Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 192

2000
‎Sufritu bai, sufritzen du. Etxerakoan, autoan," zer pintatzen nuen nik gaur hor?" galdera egingo dio sarri bere buruari.
2001
‎Eta «Zeruko Argia»k ere, nahiz hain medio eskasa ikusi, momentu hori harrapatzen jakin zuen. Aldizkari erlijioso sakon bat egiteko asmoa nuen nik orduan, baina ohartu nintzen horretarako ez zegoela kontzientziarik. Herri kultura, politika eta giza baloreen ordua zen.
2002
‎Eman zaiola, behintzat, uka ezina iruditzen zait, eta Larrunekoek antolatutako mahai inguru berezian esan zirenek berretsi baino ez dute egiten lehendik ere neukan irudipena. Xabier Etxeberriak, Xabier Isasik, Karmen Larrañagak eta Eneko Olasagastik hala atera nuen nik behintzat kontua txapelketa historikotzat edo jo zuten, nork bere talaiatik, Egañaren hirugarrenekoa. Larrunek mahai ingurua antolatu izanak ere beste horrenbeste adierazten duelakoan nago, bestalde.
‎Egañak plazan eta teleplazan aurkeztu baitu, nire ustez, bere bertsogintza. 2001eko finalean, ekarpen berririk ez nuen nik hauteman. Teknikaren aldetik (errima joko berriak, estrofa moldeak, doinuak…) oso gutxi, eta apur hori Egañak berak.
‎Txirritaren liburuak irakurri, eta beti bertsoa ibiltzen nuen buruan. Amurizak lehenengo txapela irabazi baino hilabete lehenago debutatu nuen nik, 1979ko abenduan, 22 urterekin. Gaur egun jakin egiten da 22 urtetarako bertsolaria aterako den.
‎Ertzaintza gure egoitzak asaltatzen ikustea da horren adibide argiena. Egun hori tristea zela esan nuen nik, horrek euskaldunak euskaldunen aurka jartzen zituelako eta Estatuaren tranpan erortzea zelako. Azkenean, eta nahiko nuke erratzea, Legebiltzar honetan ere Espainiak agintzen duena egingo dute, nahiz eta horretarako beren erritmoa eta zelofana erabili.
‎Neurri batean, aspalditik neukan amets txiki bat bete zait, eta oso oso garrantzitsua izan da. Izan ere, orain dela hamar urte ni Donostiako Bilintx edo Lagun joaten nintzenean, eta apaletatik Miguel D' ors bezalako poeten liburuak hartzen nituenean, beti pentsatzen nuen nire idazlanik ez zela sekula haietan izango. Baina begira, ez da horrela izan!
‎Autodeterminazioa aipatzen nuen. " Estatutua bitarteko bat da" esan nuen nik beti. Gero, urteak pasata joan zen Ardanza Siglo XXI Club famatura eta esan zuen:
2003
‎Agian garraiobideak ez ditu nabarmenki hobetuko tranbia bilbotarrak, baina arima erromantikoentzat elikagai bikaina suertatzen da Bilboko bihotza (gondolarik ezean) burdinazko makilen gainean abiatzen den gezi berde batean gurutzatzea. Hartaz, Guggenheimen eko erakusketa ikusi ondoren tranbia hartu nuen nire mutil lagunarekin Kasko Zaharrera joateko. Ibilaldia ederra gertatu zitzaigun, ibai ertzeko pasealeku berria, udaletxea, plaza zirkularra, Areatza eta Arriaga (ibilbidearen puntu deigarrienak azpimarratzearren) ikusgarriak direlako (besteak beste, Bilbok arkitektura ugaria bezain ederra du).
2004
‎Gizontasun edo jendetasun berezi bat bizi eta senti nuen iheslariekin. Hegoaldearen ikuspen bat egin nuen nire buruan. Urte zenbait beranduago Hendaiara etorri nintzenean, ikuspegi horiek izanda ere, ohartu nintzen ez nuela Hegoaldea ezagutzen.
‎" Pribilegiatu" bakan batzuen esku geratzen da, hortaz, Bhutanen sartzea eta" pribilegiatu" horietako bat izateko aukera izan nuen nik, nirekin dokumental bat egitera joan ziren beste sei lagunekin batera.
‎Ohore handia da niretzat liburu hau argitaratu izana, literatur ariketa bat izateaz gain, bizitzan zehar pilatutako ehundaka sentimenduen lekukotza eta batez ere nire inguruko jendearen gaineko hausnarketa delako. Kartzelan nengoela pentsatu nuen nire inguruko jendeak bizi zituen gauza guztiak oso inportanteak zirela eta goraipatzekoak. Asko miresten ditudan pertsonak dira, eta sentimendu horietatik abiatuta erabaki nuen istorio sorta hau idaztea.
‎Miren Orreaga. Horrela sinatu nuen nik, baina aita Agustin nahastu eta zuzendu egin zuen: Miren Orreaga partez, Miren Olarreaga jarri zuen.
‎Gainera, Patxi Altunak haren euskarazko eskoletan irakasle izateko eskaintza egin zidan. Euskera ire laguna liburua, Patxi Altunarena, kolore morekoa ezagutu nuen nik, liburu izan baino lehen, multikopiatan. Santo Tomas Lizeoko lana utzi egin nuen, beraz.
‎Hori aitortu beharra daukat. Agian, momentu batzuetan ez nuen nire taldearen egituraketan asmatu. Oro har, bai, baina beti beti ez.
‎Oro har, bai, baina beti beti ez. Bestetik, hemendik begiratuta esaten dut, neure buruari esaten diot, baina ez dut uste akatsa denik, gehiegi bizi ote nuen nire ardura hori. Batzuetan distantzia gutxitxo hartu ote nuen.
‎Garai bat islatu nahi nuen bertan, laurogeiko hamarkada, nolabait nire belaunaldiaren munduratzea edo gertatu zen garaia. Herri txiki batekoa naiz ni eta inguru hori hartu nuen nirea agertzeko. Jakina, nire liburuak nahi duena kontatzen dio bakoitzari »nire ustez irakurleak gutxienez ehuneko berrogeita hamarra jartzen baitu liburu bat irakurtzean», baina niri islatzea interesatu zitzaidana zen nola Euskal Herrian gauza batzuekin egin dugun amets eta gero amets horiek gaurko errealitatearekin kontrastatzea, amets horiek pixka bat komatxo artean edo jarriz.
‎Gure aittaren gogoeta horrek dardar eragin zidan. Orduantxe erabaki nuen nire anaiaren heriotzak ekarri zuen mina nola edo hala gozatu behar nuela. Halako mina izan zen gure familian!
‎Txabola erosteko dirua utzi ziguten, eta hango eskola batean idazkari hasi nintzen lanean. Gero, maisutza ikasi nuen nire kontura, eta eskola ematen hasi nintzen" Fe y Alegria" eskolan, eta gazteei laguntzen. 5.30etan bukatzen zen eskola, eta kanariar hura eta biok gazte talde batekin geratzen ginen bertan, ikasteko zailtasun handiak zituztenekin.
‎Ez nuen nik motibazio handirik txirrindulari izateko. Baina nahiko mutiko aktiboa nintzen eta kirol dezente egiten nuen.
‎Azkenean, behintzat, ikusi nuen semea eta etxe ingurura arrimatu zirela, zerbait lasaitu, eta gordeleku hobeen bila handik aldendu nintzen. Baina burua ez nuen nirekin eraman, eta hasieran ez nintzen bizi izan nenbilen lekuan.
‎Nik liburu hori idatzi nuen Iparraldetik etorritako kazetari bat banintz bezala. Nik 1975ean FRAPeko baten defentsa nuen nire gain. Aurretik, Juan Paredes Manot" Txiki" defendi nezan eskatzera etorri zitzaizkidan bere amarekin.
‎Ordezkarien bazkarian ni nintzen emakume bakarra. Turkierazko hitz batzuk ikasteko ahalegina egin nuen nire hitzalditxoan sartzeko. Horrekin bazkarian zeudenen adeitasuna lortu nuen.
‎Auzokoak, nire estualdiak eraginda lagundu ninduen zuzenduz. Arratsean, irabazitako partidarik gaitzenetakoa bezalako poza eta harrotasuna nuen nirekin. Orain bi aste, Baionan, emaztea, semea, alaba eta biloba nituen inguruan.
2005
‎Beste bat edo beste irabazi asko jota?". Eta pentsatzen nuen nik: " Ostra, hainbeste urte bizkarrean eta beste bat edo beste irabaztea ez al duk nahikoa?".
‎" Orain urte batzuk polemika bat izan nuen nire euskarako irakaslearekin. Egia esateko, biziki estimatzen nion irakaskintzari eransten zion eszeptizismoa, baina ziplo bota nion:
‎Bidaia egitekorakoan, sistema zen apunteak hartzea eta ahal zen material gehiena biltzea. Eta jakina, nire ezagupenen arabera, literatura nuen nik marka eta norabide ere. Maite nituen idazleek, haien lanek eta, markatzen zidaten ibilbidea baita ere.
‎Eta «Zeruko Argia»k ere, nahiz hain medio eskasa ikusi, momentu hori harrapatzen jakin zuen. Aldizkari erlijioso sakon bat egiteko asmoa nuen nik orduan, baina ohartu nintzen horretarako ez zegoela kontzientziarik. Herri kultura, politika eta giza baloreen ordua zen.
‎Hango nire lana amaitu nuelarik, itzuli nintzen Euskal Herrira, eta historia hori pixka bat baztertu nuen. Nik euskara kiskun kaskun ikasia nuen etxean, eskolan ez genuen euskaraz deus ikasteko aukerarik izan eta, beraz, euskara ez nuen nik biziki ongi landua unibertsitate garaian pixka bat, euskal literatura ikasi bainuen Aurelia Arkotxarekin. Orduan, etxera itzuli eta nire euskara sakontzeko Maiatz aldizkariari buruzko ikerketa lan bat egitea erabaki nuen; biziki eraginkorra izan zen lan hura niretzat, euskara irakurri eta lantzeko aukera eman baitzidan.
‎Gure etxean ez zegoen zezenen aldeko girorik batere. Aitagandik ikasi nuen nik Eugenio Noel Muñoz izeneko batek madrildarra! sekulako kanpaina egin zuela bere bizi guztian barrena Noel 1936an hil zen zezenak debekarazteko. Noelek ere nazka eta lotsa sentitzen zituen basakeria asto horren aurrean.
‎Zuriz jantzitakoen aurrean ez nuen zuri geratu nahi. Paparra aterata kantatu beharra sentitzen nuen nire baitan. Presoen alde neraman kamisetagatik neurri batean, baita jendearekin nuen zorra kitatzeko beharra nuelako ere.
2006
‎«Barkatuko didazue harrokeria, baina gaur' eureka' bat atera zait mezu bat iritsi zaidanean, zientzialari bati beraren iragarpen teoriko bat datuek enpirikoki frogatzen dutenean ateratzen zaionaren modukoa. Izan ere, esana nuen nik, aspaldi, azkenean edozer gauza bihurritzeraino iritsiko zela gaztelaniazko prosa, nominalizazio estilo gupidagabera behartzeko, baina ez nuen espero hain azkar eta hain biribil iristea adibidea. Deshabituacion tabaquica.
‎Beti badaude pare bat bere kontuak eta txalapartak ateratzen dituztenak. Hasieran ezin nuen nire ezina agertu, hori izan da nire arerio nagusia. Nire desafioa distantzia hartzen ikastea izan da, umeak nireganatzea, partaide bihurtzea eta gustura bukatzea.
‎Lehiaketa egiteko protesia behar nuen nik, ez arrunta.
‎Lorca, Alberti eta besteren bat irakurtzea, ez zen beste politikarik. Beraz, hamar urte nituela izan nuen nik politikaren lehenengo aztarna.
‎Uste dut orduan erabaki nuela, giza erreakzio logiko baten bidez, medikuntza ikastea. Handitan mediku izan nahi nuen nire arrebari lagundu ahal izateko.
‎Eta egoera horretan irakasle lanean hasi nintzen, frantses eta latina erakusten. Literatura nahi nuen nik estudiatu, baina eri nintzen, eta hain nintzen sufrikarioan etsia, pentsatu nuela ene baitan: «Zendako ez filosofiako lizentzia egin?».
‎Aitarekin ikasi nuen nik. Landareen mundua oso da zabala, eta nire kuttunenak arbolak dira.
‎Ez nuen beste erremediorik. Neure burua babesteko egin nuen nik gerra. Gaur berdin jokatuko nukeen.
‎Garcia Mesaren diktaduraren bazterketa jasan nuen nik Chapare n. Hasieran pentsatzen nuen presidente hura boliviar guztien aita zela, eta aita batek bezala bere seme alaba guztiei kasu egin behar ziela.
‎Ukitua nintzen. Itsasoaren gazitasunez hantua irudikatzen nuen urera neure buruaren botatzeko desira menperatu nuen nigan, batasunaren bila nenbilelako funtsean.
‎Euskaraz, zer edo zer, zer edo zer, baina gauza gutxi. Dotrina bat bazen eta errezoak egiten euskaraz ikasi nuen nik, abadearekin.
2007
‎Esan nahi dut: lehendabiziko parte hori ezagutzen nuen nik nobela idazten hasi aurretik ere. Irakurleak ere bai, neurri batean.
‎Eta hantxe ibiltzen nintzen ni ekin eta ekin. Hantxe ikasi nuen nik, eta oraintxe ere edozer gauza jotzeko moduan nago ni.
‎" Arraioa, polizia buru bazara, nola heldu honi?" esan nuen nirekiko. Guk Pertur nola ikusten genuen gogoratu nuen une batez:
2008
‎Edozein eratara, nik banekien ere zein garrantzitsua zen norbere proiektua epaimahaiaren aurrean defendatzeko ematen duten hamabost minutuko tartea. Marraren alde hori nuen nik batez ere ezaguna. Urteak neramatzan taldeko proiektuak defendatzen.
‎Urteak neramatzan taldeko proiektuak defendatzen. Baina Gasteizen bi egun osoz nire lankideen defentsak entzun eta gero jakin nuen nire usteak motzak geratu zirela. Bedeinkatuak hamabost minutu horiek!
‎Bere arazo serioena barne gatazka konpondu gabea da ordea. Uztailean onartu zuen ponentzia politikoa otarraina izatea espero nuen nik, baina itsaski nahaskia izan zen. Senecaren esaera batek ondo argitzen du EAJren norabide eza:
‎Ilargitik itzultzea (New Yorketik Pariserako bidaia) bezala izan zen. Mundu berria ezagutua nuen nik, imaginario politikoa eta Parisen nirekin hori egin nahi zuen jendea aurkitu nuen. Sormen handiko garaia izan zen.
‎Izan ere, handik gutxira Teen Spirit hori grunge belaunaldia bezala bataiatu zuten. Nirvana piloa maite nuen nik eta bat batean grunge izatera behartuta ikusten nuen neure burua. Hori jada ez zitzaidan horrenbeste gustatzen.
‎Erdigunean bueltan, somalilandar batek musulmanen abegitasun tipikoaz bere etxean afaltzeko gonbita egin zidan. Jean Marc eraman nuen nirekin, eta somalilandarrak berriz, bere seme gazteena. Pastaz eta arrainaz osaturiko otorduaz ase ondoren, mutikoak ikusten zituen" lehen zuriak" ginela esan zigun.
‎Bisa haiek ez ziren legalak baina nik Adis Abeban eskuratu nuen nirea. 30 dolarren truk saldu zidan gizonak inork ez zuela konprobatuko esan zidan.
‎Ez. Ez dut maite euskal kulturaren sakabanatze hau eta aspaldi hasi nuen nire bidaia bakartia azken mohikanoaren moduan. Ez naiz urruti joango.
‎Kutxa berri eta indartsu bat ez sortzea aukera galdua da, batez ere une ekonomiko larrietan. Euskal ekonomiaz eta kutxa enpresaz gehiago hitz egingo zela espero nuen nik, aurkariek ez dute sakondu egitasmoan. Tristea bada ere, haietako inork ez du eztabaidatu ez euskal ekonomiaz ez kutxa enpresaren etorkizunaz, enpresa ereduan ez da sakondu ere.
2009
‎Pertsekuzio maniak jota egongo ote zen pentsatu nuen nire kabutan, baina ez nion deus aipatu.
‎Horixe bera pentsatu nuen nik pelikula bat prestatzen ari zinela esan zidatenean.
‎Egitura jakin bat nireganatu nuela uste dut. Horrela pentsatzen nuen nik. Ez dakit Nestorrek [Basterretxea] nola pentsatzen zuen, baina nik, behintzat, horrela jarduten nuen.
‎Egia esan, nire asmoa ez zen heriotza planteatzea, nik amona planteatu nahi nuen. Normaletik kanpo zegoen amona bat aurkeztu nahi nuen nik. Bizikletan ibiltzen zen amona ausart bati buruzko ipuina idaztea bururatu zitzaidan.
‎Erakuts mahaietarik genbiltzan, nagi eta izpirituak behingoz huts. Saphoren olerki fragmentatuen oinarrizko hizkuntzazko bilduma bilatzen nuen nik, arrakastarik gabe. Ordez, jada noiztenka irakurtzen dudan Rea Galanaki poeta anderearen Poimata lana eskuratu nuen.
‎Lanbide honetan indarra behar zela, alegia, hogeita bost kiloko piezak jasotzeko eta abar. Nik indarra kanpoan baino gehiago izan dut barruan, eta izerditan baina betetzen nuen nire lana. Sarri askotan, indar fisikoa baino burua gehiago erabiliz.
2010
‎Uste nuen ni nintzela elkarrizketatua. Erredakzio guztietan erakusten dute akats larria dela pentsatzea elkarrizketagilearen galderak elkarrizketatuaren erantzunak bezain garrantzitsuak direla.
‎Azken batean hori diruarekin konpontzen da; eta nork du dirua? Gaur inori ez zaio okurrituko eskola batean erretzea, baina orain hogei urte nik ikusten nuen nire irakaslea klasean erretzen.
‎Hemen, parte hartzea, botere erregimen guztiek agindutakoa betetzea da, administrazioaren egitasmo antzuetan sartzea. Nik, behin jarri nuen nigan eta besteengan nire esperantza, eta lanpostua kendu behar nien beldur ikaraz begiratu zidaten," aurrerakuntzaren" ate guztiak itxi baino lehen. Eta denbora pasatzen da, eta kultura plan berri bakoitza aurrekoa baino okerragoa da, nahitaez.
‎Antolatzaile kolektiboa izan zen, herrialdean bizirik zegoen ahots komunitario bakarra. Nik ere horra jo nuen nire familiari bizirik nengoela esateko eta hortik irten ziren atzerrirako mezuak.
‎Esaterako, beste egunean, auskalo nongo tertulian, Belen Esteban larrutzen ari ziren. " Ez zarete konturatzen justu hori egiteko kontratatzen dutela, eta beste guztiak piper bat ardura diola" pentsatzen nuen nire baitan. Noiz ohartuko gara hau guztia dirua egiteko makina bat baizik ez dela eta pertsona horren antzezpenak ahalbideratzen dituela etekinak.
2011
‎Kafeinak mailegatzen digun irudimen gehiagarri hori alde nuen, beraz laster nintzen eldarnio bizian. " Zenbat langabetu dauzkagu?" egin nuen nire baitarako. " Gutxi ez", erantzun gure aitak, zehaztasun harrigarriz.
‎Eta niri asko gustatzen zitzaidan Silvio Rodriguezen estetika hori, eta ateratzen nituen Xabier Leteren Langile baten seme... Eta kanta horiekin ikasi nuen nik. Benito Lertxundiren Atarratzerekin ikasi nuen sol maior, do maior eta re maior jotzen.
‎Ez ginen komunista asko, baina komunistak bakarrik geunden, kar, kar. Kazetaritzako irakasleek informazioak objektiboa eta kontrastatua behar zuela esaten zigutenero" ez ditek egiten baina hala esaten ditek behintzat" pentsatzen nuen nire baitan. Tamalez, egungo kazetaritza eta diktadura garaikoa berdin berdinak dira, desitxuratzaileak, kamutsak, eta manipulatzaileak.
‎Amaia Apellaniz: " Hasieratik sentitu nuen nire hiria zela"
‎Lau urterako bisatua eman zioten iritsi berritan, eta hiru urte eta erdi eman zituen etxera itzuli gabe. " Hasieratik sentitu nuen nire hiria zela". Eta gauza asko eman dizkio:
‎Ramones taldea East Villagetik ateratakoa dela gogoratu du, adibidez. " Garai hura nahiago nuen nik. Orain diru gehiago dauka jendeak, eta hortaz, dena da cool agoa, erosoagoa… Tira, garaian garaikoa".
‎Kazetariren bati aditu nion, luxuaren teoria indartze aldera, zinema areto bat ere bazegoela etxetik metro eskasera. Ezin izan nuen nire burua bridatu. Megaupload eta Megavideo ezean, zinemara joango al zen Bin Laden?
‎Eta Georges VI.aren koroatzea zela-eta apaingarriak ikusi genituen zintzilik, portuan. Guri harrera egiteko zela pentsatu nuen nik! Apaingarriak kentzen ari ziren ordurako.
‎Arean taldean urteak eman genituen batera, lotura handiko gauza zen, eta apurtu zenean tarte luzea behar izan nuen ikusteko ni kapaz nintzela aurrera ateratzeko. Egia esan, ez nuen nire burua ikusten jende askorekin, proiektua taldekide bat gehiago bezala ulertuz.
‎Orduan bai, azkeneko esprinta jo genuen eta liburua Pamiela argitaletxearen esku utzi genuen. Lehenengo pertsonan jartzea erabaki nuen, ez nuen nire galderarik ere ezarri, ez zaidalako tartean sartzea gustatzen. Bera da protagonista.
‎ARNALDO OTEGI: " ETAren jardunaren ondorioz beren askatasuna murriztua zuten hautetsi guztiek seguruenik eta ziur sentitu zuten poza eta lasaitua partekatu nuen nire ziegatik. Biziki poztu nintzen haiek eta haien familiengatik".
2012
‎Egia da nobela luzearen abantaila edo xarma edo… zera magnetiko hori, orain hobeto ikusten dudala. Stockholmeko Sindrome modukoa daukat nobela tipo honekin, orain arte idazle bezala ez nuen nire burua hor ikusten, beti iruditu izan zait gauzak gehiegi luzatzen direla. Baina orain ulertzen dut baduela indar ilun bat, zulo beltz magnetiko eta erakartzaile bat.
‎" Ortopedia" ere ipini gura nuen, ordea, eta aukerak ziren" Ortopedia sekzioa", edo" Seccion de Ortopedia" ipintzea. Lehenengoa ipini nuen nik. Ezin da norberak gura duen guztia jarri, araututa dator.
‎Bat, ederra, berna hezurrean danba. Kankatekoa jaso eta segituan izotza hankan banuen ere, egun osoa behar izan nuen nire onera inguratzen hasteko. Ni hara bueltatzen, ordea...
‎Pil pilean dauden gaiek protagonismoa hartzen dute, beraz. Borroka armatuarekin loturiko argumentua egin nahi nuen nik. Egoerak errazten du gaiaz jardutea, eta bakoitzak bere bertsioa eman nahi duen garaiotan, nik neurea eskaini nahi izan dut, nahiz nobelan lerro artean doan, eta ez nabarmen.
‎Mugara heltzen ari zara, nolabait. Bestalde, duela urte asko izan nuen nik bihotzekoa, orain baino lehen. Udan izan dudana ez da sustoa izan, deserosoa baizik.
‎musikarako zaletasun berezia. Testuinguru honetan ezagutu eta kokatu nuen nik Elorrioko talde hau, artean Ihesbide izena zuenean. Hastapenetan eten handiko ibilbidea izan zuen beste hainbat taldetan aritutako lagunen proiektu honek, eta sendotasuna hartzen hasi zenean taldeko baxu jotzailea espetxeratu egin zuten.
‎Inoiz ezin duzu kontrolatu irakurleak zer irakurriko duen, baina ez nuen nire buruarekin gustura gelditzeko aritu nahi. Lehen mundu gerratik hasi eta gaur arte izan diren errealismoetatik ikastera jo dut.
2013
‎Gure Txokoa eta Erein. Bietan idatzi nuen nik, Osak eta bestek bultzatuta. Orain" eskolaz kanpoko ekintzak" esaten da, bada halaxe alfabetatu ginen gu euskaraz.
‎Egoera politikoa izan da baldintzapen horietako bat. Bat batean atzera begiratzeko posturan aurkitu nuen nire burua. Gure herria askatzeko borroka beste aro batean sartu berritan, nire engaiamendua nola gertatu zen, zer nintzen edo zer izan nahi nuen begiratzen jarri nintzen.
‎Sirena hotsak entzun eta segundo batzuen bueltan nire burua 300 bat lagunekin elkar lotuta ikusi nuenean, hango metro koadro eskasetan sortu zen urduritasun, amorru, beldur eta, gehienbat, indarrak txundituta utzi ninduen. Orduan garbi ikusi nuen nire lekua harresi horren barnean zegoela eta ez kioskoan kazetarientzako prestatuko zuten konfinamenduan. Halaxe egin nuen ostiralean, gaueko seiak aldera 30 furgona Bulebarrera bidean zirela abisatu zigutenean.
‎Ordubete luze nire eskuineko besoari lotuta beldurrez negar batean igaro zuen, baina lurretik arrastaka eraman arte eserita iraun zuen, neska oiartzuarraren aurpegian zegoen. Lau ertzainen artean lurretik arrastaka eraman ostean sabelean ukabilkada jaso zuen berrogeita hamapiku urteko auzipetuaren amaren amorruan atzeman nuen nire ezkerrean metro gutxitara. Metro batera nuen 40 kilo ere pisatuko ez zuen neska gaztearen egundoko indarrean ikusi nuen; bost ertzainen artean borra, ukabilak eta botak erabilita ere lanak izan zituzten harresitik kanporatzeko eta behin lurrean etzanda zutela, ertzain baten botaren zola aurpegian zuela eta gainerako lauren kolpeak jaso bitartean, neskak alboko ertzainaren hankari lotuta jarraitu zuen handik bidal ez zezaten.
‎Baina ni iraultzailea naiz. Borroka egin nuen nire irlako hondartzak hormigoizko pareta bilakatu ez zitezen, Kosta Urdinean gertatutakoa errepika ez zedin. Kartzelan sartu ninduten horregatik.
‎Ba hori gertatu zen jakin ukan nuenean nire familian batzuek bazekitela euskaraz egiten, eta hasi nintzen galdezka eta hola pixkanaka pixkanaka hasi nintzen familiako euskara berreskuratzen; gero, uste ukan nuenean aski ikasi nuela, erabaki nuen nire senide euskaldunei gutun bana idaztea eta horietako batek, nire osaba handiak, poztasunez hartu zuen nire iniziatiba eta hola hasi ginen biak, bata besteari idazten eta hamar urtez euskarazko gutunak partekatu genituen.
‎Aipatu dut zenbat ikasi nuen osaba handiarekin, eta ohartu nintzen gauza asko desagertzekotan zirela eta desagertzekotan ziren gauza horien lekukoa nintzela. Eta horregatik erabaki nuen nik ikasitako guztia bildu behar nuela eta nolabait jakinarazi. Eta iruditu zitzaidan baliabiderik hoberena liburu bat idaztea zela.
‎sortu zuten profil berri bat, negozio garapena deitzen dena, alderdi komertziala eta teknikoa harremanetan jartzen dituena. Postu horretan Mediterraneoko eskualde osoa nuen nire lan eremuan. 2010ean Telefonica enpresara joan nintzen komertzial aritzeko, bai estatuan baita nazioarte mailan ere, Ingalaterrarekiko harremanetan, bereziki.
‎Pilotari taldea handiagoa zen, partidu gehiago jokatzen genituen, 10 hilero, festibal aunitz zirelako. Kategoriak ere markatuagoak zeuden orduan, lau kategoria, eta bakoitzean urtebete egin nuen nik. 1994an Estelarrera pasatu nintzen eta kolpea 1995ean eman nuen, baina enpresariak esaten zidan ikusi behar zela ea kasualitatea zen ala ez, eta ezetz ikusi da.
2014
‎Arlo komertzialean ari nintzen lanean orduan ere, ez ingeniari. Hala ere, Londresen nahi nuen nik, hemen profesionalki mugatuago ikusten nuen nire burua, eta, horrela, BBCren hautatze prozesu batean eman nuen izena, eta aukeratu egin ninduten: " Ez dago zalantzarik.
‎Arlo komertzialean ari nintzen lanean orduan ere, ez ingeniari. Hala ere, Londresen nahi nuen nik, hemen profesionalki mugatuago ikusten nuen nire burua, eta, horrela, BBCren hautatze prozesu batean eman nuen izena, eta aukeratu egin ninduten: " Ez dago zalantzarik.
‎Aparte, nik neure estudioa nuen, eta bera nire estudioan zegoen, nirekin batera, bere eraikuntza enpresa aurrera ateratzen. Salaketa jarriz gero, nora joan behar nuen nik. Zer egin behar dut, nora joan ninteke?
‎Bakarrik joan nintzen epaiketara, ez dakit zergatik, baina bakarrik joan nintzen. Uste nuen nire kontrako epaiketa zela. Galdezka hasi zitzaidan neska bat.
‎Margolari bezala sentitu nuen ene ekarpena egin behar nuela eta Amaiurko bataila hautatu nuen. Ez da bakarra izan ezta garrantzitsuena ere, baina hor gazte batzuk gotortu ziren kemen handiz, izugarrizko armada baten zain.
‎Bada, aste hartan neuk ordezkatu nuen Bonilla Etxean [Altzari etxe ezaguna izana Gasteizen]. Inondik ere, zuzen eta artez burutu nuen nire lana. Korapilo zailak askatu nituela esan zuten, bederen!
‎" Batzuk diziplina bakarrera mugatzen dira, baina denarekiko interesa nuen nik, artista batek espresatzeko eskura dituen tresna guztiekiko, bat bera ere baztertu gabe, eta helburu horrek eraman ninduen zinemara azaldu zigun Basterretxeak duela hiruzpalau urte. Gainera, beste arte diziplinek ez daukaten abantaila handia dute pelikulek:
‎Pistan bizia galdu duten lagunak ere baditut, Isaac Galvez bat, esaterako, Joan Llanerasekin munduko txapelduna izandakoa, Gantera [Belgika] joan, Sei Egunetan korritzen ari zela kolpatu eta hil zena. Haren arrebarekin korritzen nuen nik. Modurik positiboenean pentsatzen dut, baina txirrindulari guztiok dugu oso presente irudipen hori, alegia, egun batean etxetik irten, eta balitekeela ez itzultzea, urteen poderioz hainbat lagun hil zaizkizu-eta errepidean.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia