2001
|
|
Baina legitimazio ororen beste alderdi garrantzitsu
|
bat
bere burua justifikatzeko erabiltzen duen diskurtsoaren forma dugu. Batzuek antzinako kondairetara, jainko sortzaileengana, nekez sinets daitezkeen mitoetara jotzen dute.
|
|
Honek kausalitatearen adigai erabat berria suposatzen du, organismoa norberaren kausa eta aldi berean efektua baita: sorkuntzan zuhaitz
|
batek
bere buruarengan ekiten du espeziea zabalduz; hazkuntzan norberarengan ekiten du bere burua garatuz, eta barne bizitzan norberarengan ekiten du zati bakoitza besteen mesederako existitzeak osotasuna mantentzen duelako. Horregatik, organismo bat ezin da mekanismo hutsera murriztu; bizidunak ez dira makinak, bizidun bakoitzaren banakotasuna ezin da adigai determinatuen bidez agortu; horregatik, ez dago Newton bat Biologian Fisikan badagoen antzera.
|
2004
|
|
Ez da ahaztu behar, hasteko, Jainkoari buruz orain arte kontuan hartu duen hipotesi bakarrean bera iruzurtitzat jotzen zuela eta ikuspegi hau ez datorrela larregi
|
bat
berak buruan duen Jainkoaren ideiarekin. Are gehiago, Descartesek beharrezkoa du modu batean edo bestean Jainko iruzurtiaren hipotesi hori baliogabetzea, gero Jainkoaz hausnarketa egin ahal izateko.
|
|
Aristotelesi jarraikiz, identitatearen hastapena honela formula daiteke: ‘Gauza
|
bat
bere buruaren identikoa da (A= A) ’ Kontraesanaren hastapenak honela dio: ‘Gauza bat eta bere kontrajarria ezin dira berdinak izan aldi eta zentzu berean (A* ez A) ’ Izendatze prozesua, bada, identitatearen eta kontraesanaren hastapenei esker da posible.
|
2006
|
|
Obra hori publiko horrentzat egina baldin bada, pertsona hark ez du sekula behar beste zabalduko bere ulermena, edo ez du sekula ahantziko bere interesa, bai adiskide gisa bai etsai gisa, bai arerio gisa bai iruzkingile gisa. Horrela, beraren sentimenduak okertzen dira; halaber, edertasun eta narrio berek ez dute izango pertsona horrengan izango luketen eragina bere irudimena behar bezala behartu izan balu eta une
|
batez
bere buruaz ahaztu izan balitz. Hortaz, beraren gustua argi eta garbi benetako arautik desbideratuko da eta, ondorioz, sinesgarritasun eta autoritate osoa galduko du.
|
2007
|
|
Hizlariak, gutxienez, hanka sartzeko arriskua du, eta, hori ez bada, bai nabarmen geratzeko arriskua, eta, hemendik harantz, mintzakideari —berori gaiztoa denean— armak eskura emateko arriskua, zeinak horrek haren kontra erabili ahal izango dituen. Zentzuzkoago eta zuhurrago da beti ezer ez esatea eta
|
batek
bere burua zehaztugabeko isiltasunaren atzean ezkutatzea. Edo, bestela, batek ikusten badu —behin hitz egiten hasi eta gero— besteak ez duela berarekin bat egiten, orduan hobe da hasitako hizketa konpromisorik gabeko zerbaitetara zuzentzea eta, egiaz, esaten hasitakoa esan nahi ez zelako itxura ematea.
|
|
Horregatik esan dezakegu" formazioa hizkuntzan eta formazio gizatiarra", Menzeren hitzak gure eginez," modu bereiztezinean datozela bat": " Formazio linguistikoak, azken batean,
|
batek
bere burua etengabe ‘objektiboago’ eginez joatea esan nahi du, alegia, nitasunean lotuta egotetik askatzea edota nitasun hori bera infinituki zabalduz joatea" 121 Hizkuntzari buruzko hausnarketa horiek, hala ere, pedagogiatik abiatutako ikerketa linguistikoen esparru orokorra baino ez dute zehazten, eta, zentzu honetan, hezitzaileak ezinbestean aztertu du ere gainontzeko giza eta g...
|
2011
|
|
Zer ez ote dakien gorputz
|
batek
bere buruaz?
|
|
Gizakia bi hankaren gainean zutitzen da greziar polisean hartz edo suge mehatxatzaile
|
baten pare
bere buruari zutik beste ezeren laguntzarik gabe eutsi [nahirik.
|
2016
|
|
Atomo sakabana batzuek, elkarri lotuz, molekula gutxi asko egonkorrak moldatu dituzte. Halako batez, uste ezustean, aparteko molekula
|
bat
bere buruaren kopiak ekoizteko gaitasun partikularraz sortu da: " erreplikatzailea" (44); biziaren arbasoa," gure fundatzailea" (48).
|
2017
|
|
Ezereztapenaren azken terminoa eta polo ideala, ezbairik gabe, kanpoko ezeztapena izan litzateke, hau da, bere baitako erdibiketa bat edo espazioaren kanpokotasun bat indiferentziazkoa. Delako kanpoko ezeztapen horren arabera, hiru ek stasiak azaldu dugun hurrenkeran ordenatzen dira, baina ezin dute ezeztapen hori inola ere atzeman, eta kanpoko ezeztapena ideala gelditzen da printzipioz; hain zuzen ere, bere baitarakoak ezin du gauzatu inongo izateren aurrean une berean bere baitarakoa izateari utzi gabebere baitakoa litzatekeen ezeztapen
|
bat
bere buruaz. Bestearentzako izatearen funtsezko ezeztapena, beraz, barneko ezeztapen bat da, bere baitarakoak izateko duen ezereztapena, ezereztapen erreflexiboak duen bezalaxe.
|
|
edo begiratzailea edo begiratua naiz, ‘balantzak’ batera edo bestera egin behar du. Sartrerentzat, begirada nigandik nigana igortzen duen gertakaria da, alegia, kontzientzia
|
batek
bere buruarekin bizi duena. Horren adibide behinena lotsarena da.
|
2022
|
|
Eta zein dira diskurtso filosofikoak dakartzan arriskuak? Horixe da, agian, filosofia modernoak eta garaikideak hein handi
|
batean
bere buruarekin izan duen erlazioa zeharkatzen duen auzia. Ilustrazioaz geroztik, filosofiak bere buruaren etengabeko kritika egiteko beharra deskubritu du, berak sortzen dituen hutsegiteetan eror ez dadin.
|