|
2007
|
|
|
— Gauza bitxia, dena den. Gainerat, uste ninan arras elkortua zela, zerk
|
atera
dako beharrietako buxoina. Oraino holakorik!
|
|
|
Kurrinka ozengarria berriz ere azaldu zen ganbarako atetik, Mañex handik
|
aterata
, aldi huntan, mahainean jarri zen, Kaieteri kaseta eskatuz.
|
|
|
Alta, tutik ez zuen balio borda tzar hark, bazakien hori Mañexek arras ongi, halere zer herra bere suhiarentzat! Eta
|
atera
zen airearen hartzera, zionaz...
|
|
|
Zonbait egun pasatu ziren, uztailaren erditsutan ginen eta gaitzeko beroen gatik ala beste zerbaitetaz, Mañex zaharra gero ta gibelago zoan, ganbaratik ez zen gehiago
|
ateratzen
ere, ohean pasatzen zuela denbora guzia eta, nahi dena erranik, Xana eta Kaietek atearen gontza kurrinka hura falta zuten nunbait. Haurrak izan zizkion ikusten duela zonbait egun, bainan hauek ere ez zuten jakin zertako gonbidatu zituen, tutik ez baitzuen entzun arazi.
|
|
|
— Bai zera, bainan ez duzue ongi kausituko, zeren eta zonbait egun hauetan erixka dugu, eta ez da bere ganbaratik
|
ateratzen
ere.
|
|
|
... are gutiago, anddere xakur ttette horietarik, ileak goiz guziz orraztaturik, usainonez (diotenez, bainan ez duk hala ez!) eta krema zerbaitez apaindurik, lepoan distirant eta girgillatsu koilarre bat, azukre mokor baten biltzeko altzoetan jautzika xanpa mehar eta xehe bat bakarrik
|
ateratuz
, lumadun izakien arrabotsa iduri baitu zakur ots bat baino gehiago, kapa eta xingolez beztiturik bere madamaren antza hartuz, gure kastakoa zitekalarik nahiago baitu bi hankadunen arrazatik agertu, ezin baitu emerik ere ezagutzen ahal, zituen bi mokorroak kendu baitizkiote gazte gaztean, lasai, legun eta umil egon dadien, beti beropean, saloian bereziki, edota negu betean su bazterrean mimenezko ...
|
|
|
...erra eta gorrotoz hazirik gauak eta egunak pasatzen baititu gela edo berebila batzuen barnean, kanpotik nehor ez dadin sar ez agert, balusazko alkietan bere aztaparrak ezin higatuz, xanpa hunarat, xanpa harat, itzulikaka lekuaren gainean, alkitik berinarat, berinatik alkirat, iguzki ala euri berdin baitzaio aterbean den ber, beroak erretzen badu ere, airearen eskasak itotzen badu ere, eta kanporat
|
ateratzeko
soka labur batez tinkaturik bere nagusiari hurbil hurbila ibiltzen den horietarik, ez baitakite ere zer den libre izatea, hain dira gogorki manatuak, alde guzitarat erabiliak, batzu armadun gizakietaz, beste batzu begiak estalgi beltzez gordeak dituzten makila xuridun batzuen zerbitzuko, beti umil, makal, sukre mokor baten beske...
|
|
|
Gauza batez bakarrik gogoratzen naiz, Donapaleutik
|
ateratzean
, lokartzera nindoala, aitak erran zautala — habil gibeleko alderat, ilezko estalgiaren azpian gorde hadi eta etxerat artean tutik ere adierazi, hire hoberenetan, entzun duk. Habil, ene gizon ttipi...
|
|
|
Ez ditu ardiak
|
atera
, bainan dilingo zen makila beltz bat hartu du, zaku handi bat bizkarretik ereman eta joan gira biak oihanari buruz. Nekez segitzen nizaiola, bi hankaduna aintzinean bazoan, burua apal eta haritzondo baten albora helduta, han plantatu da, niri buruz itzuli eta orduan dut ikusi, espaldari kontra emaiten zuen makila luze eta beltz harek bi begi zulo bazituela, beltzak heiek ere, eni so zirela azkar, eta handik, su, pindar eta danbadak
|
|
|
— bai, berehala, prest nuzu — eta tarrapatan eskalerrak hirunazka jautsiz sukalderat sartu nintzen, beldurrak hartua ni gabe joan zadin — goizik jeikitzen bahiz, enekin eremanen haut — ez bainuen holako paradarik huts egingo etxea lurrerat joan balitz ere — segur, aita? ...han zagon, xamarra soinean, makila eskuan, irri ezti batez askaltzerat manatzen ninduela — harazkik indarrak, behartuko zauzkik egun — esne eta ogiz betetako gopor bat iresten nuela kasik itotzeko irriskuan — ago emeki, gaizoa, ez gaituk beranduko, ez — ezpain xokoetako azken esne ttorttak beso sahetsarekin xukatuz — ale, bagoaz, orain — ezkaratzetik pasatuz kanporat
|
atera
ginen, zaldiz atelatutako karrosa beltzean sartu, biak ondoan jarri eta, ene haurtzaroko amentsik bizienaren osatzera nindoan, Donapaleuko merkaturat joaitea aitarekin.
|
|
|
Hamar urteak bete berriak nintuen, ordu hetan, mila bederatzi ehun eta berogoita hiruan, gerla denbora betean, ez banakien ere sobera izaera horrek zer erran nahi zuen xuxen. Bakarrik, ondotik ohartu nintzan bezala, bidetan zehar aitak zaldia geldiarazten zuela, oihu arrotz bitxi batzuen gatik, gero mintzatzen erdi frantses eran —... au marche... — xamarraren azpitik atorrako sakelan zituen paper zonbait
|
ateratzen
— oui, laisser passer... voila... — et, lui, qui?...
|
|
|
Igande eguerditetan, ardura heldu zen gure etxera jatera eta oilaskotik bietan hartzeko ez zen herabe. Mahaitik
|
ateratzen
ginen bezain laster, gure lekua ez baitzen gehienen artean izatea, gure azken bekatuak kondatzen zizkion amari, pentsatu gabe kofesioko sekretuaren haustea zitakela hori, begia bizi, kontzientzia garbi, kafe kikerra eskuan, buhaka beroxe zuelakotz. Bortitza zen berenaz, ene anaiak berrettergoko eginkizunetarik baztertu zituen baizik eta ur benedikatu untzian pixa egin zutela eta, beste aldi batez, ene amari kontseilatu zuen Gaxine ttipiarekin nituen harremanak utzaraztea zeren eta hau familia desegin batetarik heldu baitzen, niretzat lotura horrek ondorio txarrak izanen zituelata.
|
|
|
Eta gertatu zen gure amak, ez jakinean zer egin, guzia aitortu zuela kofesiotik apez xaharrari. Hau, punpean
|
atera
zen kofesalekutik, oihuka" Sakrilego!
|
|
|
Bakarrik, anhitz haurridez osatutako famili batean hazia izana zen, goiz goiza lanean ezarria, eta buruan hartua zuen lanetik zetorrrela norberaren bere gain jartzea. Oroz gainetik nahi zuen guk, bere haurrak, bizian edozoin kasuetarik
|
ateratzeko
lan garbi eta zuzen baten baloretan konda ginezan. Eta hori zuen, bere ustez, sar arazi nahi etxeko kasko gogorrenean, Xantianaren buruan.
|
|
|
Horrela, ene anai bat esku batean eta ni bestean, ongi inguraturik, gure ama presentatu zen igande aratsalde batez, gazteluko portale erraldoiaren aintzinean, ezkila joz herabeki bainan azkar eta harri xintxolaz emukatutako bidexka segituz," villa" eder haren ate aurrean plantatu beha. Bat batean, ikusi ginuen, Xantiana, etxetik
|
ateratzen
tarrapatan, xuriz bezti, buru gainean lorez apaindutako xapela bat soinean, irriz karkailaka bizpahiru mutiko gaztek jarraitzen zutela, heiek ere farrez, dauztika pittika batzuen antza.
|
|
|
famili hartako gazte guziak, bai nexka bai mutikoak, xoraturik zegoela Xantianaren xotiltasunaz, nexkakide xarmantagorik ez zela heiekin ondartzara joaiteko, tenizean aritzeko, berdin xake jokoan ere hau ikasi baitzuen inomineko ixtantean, eta zinemako ateraldiak ere egiten zituztela elgarrekin. Adios lisatze, kozina egite, buketa hedatze eta beste lan murriztu eta etorkin gabeko horiek, ez dira beretzat, Xantiana bezain gisako neska batek beste gero baten mentura behar zuela"
|
aterako
da segurki, badaki zer ari den". Denak ongi zoatzin beraz, amak ez zuen kezkatu behar, eta" nahi baduzu bederen, denbora puska bat gehiago atxik ginezake hemen, kontratuz kanpo, bixtan dena, hain gira beraz kontent, bazter guziak airosten baititu... dute bat hartuko duzu?
|
|
|
Ez bagine gu, bi anaiak, bere eskuetatik lotuak izan, badut beldurra ama lurraren barnean sartuko zen. " Ez milesker" erran ondoan, aintzinean zuen inguma bat iruditzen zitzaion emazte hura agurtu zuen eta etxerateko bidea tuntik
|
atera gabe
egin ginuen, sekulan ez baitut jakin zer pentsamendu modutan kurritzen zen bere gogoa. Bakarrik orhoitzen naiz aurpegia goibeltsu zuela bainan, despitatua baldin bazen ere, bazuen aski urgulu bere sendimenduen ez agertzeko.
|
|
|
Bainan, nahiz eta borondatez egin ahalak eginik ere, gure apez gazteak lehen meza eman zuelarik, gaitzeko ahalgea bildu zuen: predikua ezin zuen egin ahal izan, hitz bat ez zitzaiola
|
ateratzen
ahotik, lotsadura eta herabearen eraginez, dudarik gabe. Mututurik egon zen minutu zonbaitez jendeari begira, ez jakin nun zer egin eta nola, eskuetan zuen paperra itzulikatuz alde batetik besterat, izerditan blai.
|
|
|
Hori izan zen eltzea gainditu zuen ttorta, eskolako aitzindariak ene aitatxi amatxi galdekatu zituen" ez da posible, ez du hola segitzen ahal, ez hemen hasteko" eta ene arbasoek segidan, hain ziren despitatuak, ene balentriak kontatu ene aitari: " har ezak berriz hirekin, guk ezin diagu deus
|
atera
".
|
|
|
Eta orain, ez dakit zer egin, puta zaharra! Ene aita dela hil hori, ez dut burutik
|
ateratzen
ahal, alta ez diot zorrik, nitaz hainbeste axola guti izan duen batentzat ez dut gorrotorik baizik izaten ahal. Lagunari kazeta itzuli nion, eskaera bat eginez haatik:
|
|
|
...a" pixka bat, eta erraz ditake gogoratzea... nahi badituzue" zinez" gogoratu... ilargitsu gau goxo batez... garraren bulta dantzak lagun... kantuz eta musika egiten... bai musika bai, zeren eta ikerketek erakutsi duten bezala, xirula moldeko xixtu batzuk kausituak izan dira, eta segurtatzen ahal dugu, saioak egin baititugu Euskal Herriko musikari handi batekin, xixtu haiek soinuaren
|
ateratzeko
gai zirela, beraz lehengo gizonek bazutela izpirituen oihukatzeko kar bat...
|
|
|
Beharrik berrien jakiteko beste modu bat erabiltzen diat, norbaiti galdeginez irakurtzea boz ozenez, baina hala ere ez nauk arras kontent, zeren eta jendeak hain dituk apal mintzo non ez ditudan entzuten ere! Eta hara non, joan den egunean, telefonoko kabinatik behar izan diat
|
atera
, hurbilegi izanez ez nintian botoi gaineko zenbakiak irakurtzen ahal ere.
|
|
|
—... begozte, urrun dituk oraino. Kasu emak suari, ahultzen ari duk... eta so egiezak orain nola deitzen diren goi begiraleak... gure izpiritu sakratuak... hau, hixtu egiteko arnesa duk, Abak aurtiki arrano baten luma hezurrarekin egina duk, hautatua, leundua, zulatua eta ufatuz soinu bereziak
|
ateratzen
ikasi diat... xarmagarriko soinuak... hegaztien pareko histuak... beraz, honekin egiten ditiat ene eskariak, baina ere uros naizelarik Abaren oroitzapena jautsarazten diat suaren eta kearen eraginez, harpe zuloetan enetzat agertzen balitz bezala, histu soinu batez jauzten laguntzen diat, haren berotasunak hartzen nik, nik harena hartzen diat...
|
|
|
Josefinak ez zuen hitz bat
|
atera
, sua barnean zaukan.
|
|
|
Ez zuen errantzuten ere. Gari alorretik
|
atera
zen eta bere ume saldoaren buru, ibilera berrieri buruz abiatu, zalu zalua. Arteko herrirat hurbiltzean baizik ez zuen urhatsa lasaitu.
|
|
|
Maixanek salda bero beroa ekarri zuen, pausatu eta gizkeia hartuz eman zion lehen partea Kaieti. Antton eta Ximun ixil ixila ziren, burua apal, sudurra kasik azitaren barnean, beha hea nondik
|
aterako
zen ekaitza.
|
|
|
Briu brau estalgiak beso ukaldi batez baztertu zituen, dautzian jeiki, argia piztu, galtzak jauntzi eta
|
atera
zen ganbaratik, zalu zalua. Ez zen arras ilun bainan ez arras argi ere" zer tenore ote da?
|
|
|
|
Atera
zen zalapartan korraletik" eta gu gustian lo! ohoina etxian eta gu lo!
|
|
2008
|
|
|
Amintore Satorrelik: Sastakaia ahotik sartu eta ipurtik
|
atera
–Ez, bainan nihauren galtzetara kakegin! O," shiet", dio Peiok, beste guziek bezala irria nagusitua, Zezena, lehoina, beti aurkako gaixtoak aurkitu izan dituzu ezta. Nola baztertu zinduen beraz gaitz bide latzgarri hori. Segidako honetan jakinaraziko dizuet, o mirakuilu guziz espantagama!...
|
|
|
Oihanerat hurbiltzen ari zelarik, gertakari ttipi batek lotsapenak atzarrarazi zizkion. Haritz hostotsu batetarik
|
atera
eta airatu zen Lumabeltz belea.
|
|
|
Eginbideari uko egitea gogoratu zitzaion, beharrez gezur batez
|
aterako
zela baina, bere zorteari ihes egitea ez zitzaion posible.
|
|
|
Momentu berean, mila kasu eginez, Gorrail bere jauregitik
|
atera
zen, bazterrak zuhurki miatuz. Tiber ttipia zen, eta Gorrail bera sasipetik herrestan zoan:
|
|
|
Erregearen aurrean izanen zirelarik, badakikezu zer erran orduan. Zure mihiaren erabiltzen hain zira abila, non aldi honetan oraino, zakutik
|
aterako
ziren.
|
|
|
— Dauztiri mutila, pentsatu zuen, zakutik
|
ateratzen
banaiz, hori da merkatuan baino garestiago pagatuko duzun intxaur maskorra.
|
|
|
— Herioa ikusten dut ene aurrean eta badakit ez naizela horretarik
|
aterako
. Horra zer gaitik dutan azken fabore bat eskatzen...
|
|
|
Dauztiri ene mezulari leial eta zaluak du jasan ene sineskortasun zozoaren eragina! Sekulan menean bazaitut, hitz bat
|
atera gabe
gora eta labur urkatua izan zaitezen nahi dut.
|
|
|
Baina, ekintzaren bururatzeko presaren presan, ez zen ohartu lanjer guzien meneko zitekeen uharte ttipi batetarat jauzi egin zuela. Eta han erasoak bailitzan, gordetzeko ez zen ez sasirik, ez arbolarik... are gutxiago ihes egiterik urak inguratuta zelako... jin baledi zakur edo laborari zenbait, berehala hartua zitekeen... zenbat denboraz preso egon zitekeen hor?... nola
|
aterako
zen ba hortik?... aterako ote zen noizbait?...
|
|
|
Baina, ekintzaren bururatzeko presaren presan, ez zen ohartu lanjer guzien meneko zitekeen uharte ttipi batetarat jauzi egin zuela. Eta han erasoak bailitzan, gordetzeko ez zen ez sasirik, ez arbolarik... are gutxiago ihes egiterik urak inguratuta zelako... jin baledi zakur edo laborari zenbait, berehala hartua zitekeen... zenbat denboraz preso egon zitekeen hor?... nola aterako zen ba hortik?...
|
aterako
ote zen noizbait?...
|
|
|
Baina, Kantagora, harrokeriaz hanturik zagon, besterik ez; begiak ahal zituen bezain azkar hetsi eta bere ustez ezin ederragoko kukurruku bat
|
atera
zuen. Ez luzaz, ez.
|
|
|
Goiz batez, janaririk gabe ez zela sartuko deliberaturik, bere etxetik
|
atera
zen, zerbait abere, txori edo arrain harrapatzeko menturan. Oihanean gaindi zabilen... aztertuz... ikertuz... sumatuz... usainduz... baina deus!
|
|
|
Zorigaitzez, bazterrak bezain hutsak zauden arroilak,. Handik
|
atera
zen Gorrail, muino gainera igo eta, sasian sartu ezker eta eskuin ikertuz... deus, deus, eta deus!
|
|
|
Suila buztanean arrimatzen dut, urean barna jauts arazten zilo horretarik eta beha egoten naiz. Kasik betea iruditzen zaidalarik, uretik
|
ateratzen
dut eta ene harrapakin guzia Azelinari ematen diot, berak baitaki nik baino hobeki haren prestatzen.
|
|
|
A... prest zirea, ene osaba... jar zaitez hor... suila ongi lotua dizut buztanetik eta ederki murgiltzen da urean... pazientzia pixka bat har ezazu. Ni aldiz, inguru hauetan nagoke ea zerbait untxi edo erbi kausi nezaken, ilargi zurietan zangoen harrotzeko
|
ateratzen
baitira bada. Bistan dena, beharrez esku kolpe baten emateko hor ninteke.
|
|
|
Halere, suilaren ustezko pisuaz kezkaturik, putzuko ur hegira heltzea deliberatu zuen. Baina, horma lotua zen eta ziloa tapatua, buztana handik ezin
|
atera
. Pusaka, tiraka, harat luza, honat bira... debalde, hormak ez zuen barkatzen.
|
|
|
— Aspertua eta hormatua naiz, oihukatu zuen. Nahi nuke ba hemendik
|
atera
, baina suila hain da arrainez betea non ez dudan altxatzen ahal ere. Zatoz ene laguntzera, iloba maitea.
|
|
|
— Suila sobera pisua dela diozut, eta ezin dut uretik
|
atera
.
|
|
|
Lurra elurrez estalia zen, hotza gero eta bortitzago. Musde Iraunborda, putzu hartako jabea, etxetik
|
atera
zen zerumugari so eginez zer aro eginen ote zuen. Bat batean, otsoa ikusi zuen:
|
|
|
— Iloba maitea, utz zkitzu zure predikuak geroko eta hemendik
|
ateratzen
lagun nezazu.
|
|
|
Otsogrisen beharriak lotu eta tiratu zituen Gorrailek, untxiari larrua
|
atera
nahi delarik bezala.
|
|
|
Eta egia zen, Gorrail kexu zen, ez gertaeraz beraz, baina zepo hartarik Otsogris hola
|
atera
zedin! Uste izan zuen bere etsai errabiatu hura poxelutik kenduko zuela ekintza horri esker eta, ez!
|
|
|
Halere, borroka hartarik ez zen ongi
|
atera
. Odoletan, zauritua, behera maingutuz, etxerat buruz abiatu zen.
|
|
|
Zure izpiritu estuaz ez nuen besterik espero. Zure aldi beraz, Gorrail, ea hobeki
|
aterako
zirenez.
|
|
|
Nola Gorrail putzu ziloan sartu zen eta makurrik gabe
|
atera
eta nola berdin egin zuen Otsogrisek, baina desmasia zenbait jasan
|
|
|
Ura han zuen bere menean bai, eta nahi bezainbat edaten ahal zukeen, baina ez zuen horri pentsatzen ere, izudurarekin egarria erabat ahantzia baitzuen. Zer bilakatuko zen orain?... Noiz eta nola
|
aterako
zen hortik. Ateratzen balitz bederen?...
|
|
|
Zer bilakatuko zen orain?... Noiz eta nola aterako zen hortik?
|
Ateratzen
balitz bederen?... Bera, holako engainatzailea, hara non zen harrapatua.
|
|
|
Alta, erreka urrun zegoenez, uraren beharra zaukaten segidan. Bestalde, harakina ustelduta, putzua pozondua zitekeen... Ez, hortik
|
atera
behar zen kostaren kosta... Bakarrik, behar zen defentsako prest izan.
|
|
|
Artasek ere, jukutria zerbait sumatu zuen eta nahiko zukeen aurreikusten zituen ondorio gaitzetarik bere adiskidea urrundu. Baina, puxanten herraren lotsa zen eta saihets jokoz
|
atera
zen:
|
|
|
Hurbiletik lasterkatua, lanjerra gero eta hurbilago sentitzen zuen Gorrailek.Azkenean, zakurrek harrapatuzuten, itzulipurdikatu, zangopilatu, hozkatu, urratu, larrua puskatu, odoletan jarri... Halere, beren tinkaldi basatik
|
atera
zen, enganatu zituela... Eta erdi lasterka, erdi herrestan, Sasigaitzerat iritsi zen, behar zituen sendakin eta bere Azelina maitearen soleimenduak lagun han zuela bake eta pausu izanen.
|
|
|
Ohartuta harrapatua zela, Gorrailek taktikaz aldatzea deliberatu zuen: hostotzaren gibelean gordea zen lekutik
|
atera
zen harro harroa.
|
|
|
Berpiztearen gozatzeko, Gorrail alaikiro
|
atera
zen etxetik goiz hartan eta fortuna bila abiatu Goiadar deitu auzoko jaun laborari baten lurraldea zeharkatuz.
|
|
|
Guziei gustatzen zigun karaka grazios batez lurraren karrakatzen ari zen, Gorrail gainerat erori ziolarik eta urkatu. Bere oihu deia entzutean natorren baina, zorigaitzez bizirik
|
ateratzeko
berantegi, gaiztaginaren ahotik nonbait han kendu ahal izan baitut bere gorpua. Errege jauna, Gorrailen aurka begira gaitzazu, gaiztakeriarik ezin eginean eman ezazu.
|
|
|
Mintzaldi horien denboran, oiloen dolua hain zen areagotu non Pinta trenputxartu zen eta bere hiru lagunak kasik era berean jarri, hegalak luzaran, zangoak xut, begiak zirurikan. Inguratu zituzten eta poliki inarrosiz, txapaka eztiki erabiliz, ur pixka bat bururat botatuz... azkenean Pintak begi bat zabaldu zuen, gero beste bat, hasperen luze bat
|
atera
... Esporta, Korris eta Aztakarek berdin egin zuten...
|
|
|
Halere, Gorrailek ez zuen dudatzen hortik
|
aterako
zela oraino. Erregearen aurrean agitu zelarik, larriagokoen gordetzeko huts arin zenbaiten salatzen hasi zen eta otoiztu zuen:
|
|
|
— Ez zaitez bidaiaz kezka, ihardetsi zuen otsoak harroki, ene atzaparretarik
|
ateratzean
sekulako eta nehongo aterpetze bilatzerik ez duzu izanen.
|
|
|
14 Nola Gorrail putzu ziloan sartu zen eta makurrik gabe
|
atera
, eta nola berdin egin zuen Otsogrisek, baina desmasia zenbait jasan 91
|
|
2009
|
|
|
Aitz ona gainerat, postrea, Ama izan eta erdi reboluzionara, aitz kozinera ona da. Dena dela, bakarrik baino obekio
|
aterako
dire bi neskak elkarrekin. Eta ez gare urrun gehorek zerbaiten beharra baldin badute. Holako esperientzia ongi eramateko, ez dire kanpoko laguntzen esperoan egon behar. Bertzeala sobera aisa da eta ez du deus balio.
|
|
|
Zer nahi nau, honek, segiduan putzorat bota ero zer? Plazer egiten du jakitia
|
atera
pasa bezin goiz ez dela gehiago amarik mundu honetan. Holakoak dire gurasu berriak! Orduan, alde egin zazu neska, eta ez gehiago hemen zangorik eman!
|
|
|
Gero hilabete batzuek egondu nintzen etxean, lanik gabe. Egun guzian ez nintzen
|
ateratzen
. Gurasoak lanean zirelarik bakarrik gelditzen nintzen, goizetik arrats.
|
|
|
Nere burua ez nuen gehiago izagutzen neska beti lo motel triste hartan. Depresio bat izandu nuela erran zuten, ez nintzela bakarra hartatik pasatua, eta aski ongi
|
atera
nintzela.
|
|
|
Bere estaja bukatu zuenian, gure elkar ikusteak bakandu ziren, eta gero seko gelditu. Ez zen erraz beti hura bortxatzen bere bakartasunetik
|
ateratzerako
.
|
|
|
Erran duten bezala, nere laneko lagunekin tartezka
|
ateratzen
ginen larunbate arratsetan. Eta behin, biek kafe batean ginenean, ikusi genuen filmaz kondatzen, hor sartzen dire lagun tropa bat, boza altokoak eta irri usu.
|
|
|
Ez nuen gauaren erdia hemen gordetzeko gogorik, bertziak
|
atera
zain. Ero gibeletik izango da bertze ate bat.
|
|
|
Amerikano serietan ez zituzten hainbeste gora bera eramaten. Ez da hori, baino ez dugu bertze jende horien aitzinean pasatu nahi, orduan, gibeletik
|
ateratzen
ahal gineke...
|
|
|
Ez dugu maiz elkar ikusten. Ez da etxetik
|
ateratzen
eta ni gabezko mariposa naiz. Orduan noizian behinka bakarrik hartzen ditugu bat bertzen berriak, maluroski.
|
|
|
Pilarek ez zuen hitzikan ere
|
ateratzen
. Bere kadiran baluntzaka, eskuak bat bertzeari lotuak, tartezka begi kolpe ximixta baino laburragoa tiratuz kopetaren azpitik.
|
|
|
Bertzeak ez zioten kasurik eman, ez dakit ohartu ziren ere han zela, hain zen itzalia bere iskinean, seko banakatua bere trabetan. Zoin sinpatikoa den zure kusin hori! erran nion
|
atera
ginenian. Bai, denak hala erraten dute.
|
|
|
Hola bizpahiru alditan tropan
|
atera
ginen, eta gero eta gehiago senditzen nuen Mayiren laguntzaren beharra. Hura ere nitaz hurbiltzen zen, aldiero obekio.
|
|
|
Eta hori erranez
|
atera
zen, pasarian muxu arin bat pausatuz nere belareskinean, zangoan puntan jarriz.
|
|
|
Eta Arantxa bezelako neska gazte bat hortan sarraraztia, zikinkeri gogorra egiten dutela. Ez zuela billa, denak adituak ditut, ez nauzue deus berririk
|
aterako
.
|
|
|
Nik nere laneko berri emaiten dizkiot, maiz Pantxika eta Grazi aipatzen ditut, bigarrena maiz plenitzeko, eta nola humore alegrekoa den Beñat, irri asko
|
ateratzen
ditugu elkarrekin. Hura ere bulegu batean ari da, eta maite dut bere eguneroko berri jakitia, zer egiten duen, nola eta holakak.
|
|
|
Esposatua, ez esposatua, ama ero ez, zer ikustekoa libertadiarekin? Ez dut haur bat ero gizon bat beharrik nere bizi modua
|
ateratzeko
. Ez naiz heien mene jarriko.
|
|
|
Badire bost hilabete elkar izagutzen dugula Beñatekin. Larunbat arrats batean
|
atera
ginen bizpahiru lagunekin eta gurekin zen neska batek ikusi zuen bere izagun emazte bat kafe batean, eta emazte hura Beñatekin sartua zen. Aitz ongi oroitzen naiz gure elkar izagutziaz.
|
|
|
Ez genuen hitzik
|
atera
kafia edanez, gure begiek bakarrik elkarreri eskaintzen genituen, katilluaren gainetik. Zato, gero gosalduko dugu obekio, orain, zato.
|
|
|
Graziren tromorioak aditu baino lehen mugitzen naiz
|
ateratzeko
.
|
|
|
Eta neri burua biratuz: Ez da hala Nekane? Ez dire emaztekiak bakarrik beren bizia
|
ateratzeko
gisakoak. Aitak ez du hori erran nahia. Parejaren ekilibroaren gai ari da beharbada.
|
|
|
Zer ba, ez zian hala ere bularratik utzitako mukitzu batek neri bizia pozoinatuko ez?! Hola baita, haurrekin bezala denekin, ez zaiote barkatu behar, indartsuena izan ero ez, azkeneko griña haundiena duena
|
ateratzen
da irabazle. Orain seko laketu da nere Helena, noizian behinka eskapatzen bazaizkio ere lehengo ostikoak.
|
|
|
Eta nola ez, hemen bizi da, amaren etxean, eta bere errabi guziek ez diote bere bizi modua
|
ateratzeko
manerik eskaini oraindikan.
|
|
|
Nik nere bizia beti forma onetan eraman dut. urtetan esposatu nintzen, gero hiru haur eder izandu ditut; nere senarra lanen gatik, eta ez bertzela, etxetik
|
atera
behar izandu eta bakarrik hazi ditut, behar den bezala, eta neori lanian ariez.
|
|
|
Ate kantoinian gelditu zen, eta ez zuen errespustik behar izandu berritz itxi eta joateko. Balio zituen horen" posille baldin bazue" eta" libratzen ahal bazizte" horiek. Ez gaitu denbora utzi hitz bat
|
ateratzeko
ere!
|
|
|
Ez zian ez eta ere begiratu mukitzu zikinak, eta bere zakoa pausatu bezin agudo
|
atera
zen. Ikusi duzu hori Pantxika. Zer?
|
|
|
Erran bezala, hiruetan Mayi etorri zen, Pantxika deitzen zuela nagusiak erranez. Ez ginuen hitzikan ere
|
atera
biek, eta ez nuen haren bisari hutsatik deus jakintzeko ahalmenik izandu. Erakiten ari ninzen baino ez nion zerbait galdetzerako plazerra eman nahi zikin horeri!
|
|
|
Ez horiek sobera laneko sinailiak, baino bon, ez da neria jujatzia. Paretetan betiko kadruak dire, bi mendiko paisaje, bat neguan eta bertzea udan, eta hiru katokume, saski batetik
|
ateratzen
dutenak beren buru maliziosak.
|
|
|
Bakoitxak bere karakteren araberakoa. Arantxa azpitik soinu asko
|
atera gabe
bere nahiak eginez, eta Helena oiju eta marruma parez pare jokatuz, azkenean porrokatua bere burua ahal duen bezala bilduz.
|
|
|
Bai, hura. Eta hartatik
|
atera
zen fama.
|
|
|
Baino ez da hola kitto
|
aterako
Arantxa. Nahi duzun bezala erran, baino elkarrekin ibiltzen zaizte ero ez?
|
|
|
Arantxa trabatua da. Afera horiek aitz pertsonalak senditzen ditu, eta izanik ere bere ahizparekin, ez zaizkio erraz
|
ateratzen
hitzak. Elkarrekin biziko gera, ez da aski klaro?
|
|
|
Konprenditzekoa da. Ni ere adin berean
|
atera
nintzen etxetik.
|
|
|
Eta zer, zurekin ero ez,
|
aterako
nintzen.
|
|
|
Ez gare lanetik kanpo lagun haundiak. Urtean bizpahiruetan elkarrekin
|
ateratzen
gare, afari batentzat ero hala, baino beti etxetik kanpo. Badakit nun bizi diren biek, baino ez naiz egundaino heien etxetan sartu.
|
|
|
Ez da bizi ohartu ezkoztik baduela begi azpietan halako iduriko haste ttiki bat zimurrena. Egunian ez dakit zenbat aldiz
|
ateratzen
du bere zakotik ispillu ttiki bat, eta hor lotzen da bere matraillari begira, hurbil hurbildik, begiak okertuak, ezpainak tinkatuak, eta momentu horietan mundua saltatzen balitz ere bere inguruan, segur naiz ez lukela petazal bat ere mugituko, bere iduriko zimur haste haren lanaren aitzintzea ongi kontrolatu gabe.
|