|
2005
|
|
|
Horrela ur gehiago saltzen da botoiletan, ekonomiaren onerako. Deustako ez denik ez dela
|
zioen
gure amak. Minbiziaren kontrako borroka dugu modan bainan ez gaitz horren iturriak.
|
|
2015
|
|
|
ARANTZA: Negar egin ezinez barre egiten duen tristezia dela
|
zioen
gure amak, poetaren bati irakurria, ziur aski.
|
|
2016
|
|
|
‘A zer nolako sustoa! Hura zen hura apote zaharra! ’,
|
zioen
gure amak. Horretaz gain Txirritak bazeukan euskal mundu tradizionalean indar handia duen gaitasuna:
|
|
2019
|
|
|
Hori
|
zioen
gure amak.
|
|
2022
|
|
|
Jaioterrira itzulitakoan bizi zuten egoera oso bestelakoa izan zen Otazo eta haren umeentzat; gerra aurretik familia oparoa zena, pobrea zen. " Pasaian dena konfiskatu zieten; aitonaren kamioiak frankisten esku zeudela
|
zioen
gure amak, baita haiek gordetzeko erabiltzen zuten lokala ere. Maila sozial egokidun familia hura estigmatizatuta zegoen herrian".
|
|
2023
|
|
|
Haragizko erreformak. Bat naiz poemak irekitzen du lana —«Pedrosa de Valdeporres en argiak ikusi ninduen/ Burgosko ipar ekialdean, atzerrian»—, eta ume zela ezagututako jende zein giroaren printzak datoz lehenik —«esnea zekarren artzainaren emazteak/ ez omen zuen kulerorik janzten/ hala
|
zioen
gure amak behintzat»— 60 poema bildu ditu denera, bederatzi ataletan banatuta, eta argi dio zein izan duen asmoa: «Nire euskalduntzearen ibilbidea kontatu nahi izan dut; gogoeta egin nola bihurtzen naizen hemengo».
|
|
|
Marisol eta Mariluz izenak izanen gisara moldagarri izango maitasunaren neurri beretsura eskolako umeak ilehoriak ziren herri hartan aberatsen estilora,
|
zioen
gure amak sosik gabeak baina hankak biluzik atzamarrak ospel dindirri sudurpekoak jaiotetxeak zutik dirau, hutsik herriaren goi partean, zelatari adreilu gorriek leihoak itsuturik bigarren etxe batean ere bizi izan ginen lautada izeneko zonaldean etxe hartan ikasi nuen orinala gidatzen, oinezko berantiar ipurditxoa bertan ahokatu eta tipi tapa tipi tapa, banan banan, eskailerak igo tipi tapa tipi...
|
|
|
...tatako oliba hezur erdi janak eta txikle murtxikatuak ahoratzen herriko denda aurrean herri hartan hasi nintzen elurra gurtzen inguratzen gaituzten paisaiek pertsonek objektuek egiten gaituzte elkarrekintzarik estuenean eguzkiak urratuko duen azal zuridun neskatoa eskailera batzuk eta nire ipurdia apenas hartzen duen pixontzia esnea zekarren artzainaren emazteak ez omen zuen kulerorik janzten hala
|
zioen
gure amak behintzat goiz batean haren sabeleko odolak lurraren kontra malkortu eta gure sukaldeko zorua izartu du bat bi hiru lau hamaika sabel tanta nire pixontzi tronutik begira, errosario gorriak margotzen dakizkien emakumeak txunditurik utzi nau odol lorratzak erre du gero elur zapaldu gabea hieroglifikoak marraztuz doa abangoardiako artea zer den inoiz jakingo ez duena biratu da, ikusi nau b...
|