.
|
|
|
Bi baso bete ditu urez, bat edan eta bestea aurrean utzi diot.
|
Ez
dakit zenbat denbora igaro den. Azkenean burua jaso duenean, aurpegia sutan dauka, begirada gorrotoz betea.
|
|
|
(negarrez imajinatzen dut aita, eta lasaitzeko eskatuz ama). Ospitalean dena esplikatu zieten, Heterochromia iridium aren kasu bakarra izaten dela
|
ez
dakit zenbat milioika jaiotzetatik eta hau eta bestea. Ba hori, horregatik jarri zidatela Iris izena, nire arrarotasunaren ondran eta omenean.
|
|
|
Erantsi horri Heterochromia iridium arena eta hutsaren hurrenean geratzen naiz, ehuneko batetik behera: zero koma zero zero,
|
ez
dakit zenbat zero gehiago eta zenbakitxo bat azkenean. Espeziala naizela, alegia, aparta (ez berezia edo arraroa bakarrik, espeziala!).
|
|
|
Proportzio harrigarrian: ehuneko zero koma zero zero,
|
ez
dakit zenbat zero gehiago eta zenbakitxo bat azkenean.
|
|
|
Hiketari zukua ateratzea zuen Garikanok hurrengo pausoa.
|
Ez
dakit zenbat denbora emango zuen itzulpenean, ez naiz nor itzulpenaren maila epaitzeko ez dakidalako alemanez, baina emaitza, euskararen ikuspegitik begiratuta, tatxarik gabea da. Narratzaileak aleman estandarrean egiten du originalean, euskara batuan itzulpenean, eta pertsonaia nagusia, Franz Biberkopf eta kaleko jendea, hobe horrela deitzea, eta ez kaleko pertsonaiak, bertan ageri den giza abaraska askotan anonimoari?
|
|
|
" Hego haizearekin ez duzue bat bera ere asmatzen".
|
Ez
dakit zenbat aldiz entzun izan dudan esaldi hori. Auskalo!
|
|
2020
|
|
|
Orain, azkeneko koaderno hau irakurri ondoren, joateko eskatu behar dizut.
|
Ez
dakit zenbat iraungo dudan, baina ez da asko izango. Letra hauek bukatzeko denbora besterik ez dut eskatzen.
|
|
|
–Gonbida nazazu afaritara.
|
Ez
dakit zenbat egun daramatzadan itxura antzean afaldu gabe.
|
|
|
Egia esan, amorragarria gertatzen zait.
|
Ez
dakit zenbat aldiz esan behar dizudan hori. Sentitzen dut eskabidearen kontua esan ez izana baina, osea, nola ateratzen duzu hortik beste norbaitekin maiteminduta nagoela?
|
|
|
Konturatzen da hatzak Marianneren ilean sartuta dituela eta garondoa laztantzen ari zaiola astiro astiro.
|
Ez
daki zenbat denbora daraman horretan. Mariannek begiak igurzten ditu eskumuturrarekin.
|
|
|
Connell orduan gora joan eta ohean eseri zen.
|
Ez
zekien zenbat denbora pasatu zuen han eserita. Marianneren familia zerabilen buruan, Marianne berarentzat onegia zelako ideia, eta baita Mariannek aurreko gauean esan ziona ere.
|
|
|
Luzapena, beraz. Carlosek jarri zuen hirunako berdinketa, baina, epaileak
|
ez
dakit zenbat luzatu zuen partidua. Hamar minutu inguru, ziur.
|
|
|
Bata, Federazioarena eta bestea, klubak horrelako kasuetarako ebatzita zeukana.
|
Ez
dakit zenbat izan zen, baina bai zati bat behintzat taldekideen artean ordaindu genuela.
|
|
|
Taldekide guztiak izan ziren bertan.
|
Ez
dakit zenbat izango ginen ezkontzan. Asko, hori bai.
|
|
2021
|
|
|
Haietara bideratu zidan beste eskua.
|
Ez
dakit zenbat denbora eman genuen elkar igurtziz, asko ere ez. Damutu balitz bezala, atzeratu egin zen, eta soinekoa lotu zuen, niri sabelpera begira begira.
|
|
|
Eskutik tiratu zidan, alboan etzanarazteko; beso artean bildu nuen.
|
Ez
dakit zenbat iraun zuen negarrak, halaxe lokartu bainintzen, eta halaxe esnatu goiz txintan. Bera lo zegoen.
|
|
|
Jonanerengan berebiziko aldaketa nabaritu nuen Unanuetarrekiko kontu garbitze hura egin eta gero. Ospitaletik irtenik, zerbait hartzera jaitsi ginen, isilik; gero, autoa Hondarretan utzita, Igeldoko itsasargiraino igo ginen oinez, eta han itsasoari begira igaro genuen
|
ez
jakin zenbat denbora, isil isilik. Ondoren, Lasarteko etxera eraman nuen.
|
|
|
Pinpilinpauxak besotik tiraka sartu ez banindu, buelta hartu eta alde egingo nuen.
|
Ez
dakit zenbat jende zegoen; asko. Eta irakasleak ez zirenak ere bai, tartean atezain kontakatilua.
|
|
|
–Zera, nire aitari ez zaio polizia gustatzen, ohartuko zinenez.
|
Ez
dakizu zenbat droga miaketa egin dituzten ostatuan, halakoxe bezeroak izan ohi baititugu. Gogaikarria da, eta ezin zaituzte ikusi ere egin, baina ez dakit Nantxo Lopidanarenak Tasioren kasuarekin ikustekorik duen, esan zenuen oso kasu zahar eta arrunt batengatik zela eta...
|
|
|
–... eta
|
ez
dakit zenbat elkarte gehiagorena ere bada. Besteak beste, MatuSalem zaharraren Brotxaren Brigadarena, esan zuen Tasiok, begia kliskatuz.
|
|
|
–Blanca!
|
Ez
dakizu zenbat pozten nauen zu ikusteak. Hobeto zaude?
|
|
|
âEsan ez didak, ba, gaur beste batekin afaltzekotan hintzela? Eta LucÃa eta biok
|
ez
zekiat zenbat aldiz irten zareten... pare bat aldiz, bai, gutxienez.
|
|
|
Oraindik ere oso gogoan dut, hotzak hilik, kafe etxe batean sartu eta kafesne bero bat eskatu nuela. Barrako opilak eta ikusirik, zerbitzari pinpirin bati kruasanaren prezioaz galdegin nion;
|
ez
dakit zenbat erantzun zidan (hogei bat ogerleko?), baina nik, dirua ongi atxiki nahian, keinu irribarretsu batez ez nuela nahi adierazi nion.
|
|
2022
|
|
|
garbitu duen emakumea ekarri, gero gorpua prestatu, gero, berriz, hilkutxa, kaperan meza emateko antolamenduak... Aita O. Rourkek bakarrik nik
|
ez
dakit zenbat egin duen. Berak ekarri dizkigu lore horiek guztiak eta bi kandela ontzi horiek kaperatik hartuta, berak idatzi du Freeman, s Generalerako oharra eta bera arduratu da kanposanturako paper guztiez eta James gizajoaren aseguruaz.
|
|
|
Zuk ez dakizu, zeren auskalo nondik zatozen zu, baina, hemen, txakur galduak jan usainera joaten dira eta txakurren jabeek basora jotzen dute desesperaturik.
|
Ez
dakizu zenbat jende ikusi dudan nik otalurretatik itzuli ez dena. Benetan, zuk honetaz ez dakizu ezer, baina baso hau ez da zeharkatzen.
|
|
|
–Esan nahi nuen asko sentitzen dudala,
|
ez
dakizu zenbat...
|
|
|
Egunetik egunera, urrutiago.
|
Ez
dakit zenbat aldiz errepikatu nizun, baina erabat sorgortu zinen, bazter utzi zenuen familia...
|
|
2023
|
|
|
Amarekin joan nintzen konfitegira.
|
Ez
dakit zenbat urte izango nituen, sei edo gutxiago, sei urte nituela hil baitzen ama. Medikuarenera joateko izango nintzen amarekin Bermeon; badaki berorrek, orkatilakoagatik.
|