|
2000
|
|
|
|
Ez
dakit nola ikusi nuen ere. Beno, bai, badakit, baina esan nahi dut bidetik ia ezinezkoa zela urtegia ikustea.
|
|
|
Nire ezpain txikienek musu ematen zioten sabelpe horretaraino ailegatu den bere esku jostariari; eta musu ematen zioten, hain zuzen ere, esku horrek abileziaz aurkitu duelako bilatzen ari zen garau txikerra. Ez dakit noiz,
|
ez
dakit nola, nire mingainak ez du gehiago Rocíoren aurpegia ukitu, bat batean hantxe behean baitzegoen, musu ematen eta lehenago inoiz sentitu ez dudan lurrikara bat sortzen nire erraietan barrena.
|
|
|
Baina zuk ere oroituko duzu ikasle hura, beharbada. Burgoskoa zen, baina
|
ez
dakit nola zeritzan... Edo bai...
|
|
|
Haatik, zer nenbilen ni orduan ere pentsu haien hausnarrean eta esperantza faltsuen peskizan, pentsatzeko denborarik ere ez nuenean, zeren ene laguna fin gaitza egiterat baitzihoan, erremediorik gabe! Eta, hala, oharturik ezen Joxek ez zuela deus egiterik bere ezpatarekin eta nik are gutiago gerrian neraman puinalarekin,
|
ez
dakit nola —zeren munduko gizonik ahulena eta ezdeusena sentitzen bainintzen—, baina, premiazko premiak premiaturik edo, zaldun haien arterat egin nuen bat batean, paparretik dilindaka nuen erlikiontzi iduriko hura eskuan. Eta erran nuen ozentki:
|
|
|
Ez dizut kontatuko zenbat neke eta trabailu, eta zenbat pena eta sufrimendu pairatu behar izan genuen, ezta zenbatetan sentitu izan nintzen ahiturik eta anu eginik ere, zeren zuhaurk ere imajina baitezakezu, hango ibai-adar lohitsuetan eta hango baso amarauntsuetan, ni neure hanka herrenarekin arrastaka, behin baino gehiagotan biluz eta ortuz, ez aldatzeko atorrarik eta ez etzateko oherik, atsekabearen bide meharrean gaitz eta penos, deserosotasuna eta gabetasuna egunorozko bisitari bagenitu bezala, eskuak eta oinazpiak maskurturik eta ikorzirinez josirik... Nik
|
ez
dakit nola atera ginen handik bizirik, ez bada zeren Probidentziak gidaturik eta indarturik baikindoazen, hain izan baitzen neurriz kanpokoa gure gorputzen soportua eta jasana, eta ez bada zeren neure ondoan bainuen Goruki, zeinak, nola baitzen oihanean jaioa eta oihanean bizia, beti baitzekien, baita zalantzarik edo ondikorik handienen erdian ere, norat jo, eta zeinak beti baitzuen aterabideren ... Eta, arrazoin bertsuagatik, ez dizut kontatuko, halaber, nola garaitu eta azpiratu behar izan genuen hainbat eta hainbat mehatxu, zeren oihaneko edozein lekutan eta edozein partetan ezkuta baitzitekeen mandatari gaixto bat —hemen suge pozointsu bat, hor armiarma are pozointsuago bat, eta han piztia—, heriotzaren mandatua noiznahi den zabal zezakeena.
|
|
|
Eta nik Gorukirekin hitz egin nahi izaiten nuen, haren kontsolatzeko, baina
|
ez
nekien nola, egunez ezinezkoa zelako, zeren eta trabailuz trabailu baitzebilen, eta gauez ere neke eta gaitz izaiten zelako, indiar guztiak lastozko txabola haietan pilaturik bizi zirenez gero, borzpasei guardiak guardiaturik.
|
|
|
Nik ere guti sinesten nian. Damatxoa mintzatzen hasi zaidanean, ordea,
|
ez
zekiat nola erran, baina barren barrenean sentitu ditiat haren hitzak, eta orduan jakin diat ezen hark errana gertatu eginen zaidala. Segur nagok, segur nagok...!
|
|
|
Gibela beha paratzen nauk, eta Inkisizionearen gartzela sekeretuetan egin nuen egonaldia oroitzen diat: hango harri hotzak, hango burdinak eta hango ezina... baita nola, bakardadearen negu gordin hartan, zoratzeko beldur ere izan nintzen hainbat mementutan, halako moldez, non oraino ere
|
ez
baitakit nola jalgi nintzen handik neure buruaren jabe. Erraiten ditek ezen Jainkoak hersten gaituela, ez itotzen, eta nagok ezen egia izan daitekeela, ene kasuan bai bederen.
|
|
|
Eta nik pentsatu nuen, kapitaina hura erraiten ari zelarik,
|
ezen
banekiela nola ihardetsiko niokeen, baldin hitz haiek urte pare bat lehenago erran izan balizkit: ihardetsiko nion ezen haiek guztiak agure zahar urtatuaren desenkusak zirela, hain bainengoen haragiak itsuturik; orain, aldiz, pentsatzen nuen ezen jakintsu baten hitzak izan zitezkeela.
|
|
|
—Lehengo egunean haren agentzian izan ninduan, aspaldiko partez.
|
Ez
dakik nola dagoen.
|
|
|
Ttipik, botila berreskuratuta, hurrupada luze batez ospatu zuen bere ateraldia.
|
Ez
dakit nola, manera kausitua zuen aho zulora zuzen isurtzeko. Guregandik metro gutira, ostatu barnera sartu nahian zebilena abarroska eta ukaldika lotu zitzaion ate itxiari.
|
|
|
Hamahiru urteen zedarria gibelera utzi arte
|
ez
dakit nola moldatzen nintzen. Litekeena da gau osoa hats batez egitea, lozorroan.
|
|
|
—Hara, ama,
|
ez
dakizu nola...
|
|
|
Orain pentsatu nahi dut, hain zuzen ere gogoeta horrek atxiki zituela nire eskuak teklatu gainean.
|
Ez
dakit nola azaldu, proba suerte bat akaso, ene lagun zendua, nonahi zela ere, paratzen ari zitzaidana. Nik, bederen, horrelaxe hartu nuen.
|
|
2001
|
|
|
–Herminio, maitea, neska hau... Barkatu,
|
ez
dakit nola deitzen zaren.
|
|
|
Izugarri maite dut itsasoa.
|
Ez
dakit nola esan. Behar dut.
|
|
|
Ezinezko zerbait, politegia litzatekeena edo. Eta hain zuzen ere,
|
ez
dakit nola esan baina, juxtu horregatik nengoela beretaz hain maiteminduta uste dut, heldu ezineko zerbait zelako, bezala.
|
|
|
Bai, Arantxak berak nahi zuen bezala erabili nahi zuen beti, esan du haserre, sarjentona horrek, baina nik bereak eta asto beltzarenak bota nizkion, ze uste zuen ba horrek, nire Jon horrela maneiatzen lagako niola nik. Tasiok
|
ez
daki nola moztu hura. Ez daki nora begiratu.
|
|
|
Beldurrez hurbildu zen arratsaldean etxera.
|
Ez
zekien nola hartuko zuen Mariak, zelako aurpegiz. Beldurrez ireki zuen atea, baina ez zegoen inor.
|
|
2002
|
|
|
Badakizue zergatik:
|
ez
dakigu nola azalduko den Alex. Jarrera ulerkorra hartu dugu, badaezpada.
|
|
|
–Egia esan
|
ez
dakit nola erantzun horri. Ez dakit nola hasi ere.
|
|
|
–Egia esan ez dakit nola erantzun horri.
|
Ez
dakit nola hasi ere.
|
|
|
Mirarik zakiletik erdi heldu zion. Koadrilako beste neskek esanda, bazekien eskua mugitu behar zuela, gora eta behera edo, baina ez zegoen seguru,
|
ez
zekien nola, eta gainera ez zen ausartzen. Hala ere hobeto heldu zion.
|
|
|
|
Ez
dakit nola baina zure eskuetara etorri naiz. Nire jabea izatea erabaki duzu.
|
|
|
maitasun pixka bat. Aski da hori; laztan laztan banauzu,
|
ez
dakizu nola eskertuko dizudan!
|
|
|
San Pedro egunean meza entzun, Altzako San Martzial parrokiako elizan, eta anaiaren etxerantz abiatu zen gero, San Markorako bidean zegoèn Martigoi izeneko baserrirantz... baina, nola eguraldi eguzkitsua zegoen eta denboraz ongi zebilen, San Marko aldera joatea erabaki zuen, baserria alde batera utzita. Iritsi zen, bada, San Markoko gotorlekura, baita kanoi batzuk zeuden lekura ere, nik
|
ez
dakit nola, zeren soldaduren batek behar baitzuen inguru haietan guardia egiten: hantxe behar zuen, bai, oihu batzuk aditu baitzituen bat batean:
|
|
|
Hura larritasuna! Doberman bat zetorren nire gainera, bel beltza eta handi handia, baina nik orduan, oraindik
|
ez
dakit nola, ihes egitea lortu nuen, korrika eta lasterka.
|
|
2003
|
|
|
Pertsonaiek kutsatu egiten dutela esaten zuen orduan. Ni ez naiz idazlea eta
|
ez
dakit nola diren gauza horiek, baina era guztietako aldarteak eragiten zizkion idazteak Monikari. Bolada horretan bereziki isilune luzeak izan genituen gure artean eta arrotz bati bezala begiratzen zidan tarteka.
|
|
|
–Ama, zerbait esan nahi dizut, baina
|
ez
dakit nola, ezta nondik hasi ere... Izan ere, gaua iritsi da etxe honetara... zure ausentziak inguratzen bainau ni, desertu beltz batek bezala, eta nire ausentziak zu.
|
|
|
|
Ez
dakit nola egongo nintzatekeen orain ihes egin ahal izan ez banu, beste zenbait egunetako tormentua pairatu behar izan banu. Ez dut uste orain idazten ari naizen bezala idazteko gauza izango nintzatekeenik, ez dut uste adorerik edukiko nukeenik kontatzeko.
|
|
|
Poliziek esan zioten neure burua bota nuela leihotik behera bere izena ez ematearren. Ez zen egia, orduan
|
ez
nekien nola zuen izena.
|
|
|
Amaya y los vascos en el siglo VIII irakurri omen zuen noizbait, eta orduan bururatu omen zitzaion hona etortzea.
|
Ez
dakit nola, erantzukizunaren gaira etorri gara.
|
|
|
Karla ezagututa
|
ez
dakit nola ez zaidan burutik pasatu. Iban ere gonbidatu du.
|
|
|
|
Ez
dakit nola gertatu zen. Kontua da, eskumuturrarekin ia sudurra txikitu niola parean neukanari.
|
|
|
Egia esan, ez dakit zer nolako bikotea osa dezaketen sasikume batek eta española batek baina, gureak behintzat aurrera darrai.
|
Ez
dakit nola esan genizkion elkarri horrelako gauzak. Garrantzitsuena, nik hala eraso ondoren, oraindik ere nirekin itzultzea.
|
|
2004
|
|
|
Izan ere, hasi Jeninetik eta Rafahraino, ez dago inon bakerik.
|
Ez
dakit nola amaituko dugun. Gaza ez dago fisikoki bakarrik isolatuta, mentalki ere isolamenduan bizi da.
|
|
|
Bestela honezkero bidali huen kaka egitera txoro hori bere erosketa eta txorradekin. Orain hik beste horrekin joan nahi duk buelta bat ematera, eta
|
ez
dakik nola esan niri. Eta hemen habil, buelta handik eta buelta hemendik, nola esan ez dakiala.
|
|
|
–Ongi. Atzoko gonatxoarekin etortzen bazara,
|
ez
dakit nola moldatuko zaren motoan ibiltzeko.
|
|
|
Oinarri oinarrizko oharmen kontua dela iruditzen baitzait neuri ere. Jakinaren gainean, edo oharkabean,
|
ez
dakit nola, baina euskararen auzia ez dugu sarrienik gure izatearen baitan hezurmamiturik ikusten. Hainbatetan eta hainbatetan, hainbatek eta hainbatek, euskararen zoriaz hitz egiten dizunean ez du ematen, itxura batean behintzat, bere eta nire egoeraren zoriaz mintzo denik, gugandik landa dagoen landare baten antz handiagoa hartzen baitiozu euskararen auziari.
|
|
|
–Euskal Herrian euskaldunak eta abertzaleak biltzen dituen multzoa gehiengoa da eta bokazio hegemonikoa dauka?. 314
|
Ez
dakit nola gabiltzan gehiengo izate horretan, Emilio Lopez Adan iritzi horretakoa izanagatik. Hala izango bagina ere, gure gehiengoak ez dakit zertarako balioko lukeen.
|
|
|
bi hizkuntzetan eratu nahi den gisa horretako antolamendu soziolinguistikoan zer toki dagokio euskaldunari? Euskaraz bizi nahi duen euskaldunak, bizi nahi ez duena edota ahalegin handirik egiten ez duena
|
ez
baitakigu nola izan daitekeen euskaldun, euskaldun izatea ez delako zentzu hertsian euskara jakitea, ba al dauka aterabiderik egungo egunean?
|
|
|
Polizi egoitza batean nengoen.
|
Ez
nekien nola aurkitu ninduten, baina segur aski Weberren etxearen inguruko nire mugimenduek susmopean jarri ninduten. Hura zen logikoena, ez bainuen uste Parisetik jarraituko zidatenik.
|
|
|
Izugarria zen bizkaitarra esku bakarraz gidatzen ikustea.
|
Ez
dakit nola arraio moldatzen ote zen martxak sartzeko. Egia erran, begiratu ere ez nuen egin nahi.
|
|
|
Dianne, Dianne, presta zaitez historiako iraultzarik handiena ezagutzeko!
|
Ez
dakit nola esan. Mundua eraldatu nahi genuen, gogoratzen?
|
|
|
Ni mendi basoetan, ilunean, argian, barruan sentitzen naiz.
|
Ez
dakit nola esan. Orain ez dela sentitzen iruditzen zaidan gauza bat da.
|
|
|
Hau Gandiagaren azkeneko liburua da – edo izan da, zitekeen, liteke,
|
ez
dakit nola esan genukeen: postumoa baita, baina ez guztiz.
|
|
2005
|
|
|
Sentimendu nagusi haren ondotik, ordea, arnasa hartzen zuela ohartu zen, baina
|
ez
zekien nola; ikusi ere egiten zuen, baina beste begi batzuk ziren haiek, barru aldera jiraturik balitu bezala; entzun ere egiten zuen, eta hitz egin ere bai, baina ez zekien nola.
|
|
|
Sentimendu nagusi haren ondotik, ordea, arnasa hartzen zuela ohartu zen, baina ez zekien nola; ikusi ere egiten zuen, baina beste begi batzuk ziren haiek, barru aldera jiraturik balitu bezala; entzun ere egiten zuen, eta hitz egin ere bai, baina
|
ez
zekien nola.
|
|
|
Niri gertatua! Amets gozo bat bezalakoa izan da,
|
ez
dakit nola esan, puntu ezdeus bat banintz bezala, haizeak hara eta hona bultzatuta.
|
|
|
Horregatik, Ines jaio zenean, kezkatuta egon zen, nora ezean,
|
ez
zekielako nola hezi behar zuen bere biloba hura, Teresarekin izan zuen porrotaren ondoren, eta ibili ere, halaxe ibili zen urte batzuetan, egiten ari zenaz batere ziur ez zegoela, egun batean argi bat piztu zitzaion arte.
|
|
|
–
|
Ez
dakit nola esan, baina esango dizut, nola edo hala, ihardetsi zion Tommyk, hasieran urduri?. Guztia manifan gertatu zen, zuen desfilean, furgonetatik hogei neska atera zinetenean, bata bestearen ondotik, zu azkena.
|
|
|
–Ez, ez, ez zagok ezer, baina gustatu egiten zaidak, bazeukak zerbait,
|
ez
zakiat nola esan... beno, hik ezagutzen duk.
|
|
|
–Oraindik
|
ez
dakit nola ez zenidan esan ezkontzera zindoazenik!
|
|
|
Beti betirako zeure, gogoratzen?
|
Ez
dakizu nola faltan botatzen ditudan euripean kantatzen zenizkidan melodiak, eta ez dakizu zenbat sentitzen dudan elkarrengandik banandu ginen bezala banandu izana... Ez dakit noiz edo nola, baina elkar ikusi behar dugu.
|
|
|
Baina hona etorri zen bizitzen. Eta inork
|
ez
zekien nola etorri zen honaino, ze oinez ezin du, eta hegan ere ez, ze hegoak oso txikiak ditu eta kilometro asko dago Txinatik hona. Ehun baino gehiago.
|
|
|
Dortokek begi handiak dituzte eta uste dut kolore guztiak ikusten dituztela, pertsonek bezala. Lehoiek
|
ez
dakit nola ikusten duten. Txakurrek bezala igual.
|
|
|
Halako batez, orain dela hogei bat urte, neure hegaldia hasi baino lehenago, eta
|
ez
dakit nola edo noren bitartez, Teneren berri izan nuen. Huescako merkatari aberats batekin ezkondu zela.
|
|
|
Ezer esan gabe eskegi nion eta 112 markatu nuen azkenik. Hartu zutenean
|
ez
nekien nola disimulatu ahotsa, eta erdi kantari kontatu nion gertatzen zena.
|
|
|
Berarentzat ere lehenengo aldia izan zela konturatuta, ea zergatik ez zidan aitortu galdetu nion, eta berak erantzun nik ere ez niola esan,
|
ez
dakit nola jakin zuen baina. Garrantzirik ez zuela gaineratu zuen, eta horretan ere zuzen zegoen.
|
|
|
–Utzi egin nau, betirako uste dut –hasi zen bera ordea, deskargatu gabe ez zela joango adierazten zidala–
|
Ez
dakizu nola maite nuen Idoia.
|
|
2006
|
|
|
Ambas estaban del alma helénica a la misma absoluta distancia" 690 Baina grekoak ez al dira –antropologo italiarrek erakusten duten legez– erromatarren arraza mediterranear berdinekoak? Ortega-k, egunero hipotesi eta kontrahipotesi berri bat agertzen ari den arrazaren kontu horretan(" todo este vago problema étnico") 691,
|
ez
daki nola erabaki; h. d., arraza mediterranear bat egon ba ote dagoen(" el problema del parentesco étnico entre los hombres que vivieron y viven en las playas del mar interior"), besteren artean horrek arraza espainol jatorrizkoa Afrikarekin lotuko bailuke. Garbi daukana da, badagoela kultura mediterranear bat, eta zerikusirik ez daukala Greziarekin; eta badagoela kultura greko bat, eta germaniarrarekin harreman estua duela.
|
|
|
Izan ere, batetik, ez dirudi 1901eko bizkaitarrismoak, eta preseski alor linguistikoan, kanpaina iraultzaile(?) bati ekiteko aski justifikazio eskain zezakeenik, Euskal Herri osoari begira gainera. ...da, eta ez dago estuegi hartzerik; baina arrazoitzeko ailegatzen duen hori, ez dakit zein Basaburutan ez dakit zeinek esan omen duen ez dakit zer, anekdota pintoreskoa da, ezen ez argumentua, higatutxoa baliabidea, zuribide politikero gisa ere xahar eta txarra268 Bestetik, beraz, kasu ailegatuarekin jarraitzeko, apez sermolaria" bizkaitarra" [Arana Goirizale edo jeltzale] zela, Unamuno-k
|
ez
dakit nola jakingo zuen(" ETAko apaiz" askotxo eta are Gotzainen bat ezagutu zaharrak ez gara): data horietan apezak, bizkaitarrak baino errazago, karlistak izaten baitziren.
|
|
|
–Lehenago esan nahi nizun baina
|
ez
nekien nola hasi. Karlos ikusi dute hirian.
|
|
|
–Nahiko luke, baina
|
ez
daki nola egiten den hori –erantzun dio aitak.
|
|
|
Burua une batez zuri gelditu izan balitzaio bezala. Ama, irinean bota zion marmarka, eta oraindik
|
ez
daki nola ausartu zen ere bere amari kroketak nola egin behar diren esaten. Nori eta Izagirre bati.
|
|
|
Bouthierren kasua behintzat argitaratu zuten.
|
Ez
zekien nola egiten ziren halako kontuak, baina, eskatuz gero, agian hilketen gaineko informazio gehiago bidaliko zioten. Praktika faltak herdoilduriko frantsesa erabili zuela ohartuta, papertxo batean idatzi zituen galderak.
|
|
|
bizpahiru GKEtan lan egiten du, margolari hasiberriei laguntzen die... eta modeloa den maitale beltz batekin omen dabil.
|
Ez
dakit nola jakin duen azken datu hori nire lankideak...
|
|
|
Eta azkenean amore eman behar izan zuen:
|
ez
zekien nola sentitzen zen. Triste, haserre, dezepzionaturik?
|
|
|
Maritxu zuen andrea; hasieran ez zuen ia aipatzen, baina egun haietako batean,
|
ez
dakit nola, ni ariko nintzen neure amaz hizketan, bere andrea ekarri zuen ahora Julianek. Hizpidea eman zidanez, galdezka hasi tzen, zenbat urte eman zituzten elkarrekin, noiz ezkondu ziren, horrelako kontuak.
|
|
|
Hala, manta banatan bilduta joaten ginen elizara, eta hura gainetik kendu gabe aritzen ginen lanean; bera irudi batekin, ni bestearekin.
|
Ez
dakit nola erabaki genuen, berez izango zen, hitzik gabe behintzat: Oriolek Jainkoaren irudia pintatzen zuen eta nik Adanena.
|
|
|
Ni ez naiz poeta, baina pentsatzen dut poetek halako sentipenak izango dituztela, mundua bere horretan ederrestea, edo bere barrua eta unibertsoa harmonian daudela sentitzea.
|
Ez
dakit nola esan. Aldi berean, ordea, hura dena gogorra zela sumatu nuen, bizia itzali egiten zela, eta elurra beltza ere izan zitekeela, esaera hori ordura arte inoiz ulertu ez banuen ere.
|
|
|
Egun batean hasi zuen. Etxe barnean ere igarri nion,
|
ez
dakit nola; gaixotasunak ahalmen misteriotsuak ematen dizkigulako. Auskalo.
|
|
|
Lehenengo gutuna jaso eta gero
|
ez
nekien nola jokatu. Gutun adeitsu batez erantzutea izan zitekeen aukera zentzuzkoena, esanez, bistako arrazoiengatik, ez zela posible halako harreman bat eta, nire irakasle kutun izandakoaren oroitzapen ederra gorde nahi nuenez, ahaztu egingo nuela gutun hori izan zenik ere, existitu ez balitz moduan.
|
|
|
Gainbehera zetorren otsoaren hortz horituei isiltasun hieratikoz begira geratzen zen Txanogorritxo?
|
Ez
dakit nola ikusten ninduzun, ez dakit nola ikusiko gintuen kanpoko inork, barruan zer zebilen antzemanez gero. Beharrik, ez ziguten antzematen.
|
|
|
Gainbehera zetorren otsoaren hortz horituei isiltasun hieratikoz begira geratzen zen Txanogorritxo? Ez dakit nola ikusten ninduzun,
|
ez
dakit nola ikusiko gintuen kanpoko inork, barruan zer zebilen antzemanez gero. Beharrik, ez ziguten antzematen.
|
|
|
|
Ez
dakit nola egiten den. Baina batzuek egin egiten dute.
|
|
|
Ni bezalako ateoak ere hunkitzeko.
|
Ez
dakit nola esplikatu, baina zeozer jainkotu egiten da kantata horrekin. Neure barruan, non edo non.
|
|
|
"
|
Ez
dakit nola lortu nuen bizirik irautea" dio Rufinek bere memorietan," egunez, elurrez estalitako bide galduetan ibiltzen nintzen, erromes bekatariaren itxurak eginez jatekoaren eskean mortu haietako etxaldeetan, eta gauez elurretan egindako zuloetan egiten nuen lo, negu loan dagoen hartzaren antzera, sekula jakin gabe hurrengo egunera iritsiko nintzen ala izoztuta aurkituko ninduten hurr...
|
|
|
Ez dakigu nolako bidaia egin zuen.
|
Ez
dakigu nola baliatu zen ezohiko bide haietan ibiltzeko. Ez dakigu nola konpondu zen hango eta harantzagoko herritarrekin hitz egin eta elkar ulertzeko.
|
|
|
Ez dakigu nola baliatu zen ezohiko bide haietan ibiltzeko.
|
Ez
dakigu nola konpondu zen hango eta harantzagoko herritarrekin hitz egin eta elkar ulertzeko. Dakiguna da Lahorera iritsi zela –gaur egungo Pakistanen dago Lahore, baina Mogol Handiaren erresumara sartzeko atea zen Lahore garai hartan– Agustin Hiriarte hango ohituretara egin zen, hango neskatxa batekin ezkondu zen eta, lehendik ere bitxigile ikasia zenez, diamanteen tailagintzan aritu zen urte batzuez.
|
|
|
Gero, zutitu, eta lepotik heldu zidan.
|
Ez
dakit nola lortu nuen heldu hartatik askatu eta ihes egitea. Izututa nengoen erabat".
|
|
|
Badirudi Abhorah eta Zora Ladrimal juduen biloba zela gure Manex.
|
Ez
dakigu nola bizi ziren aitona amona horiek XVIII. mendeko Espainia –edo Euskal Herria– ilunean, baina pentsa genezake ez zirela oso lasai biziko, bai baitakigu Abhorah ihesi joan zela Iparraldera. Hemen finkatu zenean, dei egin zien emazteari eta alabari bertara etor zitezen.
|
|
|
|
Ez
dakigu nola erantzun zuen lumak. Bazen beste hainbat kezka.
|
|
|
Min eman nahi nion eta
|
ez
nekien nola.
|
|
|
Txikota askatu eta eskuan nuela, mila inurri sumatu nituen garunean korrika.
|
Ez
nekien nola irten estualdi hartatik.
|
|
2007
|
|
|
Sigla saltsa hartan ez dakit nik zenbateraino bereizten genuen zer zen bata eta zer bestea, zein neurritan egiten genuen bat honekin edo bestearekin, baina gogoan geratu zait huntaz eta hartaz hizketan ari ginen egun haietako batean gure artean sortu zen solasa.
|
Ez
dakit nola hasi zen eta ez dio axola; hauteskundeak aipatu ditut arestian, eztabaida ere horren haritik sortuko zelakoan, baina haria beste nonbaitetik ere etor zitekeen, futboleko selekzioa zela, Eurovisionerako Espainiako abestia zela... Zena zela hizketagaia, zer garen, nondik gatozen eta nora goazen ari ginen, seriotasun osoz eta arinkeria erabatekoz filosofatzen.
|
|
|
Halako batean,
|
ez
dakit nola, bere arreba herriko igerilekura joaten zela atera zitzaion Eduri, eta ordutik aurrera hara joateko eta joateko beste temarik ez nuen izan nik, disimulu guztia ia ia galtzeraino.
|
|
|
Niri gertatu behar!
|
Ez
dakit nola esan, baina ez da nik nahita izan, Iker. Gainera, ezagutzen nauzu, eta ez naiz egunean bi aldiz maitemintzen diren neska txolin horietakoa.
|
|
|
Maite dut, baina anaia balitz bezala.
|
Ez
dakit nola esan. Oso triste dago eta ez dakit zer egin.
|
|
|
|
Ez
dakit nola egin dituen kalkuluak. Nik hamazazpi urte baldin baditut, laster hemezortzi, zuk gutxienez berrogeitik gora behar zenituzke nire aita izan ahal izateko.
|
|
|
Ea ikasturtea amaitu baino lehen askatzen dudan.
|
Ez
dakit nola esan, nondik hasi, zer esan?
|
|
|
Kaka zaharra!
|
Ez
dakit nola utzi dudan horrelako aukera huts egiten.
|
|
|
Oraindik susto aurpegia nabari zitzaizun, eta hala ere benetan zoragarri zeunden. Zure ezpain sensual horiek
|
ez
dakit nola jartzen dituzun ingelesa ahos katzeko, baina kiskaltzeraino berotzen nauzu. Beti hain gozo, hain ezti?
|
|
|
Zure arnasa barruraino sartu zait.
|
Ez
dakit nola eutsi diodan nire barne suari, sexu senari, zure lepora jauzi egin eta goitik beheiti muxuz jan gabe.
|
|
|
–Ez dizut ulertzen, Iraitz. Zu hain neska formala izanik,
|
ez
dakit nola egin diezaiokezun horrelako putakeria Iker gizajoari. Ez al zara ohartzen zeinen gaizki dagoen orain arte zurea zen mutila?
|
|
|
Horrela ezin dut jarraitu.
|
Ez
dakit nola, baina zalantzazko zulo itogarri honetatik atera behar dut lehenbailehen. Maite zaitudala esan behar dizut.
|
|
|
Haiekin asko hitz eginagatik, maiteagoak nituen gizakiak baino, Bienvenido izan ezik. Gizon ona bazen ere, zurruterako zuen joerak galbidera eramaten zuen eta, mozkor mozkor eginda etorritakoan, bera ere ukuiluan etzaten zen, gozo gozo, eta nik haren ohean lo egin behar izaten nuen, eta
|
ez
dakit nola esan baina ukuilua nahiago. Askoz garbiago eta txukunago zegoen.
|
|
|
Ni ez naiz oso mizkina izan sekula, baina hura gehiegizkoa iruditu zitzaidan.
|
Ez
dakit nola azaldu. Ia urte eta erdi etxe hartan igaro eta beti kanpoan dutxatzen nintzen ni, hondartzan gehienetan:
|
|
|
Nik
|
ez
nekien nola deitzen zitzaion taxi bati. Leiho batera atera eta oihuka hasi nintzen.
|
|
|
Ozeano, azkenik.
|
Ez
dakit nola, baina saloiaren erdian Elisaren ama Kandidaren kartoizko elefante urdina azaldu zitzaigun, igerian.
|